Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

peccātum

  • 1 peccatum

    peccātum, i, n. [pecco], a fault, error, mistake, transgression, sin (syn.:

    delictum, culpa): pro peccatis supplicium sufferre,

    Ter. And. 5, 3, 17:

    corrigere,

    id. Ad. 4, 3, 2:

    peccata remordent,

    Lucr. 3, 827:

    recte facta sola in bonis actionibus ponens, prave, id est peccata, in malis,

    Cic. Ac. 1, 10, 37: ut peccatum est, patriam prodere, parentes violare, fana depeculari, quae sunt in effectu;

    sic timere, sic maerere, sic in libidine esse, peccatum est, etiam sine effectu,

    id. Fin. 3, 9, 32:

    culpa ac peccatum,

    id. Fam. 5, 21, 5:

    multitudo vitiorum peccatorumque,

    id. Phil. 2, 17, 43; id. Att. 8, 13, 2:

    quo illi crimine peccatoque perierunt?

    id. Cael. 30, 71:

    libidinum peccatorumque licentia,

    id. Lael. 22, 83:

    confiteri,

    id. N. D. 2, 4, 11; id. de Or. 1, 27, 125:

    paucis verbis tria magna peccata,

    blunders, id. Tusc. 3, 20, 47:

    in peccata incidere,

    id. Fin. 4, 15, 40:

    luere peccata,

    Verg. A. 10, 32:

    peccati conscius,

    Ov. Am. 2, 7, 11:

    peccatis poenas aequas irrogare,

    Hor. S. 1, 3, 118:

    peccatis veniam commodare, Tac Agr. 19: abstinere peccatis,

    Plin. Ep. 8, 22, 2. Here, too, doubtless belongs: nam eā aetate jam sum, ut non siet peccato mi ignosci aequom Ter. Hec. 5, 1, 11.—
    II.
    Transf. (eccl. Lat.).
    1.
    Guilt:

    si non venissem peccatum non haberent,

    Vulg. Johan. 15, 22:

    cognatio pec-cati,

    id. Rom. 3, 20; Lact. 6, 13.—
    2.
    The punishment of sin:

    peccatum vestrum apprehendet vos,

    Vulg. Num. 32, 23:

    ipse peccata multorum tulit,

    id. Isa. 53, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > peccatum

  • 2 peccatum

    peccatum, i, n. [st2]1 [-] faute, crime. [st2]2 [-] faute, erreur (d'un écrivain...). [st2]3 [-] Prud. péché.    - luere peccata, Virg.: expier ses erreurs.
    * * *
    peccatum, i, n. [st2]1 [-] faute, crime. [st2]2 [-] faute, erreur (d'un écrivain...). [st2]3 [-] Prud. péché.    - luere peccata, Virg.: expier ses erreurs.
    * * *
        Peccatum, peccati, penult. prod. Cic. Peché, Faulte, Forfaict, Forfaicture.
    \
        Diluere peccata. Ouid. Se purger d'une faulte.
    \
        Si est nostrum peccatum. Cic. Si c'est nostre faulte.
    \
        In eo est peccatum ipsius. Cic. C'est sa faulte de cela.
    \
        Prostituere peccata sua famae. Ouid. Publier et divulguer.

    Dictionarium latinogallicum > peccatum

  • 3 peccatum

    peccātum, ī, n. (pecco), eine pflichtwidrige Handlung, die Sünde, das Vergehen, Verbrechen, im milderen Sinne der Fehler, das Versehen, der Irrtum, stultitiae, Cic.: peccatum suum confiteri, Cic.: eā iam aetate sum, ut non siet peccato mihi ignosci aequum, bei einem Versehen, Ter. – peccatum mortiferum, Todsünde, Augustin. serm. 71, 7.

    lateinisch-deutsches > peccatum

  • 4 peccatum

    peccātum, ī, n. (pecco), eine pflichtwidrige Handlung, die Sünde, das Vergehen, Verbrechen, im milderen Sinne der Fehler, das Versehen, der Irrtum, stultitiae, Cic.: peccatum suum confiteri, Cic.: eā iam aetate sum, ut non siet peccato mihi ignosci aequum, bei einem Versehen, Ter. – peccatum mortiferum, Todsünde, Augustin. serm. 71, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > peccatum

  • 5 peccatum

    peccatum peccatum, i n грех, прегрешение

    Латинско-русский словарь > peccatum

  • 6 peccatum

    peccatum peccatum, i n прегрешение

    Латинско-русский словарь > peccatum

  • 7 peccātum

        peccātum ī, n    [pecco], a fault, error, mistake, transgression, sin: pro huius peccatis ego supplicium sufferam? T.: si peccato locus esset, S.: peccatum est patriam prodere: stultitiae: paucis verbis tria magna peccata, blunders: peccatis poenas aequas inrogare, H.
    * * *
    sin; moral offense; error, mistake; lapse, misdemeanor

    Latin-English dictionary > peccātum

  • 8 peccatum

    peccātum, ī n. [ pecco ]
    прегрешение, провинность, грех (in p. incidere C); заблуждение, промах (p. suum confiteri C)

    Латинско-русский словарь > peccatum

  • 9 peccatum

    , i n
      грех, прегрешение

    Dictionary Latin-Russian new > peccatum

  • 10 Peccatum tacituritatis

    Latin Quotes (Latin to English) > Peccatum tacituritatis

  • 11 PECCATUM (SIN)

    грех, прегрешение; одно из главных понятий христианской этики. По Петру Абеляру, грех есть сочувствие тому, «чему сочувствовать не надлежит, что, к примеру, мы можем сделать, или можем прекратить делать... Определяя, таким образом, грех чисто отрицательно... мы ясно показываем, что нет никакой субстанции греха, потому что он заключается скорее в небытии, чем в бытии» (Петр Абеляр. Этика, или Познай самого себя // Петр Абеляр. Теологические трактаты. С. 249). «Грех, или искушение, выражается тремя способами: внушением, удовольствием и согласием» (там же. С. 263). Абеляр различает четыре компонента греха: «Изъян души, толкающий к преступлению, затем самый грех, который мы усмотрели в согласии на зло, то есть в презрении к Богу, далее волю, направленную на зло, и, наконец, злокозненный поступок» (там же). Грехи бывают: первородный; духовные и плотские; легкие и тяжкие; смертные.

    Латинский словарь средневековых философских терминов > PECCATUM (SIN)

  • 12 Nemo prudens punit, quia peccātum est, sed ne peccētur

    Всякий разумный человек наказывает не потому, что был совершен проступок, но для того, чтобы он не совершался впредь.
    Сенека, "О гневе", I, 16, 21: Nemo prudens punit, ut ait Plato, quia peccatum est, sed ne peccetur "Ни один разумный человек не наказывает, как говорил Платон, потому, что был совершен проступок, но для того, чтобы он не совершался впредь".
    Вопреки словам Сенеки: nemo prudens punit quia peccatum est, sed ne peccetur, наше правосудие основано не только на государственном расчете, но и на идее возмездия, то есть также на чувстве. (П. С. Сергеич (Пороховщиков), Искусство речи на суде.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Nemo prudens punit, quia peccātum est, sed ne peccētur

  • 13 haereo

    haerĕo, ēre, haesi, haesum - intr. -    - Lebaigue P. 559 et P. 560. [st1]1 [-] être attaché, fixé, accroché.    - haerere in equo, Cic. Dej. 28; haerere equo, Hor. O 3, 24, 55: se tenir ferme à cheval.    - terra quasi radicibus suis haeret, Cic. Ac. 2, 122: la terre se tient comme attachée par ses racines.    - ad radices linguae haerens stomachus, Cic. Nat. 2, 135: l'oesophage fixé à la base de la langue.    - scalarum gradus male haerentes, Cic. Fam. 6, 7, 3: degrés d'escalier mal assujettis.    - haesit in corpore ferrum, Virg. En. 11, 864: le fer se trouva enfoncé dans son corps.    - cum tergo haesere sagittae, Virg. En. 12, 415: quand une flèche s'est attachée à ses flancs.    - corona haerens capiti, Hor. S. 1, 10, 49: couronne fixée à la tête.    - haeret pede pes, Virg. En. 10, 361: le pied est rivé contre le pied (on combat pied contre pied).    - in complexu alicujus haerere, Quint. 6, 1, 42 ; amplexibus, Ov. M. 7, 143: tenir embrassé qqn étroitement.    - male laxus in pede calceus haeret, Hor. S. 1, 3, 31: sa large chaussure tient mal au pied. [st1]2 [-] être arrêté, immobilisé.    - alii pugnantium globo illati haerebant, Liv. 22, 5, 5: les uns donnant sur un groupe de combattants étaient arrêtés. --- cf. Liv. 29, 33, 7.    - gladius intra vaginam suam haerens, Quint. 8, pr. 15: épée qui reste accrochée à l'intérieur de son fourreau.    - prov. aqua haeret, Cic. Off. 3, 117: l'eau de la clepsydre s'arrête, une difficulté se présente. [st1]3 [-] fig. être attaché, fixé.    - improbis semper aliqui scrupus in animis haeret, Cic. Rep. 3, 26: les méchants ont toujours qq remords attaché dans l'âme.    - haerere in memoria, Cic. Ac. 2, 2: être fixé dans la mémoire.    - [cf. Traj. d. Plin. Ep. 10, 95 (96) quam parce haec beneficia tribuam, haeret tibi: tu sais (tu te souviens) combien je suis ménager de ces sortes de grâces].    - haerere in omnium gentium sermonibus, Cic. Cat. 4, 22: rester l'objet des propos de tous les peuples.    - mihi haeres in medullis, Cic. Fam. 15, 16, 2: je te porte attaché au fond de mon coeur.    - peccatum haeret in eo qui... Cic. Div. 1, 30: la faute reste attachée à celui qui...    - potest hoc homini huic haerere peccatum? Cic. Rosc. Com. 6, 17: cette faute peut-elle rester attachée à cet homme?    - in te omnis haeret culpa, Ter. Hec. 2, 1, 32: toute la faute retombe sur toi.    - hi in oculis haerebunt, Cic. Phil. 13, 6: ces gens seront accrochés à vos regards (seront constamment sous vos yeux). --- [avec dat.] Cic. Com. 17 ; Sest. 69.    - haesit in iis poenis, quas, Cic. Mil. 57: il resta accroché [comme aux mailles d'un filet] au châtiment que..., il ne put échapper au châtiment que...    - repetundarum criminibus haerebant, Tac. An. 4, 19: ils ne pouvaient se dégager des accusations de concussion.    - fama paulum haesit ad metas, Cic. Cael. 75: sa réputation resta un peu accrochée au contour de la borne.    - proposito apte haerere, Hor. P. 195: être étroitement attaché au sujet.    - in scribendo haereo, Cic. Att. 13, 39, 2: je suis lié à mon travail de composition, je suis rivé à mon ouvrage. [st1]4 [-] tenir bon (à qqch); s'attacher (à qqn), s'arrêter obstinément.    - hoc teneo, hic haereo, Cic. Verr. 5, 166: c'est à ce point que je m'en tiens, sur ce point que je reste solidement fixé. --- cf. Cic. de Or. 2, 292.    - haerere in sua sententia, Cic. Or. 40, 137: persister dans son opinion.    - in eo crimen non haerebat, Cic. Cael. 15: l'accusation ne tenait pas contre lui.    - haerere alicui: s'attacher comme une ombre aux pas de qqn. --- Plin. Ep. 7, 27, 2 ; Quint. 1, 2, 10.    - missus ab Argis, haeserat Evandro, Virg. En. 10, 780: envoyé d'Argos, il s'était attaché à Evandre.    - haerere apud aliquem: être implanté chez qqn. --- Plaut. Ep. 192    - ut haeream tandem apud Thaidem, Ter. Eun. 1055: (fais en sorte) que je sois enfin lié à Thaïs.    - haerere in tergis, tergis, in tergo: être attaché aux trousses de l'ennemi. --- Curt. 4, 15, 32 ; Tac. H. 4, 19 ; Liv. 1, 14, 11.    - haerere in obsidione castelli, Curt. 5, 3, 4: s'arrêter obstinément au siège d'un fortin.    - circa muros unius urbis haerebat, Curt. 4, 4: il s'arrêtait sous les murs d'une seule ville. [st1]5 [-] être arrêté, être en suspens, être embarrassé.    - haerere in multis nominibus, Cic. Nat. 3, 62: être à court pour de nombreux noms [n'en pas trouver l'étymologie]. --- cf. Cic. Fin. 1, 20 ; Pis. 74, etc.    - haerebat nebulo, Cic. Phil. 2, 74: le drôle était embarrassé. --- cf. Cic. Fin. 3, 16.    - Hectoris Aeneaeque manu victoria Graium haesit, Virg. En. 11, 290: c'est le bras d'Hector et celui d'Enée qui ont arrêté la victoire des Grecs.
    * * *
    haerĕo, ēre, haesi, haesum - intr. -    - Lebaigue P. 559 et P. 560. [st1]1 [-] être attaché, fixé, accroché.    - haerere in equo, Cic. Dej. 28; haerere equo, Hor. O 3, 24, 55: se tenir ferme à cheval.    - terra quasi radicibus suis haeret, Cic. Ac. 2, 122: la terre se tient comme attachée par ses racines.    - ad radices linguae haerens stomachus, Cic. Nat. 2, 135: l'oesophage fixé à la base de la langue.    - scalarum gradus male haerentes, Cic. Fam. 6, 7, 3: degrés d'escalier mal assujettis.    - haesit in corpore ferrum, Virg. En. 11, 864: le fer se trouva enfoncé dans son corps.    - cum tergo haesere sagittae, Virg. En. 12, 415: quand une flèche s'est attachée à ses flancs.    - corona haerens capiti, Hor. S. 1, 10, 49: couronne fixée à la tête.    - haeret pede pes, Virg. En. 10, 361: le pied est rivé contre le pied (on combat pied contre pied).    - in complexu alicujus haerere, Quint. 6, 1, 42 ; amplexibus, Ov. M. 7, 143: tenir embrassé qqn étroitement.    - male laxus in pede calceus haeret, Hor. S. 1, 3, 31: sa large chaussure tient mal au pied. [st1]2 [-] être arrêté, immobilisé.    - alii pugnantium globo illati haerebant, Liv. 22, 5, 5: les uns donnant sur un groupe de combattants étaient arrêtés. --- cf. Liv. 29, 33, 7.    - gladius intra vaginam suam haerens, Quint. 8, pr. 15: épée qui reste accrochée à l'intérieur de son fourreau.    - prov. aqua haeret, Cic. Off. 3, 117: l'eau de la clepsydre s'arrête, une difficulté se présente. [st1]3 [-] fig. être attaché, fixé.    - improbis semper aliqui scrupus in animis haeret, Cic. Rep. 3, 26: les méchants ont toujours qq remords attaché dans l'âme.    - haerere in memoria, Cic. Ac. 2, 2: être fixé dans la mémoire.    - [cf. Traj. d. Plin. Ep. 10, 95 (96) quam parce haec beneficia tribuam, haeret tibi: tu sais (tu te souviens) combien je suis ménager de ces sortes de grâces].    - haerere in omnium gentium sermonibus, Cic. Cat. 4, 22: rester l'objet des propos de tous les peuples.    - mihi haeres in medullis, Cic. Fam. 15, 16, 2: je te porte attaché au fond de mon coeur.    - peccatum haeret in eo qui... Cic. Div. 1, 30: la faute reste attachée à celui qui...    - potest hoc homini huic haerere peccatum? Cic. Rosc. Com. 6, 17: cette faute peut-elle rester attachée à cet homme?    - in te omnis haeret culpa, Ter. Hec. 2, 1, 32: toute la faute retombe sur toi.    - hi in oculis haerebunt, Cic. Phil. 13, 6: ces gens seront accrochés à vos regards (seront constamment sous vos yeux). --- [avec dat.] Cic. Com. 17 ; Sest. 69.    - haesit in iis poenis, quas, Cic. Mil. 57: il resta accroché [comme aux mailles d'un filet] au châtiment que..., il ne put échapper au châtiment que...    - repetundarum criminibus haerebant, Tac. An. 4, 19: ils ne pouvaient se dégager des accusations de concussion.    - fama paulum haesit ad metas, Cic. Cael. 75: sa réputation resta un peu accrochée au contour de la borne.    - proposito apte haerere, Hor. P. 195: être étroitement attaché au sujet.    - in scribendo haereo, Cic. Att. 13, 39, 2: je suis lié à mon travail de composition, je suis rivé à mon ouvrage. [st1]4 [-] tenir bon (à qqch); s'attacher (à qqn), s'arrêter obstinément.    - hoc teneo, hic haereo, Cic. Verr. 5, 166: c'est à ce point que je m'en tiens, sur ce point que je reste solidement fixé. --- cf. Cic. de Or. 2, 292.    - haerere in sua sententia, Cic. Or. 40, 137: persister dans son opinion.    - in eo crimen non haerebat, Cic. Cael. 15: l'accusation ne tenait pas contre lui.    - haerere alicui: s'attacher comme une ombre aux pas de qqn. --- Plin. Ep. 7, 27, 2 ; Quint. 1, 2, 10.    - missus ab Argis, haeserat Evandro, Virg. En. 10, 780: envoyé d'Argos, il s'était attaché à Evandre.    - haerere apud aliquem: être implanté chez qqn. --- Plaut. Ep. 192    - ut haeream tandem apud Thaidem, Ter. Eun. 1055: (fais en sorte) que je sois enfin lié à Thaïs.    - haerere in tergis, tergis, in tergo: être attaché aux trousses de l'ennemi. --- Curt. 4, 15, 32 ; Tac. H. 4, 19 ; Liv. 1, 14, 11.    - haerere in obsidione castelli, Curt. 5, 3, 4: s'arrêter obstinément au siège d'un fortin.    - circa muros unius urbis haerebat, Curt. 4, 4: il s'arrêtait sous les murs d'une seule ville. [st1]5 [-] être arrêté, être en suspens, être embarrassé.    - haerere in multis nominibus, Cic. Nat. 3, 62: être à court pour de nombreux noms [n'en pas trouver l'étymologie]. --- cf. Cic. Fin. 1, 20 ; Pis. 74, etc.    - haerebat nebulo, Cic. Phil. 2, 74: le drôle était embarrassé. --- cf. Cic. Fin. 3, 16.    - Hectoris Aeneaeque manu victoria Graium haesit, Virg. En. 11, 290: c'est le bras d'Hector et celui d'Enée qui ont arrêté la victoire des Grecs.
    * * *
        Haereo, haeres, haesi, haesum, haerere. Virgil. Tenir contre, et estre joinct à quelque chose, Estre attaché.
    \
        Aspectus conterritus haesit. Virgil. Il demoura tout picqué, Il s'arresta tout court.
    \
        Haeret amor. Ouid. Demeure, Persevere.
    \
        Ferrum haesit in corpore. Virgil. Une fleiche luy fut attachee et fichee dedens le corps.
    \
        Fides illa haesit animis. Ouid. On a tousjours adjousté ferme foy et creance à cela, On la creu fermement.
    \
        Lingua haeret metu. Terent. J'ay si grand paour, que je ne puis parler.
    \
        Vox faucibus haesit. Virgil. La parolle me faillit.
    \
        Non obstant hae disciplinae per eas euntibus, sed circa illas haerentibus. Quint. A ceulx qui s'y arrestent trop, et ne passent point oultre.
    \
        In complexu alicuius haerere. Quintil. L'embrasser.
    \
        In amplexu haesit. Ouid. Il m'a embrassé bien serré.
    \
        Haesit in armo. Ouid. Le chien s'attacha à l'espaule du cerf, Il ficha les dens dedens l'espaule.
    \
        Quod haerere in equo senex posset, admirari solebamus. Cic. Qu'il se povoit tenir à cheval.
    \
        Pugnus continuo in mala haereat. Terent. Baille luy si grand coup, que le poing tienne à sa joue, Attache luy un grand coup de poing sur la joue.
    \
        Haerent in scuto tela. Liu. Sont fichez.
    \
        Haerebant in memoria quaecunque audierat aut viderat. Cic. Il luy souvenoit de tout, etc.
    \
        Haerere in iure ac Praetorum tribunalibus. Cic. N'en bouger.
    \
        Memoria quae in omnium gentium sermonibus ac mentibus semper haerebit. Cic. De laquelle chose toutes gens parleront, et en auront memoire à jamais, La memoire demourera fichee, etc.
    \
        Hi in oculis haerebunt, et quum licebit, in faucibus. Cic. Nous les voirons touts les jours devant nous, Nous ne voirons autre chose que ceulx ci.
    \
        Haerere in iniquitatibus. Cic. Demeurer et perseverer.
    \
        In te omnis haeret culpa sola. Terent. Tout le blasme en demeure sur toy, Il n'y a que toy qui en ait le blasme.
    \
        In eo culpae crimen haerebit. Cice. Le blasme en demeurera sur luy.
    \
        Potest hoc homini huic haerere peccatum? Cic. Seroit il possible qu'un tel malefice peust prendre sur luy? Peust choir sur luy?
    \
        Vt peccatum haereat non in eo qui monuerit, sed in eo qui non obtemperarit. Cic. Que le peché demeure en celuy qui, etc.
    \
        Haeret Cn. Pompeio. Sueton. Il s'applique à Pompee, et ne bouge d'avec luy.
    \
        Haereat nobis illud. Traianus ad Plinium. Tenons cela ferme en nostre memoire, Souvienne nous tousjours de cela, Retenons cela.
    \
        Magis pertinaciter haerent, quae deteriora sunt. Quintil. Demeurent fichez és esprits, On retient mieulx.
    \
        Haerere in salebra. Cic. Demeurer et estre arresté.
    \
        Stomachus ad radices linguae haerens. Cic. Touchant et tenant.
    \
        - illum ego audiui Haerere iuniorem apud nescio quam fidicinam. Plaut. Qu'il a fiché fort son amour en une je ne scay quelle, etc.
    \
        Haerere in parte aliqua apud aliquam. Terent. Demeurer, ou estre aucunement en sa grace.
    \
        Haerere, aliquando ponitur pro Dubitare. Cic. Estre en doubte et suspend.
    \
        Haeret haec res. Plaut. Ceci est fort doubteux.
    \
        Si hic terminus haeret. Virgil. Si ceci est fiché et arresté, Est immuable.

    Dictionarium latinogallicum > haereo

  • 14 corrigo

    cor-rigo, rēxī, rēctum, ere (con u. rego), zurecht od. gerade richten, gerade machen, in gerade Richtung od. in das richtige Geleise bringen, I) im allg.: alci digitum corrigere non posse, Plin.: c. pedamenta declinata, Col.: detorta hastilia, Sen.: pampinos teneros, uti recte spectent, Cato: lectum triclinii, quem imparem posuerunt, Varro: aciem nostram a Volscis inclinatam, Val. Max.: inde aegre cursum, in die richtige Bahn einlenken (v. Schiffer), Liv.: torsere se fluminum aut correxere flexus, Plin. – Sprichw., c. curva, alle Berge eben zu machen wissen, Sen. apoc. 8, 3. Plin. ep. 5, 21, 6.

    II) insbes., verbessernd zurechtrichten, gerade richten, zurechtbringen, A) eig., den Körper, Körperteile: corpus informe gibbo, August. fr.: puerorum depravata crura, Varro LL.: malas labentes, Suet.: cutem in facie, Plin.: cerae correctae, wieder geglättet, Ov. – u. prägn., alqm, jmd. (d.i. jmds. Glieder) gerade bringen, Varro LL. 9, 10.

    B) übtr.: 1) übh. mit Fehlern behaftetes, Fehlerhaftes berichtigen, in Ordnung bringen, verbessern, abändern (Ggstz. depravare, corrumpere), a) übh.: quae (Bauwerke) videntur emendanda corrigere, Plin. ep.: c. phialam bene, Petron.: fastos, Suet.: legem, Cic. fr.: appellatione collegae reddita ab se iura, Liv.: alcis sententiam, Cic.: dicta factaque alcis, Suet.: gestum histrionis (Ggstz. laudare), Suet.: sua vota, bessere Wünsche tun, Ov.: secunda regere, adversa corrigere, Apul. – in moral. Beziehung, emendare vitia corrigereque mores, Quint.: vel corrumpere mores civitatis vel corrigere, Cic.: c. disciplinam castrorum, Suet.: c. suam consuetudinem, si mala est, Varro LL.: soles emendari cupere, quae iam corrigere difficile est, Plin. ep. – prägn., c. alqm, jmd. auf den richtigen Weg führen, zur Ordnung weisen od. bringen, zurechtweisen, bes. in moral. Beziehung, bessern, malevolum, anxium, timidum, Cic.: alci gnatum, Ter.: alqm (corruptum) ad frugem, Plaut.: eam partem exercitus (Ggstz. corrumpere), Liv.: mavult pater (filium) corrigere quam abdicare, Quint. – im Passiv, obiurgatione corrigi, Quint.: corrigi et emendari castigatione hāc, Liv.: re ipsā corrigi, Sall.: pueri facillime corriguntur in discendo, cum vitia imitantur emendandi causā magistri, Cic. – u. c. se, sich bessern, bes. in moral. Beziehung, si populus perperam est consuetus (in bezug auf den Sprachgebrauch), corrigere se ipsum (debet), Varro LL.: non modo superiores, sed etiam se ipse correxerat (in bezug auf den Numerus der Rede), Cic.: moral., tu ut umquam te corrigas? Cic.: lapsus aetatis tirocinio postea se correxit, Ps. Cic. in Sall.: iam te ipse monuisti, iam correxisti? Sen. – b) Geschriebenes od. Gesprochenes seinem Inhalte nach berichtigen, verbessern, abändern, eas epistulas ego oportet perspiciam, corrigam; tum denique edentur, Cic.: laudationem Porciae tibi correctam misi, Cic.: c. fabulas Aeschyli, Quint. – prägn., c. alqm, jmd., der falsch spricht, zurechtweisen, verbessern, quod a Graecis summis doctoribus, nisi Graece dicerem, neque corrigi possem neque doceri, Cic.: quod discipuli, si quid erraverint, statim corrigentur, Quint. – u. se c., v. Redner, der die Figur correctio (s. dort no. a) gebraucht, cum corrigimus nosmet ipsos quasi reprehendentes, Cic. or. 135.

    2) Gebrechen, Fehler usw. berichtigen, verbessern, beseitigen, heben, ausgleichen, wieder einbringen, wieder gut machen, a) übh.: maciem corporis, Plin.: delicta, Sall.: errorem, Suet.: flagitium, Liv.: acceptam in Illyrico ignominiam, Liv.: alcis peccatum, Ps. Quint. decl. u. Ov. (u. so quod peccatum a nobis ortum est corrigo, Ter.): vitium, Quint.: legis vitium, Cic.: corrigeres haec (diese Gewalttätigkeit) postea, Cic.: cursu tarditatem tum equis tum quadrigis poëticis, Cic.: moram celeri cursu, Ov.: veterem patris offensam novis meritis, Iustin.: errorem paenitendo, Cic. fr.: si quid est peccatum a nobis, profer; aut ea refellendo aut purgando vobis corrigemus, Ter. – b) Schreibfehler, grammatische u. stilistische Fehler berichtigen, verbessern, Castricianum mendum, Cic.: mendum liturā, Cic. – quia (soloecismus) unius emendatione verbi corrigi possit, Quint.: hoc continuo correximus, Cic.: corrigetur palam, si quid in declamando discipulus erraverit, Quint.

    lateinisch-deutsches > corrigo

  • 15 corrigo

    cor-rigo, rēxī, rēctum, ere (con u. rego), zurecht od. gerade richten, gerade machen, in gerade Richtung od. in das richtige Geleise bringen, I) im allg.: alci digitum corrigere non posse, Plin.: c. pedamenta declinata, Col.: detorta hastilia, Sen.: pampinos teneros, uti recte spectent, Cato: lectum triclinii, quem imparem posuerunt, Varro: aciem nostram a Volscis inclinatam, Val. Max.: inde aegre cursum, in die richtige Bahn einlenken (v. Schiffer), Liv.: torsere se fluminum aut correxere flexus, Plin. – Sprichw., c. curva, alle Berge eben zu machen wissen, Sen. apoc. 8, 3. Plin. ep. 5, 21, 6.
    II) insbes., verbessernd zurechtrichten, gerade richten, zurechtbringen, A) eig., den Körper, Körperteile: corpus informe gibbo, August. fr.: puerorum depravata crura, Varro LL.: malas labentes, Suet.: cutem in facie, Plin.: cerae correctae, wieder geglättet, Ov. – u. prägn., alqm, jmd. (d.i. jmds. Glieder) gerade bringen, Varro LL. 9, 10.
    B) übtr.: 1) übh. mit Fehlern behaftetes, Fehlerhaftes berichtigen, in Ordnung bringen, verbessern, abändern (Ggstz. depravare, corrumpere), a) übh.: quae (Bauwerke) videntur emendanda corrigere, Plin. ep.: c. phialam bene, Petron.: fastos, Suet.: legem, Cic. fr.: appellatione collegae reddita ab se iura, Liv.: alcis sententiam, Cic.: dicta factaque alcis,
    ————
    Suet.: gestum histrionis (Ggstz. laudare), Suet.: sua vota, bessere Wünsche tun, Ov.: secunda regere, adversa corrigere, Apul. – in moral. Beziehung, emendare vitia corrigereque mores, Quint.: vel corrumpere mores civitatis vel corrigere, Cic.: c. disciplinam castrorum, Suet.: c. suam consuetudinem, si mala est, Varro LL.: soles emendari cupere, quae iam corrigere difficile est, Plin. ep. – prägn., c. alqm, jmd. auf den richtigen Weg führen, zur Ordnung weisen od. bringen, zurechtweisen, bes. in moral. Beziehung, bessern, malevolum, anxium, timidum, Cic.: alci gnatum, Ter.: alqm (corruptum) ad frugem, Plaut.: eam partem exercitus (Ggstz. corrumpere), Liv.: mavult pater (filium) corrigere quam abdicare, Quint. – im Passiv, obiurgatione corrigi, Quint.: corrigi et emendari castigatione hāc, Liv.: re ipsā corrigi, Sall.: pueri facillime corriguntur in discendo, cum vitia imitantur emendandi causā magistri, Cic. – u. c. se, sich bessern, bes. in moral. Beziehung, si populus perperam est consuetus (in bezug auf den Sprachgebrauch), corrigere se ipsum (debet), Varro LL.: non modo superiores, sed etiam se ipse correxerat (in bezug auf den Numerus der Rede), Cic.: moral., tu ut umquam te corrigas? Cic.: lapsus aetatis tirocinio postea se correxit, Ps. Cic. in Sall.: iam te ipse monuisti, iam correxisti? Sen. – b) Geschriebenes od. Gesprochenes seinem Inhalte nach berichtigen, verbessern,
    ————
    abändern, eas epistulas ego oportet perspiciam, corrigam; tum denique edentur, Cic.: laudationem Porciae tibi correctam misi, Cic.: c. fabulas Aeschyli, Quint. – prägn., c. alqm, jmd., der falsch spricht, zurechtweisen, verbessern, quod a Graecis summis doctoribus, nisi Graece dicerem, neque corrigi possem neque doceri, Cic.: quod discipuli, si quid erraverint, statim corrigentur, Quint. – u. se c., v. Redner, der die Figur correctio (s. dort no. a) gebraucht, cum corrigimus nosmet ipsos quasi reprehendentes, Cic. or. 135.
    2) Gebrechen, Fehler usw. berichtigen, verbessern, beseitigen, heben, ausgleichen, wieder einbringen, wieder gut machen, a) übh.: maciem corporis, Plin.: delicta, Sall.: errorem, Suet.: flagitium, Liv.: acceptam in Illyrico ignominiam, Liv.: alcis peccatum, Ps. Quint. decl. u. Ov. (u. so quod peccatum a nobis ortum est corrigo, Ter.): vitium, Quint.: legis vitium, Cic.: corrigeres haec (diese Gewalttätigkeit) postea, Cic.: cursu tarditatem tum equis tum quadrigis poëticis, Cic.: moram celeri cursu, Ov.: veterem patris offensam novis meritis, Iustin.: errorem paenitendo, Cic. fr.: si quid est peccatum a nobis, profer; aut ea refellendo aut purgando vobis corrigemus, Ter. – b) Schreibfehler, grammatische u. stilistische Fehler berichtigen, verbessern, Castricianum mendum, Cic.: mendum liturā, Cic. – quia (soloecismus) unius
    ————
    emendatione verbi corrigi possit, Quint.: hoc continuo correximus, Cic.: corrigetur palam, si quid in declamando discipulus erraverit, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corrigo

  • 16 facinus

    făcĭnus, ŏris, n. [st2]1 [-] action, acte, fait, affaire, chose. [st2]2 [-] action extraordinaire, acte héroïque, action d'éclat, exploit ( syn.: factum, res gestae). [st2]3 [-] action coupable, crime, forfait, attentat (syn.: culpa, peccatum, delictum, flagitium, scelus, crimen...).    - facinus patrare, Sall. C. 18, 8: perpétrer un crime.    - facinus est vincire civem Romanum, Cic.: c'est un crime d'enchaîner un citoyen romain.
    * * *
    făcĭnus, ŏris, n. [st2]1 [-] action, acte, fait, affaire, chose. [st2]2 [-] action extraordinaire, acte héroïque, action d'éclat, exploit ( syn.: factum, res gestae). [st2]3 [-] action coupable, crime, forfait, attentat (syn.: culpa, peccatum, delictum, flagitium, scelus, crimen...).    - facinus patrare, Sall. C. 18, 8: perpétrer un crime.    - facinus est vincire civem Romanum, Cic.: c'est un crime d'enchaîner un citoyen romain.
    * * *
        Facinus, pen. cor. huius facinoris, pen. corr. Quelque faict que ce soit, Quelque hault faict.
    \
        Facinus istud non est mihi conducibile. Plaut. Ce ne seroit pas mon prouffit que je feisse cela.
    \
        Facinus quos inquinat, aequat. Lucan. Touts ceulx qui sont souillez d'un meschant cas, sont esgaulx, Touts ceulx qui sont complices et compaignons à commettre ensembleement un meschant acte, sont aussi grands maistres l'un que l'autre, et subjects les uns aux autres.
    \
        Moliri. Sil. Machiner.
    \
        Obire. Cic. Faire.
    \
        Facinus, pro scelere et flagitio. Plaut. Un cas et faict meschant, Une meschanceté.
    \
        Facinoris crimen. Cic. Le blasme de quelque meschanceté.
    \
        Non rudis facinorum. Taci. Qui n'est point apprentiz de, etc.
    \
        Horridum. Senec. Cas horrible et enorme.
    \
        Tum vero indignum facinus clamitantes. Liu. Ils commencerent à crier que c'estoit grand honte. Bud.
    \
        In oculis habere. Ouid. L'avoir devant les yeuls.

    Dictionarium latinogallicum > facinus

  • 17 peccatur

        Peccatur, Passiue dictum. Cicero, Quo in genere etiam in Repub. multa peccantur. Beaucoup de faultes se commettent.
    \
        Peccatum imprudentia est. Terent. On a failli par mesgarde.
    \
        A te est peccatum. Cic. C'est ta faulte.

    Dictionarium latinogallicum > peccatur

  • 18 effectus

    1.
    effectus, a, um, Part. and P. a., from efficio.
    2.
    effectus, ūs, m. [efficio], a doing, effecting.
    I.
    In gen., execution, accomplishment, performance: ad effectum consiliorum pervenire, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:

    operis,

    Liv. 21, 7:

    ad effectum aliquid adducere,

    id. 33, 33, 8; cf.

    spei,

    id. 21, 57; Prop. 3, 9, 27 (4, 8, 27 M.):

    ut peccatum est, patriam prodere, etc., quae sunt in effectu: sic timere, etc., peccatum est, etiam sine effectu,

    Cic. Fin. 3, 9, 32:

    effectum consilii morata tempestas est,

    Curt. 8, 13, 22; cf.:

    cum opera (sc. oppugnationis) in effectu erant, i. e. near completion,

    Liv. 31, 46, 14:

    haec verba, QVOD STATVERIT, cum effectu accipimus, non verbotenus,

    in effect, in fact, Dig. 2, 2, 1:

    cum effectu,

    Paul. ib. 40, 7, 1.—
    II.
    In partic., with reference to the result of an action, an operation, effect, tendency, purpose:

    quarum (herbarum) vim et effectum videres,

    Cic. Div. 2, 20, 47:

    Q, cujus similis effectu specieque Koppa,

    Quint. 1, 4, 9; cf. Plin. 27, 13, 119, § 144: effectus eloquentiae est audientium approbatio, Cic. Tusc. 2, 1, 3; cf. Quint. 2, 17, 25; 2, 18, 2:

    ne sine ullo effectu aestas extraheretur,

    Liv. 32, 9 fin.; cf. id. 34, 26; 40, 22 fin.:

    cum plura argumenta ad unum effectum deducuntur,

    Quint. 9, 2, 103; 1, 4, 9:

    ut res haberet effectum,

    Vulg. Judic. 18, 5.—In the plur., Quint. 1, 10, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > effectus

  • 19 haereo

    haerĕo, haesi, haesum, 2, v. n. [etym. dub.], to hang or hold fast, to hang, stick, cleave, cling, adhere, be fixed, sit fast, remain close to any thing or in any manner (class. and very freq., esp. in the trop. sense; cf. pendeo); usually constr. with in, the simple abl. or absol., less freq. with dat., with ad, sub, ex, etc.
    I.
    Lit.:

    ut videamus, terra penitusne defixa sit, et quasi radicibus suis haereat, an media pendeat?

    Cic. Ac. 2, 39, 122; so,

    terra ima sede semper haeret,

    id. Rep. 6, 18:

    linguam ad radices ejus haerens excipit stomachus,

    id. N. D. 2, 54, 135:

    scalarum gradus male haerentes,

    holding, adhering, id. Fam. 6, 7, 3; cf.:

    haerent parietibus scalae,

    Verg. A. 2, 442:

    haerere in equo,

    sit fast, keep his seat, Cic. Deiot. 10, 28;

    for which: nescit equo rudis Haerere ingenuus puer,

    Hor. C. 3, 24, 55:

    male laxus In pede calceus haeret,

    id. S. 1, 3, 32; cf. Quint. 11, 3, 144:

    haeret nonnumquam telum illud occultum,

    id. 9, 2, 75:

    pugnus in mala haeret,

    Ter. Ad. 2, 1, 17:

    haesitque in corpore ferrum,

    Verg. A. 11, 864;

    for which: tergo volucres haesere sagittae,

    id. ib. 12, 415; cf.:

    scindat haerentem coronam crinibus,

    Hor. C. 1, 17, 27; and:

    haerentem capiti cum multa laude coronam,

    id. S. 1, 10, 49:

    carinae,

    Ov. M. 8, 144:

    alae,

    id. ib. 12, 570:

    (fames) utero haeret meo,

    Plaut. Stich. 1, 3, 16:

    haeret pede pes,

    Verg. A. 10, 361:

    ubi demisi retem atque hamum, quicquid haesit, extraho,

    Plaut. Rud. 4, 3, 45; cf.:

    os devoratum fauce cum haereret lupi,

    Phaedr. 1, 8, 4; and:

    graves currus illuvie et voraginibus haerebant,

    Curt. 8, 4:

    classis in vado haerebat,

    id. 9, 19:

    haerentes adverso litore naves,

    Hor. S. 2, 3, 205:

    gremioque in Jasonis haerens,

    Ov. M. 7, 66; cf.:

    haeret in complexu liberorum,

    Quint. 6, 1, 42;

    for which: Avidisque amplexibus haerent,

    Ov. M. 7, 143;

    cupide in Veneris compagibus haerent,

    Lucr. 4, 1113;

    for which: validis Veneris compagibus haerent,

    id. 4, 1204; and:

    (anulus) caecis in eo (lapide) compagibus haesit,

    id. 6, 1016:

    communibus inter se radicibus haerent,

    id. 3, 325; 5, 554:

    foliis sub omnibus haerent (Somnia),

    Verg. A. 6, 284:

    gladius intra vaginam suam haerens,

    Quint. 8 praef. §

    15: ipse inter media tela hostium evasit. Duo turmae haesere,

    i. e. failed to break through, Liv. 29, 33, 7:

    alii globo illati haerebant,

    id. 22, 5, 5.—
    b.
    Prov.
    (α).
    Haerere in luto, i. e. to be in trouble, difficulty:

    tali in luto haerere,

    Plaut. Pers. 4, 3, 66 (for [p. 838] which:

    nunc homo in medio luto est,

    id. Ps. 4, 2, 28); cf. haesito, I.—In salebra: proclivi currit oratio: venit ad extremum: haeret in salebra, runs aground, i. e. is at a loss, Cic. Fin. 5, 28, 84.—In a like sense,
    (β).
    Aqua haeret, the water (in the waterclock) stops; v. aqua.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to hold fast, remain attached or fixed, to keep firm, adhere:

    improbis semper aliqui scrupus in animis haereat,

    Cic. Rep. 3, 16; cf.:

    infixus animo haeret dolor,

    id. Phil. 2, 26, 64:

    haerent infixi pectore vultus,

    Verg. A. 4, 4:

    haerere in memoria,

    Cic. Ac. 2, 1, 2; cf.:

    quae mihi in visceribus haerent,

    i. e. firmly impressed upon my heart, memory, id. Att. 6, 1, 8; and:

    in medullis populi Romani ac visceribus haerere,

    id. Phil. 1, 15, 36:

    mihi haeres in medullis,

    id. Fam. 15, 16, 2:

    in omnium gentium sermonibus ac mentibus semper haerere,

    id. Cat. 4, 10, 22:

    hi in oculis haerebunt,

    i. e. will be always present, id. Phil. 13, 3, 5:

    in te omnis haeret culpa,

    adheres, cleaves, Ter. Hec. 2, 1, 32:

    ut peccatum haereat, non in eo, qui monuerit, sed in eo, qui non obtemperarit,

    Cic. Div. 1, 16, 30.—With dat.:

    potest hoc homini huic haerere peccatum?

    Cic. Rosc. Com. 6, 17:

    quod privatarum rerum dedecus non haeret infamiae (tuae)?

    id. Cat. 1, 6, 13:

    in quo (Caelio) crimen non haerebat,

    id. Cael. 7, 15:

    neque (possit) haerere in tam bona causa tam acerba injuria,

    id. Fam. 6, 5, 2: cum ante illud facetum dictum emissum haerere debeat, quam cogitari potuisse videatur, must have hit (the figure being that of an arrow shot from the bow), id. de Or. 2, 54, 219: in quos incensos ira vitamque domini desperantes cum incidisset, haesit in iis poenis, quas, etc., fell into, incurred those penalties (the figure is that of a bird which is limed, caught), id. Mil. 21, 56:

    nec dubie repetundarum criminibus haerebant,

    Tac. A. 4, 19: in hoc flexu quasi aetatis fama adolescentis paulum haesit ad metas, hung back, was caught (the figure being taken from the race-course), Cic. Cael. 31, 75;

    v. meta: neu quid medios intercinat actus, Quod non proposito conducat et haereat apte,

    i. e. fits, suits, Hor. A. P. 195.—
    B.
    In partic.
    1.
    With the idea of nearness predominating, to keep near or close to a person, to join or attach one's self to, to follow (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    perfice hoc Precibus, pretio, ut haeream in parte aliqua tandem apud Thaidem,

    may keep about her, Ter. Eun. 5, 9, 25; cf.:

    ego illum audivi in amorem haerere apud nescio quam fidicinam,

    Plaut. Ep. 2, 2, 7:

    haeres ad latus, omnia experiris,

    Cat. 21, 6:

    Antorem comitem, qui missus ab Argis, Haeserat Evandro,

    Verg. A. 10, 780:

    obtinenti Africam comes haeserat,

    Plin. Ep. 7, 27, 2; Quint. 1, 2, 10:

    Curtius Nicia (grammaticus) haesit Cn. Pompeio et C. Memmio,

    Suet. Gramm. 14.— Poet.:

    haeremus cuncti superis, temploque tacente Nil facimus non sponte deo,

    cling to, depend on, Luc. 9, 573.—Hence,
    b.
    In a bad sense: in tergis, tergis, in tergo, to hang upon one's rear, i. e. to pursue closely:

    haerebit in tergis fugientium victor,

    Curt. 4, 15 fin.:

    se cum exercitu tergis eorum haesurum,

    Tac. H. 4, 19:

    Haerens in tergo Romanus,

    Liv. 1, 14 11 Weissenb. (better than terga, the lect. vulg.).—
    2.
    With the idea of duration in time predominating, to remain fixed, to abide or continue anywhere, to keep at, stick to any thing (class.):

    metui, ne haereret hic (Athenis),

    Ter. Ad. 3, 3, 49:

    in obsidione castelli exigui,

    Curt. 5, 3, 4:

    circa muros unius urbis,

    id. 4, 4; cf.:

    circa libidines,

    Suet. Aug. 71: volitare in foro, haerere in jure ac praetorum tribulibus, to go loitering or dangling about, Cic. de Or. 1, 38, 173: et siccis vultus in nubibus haerent, hang upon, i. e. remain long looking at, Luc. 4, 331; cf.:

    vultus, dum crederet, haesit,

    id. 9, 1036:

    haerere in eadem commorarique sententia,

    Cic. Or. 40, 137; cf.:

    mea ratio in dicendo haec esse solet, ut boni quod habeat, id amplectar, ibi habitem, ibi haeream,

    id. de Or. 2, 72, 292:

    quonam modo ille in bonis haerebit et habitabit suis?

    id. Or. 15, 49:

    equidem in libris haereo,

    id. Att. 13, 40, 2; cf.:

    valde in scribendo haereo,

    id. ib. 13, 39, 2:

    plurima sunt, nitidis maculam haesuram figentia rebus,

    lasting, durable, Juv. 14, 2.—
    3.
    With the idea of hindrance to free motion predominating, to stick fast, be brought to a stand-still, to be embarrassed, perplexed, at a loss, to hesitate, to be suspended or retarded (class.).
    (α).
    Of persons:

    haerebat nebulo: quo se verteret, non habebat,

    Cic. Phil. 2, 29, 74; cf.:

    haerebat in tabulis publicis reus et accusator,

    id. Clu. 31, 86:

    cogitate in his iniquitatibus unum haesisse Apollonium: ceteros profecto multos ex his incommodis pecunia se liberasse,

    id. Verr. 2, 5, 9, § 23:

    in multis nominibus,

    id. N. D. 3, 24, 62:

    in media stultitia,

    id. Tusc. 3, 28, 70; cf.:

    isti physici raro admodum, cum haerent aliquo loco, exclamant, abstrusa esse omnia, etc.,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    in quo etiam Democritus haeret,

    id. Fin. 1, 6, 20:

    at in altero illo, inquit, haeres. Immo habeo tibi gratiam. Haererem enim, nisi tu me expedisses,

    id. Pis. 30, 74:

    in ceteris subvenies, si me haerentem videbis,

    id. Fin. 3, 4, 16:

    quid machiner? quid comminiscar? haereo,

    Plaut. Capt. 3, 3, 17; id. Merc. 3, 4, 15; 4, 3, 38; 24; cf.:

    aut quia non firmus rectum defendis et haeres,

    Hor. S. 2, 7, 26:

    haesit circa formas litterarum (puer),

    Quint. 1, 1, 21; cf. id. 1, 7, 35:

    haeres et dubitas,

    Juv. 3, 135; 6, 281.—
    (β).
    Of things:

    nunc homo in lutost. Nomen nescit: haeret haec res,

    i. e. is perplexing, cannot be explained, Plaut. Ps. 4, 2, 28; id. Amph. 2, 2, 182; id. Trin. 4, 2, 59; cf.: occisa est haec res;

    haeret hoc negotium,

    id. Ps. 1, 5, 8:

    nec umquam tanta fuerit loquendi facultas, ut non titubet atque haereat, quotiens ab animo verba dissentiunt,

    Quint. 12, 1, 29:

    Hectoris Aeneaeque manu victoria Graiūm Haesit,

    i. e. was retarded, Verg. A. 11, 290; cf.:

    constitit hic bellum fortunaque Caesaris haesit,

    Luc. 7, 547:

    cum in hac difficultate rerum consilium haereret,

    Liv. 26, 36, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > haereo

  • 20 ignosco

    ignosco, nōvi, nōtum, 3 ( plqpf. sync. ignosset, Sil. 8, 619; part. fut. ignosciturus, Piso Frugi ap. Prisc. p. 887; Ambros. de Noë, 13, 47; also ignoturus, Cic. ap. Prisc. p. 886), v. a. [2. in-gnosco, nosco; lit., not to wish to know, not to search into; hence, with esp. reference to a fault or crime], to pardon, forgive, excuse, overlook (class.; syn.: parco, indulgeo); constr. alicui ( aliquid, quod, si, etc.), with simple aliquid or absol.
    (α).
    Alicui ( aliquid, quod, si, etc.):

    hoc ignoscant dii immortales, velim, et populo Romano et huic ordini,

    Cic. Phil. 1, 6, 13; so,

    ut eis delicta ignoscas,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 68:

    velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa toties,

    Cic. Att. 7, 12, 3:

    abs te peto ut mihi hoc ignoscas,

    id. ib. 1, 1, 4:

    mihi, quaeso, ignoscite, si appello talem virum saepius,

    id. Agr. 2, 18, 49:

    ne discamus nobis ignoscere,

    Quint. 11, 2, 45; 10, 3, 29; cf.:

    adeo familiare est hominibus, omnia sibi ignoscere,

    Vell. 2, 30, 3:

    at vos vobis ignoscitis,

    make excuses for, justify, Juv. 8, 181; so,

    ipsi populo,

    id. 8, 189.— With dat. rei:

    ignoscas velim huic festinationi meae,

    Cic. Fam. 5, 12, 1:

    inscitiae meae et stultitiae,

    Plaut. Mil. 2, 6, 62:

    delictis,

    id. Merc. 5, 4, 37:

    vitiis,

    Hor. S. 1, 4, 131:

    dictis,

    Juv. 1, 154:

    his (sc. factis),

    id. 13, 103 et saep.— Pass. impers.:

    ignosci nobis postulabimus,

    Auct. Her. 2, 17, 25:

    ea jam aetate sum, ut non sit peccato mihi ignosci aequum,

    Ter. Hec. 5, 1, 10:

    tabellam dedit, quia ignosceretur iis, quos, etc.,

    Suet. Aug. 33:

    mihi profecto poterit ignosci, si, etc.,

    Quint. 4 praef. §

    5: deprecatores, quibus non erat ignotum,

    Cic. Att. 11, 14, 1:

    exemplis uti oportebit, quibus in simili excusatione non sit ignotum: et contentione, magis illis ignoscendum fuisse,

    id. Inv. 2, 32, 100.—
    (β).
    With a simple acc. (very rare;

    not in Cic.): orant, ignoscamus peccatum suum,

    Plaut. Am. 1, 1, 101:

    equidem istuc factum ignoscam,

    Ter. Heaut. 4, 1, 34:

    parvum si Tartara nossent Peccatum ignovisse,

    Verg. Cul. 293.—In pass.:

    ego esse in hac re culpam meritam non nego, sed eam, quae sit ignoscenda,

    Ter. Phorm. 5, 8, 26:

    et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus,

    id. Heaut. 2, 1, 6.—
    (γ).
    Absol. (rare but class.):

    ignosce: orat, confitetur, purgat: quid vis amplius?

    Ter. Phorm. 5, 8, 46:

    quotiens ignoscimus (in dicendo),

    Quint. 6, 2, 14:

    ad ejus facti deprecationem ignoscendi petenda venia est,

    Cic. Part. Or. 37, 131; cf. id. Pis. 41, 98:

    contemnere fulmina pauper creditur atque deos, dis ignoscentibus ipsis,

    i. e. conniving, winking, Juv. 3, 146.— Pass. impers.:

    ignotum est, tacitum est,

    Ter. Ad. 3, 4, 28.—Hence, ignoscens, entis, P. a., forgiving, inclined to forgiveness, placable:

    animus ignoscentior,

    Ter. Heaut. 4, 1, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > ignosco

См. также в других словарях:

  • Peccatum — Saltar a navegación, búsqueda Peccatum Información personal Origen Notodden, Noruega …   Wikipedia Español

  • Peccatum — bezeichnet den theologischen Begriff der Sünde (lat. peccatum, „Sünde“) eine norwegische Dark Metal Band, siehe Peccatum (Band) Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unt …   Deutsch Wikipedia

  • Peccātum — (lat.), Fehler, Vergehen, Verbrechen, Sünde. P. origlnāle, Erbsünde. Daher Pecciren, fehlen, ein Versehen machen, sündigen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Peccātum — (lat.), Sünde; P. originis oder originale, Erbsünde; P. veniale, läßliche oder Erlaßsünde …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Peccatum — Peccātum (lat.), Vergehen, Sünde; P. veniāle, Erlaßsünde (s.d.) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Peccatum — Peccatum, lat., Sünde; p. originis, Erbsünde …   Herders Conversations-Lexikon

  • peccatum — index error, fault (responsibility), lapse (expiration), misconduct, misdeed, offense, transgression …   Law dictionary

  • Peccatum — Infobox musical artist Name = Peccatum Img capt = Img size = Background = group or band Origin = Norway Genre = Avant garde metal Years active = 1998–2006 Label = Mnemosyne Productions The End Records Candlelight Records Associated acts = Emperor …   Wikipedia

  • Peccatum — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Peccatum est un mot latin qui se traduit par péché. Peccatum est un groupe de metal norvégien. Catégorie : Homonymie …   Wikipédia en Français

  • Peccatum — Pec|ca|tum [pɛ ka:...] das; <aus gleichbed. (kirchen)lat. peccatum> (veraltet) Vergehen, Sünde (Rel.) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Peccatum (groupe de metal) — Peccatum (groupe) Peccatum Pays d’origine Norvège Genre(s) Avant garde metal Avant rock Années actives 1998–2006 Label(s) The End Records Mnemosyne Productions Peccatum est un groupe de Metal …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»