Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

philosophaster

  • 1 philosophaster

    phĭlŏsŏphastĕr, tri, m. Aug. prétendu philosophe.
    * * *
    phĭlŏsŏphastĕr, tri, m. Aug. prétendu philosophe.
    * * *
        Philosophaster, philosophastri. Qui fait du philosophe.

    Dictionarium latinogallicum > philosophaster

  • 2 philosophaster

    philosophaster, strī, m. (philosophus), ein Afterphilosoph, Scheinphilosoph, Augustin. de civ. dei 2, 27 in. u. op. imperf. c. Iulian. 5, 11 u. 6, 18. – im guten Sinne = philosophus, vir gravis et philosophaster, Augustin. de civ. dei 2, 27.

    lateinisch-deutsches > philosophaster

  • 3 philosophaster

    philosophaster, strī, m. (philosophus), ein Afterphilosoph, Scheinphilosoph, Augustin. de civ. dei 2, 27 in. u. op. imperf. c. Iulian. 5, 11 u. 6, 18. – im guten Sinne = philosophus, vir gravis et philosophaster, Augustin. de civ. dei 2, 27.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > philosophaster

  • 4 philosophaster

    phĭlŏsŏphaster, tri, m. [philosophus], a bad philosopher, a philosophaster, Aug. Civ. Dei, 2, 27 dub.

    Lewis & Short latin dictionary > philosophaster

  • 5 philosophaster

    Латинско-русский словарь > philosophaster

  • 6 gnarus

    gnārus (vgl. (g)nosco, ignōro), a, um, I) einer Sache kundig, in ihr Kenntnis habend, etw. verstehend, mit etw. bekannt (Ggstz. ignarus, nescius), mit Genet., loci, Plaut.: locorum, Tac.: rei publicae, Cic.: Latinae linguae, Liv.: virgo gnara artis ex disciplina parentum, Iustin.: Compar., Mantuanus poëta naturalium gnarior quam philosophaster Poenorum, Iulian. bei Augustin. op. imperf. c. Iulian. 5, 11. p. 907 Ben. – m. folg. indir. Fragesatz, eum gnarum fuisse, quibus orationis modis quaeque animorum partes pellerentur, Cic.: nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset, Suet. – m. folg. Infin. neben Gen. Gerund., eliciendi animulas noxias et praesagia sollicitare larvarum perquam gnarus, Amm. 28, 1, 7. – m. folg. Acc. u. Infin., Hasdrubal satis gnarus Hannibalem transitus quosdam pretio mercatum (esse), Liv.: gnari ex fuga finitumorum fugitivos ad se adventare, Sall. fr. – absol., custos gn., Tac. ann., 4, 67: turbarent gnaros, die das verstanden, ibid. 16, 5: Plur. subst., gnarissimi, die Kundigsten, Solin. 51 extr. – II) passiv = gekannt, bekannt (Ggstz. ignarus, incognitus), gnarum id Caesari, Tac.: gnara Claudio cuncta, Tac.: rarissimo cuique piorum gnara, ceterum omnibus profanis incognita, Apul. apol. 12 in. – absol., conspicui eoque gnari, Tac. ann. 6, 35: iam prioribus gnaris, Apul. flor. 16. p. 21, 10 Kr. – / Nbf. nārus, Varro LL. 6, 51. Cic. or. 158. Fest. 166 (b), 20.

    lateinisch-deutsches > gnarus

  • 7 gnarus

    gnārus (vgl. (g)nosco, ignōro), a, um, I) einer Sache kundig, in ihr Kenntnis habend, etw. verstehend, mit etw. bekannt (Ggstz. ignarus, nescius), mit Genet., loci, Plaut.: locorum, Tac.: rei publicae, Cic.: Latinae linguae, Liv.: virgo gnara artis ex disciplina parentum, Iustin.: Compar., Mantuanus poëta naturalium gnarior quam philosophaster Poenorum, Iulian. bei Augustin. op. imperf. c. Iulian. 5, 11. p. 907 Ben. – m. folg. indir. Fragesatz, eum gnarum fuisse, quibus orationis modis quaeque animorum partes pellerentur, Cic.: nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset, Suet. – m. folg. Infin. neben Gen. Gerund., eliciendi animulas noxias et praesagia sollicitare larvarum perquam gnarus, Amm. 28, 1, 7. – m. folg. Acc. u. Infin., Hasdrubal satis gnarus Hannibalem transitus quosdam pretio mercatum (esse), Liv.: gnari ex fuga finitumorum fugitivos ad se adventare, Sall. fr. – absol., custos gn., Tac. ann., 4, 67: turbarent gnaros, die das verstanden, ibid. 16, 5: Plur. subst., gnarissimi, die Kundigsten, Solin. 51 extr. – II) passiv = gekannt, bekannt (Ggstz. ignarus, incognitus), gnarum id Caesari, Tac.: gnara Claudio cuncta, Tac.: rarissimo cuique piorum gnara, ceterum omnibus profanis incognita, Apul. apol. 12 in. – absol., conspicui eoque gnari, Tac. ann. 6, 35: iam prioribus gnaris, Apul. flor. 16. p. 21, 10 Kr. – Nbf. nārus,
    ————
    Varro LL. 6, 51. Cic. or. 158. Fest. 166 (b), 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gnarus

См. также в других словарях:

  • Philosophaster — Phi*los o*phas ter, n. [L., a bad philosopher, fr. philosophus: cf. OF. philosophastre.] A pretender to philosophy. [Obs.] Dr. H. More. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Philosophaster — is a Latin satirical comedy by Robert Burton. Since the play is about someone who pretends to be a philosopher, the term itself has been used in more recent times to refer to a pretender to philosophy …   Wikipedia

  • Philosophaster — Philosophaster, Afterphilosoph …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Philosopháster — (griech.), Afterphilosoph; Philosophasterie, seichtes philosophisches Geschwätz …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • philosophaster — index pedant Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Philosophaster — Phi|lo|so|phạs|ter 〈m. 3〉 jmd., der sich oberflächlich mit Philosophie beschäftigt, philosophischer Schwätzer [<Philosph + herabsetzende Endung ...aster] * * * Phi|lo|so|phạs|ter, der; s, [spätlat. philosophaster] (bildungsspr. abwertend):… …   Universal-Lexikon

  • Philosophaster — Phi|lo|so|phas|ter der; s, <aus spätlat. philosophaster »Scheinphilosoph«> philosophisch unzuverlässiger Schwätzer, Scheinphilosoph …   Das große Fremdwörterbuch

  • philosophaster — /fi los euh fas teuhr, fi los euh fas teuhr/, n. a person who has only a superficial knowledge of philosophy or who feigns a knowledge he or she does not possess. [1605 15; < LL: a bit of a philosopher. See PHILOSOPHER, ASTER1] * * * …   Universalium

  • philosophaster — noun a pretender to philosophy; a petty or charlatan philosopher. Syn: philosophe …   Wiktionary

  • Philosophaster — Phi|lo|so|phạs|ter 〈m.; Gen.: s, Pl.: 〉 jmd., der sich oberflächlich mit Philosophie beschäftigt, philosoph. Schwätzer [Etym.: <Philosoph + Pejorativendung …aster] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • philosophaster — amateur or superficial philosopher Pretenders and Dabblers …   Phrontistery dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»