-
1 personalny
прил.• единоличный• личный• персональный* * *personaln|y\personalnyi 1. персональный, личный;akta \personalnyе личное дело; dane \personalnye анкетные данные; wydział \personalny отдел кадров; zmiany \personalnye (w składzie \personalnyym) изменения в личном составе;
2. \personalnyу ♂ разг. кадровик, начальник отдела кадров+2. personalnik
* * *1) персона́льный, ли́чныйakta personalne — ли́чное де́ло
dane personalne — анке́тные да́нные
wydział personalny — отде́л ка́дров
zmiany personalne (w składzie personalnym) — измене́ния в ли́чном соста́ве
2) personalny м, разг. кадрови́к, нача́льник отде́ла ка́дровSyn:personalnik 2) -
2 dział personalny
происходил персональногоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > dział personalny
-
3 kadrowy
прил.• кадровый* * *kadrow|y\kadrowyi 1. кадровый;2. \kadrowyу ♂ разг. кадровик+2. personalny
* * *1) ка́дровый2) kadrowy м, разг. кадрови́кSyn:personalny 2) -
4 personalnik
♂ разг. кадровик, начальник отдела кадров* * *м разг.кадрови́к, нача́льник отде́ла ка́дровSyn: -
5 szef
сущ.• атаман• башка• босс• вожак• вождь• глава• голова• головка• господин• директор• дирижер• заглавие• капитан• командир• лидер• мастер• название• начальник• обух• предводитель• работодатель• руководитель• шеф* * *♂, мн. И. \szefowie начальник, руководитель; хозяин; шеф;\szef rządu (gabinetu) глава правительства; \szef sztabu начальник штаба; \szef kuchni шеф-повар; \szef personalny заведующий отделом кадров
+ kierownik, przełożony, zwierzchnik* * *м, мн И szefowieнача́льник, руководи́тель; хозя́ин; шефszef rządu (gabinetu) — глава́ прави́тельства
szef sztabu — нача́льник шта́ба
szef kuchni — шеф-по́вар
szef personalny — заве́дующий отде́лом ка́дров
Syn:
См. также в других словарях:
personalny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, personalnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} odnoszący się do osoby, dotyczący osób; osobowy, osobisty : {{/stl 7}}{{stl 10}}Akta personalne, dane personalne. Ataki, napaści personalne. Zmiany personalne.{{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
personalny — personalnyni «dotyczący osoby lub osób; osobowy, osobisty» Dane, akta personalne. Zmiany personalne. Ankieta personalna. ∆ Biuro personalne, dział personalny «jednostka organizacyjna instytucji zajmująca się sprawami pracowników; dział kadr,… … Słownik języka polskiego
персональный — начиная с Ф. Прокоповича; см. Смирнов 224 и сл. Через польск. personalny из лат. persōnālis личный ; см. Преобр. II, 46 … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Tadeusz Kossakowski — (* 27. Januar 1888 in Chișinău; † 24. November 1965) war ein polnischer Ingenieur, Mitglied der Eliteeinheit Cichociemni und General der polnischen Streitkräfte. Inhaltsverzeichnis 1 Kindheit und Jugend 2 1. Weltkrieg … Deutsch Wikipedia
ПЕРСОНАЛЬНЫЙ — (лат. personalis, фр. personnel). Личный, свойственный, присущий каждому отдельному индивидууму. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ПЕРСОНАЛЬНЫЙ лат. personalis, фр. personnel. Личный. Объяснение 25000 … Словарь иностранных слов русского языка
Jakub Szulc — (* 21. Dezember 1973 in Kłodzko) ist ein polnischer Politiker der Platforma Obywatelska (Bürgerplattform). Er besuchte das Gymnasium (lizeum) in Kłodzko und von 1992 bis 1998 studierte Jakub Szulc an der Wirtschaftsakademie Posen (Akademia… … Deutsch Wikipedia
Рудницкий, Адам — Адам Рудницкий польск. Adam Rudnicki … Википедия
персональный — ая, ое 1) Относящийся к персоналу. Персональный состав. 2) Находящийся в распоряжении, пользовании данного лица. Персональная машина. Персональный самолет. Синонимы: индивидуа/льный, ли/чный 3) Относящийся к отдельному лицу, касающийся отдельного … Популярный словарь русского языка
kadrowy — kadrowywi przym. od kadra (zwykle w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Obsada kadrowa. Rezerwy kadrowe. Polityka kadrowa. b) w zn. 2: Oficer kadrowy. Kadrowe formacje. kadrowy, kadrowa w użyciu rzecz., pot. «urzędnik pracujący w … Słownik języka polskiego
personalnie — przysłów. od personalny Skrytykować kogoś personalnie. Wystąpić personalnie przeciwko komuś … Słownik języka polskiego
redukować — ndk IV, redukowaćkuję, redukowaćkujesz, redukowaćkuj, redukowaćował, redukowaćowany 1. «sprowadzać coś do mniejszych rozmiarów, mniejszej liczby, ilości itp.; ograniczać, zmniejszać; niekiedy także: skracać» Redukować wydatki, dochody. ∆… … Słownik języka polskiego
