Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

peč

  • 1 pecunia

    pecūnia, ae, f. (v. pecus, weil der Reichtum der Alten in Vieh bestand), I) das (zeitliche) Vermögen, pec. aliena, Cic.: ampla atque praeclara, Cic.: magna, maxima, Cic.: pecuniae magnitudo, Cic.: pecuniam facere, V. erwerben, Cic.: u. so ex nummis pecuniam maximam facere, Cic.: magnam pecuniam secum portare (mitbringen), Nep.: cum magna pecunia venire, Nep.: magna pecunia alci relicta est (erblich hinterlassen), Cic.: in pecore tum consistebat pecunia pastoribus, Varro LL.: in alienam pecuniam tam amplam atque praeclaram nullo iure invasit, Cic. – II) insbes., das Geld, die Geldmasse, Geldsumme, Plur. Gelder, Geldmengen, Geldsummen, a) übh.: pec. aerea, argentea, aurea, Augustin. de civ. dei 4, 21 u. 28: non adesa iam, sed abundans etiam pec., Cic.: pec. amplior, Auct. b. Alex.: captiva (erbeutetes), Liv.: cruenta, Blutgeld, Cic. u. Val. Max.: fenebris, Suet.: grandis, Cic.: immanis, infinita, ingens, Cic.: innumerabilis, Cic.: multaticia, Liv.: numerata od. praesens, bares Geld, Cic.: pecunia parvula, Cic.: pec. publica, Staatseinkünfte, Staatskasse, Cic., Kriegskasse, Caes.: pec. reliqua, der Rest des G., Cic.: pec. venditorum hominum, Erlös aus usw., Eutr.: pec. ludiaria, Spielgeld, Inscr. – pecuniae extraordinariae, Cic.: familiares, das Privatvermögen, Tac.: magnae, Cic.: multae, Cic.: tantae et tam infinitae pecuniae, Cic. – cupidus pecuniae, Cic.: inops pecuniae, Val. Max. – tanta pecuniae accessio, Nep.: cupiditas pecuniae, Nep.: dissipatio pecuniae publicae, Cic.: effusiones pecuniarum, Cic.: pecuniae reditus, Geldeinkünfte, Nep.: summa pecuniae, Liv.: incredibilis pecuniae summa, Curt.: pecuniae quinquaginta talenta, Nep.: pecuniae usura, Cic.: pecuniae usus, Nep. – abiurare in iure pecuniam, Plaut.: accipere pecuniam, übh. »Geld empfangen« u. »Geld nehmen, sich bestechen lassen«, Cic.: ob innocentes condemnandos pecunias accipere, Iustin.: accipere pecuniam numeratam ab alqo, Nep.: accipere pecuniam fenore (gegen Zinsen), Liv.: accipere (erheben) ex aerario pecuniam alcis nomine, Cic.: aedificatur pecuniā publicā classis centum navium, Nep.: amittere pecuniam grandem, Cic.: attribuere (anweisen) pecuniam publicam ex vectigalibus populi Romani ad emendum frumentum, Cic.: auferre pecuniam ab alqo, Cic.: augere summam pecuniae, zum Gebot zulegen, Liv.: avertere pecuniam domum, unterschlagen, Cic.: capere (nehmen, sich zueignen) pecunias, pecunias magnas hoc nomine, Cic.: capere (sich geben lassen) aperte pecunias ob rem iudicandam, Cic.: cogere pecuniam, pecunias u. dgl., s. cōgono. I, 1, c (Bd. 1. S. 1246): coacervare pecuniam, pecunias, Cic.: pecunias levioribus usuris mutuatum graviore fenore collocare, Suet.: in ea provincia magnas pecunias collocatas habere (angelegt haben), Cic.: conciliare (sich erwerben) pecuniam, Cic.: conferre pecuniam, pecunias, zusammenschießen, Nep., pecuniam simul cum ceteris, Nep., alci pecuniam ad statuam, Cic.: conficere pecuniam, s. cōn-ficiono. I, 2, a (Bd. 1. S. 1444): flare et conflare pecuniam, Münzen und Geld (sich) machen, Cic.: chirographis venalibus innumerabilem pecuniam congerere in illam domum, Cic.: conicere (stecken, verwenden) tantam pecuniam in praeclara illa propylaea, Cic.: consumptam esse omnen istam pecuniam in statuis, Cic.: corripere (an sich reißen, in Beschlag nehmen) pecuniam innumerabilem, Cic., pecunias, Cic.: corrogare pecuniam ad necessarios sumptus, Caes.: corrumpere alqm pecuniā, Nep.: curare pecuniam, s. cūrono. II, 3, b (Bd. 1. S. 1837 oben): dare pecuniam ad alqd, Nep.: eam pecuniam datam esse statuarum nomine, Cic.: dare pro pecunia aliquid, quod est tantumdem, Ps. Quint. decl.: debere (alci) pecuniam, s. dēbeono. I: celeriter pecunia deesse coepit, Nep.: deponere pecuniam apud alqm, Cic., ad Phacum (in Phakus), Liv., in Cilicia apud Solos in delubro, Cic.: devorare (durch die Gurgel jagen, verprassen) pecuniam, omnem pecuniam publicam, Cic.: dilapidare (verschwenden) pecuniam, Ps. Cic. ep. ad Octav. § 3 u. ICt.: dispensare pecuniam, die Kriegskasse verwalten, Kriegszahlmeister sein, Nep.: dissipare frustra pecuniam ex aerario acceptam, Cic.: dissipare atque effundere pecuniam publicam, Cic.: dissolvere pecuniam, Cic.: dissolvere alci pecuniam pro alqa re, etw. mit Geld ablösen, Caes.: donare pecuniae quinquaginta talenta civibus suis, Nep.: donari magnā pecuniā, Nep.: eripere ab alqo pecuniam grandem, Cic.: erogare (anweisen, auszahlen) ex aerario pecuniam publicam, Cic.: erogare quaestoribus pecuniam in classem, Cic., multas pecunias in operum locationes, Cic.: unde in eos sumptus pecunia erogaretur, Liv.: exhaurire omnem pecuniam ex aerario, Cic.: exigere pecuniam, pecunias, Cic., pecunias raptim, Liv.: facere (sich machen, erwerben) magnas pecunias ex metallis, Nep.: fenerare pecuniam, s. fēnero: fenerari pecuniam, pecunias, Cic.: fenori dare alci pecunias, Cic.: pecunias alci ferre acceptas, gutschreiben, Cic.: pecunias alci ferre expensas, in Rechnung bringen, als mir schuldig eintragen, Cic.: pecunias alci sine fenore expensas ferre, vorschießen, Liv.: pecuniā fidere, Nep.: pecuniam habere, non habere, Cic.: pecuniam tantam habere, ut etc., Cic.: imperare civitatibus pecuniam classis nomine, Cic.: imperare civitatibus tyrannisque magnas pecunias, Caes.: imperare iis ampliorem pecuniam, Auct. b. Alex.: imperare pecuniam, Cic.: indigere pecuniae, Cic., pecuniā, Nep.: pecunia publica largitione magistratuum quotannis interit (geht Null für Null auf), Nep.: legare alci pecuniam, Cic., alci testamento pecuniam, Ps. Quint. decl., alci testamento grandem pecuniam, Cic.: locupletare pecuniā totam Africam, Nep.: mercari praesenti pecuniā, Plaut.: multari pecuniā, Nep.: mutuari pecuniam, Ps. Quint. decl., pecunias, Cic., pecunias levioribus usuris, Suet.: pecunias mutuas sumere, Cic., ab alqo, Caes.: pecuniam mutuam sumere ab alqo, Cic.: insequentis anni pecuniam mutuam praecipere, als Anleihe vorausnehmen, Caes.: pecuniam dare mutuam, Cic.: quaerere pecunias mutuas fenore, Liv.: numerare alci pecuniam, Cic.: nescire pecuniam, das G. nicht kennen, Solin.: pecuniam occupare grandi fenore, Cic., graviore fenore, Suet.: parare (anschaffen) pecuniā alqd (zB. equos, vasa pretiosa), Cic.: parĕre (erwerben) pecuniam in operis artificum scaenicorum, Gell.: pecunia non modo non contra leges, sed legibus (gesetzlich) parta, Cic.: pendĕre pecuniam, s. pendono. I, B, 1: perdere pecuniam, Gell.: tantam pecuniam populi Romani tam brevi tempore perire potuisse, Cic.: permutare (in Wechsel umsetzen) pecuniam, Cic.: perscribere pecuniam, s. per-scrībo: persolvere alci pecuniam ab alqo, Cic.: petere pecuniam ab alqo, Cic.: polliceri alci pecuniam, Cic.: ponere (niederlegen) pecuniam apud alqm, Cic.: promere pecuniam ex aerario contra legem, Liv.: profundere pecuniam, Cic., tantam pecuniam, Plin. pan.: pecunia publica, quae ex metallis redibat, Nep.: redigere pecuniam ex etc. od. in etc., s. redigono. II, A: redigere omnia in pecuniam, zu G. machen, Ps. Quint. decl.: referre (buchen, verrechnen) pecunias acceptas u. dgl., s. re-ferono. II, 2: repetere pecunias statuarum nomine, der Bildsäulen halber wegen Erpressung klagen, Cic.: reponere pecuniam in aerario, Nep.: repraesentare pecuniam ab alqo, durch Anweisung an jmd. bar zahlen, Cic.: retribuere populo pecuniam pro Siculo frumento acceptam, Liv.: seponere captivam pecuniam in aedificationem templi, Liv.: solvere pecuniam, s. solvono. I, B, 1, a, α: sublevare pecuniā alcis fugam, Nep.: subministrare alci pecuniam, Cic.: sumere pecuniam alcis fide (auf jmds. Kredit) ab alqo, Cic.: ut pecunia superesset, quae in aerario reponeretur, Nep.: suppeditare alci pecuniam, Nep.: transferre omnem pecuniam Athenas, Nep.: cum privatis non potuerat transigi minore pecuniā, Cic.: venire (gelangen) paucis annis ad magnas pecunias, Cic. – b) in spät. Kaiserzt. = nummus, die Münze, das Geldstück, Geldmünze, vitiare pecunias, Eutr. 9, 14. – bes. die Kupfermünze, scaenicis numquam aurum, numquam argentum, vix pecuniam donavit, Lampr. Alex. Sev. 33. § 3. – c) personif., dea Pecunia, Arnob. 4, 9. Augustin. de civ. dei 4, 21: als Beiname Jupiters, ibid. 7, 11. – / Archaist. pequnia oft in Inschr., zB. Corp. inscr. Lat. 1, 577 colum. 3, 13; 1, 604 u. ö.

    lateinisch-deutsches > pecunia

  • 2 pecunia

    pecūnia, ae, f. (v. pecus, weil der Reichtum der Alten in Vieh bestand), I) das (zeitliche) Vermögen, pec. aliena, Cic.: ampla atque praeclara, Cic.: magna, maxima, Cic.: pecuniae magnitudo, Cic.: pecuniam facere, V. erwerben, Cic.: u. so ex nummis pecuniam maximam facere, Cic.: magnam pecuniam secum portare (mitbringen), Nep.: cum magna pecunia venire, Nep.: magna pecunia alci relicta est (erblich hinterlassen), Cic.: in pecore tum consistebat pecunia pastoribus, Varro LL.: in alienam pecuniam tam amplam atque praeclaram nullo iure invasit, Cic. – II) insbes., das Geld, die Geldmasse, Geldsumme, Plur. Gelder, Geldmengen, Geldsummen, a) übh.: pec. aerea, argentea, aurea, Augustin. de civ. dei 4, 21 u. 28: non adesa iam, sed abundans etiam pec., Cic.: pec. amplior, Auct. b. Alex.: captiva (erbeutetes), Liv.: cruenta, Blutgeld, Cic. u. Val. Max.: fenebris, Suet.: grandis, Cic.: immanis, infinita, ingens, Cic.: innumerabilis, Cic.: multaticia, Liv.: numerata od. praesens, bares Geld, Cic.: pecunia parvula, Cic.: pec. publica, Staatseinkünfte, Staatskasse, Cic., Kriegskasse, Caes.: pec. reliqua, der Rest des G., Cic.: pec. venditorum hominum, Erlös aus usw., Eutr.: pec. ludiaria, Spielgeld, Inscr. – pecuniae extraordinariae, Cic.: familiares, das Privatvermögen, Tac.: magnae, Cic.: multae, Cic.: tantae et tam infini-
    ————
    tae pecuniae, Cic. – cupidus pecuniae, Cic.: inops pecuniae, Val. Max. – tanta pecuniae accessio, Nep.: cupiditas pecuniae, Nep.: dissipatio pecuniae publicae, Cic.: effusiones pecuniarum, Cic.: pecuniae reditus, Geldeinkünfte, Nep.: summa pecuniae, Liv.: incredibilis pecuniae summa, Curt.: pecuniae quinquaginta talenta, Nep.: pecuniae usura, Cic.: pecuniae usus, Nep. – abiurare in iure pecuniam, Plaut.: accipere pecuniam, übh. »Geld empfangen« u. »Geld nehmen, sich bestechen lassen«, Cic.: ob innocentes condemnandos pecunias accipere, Iustin.: accipere pecuniam numeratam ab alqo, Nep.: accipere pecuniam fenore (gegen Zinsen), Liv.: accipere (erheben) ex aerario pecuniam alcis nomine, Cic.: aedificatur pecuniā publicā classis centum navium, Nep.: amittere pecuniam grandem, Cic.: attribuere (anweisen) pecuniam publicam ex vectigalibus populi Romani ad emendum frumentum, Cic.: auferre pecuniam ab alqo, Cic.: augere summam pecuniae, zum Gebot zulegen, Liv.: avertere pecuniam domum, unterschlagen, Cic.: capere (nehmen, sich zueignen) pecunias, pecunias magnas hoc nomine, Cic.: capere (sich geben lassen) aperte pecunias ob rem iudicandam, Cic.: cogere pecuniam, pecunias u. dgl., s. cogo no. I, 1, c (Bd. 1. S. 1246): coacervare pecuniam, pecunias, Cic.: pecunias levioribus usuris mutuatum graviore fenore collocare, Suet.: in ea provincia magnas pecunias collocatas ha-
    ————
    bere (angelegt haben), Cic.: conciliare (sich erwerben) pecuniam, Cic.: conferre pecuniam, pecunias, zusammenschießen, Nep., pecuniam simul cum ceteris, Nep., alci pecuniam ad statuam, Cic.: conficere pecuniam, s. conficio no. I, 2, a (Bd. 1. S. 1444): flare et conflare pecuniam, Münzen und Geld (sich) machen, Cic.: chirographis venalibus innumerabilem pecuniam congerere in illam domum, Cic.: conicere (stecken, verwenden) tantam pecuniam in praeclara illa propylaea, Cic.: consumptam esse omnen istam pecuniam in statuis, Cic.: corripere (an sich reißen, in Beschlag nehmen) pecuniam innumerabilem, Cic., pecunias, Cic.: corrogare pecuniam ad necessarios sumptus, Caes.: corrumpere alqm pecuniā, Nep.: curare pecuniam, s. curo no. II, 3, b (Bd. 1. S. 1837 oben): dare pecuniam ad alqd, Nep.: eam pecuniam datam esse statuarum nomine, Cic.: dare pro pecunia aliquid, quod est tantumdem, Ps. Quint. decl.: debere (alci) pecuniam, s. debeo no. I: celeriter pecunia deesse coepit, Nep.: deponere pecuniam apud alqm, Cic., ad Phacum (in Phakus), Liv., in Cilicia apud Solos in delubro, Cic.: devorare (durch die Gurgel jagen, verprassen) pecuniam, omnem pecuniam publicam, Cic.: dilapidare (verschwenden) pecuniam, Ps. Cic. ep. ad Octav. § 3 u. ICt.: dispensare pecuniam, die Kriegskasse verwalten, Kriegszahlmeister sein, Nep.: dissipare frustra pecuniam ex aerario acceptam, Cic.: dis-
    ————
    sipare atque effundere pecuniam publicam, Cic.: dissolvere pecuniam, Cic.: dissolvere alci pecuniam pro alqa re, etw. mit Geld ablösen, Caes.: donare pecuniae quinquaginta talenta civibus suis, Nep.: donari magnā pecuniā, Nep.: eripere ab alqo pecuniam grandem, Cic.: erogare (anweisen, auszahlen) ex aerario pecuniam publicam, Cic.: erogare quaestoribus pecuniam in classem, Cic., multas pecunias in operum locationes, Cic.: unde in eos sumptus pecunia erogaretur, Liv.: exhaurire omnem pecuniam ex aerario, Cic.: exigere pecuniam, pecunias, Cic., pecunias raptim, Liv.: facere (sich machen, erwerben) magnas pecunias ex metallis, Nep.: fenerare pecuniam, s. fenero: fenerari pecuniam, pecunias, Cic.: fenori dare alci pecunias, Cic.: pecunias alci ferre acceptas, gutschreiben, Cic.: pecunias alci ferre expensas, in Rechnung bringen, als mir schuldig eintragen, Cic.: pecunias alci sine fenore expensas ferre, vorschießen, Liv.: pecuniā fidere, Nep.: pecuniam habere, non habere, Cic.: pecuniam tantam habere, ut etc., Cic.: imperare civitatibus pecuniam classis nomine, Cic.: imperare civitatibus tyrannisque magnas pecunias, Caes.: imperare iis ampliorem pecuniam, Auct. b. Alex.: imperare pecuniam, Cic.: indigere pecuniae, Cic., pecuniā, Nep.: pecunia publica largitione magistratuum quotannis interit (geht Null für Null auf), Nep.: legare alci pecuniam, Cic., alci testamento pecuniam, Ps.
    ————
    Quint. decl., alci testamento grandem pecuniam, Cic.: locupletare pecuniā totam Africam, Nep.: mercari praesenti pecuniā, Plaut.: multari pecuniā, Nep.: mutuari pecuniam, Ps. Quint. decl., pecunias, Cic., pecunias levioribus usuris, Suet.: pecunias mutuas sumere, Cic., ab alqo, Caes.: pecuniam mutuam sumere ab alqo, Cic.: insequentis anni pecuniam mutuam praecipere, als Anleihe vorausnehmen, Caes.: pecuniam dare mutuam, Cic.: quaerere pecunias mutuas fenore, Liv.: numerare alci pecuniam, Cic.: nescire pecuniam, das G. nicht kennen, Solin.: pecuniam occupare grandi fenore, Cic., graviore fenore, Suet.: parare (anschaffen) pecuniā alqd (zB. equos, vasa pretiosa), Cic.: parĕre (erwerben) pecuniam in operis artificum scaenicorum, Gell.: pecunia non modo non contra leges, sed legibus (gesetzlich) parta, Cic.: pendĕre pecuniam, s. pendo no. I, B, 1: perdere pecuniam, Gell.: tantam pecuniam populi Romani tam brevi tempore perire potuisse, Cic.: permutare (in Wechsel umsetzen) pecuniam, Cic.: perscribere pecuniam, s. perscribo: persolvere alci pecuniam ab alqo, Cic.: petere pecuniam ab alqo, Cic.: polliceri alci pecuniam, Cic.: ponere (niederlegen) pecuniam apud alqm, Cic.: promere pecuniam ex aerario contra legem, Liv.: profundere pecuniam, Cic., tantam pecuniam, Plin. pan.: pecunia publica, quae ex metallis redibat, Nep.: redigere pecuniam ex etc. od. in etc., s. redigo no. II, A: redi-
    ————
    gere omnia in pecuniam, zu G. machen, Ps. Quint. decl.: referre (buchen, verrechnen) pecunias acceptas u. dgl., s. refero no. II, 2: repetere pecunias statuarum nomine, der Bildsäulen halber wegen Erpressung klagen, Cic.: reponere pecuniam in aerario, Nep.: repraesentare pecuniam ab alqo, durch Anweisung an jmd. bar zahlen, Cic.: retribuere populo pecuniam pro Siculo frumento acceptam, Liv.: seponere captivam pecuniam in aedificationem templi, Liv.: solvere pecuniam, s. solvo no. I, B, 1, a, α: sublevare pecuniā alcis fugam, Nep.: subministrare alci pecuniam, Cic.: sumere pecuniam alcis fide (auf jmds. Kredit) ab alqo, Cic.: ut pecunia superesset, quae in aerario reponeretur, Nep.: suppeditare alci pecuniam, Nep.: transferre omnem pecuniam Athenas, Nep.: cum privatis non potuerat transigi minore pecuniā, Cic.: venire (gelangen) paucis annis ad magnas pecunias, Cic. – b) in spät. Kaiserzt. = nummus, die Münze, das Geldstück, Geldmünze, vitiare pecunias, Eutr. 9, 14. – bes. die Kupfermünze, scaenicis numquam aurum, numquam argentum, vix pecuniam donavit, Lampr. Alex. Sev. 33. § 3. – c) personif., dea Pecunia, Arnob. 4, 9. Augustin. de civ. dei 4, 21: als Beiname Jupiters, ibid. 7, 11. – Archaist. pequnia oft in Inschr., zB. Corp. inscr. Lat. 1, 577 colum. 3, 13; 1, 604 u. ö.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pecunia

  • 3 pecunia

    1) деньги, напр. pec. signata (1. 19 pr. D 34, 2);

    aurea (1. 35 D. 2, 14);

    numerata (см. numerare s. 2. Gai. II. 196);

    credita (см. credere s. 3. Gai. III. 124. IV, 171);

    mutua (см. s. 1);

    foenebris (см.);

    pecuniam exercere (см. s. 4); (1. 37 § 1 D. 3, 5. 1. 29 pr. D. 45, 1);

    oti osa pecunia (Gai. III. 156); = плата, платеж, cum do, ut facias - pecunia data, locatio erit (1. 5 § 2 D. 19, 5. cf. 1. 1 § 4 D. 17, 1. 1. 51 § 1 D. 19, 2. 1. 18 § 3 D. 45, 3);

    pec. messium (1. 7 § 3 D. 24, 3); тк. денежная стоимость известного предмета: non magnae pec. esse (1. 4 § 1 D. 47, 9); (ср. L. XII. tab. V. 3. 7. X. 7).

    2) вооб. все то, что служит предметом имущества (1. 5 pr. D. 50, 16. 1. 178 pr. 1. 222 eod.);

    pec. constituta (см. constituere s. 6. cf. 1. 2 C. 4, 18).

    3) имение, имущество, de pec. sua testari (1. 77 § 24 D. 31. 1. 53 pr. D. 50, 16. 1. 6 pr. D. 18, 1);

    magnitude pecuniae = facultatum (l. 30 D. 31).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pecunia

  • 4 peculium

    1) имущество = patrimonium (pusillum), pecunia (1. o§ 3 D. 15, 1. 1. l6 pr. D. 36, 1. 1. 7 § 1 C. 12, 58). 2) в тесн. смыс. отдельное, самостоятельное имущество, напр. деньги, сбереженные на непредвидимый случай, на случай нужды (praesidii causa) (1. 79 § 1 D. 32); тк. имущество жены, не назначенное в приданое (para pherna) (1. 9 § 3 D. 23, 3. 1. 31 § 1 D. 39, 5); особ. о боз. pec. самостоятельное имущество сына или раба, предоставленное им отцом или господином, с правом распоряжаться и пользоваться этим имением (1. 5 § 4 D. 15, 1. cf. 1. 4 pr. eod. 1. 39 eod. 1. 37 § 1 D. 41, 4. 1. 182 D. 50, 16); прот. patrimonium liberi hominis, patrim. eius, cuius in potestate fuerit filius (1. 2 pr. D. 14, 5. 1. 47 § 6 D. 15, 1. § 5 eod. 1. 30 pr. D. 19, 1. 1. 24 D. 41, 2. 1. 34 pr. D. 46, 2. 1. 48 pr. D. 15, 1. 1. 7 pr. D. 39, 5. cf. 1. 28 § 2 D. 2, 14);

    pec. legatum (tit. D. 33, 8. Gai II. 106. IV. 73. 74. 74a);

    actio de peculio s. in peculium, иск, на основании которого домовладелец (отец или господин) отвечал по обязательствам, заключенным сыном или рабом по отношению к т. н. peculium, но только в объеме этого последнего (§ 10 I. 4, 6. § 4 I. 4, 7. 1. 30 § 1 D. 2, 14. 1. 1 pr. § 4. 1. 3. 10. 11 § 8. 1. 41 D. 15, 1. 1. 1 seq. D. 15, 2. 1. 43 pr. D. 47, 2. 1. 23 § 4. 1. 57 pr. § 1 D. 21, 1. 1. 3 § 1. 2. 5. 6. 1. 5 pr. § 1. 1. 19 § 1. 1. 30 § 1 D. 15, 1); под peculium разумеется тк. во время императоров имущество, наз. pec. paganum, pec. castrense, quasi castr. (см.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > peculium

  • 5 pecuniarius

    денежный, касающийся денег, напр. fideicommissum pecun. (. 24 pr. 26 § 1. 1. 45 § 1 D. 40, 5);

    dos pec. (1. 56 § 3 D. 23, 3);

    damnum pec. (1. 17 § 18 D. 21, 1);

    pecun. lites, прот. criminales causae (1. 1 § 1 D. D. 22, 5);

    pec. causa, res (1. 4 pr. D. 1, 16. 1. 1 § 1 D. 3, 6. 1. 15 § 1 D. 24, 3. 1. 21 D. 29, 5. 1. 37 D. 40, 5. 1. 6 D. 48, 1. 1. 9 § 4 D. 48. 10. 1. 18 § 2 D. 48, 16. 1. 9 pr. D. 48, 18. 1. 1 D. 49. 9. 1. 15 C. 9, 41);

    actio (1. 9 D. 47, 12);

    appellatio (1. 2 C. 2, 13);

    sententia (1. 1 § 27 D. 48, 18);

    condemnatio (1. 5 D. 2, 9. 1. 6 § 1 D. 42, 1. 1. 2 D. 48, 1. 1. 12 § 4 D. 48, 2. 1. 5 pr. D. 48, 19. 1. 3 § 1 D. 49, 16);

    pecuniare s. pecuniariter agere, требовать посредством иска денежного вознаграждения, отсюда = civiliter agere (1. 10 § 2 D. 16, 2. 1. 3 D. 47, 1);

    pecuniariter interesse alicuius (1. 13 D. 10, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pecuniarius

  • 6 peculio

    pecūlio, āvī, ātum, āre (peculium), mit einem Eigentum versehen, -beschenken, ob istanc rem ego aliqui te peculiabo, Plaut. Pers. 192. – Partic. pecūliātus, a, um, a) mit einem Sondergut versehen, servus, ICt. – b) mit Vermögen versehen, begütert, plane bene pec., Asin. Poll. in Cic. ep. 10, 32, 1: libertus satis pec., Apul. met. 10, 17. – c) übtr., mit einem gehörigen Patengeschenke (= männl. Gliede) versehen, Priap. 52, 7.

    lateinisch-deutsches > peculio

  • 7 pecuniosus

    pecūniōsus, a, um (pecunia), I) reich an Geld, bemittelt, von Pers., Cic. u.a.: feminae pecuniosiores, Suet.: homo pecuniosissimus, Cic. – von Abstr., senectus pec., Tac.: pec. orbitas et senecta, Reichtum im kinderlosen Greisenalter, Tac. – Plur. subst., pecuniosi et locupletes, Cic. – II) aktiv = bereichernd, ars, Mart. 5, 56, 8.

    lateinisch-deutsches > pecuniosus

  • 8 peculio

    pecūlio, āvī, ātum, āre (peculium), mit einem Eigentum versehen, -beschenken, ob istanc rem ego aliqui te peculiabo, Plaut. Pers. 192. – Partic. pecūliātus, a, um, a) mit einem Sondergut versehen, servus, ICt. – b) mit Vermögen versehen, begütert, plane bene pec., Asin. Poll. in Cic. ep. 10, 32, 1: libertus satis pec., Apul. met. 10, 17. – c) übtr., mit einem gehörigen Patengeschenke (= männl. Gliede) versehen, Priap. 52, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > peculio

  • 9 pecuniosus

    pecūniōsus, a, um (pecunia), I) reich an Geld, bemittelt, von Pers., Cic. u.a.: feminae pecuniosiores, Suet.: homo pecuniosissimus, Cic. – von Abstr., senectus pec., Tac.: pec. orbitas et senecta, Reichtum im kinderlosen Greisenalter, Tac. – Plur. subst., pecuniosi et locupletes, Cic. – II) aktiv = bereichernd, ars, Mart. 5, 56, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pecuniosus

  • 10 peculium

    pecūlium, iī, n. (v. pecus, wie auch pecunia), das (urspr. in Vieh bestehende) Vermögen, I) eig.: A) im allg.: cupiditate peculii, Cic.: cura peculi, Verg. – B) insbes., der Inbegriff gewisser von einem Gesamtvermögen abgesonderter Vermögensstücke, das Sondergut, a) der zurückgelegte Notpfennig, Sparpfennig des Hausherrn, Cels. dig. 32, 1, 79. § 1. – b) das zur freien Verfügung abgesondert vom Vermögen des Hausherrn besessene Vermögen der Hausfrau, des Hauskindes, der Haussklaven, u. zwar: α) das neben der Mitgift von der Hausfrau eingebrachte Vermögen, das Paraphernalvermögen, Ulp. dig. 23, 3, 9. § 23: wohl bestehend in dem von der Tochter im Vaterhause besessenen Sondergute, das ihr der Vater in die Ehe mitgab, s. Suet. Tib. 50, 1. – β) das Sondergut des Sohnes, das er sich als Soldat (pec. castrense), durch andere Beschäftigungen (quasi castrense), durch Bewilligungen vom Vater (profecticium) od. durch Erbschaften von mütterlicher Seite (adventicium) erworben hat, Plaut., Hor., Liv. u.a. Vgl. dig. 15. tit. 1. de peculio; 49, 17, 5 sqq. de peculio castrensi. – γ) das Sondergut, der Sparpfennig des Haussklaven (durch Nebenarbeiten verdient u. meist zum Erkaufen der Freiheit benutzt), Varro, Cic. u.a. – II) übtr.: A) scherzh., ein Sparpfennig = besondere (schriftl.) Zugabe, sed iam debeo epistulam includere. Sic, inquis, sine ullo ad me peculio veniet? Noli timere, aliquid secum fert, Sen. ep. 12, 10. – B) das Patengeschenk = das männliche Glied, Petron. u. Lampr.

    lateinisch-deutsches > peculium

  • 11 peculium

    pecūlium, iī, n. (v. pecus, wie auch pecunia), das (urspr. in Vieh bestehende) Vermögen, I) eig.: A) im allg.: cupiditate peculii, Cic.: cura peculi, Verg. – B) insbes., der Inbegriff gewisser von einem Gesamtvermögen abgesonderter Vermögensstücke, das Sondergut, a) der zurückgelegte Notpfennig, Sparpfennig des Hausherrn, Cels. dig. 32, 1, 79. § 1. – b) das zur freien Verfügung abgesondert vom Vermögen des Hausherrn besessene Vermögen der Hausfrau, des Hauskindes, der Haussklaven, u. zwar: α) das neben der Mitgift von der Hausfrau eingebrachte Vermögen, das Paraphernalvermögen, Ulp. dig. 23, 3, 9. § 23: wohl bestehend in dem von der Tochter im Vaterhause besessenen Sondergute, das ihr der Vater in die Ehe mitgab, s. Suet. Tib. 50, 1. – β) das Sondergut des Sohnes, das er sich als Soldat (pec. castrense), durch andere Beschäftigungen (quasi castrense), durch Bewilligungen vom Vater (profecticium) od. durch Erbschaften von mütterlicher Seite (adventicium) erworben hat, Plaut., Hor., Liv. u.a. Vgl. dig. 15. tit. 1. de peculio; 49, 17, 5 sqq. de peculio castrensi. – γ) das Sondergut, der Sparpfennig des Haussklaven (durch Nebenarbeiten verdient u. meist zum Erkaufen der Freiheit benutzt), Varro, Cic. u.a. – II) übtr.: A) scherzh., ein Sparpfennig = besondere (schriftl.)
    ————
    Zugabe, sed iam debeo epistulam includere. Sic, inquis, sine ullo ad me peculio veniet? Noli timere, aliquid secum fert, Sen. ep. 12, 10. – B) das Patengeschenk = das männliche Glied, Petron. u. Lampr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > peculium

  • 12 peculiaris

    1) каcaющийся отдельного имущества (peculium) сына или раба, ex causa peculiari fideiubere (1. 19 D. 46, 1);

    habere rem (1. 13 § 8 D. 41, 2. 1. 4. 32 § 2 eod. 1. 4 § 9. 1. 31 § 3 D. 41, 3);

    usucapere (1. 45 § 4 D. 41, 1);

    emere (1. 51 pr. D. 21, 1. 1. 16 § 4 D. 40, 12. 1. 2 § 10 D. 41, 4);

    credere (1. 32 D. 46, 3. 1. 3 § 5 D. 15, 3);

    pec. obligatio (1. 19 D. 46, 2);

    peculiaria debita (1. 34 p eod.);

    debitor peculiaris (1. 26 § 8 D. 12, 6. 1. 7 § 1 D. 15, 3. 1. 24 D. 23, 3);

    creditores pecul. (1. 18 § 5 D. 10, 2. 1. 18 D. 33, 8. 1. 3 pr. D. 3, 3. l. 6 § 7 D. 3, 5. 1. 47 § 1 D. 15, 1. 1. 4 § 34 D. 44, 4);

    merce peculiari negotiari (1. 20 § 10 D. 14, 1. 1. 1 pr. § 2. 1. 3 § 1 D. 14, 4. 1. 27 pr. D. 15, 1. Gai. ?V. 72. 74a);

    nummi pecul. (1. 30 pr. D. 19, 1. 1. 2 § 4 D. 21, 1. 1. 20 § 4 D. 29. 2);

    servus pecul. (1. 1 § 22 D. 14, 1. 1. 21 D. 33, 8. 1. 7 D. 40, 1);

    peculiariter (adv.) как отдельная собственность, peculiar. tenere, acquirere, parare, nancisci (1. 1 § 5. 22. 1. 3 § 12 D. 41, 2. 1. 8 pr. D. 41, 3. 1. 8 § 5 D. 20, 6);

    emere (1. 1 § 4 D. 21, 3);

    negotiari (1. 2 D. 14, 4);

    mutuari (1. 3 § 1 D. 15, 3).

    2) особенный (l. 3 C. Th. 6, 14).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > peculiaris

  • 13 peculiarius

    1) каcaющийся отдельного имущества (peculium) сына или раба, ex causa peculiari fideiubere (1. 19 D. 46, 1);

    habere rem (1. 13 § 8 D. 41, 2. 1. 4. 32 § 2 eod. 1. 4 § 9. 1. 31 § 3 D. 41, 3);

    usucapere (1. 45 § 4 D. 41, 1);

    emere (1. 51 pr. D. 21, 1. 1. 16 § 4 D. 40, 12. 1. 2 § 10 D. 41, 4);

    credere (1. 32 D. 46, 3. 1. 3 § 5 D. 15, 3);

    pec. obligatio (1. 19 D. 46, 2);

    peculiaria debita (1. 34 p eod.);

    debitor peculiaris (1. 26 § 8 D. 12, 6. 1. 7 § 1 D. 15, 3. 1. 24 D. 23, 3);

    creditores pecul. (1. 18 § 5 D. 10, 2. 1. 18 D. 33, 8. 1. 3 pr. D. 3, 3. l. 6 § 7 D. 3, 5. 1. 47 § 1 D. 15, 1. 1. 4 § 34 D. 44, 4);

    merce peculiari negotiari (1. 20 § 10 D. 14, 1. 1. 1 pr. § 2. 1. 3 § 1 D. 14, 4. 1. 27 pr. D. 15, 1. Gai. ?V. 72. 74a);

    nummi pecul. (1. 30 pr. D. 19, 1. 1. 2 § 4 D. 21, 1. 1. 20 § 4 D. 29. 2);

    servus pecul. (1. 1 § 22 D. 14, 1. 1. 21 D. 33, 8. 1. 7 D. 40, 1);

    peculiariter (adv.) как отдельная собственность, peculiar. tenere, acquirere, parare, nancisci (1. 1 § 5. 22. 1. 3 § 12 D. 41, 2. 1. 8 pr. D. 41, 3. 1. 8 § 5 D. 20, 6);

    emere (1. 1 § 4 D. 21, 3);

    negotiari (1. 2 D. 14, 4);

    mutuari (1. 3 § 1 D. 15, 3).

    2) особенный (l. 3 C. Th. 6, 14).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > peculiarius

  • 14 tribuere

    1) делить, разделять, особ. раздел имущества, которое употребляло подвластное лицо (раб или сын) на промышленное предприятие (1. 5 § 1. 5. 9. seq. 1. 7 § 1. 2. 1. 9 § 2. 1. 12 D. 14, 4);

    tributio, раздел такого имущества (1. 5 § 16. 19. eod.);

    in tributum vocari, о торговых верителях, которые принимают участие в дележе имущества (1. 1 pr. 5 § 6. 15. 18 eod. 1. 1 § 20 D. 14, 1);

    in tributum venire, относительно merces peculiares, которые подлежат дележу (1. 5 § 11. 17 cit.);

    tributoria actio, иск верителей против господина или отца, который при распределении капитала или товаров (merces pec.) действовал недобросовестно (dolose) (tit. D. cit. § 3 I. 4, 7).

    2) вносить: tributum, a) взнос (1. 2 § 2 D. 14, 2. 1. 4 pr. eod.);

    b) подать (1. 42 D. 2, 14); тк. tributio (1. 52 § 2 D. 2, 14);

    tributarius, tributorius, податной, к податям относящийся, tribut. causa (1. 46 § 5 D. 49, 14);

    ratio (1. 10 C. 5, 62);

    functio (1. 4 C. 7, 65);

    exactio (1. 8 C. 6, 2); обложенный податью: tribut. praedium (§ 40 I. 2, 1); как subst. обозн. tributarius платящего подать (1. 1 § 5. 1, 2 § 11 C. 1, 27).

    3) предоставлять, давать, ius suum cuique trib. (1. 10 D. 1, 1. 1. 2 § 1 D. 2, 11), actionem (1. 28 D. 3. 3); тк. = cedere actionem (1, 2 § 3 D. 18, 4);

    sibi trib., приписывать (1. 14 C. Th. 9, 42).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > tribuere

  • 15 pecten

        pecten inis, m    [PEC-], a comb (for the hair): deducit pectine crines, O.: digitis inter se pectine iunctis, i. e. interlocked, O.— The reed, sley (of a loom): arguto percurrens pectine telas, V.— A comb, card, heckle (for wool), Iu.— A rake: pectine verrit humum, O.— An instrument for striking the strings of the lyre: eburnus, V., Iu.: Dum canimus sacras alterno pectine Nonas, i. e. in distiches, O.— A kind of shell-fish, scallop, H.
    * * *
    I
    comb; rake
    II
    comb, rake, quill (playing lyre); comblike thing (pubic bone/region, scallop)

    Latin-English dictionary > pecten

  • 16 pectō

        pectō pēxī, pexus, ere    [PEC-], to comb: pexo capillo: caesariem, H.: barbam, Iu.: ferum (cervum), V.: ipsa comas pectar, O.
    * * *
    I
    pectere, pexi, pectitus V
    comb; card (wool, etc)
    II
    pectere, pexi, pexus V
    comb; card (wool, etc)

    Latin-English dictionary > pectō

  • 17 peccatum

    peccātum, i, n. [pecco], a fault, error, mistake, transgression, sin (syn.:

    delictum, culpa): pro peccatis supplicium sufferre,

    Ter. And. 5, 3, 17:

    corrigere,

    id. Ad. 4, 3, 2:

    peccata remordent,

    Lucr. 3, 827:

    recte facta sola in bonis actionibus ponens, prave, id est peccata, in malis,

    Cic. Ac. 1, 10, 37: ut peccatum est, patriam prodere, parentes violare, fana depeculari, quae sunt in effectu;

    sic timere, sic maerere, sic in libidine esse, peccatum est, etiam sine effectu,

    id. Fin. 3, 9, 32:

    culpa ac peccatum,

    id. Fam. 5, 21, 5:

    multitudo vitiorum peccatorumque,

    id. Phil. 2, 17, 43; id. Att. 8, 13, 2:

    quo illi crimine peccatoque perierunt?

    id. Cael. 30, 71:

    libidinum peccatorumque licentia,

    id. Lael. 22, 83:

    confiteri,

    id. N. D. 2, 4, 11; id. de Or. 1, 27, 125:

    paucis verbis tria magna peccata,

    blunders, id. Tusc. 3, 20, 47:

    in peccata incidere,

    id. Fin. 4, 15, 40:

    luere peccata,

    Verg. A. 10, 32:

    peccati conscius,

    Ov. Am. 2, 7, 11:

    peccatis poenas aequas irrogare,

    Hor. S. 1, 3, 118:

    peccatis veniam commodare, Tac Agr. 19: abstinere peccatis,

    Plin. Ep. 8, 22, 2. Here, too, doubtless belongs: nam eā aetate jam sum, ut non siet peccato mi ignosci aequom Ter. Hec. 5, 1, 11.—
    II.
    Transf. (eccl. Lat.).
    1.
    Guilt:

    si non venissem peccatum non haberent,

    Vulg. Johan. 15, 22:

    cognatio pec-cati,

    id. Rom. 3, 20; Lact. 6, 13.—
    2.
    The punishment of sin:

    peccatum vestrum apprehendet vos,

    Vulg. Num. 32, 23:

    ipse peccata multorum tulit,

    id. Isa. 53, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > peccatum

  • 18 pigeo

    pĭgĕo, gŭi, and pĭgĭtum est, 2, v. a. [root pik-, to be angry; cf.: peccare, pejor (for pec-ior), pessimus (contr. from pējessimus); Gr. pikros, bitter], to feel annoyance or reluctance at; to repent of a thing.
    I.
    As a verb. pers. (very rare): pudet quod turpe est; piget quod dolet, Donat. ap. Ter. Ad. 3, 3, 37:

    poscis ab invitā verba pigenda lyra,

    Prop. 5, 1, 74.—
    II.
    Piget, piguit, or pigitum est, third pers. sing. impers., it irks, troubles, displeases, chagrins, afflicts, grieves, disgusts one; I ( thou, he, etc.), dislike, loathe, etc.; with acc. of the person and gen. of the thing; with inf.; with acc. and inf.; with two acc.; absol., etc. (cf. taedet).—With acc. and gen.: mea mater, tui me miseret, mei piget, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 82): dolet pudetque Graium me et vero piget, id. ap. Non. 424, 3:

    hortari pudet, non prodesse id piget,

    id. ib. 424, 4: pudet pigetque mei me, id. Turp. 424, 5:

    fratris me quidem Piget pudetque,

    Ter. Ad. 3, 3, 37:

    dum me civitatis morum piget taedetque,

    Sall. J. 4, 9.—With subject-clause: non dedisse ipsum pudet;

    me, quia non accepi, piget,

    Plaut. Ps. 1, 3, 47: nisi forte pudet aut piget recte facere, Sall. Or. contr. Lep. med.:

    nam postea quae fecerit incertum habeo, pudeat magis an pigeat disserere,

    id. J. 95, 4:

    longos castrorum ferre dolores si piget,

    Juv. 14, 199:

    neque enim me piguit quaerere,

    Petr. 127:

    ut Silanum non piguerit sententiam suam interpretatione lenire,

    Suet. Caes. 14:

    nec pigitum parvos lares... subire,

    Sil. 7, 173; Auct. ap. Gell. 13, 21:

    non te pigeat visitare infirmum,

    Vulg. Ecclus. 7, 39.—With neutr. pron.:

    illud quod piget,

    Plaut. Ps. 1, 3, 47:

    factum id esse non negat, Neque se id pigere,

    Ter. Heaut. prol. 18.— Absol.:

    oratione multitudo ad misericordiam inducitur, ad pudendum, ad pigendum,

    Cic. Brut. 50, 188.—
    B.
    Transf.
    1.
    For poenitet, it repents one; I ( thou, he, etc.) repent (ante- and post-class.):

    pigere interdum pro tardari, interdum pro poenitere poni solet,

    Fest. p. 213 Müll.; Paul. ex Fest. p. 212 ib.:

    ne quid plus minusve faxit, quod nos post pigeat,

    Ter. Phorm. 3, 3, 21:

    pigere eum facti coepit,

    Just. 12, 6, 5:

    profecto vos hujus omnis injuriae pigeret,

    App. M. 7, p. 199, 14.—
    2.
    It makes one ashamed; I ( thou, he, etc.) am ashamed:

    fateri pigebat,

    Liv. 8, 2 fin.; App. Mag. p. 296, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > pigeo

См. также в других словарях:

  • PEC — bezeichnet: Peć, Stadt im Kosovo Pec pod Sněžkou (Petzer), Gemeinde in Okres Trutnov, Tschechien Pec pod Čerchovem (Hochofen), Gemeinde in Okres Domažlice, Tschechien Peč, Okres Jindřichův Hradec, Gemeinde in Tschechien PEC steht als Abkürzung… …   Deutsch Wikipedia

  • Pec — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • Peč — Peč …   Deutsch Wikipedia

  • peć — pȇć ž <G pȅći> DEFINICIJA 1. naprava od pečene zemlje, kamena, metala ili dr. za zagrijavanje prostorija, pripremanje hrane i sl. [kuhinjska peć; krušna peć] 2. meton. količina koja stane u krušnu peć [peć kruha] 3. tehn. a. uređaj za… …   Hrvatski jezični portal

  • Pec — may refer to:* Pec (Domažlice District), Czech Republic *Peć, (Kosovo) * Pécs, Hungary * Pec (muscle), a thick, fan shaped muscle * Pec Indman (21st century), licensed marriage and family therapistee also* PEC * Peć * Pecs …   Wikipedia

  • Pec — bezeichnet: Peć, Stadt im Kosovo Pec pod Sněžkou (Petzer), Gemeinde in Okres Trutnov, Tschechien Pec pod Čerchovem (Hochofen), Gemeinde in Okres Domažlice, Tschechien Peč, Okres Jindřichův Hradec, Gemeinde in Tschechien PEC steht als Abkürzung… …   Deutsch Wikipedia

  • pec — ⇒PEC, adj. PÊCHE. Hareng pec. Hareng fraîchement mis en saumure. Les palais les plus délicats s arrangent très bien des saucissons d Arles, des mortadelles, du boeuf fumé d Hambourg, des anchois, des harengs pecs, et d autres pareils (BRILLAT SAV …   Encyclopédie Universelle

  • Peć —   [pɛːtɕ], albanisch Pejë [ pejə], Stadt in der Provinz Kosovo, in Serbien, Jugoslawien, am Westrand der Beckenlandschaft Metohija, 68 200 Einwohner; überwiegend von Albanern bewohnt, aber auch kultureller und religiöser Mittelpunkt der Serben;… …   Universal-Lexikon

  • pec — (pĕk) n. Slang A pectoral muscle. Often used in the plural: “Beneath those pecs there beats a heart” (Leon Wieseltier). * * * ▪ Kosovo formerly  Ipek , Albanian  Pejë        town, western Kosovo. It lies on a small tributary of the Beli Drim… …   Universalium

  • Peč — Administration Pays  Tcheque, republique ! …   Wikipédia en Français

  • pêć — ž 〈G pȅći〉 1. {{001f}}naprava od pečene zemlje, kamena, metala ili dr. za zagrijavanje prostorija, pripremanje hrane i sl. [kuhinjska ∼; krušna ∼] 2. {{001f}}meton. količina koja stane u krušnu peć [∼ kruha] 3. {{001f}}tehn. a. {{001f}}uređaj za …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»