-
1 kłopot
сущ.• беда• беспокойство• беспорядок• бестолковщина• волнение• горе• досада• забота• замешательство• затруднение• кутерьма• надоедание• неприятность• неурядица• огорчение• помеха• препятствие• проблема• путаница• треволнение• шум* * *kłopo|t♂, Р. \kłopottu беспокойство ň, хлопоты lm.;\kłopotty pieniężne денежные затруднения;
mieć \kłopotty z czymś иметь трудности с чём-л.;być w \kłopotcie быть в затруднительном положении; nie rób sobie \kłopottu не беспокойся; wybrnąć z \kłopottów выйти из затруднительного положения
+ zmartwienie, strapienie* * *м, Р kłopotuбеспоко́йство n, хло́поты lmkłopoty pieniężne — де́нежные затрудне́ния
mieć kłopoty z czymś — име́ть тру́дности с че́м-л.
być w kłopocie — быть в затрудни́тельном положе́нии
nie rób sobie kłopotu — не беспоко́йся
wybrnąć z kłopotów — вы́йти из затрудни́тельного положе́ния
Syn: -
2 tarapaty
сущ.• беспокойство• волнение• забота• неприятность• передряга• проблема• треволнение* * *tarapat|yмн. Р. \tarapatyów хлопоты, затруднительное положение;\tarapaty pieniężne денежные затруднения; popaść (wpaść) w \tarapaty, znaleźć się w \tarapatyach попасть ň затруднительное положение;
wydobyć kogoś z \tarapatyów помочь кому-л. выбраться из беды, выручить кого-л. (из беды)+* * *мн, Р tarapatówхло́поты, затрудни́тельное положе́ниеtarapaty pieniężne — де́нежные затрудне́ния
wydobyć kogoś z tarapatów — помо́чь кому́-л. вы́браться из беды́, вы́ручить кого́-л. (из беды́)
Syn: -
3 wynagrodzenie
сущ.• возмещение• вознаграждение• гонорар• жалованье• заработок• зарплата• компенсация• лаж• награда• оклад• плата• премия• удовлетворение* * *wynagrodze|nie☼ вознаграждение, плата ž;\wynagrodzenie pieniężne денежное вознаграждение; \wynagrodzenie za pracę оплата труда; \wynagrodzenie w naturze плата натурой; podatek od \wynagrodzenień подоходный налог
+ zapłata* * *свознагражде́ние, пла́та żwynagrodzenie pieniężne — де́нежное вознагражде́ние
wynagrodzenie za pracę — опла́та труда́
wynagrodzenie w naturze — пла́та нату́рой
podatek od wynagrodzeń — подохо́дный нало́г
Syn:
См. также в других словарях:
pieniężny — «dotyczący pieniędzy, wypłacany w pieniądzach, wyrażony w pieniądzach» Sprawy pieniężne. Odszkodowania, świadczenia pieniężne. Zasoby pieniężne. Kara pieniężna. Wkład pieniężny. Zbiórka pieniężna … Słownik języka polskiego
interes — m IV, D. u, Ms. interessie; lm M. y 1. «sprawa; omówienie sprawy» Pilny, ważny interes. Załatwić, mieć do załatwienia jakiś interes. Nie wtrącaj się, nie twój interes! ◊ pot. Ładny interes «wyrażenie emocjonalne używane wtedy, kiedy coś się nam… … Słownik języka polskiego
środek — m III, D. środekdka, N. środekdkiem; lm M. środekdki 1. «miejsce mniej więcej jednakowo oddalone od końców przedmiotu, od krawędzi określonej powierzchni; część środkowa przedmiotu, powierzchni, punkt centralny, centrum; część środkowa odcinka… … Słownik języka polskiego
Биернацкий Алоиз Проспер — польский агроном и политический деятель; род. в 1778 г., получил специальное образование во Франкфурте на Одере. Написал: О zamianie zaciągòw na daniny, zbożowe lub pienięźne (Бреславль, 1808); Dziennik rolniczo gospodarski (Калиш, 1815); О… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
bank — m III, D. u, N. bankkiem; lm M. i 1. «przedsiębiorstwo przeprowadzające operacje pieniężne, głównie kredytowe, np. przyjmowanie wkładów od klientów, zaciąganie pożyczek w innych bankach, udzielanie kredytów, emitowanie banknotów, obligacji i in.; … Słownik języka polskiego
bankowy — bankowywi «wchodzący w zakres działalności, czynności banku, związany z bankiem» Operacje bankowe. Dług, kredyt bankowy. Pożyczka bankowa. Pracownicy bankowi. ∆ Wkłady bankowe «wkłady pieniężne na rachunku bieżącym w banku, także kruszce, papiery … Słownik języka polskiego
bilet — m IV, D. u, Ms. biletecie; lm M. y 1. «kartka z odpowiednim nadrukiem wydającej ją instytucji, będąca dowodem uiszczenia opłaty przez nabywcę, uprawniająca do określonej, zwykle jednorazowej usługi» Bilet kolejowy, tramwajowy. Bilet miesięczny,… … Słownik języka polskiego
ciułać — ndk I, ciułaćam, ciułaćasz, ciułaćają, ciułaćaj, ciułaćał, ciułaćany «zbierać powoli, mozolnie drobne kwoty pieniężne lub jakieś przedmioty; oszczędzać, składać» Ciułać złotówki. Ciułać grosz do grosza … Słownik języka polskiego
depozyt — m IV, D. u, Ms. depozytycie; lm M. y «umowa, na mocy której osoba, instytucja przyjmuje na przechowanie cudzą rzecz ruchomą; przechowanie; pieniądze, papiery wartościowe, przedmioty złożone do przechowania (w banku, w sądzie, w zastaw, jako… … Słownik języka polskiego
dofinansować — dk IV, dofinansowaćsuję, dofinansowaćsujesz, dofinansowaćsuj, dofinansowaćował, dofinansowaćowany dofinansowywać ndk VIIIa, dofinansowaćowuję, dofinansowaćowujesz, dofinansowaćowuj, dofinansowaćywał, dofinansowaćywany, ekon. «przyznać na jakiś… … Słownik języka polskiego
emerytura — ż IV, CMs. emeryturaurze; lm D. emeryturaur «dożywotnie, miesięczne świadczenie pieniężne przysługujące byłemu pracownikowi za przepracowanie ustawowej liczby lat i po osiągnięciu określonego wieku» Otrzymywać, pobierać emeryturę. Być na… … Słownik języka polskiego
