pokrewieństwo

См. также в других словарях:

• pokrewieństwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I,Mc pokrewieństwowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związek krwi pomiędzy osobami, pochodzenie od wspólnego przodka, posiadanie wspólnych przodków : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dalekie,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pokrewieństwo — n III, Ms. pokrewieństwowie; lm D. pokrewieństwoeństw 1. «stosunek, jaki zachodzi między ludźmi połączonymi węzłami krwi, pochodzącymi od wspólnego przodka» Bliskie, dalekie pokrewieństwo. Stopień, więzy pokrewieństwa. Pokrewieństwo między… …   Słownik języka polskiego

• miecz — 1. książk. Coś wisi, zawisło nad kimś, nad czymś jak miecz Damoklesa, Damoklesowy; wisi, zawisł nad kimś, nad czymś miecz Damoklesa, Damoklesowy «coś, jakieś niebezpieczeństwo lub nieszczęście, stale komuś grozi»: „Piknik pod Wiszącą Skałą” to… …   Słownik frazeologiczny

• agnacja — ż I, DCMs. agnacjacji, blm «w starożytnym Rzymie: pokrewieństwo oparte na stosunku prawnym wynikającym z podporządkowania władzy ojcowskiej; potocznie także: pokrewieństwo lub powinowactwo w linii męskiej obejmujące również osoby wchodzące do… …   Słownik języka polskiego

• kognacja — ż I, DCMs. kognacjacji, blm hist. «w starożytnym Rzymie: pokrewieństwo naturalne (w przeciwieństwie do agnacji); także: pokrewieństwo w linii żeńskiej» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• krew — ż V, DCMs. krwi, W. krwi, blm 1. «płynna tkanka krążąca w układzie żył i tętnic kręgowców, składająca się z płynnego osocza i krwinek; dostarcza tkankom tlen z narządów oddechowych i zabiera dwutlenek węgla, rozprowadza substancje odżywcze i… …   Słownik języka polskiego

• legalny — legalnyni, legalnyniejszy «zgodny z prawem, mający moc prawną; uznany przez prawo, prawny, prawowity, jawny» Legalny dokument. Legalna władza. Legalny związek małżeński. ∆ Pokrewieństwo legalne «pokrewieństwo będące następstwem legalnych związków …   Słownik języka polskiego

• miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… …   Słownik języka polskiego

• agnacyjny — przym. od agnacja Pokrewieństwo agnacyjne …   Słownik języka polskiego

• agnat — m IV, DB. a, Ms. agnatacie; lm M. agnataci, DB. ów «w starożytnym Rzymie: członek rodziny, którego pokrewieństwo oparte było na stosunku prawnym wynikającym z podporządkowania władzy ojcowskiej; potocznie także: krewny w linii męskiej» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• dominantowy — przym. od dominanta (zwykle w zn. 5 i 6) Akord dominantowy. Dominantowe pokrewieństwo gam lub tonacji …   Słownik języka polskiego