-
21 τριᾱκάς
τριᾱκάς, άδος, ἡ, ep. u. ion. τριηκάς, zsgzgn statt des ungebr. τριακοντάς, 1) die Zahl dreißig; Aesch. ἐς τριακάδας δέκα ναῶν, Pers. 331; Luc. Philopatr. 12. – 2) der dreißigste Tag des Monats, Hes. O. 768. – In Athen waren die τριακάδες dem Andenken der Todten geweiht, wie die novemdialia der Römer, Harpocr., B. A. 308, Poll. 1, 66; s. auch Ath. VII, 325 a. – Nach Schol. Ar. Ach. 19 die dritte κυρία ἐκκλησία. – In Athen eine politische Abtheilung der φυλαί, deren jede nach dem ἔϑνος in 30 γένη abgetheilt war, die τριακάδες hießen; eigtl. Verein von dreißig Männern; Her. 1, 65; Poll. 8, 111; vgl. Böckh's Staatshh. I p. 36. Davon
-
22 ταυρηδόν
-
23 τετρακτύς
τετρακτύς, ύος, ἡ, die Zahl 4, bes. bei den Pythagoreern, bei denen sie Wurzel u. Quelle aller Dinge hieß, ῥίζωμα, παγὰ ἀενάου φύσεως, Pyth. carm. aur. 48; Luc. Philopatr. 12.
-
24 τετρα-γωνέω
τετρα-γωνέω, im Viereck stehen mit Einem, τινά, ein astrologischer Ausdruck, Luc. Philopatr. 24.
-
25 ψιάς
ψιάς, άδος, ἡ, der Tropfen; im plur. Il. 16, 459; Hes. Sc. 384; Luc. Philopatr. 14.
-
26 μυστ-αγωγέω
μυστ-αγωγέω, in die Mysterien einführen, τινά, Luc. Philopatr. 22; Alciphr. 1, 19 u. a. Sp.; dem μυεῖσϑαι entggstzt, Plut. an sen. 24.
-
27 κωμικεύομαι
κωμικεύομαι, komisch, nach Art eines komischen Dichters sprechen, Luc. Philopatr. 22; E. M. 92, 27.
-
28 κύανος
κύανος, ὁ, dunkelblau angelaufener Stahl, zur Verzierung bei Metallarbeiten, bes. bei Waffen u. Rüstungen angewendet; so laufen über Agamemnons Brustpanzer δέκα οἶμοι μέλανος κυάνοιο, zehn Streifen dunkles, blaues Stahls, Il. 11, 24, wie auf Herakles' Schilde πτύχες κυάνου Hes. Sc. 143; auch an der Wand kommt ein solcher Fries vor, ϑριγκὸς κυάνοιο, Od. 7, 87; obwohl schon alte Erkl. in den homerischen Stellen nur die dunkelblaue Farbe ohne Bezeichnung des Stoffes verstanden. – Von der Farbe heißen so – a) die blaue Kornblume, gew. ἡ κύανος, Mel. 1 (IV, 1, 40) u. a. Sp. – b) der Lazurstein, Plat. Phaed. 113 b, wo κυανός accentuirt ist, eine Accentuation, die sich auch sonst findet; Luc. Lexiph. 22; Diosc. u. A.; auch blauer Kupferocker; blaue Farbe zum Anstreichen, Paus. 5, 11, 2. – c) die blaue Amsel; Arist. H. A. 9, 21; Ael. N. A. 4, 59. – Ein compar., κυανώτερος ϑανάτου πτύελος, Luc. philopatr. 21; κυανώτατον νᾶμα Philostr. – [Υ, welches an sich kurz ist, wird in Zusammensetzungen von Dichtern zuweilen lang gebraucht, wenn noch zwei Kürzen darauf folgen.]
-
29 κασί-γνητος
κασί-γνητος, ὁ (vgl. κάσις), der (leibliche) Bruder, Il. 19, 293 u. öfter; Pind. u. Tragg. Uebh. naher Blutsverwandter, συγγενής, wie es Il. 15, 545 Ἕκτωρ δὲ κασιγνήτοισι κέλευσε πᾶσι erkl. wurde u. 16, 456, wo κασίγνητοί τε ἔται τε neben einander stehen. – Bei Luc. Philopatr. 11 ἡ κασίγνητος, die Schwester. – Als adj. brüderlich, geschwisterlich, ἀνδρῶν κασιγνήτων τε καὶ φυταλμίων Aesch. Ag. 327, κασίγνητον κάρα Soph. Ant. 906, vgl. Ai. 1155.
-
30 κατ-ωχριάω
κατ-ωχριάω, ganz blaß werden, Luc. Philopatr. 18.
-
31 κατ-ισχναίνω
κατ-ισχναίνω, mager machen, abzehren, erschöpfen; ἀτμῷ κατισχναίνουσα νηδύος πυρί Aesch. Eum. 133, mit dem Hauche verzehrend; ποιναῖς κατισχνανεῖσϑαι Prom. 269; ὑδροποτῶν καὶ κατισχναινόμενος Plat. Rep. VIII, 561 c; – ἔρωτα, schwächen, Callim. 14 (XII, 150). – Bei Luc. philopatr. 20 steht ἐπιφϑέγγεσϑαι κατισχνημένον, mit schwacher Stimme.
-
32 κατα-κεραυνόω
κατα-κεραυνόω, niederdonnern, mit dem Blitz erschlagen; Luc. Philopatr. 4; Eumath.
-
33 κατα-κεντάννῡμι
κατα-κεντάννῡμι, = Folgdm, Luc. Philopatr. 4.
-
34 κεραυνο-βόλος
κεραυνο-βόλος, den Blitz schleudernd, Luc. Philopatr. 24; πῠρ, der Blitz, Mel. 13. 34 (XII, 63. 141); – κεραυνό-βολος, vom Blitz getroffen, δένδρον D. Sic. 1, 13. 17, 75. So muß auch Eur. Bacch. 598 accentuirt werden, wenn es auf die Semele gehen soll, wie Herm. mit Elmsl. will.
-
35 γεη-πόνος
γεη-πόνος, = γεωπόνος, Luc. Philopatr. 4.
-
36 κορκορυγμός
κορκορυγμός, ὁ, dasselbe; Luc. Philopatr. 3; Suid. erkl. ταραχαί
-
37 δυς-τοκέω
-
38 νεκάς
-
39 δι-εμ-φύομαι
δι-εμ-φύομαι, darin entstehen, Procl. ad Hes. O. 412. δι-εν-ειλέω, ganz ein-, verwickeln, Luc. Philopatr. 1. δι-εν-είργω, ganz einschließen, Galen.
-
40 νηδύς
νηδύς, ύος, ἡ, die Bauchhöhle, = κοιλία, Hippocr., u. übh. jede Höhlung in den fleischigen Theilen des Leibes, id. – Bes. – ai der Bauch, Magen; ἐπεὶ Κύκλωψ μεγάλην ἐμπλήσατο νηδύν, Od. 9, 296; Hes. Th. 487; so γνάϑου τε δοῦλος, νηδύος ϑ' ἡσσημένος, Eur. bei Ath. X, 413 c; τὰ τῆς ταλαίνης νηδύος ϑρεπτήρια, Soph. O. C. 1265; Eur. Cycl. 243. – b) der Mutterleib; ἐννέα καὶ δέκα μέν μοι ἰῆς ἐκ νηδύος ἦσαν, Il. 24, 496; Hes. Th. 460; vgl. Aesch. Ch. 746 Eum. 635; νηδὺς ἀκύμων, Eur. Andr. 158; νηδύος ἔκβολον ἔτεκε, Bacch. 91; Sp., μεγάλως ἐξώγκωσέ μου τὴν νηδύν, Luc. Philopatr. 2. – c) übh. Unterleib; ἢ στέρνων ἢ νηδύος ἀντιάσειεν, Il. 13, 290; κάμψας πλεῠρα καὶ νηδύν, Eur. Phoen. 1423; ἐξελεῖν τὴν νηδύν, den Leib ausnehmen, ausweiden, Her. 2, 87; sonst noch bei sp. D.; νηδυόφιν, des Metrums wegen νηδυιόφιν, Mosch. 4, 78; νηδύα für νηδύν, Qu. Sm. 1, 616; νηδύσι, Nic. Th. 467. – [Υ in den dreisylbigen Casus immer kurz, in den zweisylbigen gew. lang, vgl. Spitzner de vers. her. p. 68; doch auch kurz, Eur. Cycl. 570.]
См. также в других словарях:
ORATORIUM — I. ORATORIUM Congregatio sacra, in Communione Romana a Philippo Nerio Florentino, Romae in stituta, et approbata a Gregorio XIII. A. C. 1575. a Paulo V. confirmata, A. C. 1612. Hinc Cardin. Baronius, inter alios prodiit. Item alia Congrega io,… … Hofmann J. Lexicon universale
STROPHIUM — item Stroppus, ut Atteius Philologus existimat, Graece ςτρόφιον, vocabatur olim, quod Sacerdores seu Flamines in capite habebant pro insigni; ex Graeco ςτρόφος, quod est aliquid contortum, Festus cum Scalig. qui et in Coniectaneis ad Varronem,… … Hofmann J. Lexicon universale
TENEBRAE — quibus nominibus cultae fuerint Gentilibus, diximus supra ubi de eorum Diis. Per easdem iurâsse Prienenses, tradit Plut. Probl. Graec. Sunt autem nihil aliud, quam umbra maior, ut umbra nil nisi lumen imminutum, Vossio, de Idol. l. 3. c. 24. qui… … Hofmann J. Lexicon universale