Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

permissum

  • 1 permissum

    permissum permissum, i n разрешение

    Латинско-русский словарь > permissum

  • 2 permissum

    permissum, ī, n., s. per-mittono. I a. E.

    lateinisch-deutsches > permissum

  • 3 permissum

    permissum, ī, n., s. permitto no. I a. E.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > permissum

  • 4 permissum

    permissum, i, n., v. permitto, P. a., A.

    Lewis & Short latin dictionary > permissum

  • 5 permissum

    Латинско-русский словарь > permissum

  • 6 permitto

    per-mitto, mīsī, missum, ere, I) bis an ein Ziel gehen lassen, hinlassen, A) eig. u. übtr.: 1) im allg.: a) eig.: equum in hostem, ansprengen, Liv.: quā equi permitti possent, gehen könnten, Liv.: equitatus permissus, eingedrungen, Liv.: se incautius in hostem, ansprengen, Hirt. b. G.: se e summo, sich herablassen, herabspringen, Sisenn.: gregem campo, hinabziehen lassen, Calp. – b) übtr., medial permitti, v. Lebl. = hingehen, sich erstrecken, regio permittitur ad Arymphaeos usque, Mela: odor permittitur longius, breitet sich weiter aus, Lucr. – 2) insbes.: a) schießen lassen, habenas equo, Tibull. u. Sen. poët. – übtr., vela ventis, Quint., u. classem ventis, Plin. pan. – b) verschicken, versenden, caseos trans maria, Colum. 7, 8, 6. – c) bis ans Ziel werfen, schleudern, fliegen lassen, saxum in hostem, Ov.: tela longius, Hirt. b. G.: visum, seine Blicke hinrichten, hinsehen, Sil. – B) bildl.: 1) im allg.: perm. tribunatum, sich des T. uneingeschränkt bedienen, Liv.: bonitatem ad alqm, erweisen, zufließen lassen, Sen.: se ad famam, streben nach usw. Gell.: permitte me in meam quietem, laß mir meine Ruhe, Apul. – 2) insbes.: a) überlassen, lassen, anvertrauen, zur Verfügung stellen, unterwerfen, alci potestatem, Cic.: negotium, Cic.: consulibus rem publicam, freie Macht im Staate geben (durch den bekannten Senatsbeschluß videant consules, ne etc.), Cic.: feminas maribus, zur Begattung überlassen, Colum.: omnia dicioni eius, Curt.: se in fidem ac potestatem populi, sich auf Gnade u. Ungnade ergeben, Caes.: in dicionem se suaque omnia Romanis, Liv.: se potestati alcis, Caes.: se regis potestati fideique, Curt.: se od. sua fortunae, sich dem blinden Glücke ganz in die Arme werfen, Curt. u. Sen.: incommoda sua dolori suo, ihrem Schm. zu rächen überlassen, Cic. – m. dopp. Acc., neque enim liberum id vobis permittet, wird euch nicht freie Wahl darin lassen, Liv. 31, 7, 2: bes. m. Partiz. Fut. Pass., cuius imperio consilioque summam rem pubicam tuendam permiserunt, Liv. 42, 49, 3: Gallias exercitibus diripiendas permittere, Suet. Ner. 43, 1: his adeo se abutendum permisit et tradidit, ut etc., Suet. Galb. 14, 2: his quoque non passim mundi fabricator habendum permisit aëra, Ov. met. 1, 58. – m. bl. Dat., amico perm., den Fr. gewähren lassen, Cic. Tusc. 1, 103. – dah. = überlassen, freistellen, mit folg. Infin., Cic. Verr. 5, 22: mit ut u. Konj., Cic. u. Liv.: mit bl. Coniunctiv, facerent ut vellent, permittentibus cunctis, Liv.: cetera, uti facto opus sit, ita agant permittit, Sall.: consuli permissum, faceret etc., Liv. – b) überlassen, schenken, aufopfern, inimicitias patribus conscriptis, die Feindschaft aus Rücksicht auf den Senat fahren lassen, Cic.: permitto aliquid iracundiae tuae, sehe etwas nach, Cic. – c) zulassen, erlauben, geschehen lassen, licentiam, Cic.: morem, Verg.: m. folg. Infin., Nep., Liv. u.a.: m. folg. Acc. u. Infin., Plin., Suet., Tac. u. Iustin. (s. Heräus Tac. hist. 1, 47, 8): m. folg. ut u. Konj., Cic. u.a.: m. bl. Coniunctiv, Plin. ep. 4, 11, 13: absol., lex iubet, aut permittit, aut vetat, Cic.: permittente senatu, Eutr. – Pass. impers., permittitur, es ist erlaubt, man darf, mit folg. Infin., Sen. u.a.: u. permissum est mit folg. Infin., es ist erlaubt, steht frei, Quint.: u. Abl. absol. permisso m. folg. ut u. Konj., Liv. 6, 25, 5. Curt. 8, 12 (42), 6. – u. person., permittor, es ist mir erlaubt, verstattet, ich kann od. darf. u. oft permissus, dem es erlaubt, verstattet ist, m. folg. Infin., ad Graeciam ire permissus est, Amm. 15, 2, 8: permissi vivere ut vellent, Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 4, 3: u. so ibid. 9, 1 u. 3; 17, 4. Amm. 14, 1, 3; 14, 2, 15 u.a. Augustin. de civ. dei 1, 28, 1 (s. Mützell Curt. p. 793, der mit Recht bei Sen. de ira 1, 7, 4 permittitur unpersönlich nimmt). – m. folg. ut u. Konj., qui permissus est, fuit, uti leges municipibus daret, sogen. Lex Iulia municipalis im Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 159. – Partic. subst., permissum, ī, n., die Erlaubnis, Hor. ep. 2, 1, 45. Labeo bei Ulp. dig. 11, 7, 8 pr. Corp. inscr. Lat. 5, 5096. – II) durchlassen, fenestellae brevissimae fient, ut permittant columbas ad introitum exitumque, Pallad. 1, 24, 1.

    lateinisch-deutsches > permitto

  • 7 permitto

    per-mitto, mīsī, missum, ere, I) bis an ein Ziel gehen lassen, hinlassen, A) eig. u. übtr.: 1) im allg.: a) eig.: equum in hostem, ansprengen, Liv.: quā equi permitti possent, gehen könnten, Liv.: equitatus permissus, eingedrungen, Liv.: se incautius in hostem, ansprengen, Hirt. b. G.: se e summo, sich herablassen, herabspringen, Sisenn.: gregem campo, hinabziehen lassen, Calp. – b) übtr., medial permitti, v. Lebl. = hingehen, sich erstrecken, regio permittitur ad Arymphaeos usque, Mela: odor permittitur longius, breitet sich weiter aus, Lucr. – 2) insbes.: a) schießen lassen, habenas equo, Tibull. u. Sen. poët. – übtr., vela ventis, Quint., u. classem ventis, Plin. pan. – b) verschicken, versenden, caseos trans maria, Colum. 7, 8, 6. – c) bis ans Ziel werfen, schleudern, fliegen lassen, saxum in hostem, Ov.: tela longius, Hirt. b. G.: visum, seine Blicke hinrichten, hinsehen, Sil. – B) bildl.: 1) im allg.: perm. tribunatum, sich des T. uneingeschränkt bedienen, Liv.: bonitatem ad alqm, erweisen, zufließen lassen, Sen.: se ad famam, streben nach usw. Gell.: permitte me in meam quietem, laß mir meine Ruhe, Apul. – 2) insbes.: a) überlassen, lassen, anvertrauen, zur Verfügung stellen, unterwerfen, alci potestatem, Cic.: negotium, Cic.: consulibus rem publicam, freie Macht im Staate geben (durch den bekannten Se-
    ————
    natsbeschluß videant consules, ne etc.), Cic.: feminas maribus, zur Begattung überlassen, Colum.: omnia dicioni eius, Curt.: se in fidem ac potestatem populi, sich auf Gnade u. Ungnade ergeben, Caes.: in dicionem se suaque omnia Romanis, Liv.: se potestati alcis, Caes.: se regis potestati fideique, Curt.: se od. sua fortunae, sich dem blinden Glücke ganz in die Arme werfen, Curt. u. Sen.: incommoda sua dolori suo, ihrem Schm. zu rächen überlassen, Cic. – m. dopp. Acc., neque enim liberum id vobis permittet, wird euch nicht freie Wahl darin lassen, Liv. 31, 7, 2: bes. m. Partiz. Fut. Pass., cuius imperio consilioque summam rem pubicam tuendam permiserunt, Liv. 42, 49, 3: Gallias exercitibus diripiendas permittere, Suet. Ner. 43, 1: his adeo se abutendum permisit et tradidit, ut etc., Suet. Galb. 14, 2: his quoque non passim mundi fabricator habendum permisit aëra, Ov. met. 1, 58. – m. bl. Dat., amico perm., den Fr. gewähren lassen, Cic. Tusc. 1, 103. – dah. = überlassen, freistellen, mit folg. Infin., Cic. Verr. 5, 22: mit ut u. Konj., Cic. u. Liv.: mit bl. Coniunctiv, facerent ut vellent, permittentibus cunctis, Liv.: cetera, uti facto opus sit, ita agant permittit, Sall.: consuli permissum, faceret etc., Liv. – b) überlassen, schenken, aufopfern, inimicitias patribus conscriptis, die Feindschaft aus Rücksicht auf den Senat fahren lassen, Cic.: permitto aliquid iracundiae tuae, sehe
    ————
    etwas nach, Cic. – c) zulassen, erlauben, geschehen lassen, licentiam, Cic.: morem, Verg.: m. folg. Infin., Nep., Liv. u.a.: m. folg. Acc. u. Infin., Plin., Suet., Tac. u. Iustin. (s. Heräus Tac. hist. 1, 47, 8): m. folg. ut u. Konj., Cic. u.a.: m. bl. Coniunctiv, Plin. ep. 4, 11, 13: absol., lex iubet, aut permittit, aut vetat, Cic.: permittente senatu, Eutr. – Pass. impers., permittitur, es ist erlaubt, man darf, mit folg. Infin., Sen. u.a.: u. permissum est mit folg. Infin., es ist erlaubt, steht frei, Quint.: u. Abl. absol. permisso m. folg. ut u. Konj., Liv. 6, 25, 5. Curt. 8, 12 (42), 6. – u. person., permittor, es ist mir erlaubt, verstattet, ich kann od. darf. u. oft permissus, dem es erlaubt, verstattet ist, m. folg. Infin., ad Graeciam ire permissus est, Amm. 15, 2, 8: permissi vivere ut vellent, Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 4, 3: u. so ibid. 9, 1 u. 3; 17, 4. Amm. 14, 1, 3; 14, 2, 15 u.a. Augustin. de civ. dei 1, 28, 1 (s. Mützell Curt. p. 793, der mit Recht bei Sen. de ira 1, 7, 4 permittitur unpersönlich nimmt). – m. folg. ut u. Konj., qui permissus est, fuit, uti leges municipibus daret, sogen. Lex Iulia municipalis im Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 159. – Partic. subst., permissum, ī, n., die Erlaubnis, Hor. ep. 2, 1, 45. Labeo bei Ulp. dig. 11, 7, 8 pr. Corp. inscr. Lat. 5, 5096. – II) durchlassen, fenestellae brevissimae fient, ut permittant columbas ad introitum exitumque, Pallad. 1, 24, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > permitto

  • 8 permitto

    permitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st1]1 [-] lancer d'un point jusqu'à un autre, jusqu'à un but.    - longius tela permittere, Hirt. BG. 8, 9, 4: faire porter plus loin les traits.    - permittere saxum in hostem, Ov. M. 12, 282: lancer un rocher sur l'ennemi. [st1]2 [-] faire aller jusqu'à un but.    - equos in hostem permittunt, Liv. 3, 61, 9: ils poussent leurs chevaux sur l'ennemi.    - se permittere in aliquem, Hirt. BG. 8, 48, 3: se lancer [à cheval] contre qqn.    - odor permittitur longius, Lucr. 4, 688: l'odeur se porte (se fait sentir) plus loin.    - deserta regio ad Arimphaeos usque permittitur, Mel. 1, 19, 20: la région désertique s'étend jusqu'aux frontières des Arimphéens.    - hoc genus casei potest etiam trans maria permitti, Col. 7, 8, 6: cette espèce de fromage peut même s'exporter outre mer. [st1]3 [-] laisser aller.    - permittere habenas equo, Tib. 4, 1, 92: lâcher la bride à un cheval.    - permittere columbas ad introitum exitumque, Pall. 1, 24, 1: laisser libre passage aux colombes pour entrer et sortir.    - fig. vexandis consulibus tribunatum permittere, Liv. 2, 56, 2: lâcher la bride à son tribunat en vue de persécuter les consuls. [st1]4 [-] remettre, abandonner, confier.    - alicui imperium permittere, Cic. Verr. 5, 104: remettre à qqn le commandement en chef.    - simili senatusconsulto consulibus est permissa res publica, Cic. Cat. 1, 4: par un semblable sénatusconsulte le salut de l'état fut remis aux consuls.    - permittere se suaque omnia in potestatem alicujus ou potestati alicujus, Caes. BG. 2, 3, 2; 2, 31, 3: se remettre avec tous ses biens au pouvoir de qqn.    - alicujus imperio rem publicam tuendam permittere, Liv. 42, 409, 3: confier aux pouvoirs de qqn la protection de l'état.    - absol. permittere: donner les pleins pouvoirs, s'en remettre à. --- Liv. 23, 2, 8. [st1]5 [-] abandonner, sacrifier.    - avec dat. inimicias permittere reipublicae, Cic.: sacrifier son ressentiment aux intérêts de l'Etat.    - permitto aliquid iracundiae tuae, Cic. Sull. 16, 46: je mets qqch sur le compte de ta colère.    - permittere inimicitias patribus conscriptis, Cic. Sest. 72: sacrifier ses ressentiments aux sénateurs. [st1]6 [-] laisser libre, permettre.    - quid tibi permittatur, cognosti, Cic. Fam. 6, 8, 1: tu sais ce qui t'est permis.    - permittere alicui aliquid facere, Cic. Verr. 5, 22: permettre à qqn de faire qqch.    - transire permittitur, Sen. Ben. 4, 12, 2: il est permis de passer.    - Gallias exercitibus diripiendas permittere, Suet. Ner. 43: permettre aux armées le pillage des Gaules.    - alicui permittere ut... Cic. de Or. 2, 366: permettre à qqn de...    - permisso ut, Curt. 8, 12, 6: la permission étant donnée de. --- cf. Liv. 6, 25, 5.    - agant permittit, Sall. C. 45, 1: il permet qu'ils fassent. --- cf. Liv. 24, 14, 5; Plin. Ep. 4, 11, 13.
    * * *
    permitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st1]1 [-] lancer d'un point jusqu'à un autre, jusqu'à un but.    - longius tela permittere, Hirt. BG. 8, 9, 4: faire porter plus loin les traits.    - permittere saxum in hostem, Ov. M. 12, 282: lancer un rocher sur l'ennemi. [st1]2 [-] faire aller jusqu'à un but.    - equos in hostem permittunt, Liv. 3, 61, 9: ils poussent leurs chevaux sur l'ennemi.    - se permittere in aliquem, Hirt. BG. 8, 48, 3: se lancer [à cheval] contre qqn.    - odor permittitur longius, Lucr. 4, 688: l'odeur se porte (se fait sentir) plus loin.    - deserta regio ad Arimphaeos usque permittitur, Mel. 1, 19, 20: la région désertique s'étend jusqu'aux frontières des Arimphéens.    - hoc genus casei potest etiam trans maria permitti, Col. 7, 8, 6: cette espèce de fromage peut même s'exporter outre mer. [st1]3 [-] laisser aller.    - permittere habenas equo, Tib. 4, 1, 92: lâcher la bride à un cheval.    - permittere columbas ad introitum exitumque, Pall. 1, 24, 1: laisser libre passage aux colombes pour entrer et sortir.    - fig. vexandis consulibus tribunatum permittere, Liv. 2, 56, 2: lâcher la bride à son tribunat en vue de persécuter les consuls. [st1]4 [-] remettre, abandonner, confier.    - alicui imperium permittere, Cic. Verr. 5, 104: remettre à qqn le commandement en chef.    - simili senatusconsulto consulibus est permissa res publica, Cic. Cat. 1, 4: par un semblable sénatusconsulte le salut de l'état fut remis aux consuls.    - permittere se suaque omnia in potestatem alicujus ou potestati alicujus, Caes. BG. 2, 3, 2; 2, 31, 3: se remettre avec tous ses biens au pouvoir de qqn.    - alicujus imperio rem publicam tuendam permittere, Liv. 42, 409, 3: confier aux pouvoirs de qqn la protection de l'état.    - absol. permittere: donner les pleins pouvoirs, s'en remettre à. --- Liv. 23, 2, 8. [st1]5 [-] abandonner, sacrifier.    - avec dat. inimicias permittere reipublicae, Cic.: sacrifier son ressentiment aux intérêts de l'Etat.    - permitto aliquid iracundiae tuae, Cic. Sull. 16, 46: je mets qqch sur le compte de ta colère.    - permittere inimicitias patribus conscriptis, Cic. Sest. 72: sacrifier ses ressentiments aux sénateurs. [st1]6 [-] laisser libre, permettre.    - quid tibi permittatur, cognosti, Cic. Fam. 6, 8, 1: tu sais ce qui t'est permis.    - permittere alicui aliquid facere, Cic. Verr. 5, 22: permettre à qqn de faire qqch.    - transire permittitur, Sen. Ben. 4, 12, 2: il est permis de passer.    - Gallias exercitibus diripiendas permittere, Suet. Ner. 43: permettre aux armées le pillage des Gaules.    - alicui permittere ut... Cic. de Or. 2, 366: permettre à qqn de...    - permisso ut, Curt. 8, 12, 6: la permission étant donnée de. --- cf. Liv. 6, 25, 5.    - agant permittit, Sall. C. 45, 1: il permet qu'ils fassent. --- cf. Liv. 24, 14, 5; Plin. Ep. 4, 11, 13.
    * * *
        Permitto, permittis, permisi, pen. prod. permissum, permittere. Colum. Envoyer, Envoyer oultre.
    \
        Equum in hostem permittere. Liu. Lascher la bride à son cheval, et le laisser aller de roideur contre l'ennemi.
    \
        Permittere sese militibus. Liu. Abandonner, Venir vers eulx, Se mettre entre leurs mains.
    \
        Permittere se fidei, vel in fidem et potestatem alicuius. Caesar. Se rendre à aucun, et mettre en sa sauvegarde et puissance, Se rendre à sa merci.
    \
        Permittere se in deditionem alicuius. Liu. Se rendre à luy.
    \
        Permittere. Cic. Permettre et laisser faire. C'est aussi donner congé, povoir et puissance de faire quelque chose.
    \
        Tibi pater permittimus. Terent. Nous t'en laissons faire.
    \
        De eo permissum ipsi erat, faceret quod e Repub. duceret esse. Liu. On luy bailla puissance quant à cela d'en faire ce que luy sembleroit estre au prouffit de la chose publique.
    \
        Neque enim liberum id vobis permittet Philippus. Liu. Philippe ne vous permettra pas le chois de cela.
    \
        Permittere maribus foeminas. Colum. Donner la femelle au masle.
    \
        Permittere aliquid iracundiae alicuius. Cic. Supporter, Endurer de son courroux.
    \
        Permittere omnia iudicio alterius. Terent. Se soubmettre au jugement d'autruy.
    \
        Totum negotium alicui permittere. Cic. S'en rapporter du tout à luy, et qu'il en face comme bon luy semblera.
    \
        Permittere vela ventis. Quintil. Mettre la voile aux vents, Faire voile.

    Dictionarium latinogallicum > permitto

  • 9 permitto

    per-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to let go through, suffer to pass through.
    I.
    Lit. (very rare): fenestellae permittant columbas ad introitum exitumque, Pall. 1, 24, 1. —
    II.
    Transf., to let go, let loose:

    equos permittunt in hostem,

    i. e. ride at full speed, Liv. 3, 61: equum concitatum ad hostium aciem, Sisenn. ap. Non. 162, 3:

    se incautius in hostem,

    i. e. to rush upon, Hirt. B. G. 8, 48: multi ex summo se permitterent, sprang down, Sisenn. ap. Non. 162, 5:

    gregem campo,

    to turn out into, Nemes. Ecl. 7.—Mid., to spread, extend, reach: odor possit permitti longius, spreads farther, Lucr 4, 688:

    deserta regio ad Arimphaeos usque permittitur,

    extends, Mel. 1, 19, 20.—
    2.
    In partic.
    a.
    To send away, export:

    caseos trans maria,

    Col. 7, 8, 6.—
    b.
    To let fly, cast, hurl, throw, so as to reach the mark:

    saxum permittit in hostem,

    Ov. M. 12, 282; 14, 182:

    longius tela,

    Hirt. B. G. 8, 9:

    quācumque datur permittere visus,

    to direct, cast, Sil. 3, 534.—
    B.
    Trop.
    1.
    To let loose, let go (rare):

    tribunatum,

    to make free use of, exercise without reserve, Liv. 2, 56:

    se ad aliquam rem,

    to strive after a thing, Gell. 6, 16, 1:

    habenas equo,

    Tib. 4, 1, 92.—
    2.
    To give up, leave, intrust, surrender, commit (class.;

    syn.: committo, commendo): totum ei negotium permisi,

    Cic. Q. Fr. 2, 9, 2:

    permittitur infinita potestas,

    id. Agr. 2, 13, 33:

    aliquem judicum potestati,

    id. Font. 14, 40:

    alicui summam belli administrandi,

    Caes. B. C. 1, 36:

    fortunas suas fidei alicujus,

    id. B. G. 5, 3:

    alicui licentiam agendarum rerum,

    Sall. J. 103, 3:

    permissum ipsi erat, faceret, quod vellet,

    Liv. 24, 14:

    aliquem vitae,

    to give one his life, Luc. 7, 731:

    feminas maribus,

    Col. 6, 24: permittere se, to give up or surrender one's self:

    se suaque omnia in fidem atque potestatem populi Romani permittere,

    Caes. B. G. 2, 3, 2:

    se suaque omnia eorum potestati permittere,

    id. ib. 2, 31, 3; Liv. 36, 28:

    se in deditionem consulis,

    id. 8, 20; 40, 49—
    3.
    To give leave, let, allow, suffer, grant, permit (class.;

    syn.: sino, patior): neque discessisset a me, nisi ego ei permisissem,

    Cic. Fam. 13, 71:

    tibi permitto respondere, ne, etc.,

    id. N. D. 3, 1, 4:

    quis Antonio permisit, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 90, 366:

    ipsis judicibus conjecturam facere,

    id. Verr. 2, 5, 9, § 22; Caes. B. C. 1, 50:

    ibi permisso, ut, etc.,

    Liv. 6, 25; 34, 31:

    ut tuto transire permittatur,

    Sen. Ben. 4, 12, 2:

    permissus ut regnaret,

    Curt. 8, 12, 6; Cic. de Or. 2, 90, 368; Liv. 35, 20:

    non permittitur reprimere impetum,

    Sen. Ira, 1, 7, 4:

    si conjectare permittitur,

    Plin. 4, 14, 28, § 99: permittere sibi, with a foll. object-clause, to allow or permit one's self, to venture to do a thing, Quint. 1, 4, 3.— So with acc.:

    nil non permittit mulier sibi, Juv 6, 457: permitto aliquid iracundiae tuae,

    to make allowance for, Cic. Sull. 16, 46:

    inimicitias sibi cum aliquo susceptas patribus conscriptis et temporibus rei publicae,

    to sacrifice them to the state of the country, id. Sest. 33, 72.—Hence, permis-sus, a, um, P. a.
    A.
    Permitted; hence, subst.: permissum, i, n., a permission:

    utor permisso,

    Hor. Ep. 2, 1, 45; Dig. 11, 7, 8; Inscr. Grut. 80, 13.—
    B.
    Let go, Plaut. ap. Fest. p. 215 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > permitto

  • 10 permissus

    Латинско-русский словарь > permissus

  • 11 permissus

    permissus, ūs, m. (permitto), die Zulassung, Erlaubnis, bei Cic. nur im Abl., permissu legis, mit vom Gesetz erteilter Erlaubnis, mit Vollmacht, Cic.: permissu tuo, Cic.: permissu Romanorum, Liv.: u. bloß permissu, Tac. – bei Spät. auch im Acc., citra permissum praetoris, ICt.

    lateinisch-deutsches > permissus

  • 12 erlauben

    erlauben, concedere alqd od. m. Infin. od. mit ut u. Konj. (zugestehen, meist auf gesche henes Bitten und Ansuchen). – permittere alqd od. m. Infin. od. m. ut u. Konj. (zulassen, [804] geschehen lassen, z.B. jmdm., sich zu setzen, alci, ut consīdat). – dare (aus Gefälligkeit zugeben, einräumen). – largiri alqd od. m. folg. ut u. Konj. (aus Güte u. Gefälligkeit gestatten). – facultatem dare od. potestatem facere alcis rei. permittere licentiam, ut etc. (die Möglichkeit, die Macht zu etwas geben). – alcis rei veniam dare. dare hanc veniam, ut etc. (in etwas Nachsicht haben). – habere (mit etw. als Möglichkeit verbunden sein, etw. möglich machen, z.B. quod dubitationem non habet). – nicht e., vetare, gew. mit Akk. u. Infin. (verbieten). – es ist erlaubt, concessum, permissum est (s. oben die Verba); licet od. licitum est (es ist vergönnt); verb. licitum concessumque est; ius fasque est (es ist nicht wider Recht u. Pflicht): soweit es die Gesetze erlauben, quoad per leges liceat: die öffentlichen Gesetze erlauben es nicht, leges publicae non patiuntur. sich etwas erl., sibi sumere (sich anmaßen); sibi videri (vermeinen, etwas tun zu können, z.B. der Einwurf, den sich Cicero erlaubt hat, *quod obloqui sibi visus est Cicero). – sich etw. nicht e., abstinere alqā re (z.B. iniuriā). – sich alles e., sibi indulgere (sich alle Freiheit nehmen): sich weiter keine Mißhandlungen gegen jmd. e., vexatione intactum alcis corpus relinquere. – sich auf erlaubte Art (Weise) bereichern, *rem suam honeste augere: erlaubte Vergnügen, voluptates permissae.

    deutsch-lateinisches > erlauben

  • 13 Erlaubnis

    Erlaubnis, concessio (das Zugeständnis). – permissio (die Zulassung). – potestas. copia (die gegebene Macht, Befugnis; aber venia heißt nie an sich Erlaubnis, sondern »Nachsicht« bei dem, was ein anderer vornimmt). – arbitrium (der freie Wille, etwas tun zu können). – licentia (die Ungebundenheit im Handeln). – jmdm. E. geben, potestatem, licentiam, veniam alci dare, zu etwas, alcis rei od. alqd faciendi; potestatem alci facere, concedere; licentiam alci permittere, ut etc, auch bl. alci permittere, ut etc. (z.B. ut consīdat). – um E. bitten, veniam petere: E. erhalten, bekommen, veniam accipere, impetrare; datur alci potestas, copia; fit alci potestas: E. haben, habere potestatem, con. cessam licentiam; mihi licet, permissum, concessum est: mit deiner E., permissu od. concessu tuo; si per te licitum erit; pace tuā; pace quod fiat tuā; bonā veniā tuā liceat; bonā veniā me audies (wenn man reden will): ohne meine E., iniussu meo (ohne mein Geheiß, meine Einwilligung); me non consulto (ohne mich zu befragen); me ignorante (ohne mein Vorwissen): wider meine E., me invito: mit E. zu sagen, bonā hoc tuā veniā dixerim (bei freimütiger Rede); sit venia verbo od. dicto. sit honos auribus. tuis honos sit habitus auribus (bei freimütiger u. bei unanständiger Rede): diesen Wörtern muß man ein »mit Erlaubnis (zu sagen)« vorsetzen, haec vocabula cum honoris praefatione ponenda sunt.

    deutsch-lateinisches > Erlaubnis

  • 14 permissus

    [st1]1 [-] permissus, a, um: part. passé de permitto. - [abcl][b]a - envoyé, lancé à travers, lancé en avant, poussé. - [abcl]b - abandonné, livré à; confié aux soins, remis au pouvoir de. - [abcl]c - permis, accordé, concédé. - [abcl]d - laissé libre de, qui a la permission de.[/b] [st1]2 [-] permissŭs, ūs, m.: permission. --- Cic. Agr. 2, 35 ; Verr. 3, 184, etc.
    * * *
    [st1]1 [-] permissus, a, um: part. passé de permitto. - [abcl][b]a - envoyé, lancé à travers, lancé en avant, poussé. - [abcl]b - abandonné, livré à; confié aux soins, remis au pouvoir de. - [abcl]c - permis, accordé, concédé. - [abcl]d - laissé libre de, qui a la permission de.[/b] [st1]2 [-] permissŭs, ūs, m.: permission. --- Cic. Agr. 2, 35 ; Verr. 3, 184, etc.
    * * *
        Permissus, Participium. Liu. Permis.
    \
        Permissum est lege. Cic. Il est permis par la loy.
    \
        Permissus, huius permissus, in singulari numero, quartae declinationis est: in plurali, secundae, Permissa, permissorum. Cic. Permission et congé.

    Dictionarium latinogallicum > permissus

  • 15 permissus

    permissus, ūs, m. (permitto), die Zulassung, Erlaubnis, bei Cic. nur im Abl., permissu legis, mit vom Gesetz erteilter Erlaubnis, mit Vollmacht, Cic.: permissu tuo, Cic.: permissu Romanorum, Liv.: u. bloß permissu, Tac. – bei Spät. auch im Acc., citra permissum praetoris, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > permissus

  • 16 corpus

    1) тело, corporalis, телесный, физический: vitium corporis s. corporale, прот. v. animi (1. 1 § 10 D. 21, 4);

    in corpore vel in animo damnum sentire (1. 9 § 3 D. 1, 3);

    in suum corpus saevire (1. 9 § 7 D. 15, 1);

    corpore quaestum faecre (1. 47 D. 23, 2);

    corpus miscere cum aliquo, совокупляться (1. 144 D. 50, 16);

    causae corpori cohaerentes, телесные качества раба (1. 22 § 1 D. 9, 2);

    liberum corpus, тело свободного человека, aestimationem non recipit (1. 3 D. 9, 1. 1. 7 D, 9. 3. 1. 2 § 2 D. 14, 2);

    praesentia corporis (1. 1 § 1 D. 26, 8);

    in corpore hominis errare, ошибка в лице (1. 9 pr. D. 28, 5);

    corpus ac salus furiosi, против. patrimonium (1. 7 pr. D. 27, 10);

    corpori indicta obsequia прот. onera patrimonii (1. 4 § 2 D. 50. 4);

    corporale munus, ministerium, corpor. labor (1. 3 § 3 1. 18 § 1. 26 eod. 1. 8 § 4 D. 50, 5);

    corpus, мертвое тело, труп (1. 1 § 5. 1. 14 § 5. 1. 38-40 D. 11, 7. 1. 3 § 4. 5. 1. 7. 11 1). 47, 12).

    2) физическое действие: соrpore apprehendere, acquirere possessionem, possidere (1. 1 pr. 21 1. 3 § 1. 8 D. 41, 2); (1. 44 § 2 eod.);

    corporalis possessio, владение вещью (1. 24. 25 § 2 eod. 1. 40 § 2 D. 13, 7)ж corporaliter tenere (1. 24 cit.), omittere possessionem (1. 23 § 1 eod.);

    jusjurandum, sacramentum corporaliter praestare (1. 1 C. 2, 28. 1. 3 C. 2, 43);

    corporalis iniuria (l. 2 C. 11, 13).

    3) вещество, материя: res abesse videntur etiam hae, quarum corpus manet, forma mutata est (1. 13 § 1 D. 50, 16);

    oсоб, физический предмет, res corporalis, quae tangi potest. прост., "quae iu iure consistit" (1. 1 § 1 D. 1, 8); также corpus прот. ius, например universae res hereditatis - sive iura, sive corpora sint (1. 18 § 2 D. 5, 3); (1. 50 pr. eod.);

    bona - sive in corporibus sunt sive in actionibus (1. 3 pr. D. 37, 1); 1. 3 § 1 eod.), corporale pignus прот. nomen (1. 15 § 10 D. 42, 1);

    possideri possunt, quae sunt corporalia (I. 3 pr. D. 41, 2); (1. 2 § 3 D. 43, 26); (1. 222 D. 50, 16), sive corporis dominus, sive is, qui ius habet (1. 13 § 1 D. 39, 2);

    sive in corpore, sive in iure, loci, ubi aqua oritur, habeat quis ius (1. 8 D. 39, 3); (1. 4 pr. D. 8, 5);

    corpus прот. pecunia (1. 9 pr. D. 4, 4. 1. 13 § 2 D. 20, 1. 1. 21 § 2 D. 21, 2. 1. 5 pr. D. 25, 1);

    corpora nummorum. отдельные монеты (I. 19 § 2 D. 12, 6. 1. 24 D. 16, 3. 1. 51 D. 30. 1. 29 pr. D. 45, 1), также corpor. pecuniae (1. 34 § 2 D. 20, 1);

    corp. instrumentorum (1. 3 § 5 D. 43, 5), rationum, счетные книги (1. 37 D. 40, 5); (1. 40 D. 19, 1);

    si de corpore conveniat, error autem sit in vocabulo (1. 6 § 4 D. 6, 1);

    in corpore consentire, dissentire (1. 9 pr. D. 18, 1. 1. 34 pr. D. 41, 2);

    corporaliter, относительно материального состава вещи: corp. deminii (1. 5 pr. D. 25, 1);

    corp. rem transferre (1. 1 § 5 D. 43, 3);

    pignori dare (1. 1 § 15 D. 41, 2).

    4) совокупность различных предметов, как одно целое: corp. instrumentorum (1. 15 D 42, 5);

    corpus servorum (l. 195 § 3 D. 50, 16); (§ 18 J. 2, 20. 1. 23 § 5D. 6, 1. 1. 30 pr. В. 41, 3);

    corpus matrimonii, состояние, имущественная масса (1. 20 D. 4, 2. 1. 9 § 5 D. 22, 6. 1. 23. 25 D. 34, 4);

    corpus Homeri, все сочинения Гомера (1. 52 § 2 D. 32);

    omne corpus iuris, собрание всех законов (1. 1 pr. C. 5, 13).

    4) корпорация, общество: collegia v. corpora, quibus ius coeundi lege permissum est (1. 5 § 12 D. 50, 6);

    corpus cui licet coire (1. 21 D 34, 5);

    corpus habere, составлять корпорцию (1. 1 pr. § 1 D. 3, 4);

    a municipibus et societatibus et corporibus bon. poss. agnosci potest (1. 3 § 4 D. 37, 1);

    qui manumittitur a corpore aliquo s. collegio (I. 10 § 4 D. 2, 4); (1. 17 § 2 D. 27, 1);

    corpus mensorum frumenti (1. 10 § 1 D. 50, 5); отсюда corporatus, принадлежащий к известной корпорации, особ. цеховой член, напр. corporati urbis Romae (tit. C. 11, 14), civitatis Alexandrinae (1. un. C. 11, 28);

    municipes et corporati eiusdem loci (I. 8 C. 11, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > corpus

  • 17 permissus

    позволение (1. 10 § 12 cf. 1. 4 § 1 D. 2, 4);

    cilra permissum Praetoris capi (1. 15 § 12 D. 42, 1. 1. 1 pr. D. 43, 4. 1. 5 § 4 D. 36, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > permissus

  • 18 pontifex

    1) верховный жрец, главный понтифик = sacerdos, напр. res per pontifices deo consecratae (§ 8 I. 2, 1); (1. 2 D. 2, 4. I. 2 § 6 D. 1, 2. 1. 8 pr. D. 11, 7. Gai. I. 102);

    pontificalis: к верховному жрецу относящийся, permissum pontif. (1. 8 cit.);

    pontif. auctoritas (1. 50 § 1 D. 5; 3).

    2) епископ = episcopus (1. 1 pr. C. 1, 1. 1. 2 § 1 C. Th. 9, 17).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pontifex

  • 19 animadvertō or -vortō or (older) animum advertō

        animadvertō or -vortō or (older) animum advertō (constr. as one word), tī, sus, ere    [animum + adverto], to direct the mind, give attention to, attend to, consider, regard, observe: tuam rem, T.: eadem in pace: sed animadvertendum est diligentius quae sit, etc.: animum advertere debere, qualis, etc., N.: ad mores hominum regendos, L.: illud animadvertisse, ut ascriberem, etc. consul animadvertere proximum lictorem iussit, to call attention to the consul's presence, L.—To mark, notice, observe, perceive, see, discern: horum silentium: puerum dormientem: quod quale sit: Postquam id vos velle animum advorteram, T.: innocentes illos natos, etc., N.: haec... utcumque animadversa aut existimata erunt, whatever attention or consideration be given, L.: his animadversis, V.: illud ab Aristotele animadversum, the fact observed by. — To attend to, censure, blame, chastise, punish: ea ab illo animadvortenda iniuria est, deserves to be punished, T.: O facinus animadvortendum, worthy of punishment, T.: vox... in quā nihil animadverti possit, there is nothing censurable: neque animadvertere... nisi sacerdotibus permissum, Ta.: verberibus in civīs, S.: si in hunc animadvertissem: cum animadversum esset in iudices.

    Latin-English dictionary > animadvertō or -vortō or (older) animum advertō

  • 20 cōgitō

        cōgitō āvī, ātus, āre    [com- + agito], to consider thoroughly, ponder, weigh, reflect upon, think: etiam atque etiam, T.: animo, T.: rationem: maiores vestros, Ta.: te video, non cogito solum: Scipionem, to call to mind: quid agam, T.: in quantā calamitate sis, S.: quo loco sis: quantum in illo sceleris fuerit: tantum sibi esse permissum, quantum, etc.: haec posse accidere, Cs.: quem gentes castiorem cogitaverunt?: de nobis. — To feel, be inclined, be disposed: humaniter in me: si quid amice de Romanis cogitabis, are friendly to, N.: Karthago male iam diu cogitans, hostile in disposition. — To have in mind, intend, meditate, design, plan, purpose, mean: hunc in aedīs Recipere, T.: si liberi esse cogitaretis: ex fumo dare lucem, H.: nihil nisi caedes: quid mali cogitari potest, quod, etc.: mecum rem, Cu.: latere arbitrabantur quae cogitaverant, their purposes, N.: quid Cantaber cogitet, H.: scelus, Iu.: quid cogitet Auster, V.: ut aliquid acquireret, Cs.: ut haberet, quā fugeret, N.: ne quam occasionem dimitteret, Cs.: dies ac noctes de pernicie filii, plotted for: de nostro interitu: in Pompeianum cogitabam (sc. ire): eo die cogitabam in Agnanino (sc. manere).
    * * *
    cogitare, cogitavi, cogitatus V
    think; consider, reflect on, ponder; imagine, picture; intend, look forward to

    Latin-English dictionary > cōgitō

См. также в других словарях:

  • quod est inconveniens aut contra rationem non permissum est in lege — /kwod est inkanviyn(iy)enz 6t kontra raeshiyownam non parmisam est in liyjiy/ That which is inconvenient or against reason is not permissible in law …   Black's law dictionary

  • sapientis judicis est cogitare tantum sibi esse permissum, quantum commissum et creditum — /saepiyentas juwdasas est kojateriy t?ntam sibay esiy parmisam kwontam kamisam et kredatam/ It is the part of a wise judge to think that a thing is permitted to him, only so far as it is committed and intrusted to him. That is, he should keep his …   Black's law dictionary

  • Cuique enim in proprio fundo quamlibet feram quoque modo venari permissum — For it is permissible to everyone to hunt any wild animals upon his own estate in whatever manner. See 2 Bl Comm 415 …   Ballentine's law dictionary

  • Quod est inconveniens, aut contra rationem non permissum est in lege — That which is inconvenient or against reason is not permitted in the law …   Ballentine's law dictionary

  • DIVORTII duae apud Romanos species erant — Requdium, quod in Sponsalibus et Divortium proprie dictum, quod in consummatis valebat nuptiis. Prioris formula erat: Conditione tua non utor. Posterioris, Res tuas tibi babeto, vel Res tuas tibi agito. Utraque dicebatur Matrimonii renuntiatio,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Friedrich Johann Buck — (* 11. November 1722[1] in Königsberg (Preußen); † 4. August 1786 ebenda) war ein deutscher Philosoph und Mathematiker. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Literatur …   Deutsch Wikipedia

  • Märtyrerkrone — Zug der Hl. Märtyrerinnen mit Kränzen und Palmen im Hintergrund[1] Die Märtyrerkrone (lateinisch martyrii corona, auch corona fidei „Krone des Glaubens“) ist ein Attribut christlicher Märtyrer …   Deutsch Wikipedia

  • permiso — ► sustantivo masculino 1 Declaración que permite hacer o decir una cosa: ■ tengo permiso de mi padre para hacerlo. SINÓNIMO autorización 2 Posibilidad de abandonar de forma temporal una actividad u obligación: ■ el soldado salió de permiso.… …   Enciclopedia Universal

  • puissance — Puissance, f. pen. Est robusteté du corps, Virium corporis validitas. Dont on dit un puissant ribaut, d un qui est fort amassé de corps, nerveux et de gros membres. Ores est pouvoir d authorité, ainsi le Roy en ses lettres patentes, dit, de… …   Thresor de la langue françoyse

  • Permit — Per*mit , v. t. [imp. & p. p. {Permitted}; p. pr. & vb. n. {Permitting}.] [L. permittere, permissum, to let through, to allow, permit; per + mittere to let go, send. See {Per }, and {Mission}.] 1. To consent to; to allow or suffer to be done; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Permitted — Permit Per*mit , v. t. [imp. & p. p. {Permitted}; p. pr. & vb. n. {Permitting}.] [L. permittere, permissum, to let through, to allow, permit; per + mittere to let go, send. See {Per }, and {Mission}.] 1. To consent to; to allow or suffer to be… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»