plauditur

1) бить (pennis O; alis V); хлопать ( pectus manu O); похлопывать, трепать (colla equorum V, O); стучать ( rostro O)

2) (sc. manibus) рукоплескать, аплодировать Pl, H, C etc.; одобрять, хвалить (alicui C, H etc.; versibus alicujus O)

3) ( в знак неодобрения) топать ( in aliquem MF)

    Plaudi, Passiue. Cicero, Ne victoria quidem plauditur. On ne s'esjouist point de la victoire.

favor, ōris, m. (faveo), I) die dem Begünstigten alles Gute wünschende u. seine Absichten befördernde Gunst, die Geneigtheit, Gewogenheit, Anhänglichkeit, Hingebung, Vorliebe, die Begünstigung (Ggstz. odium), m. subj. Genet., hominum, Liv.: populi, Cic.: plebis, Liv.: m. obj. Genet., sui, Iustin.: partium eius, Vell.: nominis, Liv.: m. in u. Akk., Liv. 45, 31, 3. Tac. ann. 15, 48; hist. 1, 53: m. in u. Abl., Vell. 2, 43, 3. – favor naturalis, Quint.: militaris, Liv. epit. u. Curt.: incertus, Iustin.: pravus, Phaedr. – amplecti alqm favore, Liv.: in favorem alcis venire, Sall.: favorem populi colligere, Vell.: favorem sociorum uberiorem adipisci, sich bei den B. weit beliebter machen, Val. Max.: favorem alci conciliare, jmd. beliebt machen, Liv.: in favorem ultionis Lysimachi, wegen der gern gesehenen Rache des L., Iustin. 17, 2, 6. – II) insbes.: a) die Hingebung, Aufmerksamkeit, Andacht bei einer relig. Handlung, pium praestare et mente et voce favorem, Ov. met. 15, 681. – b) die Gunstbezeigung, der Beifall, den man einem Schauspieler u. übh. jmdm. zollt, plauditur et magno palma favore datur, Ov.: quod studium et quem favorem in scaenam attulit Panurgus? Cic.: cum etiam in panegyricis petatur audientium favor, Quint.: magno omnium favore, Suet.: cum gratulatione ac favore ingenti populi domum est reductus, Liv. 4, 24, 7.

1. foris, is, f. (verwandt mit θύρα; vgl. foras u. 2. foris), I) die Tür, sowohl des einzelnen Gemaches als des ganzen Hauses, Plur. forēs, sofern sie zwei Flügel hat, die Doppel-, Flügeltür (griech. θύρα, θύραι), Cic. u.a.: foris cubiculi, Cic.: foris ferrata, Amm.: fores clatratae, Inscr.: fores duplices, Ov.: foris crepuit od. fores crepuerunt, es kommt jmd. heraus, Komik.: hae mihi patent semper fores, Ter.: fores pulsare, Ov. u. Sen. ep.: claudere forem cubiculi, Cic.: claudere fores, Tibull. u. Ov.: fores obserare, Nep., obdere, Ov.: foribus obdere pessulum, Ter.: fores aperire, Ter. u. Cic., recludere, Lucr. u. Petron., reserare, Tibull. u. Ov.: fores refringere, Liv.: fores moliri (erbrechen), Liv.: fores frangere, an der T. reißen, Plaut.: ad fores assistere, Cic., stare, Curt. – im Bilde, artis fores aperire, Plin.: so auch quasi amicitiae fores aperire, Cic. – II) übtr., die Pforte, der Zugang, Eingang, die Öffnung, equi aenei, Cic.: nassarum, Plin.

————————

2. forīs, A) Adv. = θύρασι (eig. Lokat. v. *forae), I) draußen, außerhalb eines Ortes, auswärts (Ggstz. intra, intus), A) im allg.: intra vallum et foris, Nep.: utrum foris habeat exemplar, an intus, ob das Urbild sich außer ihm selbst od. in ihm selbst befinde, Sen.: alqd quaerere foris, Plaut. u. Cic. (s. Brix Plaut. mil. 638). – B) insbes.: a) auswärts = außerhalb des Hauses, nicht zu Hause (Ggstz. domi), f. cenare od. cenitare, Cic.: f. sunt, Ter.: domi forisque, Suet.: foris victores, domi trucidamur, Sen. rhet.: animus f. est (Ggstz. domi est), Plaut. – f. valde plauditur, bei den Leuten, Cic.: f. esse Gabinium, in der Leute Händen, d.i. verschuldet, Cic.: f. sapere, andern klugen Rat erteilen (aber sich nicht), Ter. heaut. 923. – b) außerhalb der Kurie, des Senates, Cic. ep. 1, 9, 20. – c) außerhalb der Stadt, -des Staats, außerhalb Roms (Ggstz. domi), Cic. u. Liv. – II) von draußen, von auswärts, auch = aus der Fremde (Ggstz. domo, Cic. Phil. 3, 26, intus, Plaut. cist. 688), f. flagitare telum, Nep.: alqd f. petere, Cic. (u. so petita verba f., Hor.): f. venire, Lucr.: sumi aut ex sua vi atque natura aut assumi foris, Cic. de or. 2, 163; vgl. 2, 173. – a foris, von auswärts, Plin. 17, 227. – B) Praepos. m. Akk., außerhalb, Apul. met. 1, 21. Cassiod. compl. 5. in Col. u.a. Eccl.; vgl. van de Vliet in Wölfflins Archiv 10, 386.

* * *

făvor, ōris, m. [id.], favor, good-will, inclination, partiality, esp. of a party (rare in Cic.; not in Caes.; freq. since the Aug. per. in prose and poetry; syn.: studium, benevolentia, gratia, pietas, caritas, amor).

In gen.

Of human beings:

favorem et urbanum Cicero nova credit. Nam in epistola ad Brutum, Eum, inquit, amorem et eum (ut hoc verbo utar) favorem in consilium advocabo,

Quint. 8, 3, 34;

so with amor,

Suet. Claud. 12;

with studium,

id. Vit. 15:

qui favore populi tenetur et ducitur,

Cic. Sest. 54, 115; cf.

under II.: quae sunt varie et ad tempus descripta populis, favore magis quam re, legum nomen tenent,

Cic. Leg. 2, 5, 11:

amplecti aliquem favore,

Liv. 2, 56:

adferre alicui,

Just. 27, 1:

ex maxima invidia in gratiam et favorem nobilitatis Jugurtha venit,

Sall. J. 13, 7; cf.

opp. invidia,

id. ib. 73, 4:

plebis,

Liv. 7, 25, 1; cf. id. 2, 56, 1:

partium Pompeii,

Vell. 2, 54, 2:

concilia to populi favore,

Suet. Caes. 11:

militum,

id. Tit. 5; Hor. C. 4, 8, 26; id. Ep. 2, 1, 9:

favor in aliquem,

Tac. H. 1, 53 fin.:

pro laborantibus,

Quint. 4, 1, 9. —

Rarely of Fortune:

fortunae favor,

Sen. Ep. 42, 4; 72, 4.—

Favor personified as a deity, Mart. Cap. 1, § 48 al.—

Esp., legal t. t.:

favoris causa, said where the law inclines to or encourages a particular right or practice: hoc favoris causa constitutum est, ut pro plenis (honoribus) incoätos accipiamus,

Dig. 50, 4, 8; 23, 3, 74; Gai Inst. 4, 14; cf.:

favor libertatis,

Paul. Sent. 2, 23, 2; 2, 24, 2 sq.—

In partic., acclamation, applause, at theatrical and other exhibitions (syn. plausus), approbation:

quod studium et quem favorem secum in scenam attulit Panurgus?

Cic. Rosc. Com. 10, 29; Phaedr. 5, 5, 25:

audientium,

Quint. 3, 8, 7:

facere favorem,

id. 7, 1, 33:

promere favorem,

id. 9, 1, 21:

emerendi favoris gratia,

id. 7, 1, 2:

magno omnium favore,

Suet. Claud. 21; cf.:

plauditur et magno palma favore datur,

Ov. Tr. 2, 506:

tutatur favor Euryalum,

Verg. A. 5, 343.

fŏris, is, and more freq. in plur., fŏres, um, f. [Sanscr. dvār; Gr. thura; O. H. Germ. tor; Engl. door, etc.; cf. foras], a door, gate; in plur., the two leaves of a door (syn.: porta, janua, valvae, ostium, limen).

Lit.

Sing.:

crepuit foris,

Plaut. Am. 1, 2, 34; cf. id. Cas. 5, 1, 17:

foris crepuit, concrepuit,

id. Aul. 4, 5, 5; id. Cas. 2, 1, 15; id. Bacch. 4, 9, 134; Ter. Ad. 2, 3, 11:

constitit ad geminae limina prima foris,

Ov. H. 12, 150:

ut lictor forem virgā percuteret,

Liv. 6, 34, 6:

cum forem cubiculi clauserat,

Cic. Tusc. 5, 20, 59:

forem thalami claudere,

Ov. A. A. 3, 228:

forem obdere alicui,

id. P. 2, 2, 42:

exclusus fore, cum Longarenus foret intus,

Hor. S. 1, 2, 67.—

Plur.:

ex quo (Jano) fores in liminibus profanarum aedium januae nominantur,

Cic. N. D. 2, 27, 67:

pol, haud periculum est, cardines ne foribus effringantur,

Plaut. As. 2, 3, 4 sq.; cf.:

sonitum prohibe forum et crepitum cardinum,

id. Curc. 1, 3, 1:

a nobis graviter crepuerunt fores,

Ter. Heaut. 3, 3, 52:

ad fores assistere,

Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66:

extra fores limenque carceris,

id. Tusc. 5, 28, 80:

robustae,

Hor. C. 3, 16, 2:

invisae,

id. S. 2, 3, 262:

asperae,

id. C. 3, 10, 3:

durae,

Tib. 1, 1, 56:

foribus inest clavis,

id. 1, 6, 34:

hostes incidentes semiapertis portarum foribus,

Liv. 26, 39, 22.—

Transf., the door, opening, entrance of other things:

aeneus equus, cujus in lateribus fores essent,

Cic. Off. 3, 9, 38:

nassarum,

Plin. 32, 2, 5, § 11:

apum,

id. 21, 14, 48, § 82.—

Trop.:

quasi amicitiae fores aperire,

Cic. Fam. 13, 10, 4:

artis fores apertas intrare,

Plin. 35, 9, 36, § 61:

rerum,

id. 2, 8, 6, § 31.

fŏris, adv. [abl. form (denoting both the place where and the place whence), and answering to the acc. form foras, v. foras init. ].

Out at the doors, out of doors, abroad, without (opp. intus, domi, etc.):

sinito ambulare, si foris, si intus volent,

Plaut. Capt. 1, 2, 5: cf.:

foris pascuntur, intus opus faciunt,

Varr. R. R. 3, 16, 5:

ille relictus intus, exspectatus foris,

Cic. Sull. 5. 17; cf.

also: nam et intus paveo, et foris formido,

Plaut. Cist. 4, 2, 20: aliorum intus corpus et foris lignum, ut nucum;

aliis foris corpus, intus lignum, ut prunis,

Plin. 15, 28, 34, § 112:

cum et intra vallum et foris caederentur,

Nep. Dat. 6:

domi et foris aegre quod sit, satis semper est,

Plaut. Cas. 2, 2, 8; cf.:

ut domo sumeret, neu foris quaereret,

id. Bacch. 4, 4, 6:

nec minore saevitia foris et in exteros grassatus est,

Suet. Ner. 36:

(consilium petere) foris potius quam domo,

Cic. Phil. 2, 11, 26:

te foris sapere, tibi non posse te auxiliarier,

Ter. Heaut. 5, 1, 49:

si foris cenat,

Plaut. Men. 1, 2, 17; cf.:

venit ad nos Cicero tuus ad cenam, cum Pomponia foris cenaret,

Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19 Orell. N. cr.:

cenitare,

id. Fam. 7, 16, 2; 9, 24, 3:

extrinsecus, cum ea, quae sunt foris neque inhaerent in rei natura, colliguntur,

id. de Or. 2, 39, 163:

haec studia delectant domi, non impediunt foris,

in public life, id. Arch. 7, 16; cf.:

cum ea contentio mihi magnum etiam foris fructum tulisset,

i. e. beyond the senate, id. Fam. 1, 9, 20:

fuit ille vir cum foris clarus, tum domi admirandus, neque rebus externis magis laudandus quam institutis domesticis,

id. Phil. 2, 28, 69:

et domi dignitas et foris auctoritas retinetur,

abroad, id. Rosc. Am. 47, 136; cf.:

parvi sunt foris arma, nisi est consilium domi,

id. Off. 1, 22, 76; and:

otium foris, foeda domi lascivia,

Tac. A. 13, 25:

foris valde plauditur,

among the people, Cic. Q. Fr. 2, 8, 1:

egere, foris esse Gabinium, sine provincia stare non posse,

i. e. in the people's power, in debt, id. Pis. 6, 12.—

As prep. with acc. (late Lat.): constitutus si sit fluvius, qui foris agrum non vagatur, beyond, Auct. de Limit. p. 273 Goes.:

ut terminos foris limites ponerentur,

id. ib. —

From without, from abroad, = extrinsecus:

at, quaecumque foris veniunt, impostaque nobis Pondera sunt,

Lucr. 5, 543:

sed quod ea non parit oratoris ars, sed foris ad se delata, tamen arte tractat,

Cic. Part. 14, 48: aut sumere ex sua vi atque natura, aut assumere foris. id. de Or. 2, 39, 163; cf.:

foris assumuntur ea, quae non sua vi sed extranea sublevantur,

id. ib. 2, 40, 173; id. Inv. 1, 11, 15; 2, 24, 71:

auxilium non petendum est foris,

id. Tusc. 3, 3, [p. 768] 6:

ut in ipsa (arte) insit, non foris petatur extremum,

id. Fin. 3, 7, 24.—

Strengthened by ab:

quoniam in ulcus penetrat omnis a foris injuria,

Plin. 17, 24, 37, § 227.

fŏris, is, and more freq. in plur., fŏres, um, f. [Sanscr. dvār; Gr. thura; O. H. Germ. tor; Engl. door, etc.; cf. foras], a door, gate; in plur., the two leaves of a door (syn.: porta, janua, valvae, ostium, limen).

Lit.

Sing.:

crepuit foris,

Plaut. Am. 1, 2, 34; cf. id. Cas. 5, 1, 17:

foris crepuit, concrepuit,

id. Aul. 4, 5, 5; id. Cas. 2, 1, 15; id. Bacch. 4, 9, 134; Ter. Ad. 2, 3, 11:

constitit ad geminae limina prima foris,

Ov. H. 12, 150:

ut lictor forem virgā percuteret,

Liv. 6, 34, 6:

cum forem cubiculi clauserat,

Cic. Tusc. 5, 20, 59:

forem thalami claudere,

Ov. A. A. 3, 228:

forem obdere alicui,

id. P. 2, 2, 42:

exclusus fore, cum Longarenus foret intus,

Hor. S. 1, 2, 67.—

Plur.:

ex quo (Jano) fores in liminibus profanarum aedium januae nominantur,

Cic. N. D. 2, 27, 67:

pol, haud periculum est, cardines ne foribus effringantur,

Plaut. As. 2, 3, 4 sq.; cf.:

sonitum prohibe forum et crepitum cardinum,

id. Curc. 1, 3, 1:

a nobis graviter crepuerunt fores,

Ter. Heaut. 3, 3, 52:

ad fores assistere,

Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66:

extra fores limenque carceris,

id. Tusc. 5, 28, 80:

robustae,

Hor. C. 3, 16, 2:

invisae,

id. S. 2, 3, 262:

asperae,

id. C. 3, 10, 3:

durae,

Tib. 1, 1, 56:

foribus inest clavis,

id. 1, 6, 34:

hostes incidentes semiapertis portarum foribus,

Liv. 26, 39, 22.—

Transf., the door, opening, entrance of other things:

aeneus equus, cujus in lateribus fores essent,

Cic. Off. 3, 9, 38:

nassarum,

Plin. 32, 2, 5, § 11:

apum,

id. 21, 14, 48, § 82.—

Trop.:

quasi amicitiae fores aperire,

Cic. Fam. 13, 10, 4:

artis fores apertas intrare,

Plin. 35, 9, 36, § 61:

rerum,

id. 2, 8, 6, § 31.

fŏris, adv. [abl. form (denoting both the place where and the place whence), and answering to the acc. form foras, v. foras init. ].

Out at the doors, out of doors, abroad, without (opp. intus, domi, etc.):

sinito ambulare, si foris, si intus volent,

Plaut. Capt. 1, 2, 5: cf.:

foris pascuntur, intus opus faciunt,

Varr. R. R. 3, 16, 5:

ille relictus intus, exspectatus foris,

Cic. Sull. 5. 17; cf.

also: nam et intus paveo, et foris formido,

Plaut. Cist. 4, 2, 20: aliorum intus corpus et foris lignum, ut nucum;

aliis foris corpus, intus lignum, ut prunis,

Plin. 15, 28, 34, § 112:

cum et intra vallum et foris caederentur,

Nep. Dat. 6:

domi et foris aegre quod sit, satis semper est,

Plaut. Cas. 2, 2, 8; cf.:

ut domo sumeret, neu foris quaereret,

id. Bacch. 4, 4, 6:

nec minore saevitia foris et in exteros grassatus est,

Suet. Ner. 36:

(consilium petere) foris potius quam domo,

Cic. Phil. 2, 11, 26:

te foris sapere, tibi non posse te auxiliarier,

Ter. Heaut. 5, 1, 49:

si foris cenat,

Plaut. Men. 1, 2, 17; cf.:

venit ad nos Cicero tuus ad cenam, cum Pomponia foris cenaret,

Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 19 Orell. N. cr.:

cenitare,

id. Fam. 7, 16, 2; 9, 24, 3:

extrinsecus, cum ea, quae sunt foris neque inhaerent in rei natura, colliguntur,

id. de Or. 2, 39, 163:

haec studia delectant domi, non impediunt foris,

in public life, id. Arch. 7, 16; cf.:

cum ea contentio mihi magnum etiam foris fructum tulisset,

i. e. beyond the senate, id. Fam. 1, 9, 20:

fuit ille vir cum foris clarus, tum domi admirandus, neque rebus externis magis laudandus quam institutis domesticis,

id. Phil. 2, 28, 69:

et domi dignitas et foris auctoritas retinetur,

abroad, id. Rosc. Am. 47, 136; cf.:

parvi sunt foris arma, nisi est consilium domi,

id. Off. 1, 22, 76; and:

otium foris, foeda domi lascivia,

Tac. A. 13, 25:

foris valde plauditur,

among the people, Cic. Q. Fr. 2, 8, 1:

egere, foris esse Gabinium, sine provincia stare non posse,

i. e. in the people's power, in debt, id. Pis. 6, 12.—

As prep. with acc. (late Lat.): constitutus si sit fluvius, qui foris agrum non vagatur, beyond, Auct. de Limit. p. 273 Goes.:

ut terminos foris limites ponerentur,

id. ib. —

From without, from abroad, = extrinsecus:

at, quaecumque foris veniunt, impostaque nobis Pondera sunt,

Lucr. 5, 543:

sed quod ea non parit oratoris ars, sed foris ad se delata, tamen arte tractat,

Cic. Part. 14, 48: aut sumere ex sua vi atque natura, aut assumere foris. id. de Or. 2, 39, 163; cf.:

foris assumuntur ea, quae non sua vi sed extranea sublevantur,

id. ib. 2, 40, 173; id. Inv. 1, 11, 15; 2, 24, 71:

auxilium non petendum est foris,

id. Tusc. 3, 3, [p. 768] 6:

ut in ipsa (arte) insit, non foris petatur extremum,

id. Fin. 3, 7, 24.—

Strengthened by ab:

quoniam in ulcus penetrat omnis a foris injuria,

Plin. 17, 24, 37, § 227.