-
1 Deutsch
auf Deutsch po niemiecku;Deutsch lernen <na>uczyć się niemieckiego;Deutsch sprechen mówić po niemiecku;fließend Deutsch sprechen władać biegle niemieckim;fam. auf gut Deutsch bez owijania w bawełnę -
2 auf
auf den Tisch na stół;auf die Bank do banku;auf den Hafen zu w kierunku portu; (wo?; D) na, po, w (L);auf dem Tisch na stole;auf dieser Seite po tej stronie;auf der Bank w banku;auf der Reise podczas podróży, w czasie podróży;von Sonntag auf Montag z niedzieli na poniedziałek;auf Deutsch po niemiecku;auf einen Schlag za jednym zamachem;bis auf den Pfennig, Cent co do grosza;bis auf Jan z wyjątkiem Jana;… auf tausend Einwohner … na tysiąc mieszkańcówfam. auf! wstawaj!;auf, an die Arbeit! (marsz) do roboty!;er ist auf und davon i już go nie było, i już go nie ma;Tür auf! otworzyć drzwi!;die Tür ist auf drzwi są otwarte;er ist schon auf on już nie śpi -
3 deutsch
-
4 fließend
fließend Deutsch sprechen mówić płynnie po niemiecku -
5 können
2. ( beherrschen, verstehen) umieć, znać, potrafić;ich kann nicht nie mogę (anders, mehr inaczej, więcej);ich kann kein Deutsch nie znam niemieckiego;du kannst deutsch sprechen możesz mówić po niemiecku;ich kann schwimmen umiem pływać;ich kann das nicht machen nie mogę oder nie potrafię tego zrobić;sie kann nichts dafür to nie jej wina;er könnte das machen on mógłby to zrobić;man kann (könnte) sagen można (można by było) powiedzieć;es kann, könnte sein może być;ich habe das nicht glauben können nie mogłem w to uwierzyć;er könnte Recht haben on może mieć rację;könntest du …? czy mógłbyś …?, czy mogłabyś …?;was kann ich dafür? co ja mam do tego?; cóż na to poradzę?;so schnell du kannst jak najprędzej;fam. das kann doch nicht wahr sein! (to) nie może być!;fam. ich kann dir sagen! mówię ci!;pop. du kannst mich mal! pocałuj mnie gdzieś! -
6 sprechen
sprechen ( spricht, sprach, gesprochen) vi mówić ( über A, von o L; zu do G), odzywać < odezwać> się;deutsch sprechen mówić oder odezwać się pf po niemiecku;mit jemandem sprechen <po>rozmawiać, <po>mówić z (I); ( eine Rede halten) przemawiać <- mówić> (an A, zu do G);wir kommen noch darauf zu sprechen jeszcze pomówimy o tym;er ist nicht gut auf mich zu sprechen on niepochlebnie odzywa się o mnie;… ist nicht zu sprechen … nie przyjmuje; v/t mówić, powiedzieć pf, rzec pf; Gebet odmawiać <- mówić>; Urteil wyd(aw)ać;er sprach kein Wort darüber słowem się o tym nie odezwał;jemanden sprechen mówić, rozmawiać z (I);ich muss dich sprechen muszę z tobą pomówić;kann ich Frau … sprechen? czy mogę mówić z panią …?;kann ich Sie kurz sprechen? mam do pana oder pani dwa słowa;vr wir sprechen uns noch jeszcze spotkamy się; → aLINK="sagen" sagen
См. также в других словарях:
po niemiecku — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób typowy dla Niemców : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obchodzić święta po niemiecku. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
po niemiecku — → niemiecki … Słownik języka polskiego
niemiecki — niemieckiccy «dotyczący Niemiec, Niemców» Język niemiecki. ◊ Siedzieć jak na niemieckim kazaniu «słuchać czegoś nic nie rozumiejąc» niemiecki w użyciu rzecz. «język niemiecki; lekcja tego języka» Władać biegle niemieckim. Tłumaczyć na niemiecki.… … Słownik języka polskiego
natura — 1. Coś jest, coś staje się czyjąś drugą naturą «ktoś przyzwyczaił się, przyzwyczaja się do jakiegoś postępowania, do odruchowego zachowywania się w jakiś sposób»: Nie najeżaj się, kiedy coś idzie nie po twojej myśli, nie pozwól, by rozdrażnienie… … Słownik frazeologiczny
piąty — Mówić, słuchać itp. piąte przez dziesiąte «mówić, słuchać itp. niedokładnie, pobieżnie»: (...) pragnąc jak najprędzej znaleźć się w domu, słuchał piąte przez dziesiąte żądań, narzekań, objaśnień, którymi zasypywali go robotnicy (...). J.… … Słownik frazeologiczny
rozmawiać — ndk I, rozmawiaćam, rozmawiaćasz, rozmawiaćają, rozmawiaćaj, rozmawiaćał «prowadzić rozmowę, mówić, gawędzić z kimś; porozumiewać się» Rozmawiać głośno, żywo. Rozmawiać półgłosem. Rozmawiać swobodnie, szczerze. Rozmawiać z kimś otwarcie, poufale … Słownik języka polskiego
słabo — słabobiej 1. «z niewielką siłą, niemocno» Słabo kogoś uderzyć, uścisnąć komuś dłoń. Puls, serce bije komuś słabo. ∆ Czuć się słabo «czuć się niezdrowym» ∆ Komuś jest, robi się słabo «ktoś jest bliski omdlenia, źle się czuje» 2. «niezbyt… … Słownik języka polskiego
szwabski — szwabskiscy 1. «dotyczący Szwabii i jej mieszkańców» 2. pogard. «niemiecki» Szwabskie szwargotanie. po szwabsku pot. «po niemiecku» Gadać, szwargotać po szwabsku … Słownik języka polskiego
szwargotać — ndk IX, szwargotaćoczę (szwargotaćocę), szwargotaćoczesz (szwargotaćocesz), szwargotaćocz, szwargotaćał «mówić niezrozumiale, niewyraźnie (zwłaszcza po niemiecku)» Szwargotać różnymi językami … Słownik języka polskiego
trochę — 1. «w małej ilości, liczbie; mało, niedużo, niewiele» Przyszło trochę znajomych. Odłożył trochę pieniędzy na urlop. ◊ pot. Do diabła i trochę «bardzo dużo» 2. «w pewnym stopniu, w pewnej mierze; niedostatecznie, nie bardzo» Mówić trochę po… … Słownik języka polskiego
umieć — ndk II, umiećem, umiećesz, umiećeją, umiećej, umiał, umiećeli, umiany 1. «mieć praktyczną znajomość czegoś, być biegłym w czymś» Umieć pisać, czytać, tańczyć. Umieć coś na pamięć. ◊ Umieć lekcję, umieć geografię, historię itp. «być przygotowanym… … Słownik języka polskiego