-
1 czoło
-
2 czoło
stać na czele [czegoś] an der Spitze [von etw] stehenz kimś na czele mit jdm an der Spitze, unter der Führung von jdm3) ( powitanie)czołem! ( pot) servus!, hallo!puknij się w \czoło du hast wohl einen Knall [ lub einen Sprung in der Schüssel] ( fam) du hast wohl einen Vogel ( fam)stawić \czoło komuś/czemuś jdm/etw die Stirn bieten -
3 czołówka
czołówka [ʧ̑ɔwufka] f\czołówka pisarzy polskich die führenden polnischen Schriftsteller
См. также в других словарях:
czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… … Słownik języka polskiego
czołówka — ż III, CMs. czołówkawce; lm D. czołówkawek 1. «pierwsze szeregi, front, czoło czegoś; w sporcie: wysunięta grupa zawodników w biegu lub rajdzie; w wojskowości: wysunięta do przodu jednostka specjalna mająca do wykonania doraźne zadanie, np.… … Słownik języka polskiego
front — m IV, D. u, Ms. frontncie; lm M. y 1. «przednia strona, przód czegoś; pierwsza linia, czoło oddziału, kolumny» Front kolumny, pochodu. Stanąć przed frontem kompanii. Atakować nieprzyjaciela z frontu. ∆ meteor. Front atmosferyczny (np. front… … Słownik języka polskiego
kroczyć — ndk VIb, kroczyćczę, kroczyćczysz, krocz, kroczyćczył «iść, zwłaszcza wolno, dużymi krokami, z powagą, dostojnie; stąpać» Kroczyć powoli, statecznie. Kroczyć na czele pochodu. przen. «dążyć do czegoś; starać się coś osiągnąć» Kroczyć do dobrobytu … Słownik języka polskiego
marszruta — ż IV, CMs. marszrutaucie; lm D. marszrutaut «wytknięty kierunek, plan drogi, podróży; trasa» Ułożyć marszrutę pochodu, wycieczki. Marszruta prowadziła przez Kraków. ‹marsz + fr.› … Słownik języka polskiego
pochód — m IV, D. pochódchodu, Ms. pochódchodzie; lm M. pochódchody 1. «maszerujące wojsko lub zorganizowany tłum kroczący ulicą, manifestujący coś» Pochód pierwszomajowy. Demonstracyjny pochód. Iść, kroczyć w pochodzie. Pochód uformował się, rusza,… … Słownik języka polskiego
przyłączyć — dk VIb, przyłączyćczę, przyłączyćczysz, przyłączyćłącz, przyłączyćczył, przyłączyćczony przyłączać ndk I, przyłączyćam, przyłączyćasz, przyłączyćają, przyłączyćaj, przyłączyćał, przyłączyćany 1. «włączyć kogoś, coś do jakiejś całości; dołączyć do … Słownik języka polskiego
sformować — dk IV, sformowaćmuję, sformowaćmujesz, sformowaćmuj, sformowaćował, sformowaćowany 1. «zrobić z jakichś elementów pewną całość o określonym kształcie; zorganizować, utworzyć, ukształtować» Sformować pułk piechoty. Sformować nowy rząd. Sformować… … Słownik języka polskiego
trasa — ż IV, CMs. trasasie; lm D. tras 1. «szlak komunikacyjny, linia komunikacyjna; także ważniejsza droga, ulica; arteria» Trasa kolejowa, tramwajowa, autobusowa. Trasa szybkiego ruchu. Ruchliwa, zatłoczona trasa. Mieszkać na trasie Warszawa Otwock. 2 … Słownik języka polskiego
trybuna — ż IV, CMs. trybunanie; lm D. trybunaun 1. «podwyższenie przeznaczone dla przedstawicieli władz podczas defilady, pochodu, manifestacji; mównica ustawiona na pewnej wysokości» Przemawiać z trybuny. Wchodzić na trybunę. Obserwować z trybuny… … Słownik języka polskiego
wysforować się — dk IV, wysforować sięruję się, wysforować sięrujesz się, wysforować sięruj się, wysforować sięował się rzad. wysforowywać się ndk VIIIa, wysforować sięowuję się, wysforować sięowujesz się, wysforować sięowuj się, wysforować sięywał się, pot.… … Słownik języka polskiego