-
1 permities
-
2 permities
permitiēs, s. perniciēsa. E.
-
3 permities
permitiēs, s. pernicies a. E.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > permities
-
4 permities
permĭtĭes ( - ĭcĭes), ēi, f. [per and root mi-; Sanscr. mi-, perire; cf. Gr. minuô, meiôn; Lat. minor, minimus; a distinct word from pernicies, v. Corss. Krit. Beit. p. 266 sq.; Munro ad Lucr. 1, 451; Koch, Exercitt. Crit. in Prisc. Poët. Rom., Bonn. 1851, p. 9; cf. contra, Bergk, Beit. z. Lat. Gram. 1, 154 sq.; Ussing ad Plaut. As. 132; Lorenz ad Plaut. Most. 1, 1, 3], a wasting away, perishing; ruin, destruction, decay (cf.:pernicies, labes, exitium): erilis permicies, of a slave,
Plaut. Most. 1, 1, 3 Ritschl; also in all MSS. Plaut. Ps. 1, 3, 130; and in good MSS. id. As. 1, 1, 120; id. Bacch. 4, 7, 29; cf. Non. p. 153; 218. -
5 permities
destruction, annihilation -
6 permicies
permĭtĭes ( - ĭcĭes), ēi, f. [per and root mi-; Sanscr. mi-, perire; cf. Gr. minuô, meiôn; Lat. minor, minimus; a distinct word from pernicies, v. Corss. Krit. Beit. p. 266 sq.; Munro ad Lucr. 1, 451; Koch, Exercitt. Crit. in Prisc. Poët. Rom., Bonn. 1851, p. 9; cf. contra, Bergk, Beit. z. Lat. Gram. 1, 154 sq.; Ussing ad Plaut. As. 132; Lorenz ad Plaut. Most. 1, 1, 3], a wasting away, perishing; ruin, destruction, decay (cf.:pernicies, labes, exitium): erilis permicies, of a slave,
Plaut. Most. 1, 1, 3 Ritschl; also in all MSS. Plaut. Ps. 1, 3, 130; and in good MSS. id. As. 1, 1, 120; id. Bacch. 4, 7, 29; cf. Non. p. 153; 218. -
7 pernicies
perniciēs (in Hdschrn. u. Ausgg. auch pernitiēs), ēī, f. (per u. nex), I) das Verderben, der Untergang, das Unglück (Ggstz. salus), sine pernicie corporis, ohne Schädigung d. K., Curt.: perniciem afferre, den Tod verursachen, Plin.: perniciem afferre vitae alcis, Cic.: agi ad perniciem, Phaedr., in perniciem, Plin.: alci perniciem dare, Enn. fr.: depellere perniciem a patria, Cic.: perniciei esse alci, Nep.: facere alci perniciem, V. bringen, Tac.: u. so perniciem ferre, Hor.: facile impelli ad eorum perniciem, Nep.: incumbere ad alcis perniciem, Cic.: incurrere in apertam perniciem, Cic.: machinari alci perniciem, Sall.: moliri alcis perniciem, Cic.: parare alci perniciem, Phaedr.: his opibus paene ad perniciem alcis uti, Caes.: astus hostium in perniciem ipsis vertere, Tac. – Plur., Arnob. 2, 59. – II) meton. = eine verderbliche, schädliche Person oder Sache, auch wir: das Verderben, illa pernicies (Unheilstifter, Unhold), Cic.: p. adulescentum, von einem Leno, Ter.: p. macelli, von einem Fresser, Hor.: p. vini, v. Wasser, Catull.: Plur., verderbliche, schädliche Tiere, Colum. 8, 14, 9. – / Alter Genet. pernicii, Sisenn. hist. 6. fr. 128 (bei Gell. 9, 14, 12 u. b. Non. 486, 30). Cic. Rosc. Am. 131; vgl. Gell. 9, 14, 19 u. Non. 486, 28: alter Genet. pernicies, nach Charis. 31, 20 sq. – alter Dat. pernicie, Liv. 5, 13, 5 (aber Nep. Thras. 2, 2 Halm perniciei). Vgl. übh. Gell. 9, 14. – Über die in Handschriften u. bei Grammatikern vorkommende, angeblich archaist. Schreibung permities handelt ausführlich Th. Bergk in den Beitr. 1, 154 ff.
-
8 pernicies
perniciēs (in Hdschrn. u. Ausgg. auch pernitiēs), ēī, f. (per u. nex), I) das Verderben, der Untergang, das Unglück (Ggstz. salus), sine pernicie corporis, ohne Schädigung d. K., Curt.: perniciem afferre, den Tod verursachen, Plin.: perniciem afferre vitae alcis, Cic.: agi ad perniciem, Phaedr., in perniciem, Plin.: alci perniciem dare, Enn. fr.: depellere perniciem a patria, Cic.: perniciei esse alci, Nep.: facere alci perniciem, V. bringen, Tac.: u. so perniciem ferre, Hor.: facile impelli ad eorum perniciem, Nep.: incumbere ad alcis perniciem, Cic.: incurrere in apertam perniciem, Cic.: machinari alci perniciem, Sall.: moliri alcis perniciem, Cic.: parare alci perniciem, Phaedr.: his opibus paene ad perniciem alcis uti, Caes.: astus hostium in perniciem ipsis vertere, Tac. – Plur., Arnob. 2, 59. – II) meton. = eine verderbliche, schädliche Person oder Sache, auch wir: das Verderben, illa pernicies (Unheilstifter, Unhold), Cic.: p. adulescentum, von einem Leno, Ter.: p. macelli, von einem Fresser, Hor.: p. vini, v. Wasser, Catull.: Plur., verderbliche, schädliche Tiere, Colum. 8, 14, 9. – ⇒ Alter Genet. pernicii, Sisenn. hist. 6. fr. 128 (bei Gell. 9, 14, 12 u. b. Non. 486, 30). Cic. Rosc. Am. 131; vgl. Gell. 9, 14, 19 u. Non. 486, 28: alter Genet. pernicies, nach Charis. 31, 20 sq. – alter Dat. pernicie, Liv. 5, 13, 5 (aber Nep. Thras. 2, 2 Halm perniciei). Vgl. übh.————Gell. 9, 14. – Über die in Handschriften u. bei Grammatikern vorkommende, angeblich archaist. Schreibung permities handelt ausführlich Th. Bergk in den Beitr. 1, 154 ff.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pernicies
-
9 permitialis
permĭtĭālis, e, adj. [permities], fatal, destructive, ruinous:id quod nusquam sine permitiali Discidio potis est sejungi,
Lucr. 1, 451 Munro (Lachm. perniciali). -
10 pernicies
pernĭcĭes, ēi (old form of the gen. pernicii or pernici, Sisenn. ap. Gell. 9, 14, 12, and ap. Non. 486, 30; Cic. Rosc. Am. 45, 131, acc. to Gell. 9, 14, 19, and acc. to Non. 486, 28. But Charis., p. 53 P., gives for the passages of Cicero above cited the form pernicies; cf.I., also,
Diom. p. 281 P.— Dat. pernicie, Liv. 5, 13, 5 Drak. N. cr.:pernicii,
Nep. 8, 2; v. also, permities), f. [perneco], destruction, death, ruin, overthrow, disaster, calamity (syn.: exitium, labes).Lit.:II.quantā in pernicie siet,
Plaut. Bacch. 4, 7, 29:de pernicie populi Romani et exitio hujus urbis,
Cic. Cat. 4, 5, 10:videbam perniciem meam cum magnā calamitate rei publicae esse conjunctam,
id. ib. 1, 5, 11:perniciem rei publicae moliens,
id. ib. 1, 2, 5:cum tuā peste ac pernicie cumque eorum exitio, qui, etc.,
id. ib. 1, 13, 33:incumbere ad perniciem alicujus,
id. Mur. 28, 59:in apertam perniciem incurrere,
id. N. D. 3, 27, 69:ad perniciem vocari,
id. de Or. 2, 9, 35: Romanos inferendae pernicii causā venisse, Sisenn. ap. Gell. and Non. 1. 1.:alicui perniciem machinari,
Sall. C. 18, 7:perniciem invenire sibi et aliis,
Tac. A. 1, 74:pernicies in accusatorem vertit,
id. ib. 11, 37; id. H. 3, 27:in nepotum Perniciem,
Hor. C. 2, 13, 4.—Transf., concr., a person or thing that is ruinous or baleful, destruction, ruin, bane, pest:egredere, erilis pernicies, ex aedibus,
Plaut. Most. 1, 1, 3 Lorenz (Ritschl, permicies):perlecebrae, pernicies, adulescentum exitium,
id. As. 1, 2, 7:legirupa, pernicies adulescentum,
id. Ps. 1, 3, 130; cf.:leno, pernicies communis adulescentium,
Ter. Ad. 2, 1, 34:pernicies provinciae Siciliae,
i. e. Verres, Cic. Verr. 1, 1, 2:illam perniciem exstinxit ac sustulit,
i. e. Clodius, id. Mil. 31, 84:lymphae vini pernicies,
Cat. 27, 5:eripite hanc pestem perniciemque mihi,
id. 76, 20:pernicies et tempestas barathrumque macelli,
Hor. Ep. 1, 15, 31.—Of animals, Col. 8, 14, 9. -
11 WASTING AWAY
[N]PERMITIES (-EI) (F)TABITUDO (-INIS) (F)