Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

per-lūceo

  • 1 per-lūceō (pell-)

        per-lūceō (pell-) lūxī, —, ēre,    to shine through, glimmer: perlucens iam aliquid lux, i. e. in some measure piercing, L.: pelluces, i. e. you wear a transparent garment, Iu.—P. praes., transparent: perlucens aether: amictus, O.: ruina, Iu. —Fig., to shine through, gleam forth, appear, be clear, be intelligible: illud quasi perlucet ex eis virtutibus: pellucens oratio.

    Latin-English dictionary > per-lūceō (pell-)

  • 2 luceo

    lūcĕo, ēre, luxi [lux]    - intr. et qqf. tr. - - intr. - [st1]1 [-] briller, luire, éclairer (en parl. des astres, du jour...)    - dum meus assiduo luceat igne focus, Tib. 1, 1, 6: pourvu que mon foyer s'éclaire d'un feu constant.    - rara per occultos lucebat semita calles, Virg. En. 9: parmi les sentiers obscurs, un bout de chemin parfois était éclairé.    - concavae lucent genae, Sen.: ses yeux brillent au fond de leurs orbites profondes. [st1]2 [-] apparaître, naître (en parl. du jour).    - en umquam lucebit in orbe ille dies, Sil. 16, 91: verra-t-on jamais luire ce jour?    - lucet, impers.: il fait jour, il fait clair.    - lucebat jam fere, Cic. Verr.: il faisait déjà presque jour.    - priusquam lucet, adsunt, Plaut. Mil.: avant le lever du jour, ils sont là.    - expergiscere: lucet hoc, inquam, Plaut. Mil.: debout! il fait jour, te dis-je.    - si luxerit, Catul.: quand il fera jour. [st1]3 [-] briller à travers, être visible, se montrer à travers.    - femineum lucet sic per bombycina corpus, Mart. 8, 68, 7: ainsi le corps d'une femme se laisse voir sous la gaze de soie. [st1]4 [-] être clair, être évident, être manifeste, sauter aux yeux.    - lucent officia tua, Cic.: tes services sont connus    - cum res ipsa tot argumentis luceat, Plaut. Mil.: alors que tant de preuves rendent le fait évident. - tr. - [st1]5 [-] faire luire, faire briller.    - huic lucebis novae nuptae facem, Plaut. Cas.: tu porterars la torche devant la nouvelle mariée.    - tute tibi puer es; lautus luces cereum, Plaut. Curc.: tu es toi-même ton propre valet; tiré à quatre épingles, tu portes le flambeau.
    * * *
    lūcĕo, ēre, luxi [lux]    - intr. et qqf. tr. - - intr. - [st1]1 [-] briller, luire, éclairer (en parl. des astres, du jour...)    - dum meus assiduo luceat igne focus, Tib. 1, 1, 6: pourvu que mon foyer s'éclaire d'un feu constant.    - rara per occultos lucebat semita calles, Virg. En. 9: parmi les sentiers obscurs, un bout de chemin parfois était éclairé.    - concavae lucent genae, Sen.: ses yeux brillent au fond de leurs orbites profondes. [st1]2 [-] apparaître, naître (en parl. du jour).    - en umquam lucebit in orbe ille dies, Sil. 16, 91: verra-t-on jamais luire ce jour?    - lucet, impers.: il fait jour, il fait clair.    - lucebat jam fere, Cic. Verr.: il faisait déjà presque jour.    - priusquam lucet, adsunt, Plaut. Mil.: avant le lever du jour, ils sont là.    - expergiscere: lucet hoc, inquam, Plaut. Mil.: debout! il fait jour, te dis-je.    - si luxerit, Catul.: quand il fera jour. [st1]3 [-] briller à travers, être visible, se montrer à travers.    - femineum lucet sic per bombycina corpus, Mart. 8, 68, 7: ainsi le corps d'une femme se laisse voir sous la gaze de soie. [st1]4 [-] être clair, être évident, être manifeste, sauter aux yeux.    - lucent officia tua, Cic.: tes services sont connus    - cum res ipsa tot argumentis luceat, Plaut. Mil.: alors que tant de preuves rendent le fait évident. - tr. - [st1]5 [-] faire luire, faire briller.    - huic lucebis novae nuptae facem, Plaut. Cas.: tu porterars la torche devant la nouvelle mariée.    - tute tibi puer es; lautus luces cereum, Plaut. Curc.: tu es toi-même ton propre valet; tiré à quatre épingles, tu portes le flambeau.
    * * *
        Luceo, luces, luxi, lucere. Luire, Rendre lumiere et clarté.

    Dictionarium latinogallicum > luceo

  • 3 luceo

    lūcĕo, xi, 2, v. n. [Sanscr. ruk, to be bright; Gr. luchnos, leukos, amphilukê; Lat. lux, lumen, lucidus, luna; O. H.-Germ. liŏht; Germ. Licht; cf. also illustris], to be light or clear, to shine, beam, glitter (syn.: splendeo, fulgeo).
    I.
    Lit.: (lumen) Nihilo minus ipsi lucet, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 389 Vahl.): tum candida lumina lucent, id. ap. Fest. p. 228 and 229 Müll. (Ann. v. 157 Vahl.):

    (stella) luce lucebat aliena,

    Cic. Rep. 4, 16, 16:

    dum meus assiduo luceat igne focus,

    Tib. 1, 1, 6:

    lucet igne rogus,

    Ov. H. 11, 104:

    rara per occultos lucebat semita calles,

    Verg. A. 9, 383:

    lucet via longo Ordine flammarum,

    id. ib. 11, 143; cf. Prop. 2, 14 (3, 6), 17:

    interior caeli qua semita lucet,

    Stat. Th. 9, 641:

    (luminaria) lucent in firmamento caeli,

    Vulg. Gen. 1, 15:

    niveo lucet in ore rubor,

    Ov. Am. 3, 3, 6:

    lucent oculi,

    id. M. 1, 239; Val. Fl. 6, 492:

    cinis in multam noctem pertinaciter luxit,

    Suet. Tib. 74:

    virgatis lucent sagulis (sc. Galli),

    glitter, Verg. A. 8, 660:

    taedā lucebis in illa,

    i. e. shall burn, Juv. 1, 155:

    non amplius erit sol ad lucendum,

    Vulg. Isa. 60, 19.—In the part. pres.:

    e rosea sol alte lampade lucens,

    Lucr. 5, 610; so,

    globus lunae,

    Verg. A. 6, 725:

    faces,

    Ov. F. 3, 270:

    sedebat In solio Phoebus claris lucente smaragdis,

    id. M. 2, 24:

    lucerna lucens in caliginoso loco,

    Vulg. 2 Pet. 1, 19.— Poet., with acc.:

    huic lucebis novae nuptae facem,

    will light her home with a torch, Plaut. Cas. 1, 30: tute tibi puer es;

    lautus luces cereum,

    id. Curc. 1, 1, 9.—
    2.
    Of the day, daylight, etc., to appear, dawn, become light:

    an umquam lucebit in orbe ille dies,

    Sil. 16, 91:

    lucente jam die,

    Amm. 21, 15, 2.—
    (β).
    Esp., impers.: lucet, lucebat, etc., it is (was) light, it is (was) day, it is dawning:

    priusquam lucet, adsunt,

    Plaut. Mil. 3, 1, 115:

    si lucet lucet: lucet autem, lucet igitur,

    Cic. Ac. 2, 30, 96:

    si judicatum erit meridie non lucere,

    id. Att. 1, 1, 1:

    nondum lucebat,

    id. Rosc. Am. 34, 97:

    nec satis lucebat: cum autem luceret, etc.,

    id. Att. 16, 13, a, 1:

    ubi lucere coepisset,

    id. Div. 1, 23, 47: expergiscere: lucet hoc, it is light, it is day there (in the sky), Plaut. Mil. 2, 2, 63:

    hoc... luce lucebit,

    id. Curc. 1, 3, 26. —
    B.
    Transf., to shine or show through, to be discernible, visible ( poet.):

    si qua Arabio lucet bombyce puella,

    Prop. 2, 2, 25 (2, 3, 15):

    femineum lucet sic per bombycina corpus,

    Mart. 8, 68, 7:

    vitalia lucent,

    are uncovered, Stat. Th. 8, 525.—
    II.
    Trop., to shine forth, to be conspicuous, apparent, clear, evident:

    nunc imperii nostri splendor illis gentibus lucet,

    Cic. Imp. Pomp. 14, 41:

    mea officia et studia, quae parum antea luxerunt,

    id. Att. 3, 15, 4:

    cum res ipsa tot, tam claris argumentis luceat,

    id. Mil. 23, 61:

    virtus lucet in tenebris,

    id. Sest. 28, 60:

    tota oratio lucet,

    Quint. 8, 5, 29; 9, 1, 19.—Hence, lūcens, entis, P. a., shining, bright, conspicuous: lucentior usus, Mall. Theod. de Metr. 9, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > luceo

  • 4 luceo

    lūceo, lūxī, —, ēre [ lux ]
    1) быть светлым, светить, светиться (stella lucet C; sol omnibus lucet Pt — погов.); блестеть, сиять, сверкать ( oculi lucent O)
    impers. lucet Pl etc.светло (рассвело)
    2) просвечивать, быть видимым, виднеться ( semĭta lucet per occultos calles V)
    3) быть ясным, очевидным ( mea officia nunc lucent C)
    4) возжигать, зажигать ( facem Pl)

    Латинско-русский словарь > luceo

  • 5 luceo

    lūceo, lūxī, ēre (lux), I) intr. licht-, hell sein, leuchten, A) im allg.: stella lucet, Cic.: luceat igne rogus, Ov.: virgatis lucent sagulis, Verg.: lucet in ore rubor, Ov.: lucent oculi, Ov. – v. Tage, en umquam lucebit in orbe ille dies, quo etc.? Sil. 16, 91: lucente iam die, als es schon heller Tag war, Amm. 21, 15, 2: u. unpers., lucet, es ist hell, es ist (heller) Tag, nondum lucebat, Cic.: nec satis lucebat, Cic.: ante quam luceret, Cic.: simul atque luceret, Cic.: auch lucet hoc, heller Tag ist's da, Plaut. mil. 218: u. so hoc haud multo post luce lucebit, Plaut. Curc. 182. – B) prägn., hervorleuchten, sichtbar sein, 1) eig.: corpus lucet per bombycina, Mart.: Arabio lucet bombyce puella, glänzt, schimmert, Prop. – 2) übtr., hervorleuchten, strahlen, in die Augen fallen, sichtbar-, deutlich sein, res lucet argumentis, es ist klar, deutlich, Cic.: mea officia et studia, quae parum ante luxerunt, Cic.: quarum (figurarum) utilitas in nullo non orationis opere vel clarissime lucet, Quint. – II) tr. leuchten lassen, candida lumina, Enn. ann. 156: cereum, Plaut. Curc. 9: novae nuptae facem. Plaut. Cas. 118: fenestrae in modum retis factae ad lucendum (um Hellung zu geben), Itala Ezech. 41, 16.

    lateinisch-deutsches > luceo

  • 6 luceo

    lūceo, lūxī, ēre (lux), I) intr. licht-, hell sein, leuchten, A) im allg.: stella lucet, Cic.: luceat igne rogus, Ov.: virgatis lucent sagulis, Verg.: lucet in ore rubor, Ov.: lucent oculi, Ov. – v. Tage, en umquam lucebit in orbe ille dies, quo etc.? Sil. 16, 91: lucente iam die, als es schon heller Tag war, Amm. 21, 15, 2: u. unpers., lucet, es ist hell, es ist (heller) Tag, nondum lucebat, Cic.: nec satis lucebat, Cic.: ante quam luceret, Cic.: simul atque luceret, Cic.: auch lucet hoc, heller Tag ist's da, Plaut. mil. 218: u. so hoc haud multo post luce lucebit, Plaut. Curc. 182. – B) prägn., hervorleuchten, sichtbar sein, 1) eig.: corpus lucet per bombycina, Mart.: Arabio lucet bombyce puella, glänzt, schimmert, Prop. – 2) übtr., hervorleuchten, strahlen, in die Augen fallen, sichtbar-, deutlich sein, res lucet argumentis, es ist klar, deutlich, Cic.: mea officia et studia, quae parum ante luxerunt, Cic.: quarum (figurarum) utilitas in nullo non orationis opere vel clarissime lucet, Quint. – II) tr. leuchten lassen, candida lumina, Enn. ann. 156: cereum, Plaut. Curc. 9: novae nuptae facem. Plaut. Cas. 118: fenestrae in modum retis factae ad lucendum (um Hellung zu geben), Itala Ezech. 41, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > luceo

  • 7 lūceō

        lūceō lūxī, —, ēre    [LVC-], to be light, be clear, shine, beam, glow, glitter: globus lunae, V.: faces, O.: (stella) luce lucebat alienā: luceat igne rogus, O.: Rara per occultos lucebat semita calles, glimmered, V.: taedā lucebis in illā, i. e. shall burn, Iu.: lucens ad imum Usque solum lympha, transparent, O.— Impers, it is light, is day, dawns: nondum lucebat: simul atque luceret.—Fig., to shine forth, be conspicuous, be apparent, be clear, be evident: imperi splendor illis gentibus lucem adferre coepit: mea studia, quae parum antea luxerunt: virtus lucet in tenebris.
    * * *
    lucere, luxi, - V
    shine; be clear; be apparent/conspicuous; get light

    Latin-English dictionary > lūceō

  • 8 perluceo

    per-lūceo (pelluceo), lūxī, —, ēre
    1) просвечивать, светиться, виднеться (lux perlucens L; saxum a vado perlucens PM)
    2) быть прозрачным (vitrum potest p. Sen)
    3) отливать (violaceo colore. PM)
    4) явствовать, быть очевидным, заметным ( aliquid perlucet ex voce Q). — см. тж. perlucens

    Латинско-русский словарь > perluceo

  • 9 perluceo

    per-lūceo (pellūceo), lūxī, ēre, I) durchscheinen, durchschimmern, hervorschimmern, hervorscheinen, 1) eig.: lux perlucens, Liv.: saxum a vado perlucens, Plin. – 2) bildl., durchscheinen, durchschimmern, sichtbar sein, hervorleuchten, perlucet ex eis virtutibus, Cic.: mores perlucent ex voce, Quint. – II) durchscheinen, durchsichtig sein, das Licht durchlassen, is pellucet quasi lanterna Punica, Plaut. aul. 566: quid enim simile speculis habent nubes, cum illa perluceant, hae transmittant lucem? Sen.: quia in nube est aliquid vitro simile quod potest perlucere, Sen.: amethysti perlucent omnes violaceo colore, Plin. – Partic. perlūcēns, durchsichtig, aether, Cic.: amictus, Ov.: bildl., oratio, Cic. Brut. 274.

    lateinisch-deutsches > perluceo

  • 10 perluceo

    per-lūceo (pellūceo), lūxī, ēre, I) durchscheinen, durchschimmern, hervorschimmern, hervorscheinen, 1) eig.: lux perlucens, Liv.: saxum a vado perlucens, Plin. – 2) bildl., durchscheinen, durchschimmern, sichtbar sein, hervorleuchten, perlucet ex eis virtutibus, Cic.: mores perlucent ex voce, Quint. – II) durchscheinen, durchsichtig sein, das Licht durchlassen, is pellucet quasi lanterna Punica, Plaut. aul. 566: quid enim simile speculis habent nubes, cum illa perluceant, hae transmittant lucem? Sen.: quia in nube est aliquid vitro simile quod potest perlucere, Sen.: amethysti perlucent omnes violaceo colore, Plin. – Partic. perlūcēns, durchsichtig, aether, Cic.: amictus, Ov.: bildl., oratio, Cic. Brut. 274.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perluceo

  • 11 pelluceo

    pellūceo, ēre, s. per-lūceo.

    lateinisch-deutsches > pelluceo

  • 12 perluceo

    perlūcĕo ( pell-), xi, 2, v. n. [per-luceo], to shine through, shine forth, be visible; to be seen through, to be transparent, pellucid (class.).
    I.
    Lit.:

    ita is pellucet, quasi laterna Punica,

    Plaut. Aul. 3, 6, 29:

    tenuis ac perlucens aether,

    Cic. N. D. 2, 21, 54:

    amethysti perlucent omnes violaceo colore,

    Plin. 37, 9, 40, § 122:

    perlucens amictus,

    Ov. M. 4, 313:

    Cretice, pelluces,

    i. e. you wear a transparent Cretan garment, Juv. 2, 78:

    perlucens toga,

    Sen. Ep. 114; Plin. 9, 15, 20, § 50:

    perlucens avena,

    i. e. with many holes, Tib. 3, 4, 71:

    perlucens ruina,

    Juv. 11, 13:

    pellucet omnis regia (because the walls are fallen down),

    Sen. Her. Fur. 1001.—
    II.
    Trop., to shine through or forth, to appear; to be transparent, clear, intelligible:

    illud ipsum quod honestum decorumque dicimus quasi perlucet ex eis, quas commemoravi, virtutibus,

    Cic. Off. 2, 9, 32:

    pellucens oratio,

    id. Brut. 79, 274:

    mores dicentis ex oratione pelluceant,

    Quint. 6, 2, 13:

    perlucet omne regiae vitium domus,

    is apparent, Sen. Agam. 148.

    Lewis & Short latin dictionary > perluceo

  • 13 colluceo

    col-lūceo, ēre (con u. luceo), von allen Seiten leuchten, glänzen, völlig erleuchtet-, -hell sein, I) eig.: longe lateque, v. der Sonne, Cic.: collucent faces, ignes, Verg. u.a.: collucent faces per campum Martis, Tac. – m. Abl., fulgore, Cic.: flammis, Liv.: ignibus, Ov. – m. ab u. Abl., quā (mare) a sole collucet, Cic. – II) übtr., leuchten, lichtvoll hervortreten, quorum operibus agri, insulae litoraque collucent distincta tectis et urbibus, Cic.: vidi collucere omnia (in foro comitioque) furtis tuis, Cic.: agri collucent floribus, Ov.: horti collucent nitidis fetibus, Col. poët. – / Nbf. nach der 3. Konj., conlucis, Prud. perist. 5, 10.

    lateinisch-deutsches > colluceo

  • 14 diluceo

    dī-lūceo, ēre (dis u. luceo), aufgelichtet sein, übtr., vor Augen liegen, klar sein, dilucere deinde brevi fraus coepit, klärte sich auf, kam zutage, Liv.: dilucere id quod erat coepit, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin., per quod satis dilucet hanc ›capionem‹ posse dici, Gell. 7, 10, 3. – m. folg. indir. Fragesatz, necessarium puto, quanto ante meum adventum superiores Parthi fuerint, dilucere, Fronto ep. ad Ver. 2, 3. p. 132, 8 N. – / Vgl. dilucesco.

    lateinisch-deutsches > diluceo

  • 15 diluceo

    dīlūcĕo, ēre [dis + luceo] - intr. - [st2]1 [-] être éclairé. [st2]2 [-] être évident, être clair.    - satis dilucet + prop. inf. Gell.: il est bien évident que.
    * * *
    dīlūcĕo, ēre [dis + luceo] - intr. - [st2]1 [-] être éclairé. [st2]2 [-] être évident, être clair.    - satis dilucet + prop. inf. Gell.: il est bien évident que.
    * * *
        Diluceo, diluces, penul. prod. diluxi, dilucere dicitur dies. Horat. Luire.
    \
        Dilucere res dicitur, per translationem. Liu. S'esclarcir et venir à estre congneue.

    Dictionarium latinogallicum > diluceo

  • 16 colluceo

    col-lūceo, ēre (con u. luceo), von allen Seiten leuchten, glänzen, völlig erleuchtet-, -hell sein, I) eig.: longe lateque, v. der Sonne, Cic.: collucent faces, ignes, Verg. u.a.: collucent faces per campum Martis, Tac. – m. Abl., fulgore, Cic.: flammis, Liv.: ignibus, Ov. – m. ab u. Abl., quā (mare) a sole collucet, Cic. – II) übtr., leuchten, lichtvoll hervortreten, quorum operibus agri, insulae litoraque collucent distincta tectis et urbibus, Cic.: vidi collucere omnia (in foro comitioque) furtis tuis, Cic.: agri collucent floribus, Ov.: horti collucent nitidis fetibus, Col. poët. – Nbf. nach der 3. Konj., conlucis, Prud. perist. 5, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > colluceo

  • 17 diluceo

    dī-lūceo, ēre (dis u. luceo), aufgelichtet sein, übtr., vor Augen liegen, klar sein, dilucere deinde brevi fraus coepit, klärte sich auf, kam zutage, Liv.: dilucere id quod erat coepit, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin., per quod satis dilucet hanc ›capionem‹ posse dici, Gell. 7, 10, 3. – m. folg. indir. Fragesatz, necessarium puto, quanto ante meum adventum superiores Parthi fuerint, dilucere, Fronto ep. ad Ver. 2, 3. p. 132, 8 N. – Vgl. dilucesco.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > diluceo

  • 18 interluceo

    inter-lūceo, lūxī, ēre, I) dazwischen od. hier u. da hervorscheinen, -schimmern, quia terrena quaedam atque etiam volucria animalia plerumque interlucent (im Bernstein), Tac. Germ. 45, 4: quarum (avium) pennae per obscurum emicant et interlucent, Solin. 20, 3: lilia luteolis interlucentia sertis, Prud. psychom. 354. – unpers., noctu interluxisse, es sei plötzlich hell u. wieder dunkel geworden, Liv. 29, 14, 3. – II) übtr.: A) hervorscheinen, erblickt werden, sich zeigen, ut (loci) distincti interlucere possint, Cornif. rhet. 3, 31: quibus inter gradus dignitatis et fortunae aliquid interlucet, ein Unterschied sich zeigt, Liv. 1, 42, 4: rari per vias interlucent, Ps. Quint. decl. 12, 2. – B) durchscheinen, durchsichtig sein, interlucet corona (militum), Verg. Aen. 9, 508: acies, Frontin. 2, 3, 16. Veget. mil. 3, 14.

    lateinisch-deutsches > interluceo

  • 19 interluceo

    inter-lūceo, lūxī, ēre, I) dazwischen od. hier u. da hervorscheinen, -schimmern, quia terrena quaedam atque etiam volucria animalia plerumque interlucent (im Bernstein), Tac. Germ. 45, 4: quarum (avium) pennae per obscurum emicant et interlucent, Solin. 20, 3: lilia luteolis interlucentia sertis, Prud. psychom. 354. – unpers., noctu interluxisse, es sei plötzlich hell u. wieder dunkel geworden, Liv. 29, 14, 3. – II) übtr.: A) hervorscheinen, erblickt werden, sich zeigen, ut (loci) distincti interlucere possint, Cornif. rhet. 3, 31: quibus inter gradus dignitatis et fortunae aliquid interlucet, ein Unterschied sich zeigt, Liv. 1, 42, 4: rari per vias interlucent, Ps. Quint. decl. 12, 2. – B) durchscheinen, durchsichtig sein, interlucet corona (militum), Verg. Aen. 9, 508: acies, Frontin. 2, 3, 16. Veget. mil. 3, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interluceo

  • 20 colluceo

    col-lūcĕo ( conl-), ēre, v. n., to give light on every side, to shine brightly, to be wholly illuminated, to be bright or brilliant (class. in prose and poetry; not in Hor.).
    I.
    Prop.
    (α).
    Absol.:

    sol, qui tam longe lateque colluceat,

    Cic. N. D. 2, 15, 40:

    caelum conlucet omnibus,

    id. Univ. 9 med.: taeda per undas, * Lucr. 6, 883:

    collucent ignes,

    Verg. A. 9, 166; so,

    faces,

    id. ib. 4, 567; Curt. 3, 8, 22:

    per campum,

    Tac. A. 3, 4:

    lampades undique,

    Ov. H. 14, 25:

    pocula,

    Cat. 64, 45:

    plumae ignium modo,

    Plin. 10, 47, 67, § 132.—
    (β).
    With abl.:

    candelabri fulgore,

    Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71:

    ignibus aedes,

    Ov. M. 4, 403:

    moenia flammis,

    Verg. A. 5, 4; Liv. 38, 6, 2:

    castra fulgore ignis,

    Curt. 3, 3, 3:

    polus ignibus,

    Stat. S. 1, 6, 89:

    omnia luminibus,

    Liv. 24, 21, 9:

    totus veste atque insignibus armis,

    Verg. A. 10, 539.—
    (γ).
    Ab aliquā re (cf. ab, II.):

    (mare), quā a sole collucet, albescit et vibrat,

    Cic. Ac. 2, 33, 105.—
    II.
    Trop., to shine, be resplendent:

    vidi collucere omnia furtis tuis,

    Cic. Verr. 2, 1, 22, § 58; id. N. D. 2, 39, 99:

    collucent floribus agri,

    Ov. F. 5, 363; cf. Col. 3, 21, 3; 10, 293.

    Lewis & Short latin dictionary > colluceo

См. также в других словарях:

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • Aberdeen —    ABERDEEN, a city, and sea port town, the seat of a university, the capital of the county of Aberdeen, and the metropolis of the North of Scotland, 109 miles (N. N. E.) from Edinburgh, and 425 (N. by W.) from London; containing, with parts of… …   A Topographical dictionary of Scotland

  • Clan écossais — Carte des clans écossais La société traditionnelle écossaise fonctionne sur le mode du clan. L appartenance à un clan se signale par le nom patronymique et les couleurs particulières du tartan, c est à dire le motif que l on retrouve sur le kilt …   Wikipédia en Français

  • PRIAPUS — I. PRIAPUS Liberi patris et Veneris fil. quem superstitiosa antiquitas hortorum praesidem credidit, addo et portuum. Leonidas vetus poeta: Ταῦθ᾿ ὁ Πρίηπος ἐγὼν ἐπιτέλλομαι ὁ λιμενίτης. De quo vide Voss. de Idol. l. 2. c. 7. et Dempster. ad Rosin …   Hofmann J. Lexicon universale

  • hyperlucent — A region on a chest film showing greater than normal film blackening from increased transmission of x rays. See unilateral h. lung. [hyper + L. lucens, shining, fr. luceo, to shine] * * * hy·per·lu·cent lüs ənt adj being excessively radiolucent… …   Medical dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»