Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

pereant

  • 1 pereant

    pereant (лат.) доло́й их!

    Allgemeines Lexikon > pereant

  • 2 pereant

    БНРС > pereant

  • 3 Pereant

    см. Pereat
    Пусть погибнут, да сгинут.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pereant

  • 4 pereant

    прил.

    Универсальный немецко-русский словарь > pereant

  • 5 Pereant qui ante nos nostra dixērunt

    Пусть погибнут те, кто раньше нас высказал наши мысли.
    Поговорочное выражение, возникшее в новое время.
    Серьезные умы в Европе стали смотреть серьезно. Их очень немного, - это только подтверждает мое мнение о Западе, но они далеко идут, и я очень помню, как Т. Карлейль и добродушный Олсоп (тот, который был замешан в деле Орсини) улыбались над остатками моей веры в английские формы. Но вот является книга, идущая далеко дальше всего, что было сказано мною. Pereant qui ante nos nostra dixerunt, и спасибо тем, которые после нас своим авторитетом утверждают сказанное нами и своим талантом ясно и мощно передают слабо выраженное нами. (А. И. Герцен, Джон Стюарт Милль и его книга "On liberty".)
    Является Ляпунов: узнаёт à la Валленштейн, старого солдата, остается наедине с Сымеоном и окончательно превращается в Валленштейна: "Ты стоишь подле меня, как моя молодость", - говорит он Симеону: "er stand neben mir wie meine Jugend...", - говорит Валленштейн о Максе. Pereant qui ante nos nostra dixerunt! (И. С. Тургенев, Смерть Ляпунова. Соч. С. А. Гедеонова.)
    Между двумя разными категориями, между образом и мыслью, - исключено соперничество, обычно возникающее при смежности, при тождестве душевных конституций. Изречение: "pereant qui ante nos nostra dixerunt" здесь так же утрачивает силу, как и вопрос художника у Гете: "что за жизнь, коль есть другие?" (Томас Манн, Страдания и величие Рихарда Вагнера.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pereant qui ante nos nostra dixērunt

  • 6 Пусть погибнут те, кто раньше нас высказал наши мысли

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Пусть погибнут те, кто раньше нас высказал наши мысли

  • 7 pereo

    pĕr-ĕo, ĭi (īvi), ĭtum, īre (periet for peribit, Coripp. Johann. 7, 27; perf. perivit, App. M. 4, 21:

    perīt,

    Juv. 8, 85:

    perisset,

    Lact. 3, 20, 17 al.:

    perisse,

    Liv. 1, 49, 1; Ov. Am. 2, 19, 56; fut. periet, Vulg. Sap. 4, 19 al.), v. n.
    I.
    To pass away, come to nothing; to vanish, disappear, be lost:

    e patriā,

    Plaut. Capt. 3, 4, 5:

    ecqua inde perisset soror,

    Ter. Eun. 3, 3, 15:

    ne vena periret aquae,

    Ov. Tr. 3, 7, 16.—
    B.
    Esp., to pass through, leak, be absorbed ( poet.):

    lymphae Dolium pereuntis,

    Hor. C. 3, 11, 27; cf.:

    postremo pereunt imbres, ubi eos pater aether In gremium matris terrai praecipitavit,

    Lucr. 1, 250.—
    II.
    To pass away, to be destroyed, to perish (the predom. and class. signif. of the word; syn.: occĭdo, intereo, obeo).
    A.
    In gen.:

    aedes cum fundamento perierint,

    Plaut. Most. 1, 2, 69:

    tantam pecuniam tam brevi tempore perire potuisse,

    Cic. Phil. 5, 4, 11:

    totum exercitum periturum,

    Nep. Epam. 7, 4:

    fac pereat vitreo miles ab hoste tuus (in the game of chess),

    let your knight be taken by a pawn, Ov. A. A. 2, 208:

    causae cur urbes perirent,

    Hor. C. 1, 16, 19:

    peritura regna,

    Verg. G. 2, 498:

    puppis,

    Ov. F. 3, 600:

    Troja peritura,

    Verg. A. 2, 660:

    pereunt sole tepente nives,

    melt away, Ov. F. 3, 236:

    telum rubigine,

    Hor. S. 2, 1, 13:

    comae,

    Ov. Am. 1, 14, 30:

    fabae laeso flore,

    id. F. 5, 267.—Of the crocus:

    gaudet calcari et atteri, pereundoque melius provenit,

    Plin. 21, 6, 17, § 34.—
    B.
    In partic.
    1.
    To perish, lose one's life, die (class.): non intellego, quamobrem, si vivere honeste non possunt, perire turpiter velint;

    aut cur minore dolore perituros se cum multis, quam si soli pereant, arbitrentur,

    Cic. Cat. 2, 10, 21:

    summo cruciatu supplicioque,

    id. N. D. 3, 33, 81:

    fame,

    id. Inv. 2, 57, 172:

    eodem leto esse pereundum,

    id. Div. 1, 26, 56:

    morbo,

    Hor. Ep. 1, 7, 86:

    naufragio,

    Cic. Deiot. 9, 25:

    hominum manibus,

    Verg. A. 3, 606:

    uterque juravit, periturum inter nos secretum,

    that it should perish with us, Petr. 21:

    ab Hannibale,

    at his hands, Plin. 11, 37, 73, § 189:

    perire turpiter,

    Cic. Cat. 2, 10, 21:

    fortiter,

    Hor. S. 2, 3, 42:

    generosius,

    id. C. 1, 37, 21:

    a morbo,

    Nep. Reg. 3, 3.—
    2.
    To pine away with love, to be desperately in love; to love to desperation ( poet.):

    indigno cum Gallus amore peribat,

    Verg. E. 10, 10; Cat. 45, 3:

    quo beatus Vulnere, quā pereat sagittā,

    Hor. C. 1, 27, 11:

    ipse Paris nudā fertur periisse Lacaenā,

    Prop. 2, 12, 13.—With acc. of the beloved object, Plaut. Poen. 5, 2, 135.—
    3.
    To be lost, wasted, spent in vain:

    ne et oleum et opera perierit,

    Cic. Att. 2, 17, 1:

    tempora,

    Ov. R. Am. 107:

    labor,

    id. M. 1, 273:

    nullus perit otio dies,

    Plin. 11, 6, 5, § 14:

    ne nummi pereant,

    Hor. S. 1, 2, 133:

    minae,

    Ter. Ad. 4, 7, 25:

    aurum,

    Col. 11, 1, 29; cf.

    actiones,

    Liv. 39, 18.—
    4.
    To be lost, ruined, undone:

    quid fieri tum potuit? jampridem perieramus,

    Cic. Att. 14, 10, 1:

    meo vitio pereo,

    id. ib. 11, 9, 1.—Hence, perii, etc., as an exclamation of despair, I am lost! I'm undone! hei mihi, disperii! vocis non habeo satis:

    vicini, interii, perii,

    Plaut. Most. 4, 3, 36:

    perii, interii, occidi! quo curram! quo non curram?

    id. Aul. 4, 9, 1:

    perii animo,

    am disheartened, id. Rud. 2, 6, 26; cf.:

    ingenio perii,

    Ov. Tr. 2, 2; Lucr. 4, 1136:

    periimus, actum est,

    we are lost, it is all over with us, Ter. Ad. 3, 2, 26:

    perierat et inventus est,

    Vulg. Luc. 24, 32; 15, 6.—So, peream, si, nisi, in asseverations, may I perish, may I die, if or if not, Ov. H. 17, 183; Cassiod. ap. Cic. Fam. 15, 19, 4; Ov. P. 3, 5, 47; id. H. 17, 183.— Gerund and gerundive:

    nisi illud perdo argentum, pereundum est mihi,

    Plaut. As. 1, 3, 91; Prop. 2, 1, 53:

    pereundi figurae,

    Ov. H. 10, 81:

    pereundi terminus,

    Sil. 3, 559:

    puppis pereunda est probe,

    must be lost, Plaut. Ep. 1, 1, 70.—
    C.
    Trop., of moral qualities, etc.:

    pudor periit,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 81:

    fides,

    id. Truc. 1, 1, 24:

    virtus,

    Ov. F. 2, 227.

    Lewis & Short latin dictionary > pereo

  • 8 Gaudeāmus igitur

    Итак, будем веселиться!
    Начало старинной студенческой песни [ О ритмике этого стихотворного текста см. примечание к Dies irae, dies illa - авт. ], возникшей из застольных песен вагантов. Текст в ныне распространенной редакции оформился конце XVIII в.., музыку написал фламандец Иоганн Окенгейм (XV в.)
    Часто цитируются тж. следующие строки: Juvenes dum sumus ; Nos habēbit humus ; Ubi sunt, qui ante nos in mundo fuēre? ; Vivat academia, vivant professōres
    Gaudeamus igitur,
    Post jucundam juventutem,
    Nos habebit humus. (bis)
    Transite ad inferos,
    Ubi jam fuere. (bis)
    Vita nostra brevis est,
    Brevi finietur;
    Venit mors velociter,
    Rapit nos atrociter,
    Nemini parcetur. (bis)
    Vivat Academia,
    Vivat membrum quodlibet,
    Vivant omnes virgines,
    Faciles, formosael
    Tenerae, amabiles,
    Bonae, laboriosae. (bis)
    Vivat nostra civitas,
    Maecenatum caritas,
    Pereat tristitia,
    Pereant osores,
    Pereat diabolus,
    Итак, будем веселиться
    После приятной юности,
    нас возьмет земля.
    Где вы, которые раньше нас
    Подите на небо,
    перейдите в ад,
    где они уже были.
    Жизнь наша коротка,
    скоро она кончится.
    Смерть приходит быстро,
    уносит нас безжалостно,
    никому пощады не будет.
    Да здравствует университет,
    Да здравствует каждый член его,
    да здравствуют все члены,
    Да здравствуют все девушки,
    ласковые, красивые!
    Да здравствуют и женщины,
    нежные, достойные любви,
    добрые, трудолюбивые!
    Да здравствует и государство,
    и тот, кто им правит!
    Да здравствует наш город,
    милость меценатов,
    которая нам здесь покровительствует.
    Да исчезнет печаль,
    да погибнут ненавистники наши,
    да погибнет дьявол,
    (Перевод С. И. Соболевского)
    □ В парафразе см. Taceāmus igitur .
    Чокнемся, брат, и давай-ка по-старинному: Gaudeamus igitur! Приятели чокнулись стаканами и пропели растроганными и фальшивыми голосами старинную студенческую песню. (И. С. Тургенев, Рудин.)
    Он [ Дмитрий ] чрезвычайно развеселился, потребовал еще бутылку шампанского (что было против его правил), зазвал в нашу комнату какого-то незнакомого господина и стал поить его, пел gaudeamus igitur, просил, чтоб все вторили ему, и предлагал ехать в Сокольники кататься... (Л. Н. Толстой, Юность.)
    Отношения студентов между собою, различные проявления молодой умственной жизни, студенческие кружки, их горячие споры, их искренние верования и честные стремления, классическое "gaudeamus igitur", от которого встрепенется сердце всякого бывшего студента - вся эта поэзия юности остается в стороне. (Д. И. Писарев, Наша университетская наука.)
    Они [ курсистки ], столкнувшись головами и засмеявшись, вытащили под стойкой из ведра со льдом тяжелую бутылку и нерешительно переглянулись - откупоренных бутылок еще не было. Я зашел за стойку и через минуту молодецки хлопнул пробкой. Потом весело предложил им по бокалу - gaudeamus igitur! - остальное допил бокал за бокалом один. (И. А. Бунин, Натали.)
    Мы бросились к нему, и он расцеловался с каждым из нас. А теперь, - сказал Субоч, - несколько слов по-латыни. Он взмахнул руками и запел: gaudeamus igitur, juvenes dum sumus. Мы подхватили нашу первую студенческую песню. (К. Паустовский, Повесть о жизни.)
    Случалось, что у сына собирались товарищи - девушки и юноши, но тогда Валицкий лишь плотнее закрывал дверь кабинета, чтобы к нему не доносились громкий смех и раздражающие его звуки патефона. Впрочем, однажды его охватил приступ любопытства. Он вспомнил свою молодость, студенческие сборища, "Гаудеамус", девушек-курсисток и все такое прочее, ныне безвозвратно канувшее в прошлое, и Федору Васильевичу захотелось пойти и посмотреть, как веселится нынешняя молодежь. (А. Б. Чаковский, Блокада.)
    2 января утром - торжественный акт в университете в присутствии высших властей столицы - По окончании акта студенты вываливают на Большую Никитскую и толпами, распевая "Gaudeamus igitur", движутся к Никитским воротам и к Тверскому бульвару, в излюбленные свои пивные. (В. А. Гиляровский, Москва и москвичи.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Gaudeāmus igitur

  • 9 Litora castis inimīca puellis

    Берега, враждебные чистым девам.
    Проперций, I, 27-33:
    Tú modo quám primúm corrúptas désere Bájas Múltis ísta dabánt lítora díscidiúm, Lítora quáe fuerúnt castís inimíca puéllis: Áh, pereánt Bajáe, crímen Amóris, aquáe!
    "Ты только скорее покинь развратные Байи. Многим приносили разрыв эти берега, берега, которые часто бывали опасны непорочным девам. Ах, пусть погибнут Байи со своими водами, эта язва для счастливой любви!"
    А прежний жених еще нравится Цинтии, и она с некоторой грустью думает о разбитых надеждах. "И все это сделали Байи [ Байи - маленький городок в Кампании, близ Неаполя, в древности модный курорт, место теплых морских купаний римской знати. - авт. ], - шепчет про себя молодая девушка: - развратные Байи, litora castis inimica puellis! Там он изменил мне, там завладела им Сильвия!" (А. А. Тихонов (Луговой), Pollice verso.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Litora castis inimīca puellis

  • 10 Pereat

    см. тж. Pereant
    Пусть погибнет, да сгинет.
    Малов был глупый, грубый и необразованный профессор в политическом отделении. Студенты презирали его, смеялись над ним - Студенты решились прогнать его из аудитории. Через край полная аудитория была неспокойна и издавала глухой, сдавленный гул. Малое сделал какое-то за замечание, началось шарканье. - Вы выражаете ваши мысли, как лошади, ногами, - заметил Малое, вообразивший, вероятно, что лошади думают галопом и рысью, - и буря поднялась: свист, шиканье, крик: "Вон, вон его! Pereat!" (А. И. Герцен, Былое и думы.)
    Любостяжаев, человек обыкновенно смирный и почтительный, на этот раз поддался общему течению. Он сказал: "Его превосходительство Иван Прохорыч такая дылда... такая дылда!" После каждой фразы мы восклицали: "Pereat!" (А. П. Чехов. Рассказ, которому трудно подобрать название.)
    В Ганновере якобы кричали: "À bas la noblesse!" Я совершенно не могу представить себе, как это звучит по-немецки: ведь наши добряки не знают ни одного гневного выкрика, кроме латинского pereat! (Людвиг Берне, Парижские письма.)
    Он поймал себя на том, что прислушивается к именам, которые многотысячная толпа встречает проклятиями и криками: "pereat". (Мор Иокаи, Сыновья человека с каменным сердцем.)
    Ant:

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pereat

  • 11 Пусть погибнут

    = Да сгинут

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Пусть погибнут

  • 12 crimen

    crīmen, minis, n. (v. cerno = *crino, wie griech. κρινα v. κρίνω), der Gegenstand richterlicher Entscheidung, die Beschuldigung, Anschuldigung, Anklage, der Beschuldigungs-, Anklagepunkt u. übh. der anklagende Vorwurf u. (sofern der Vorwurf unbegründet ist) die Verleumdung, I) subjectiv: 1) eig.: auctor criminis, Cic.: crimen sine accusatore, sententia sine consilio, damnatio sine defensore, Cic.: cr. ambitus, Cic.: cr. maiestatis, Beschuldigung des Majestätsverbrechens, Cic.: cr. proditionis, Nep.: cr. avaritiae (Ggstz. liberalitatis laus), Cic. – cr. regis, gegen den K., Liv.: aber (m. subj. Genet.) crimina Persei, Liv.: crimina in patres, Liv. – sermones pleni criminum in patres, Liv.: omnia (erant) criminum inter ipsos plena (voller gegenseitiger Beschuldigungen), Liv. – reliquum est crimen de veneno, Cic. – cr. atrox, Liv.: cr. acerbum, Quint.: cr. caecum erat, lag im Dunkel, Liv.: cr. falsum, Ggstz. verum, Cic.: er. magnum, Cic.: cr. meum (tuum, suum), bald = von mir (vorgebrachte), bald = gegen mich, Cic.: cr. navale, in betreff der Schiffsleute, Cic. – cr. merere, einen Vorwurf auf sich laden, Tac.: cr. propulsare, defendere, Cic., Ggstz. cr. obicere, Quint.: cr. purgare, Cic.: facere sibi cr., Cic., od. afferre cr., Cic., zuziehen: in cr. vocare, Cic., od. adducere, Plin., anschuldigen, anklagen: in cr. vocari, Nep., od. venire, Ter., angeschuldigt, angeklagt werden: in crimina attrahi (hineingezogen werden), Tac.: fingere alci alcis rei cr., einen fälschlich anklagen, -anschuldigen, Prop.: dare alci alqd crimini, zum Vorwurf machen, Cic.: esse crimini, zum Vorwurf gereichen, Cic.: esse in crimine, angeschuldigt werden, Cic.: ubi est crimen (ein Beschuldigungsgrund)? Cic.: qui crimine eo damnaretur, deshalb, Cic.: invidiae crimine accusari, gehässigerweise angeklagt werden, Nep.: alqm arcessere crimine ambitus, anklagen wegen A., Cic.: quae te mihi crimina mutant? Verleumdungen, Verunglimpfungen, Prop. – 2) meton., die Anklage = der Gegenstand des Vorwurfs, perpetuae cr. posteritatis eris, wirst von ihr geschmäht werden, Ov. trist. 4, 9, 26; vgl. Ov. am. 3, 7, 4. – II) objektiv, die angeklagte Schuld, das Vergehen, Verbrechen, 1) eig.: a) im allg. (s. Weißenb. Liv. 40, 12, 10 wo er fälschlich Stellen aus Cic. anführt u. 45, 24, 4): crimen meum, Liv.: crimen ultro fateri, Suet.: hoc si crimen erit, crimen amoris erit, Prop.: tam formosa tuum mortua crimen erit, deine Schuld, Prop.: qui nos poenā, non crimine liberant, Liv. – crimen est m. folg. Infin., cum crimen meum sit vicisse, Sen. contr. 10, 2 (31), 1; vgl. Apul. de apol. 25. – v. lebl. Subjj., brassicae crimina, Fehler, Plin. 20, 91. – b) insbes. das Verbrechen der Buhlerei, der Ehebruch, Ov. met. 9, 24. Sil. 6, 634. – u. c) poet., crimina belli, Krieg erregender Hader, Verg. Aen. 7, 339. – 2) meton.: a) der ein Laster darstellende Gegenstand, das Laster, das Verbrechen, et rupit pictas, caelestia crimina (der Götter Ehebruch), vestes, Ov.: concepta crimina, das verbrecherisch empfangene Kind, Ov.: tum paries nullo crimine pictus erat, war mit keiner Darstellung des Lasters bemalt, Prop.: impressā signat sua crimina gemmā, den das Vergehen enthaltenden Brief, Ov. – b) der ein Vergehen veranlassende Gegenstand, die Schuld, se causam clamat crimenque caputque malorum, Verg.: at pereant Baiae crimen amoris aquae, die Schuld der Untreue, Prop. – / crimen als masc., illic duplicem ac geminum crimen admittunt, Ps. Cypr. de aleat. 6 extr.

    lateinisch-deutsches > crimen

  • 13 intercido [2]

    2. inter-cido, cidī, ere (inter u. cado), I) dazwischenfallen, a) eig., telum vanum intercidit, Liv., oder intercidit inter arma corporaque, Liv. – b) übtr., dazwischen eintreten, -vorfallen, si quae interciderunt, Cic. ep. 5, 8, 3. – II) dazwischen durchfallen, a) eig.: quod intercidit, was zwischen durch (den Schwarm der Vögel) auf die Erde fiel, Liv. 3, 10, 6. – - b) übtr.: α) verloren gehen, litterae intercidunt, Liv.: claves portarum neglegentiā intercidisse, Liv.: intercidunt ova, Plin. – β) dem Gedächtnisse entfallen, m. memoriā, Liv. u. Val. Max.: bl. interc., Ov. u. Tac.: u. alci interc., Hor. – γ) außer Gebrauch kommen, (Ggstz. invalescere), v. Wörtern usw., Quint. 10, 2, 13 u. s. – δ) zugrunde gehen, untergehen, verloren gehen, verschwinden, aufhören, v. Lebl., muta ista et inanima intercidere, Tac.: huius morte etiam Atheniensium virtus intercidit, Iustin.: bene rei gerendae occasiones interciderunt, Liv.: v. Pers., pereant amici, dum inimici unā intercidant, Poët. bei Cic.: multi fortuitis casibus interciderunt, Tac.: ut in posteritatem Scytharum genus per feminas intercidat, Iustin.

    lateinisch-deutsches > intercido [2]

  • 14 situs [2]

    2. situs, ūs, m. (sino), I) die Lage, Stellung, 1) eig.: a) übh.: urbis, Caes. u. Cic.: loci, Cic.: locorum, Curt.: membrorum, Cic. – Plur., situs oppidorum, castrorum, Caes.: locorum, Cic. u. Solin.: terrarum, Cic.: urbium, Sen. rhet.: gentium, Örtlichkeiten, Ortsverhältnisse, Tac. – b) als philos. t.t., die Kategorie κεισθαι, Augustin. de categ. 12. Mart. Cap. 4. § 340 u. 363381. – 2) meton.: a) die Stellung = der Bau, exegi monumentum... regali situ pyramidum altius, als der Königsbau der P., Hor. carm. 3, 30, 2. – b) die Lage = die Weltgegend, Gegend, meridianus, Plin.: Plur., (pantherae) repleturae illos situs, Plin. 27, 7. – II) insbes., das lange Liegen an einem Orte, A) eig. u. meton.: 1) ein.: gladius situ roviginat, Nichtgebrauch, Apul.: situ durescere campum, Ruhe, Verg. – 2) meton.: a) der Mangel an Wartung, cessat terra situ, Ov.: so auch loca senta situ, Verg. – b) der durch langes Liegen erzeugte Schimmel, Rost, Schmutz, occupat arma situs, Tibull.: canescunt tecta situ, Ov.: ferrum situ carpitur, Sen. rhet.: crocum, quod redolet situm, Plin.: v. Schmutze, v. der Unsauberkeit des Körpers, Poëta bei Cic., Ov. u.a. – B) übtr., das geistige Verrosten, Vermodern, Verwesen, Hinwelken, Hinschwinden, a) im allg.: senectus victa situ, Ov.: ne pereant pectora situ, Untätigkeit, Ov.: velut situm ducere, sich gewissermaßen verliegen, Quint.: marcescere otii situ, Liv.: situ secreti consumi, in der Einsamkeit verrosten, Quint. – b) v. Dingen, die in Vergessenheit, aus der Gewohnheit kommen, in aeterno iacēre situ, Vergessenheit, Prop.: passus est leges situ atque senio emori, als vermodert u. veraltet außer Kraft zu treten Gell.: quantum apud Ennium et Accium verborum situs occupaverit = quot verba vetustas et oblivio deleverit, Sen.: sepultae ac situ obsitae iustitia, aequitas, industria civitati redditae, die gleichs. zu Grabe getragene und vermoderte G. usw., Vell. – / Nom. Plur. situus, Plin. 7, 153 Detl. (vgl. Detlefsen in symbol. philol. Bonn. p. 712 sqq.).

    lateinisch-deutsches > situs [2]

  • 15 vendibiliter

    vēndibiliter, Adv., doch nur im Compar. (vendibilis), verkäuflich, quae cutem poliunt, ut sub nomine virginali vendibilius pereant, Hieron. epist. 130, 18.

    lateinisch-deutsches > vendibiliter

  • 16 долой их!

    adv
    lat. pereant

    Универсальный русско-немецкий словарь > долой их!

  • 17 pereo

    perĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum - intr. - [st2]1 [-] passer par, passer à travers. [st2]2 [-] périr; mourir. [st2]3 [-] être perdu, être désespéré. [st2]4 [-] en parl. des ch.: périr, être détruit, se perdre. [st2]5 [-] être perdu (pour qqn), être enlevé (à qqn). [st2]6 [-] être violemment épris, brûler d'amour. [st2]7 - tr. - aimer ardemment.    - perierat imperium si Fabius tantum ausus esset quantum ira suadebat, Sen. Ir. 1, 11, 5: c'en était fait de l'empire, si Fabius avait osé tout ce que son ressentiment lui conseillait.    - perire amore (tour poét.): mourir d'amour.
    * * *
    perĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum - intr. - [st2]1 [-] passer par, passer à travers. [st2]2 [-] périr; mourir. [st2]3 [-] être perdu, être désespéré. [st2]4 [-] en parl. des ch.: périr, être détruit, se perdre. [st2]5 [-] être perdu (pour qqn), être enlevé (à qqn). [st2]6 [-] être violemment épris, brûler d'amour. [st2]7 - tr. - aimer ardemment.    - perierat imperium si Fabius tantum ausus esset quantum ira suadebat, Sen. Ir. 1, 11, 5: c'en était fait de l'empire, si Fabius avait osé tout ce que son ressentiment lui conseillait.    - perire amore (tour poét.): mourir d'amour.
    * * *
        Pereo, peris, periui, et per syncopam perii, peritum, penul. corr. perire. Plaut. Estre perdu, Perir.
    \
        Ne pueri pereant fame. Plaut. Meurent de faim.
    \
        - prudens, sciens, Viuus, vidensque pereo. Terent. Je meurs.
    \
        Quod si fit, pereo funditus. Terent. C'est faict du tout de moy.
    \
        Perit ab animo. Plaut. Le courage luy default.
    \
        Lustris perire. Lucret. Se tuer d'yvrongner et paillarder.
    \
        Metagenes certe periit. Cic. Il ha faict banque route, Il ha tout perdu, Il a fauché et fené, Il n'ha plus rien, Il est destruict de fond en comble.
    \
        Perierunt aedes. Plaut. Sont rompues et cheutes.
    \
        Nullus otio perit dies apibus. Pli. Les mousches à miel ne perdent point une journee, qu'elles ne besongnent.
    \
        Niues pereunt tepente sole. Ouid. Se fondent.
    \
        - tua arte viginti minae Pro psaltria periere. Terent. Sont consumees et despendues.
    \
        Pudor illi periit. Plaut. Il est eshonté, Il n'ha plus de honte, Il a perdu toute honte.
    \
        Telum pereat rubigine. Horat. Se gaste.
    \
        Funditus pereunt vrbes. Horat. Perissent.
    \
        Perire ab aliquo. Plin. Estre tué par aucun.
    \
        Fortiter perire. Horat. Mourir vaillamment.
    \
        Morbo perire. Caes. Mourir par maladie.
    \
        Peream. Brutus ad Ciceronem. Une maniere de jurer des payens, Je puisse mourir.
    \
        Male pereat Lesbia. Horat. De male mort puist elle mourir, La male mort la puisse tuer.

    Dictionarium latinogallicum > pereo

  • 18 crimen

    crīmen, minis, n. (v. cerno = *crino, wie griech. κρινα v. κρίνω), der Gegenstand richterlicher Entscheidung, die Beschuldigung, Anschuldigung, Anklage, der Beschuldigungs-, Anklagepunkt u. übh. der anklagende Vorwurf u. (sofern der Vorwurf unbegründet ist) die Verleumdung, I) subjectiv: 1) eig.: auctor criminis, Cic.: crimen sine accusatore, sententia sine consilio, damnatio sine defensore, Cic.: cr. ambitus, Cic.: cr. maiestatis, Beschuldigung des Majestätsverbrechens, Cic.: cr. proditionis, Nep.: cr. avaritiae (Ggstz. liberalitatis laus), Cic. – cr. regis, gegen den K., Liv.: aber (m. subj. Genet.) crimina Persei, Liv.: crimina in patres, Liv. – sermones pleni criminum in patres, Liv.: omnia (erant) criminum inter ipsos plena (voller gegenseitiger Beschuldigungen), Liv. – reliquum est crimen de veneno, Cic. – cr. atrox, Liv.: cr. acerbum, Quint.: cr. caecum erat, lag im Dunkel, Liv.: cr. falsum, Ggstz. verum, Cic.: er. magnum, Cic.: cr. meum (tuum, suum), bald = von mir (vorgebrachte), bald = gegen mich, Cic.: cr. navale, in betreff der Schiffsleute, Cic. – cr. merere, einen Vorwurf auf sich laden, Tac.: cr. propulsare, defendere, Cic., Ggstz. cr. obicere, Quint.: cr. purgare, Cic.: facere sibi cr., Cic., od. afferre cr., Cic., zuziehen: in cr. vocare, Cic., od. adducere, Plin., anschuldigen, anklagen: in cr. vocari, Nep., od. venire,
    ————
    Ter., angeschuldigt, angeklagt werden: in crimina attrahi (hineingezogen werden), Tac.: fingere alci alcis rei cr., einen fälschlich anklagen, -anschuldigen, Prop.: dare alci alqd crimini, zum Vorwurf machen, Cic.: esse crimini, zum Vorwurf gereichen, Cic.: esse in crimine, angeschuldigt werden, Cic.: ubi est crimen (ein Beschuldigungsgrund)? Cic.: qui crimine eo damnaretur, deshalb, Cic.: invidiae crimine accusari, gehässigerweise angeklagt werden, Nep.: alqm arcessere crimine ambitus, anklagen wegen A., Cic.: quae te mihi crimina mutant? Verleumdungen, Verunglimpfungen, Prop. – 2) meton., die Anklage = der Gegenstand des Vorwurfs, perpetuae cr. posteritatis eris, wirst von ihr geschmäht werden, Ov. trist. 4, 9, 26; vgl. Ov. am. 3, 7, 4. – II) objektiv, die angeklagte Schuld, das Vergehen, Verbrechen, 1) eig.: a) im allg. (s. Weißenb. Liv. 40, 12, 10 wo er fälschlich Stellen aus Cic. anführt u. 45, 24, 4): crimen meum, Liv.: crimen ultro fateri, Suet.: hoc si crimen erit, crimen amoris erit, Prop.: tam formosa tuum mortua crimen erit, deine Schuld, Prop.: qui nos poenā, non crimine liberant, Liv. – crimen est m. folg. Infin., cum crimen meum sit vicisse, Sen. contr. 10, 2 (31), 1; vgl. Apul. de apol. 25. – v. lebl. Subjj., brassicae crimina, Fehler, Plin. 20, 91. – b) insbes. das Verbrechen der Buhlerei, der Ehebruch, Ov. met. 9, 24. Sil. 6, 634. – u. c) poet., crimina belli, Krieg er-
    ————
    regender Hader, Verg. Aen. 7, 339. – 2) meton.: a) der ein Laster darstellende Gegenstand, das Laster, das Verbrechen, et rupit pictas, caelestia crimina (der Götter Ehebruch), vestes, Ov.: concepta crimina, das verbrecherisch empfangene Kind, Ov.: tum paries nullo crimine pictus erat, war mit keiner Darstellung des Lasters bemalt, Prop.: impressā signat sua crimina gemmā, den das Vergehen enthaltenden Brief, Ov. – b) der ein Vergehen veranlassende Gegenstand, die Schuld, se causam clamat crimenque caputque malorum, Verg.: at pereant Baiae crimen amoris aquae, die Schuld der Untreue, Prop. – crimen als masc., illic duplicem ac geminum crimen admittunt, Ps. Cypr. de aleat. 6 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crimen

  • 19 intercido

    1. inter-cīdo, cīdī, cīsum, ere (inter u. caedo), I) ein Ganzes in der Mitte durchschneiden, durchstechen, durchgraben, so daß sein Zusammenhang unterbrochen wird, mitten durchbrechen, a) eig., olivas acuto calamo, Pallad.: quā (securiculā) intercidantur radices, Plin. – montem, Cic.: Isthmon, Quint.: pontem, abbrechen, Liv.: aedes, niederreißen, ICt.: venas fontis cuniculis, abgraben, Hirt. b. G. – b) übtr., α) übh.: colles intercisi vallibus, durchschnitten von usw., Auct. b. Alex.: iugum mediocri valle a castris eorum intercisum, war getrennt von diesem Lager, Hirt. b. G.: insula ab Italia freto intercisa, Sen. – β) ab-, unterbrechen, plura rogantis verba, den B. nicht weiter reden (nicht ausreden) lassen, Sen.: intercisus versus, Sen. rhet.: et sententias intercidere et verba corrupte pronuntiare, Gell. – intercisi dies = Tage, an denen des Morgens u. Abends keine öffentlichen Geschäfte vorgenommen werden dürfen, Varro LL. u. Macr. – II) in einem Ganzen hier u. da Teile herausschneiden, a) verschneiden, arundinetum, Colum. 4, 32, 4. – b) übtr., intercisa valles, der durch das Tal gebildete Einschnitt, Auct. b. Alex. 73, 3. – c) Blätter aus einem Rechnungsbuche herausschneiden und es so fälschen, commentarios, Plin. ep. 6, 22, 4: rationes dominicas, Ulp. dig. 11, 3, 1. § 5.
    ————————
    2. inter-cido, cidī, ere (inter u. cado), I) dazwischenfallen, a) eig., telum vanum intercidit, Liv., oder intercidit inter arma corporaque, Liv. – b) übtr., dazwischen eintreten, -vorfallen, si quae interciderunt, Cic. ep. 5, 8, 3. – II) dazwischen durchfallen, a) eig.: quod intercidit, was zwischen durch (den Schwarm der Vögel) auf die Erde fiel, Liv. 3, 10, 6. – - b) übtr.: α) verloren gehen, litterae intercidunt, Liv.: claves portarum neglegentiā intercidisse, Liv.: intercidunt ova, Plin. – β) dem Gedächtnisse entfallen, m. memoriā, Liv. u. Val. Max.: bl. interc., Ov. u. Tac.: u. alci interc., Hor. – γ) außer Gebrauch kommen, (Ggstz. invalescere), v. Wörtern usw., Quint. 10, 2, 13 u. s. – δ) zugrunde gehen, untergehen, verloren gehen, verschwinden, aufhören, v. Lebl., muta ista et inanima intercidere, Tac.: huius morte etiam Atheniensium virtus intercidit, Iustin.: bene rei gerendae occasiones interciderunt, Liv.: v. Pers., pereant amici, dum inimici unā intercidant, Poët. bei Cic.: multi fortuitis casibus interciderunt, Tac.: ut in posteritatem Scytharum genus per feminas intercidat, Iustin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intercido

  • 20 situs

    1. situs, a, um, s. sino.
    ————————
    2. situs, ūs, m. (sino), I) die Lage, Stellung, 1) eig.: a) übh.: urbis, Caes. u. Cic.: loci, Cic.: locorum, Curt.: membrorum, Cic. – Plur., situs oppidorum, castrorum, Caes.: locorum, Cic. u. Solin.: terrarum, Cic.: urbium, Sen. rhet.: gentium, Örtlichkeiten, Ortsverhältnisse, Tac. – b) als philos. t.t., die Kategorie κεισθαι, Augustin. de categ. 12. Mart. Cap. 4. § 340 u. 363381. – 2) meton.: a) die Stellung = der Bau, exegi monumentum... regali situ pyramidum altius, als der Königsbau der P., Hor. carm. 3, 30, 2. – b) die Lage = die Weltgegend, Gegend, meridianus, Plin.: Plur., (pantherae) repleturae illos situs, Plin. 27, 7. – II) insbes., das lange Liegen an einem Orte, A) eig. u. meton.: 1) ein.: gladius situ roviginat, Nichtgebrauch, Apul.: situ durescere campum, Ruhe, Verg. – 2) meton.: a) der Mangel an Wartung, cessat terra situ, Ov.: so auch loca senta situ, Verg. – b) der durch langes Liegen erzeugte Schimmel, Rost, Schmutz, occupat arma situs, Tibull.: canescunt tecta situ, Ov.: ferrum situ carpitur, Sen. rhet.: crocum, quod redolet situm, Plin.: v. Schmutze, v. der Unsauberkeit des Körpers, Poëta bei Cic., Ov. u.a. – B) übtr., das geistige Verrosten, Vermodern, Verwesen, Hinwelken, Hinschwinden, a) im allg.: senectus victa situ, Ov.: ne pereant pectora situ, Untätigkeit, Ov.: velut situm ducere, sich gewissermaßen
    ————
    verliegen, Quint.: marcescere otii situ, Liv.: situ secreti consumi, in der Einsamkeit verrosten, Quint. – b) v. Dingen, die in Vergessenheit, aus der Gewohnheit kommen, in aeterno iacēre situ, Vergessenheit, Prop.: passus est leges situ atque senio emori, als vermodert u. veraltet außer Kraft zu treten Gell.: quantum apud Ennium et Accium verborum situs occupaverit = quot verba vetustas et oblivio deleverit, Sen.: sepultae ac situ obsitae iustitia, aequitas, industria civitati redditae, die gleichs. zu Grabe getragene und vermoderte G. usw., Vell. – Nom. Plur. situus, Plin. 7, 153 Detl. (vgl. Detlefsen in symbol. philol. Bonn. p. 712 sqq.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > situs

См. также в других словарях:

  • pereant — pe|re|ant <Interj.> [lat. = sie mögen zugrunde gehen, 3. Pers. Pl. Präs. Konj. von: perire] (Verbindungsw.): nieder mit ihnen! …   Universal-Lexikon

  • pereant — per|e|ant* <lat. ; »sie mögen zugrunde gehen!«, 3. Pers. Plur. Präs. Konj. von perire> (Studentenspr.) nieder mit ihnen! …   Das große Fremdwörterbuch

  • pereant qui ante nos nostra dixerunt — foreign term Etymology: Latin may they perish who have expressed our bright ideas before us …   New Collegiate Dictionary

  • Reus laesae majestatis punitur, of pereat onus ne pereant omnes — A defendant guilty of treason is punished, so that one may die lest all may perish …   Ballentine's law dictionary

  • Gaudeamus igitur — (lateinisch für Lasst uns also fröhlich sein!), auch bekannt unter dem Titel De brevitate vitae (lat. für Über die Kürze des Lebens), ist ein Studentenlied mit lateinischem Text und gilt als das berühmteste traditionelle Studentenlied der… …   Deutsch Wikipedia

  • Alexander Schnütgen — Schnütgen 1910 Gemälde von Leopold von Kalckreuth Johann Wilhelm Alexander Schnütgen (* 22. Februar 1843 in Steele/Ruhr; † 24. November 1918 in Listernohl) war ein deutscher Theologe, Priester und bedeut …   Deutsch Wikipedia

  • Schokoladisten — Tumulte zwischen Studenten und Soldaten im Zuge der Schokoladisten Unruhen (Stich von 1792). Bildunterschrift: „Die vom wahren Ehrgefühl durchdrungenen Studenten in Jena ertheilen einer starken Patrouille von Jägern, Husaren und Landmiliz das… …   Deutsch Wikipedia

  • Historical process of beatification and canonization — The process of beatification and canonization has undergone various changes in the history of the Catholic Church. (For current practice, as well as a discussion of other churches, see the article on canonization.) This article describes the… …   Wikipedia

  • Gaudeamus igitur — De Brevitate Vitae and Gaudeamus redirect here. For the work by Seneca the Younger, see De Brevitate Vitae (Seneca). For the Gaudeamus Foundation and Prizes, see Gaudeamus Foundation. For the rodent genus, see Gaudeamus (rodent). Postal card with …   Wikipedia

  • John Thunstone — is a fictional character and the hero of a series of stories by author Manly Wade Wellman. Thunstone is a scholar and playboy who investigates mysterious supernatural events. He has the typical attributes of a heroic character being physically… …   Wikipedia

  • Плагиат — литературное воровство. Это значение усвоено слову П. лишь в XVII в.: в римском праве plagium означало преступную продажу в рабство свободного человека, за что полагалось бичевание (ad plagas). Теперь под П. понимают присвоение авторского права,… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»