-
1 percieo
-
2 percieo
per-cieo, —, —, ēre и per-cio, cīvī, citum, īre1) приводить в движение, возбуждать ( ira percĭtus Pl); раздражать ( ingenium percĭtum ac ferox L)2) погонять, торопить ( aliquem impudīcum Pl). — см. тж. percitus -
3 percieo
perciere, -, - Vexcite; set in motion -
4 percieo
per-cĭĕo, cīvi and ii, ĭtum, 2, and per-cĭo, īvi and ĭi, ītum, 4, v. a., to move or rouse greatly, to stir up, excite.I.In gen.:II.irai fax subdita percit,
Lucr. 3, 303; 3, 184:crura hercle defringentur nisi istum verbum saepe unum perciet aureis Omnibus,
id. 4, 563.—In partic., to attack with words, abuse, or call aloud (by an opprobrious name):A.aliquem impudicum percies,
Plaut. As. 2, 4, 69 Ussing ad loc.— Hence, percĭtus, a, um, P. a., greatly moved, roused, stimulated, excited.Lit.:B.amoris causā percitus,
Plaut. As. 4, 2, 13:irā percitus,
id. Cas. 3, 5, 6:atrā bili percita est,
id. Am. 2, 2, 95:incredibili re atque atroci percitus,
Ter. Hec. 3, 3, 17:animo irato ac percito aliquid facere,
Cic. Mil. 23, 63.—Transf., excitable:ingenium percitum ac ferox,
Liv. 21, 53, 8: corpore et linguā percitum, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 704 P. (Hist. 2, 35 Dietsch). -
5 (percieō, —, itus, ēre)
(percieō, —, itus, ēre) see percitus. -
6 percitus
1. a, umpart. pf. к percieo2. adj.возбуждённый ( urigine Ap); легко возбуждающийся, вспыльчивый, пылкий ( ingenium L) -
7 percio
percĭo, īre, v. percieo. -
8 percitus
percĭtus, a, um, Part. and P. a., from percieo.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский
- Французский