-
1 hearsay
-
2 report
[rɪ'pɔːt] 1. n( account) sprawozdanie nt, raport m; (PRESS, TV etc) doniesienie nt, relacja f; ( BRIT) (also: school report) świadectwo nt (szkolne); ( of gun) huk m2. vt( state) komunikować (zakomunikować perf); (PRESS, TV etc) relacjonować (zrelacjonować perf); casualties, damage etc donosić (donieść perf) o +loc, odnotowywać (odnotować perf); ( bring to notice) theft, accident zgłaszać (zgłosić perf); person donosić (donieść perf) na +acc3. visporządzać (sporządzić perf) raportto report to sb — (present o.s. to) zgłaszać się (zgłosić się perf) do kogoś; ( be responsible to) podlegać komuś
to report on sth — składać (złożyć perf) raport z czegoś
to report sick — zgłaszać (zgłosić perf) niezdolność do pracy z powodu choroby
it is reported that … — mówi się, że …
* * *[rə'po:t] 1. noun1) (a statement or description of what has been said, seen, done etc: a child's school report; a police report on the accident.) sprawozdanie, meldunek2) (rumour; general talk: According to report, the manager is going to resign.) pogłoski3) (a loud noise, especially of a gun being fired.) huk2. verb1) (to give a statement or description of what has been said, seen, done etc: A serious accident has just been reported; He reported on the results of the conference; Our spies report that troops are being moved to the border; His speech was reported in the newspaper.) meldować, zgłaszać, relacjonować2) (to make a complaint about; to give information about the misbehaviour etc of: The boy was reported to the headmaster for being rude to a teacher.) złożyć skargę na3) (to tell someone in authority about: He reported the theft to the police.) zameldować o, zgłosić4) (to go (to a place or a person) and announce that one is there, ready for work etc: The boys were ordered to report to the police-station every Saturday afternoon; Report to me when you return; How many policemen reported for duty?) zgłosić się•- reporter- reported speech
- report back -
3 rumour
['ruːmə(r)] 1. (US rumor) npogłoska f2. vtit is rumoured that … — chodzą słuchy, że …
* * *['ru:mə]1) (a piece of news or a story passed from person to person, which may not be true: I heard a rumour that you had got a new job.) pogłoska2) (general talk or gossip: Don't listen to rumour.) pogłoski
См. также в других словарях:
kolportować — ndk IV, kolportowaćtuję, kolportowaćtujesz, kolportowaćtuj, kolportowaćował, kolportowaćowany «rozpowszechniać, roznosić, rozprzedawać wśród odbiorców książki, pisma, druki itp.» Kolportować konspiracyjne gazetki. ◊ Kolportować pogłoski,… … Słownik języka polskiego
pogłoska — ż III, CMs. pogłoskasce; lm D. pogłoskasek «rozpowszechniana, niepewna, nie sprawdzona wiadomość; plotka» Pogłoska o przyjeździe słynnego pianisty. Fala pogłosek. Rozpuszczać, rozsiewać pogłoski. Pogłoski krążą, kursują, szerzą się, rozchodzą się … Słownik języka polskiego
rozpuścić — dk VIa, rozpuścićpuszczę, rozpuścićcisz, rozpuścićpuść, rozpuścićcił, rozpuścićpuszczony rozpuszczać ndk I, rozpuścićam, rozpuścićasz, rozpuścićają, rozpuścićaj, rozpuścićał, rozpuścićany 1. «sporządzić roztwór (jednolitą fizycznie mieszaninę)… … Słownik języka polskiego
antena — 1. Być, utrzymać się na antenie; wejść na antenę «o programie, filmie itp.: być nadawanym przez radio, telewizję»: Wczoraj były na antenie pierwszego programu telewizji relacje z tego wspaniałego miejsca, popatrzmy co się działo. TV roz 1999. 2.… … Słownik frazeologiczny
szum — informacyjny «nadmiar bezużytecznych informacji utrudniający zrozumienie komunikatu i wyodrębnienie istotnych treści»: Przez cały dzień trwały wczoraj gorączkowe spotkania i rozmowy. Towarzyszył im szum informacyjny. Krążyły pogłoski, że Wąsacz… … Słownik frazeologiczny
dementować — ndk IV, dementowaćtuję, dementowaćtujesz, dementowaćtuj, dementowaćował, dementowaćowany «ujawniać niezgodność szerzonych wiadomości z prawdą; oficjalnie prostować, odwoływać, zaprzeczać» Dementować fałszywe wieści, krążące opinie, pogłoski.… … Słownik języka polskiego
dziwaczny — dziwacznyni, dziwacznyniejszy «zwracający uwagę swoją osobliwością, nietypowością; śmieszny, cudaczny, osobliwy» Dziwaczne myśli, pogłoski, pretensje. Dziwaczny kapelusz, wygląd, strój … Słownik języka polskiego
krążyć — ndk VIb, krążyćżę, krążyćżysz, krąż, krążyćył 1. «wykonywać ruch kołowy, zataczać kręgi; kołować, okrążać» Ptaki krążą w powietrzu. Samoloty krążyły nad miastem. Sputnik krążył po orbicie okołoziemskiej. 2. «posuwać się do celu okrężną drogą,… … Słownik języka polskiego
mętny — mętnyni, mętnyniejszy 1. «zawierający męty, zawiesinę, utrudniający dokładne widzenie przedmiotów; nieprzejrzysty» Mętna ciecz, woda, kałuża, rzeka. Mętny płyn, sok. Mętne wino, piwo. Mętna szyba. ◊ Łowić, łapać ryby w mętnej wodzie «wyzyskiwać… … Słownik języka polskiego
niesprawdzalny — «nie dający się sprawdzić» Niesprawdzalne pogłoski. Niesprawdzalne teorie, hipotezy … Słownik języka polskiego
porozsiewać — dk I, porozsiewaćam, porozsiewaćasz, porozsiewaćają, porozsiewaćaj, porozsiewaćał, porozsiewaćany 1. «wiele czegoś stopniowo, kolejno rozsiać; rozsiać, rozrzucić wiele czegoś w wielu miejscach» Porozsiewać nawozy na polach. Wiatr porozsiewał… … Słownik języka polskiego