Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

wantonness

  • 1 lascīvia

        lascīvia ae, f    [lascivus], sportiveness, playfulness, frolicsomeness, jollity: lasciviā Diffluit, T.: hilaritas et lascivia: per lusum atque lasciviam currere, L.— Wantonness, licentiousness: quos licentia atque lascivia corruperat, S.: lasciviam a vobis prohibetote, impious exultation, L.
    * * *
    playfulness; wantonness, lasciviousness

    Latin-English dictionary > lascīvia

  • 2 lūdibrium

        lūdibrium ī, n    [ludus], a mockery, derision, wantonness: ne per ludibrium interiret regnum, by wantonness, L.: fortunae: casūs, L.: ad ludibrium stolidae superbiae, L.: fratris, L.: sive ludibrium oculorum sive vera species, Cu.— An object of mockery, laughing-stock, butt, jest, sport: ludibrio haberi, T.: ne ludibrio simus inimicis: (Brutus) ludibrium verius quam comes, L.: nisi ventis Debes ludibrium, H.: nec dubie ludibrio esse miserias suas, Cu.— A dishonoring: ludibria meorum, Cu.
    * * *
    mockery; laughingstock

    Latin-English dictionary > lūdibrium

  • 3 petulantia

        petulantia ae, f    [petulans], sauciness, freakishness, impudence, wantonness, petulance: petulantiā praestare, S.: adulescentium.
    * * *
    impudent or boisterous aggressiveness; wantonness, immodesty

    Latin-English dictionary > petulantia

  • 4 ludibrium

    lūdī̆brĭum, ii, n. [ludus and, perh., fero], a mockery, derision, wantonness.
    I.
    Lit.:

    quodsi ridicula haec ludibriaque esse videmus,

    Lucr. 2, 47:

    ne per ludibrium interiret regnum,

    by wantonness, Liv. 24, 4, 2. —
    (β).
    With gen. subj.:

    ille (Bias) haec ludibria fortunae ne sua quidem putavit,

    i. e. worldly goods, Cic. Par. 1, 1, 8:

    hoc quoque ludibrium casus ediderit fortuna, ut, etc.,

    Liv. 30, 30:

    inter magna rerum verborumque ludibria,

    Suet. Vit. 17:

    ludibria naturae,

    id. Aug. 83.—
    (γ).
    With gen. obj.:

    ludibrium oculorum specie terribile ad frustrandum hostem commentus,

    Liv. 22, 16; cf. id. 24, 44:

    sive ludibrium oculorum sive vera species,

    Curt. 4, 15, 26.—
    II.
    Transf.
    A.
    A laughing-stock, butt, jest, sport:

    is (Brutus) ab Tarquiniis ductus Delphos, ludibrium verius, quam comes,

    Liv. 1, 56, 9:

    quibus mihi ludibrio fuisse videntur divitiae,

    the sport of, Sall. C. 13:

    in ora hominum pro ludibrio abire,

    Liv. 2, 36:

    ludibrium soceri,

    Luc. 7, 379:

    pelagi,

    id. 8, 710:

    ventis Debes ludibrium,

    Hor. C. 1, 14, 15:

    ludibrium omnium reddere aliquem,

    Just. 9, 6, 6:

    et vultus et vox ludibrio sunt hominibus, quos non permoverunt,

    Quint. 6, 1, 45.—
    B.
    A scoff, jest, sport:

    qui lubet ludibrio habere me,

    Plaut. Men. 2, 3, 45; so,

    ludibrio aliquem habere,

    id. Cas. 3, 5, 19.— Pass.:

    ludibrio haberi,

    Ter. Hec. 1, 2, 74; 4, 1, 11:

    hosti ludibrio esse,

    Cic. ad Brut. 1, 2:

    legati per ludibrium auditi dimissique,

    Liv. 24, 26:

    per ludibrium exprobrare,

    to reproach jestingly, scoff, Curt. 4, 10:

    nec dubie ludibrio esse miserias suas,

    id. 2, 23, 13:

    aliquem in ludibrium reservare,

    Suet. Calig. 23:

    adusque ludibria ebriosus,

    such a drunkard as to be a standing jest, Gell. 15, 2, 2.—
    (β).
    With gen. subj.:

    Varro ad ludibrium moriturus Antonii,

    Vell. 2, 71, 2.—
    (γ).
    With gen. obj.:

    ad ludibrium stolidae superbiae,

    Liv. 45, 3; 45, 41:

    ludibrio fratris Remum novos transiluisse muros,

    id. 1, 7; 9, 11; Just. 36, 1.—
    C.
    Abuse, violence done to a woman:

    in corporum ludibria deflere,

    Curt. 10, 1, 3; 4, 10, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > ludibrium

  • 5 Milesia

    1.
    Mīlētus, i, m., = Milêtos, the father of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 443.— Hence, Mīlētis, ĭdis, f., the daughter of Miletus:

    moesta,

    Ov. M. 9, 634.
    2.
    Mīlētus ( - tos), i, f., = Milêtos, the city of Miletus, in Caria, the birthplace of Thales, Mel. 1, 17, 1; Plin. 5, 29, 31, § 112; Cic. Att. 9, 9, 2.—Esp., as a proverb for luxury and wantonness:

    paupertas Romana perit, hinc fluxit ad istos et Sybaris colles, hinc et Rhodos et Miletos,

    Juv. 6, 296. —Hence,
    A.
    Mīlēsĭus, a, um, adj., = Milêsios, of or belonging to the city of Miletus, Milesian:

    Milesia mulier,

    Cic. Clu. 11, 32:

    vellera,

    Verg. G. 3, 306:

    lana,

    Plin. 29, 2, 9, § 33:

    rosa,

    id. 21, 4, 10, § 16: deus, i. e. Apollo, who had a temple and oracle at Miletus, App. M. 4, p. 157, 19:

    Ceres,

    Val. Max. 1, 1, 5: carmina, v. in the foll.—
    B.
    Subst.
    1.
    Mīlēsĭa, ae, f., Miletus:

    propter Milesiae conditorem,

    App. M. 4, p. 157, 29.—
    2.
    Mīlēsii, ōrum, m., the inhabitants of Miletus, Milesians, famous for their luxury and wantonness, Liv. 38, 39. 9;

    hence, transf.: Milesia carmina,

    wanton, lascivious songs, Ov. Tr. 2, 413:

    sermo Milesius,

    obscent stories, App. M. 1 init.; for which, as subst., Mīlēsĭae, ārum, f. plur. (sc. fabulae), Sev. Aug. ap. Capitol. Albin. 12.—
    b.
    Mī-lētis, ĭdis, f. adj., of or belonging to Miletus, Milesian:

    Miletida ad urbem, i. e. Tomi,

    a colony of Milesians, Ov. Tr. 1, 10, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > Milesia

  • 6 Milesiae

    1.
    Mīlētus, i, m., = Milêtos, the father of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 443.— Hence, Mīlētis, ĭdis, f., the daughter of Miletus:

    moesta,

    Ov. M. 9, 634.
    2.
    Mīlētus ( - tos), i, f., = Milêtos, the city of Miletus, in Caria, the birthplace of Thales, Mel. 1, 17, 1; Plin. 5, 29, 31, § 112; Cic. Att. 9, 9, 2.—Esp., as a proverb for luxury and wantonness:

    paupertas Romana perit, hinc fluxit ad istos et Sybaris colles, hinc et Rhodos et Miletos,

    Juv. 6, 296. —Hence,
    A.
    Mīlēsĭus, a, um, adj., = Milêsios, of or belonging to the city of Miletus, Milesian:

    Milesia mulier,

    Cic. Clu. 11, 32:

    vellera,

    Verg. G. 3, 306:

    lana,

    Plin. 29, 2, 9, § 33:

    rosa,

    id. 21, 4, 10, § 16: deus, i. e. Apollo, who had a temple and oracle at Miletus, App. M. 4, p. 157, 19:

    Ceres,

    Val. Max. 1, 1, 5: carmina, v. in the foll.—
    B.
    Subst.
    1.
    Mīlēsĭa, ae, f., Miletus:

    propter Milesiae conditorem,

    App. M. 4, p. 157, 29.—
    2.
    Mīlēsii, ōrum, m., the inhabitants of Miletus, Milesians, famous for their luxury and wantonness, Liv. 38, 39. 9;

    hence, transf.: Milesia carmina,

    wanton, lascivious songs, Ov. Tr. 2, 413:

    sermo Milesius,

    obscent stories, App. M. 1 init.; for which, as subst., Mīlēsĭae, ārum, f. plur. (sc. fabulae), Sev. Aug. ap. Capitol. Albin. 12.—
    b.
    Mī-lētis, ĭdis, f. adj., of or belonging to Miletus, Milesian:

    Miletida ad urbem, i. e. Tomi,

    a colony of Milesians, Ov. Tr. 1, 10, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > Milesiae

  • 7 Milesii

    1.
    Mīlētus, i, m., = Milêtos, the father of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 443.— Hence, Mīlētis, ĭdis, f., the daughter of Miletus:

    moesta,

    Ov. M. 9, 634.
    2.
    Mīlētus ( - tos), i, f., = Milêtos, the city of Miletus, in Caria, the birthplace of Thales, Mel. 1, 17, 1; Plin. 5, 29, 31, § 112; Cic. Att. 9, 9, 2.—Esp., as a proverb for luxury and wantonness:

    paupertas Romana perit, hinc fluxit ad istos et Sybaris colles, hinc et Rhodos et Miletos,

    Juv. 6, 296. —Hence,
    A.
    Mīlēsĭus, a, um, adj., = Milêsios, of or belonging to the city of Miletus, Milesian:

    Milesia mulier,

    Cic. Clu. 11, 32:

    vellera,

    Verg. G. 3, 306:

    lana,

    Plin. 29, 2, 9, § 33:

    rosa,

    id. 21, 4, 10, § 16: deus, i. e. Apollo, who had a temple and oracle at Miletus, App. M. 4, p. 157, 19:

    Ceres,

    Val. Max. 1, 1, 5: carmina, v. in the foll.—
    B.
    Subst.
    1.
    Mīlēsĭa, ae, f., Miletus:

    propter Milesiae conditorem,

    App. M. 4, p. 157, 29.—
    2.
    Mīlēsii, ōrum, m., the inhabitants of Miletus, Milesians, famous for their luxury and wantonness, Liv. 38, 39. 9;

    hence, transf.: Milesia carmina,

    wanton, lascivious songs, Ov. Tr. 2, 413:

    sermo Milesius,

    obscent stories, App. M. 1 init.; for which, as subst., Mīlēsĭae, ārum, f. plur. (sc. fabulae), Sev. Aug. ap. Capitol. Albin. 12.—
    b.
    Mī-lētis, ĭdis, f. adj., of or belonging to Miletus, Milesian:

    Miletida ad urbem, i. e. Tomi,

    a colony of Milesians, Ov. Tr. 1, 10, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > Milesii

  • 8 Miletos

    1.
    Mīlētus, i, m., = Milêtos, the father of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 443.— Hence, Mīlētis, ĭdis, f., the daughter of Miletus:

    moesta,

    Ov. M. 9, 634.
    2.
    Mīlētus ( - tos), i, f., = Milêtos, the city of Miletus, in Caria, the birthplace of Thales, Mel. 1, 17, 1; Plin. 5, 29, 31, § 112; Cic. Att. 9, 9, 2.—Esp., as a proverb for luxury and wantonness:

    paupertas Romana perit, hinc fluxit ad istos et Sybaris colles, hinc et Rhodos et Miletos,

    Juv. 6, 296. —Hence,
    A.
    Mīlēsĭus, a, um, adj., = Milêsios, of or belonging to the city of Miletus, Milesian:

    Milesia mulier,

    Cic. Clu. 11, 32:

    vellera,

    Verg. G. 3, 306:

    lana,

    Plin. 29, 2, 9, § 33:

    rosa,

    id. 21, 4, 10, § 16: deus, i. e. Apollo, who had a temple and oracle at Miletus, App. M. 4, p. 157, 19:

    Ceres,

    Val. Max. 1, 1, 5: carmina, v. in the foll.—
    B.
    Subst.
    1.
    Mīlēsĭa, ae, f., Miletus:

    propter Milesiae conditorem,

    App. M. 4, p. 157, 29.—
    2.
    Mīlēsii, ōrum, m., the inhabitants of Miletus, Milesians, famous for their luxury and wantonness, Liv. 38, 39. 9;

    hence, transf.: Milesia carmina,

    wanton, lascivious songs, Ov. Tr. 2, 413:

    sermo Milesius,

    obscent stories, App. M. 1 init.; for which, as subst., Mīlēsĭae, ārum, f. plur. (sc. fabulae), Sev. Aug. ap. Capitol. Albin. 12.—
    b.
    Mī-lētis, ĭdis, f. adj., of or belonging to Miletus, Milesian:

    Miletida ad urbem, i. e. Tomi,

    a colony of Milesians, Ov. Tr. 1, 10, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > Miletos

  • 9 Miletus

    1.
    Mīlētus, i, m., = Milêtos, the father of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 443.— Hence, Mīlētis, ĭdis, f., the daughter of Miletus:

    moesta,

    Ov. M. 9, 634.
    2.
    Mīlētus ( - tos), i, f., = Milêtos, the city of Miletus, in Caria, the birthplace of Thales, Mel. 1, 17, 1; Plin. 5, 29, 31, § 112; Cic. Att. 9, 9, 2.—Esp., as a proverb for luxury and wantonness:

    paupertas Romana perit, hinc fluxit ad istos et Sybaris colles, hinc et Rhodos et Miletos,

    Juv. 6, 296. —Hence,
    A.
    Mīlēsĭus, a, um, adj., = Milêsios, of or belonging to the city of Miletus, Milesian:

    Milesia mulier,

    Cic. Clu. 11, 32:

    vellera,

    Verg. G. 3, 306:

    lana,

    Plin. 29, 2, 9, § 33:

    rosa,

    id. 21, 4, 10, § 16: deus, i. e. Apollo, who had a temple and oracle at Miletus, App. M. 4, p. 157, 19:

    Ceres,

    Val. Max. 1, 1, 5: carmina, v. in the foll.—
    B.
    Subst.
    1.
    Mīlēsĭa, ae, f., Miletus:

    propter Milesiae conditorem,

    App. M. 4, p. 157, 29.—
    2.
    Mīlēsii, ōrum, m., the inhabitants of Miletus, Milesians, famous for their luxury and wantonness, Liv. 38, 39. 9;

    hence, transf.: Milesia carmina,

    wanton, lascivious songs, Ov. Tr. 2, 413:

    sermo Milesius,

    obscent stories, App. M. 1 init.; for which, as subst., Mīlēsĭae, ārum, f. plur. (sc. fabulae), Sev. Aug. ap. Capitol. Albin. 12.—
    b.
    Mī-lētis, ĭdis, f. adj., of or belonging to Miletus, Milesian:

    Miletida ad urbem, i. e. Tomi,

    a colony of Milesians, Ov. Tr. 1, 10, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > Miletus

  • 10 libīdō or lubīdō

        libīdō or lubīdō inis, f    [LIB-], pleasure, desire, eagerness, longing, fancy, inclination: ulciscendi: delendi urbem, L.: in decōris armis libidinem habere, delight, S.: tantā libidine volgi Auditur, Iu.— Inordinate desire, passion, caprice, wilfulness, wantonness: ingenium proclive ad lubidinem, T.: ad libidinem suam nobilium bona vexare: fortuna res cunctas ex lubidine celebrat, by caprice, S.: vitiosa, H.: instruitur acies ad libidinem militum, L.— Sensuality, lust: vicit pudorem libido: libidine adcendi, S.: Lucretiae per vim stuprandae, L.: venas inflavit libido, H.: saltante libidine, i. e. passion goading on, Iu.— Plur, lavish display, voluptuous representations: frangere eorum libidines.

    Latin-English dictionary > libīdō or lubīdō

  • 11 licentia

        licentia ae, f    [licens], freedom, liberty, license, leave: nobis nostra Academia magnam licentiam dat, ut, etc.: tantum licentiae dabat gloria: sumpta pudenter, H.— Boldness, presumption, license: (militum) licentiam reprehendere, Cs.: a Democrito omnino haec licentia: iuvenilis quaedam dicendi.— Unrestrained liberty, license, dissoluteness, licentiousness, wantonness: deteriores sumus licentiā, T.: omnium rerum: malle licentiam suam quam aliorum libertatem, L.: militum, N.: magna gladiorum est licentia, i. e. murder is prevalent: inmensa ponti, O.—Person., the goddess of License: templum Licentiae: lasciva, H.
    * * *
    freedom, liberty; license, disorderliness; outspokenness

    Latin-English dictionary > licentia

  • 12 mollitia or mollitiēs

        mollitia or mollitiēs ae, acc. am or em, f    [mollis], pliability, flexibility, softness: teneritas ac mollitia quaedam.—Fig., softness, tenderness, weakness, irresolution, effeminacy, voluptuousness, wantonness: animi, T.: viri, S.: naturae, sensitive disposition: animi est ista mollitia, non virtus, weakness, Cs.: civitatum mores lapsi ad mollitias: per mollitiam agere, i. e. indulge oneself, S.: corporis, unchastity, Ta.

    Latin-English dictionary > mollitia or mollitiēs

  • 13 pēnis

        pēnis is, m     a tail (old): caudam antiqui penem vocabant.— The penis, C., H., Iu.—Lust, wantonness, dissipation: ganeo, manu, ventre, pene bona patria laceraverat, S.
    * * *
    male sexual organ, penis; (sometimes rude); a tail

    Latin-English dictionary > pēnis

  • 14 procācitās

        procācitās ātis, f    [procax], pertinacity, obtrusiveness, impudence: a procando nominata: hominis, N.
    * * *
    effrontery, forwardness; wantonness, license

    Latin-English dictionary > procācitās

  • 15 protervitās

        protervitās ātis, f    [protervus], wantonness, pertness, sauciness, impudence: tua, T.: de protervitate oratio: Glycerae grata, H.

    Latin-English dictionary > protervitās

  • 16 Venerius (-reus)

        Venerius (-reus) adj.,     of Venus.—Plur. m. as subst. (sc. servi), the attendants in the temple of Venus Erycina.—Of sexual love, venereal; cf. homo, servant of Venus (implying wantonness).— As subst m. (sc. iactus), in gaming with dice, the Venus-throw.

    Latin-English dictionary > Venerius (-reus)

  • 17 immunditia

    dirtiness/untidiness; foulness (moral); lust/wantonness; dirty conditions (pl.)

    Latin-English dictionary > immunditia

  • 18 inmunditia

    dirtiness/untidiness; foulness (moral); lust/wantonness; dirty conditions (pl.)

    Latin-English dictionary > inmunditia

  • 19 libido

    desire/longing/wish/fancy; lust, wantonness; will/pleasure; passion/lusts (pl.)

    Latin-English dictionary > libido

  • 20 lubido

    desire/longing/wish/fancy; lust, wantonness; will/pleasure; passion/lusts (pl.)

    Latin-English dictionary > lubido

См. также в других словарях:

  • Wantonness — Wan ton*ness, n. The quality or state of being wanton; negligence of restraint; sportiveness; recklessness; lasciviousness. Gower. [1913 Webster] The tumults threatened to abuse all acts of grace, and turn them into wantonness. Eikon Basilike.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • wantonness — index delinquency (misconduct), vice Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • wantonness — is spelt with two ns …   Modern English usage

  • wantonness — noun a) The state or characteristic of being wanton; recklessness, especially as represented in lascivious or other excessive behavior. The sweetness was turned to adamantine, heartless cruelty, and the purity to voluptuous wantonness. b) A… …   Wiktionary

  • wantonness — wanton ► ADJECTIVE 1) (of a cruel or violent action) deliberate and unprovoked. 2) sexually immodest or promiscuous. 3) literary growing profusely; luxuriant. ► NOUN archaic ▪ a sexually immodest or promiscuous woman. DERIVATIVES wantonly adverb …   English terms dictionary

  • wantonness — noun see wanton I …   New Collegiate Dictionary

  • wantonness — See wantonly. * * * …   Universalium

  • wantonness — (Roget s Thesaurus II) noun A complete surrender of inhibitions: abandon, abandonment, incontinence, unrestraint, wildness. See RESTRAINT …   English dictionary for students

  • wantonness — wan·ton·ness || wÉ‘ntÉ™nɪs / wÉ’n n. quality or state of being wanton; recklessness; licentiousness; squandering …   English contemporary dictionary

  • wantonness — n licentiousness, looseness, dissoluteness, dissipation, profligacy, debauchery, rakishness; lechery, lubricity, lust, libidinousness, salaciousness, salacity, promiscuity; abandon, unrestraint, self indulgence, intemperance, incontinence …   A Note on the Style of the synonym finder

  • wantonness — wan·ton·ness …   English syllables

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»