-
1 perceptus
-
2 perceptus
perceptus, a, um, Part. and P. a., from percipio. -
3 perceptus
a, um part. pf. к percipio -
4 imperceptus
im-perceptus, a, um [ percipio ]1) необнаруженный, незамеченный, неизвестный ( mendacium O)2) непонятный, непостижимый AG -
5 decimus [1]
1. decimus (decumus), a, um, der zehnte, I) eig.: A) adi.: legio, Caes.: pars, Zehntel, Cic.: hora diei, Cic.: dies, Cels.: mensis, Komik.: annus, Verg., Cels. u. Tac., annus aetatis, Quint.: decimus quisque, jedesmal der Zehnte (der zehnte Mann), Plaut. (dah. beim Dezimieren der Soldaten sorte decimum quemque ad supplicium legere, Liv.: decimum quemque sortiri, Sen.: decimum quemque sorte ductos fusti necare od. bl. decimum quemque fusti ferire, Tac.): tertius decimus, quartus decimus locus, Cic.: tertius decimus dies, Cels.: mensis sextus ac decimus, Aur. Vict.: septima dies post decimam, poet. = der siebzehnte, Verg. – B) subst.: 1) decimus, ī, m., a) (sc. liber) das zehnte Buch einer Schrift, in tertio decimo annalium, Gell. 18, 2, 16. – b) (sc. dies) der zehnte Tag, der Zehnte, decimo Kalendas Maias, Col. 11, 2, 36: tertio decimo Kalendas Augustas, ibid. § 52. – 2) decima od. gew. decuma, ae, f., a) (sc. hora) die zehnte Stunde des Tages (= 4 Uhr nachmittags), quem nulla res ultra decumam retinuit, Sen. de tranqu. anim. 17, 7. – b) (sc. pars) der zehnte Teil, α) das einer Gottheit gelobte Zehntel der Beute, der Einkünfte (vgl. Varro LL. 6, 54), vovere Apollini decumas praedae, Iustin. 20, 3, 3; decimam praedae Apollini consecrare, Macr. sat. 1, 7, 30: decumas Herculi ferre ex praeda Siciliensi, Iustin. 18, 7, 7: bene re gestā decimam Herculi profanare (dem H. weihen), Massur. Sabin. bei Macr. sat. 3, 6, 11: decimam Herculi vovere, Macr. sat. 3, 12, 2: cum de decima Herculis nec tertiam partem in aram eius imponitis, Tert. apol. 14. – Da zu solchen Opfern aus den Einkünften das Volk eingeladen wurde, um am Opferschmaus teilzunehmen, so erwarb sich der Darbringer beim Volke große Ehre od. großen Dank; dah. Oresti nuper prandia in semitis decumae nomine magno honori fuerunt, Cic. de off. 2, 58: decimas maturius dabat, Suet. Cal. 26, 4. – β) das Zehntel als Erbteil, placet ergo decumas uxoribus dari, quartas meretricibus? Trachal. b. Quint. 8, 5, 19. – γ) der zehnte Teil des Jahresertrags als Abgabe der Grundeigentümer, der Zehnte, das Zehent, decuma hordei, Cic.: decima fructuum, Aur. Vict.: unae decumae, unae unius agri decumae, Cic.: Sardiniae binae eo anno decumae frumenti imperatae, Liv.: alteras decumas Siculis imperare, Liv.: duas decumas frumenti exigere, Liv.: neminem minus tribus decumis dedisse, Cic.: ut pro singulis decumis ternas decumas dare liceret, Cic. – 3) decumum, ī, n., das Zehnfache, das zehnte Korn als Ertrag, ager efficit od. effert cum decumo, trägt zehnfach, Cic. Verr. 3, 112 sq.: concedes ut cum decumo fructus arationis perceptus sit, Cic. Verr. 3, 114. – C) adv.: 1) decimum, zum zehnten Male, nos reficietis decimum tribunos, Liv. 6, 40, 8. – 2) decimō, zehntens, Cassian. instit. 4, 39. Cassiod. de anim. 12. – II) meton. (wie decem, decimanus etc.) = ansehnlich, groß, ungeheuer, unda, Ov.: fluctus, Lucan. (vgl. decumanus fluctus u. im Griech. τρικυμία).
-
6 imperceptus
im-perceptus, a, um (in u. percipio), a) nicht wahrgenommen, unentdeckt, fraus, Ov. met. 9, 711. – b) unerforscht, minora maioribus imperceptiora sunt, Gell. 14, 1, 24.
-
7 cognitus
[st1]1 [-] cognĭtus, a, um: part. passé de cognosco. - [abcl][b]a - connu, appris, reconnu. - [abcl]b - examiné judiciairement. - [abcl]c - avec qui on a eu un commerce charnel.[/b] - cognitus alicui, Cic.: connu de qqn. - ex me illud est quod te velim habere cognitum, Cic. ad Br. 2, 1, 3: voici ce que je voudrais porter à ta connaissance. - duo vitia vitanda sunt, unum, ne incognita pro cognitis habeamus... Cic. Off. 1, 6, 18: il faut éviter deux défauts, le premier, se garder de croire qu'on sait quand on ne sait pas. - cognito vivere Ptolemaeum, Liv. 33: à la nouvelle que Ptolémée vivait. - cognito quod... Just.: quand on sut que... - res ab eo cognitae, Cic.: les affaires qu'il a instruites. [st1]2 [-] cognĭtŭs, ūs, m.: Apul. connaissance, étude. - variorum populorum cognitu, Apul.: par la connaissance de toutes sortes de peuples. [st1]3 [-] cognĭtum, ū: supin de cognosco - si quando quid dignum cognitu advectum esset, Suet.: si jamais on avait amené quelque chose qui mérite d'être vu. - quae res cognitu non ardua, Apul.: et cela n'est pas bien difficile à vérifier.* * *[st1]1 [-] cognĭtus, a, um: part. passé de cognosco. - [abcl][b]a - connu, appris, reconnu. - [abcl]b - examiné judiciairement. - [abcl]c - avec qui on a eu un commerce charnel.[/b] - cognitus alicui, Cic.: connu de qqn. - ex me illud est quod te velim habere cognitum, Cic. ad Br. 2, 1, 3: voici ce que je voudrais porter à ta connaissance. - duo vitia vitanda sunt, unum, ne incognita pro cognitis habeamus... Cic. Off. 1, 6, 18: il faut éviter deux défauts, le premier, se garder de croire qu'on sait quand on ne sait pas. - cognito vivere Ptolemaeum, Liv. 33: à la nouvelle que Ptolémée vivait. - cognito quod... Just.: quand on sut que... - res ab eo cognitae, Cic.: les affaires qu'il a instruites. [st1]2 [-] cognĭtŭs, ūs, m.: Apul. connaissance, étude. - variorum populorum cognitu, Apul.: par la connaissance de toutes sortes de peuples. [st1]3 [-] cognĭtum, ū: supin de cognosco - si quando quid dignum cognitu advectum esset, Suet.: si jamais on avait amené quelque chose qui mérite d'être vu. - quae res cognitu non ardua, Apul.: et cela n'est pas bien difficile à vérifier.* * *Cognitus nomine tantum. Plin. Qui n'est congneu que de nom.\Habere cognitum aliquid. Cic. Congnoistre.\Puer puero mihi cognitus. Ouid. D'enfance.\Cognitus, Auditione perceptus. Virgil. Qu'on scait par ouir dire. -
8 decimus
1. decimus (decumus), a, um, der zehnte, I) eig.: A) adi.: legio, Caes.: pars, Zehntel, Cic.: hora diei, Cic.: dies, Cels.: mensis, Komik.: annus, Verg., Cels. u. Tac., annus aetatis, Quint.: decimus quisque, jedesmal der Zehnte (der zehnte Mann), Plaut. (dah. beim Dezimieren der Soldaten sorte decimum quemque ad supplicium legere, Liv.: decimum quemque sortiri, Sen.: decimum quemque sorte ductos fusti necare od. bl. decimum quemque fusti ferire, Tac.): tertius decimus, quartus decimus locus, Cic.: tertius decimus dies, Cels.: mensis sextus ac decimus, Aur. Vict.: septima dies post decimam, poet. = der siebzehnte, Verg. – B) subst.: 1) decimus, ī, m., a) (sc. liber) das zehnte Buch einer Schrift, in tertio decimo annalium, Gell. 18, 2, 16. – b) (sc. dies) der zehnte Tag, der Zehnte, decimo Kalendas Maias, Col. 11, 2, 36: tertio decimo Kalendas Augustas, ibid. § 52. – 2) decima od. gew. decuma, ae, f., a) (sc. hora) die zehnte Stunde des Tages (= 4 Uhr nachmittags), quem nulla res ultra decumam retinuit, Sen. de tranqu. anim. 17, 7. – b) (sc. pars) der zehnte Teil, α) das einer Gottheit gelobte Zehntel der Beute, der Einkünfte (vgl. Varro LL. 6, 54), vovere Apollini decumas praedae, Iustin. 20, 3, 3; decimam praedae Apollini consecrare, Macr. sat. 1, 7, 30: decumas Herculi ferre ex praeda Siciliensi, Iustin. 18, 7, 7: bene re————gestā decimam Herculi profanare (dem H. weihen), Massur. Sabin. bei Macr. sat. 3, 6, 11: decimam Herculi vovere, Macr. sat. 3, 12, 2: cum de decima Herculis nec tertiam partem in aram eius imponitis, Tert. apol. 14. – Da zu solchen Opfern aus den Einkünften das Volk eingeladen wurde, um am Opferschmaus teilzunehmen, so erwarb sich der Darbringer beim Volke große Ehre od. großen Dank; dah. Oresti nuper prandia in semitis decumae nomine magno honori fuerunt, Cic. de off. 2, 58: decimas maturius dabat, Suet. Cal. 26, 4. – β) das Zehntel als Erbteil, placet ergo decumas uxoribus dari, quartas meretricibus? Trachal. b. Quint. 8, 5, 19. – γ) der zehnte Teil des Jahresertrags als Abgabe der Grundeigentümer, der Zehnte, das Zehent, decuma hordei, Cic.: decima fructuum, Aur. Vict.: unae decumae, unae unius agri decumae, Cic.: Sardiniae binae eo anno decumae frumenti imperatae, Liv.: alteras decumas Siculis imperare, Liv.: duas decumas frumenti exigere, Liv.: neminem minus tribus decumis dedisse, Cic.: ut pro singulis decumis ternas decumas dare liceret, Cic. – 3) decumum, ī, n., das Zehnfache, das zehnte Korn als Ertrag, ager efficit od. effert cum decumo, trägt zehnfach, Cic. Verr. 3, 112 sq.: concedes ut cum decumo fructus arationis perceptus sit, Cic. Verr. 3, 114. – C) adv.: 1) decimum, zum zehnten Male, nos reficietis decimum tribunos,————Liv. 6, 40, 8. – 2) decimō, zehntens, Cassian. instit. 4, 39. Cassiod. de anim. 12. – II) meton. (wie decem, decimanus etc.) = ansehnlich, groß, ungeheuer, unda, Ov.: fluctus, Lucan. (vgl. decumanus fluctus u. im Griech. τρικυμία). -
9 imperceptus
im-perceptus, a, um (in u. percipio), a) nicht wahrgenommen, unentdeckt, fraus, Ov. met. 9, 711. – b) unerforscht, minora maioribus imperceptiora sunt, Gell. 14, 1, 24.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imperceptus
-
10 frūctus
frūctus ūs (frūctī, T.), m [1 FVG-], an enjoying, enjoyment, delight, satisfaction: voluptatum: beneficium ad animi mei fructum permagnum, mental enjoyment: pecuniae maximus: fructum oculis ex eius casu capere, feast their eyes on, N.— Proceeds, produce, product, fruit, crops: Fructum quem reddunt praedia, T.: ut cum decumo fructus arationis perceptus sit: frumenta ceterique fructūs, Ta.: consita omnia amoenis fructibus, fruits, L.: calamitas fructuum: (oves) fructum edere ex se, young.—Produce, profit, income, yield: quae nostros minuit fructūs vilitas, T.: apibus fructum restituo suum, Ph.: (pecuniae) fructibus exercitum alere, interest: fructūs pecuniae servantur, is accumulated, Cs.: fuerat ei magno fructui mare, L.: (pecunia) ex fructu metallorum, L.: totius anni: in fructu habere, to regard as useful. —Fig., fruit, consequence, effect, result, return, reward, success. vitae: fructūs ex re p. non laetos tuli: amoris et iudici: gloria est fructus virtutis: ex re decerpere fructūs, H.: Hosne mihi fructūs refers? O.* * *produce, crops; fruit; profit; enjoyment; reward -
11 percipiō
percipiō cēpī (pluperf. percēpset, old poet. ap. C.), ceptus, ere [per+capio], to take wholly, seize entirely, take possession of, seize, occupy: neque urbis odium me umquam percipit, T.— To take to oneself, assume: rigorem, O.— To get, collect, obtain: serere, percipere, condere fructūs: ubertas in percipiundis fructibus: praemia, Cs.—Fig., to perceive, observe: oculis, auribus percipi: nunc minae percipiebantur, were heard, L.: quae dicam, i. e. hear: ni Palamedi prudentia Istius percepset audaciam, Poët. ap. C.— To feel: neque maiorem voluptatem percipi posse, etc.: gaudia, O.— To learn, know, conceive, comprehend, understand, perceive: res percepta et comprehensa: philosophiam: dicta, H.: omnium civium nomina, know: nomen Graecum, sed perceptum usu a nostris, known.* * *percipere, percepi, perceptus Vsecure, gain; perceive, learn, feel -
12 imperceptus
imperceptus ( inp-), a, um, adj. [2. in - perceptus], unperceived, unknown (very rare):mendacia,
Ov. M. 9, 711:minora majoribus imperceptiora sunt,
more incomprehensible, Gell. 14, 1, 24. -
13 inperceptus
imperceptus ( inp-), a, um, adj. [2. in - perceptus], unperceived, unknown (very rare):mendacia,
Ov. M. 9, 711:minora majoribus imperceptiora sunt,
more incomprehensible, Gell. 14, 1, 24. -
14 percipio
per-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 (old form of the pluperf. percepset for percepisset, Poët. ap. Cic. Off. 3, 26, 98; v. Trag. Rel. p. 207 Rib.), v. a. [capio], to take wholly, to seize entirely (cf. occupo).I.Lit.A.To take possession of, to seize, occupy:B.mihi horror misero membra percipit dictis tuis,
Plaut. Am. 5, 1, 66:priusquam percipit (eum) insania,
id. Men. 5, 5, 22; id. Stich. 2, 2, 17:neque urbis odium me umquam percipit,
Ter. Eun. 5, 5, 2:vitae percipit humanos odium,
Lucr. 3, 80; 5, 605.—To take to one's self, to assume:C.varii sensus animantibus insunt, quorum quisque suam proprie rem percipit in se,
Lucr. 6, 985:rigorem,
Ov. M. 4, 745:colorem,
Plin. 21, 5, 13, § 26:sucum thymi,
Col. 11, 3, 40.—To get, obtain, receive:II.serere, percipere, condere fructus,
to gather, collect, Cic. Sen. 7, 24:praemia,
Caes. B. C. 2, 32:fructum ex oleā,
Plin. 15, 1, 1, § 3:civitatem ab aliquo,
Just. 43, 5, 13:hereditatem,
Suet. Tib. 15; Petr. 141.—Trop. (so most freq. in class. lang.; syn.: sentio, intellego, comprehendo).A.To perceive, observe:B.ne, quod hic agimus, erus percipiat fieri,
Plaut. Curc. 1, 3, 2:quod neque oculis, neque auribus, neque ullo sensu percipi potest,
Cic. Or. 2, 8:crebraeque nunc querelae, nunc minae percipiebantur,
were heard, Caes. B. C. 3, 84; Liv. 2, 3, 5:quae dicam,
i. e. hear, Cic. Cat. 1, 11, 27:et aures, cum sonum percipere debeant,
id. N. D. 2, 56, 141; so,percipe auribus,
hear, give ear, Vulg. Psa. 16, 1 et saep.—To feel:C.neque majorem voluptatem ex infinito tempore aetatis percipi posse, quam ex hoc percipiatur,
Cic. Fin. 1, 19, 63:voluptatem,
id. ib. 1, 11, 37:luctus,
id. Fam. 14, 11:dolores,
id. ib. 14, 11:gaudia,
Ov. P. 2, 1, 60.—To learn, [p. 1335] know, conceive, comprehend, understand, perceive, etc.:res percepta et cognita,
Cic. Ac. 2, 14, 44:percipere et comprehendere,
id. ib. 2, 8, 26:cognosci et percipi posse,
id. Fin. 1, 19, 64:aliquid animo,
id. de Or. 1, 28, 127:artificium aliquod,
id. ib. 1, 28, 127:virtutem et humanitatem,
id. Q. Fr. 1, 1, 10:philosophiam,
id. de Or. 1, 51, 219:praecepta artis,
id. Off. 1, 18, 60:omnium civium nomina perceperat,
knew, id. Sen. 7, 21:nomen Graecum, sed perceptum usu a nostris,
known, id. N. D. 2, 36, 91.—Hence, perceptus, a, um, P. a., perceived, observed. —Hence, subst.: percep-ta, ōrum, n., doctrines, principles, rules of an art or science: percepta appello, quae dicuntur Graecis theôrêmata, Cic. Fat. 6, 11. — Sing.:pro percepto liquere,
as proved, certain, Gell. 14, 1, 11.
См. также в других словарях:
percepteur — percepteur, trice [ pɛrsɛptɶr, tris ] n. et adj. • 1432, rare av. 1789; du lat. perceptus, de percipere « recueillir » I ♦ N. Comptable public chargé de la perception et du recouvrement des impôts directs, amendes et condamnations pécuniaires et… … Encyclopédie Universelle
Internal reconstruction — is a method of recovering information about a language s past from the characteristics of the language at a later date. Whereas the comparative method compares variations between languages such as in sets of cognates under the assumption that… … Wikipedia
percept — /perr sept/, n. 1. the mental result or product of perceiving, as distinguished from the act of perceiving; an impression or sensation of something perceived. 2. something that is perceived; the object of perception. [1830 40; < L perceptum… … Universalium
imperceptible — [ ɛ̃pɛrsɛptibl ] adj. • 1377; lat. médiév. imperceptibilis 1 ♦ Qu il est impossible de percevoir par les seuls organes des sens. Imperceptible à l œil nu. ⇒ invisible. Son imperceptible. ⇒ inaudible. « le pouls était imperceptible » (Baudelaire) … Encyclopédie Universelle
percettibile — /pertʃe t:ibile/ agg. [dal lat. tardo perceptibĭlis, der. di perceptus, part. pass. di percipĕre percepire ]. [che può essere percepito, avvertito, distinto: un suono appena p. ; oggetto non p. a occhio nudo ] ▶◀ avvertibile, distinguibile,… … Enciclopedia Italiana
percettivo — agg. [der. del lat. perceptus, part. pass. di percipĕre percepire , attrav. il fr. perceptif ]. 1. [della percezione, relativo alla percezione: meccanismi p. ] ▶◀ sensitivo, sensoriale. 2. (estens.) [dotato di sensibilità, di intuito: un uomo… … Enciclopedia Italiana
percept — per•cept [[t]ˈpɜr sɛpt[/t]] n. 1) the mental result or product of perceiving; an impression or sensation of something perceived 2) a thing perceived; the object of perception • Etymology: 1830–40; < L perceptum something perceived, n. use of… … From formal English to slang