-
1 petulans
pĕtŭlans, antis, adj. [prop. part. of the obsol. petulo, from peto, qs. falling upon or assailing in jest, i. e.], forward, pert, saucy, impudent, wanton, freakish, petulant.I.In gen. (class.;II.syn.: protervus, lascivus, procax): petulantes et petulci etiam appellantur, qui protervo impetu, et crebro petunt laedendi alterius gratiā,
Fest. p. 206 Müll.:homo,
Cic. de Or. 2, 75, 305:effuse petulans,
id. Pis. 5, 10:animalia,
Gell. 17, 20, 8:pictura,
Plin. 35, 11, 40, § 140:petulans et furiosum genus dicendi,
Cic. Brut. 68, 241:Tarentum,
Juv. 6, 297.— Comp., Arn. 4, 151.— Sup.:imitatio petulantissima,
Petr. 92.—In partic., wanton, lascivious (class.):si petulans fuisset in aliquā generosā nobili virgine,
Cic. Par. 3, 1, 20.— Adv.: pĕtŭlanter, pertly, wantonly, impudently, petulantly (class.):in aliquem invehi,
Cic. Att. 2, 19, 3:vivere,
id. Cael. 16, 38.— Comp.:petulantius,
Cic. Cael. 3, 6. — Sup.:petulantissime,
Cic. Att. 9, 19, 1. -
2 petulans
petulāns, antis (v. *petulo u. dieses von peto), neckisch, mutwillig, leichtfertig, ausgelassen, frech, schadenfroh (Ggstz. modestus), homo, Cic.: animalia, Gell.: genus dicendi, Cic.: pictura, Plin.: uxor linguā petulans, Sen.: si (lubido) petulans fuisset in aliqua generosa ac nobili virgine, wenn sie ihr freches Spiel getrieben hätte mit usw., Cic. parad. 3, 20: petulantius convicium, Arnob.: petulantissimā imitatione, Petron.
-
3 petulans
pĕtŭlans, antis [st2]1 [-] disposé à attaquer, à harceler, agressif, hargneux, querelleur. [st2]2 [-] pétulant, bouillant, emporté, effréné. [st2]3 [-] effronté, irrévérencieux, impudent, insolent. [st2]4 [-] libertin, lascif, obscène.* * *pĕtŭlans, antis [st2]1 [-] disposé à attaquer, à harceler, agressif, hargneux, querelleur. [st2]2 [-] pétulant, bouillant, emporté, effréné. [st2]3 [-] effronté, irrévérencieux, impudent, insolent. [st2]4 [-] libertin, lascif, obscène.* * *Petulans, penult. corr. petulantis, om. ge. Cic. Un effronté qui tousjours boute l'un, ou frappe l'autre, Mievre, Reveleux, Qui ne se peult tenir de mal faire à quelcun, Saffre, qui dit parolles meschantes et deshonnestes, et souvent impudiques, Petulant. -
4 petulans
petulāns, antis (v. *petulo u. dieses von peto), neckisch, mutwillig, leichtfertig, ausgelassen, frech, schadenfroh (Ggstz. modestus), homo, Cic.: animalia, Gell.: genus dicendi, Cic.: pictura, Plin.: uxor linguā petulans, Sen.: si (lubido) petulans fuisset in aliqua generosa ac nobili virgine, wenn sie ihr freches Spiel getrieben hätte mit usw., Cic. parad. 3, 20: petulantius convicium, Arnob.: petulantissimā imitatione, Petron.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > petulans
-
5 petulans
petulans petulans, antis дерзкий -
6 petulans
petulans petulans, antis наглый, развязный -
7 petulans
petulans petulans, antis резвый -
8 petulans
petulans petulans, antis шаловливый -
9 petulans
petulāns, antis adj. [ peto ]1) резвый, шаловливый ( animalia AG); развязный ( genus dicendi C)2) дерзкий ( linguā Sen) -
10 petulāns
petulāns antis, adj. [PET-], forward, pert, saucy, impudent, wanton, petulant: adulescens: effuse: Tarentum, Iu.: libido in virgine.* * *petulantis (gen.), petulantior -or -us, petulantssimus -a -um ADJinsolent, unruly, smart-alecky; forward, agressive; impudent; reprobate/wanton -
11 petulans
(adi.) petulanter (adv.) дерзкий, бесстыдный, напр. petul. verba iactare (1. 2 C. 9, 30);pet. maledictum (1. un. C. 9, 7. 1. 5 § 5 C. Th. 4, 8. 1. 15 § 39 D. 47, 10).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > petulans
-
12 Multúm gaudére parátus Sí cynicó barbám petuláns nonária véllat
Готов от души посмеяться,Если блудница дергать за бороду циника станет.Персий, "Сатиры", I, 132-33....Players, как Гамлет Офелии, рекомендует Леви [ Леви, Джозеф Мозес (1812-1888) - один из основателей и издателей газеты "Daily Telegraph". - авт. ] удалиться в монастырь, и притом в женский. Get thee to a nunnery [ "Уйди в монастырь" (Шекспир, "Гамлет", III, 1). - авт. ], Леви! Леви в женском монастыре! Может быть, "nunnry" опечатка вместо "nonaria", и следует читать: "Уйди к блуднице, Леви", и в этом случае будет каждый "multum gaudere paratus Si Cynico (Циника Леви) barbam petulans nonaria vellat." (К. Маркс, Господин Фогт.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Multúm gaudére parátus Sí cynicó barbám petuláns nonária véllat
-
13 petulanter
pĕtŭlans, antis, adj. [prop. part. of the obsol. petulo, from peto, qs. falling upon or assailing in jest, i. e.], forward, pert, saucy, impudent, wanton, freakish, petulant.I.In gen. (class.;II.syn.: protervus, lascivus, procax): petulantes et petulci etiam appellantur, qui protervo impetu, et crebro petunt laedendi alterius gratiā,
Fest. p. 206 Müll.:homo,
Cic. de Or. 2, 75, 305:effuse petulans,
id. Pis. 5, 10:animalia,
Gell. 17, 20, 8:pictura,
Plin. 35, 11, 40, § 140:petulans et furiosum genus dicendi,
Cic. Brut. 68, 241:Tarentum,
Juv. 6, 297.— Comp., Arn. 4, 151.— Sup.:imitatio petulantissima,
Petr. 92.—In partic., wanton, lascivious (class.):si petulans fuisset in aliquā generosā nobili virgine,
Cic. Par. 3, 1, 20.— Adv.: pĕtŭlanter, pertly, wantonly, impudently, petulantly (class.):in aliquem invehi,
Cic. Att. 2, 19, 3:vivere,
id. Cael. 16, 38.— Comp.:petulantius,
Cic. Cael. 3, 6. — Sup.:petulantissime,
Cic. Att. 9, 19, 1. -
14 petulanter
[ petulans ]1) резво, шаловливо ( fieri C); развязно ( alicui rei sine ullā suspicione maledicere C); распущенно ( vivere C)2) дерзко, нагло ( invĕhi in aliquem C) -
15 protervus
I.Lit. ( poet.):II.venti,
Hor. C. 1, 26, 2:Africus,
id. Epod. 16, 22:Eurus,
Ov. H. 11, 14:stella canis,
scorching, oppressive, id. Am. 2, 16, 4.—Trop., forward, bold, pert, wanton, shameless, impudent (class.; generally milder than procax and petulans; v. protervitas): petulans protervo animo sum, Plaut. Bacch. 4, 3, 1:A. 1.homo,
Cic. Fin. 5, 12, 35; 1, 18, 61:dictum aut factum,
id. ib. 2, 14, 47:vidua,
id. Cael. 16, 38:Satyri, turba proterva,
Ov. H. 5, 136:juvenes,
Hor. C. 1, 25, 2:rixae,
id. ib. 3, 14, 26:frons,
id. ib. 2, 5, 15:oculi,
Ov. H. 17, 77:manus,
id. M. 5, 671:Musa,
id. R. Am. 362:lingua,
id. Ib. 520:sal protervum,
ribald wit, Mart. 10, 9, 2.— Comp.:meretrix protervior,
Just. 30, 2, 2.—Hence, adv., in two forms, proterve and proterviter.In a bad sense, boldly, wantonly, shamelessly, impudently (class.):2. B.aedes arietare,
Plaut. Truc. 2, 2, 1:proterve iracundus,
Ter. Hec. 3, 5, 53 (immoderate, superbe, Don.):consectans aliquem proterve,
Cic. Rep. 1, 44, 68.— Comp., Ov. A. A. 1, 599.— Sup., Aug. Civ. Dei, 5, 22.— -
16 aura
ae f. (греч.) тж. pl.1) дуновение, веяние, ветерок, воздушное течение (matutina Vtr; antelucana PM; nocturna Cs)2) тж. pl. воздух ( captare naribus auram V)semper aēr movetur, frequentius tamen auras, quam ventos, habet PJ — воздух всегда движется, но в ном более часты воздушные течения, чем ветрыauras vitales suscipere Lcr (carpere V) — дышатьa. mixta vapore Lcr — воздух, смешанный с испарениями3) испарения, запах ( dulcis V)4) поэт. ветер (petulans Lcr; rapida O)dum flavit velis a. secunda meis O — пока паруса мои надувались попутным ветром (т. е. пока обстоятельства мне благоприятствовали)5) pl. небо, небесная высь ( stat ferrea turris ad auras V)6) pl. (тж. superae aurae V) дневной светferre sub auras V — делать известным, объявлять, разглашать7) лёгкое дыхание, проблеск, призрак, теньa. honoris C — дыхание (дуновение) славыa. spei L — проблеск надежды8) блеск, сияние ( auri V)10) звук, голос, отзвук ( rumoris C)clamantis a. puellae Prp — отзвук девичьего голоса -
17 petulantia
1) резвость, шаловливость (mariti gregum perniciosi propter petulantiam Col)2) своеволие, разнузданность (furor et p. C); дерзость, наглостьp. linguae Prp, Su (dictorum AG) — невоздержность на язык, брань или рискованное (смелое) высказывание3) буйное, разрастание ( ramorum PM)4) острота, сила ( morbi AG) -
18 Готов от души посмеяться, если блудница дергать за бороду циника станет
Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Готов от души посмеяться, если блудница дергать за бороду циника станет
-
19 audax
audāx, ācis, Adi. m. Compar. u. Superl. (audeo), wagend im guten u. (gew.) im üblen Sinne, kühn, herzhaft, dreist, keck, verwegen, ungestüm, tollkühn, frech, vermessen, (Ggstz. timidus, ignavus), a) v. leb. Wesen u. deren Sinn: Vatinius homo petulans et audax, Cic.: temerarius et audax homo, Cic.: mulier aud., Cic.: belua aud., Cic.: audaces et protervi, Cic.: animus, Sall. u. Verg.: poëta, ein kühner (der ungewöhnliche Wendungen wagt), Hor.: audax cave sis, ungestüm, Catull.: u. so Cerberus aud., Tibull. – homo audacissime, Plaut.: Verres homo audacissimus atque amentissimus, Cic.: audacissimus ego ex omnibus, der unerschrockenste, Cic.: subst., audax, der Kühne, der Wagehals, Cic.: u. so im Plur., audaces, Wagehälse, verwegene, tollkühne Menschen, Bösewichte, Cic. – m. Genet. loci, audax ingenii, Stat. silv. 3, 2, 64; 5, 3, 135: animi, Stat. Theb. 10, 495. Claud. rapt. Pros. 2, 4. – m. Abl., iuventā, Verg. georg. 4, 565: viribus audax, trotzend auf usw., Verg. Aen. 5, 67: irā, Sil. 14, 416: verbis, Quint. 10, 1, 96. – m. ad u. Akk., paulo ad facinus audacior, Cic. Cat. 2, 9: supra vires audacem esse ad conandum (Ggstz. cunctatorem esse), Liv. 45, 35, 15. – mit in (zu) u. Akk., Liber animum audaciorem in omnes conatus facit, Sen. de tranqu. anim. 17, 8 (15, 15). – mit in u. Abl. Gerund., audax praecipue fuisse videtur in convocandis hominibus et armandis, Cic. Caecin. 2. – m. usque ad od. ad usque od. m. in u. Akk. (bis zu), audax usque ad insaniam, Amm. 14, 7, 17, ad usque insaniam, Amm. 28, 1, 53, in insaniam, Amm. 17, 8, 1. – m. Infin., Hor. carm. 1, 3, 25. Prop. 4, 5, 13 u. spät. Dichter. – b) von Lebl.: facinus aud., Ter.: audax negotium! dicerem impudens, nisi etc., Cic.: consilium primā specie temerarium magis quam audax, Liv.: spes, Plin.: verba, ungewöhnlichere, dichterische, Quint.: audacior hyperbole, ungewöhnlichere, härtere, Quint.: solito audacior loquacitas, Cels.
-
20 aura
aura, ae, f. (αὔρα), der Hauch, I) im engern Sinne, der strömende Lufthauch, 1) im allg.: a) eig., das Wehen, die Strömung der Luft, der Luftzug, die wehende Luft, das Säuseln, aura fluminis, Liv.: aura matutina, Vitr., antelucana, Plin.: nocturnā aurā uti (v. Schiffen, die segeln), Caes.: aurā fluere mobilius, Sen.: deneget afflatus ventus et aura suos, Ov.: Plur., aurae fluminum et stagnorum, Luftzüge an usw., Cels.: semper aër spiritu aliquo movetur, frequentius tamen auras quam ventos habet, Plin. ep.: venti et aurae cient mare, Liv.: nunc omnes terrent aurae, erschreckt jedes Lüftchen, Verg. – bei Dichtern jeder (auch scharf wehende) Wind, petulans, Lucr.: rapida, Ov.: aurae vela vocant, Verg. – u. die Luft übh., aura mixta vapore, Lucr.: aurae aëris, Lucr. u. Mam. Claud., od. aurae aëriae, Lucr. u. Verg. – b) meton., Plur. aurae, wie Lüfte, α) für Höhe, Himmel, cursum per auras dirigere, Verg.: in auras attollere se od. assurgere, Verg.: ad auras tendere od. se agere, Verg.: erigere fluctus sub auras, Verg.: stat ferrea turris ad auras, ragt hoch in die Lüfte, Verg. – β) für Oberwelt, venire superas ad auras, Verg.: seque ipsum pondus in auras expulit (v. neugeborenen Kinde), ans Licht der Welt, Ov. – γ) für Tageslicht, Öffentlichkeit, ferre sub auras, bekannt machen, Verg.: reddere ad auras, herausgeben, Verg.: fugere auras, das Tageslicht meiden, Verg. – c) übtr., der leise, flüchtige, wirklich oder scheinbar günstige, lockende Hauch, das leise Anschlagen, das leise Zeichen, der leise Schimmer von usw., dum flavit velis aura secunda meis, Ov.: aura honoris, der sanfte, liebliche Hauch der Ehre (Ggstz. periculi tempestas), Cic.: rumoris, Cic.: voluntatis, Cic.: favoris popularis, Liv.: vulgi se venditare aurae, Ov.: levis aura spei obicitur, Liv.: dah. bes. häufig aura popularis, die unbestimmte, unzuverlässige Gunst des großen Haufens, Cic. u.a. (neben militaris favor, Liv. epit. 30): auch im Plur. aurae populares, Verg. Aen. 6, 817: u. bl. aura, Liv. 6, 11, 7. – 2) insbes., die atmosphärische Luft, die wir einatmen, auras vitales suscipere, Lucr., od. carpere, Verg.: auris vitalibus vesci, Lucr. u. Verg.: haurire auram communem, Quint.: captare naribus auras, schnaubend atmen, Verg. – übtr., libertatis auram captare, nach jeder Hoffnung von Freiheit haschen, Liv. – II) im weitern Sinne: 1) die Ausdünstung, der verbreitete Dunst, Geruch (vgl. Jacob Lucil. iun. Aetna 315. Bünem. Lact. 3, 17, 11), Lucr., Verg. u.a.: auram (Duft) bonam floris naribus ducere, Min. Fel. 38, 2. – 2) der Lichtglanz, Schimmer, auri, Verg. Aen. 6, 204. – 3) die Wärme des Sonnenlichtes, Varr. sat. Men. 139. – 4) das Echo, Prop. 1, 20, 50 u. s. – / Arch. Genet. Sing. aurai, Verg. Aen. 6, 747.
См. также в других словарях:
petulans — index petulant Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
pétulant — pétulant, ante [ petylɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1694; « imprudent » 1330; lat. petulans, de petere « se jeter sur » ♦ Qui manifeste une ardeur exubérante. ⇒ fougueux , impétueux, turbulent, vif. Un enfant pétulant. « des airs de maîtresse de maison animée … Encyclopédie Universelle
petulante — (Del lat. petulans, ntis.) ► adjetivo/ sustantivo masculino femenino Se aplica a la persona que está demasiado convencida de sí misma. SINÓNIMO creído engreído * * * petulante (del lat. «petŭlans, antis», impetuoso) adj. y n. Se aplica a la… … Enciclopedia Universal
pétulance — [ petylɑ̃s ] n. f. • 1694; « insolence » 1527; h. 1372; lat. petulantia ♦ Ardeur exubérante, brusque et désordonnée. ⇒ 1. fougue, turbulence, vitalité, vivacité. La pétulance des jeunes gens. Parler de qqn avec pétulance. « j eusse craint ta… … Encyclopédie Universelle
pétulante — ● pétulant, pétulante adjectif (latin petulans, antis) Qui manifeste un dynamisme extrême. ● pétulant, pétulante (synonymes) adjectif (latin petulans, antis) Qui manifeste un dynamisme extrême. Synonymes … Encyclopédie Universelle
Kind — 1. Ach, dass ich meine armen Kinder so geschlagen, klagte der Bauer, und sie waren des Pfaffen. – Eiselein, 375. 2. Alle Kinder werden mit Weinen geboren. Lat.: Clamabunt E et A quotquot nascuntur ab Eva. (Binder I, 193; II, 497; Seybold, 77.) 3 … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
pet-2, petǝ- : ptē-, ptō- (Gk. ptā-) — pet 2, petǝ : ptē , ptō (Gk. ptā ) English meaning: to fall; to fly Deutsche Übersetzung: “auf etwas los or niederstũrzen, fliegen, fallen” Material: O.Ind. pátati “flies, wirft sich, fällt” (= πέτομαι, Lat. petō, O.Welsh… … Proto-Indo-European etymological dictionary
Petulant — Pet u*lant, a. [L. petulans, antis, prop., making slight attacks upon, from a lost dim. of petere to fall upon, to attack: cf. F. p[ e]tulant. See {Petition}.] 1. Forward; pert; insolent; wanton. [Obs.] Burton. [1913 Webster] 2. Capriciously… … The Collaborative International Dictionary of English
petulant — adjective Etymology: Latin or Middle French; Middle French, from Latin petulant , petulans; akin to Latin petere to go to, attack, seek more at feather Date: 1598 1. insolent or rude in speech or behavior 2. characterized by temporary or… … New Collegiate Dictionary
Golden aster — Chrysopsis villosa ruteri Scientific classification Kingdom: Plantae … Wikipedia
Accumulatio — is a figure of speech, in which the points made previously are presented again in a compact, forceful manner. It often employs the use of climax in the summation of a speech.The word is from the Latin, and means to amass. Examples* Your… … Wikipedia