Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

petulance

  • 1 petulantia

    pĕtŭlantĭa, ae, f. [st2]1 [-] disposition à attaquer, moeurs agressives, méchanceté. [st2]2 [-] pétulance, fougue, vivacité, emportement. [st2]3 [-] insolence, effronterie, audace. [st2]4 [-] étourderie, légèreté.
    * * *
    pĕtŭlantĭa, ae, f. [st2]1 [-] disposition à attaquer, moeurs agressives, méchanceté. [st2]2 [-] pétulance, fougue, vivacité, emportement. [st2]3 [-] insolence, effronterie, audace. [st2]4 [-] étourderie, légèreté.
    * * *
        Petulantia, huius petulantiae. Cic. Mauvaistié d'un effronté, qui ne cesse de frapper l'un et bouter l'autre, et ne fait que mal, soit en faicts, ou en dicts, Petulance.
    \
        Petulantia ramorum. Plin. Quand les branches d'un arbre s'estendent loing d'un costé et d'autre.

    Dictionarium latinogallicum > petulantia

  • 2 petulantia

        petulantia ae, f    [petulans], sauciness, freakishness, impudence, wantonness, petulance: petulantiā praestare, S.: adulescentium.
    * * *
    impudent or boisterous aggressiveness; wantonness, immodesty

    Latin-English dictionary > petulantia

  • 3 lascivia

    lascīvĭa, ae, f. [lascivus], sportiveness, playfulness, frolicsomeness, jollity.
    I.
    In a good sense (class.):

    adulescens plenus amoris ac lasciviae,

    Plaut. Trin. 3, 3, 23:

    hilaritas et lascivia,

    Cic. Fin. 2, 20, 65:

    laeta (agrestium),

    Lucr. 5, 1400:

    ut nudi juvenes, Lycaeum Pana venerantes, per lusum atque lasciviam currerent,

    Liv. 1, 5, 2 Drak.:

    in juvenales lusus lasciviamque versi,

    id. 24, 16, 14; 37, 20, 5: piscium, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:

    si quid per lasciviam, et non data opera ut furtum committeretur, factum sit,

    Gai. Inst. 3, 181.—Of inanim. things:

    naturae,

    Plin. 11, 37, 45, § 123.—Comic.:

    o virgarum lascivia,

    thou scourge's pastime! Plaut. As. 2, 2, 32.—
    II.
    In a bad sense, wantonness, licentiousness, petulance, impudence, lewdness, lasciviousness (mostly postAug.;

    not in Cic.): quos soluto imperio licentia corruperat,

    Sall. J. 39 fin.;

    with superbia,

    id. ib. 41:

    maledicendi,

    Quint. 9, 2, 76:

    theatralis populi,

    Tac. A. 11, 13: lasciviae [p. 1038] notae, of lewdness, Suet. Calig. 36; cf.:

    Caesonia luxuriae ac lasciviae perditae,

    id. ib. 25: ignoscitur, nisi in lata et incauta neglegentia vel lascivia fuit, Mos. et Rom. Leg. Coll. 12, 5, 2; cf.

    Gai. Inst. l. l. supra. —Of a licentious, prolix style: lasciviae flosculis capi,

    Quint. 2, 5, 22:

    alios recens haec lascivia deliciaeque et omnia ad voluptatem multitudinis imperitae composita delectant,

    id. 10, 1, 43:

    lasciviam a vobis prohibetote,

    impious exultation, Liv. 23, 10, 3 Gronov. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > lascivia

  • 4 lascivibundus

    lascīvībundus, a, um, adj. [lascivio], wanton, full of petulance, Plaut. Stich. 2, 1, 16 (Ritschl and Fleck. lixabundus, q. v.).

    Lewis & Short latin dictionary > lascivibundus

  • 5 petulantia

    pĕtŭlantĭa, ae, f. [petulans].
    I.
    Lit., sauciness, freakishness, impudence, wantonness, petulance (class.; syn. lascivia): itaque a petendo petulantia, a procando, id est poscendo, procacitas nominata est, Cic. Fragm. ap. Non. 23, 18:

    petulantia et libido magis est adulescentium quam senum,

    id. Sen. 11, 36:

    petulantia et audacia,

    id. Caecin. 35, 103; cf.:

    te non ulla meae laesit petulantia linguae,

    Prop. 1, 16, 37.—In plur.:

    Naevius... cum ob assiduam maledicentiam et probra in principes civitatis... in vincula conjectus esset... in his fabulis, delicta sua et petulantias dictorum, quibus multos ante laeserat, diluisset,

    insolent language, libels, Gell. 3, 3, 15.—
    B.
    In a milder sense, carelessness, heedlessness (ante-class.):

    linguae,

    Suet. Tib. 61; Plaut. Cist. 4, 2, 3.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of animals, viciousness:

    cornuti fere perniciosi sunt propter petulantiam,

    Col. 7, 6, 4.—
    B.
    Of things, exuberance, luxuriance:

    ramorum,

    Plin. 16, 30, 53, § 124:

    morbi,

    violence, Gell. 12, 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > petulantia

См. также в других словарях:

  • pétulance — [ petylɑ̃s ] n. f. • 1694; « insolence » 1527; h. 1372; lat. petulantia ♦ Ardeur exubérante, brusque et désordonnée. ⇒ 1. fougue, turbulence, vitalité, vivacité. La pétulance des jeunes gens. Parler de qqn avec pétulance. « j eusse craint ta… …   Encyclopédie Universelle

  • Petulance — Pet u*lance, Petulancy Pet u*lan*cy, n. [L. petulania: cf. F. p[ e]tulance. See {Petulant}.] The quality or state of being petulant; temporary peevishness; pettishness; capricious ill humor. The petulancy of our words. B. Jonson. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • petulance — Petulance. s. f. Qualité de celuy qui est petulant. Il a beaucoup de petulance. il parle avec beaucoup de petulance …   Dictionnaire de l'Académie française

  • petulance — c.1600, “insolence, immodesty,” from Fr. pétulance (early 16c.), from L. petulantia, noun of quality from petulantem (see PETULANT (Cf. petulant)). Meaning “peevishness” is recorded from 1784 …   Etymology dictionary

  • pétulance — (pé tu lan s ) s. f. Vivacité impétueuse. •   C était un autre Lucien par ses bons mots, par sa raillerie et par sa pétulance sans pareille, MAUCROIX Schisme d Anglet. II, 294, dans RICHELET. •   Il [cet oiseau, la pintade] se fait craindre des… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • PÉTULANCE — s. f. Qualité de celui qui est pétulant. Avoir beaucoup de pétulance. Parler avec beaucoup de pétulance. La pétulance de ses mouvements incommode et inquiète tous ceux qui l entourent …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • PÉTULANCE — n. f. Qualité de celui qui est pétulant. Parler avec pétulance. La pétulance de ses mouvements, de son caractère …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • petulance — [[t]pe̱tʃʊləns[/t]] N UNCOUNT Petulance is unreasonable, childish bad temper over something unimportant. His petulance made her impatient …   English dictionary

  • petulance — petulant ► ADJECTIVE ▪ childishly sulky or bad tempered. DERIVATIVES petulance noun petulantly adverb. ORIGIN Latin petulans impudent …   English terms dictionary

  • petulance — noun Date: 1610 the quality or state of being petulant ; peevishness …   New Collegiate Dictionary

  • petulance — /pech euh leuhns/, n. 1. the state or quality of being petulant. 2. a petulant speech or action. [1600 10; < L petulantia impudence. See PETULANT, ANCE] * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»