-
1 Farbe
Farbe, I) eig.: a) als Eigenschaft eines Körpers: α) im allg.: color (z.B. natürliche, nativus od. verus). – die F. verlieren, colorem amittere: die F. fahren lassen, colorem remittere: eine andere F. bekommen, colorem alienum accipere: seine F. ändern, colorem mutare (eig.); mutare subinde personam et contrariam ei sumere quam exueris (bildl., in polit. Beziehung seine Rolle ändern): F. annehmen, colorem ducere (eine Farbe bekommen, z.B. vom Obst): eine rote F. annehmen, rubrum colorem trahere: die vorige (frühere) F. wieder annehmen (erhalten, bekommen), in colorem pristinum restitui. – β) insbes., die Hautfarbe, bes. die Gesichtsfarbe: color (z.B. bonus, malus: u. egregius: u. exsanguis: u. niger). – eine gesunde F., color validus; vigor (Frische des Körpers): von gesunder F., coloratus. – die F. verändern, wechseln, colorem mutare od. immutare (vgl. »erblassen, erröten«): die F. nicht verändern, consistere ore; constat alci color et vultus: die F. verlieren, colorem amittere: er hat eine gesündere F. bekommen, coloratior ille factus est. – b) als Färbemittel: color (im allg.; auch bildl. von der Farbe, Färbung der Rede). – pigmentum (eig., die Farbe zum Malen, Anstreichen). – F. annehmen, colorem bibere, ducere: die F. verliert sich, geht aus, color evanescit. – ein Verbrechen mit recht schwarzen Farben ausmalen, crimen atrociter deferre: alles mit den schwärzesten Farben ausmalen (bildl.), omnia tristissimis verbis agere: die Farben zu stark auftragen (bildl., v. Redner), s. übertreiben. – II) meton. = Färberei, w. s.
-
2 Malerfarbe
Malerfarbe, pigmentum. – color (jede Farbe). – etw. dient als M., alqā re pictores utuntur.
-
3 Schminke
Schminke, fucus (im allg.). – pigmentum (jeder Färbekörper, dah. auch Schminke; beide auch bildl. = gesuchter Schmuck der Rede). – cerussa (Bleiweiß, als weiße Schminke gebraucht). – Wahrheit ohne Sch., veritas nuda od. simplex.
См. также в других словарях:
PIGMENTUM — Graecis recentioribus πήμεντον, item πιμεντον, quemadmodum et pimentum legimus in veter. libro Excerptorum Apicii, ubi sic habet, Brevis pimentorum, quae in domo esse debent, ut condimentis nihil desit: non unâ occurrit notione. In his enim… … Hofmann J. Lexicon universale
Pigmentum — dažas statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Pigmentum ryšiai: platesnis terminas – pagrindiniai terminai … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
pigmentum nigrum — Eng. Pigmentum nigrum Ver lámina fusca de la esclerótica … Diccionario de oftalmología
pigmentum — (дат.) краска, красящее вещество … Словарь ботанических терминов
pigmentum nigrum — Melanin of the choroid coat of the eye. * * * pig·men·tum ni·grum pig ment əm nī grəm n the melanin coloring the choroid of the eye … Medical dictionary
ARMENIUM Pigmentum — male a nonnullis cum Armenica Terra confunditur: Nec cum Armenio Lapide, quô gemmae poliebantur, scalpebantur et perforabantur, uti infra dicemus, ubi de Cotibus; Sed potius cum Arsenico rubro, Armeniaca Terra eadem est. Pigmentum vero modo… … Hofmann J. Lexicon universale
Elephantinum pigmentum — (lat.), gebranntes Elfenbein … Pierer's Universal-Lexikon
Stratum pigmentum iridis — pigmentinis rainelės sluoksnis statusas T sritis jutimo organai atitikmenys: lot. Stratum pigmentum iridis ryšiai: platesnis terminas – rainelė … Paukščių anatomijos terminai
Pig. — pigmentum, a paint …
piment — [ pimɑ̃ ] n. m. • 1664; « baume, épice » Xe; de l esp. pimiento, du bas lat. pigmentum « aromates, épices » 1 ♦ Plante potagère herbacée (solanacées), originaire des régions chaudes, cultivée pour ses fruits; fruit de cette plante. Piment doux. ⇒ … Encyclopédie Universelle
pigment — [ pigmɑ̃ ] n. m. • 1813; « épice » 1130; lat. pigmentum;cf. piment 1 ♦ Biochim. Matière colorée, de structure variée, présente dans divers tissus et organes végétaux ou animaux auxquels elle donne une coloration particulière. Pigments végétaux. ⇒ … Encyclopédie Universelle