Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

permĭtĭes

  • 1 permities

    permitiēs, ēī f. Pl, Enn, LM = pernicies

    Латинско-русский словарь > permities

  • 2 permities

    permitiēs, s. perniciēsa. E.

    lateinisch-deutsches > permities

  • 3 permities

    permitiēs, s. pernicies a. E.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > permities

  • 4 permities

    permĭtĭes ( - ĭcĭes), ēi, f. [per and root mi-; Sanscr. mi-, perire; cf. Gr. minuô, meiôn; Lat. minor, minimus; a distinct word from pernicies, v. Corss. Krit. Beit. p. 266 sq.; Munro ad Lucr. 1, 451; Koch, Exercitt. Crit. in Prisc. Poët. Rom., Bonn. 1851, p. 9; cf. contra, Bergk, Beit. z. Lat. Gram. 1, 154 sq.; Ussing ad Plaut. As. 132; Lorenz ad Plaut. Most. 1, 1, 3], a wasting away, perishing; ruin, destruction, decay (cf.:

    pernicies, labes, exitium): erilis permicies, of a slave,

    Plaut. Most. 1, 1, 3 Ritschl; also in all MSS. Plaut. Ps. 1, 3, 130; and in good MSS. id. As. 1, 1, 120; id. Bacch. 4, 7, 29; cf. Non. p. 153; 218.

    Lewis & Short latin dictionary > permities

  • 5 permities

    destruction, annihilation

    Latin-English dictionary > permities

  • 6 permicies

    permĭtĭes ( - ĭcĭes), ēi, f. [per and root mi-; Sanscr. mi-, perire; cf. Gr. minuô, meiôn; Lat. minor, minimus; a distinct word from pernicies, v. Corss. Krit. Beit. p. 266 sq.; Munro ad Lucr. 1, 451; Koch, Exercitt. Crit. in Prisc. Poët. Rom., Bonn. 1851, p. 9; cf. contra, Bergk, Beit. z. Lat. Gram. 1, 154 sq.; Ussing ad Plaut. As. 132; Lorenz ad Plaut. Most. 1, 1, 3], a wasting away, perishing; ruin, destruction, decay (cf.:

    pernicies, labes, exitium): erilis permicies, of a slave,

    Plaut. Most. 1, 1, 3 Ritschl; also in all MSS. Plaut. Ps. 1, 3, 130; and in good MSS. id. As. 1, 1, 120; id. Bacch. 4, 7, 29; cf. Non. p. 153; 218.

    Lewis & Short latin dictionary > permicies

  • 7 pernicies

    perniciēs (in Hdschrn. u. Ausgg. auch pernitiēs), ēī, f. (per u. nex), I) das Verderben, der Untergang, das Unglück (Ggstz. salus), sine pernicie corporis, ohne Schädigung d. K., Curt.: perniciem afferre, den Tod verursachen, Plin.: perniciem afferre vitae alcis, Cic.: agi ad perniciem, Phaedr., in perniciem, Plin.: alci perniciem dare, Enn. fr.: depellere perniciem a patria, Cic.: perniciei esse alci, Nep.: facere alci perniciem, V. bringen, Tac.: u. so perniciem ferre, Hor.: facile impelli ad eorum perniciem, Nep.: incumbere ad alcis perniciem, Cic.: incurrere in apertam perniciem, Cic.: machinari alci perniciem, Sall.: moliri alcis perniciem, Cic.: parare alci perniciem, Phaedr.: his opibus paene ad perniciem alcis uti, Caes.: astus hostium in perniciem ipsis vertere, Tac. – Plur., Arnob. 2, 59. – II) meton. = eine verderbliche, schädliche Person oder Sache, auch wir: das Verderben, illa pernicies (Unheilstifter, Unhold), Cic.: p. adulescentum, von einem Leno, Ter.: p. macelli, von einem Fresser, Hor.: p. vini, v. Wasser, Catull.: Plur., verderbliche, schädliche Tiere, Colum. 8, 14, 9. – / Alter Genet. pernicii, Sisenn. hist. 6. fr. 128 (bei Gell. 9, 14, 12 u. b. Non. 486, 30). Cic. Rosc. Am. 131; vgl. Gell. 9, 14, 19 u. Non. 486, 28: alter Genet. pernicies, nach Charis. 31, 20 sq. – alter Dat. pernicie, Liv. 5, 13, 5 (aber Nep. Thras. 2, 2 Halm perniciei). Vgl. übh. Gell. 9, 14. – Über die in Handschriften u. bei Grammatikern vorkommende, angeblich archaist. Schreibung permities handelt ausführlich Th. Bergk in den Beitr. 1, 154 ff.

    lateinisch-deutsches > pernicies

  • 8 pernicies

    perniciēs (in Hdschrn. u. Ausgg. auch pernitiēs), ēī, f. (per u. nex), I) das Verderben, der Untergang, das Unglück (Ggstz. salus), sine pernicie corporis, ohne Schädigung d. K., Curt.: perniciem afferre, den Tod verursachen, Plin.: perniciem afferre vitae alcis, Cic.: agi ad perniciem, Phaedr., in perniciem, Plin.: alci perniciem dare, Enn. fr.: depellere perniciem a patria, Cic.: perniciei esse alci, Nep.: facere alci perniciem, V. bringen, Tac.: u. so perniciem ferre, Hor.: facile impelli ad eorum perniciem, Nep.: incumbere ad alcis perniciem, Cic.: incurrere in apertam perniciem, Cic.: machinari alci perniciem, Sall.: moliri alcis perniciem, Cic.: parare alci perniciem, Phaedr.: his opibus paene ad perniciem alcis uti, Caes.: astus hostium in perniciem ipsis vertere, Tac. – Plur., Arnob. 2, 59. – II) meton. = eine verderbliche, schädliche Person oder Sache, auch wir: das Verderben, illa pernicies (Unheilstifter, Unhold), Cic.: p. adulescentum, von einem Leno, Ter.: p. macelli, von einem Fresser, Hor.: p. vini, v. Wasser, Catull.: Plur., verderbliche, schädliche Tiere, Colum. 8, 14, 9. – Alter Genet. pernicii, Sisenn. hist. 6. fr. 128 (bei Gell. 9, 14, 12 u. b. Non. 486, 30). Cic. Rosc. Am. 131; vgl. Gell. 9, 14, 19 u. Non. 486, 28: alter Genet. pernicies, nach Charis. 31, 20 sq. – alter Dat. pernicie, Liv. 5, 13, 5 (aber Nep. Thras. 2, 2 Halm perniciei). Vgl. übh.
    ————
    Gell. 9, 14. – Über die in Handschriften u. bei Grammatikern vorkommende, angeblich archaist. Schreibung permities handelt ausführlich Th. Bergk in den Beitr. 1, 154 ff.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pernicies

  • 9 permitialis

    permĭtĭālis, e, adj. [permities], fatal, destructive, ruinous:

    id quod nusquam sine permitiali Discidio potis est sejungi,

    Lucr. 1, 451 Munro (Lachm. perniciali).

    Lewis & Short latin dictionary > permitialis

  • 10 pernicies

    pernĭcĭes, ēi (old form of the gen. pernicii or pernici, Sisenn. ap. Gell. 9, 14, 12, and ap. Non. 486, 30; Cic. Rosc. Am. 45, 131, acc. to Gell. 9, 14, 19, and acc. to Non. 486, 28. But Charis., p. 53 P., gives for the passages of Cicero above cited the form pernicies; cf.

    , also,

    Diom. p. 281 P.— Dat. pernicie, Liv. 5, 13, 5 Drak. N. cr.:

    pernicii,

    Nep. 8, 2; v. also, permities), f. [perneco], destruction, death, ruin, overthrow, disaster, calamity (syn.: exitium, labes).
    I.
    Lit.:

    quantā in pernicie siet,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 29:

    de pernicie populi Romani et exitio hujus urbis,

    Cic. Cat. 4, 5, 10:

    videbam perniciem meam cum magnā calamitate rei publicae esse conjunctam,

    id. ib. 1, 5, 11:

    perniciem rei publicae moliens,

    id. ib. 1, 2, 5:

    cum tuā peste ac pernicie cumque eorum exitio, qui, etc.,

    id. ib. 1, 13, 33:

    incumbere ad perniciem alicujus,

    id. Mur. 28, 59:

    in apertam perniciem incurrere,

    id. N. D. 3, 27, 69:

    ad perniciem vocari,

    id. de Or. 2, 9, 35: Romanos inferendae pernicii causā venisse, Sisenn. ap. Gell. and Non. 1. 1.:

    alicui perniciem machinari,

    Sall. C. 18, 7:

    perniciem invenire sibi et aliis,

    Tac. A. 1, 74:

    pernicies in accusatorem vertit,

    id. ib. 11, 37; id. H. 3, 27:

    in nepotum Perniciem,

    Hor. C. 2, 13, 4.—
    II.
    Transf., concr., a person or thing that is ruinous or baleful, destruction, ruin, bane, pest:

    egredere, erilis pernicies, ex aedibus,

    Plaut. Most. 1, 1, 3 Lorenz (Ritschl, permicies):

    perlecebrae, pernicies, adulescentum exitium,

    id. As. 1, 2, 7:

    legirupa, pernicies adulescentum,

    id. Ps. 1, 3, 130; cf.:

    leno, pernicies communis adulescentium,

    Ter. Ad. 2, 1, 34:

    pernicies provinciae Siciliae,

    i. e. Verres, Cic. Verr. 1, 1, 2:

    illam perniciem exstinxit ac sustulit,

    i. e. Clodius, id. Mil. 31, 84:

    lymphae vini pernicies,

    Cat. 27, 5:

    eripite hanc pestem perniciemque mihi,

    id. 76, 20:

    pernicies et tempestas barathrumque macelli,

    Hor. Ep. 1, 15, 31.—Of animals, Col. 8, 14, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > pernicies

  • 11 WASTING AWAY

    [N]
    PERMITIES (-EI) (F)
    TABITUDO (-INIS) (F)

    English-Latin dictionary > WASTING AWAY

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»