Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

pensa+un+po'!

  • 101 Lydi

    Lydĭa, ae, f., = Ludia, a country in Asia Minor, the capital of which was Sardis, the fabled original land of the Etruscans, Plin. 5, 29, 30, § 110; Varr. R. R. 3, 17, 4; Cic. Fl. 27, 65; Liv. 38, 39, 16 et saep.—Hence,
    A.
    Lydĭus, a, um, adj.
    1.
    Lydian:

    regna,

    of Gyges, Tib. 4, 1, 199:

    aurifer amnis,

    i. e. Pactolus, id. 3, 3, 29:

    mitra,

    Prop. 3, 15 (4, 16), 30:

    pensa,

    which Omphale gave to Hercules, Mart. 9, 66, 11:

    nurus,

    i. e. Omphale, Sen. Oet. 371: sil. Plin. 33, 13, 56, § 160: lapis, a touchstone (at first found only on the Tmolus), id. 33, 8, 43, § 126:

    moduli,

    id. 7, 56, 57, § 204.—
    (β).
    Subst.: Lydĭon, i, n., a kind of brick, Plin. 35, 14, 49, § 171.—
    2.
    Transf.
    a.
    Etruscan:

    Lydius fluvius,

    i. e. the Tiber, Verg. A. 2, 781: ripa, the right bank of the Tiber, Stat. S. 4, 4, 6:

    stagna,

    the Trasimene Lake, Sil. 9, 11.—( Lydii, false read. for ludii; v. ludius).—
    b.
    Rhætian (because the Rhætians were descended from the Etruscans, the descendants of the Lydians):

    undae,

    the Lake Benacus, Cat. 31, 13.—
    B.
    Lydus, a, um, adj., Lydian:

    Lydus servus,

    Cic. Fl. 27, 65:

    puella,

    i. e. Omphale, Ov. F. 2, 365:

    Lydae pondera gazae (i. e. aurum Pactoli),

    Stat. S. 5, 1, 60:

    nurus,

    Val. Fl. 4, 369.—
    2.
    Transf., Etrurian, Etruscan.— As subst.: Lydi, ōrum, m.:

    Lydorum manus,

    a band of Etruscans, Verg. A. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Lydi

  • 102 Lydia

    Lydĭa, ae, f., = Ludia, a country in Asia Minor, the capital of which was Sardis, the fabled original land of the Etruscans, Plin. 5, 29, 30, § 110; Varr. R. R. 3, 17, 4; Cic. Fl. 27, 65; Liv. 38, 39, 16 et saep.—Hence,
    A.
    Lydĭus, a, um, adj.
    1.
    Lydian:

    regna,

    of Gyges, Tib. 4, 1, 199:

    aurifer amnis,

    i. e. Pactolus, id. 3, 3, 29:

    mitra,

    Prop. 3, 15 (4, 16), 30:

    pensa,

    which Omphale gave to Hercules, Mart. 9, 66, 11:

    nurus,

    i. e. Omphale, Sen. Oet. 371: sil. Plin. 33, 13, 56, § 160: lapis, a touchstone (at first found only on the Tmolus), id. 33, 8, 43, § 126:

    moduli,

    id. 7, 56, 57, § 204.—
    (β).
    Subst.: Lydĭon, i, n., a kind of brick, Plin. 35, 14, 49, § 171.—
    2.
    Transf.
    a.
    Etruscan:

    Lydius fluvius,

    i. e. the Tiber, Verg. A. 2, 781: ripa, the right bank of the Tiber, Stat. S. 4, 4, 6:

    stagna,

    the Trasimene Lake, Sil. 9, 11.—( Lydii, false read. for ludii; v. ludius).—
    b.
    Rhætian (because the Rhætians were descended from the Etruscans, the descendants of the Lydians):

    undae,

    the Lake Benacus, Cat. 31, 13.—
    B.
    Lydus, a, um, adj., Lydian:

    Lydus servus,

    Cic. Fl. 27, 65:

    puella,

    i. e. Omphale, Ov. F. 2, 365:

    Lydae pondera gazae (i. e. aurum Pactoli),

    Stat. S. 5, 1, 60:

    nurus,

    Val. Fl. 4, 369.—
    2.
    Transf., Etrurian, Etruscan.— As subst.: Lydi, ōrum, m.:

    Lydorum manus,

    a band of Etruscans, Verg. A. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Lydia

  • 103 Lydii

    Lydĭa, ae, f., = Ludia, a country in Asia Minor, the capital of which was Sardis, the fabled original land of the Etruscans, Plin. 5, 29, 30, § 110; Varr. R. R. 3, 17, 4; Cic. Fl. 27, 65; Liv. 38, 39, 16 et saep.—Hence,
    A.
    Lydĭus, a, um, adj.
    1.
    Lydian:

    regna,

    of Gyges, Tib. 4, 1, 199:

    aurifer amnis,

    i. e. Pactolus, id. 3, 3, 29:

    mitra,

    Prop. 3, 15 (4, 16), 30:

    pensa,

    which Omphale gave to Hercules, Mart. 9, 66, 11:

    nurus,

    i. e. Omphale, Sen. Oet. 371: sil. Plin. 33, 13, 56, § 160: lapis, a touchstone (at first found only on the Tmolus), id. 33, 8, 43, § 126:

    moduli,

    id. 7, 56, 57, § 204.—
    (β).
    Subst.: Lydĭon, i, n., a kind of brick, Plin. 35, 14, 49, § 171.—
    2.
    Transf.
    a.
    Etruscan:

    Lydius fluvius,

    i. e. the Tiber, Verg. A. 2, 781: ripa, the right bank of the Tiber, Stat. S. 4, 4, 6:

    stagna,

    the Trasimene Lake, Sil. 9, 11.—( Lydii, false read. for ludii; v. ludius).—
    b.
    Rhætian (because the Rhætians were descended from the Etruscans, the descendants of the Lydians):

    undae,

    the Lake Benacus, Cat. 31, 13.—
    B.
    Lydus, a, um, adj., Lydian:

    Lydus servus,

    Cic. Fl. 27, 65:

    puella,

    i. e. Omphale, Ov. F. 2, 365:

    Lydae pondera gazae (i. e. aurum Pactoli),

    Stat. S. 5, 1, 60:

    nurus,

    Val. Fl. 4, 369.—
    2.
    Transf., Etrurian, Etruscan.— As subst.: Lydi, ōrum, m.:

    Lydorum manus,

    a band of Etruscans, Verg. A. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Lydii

  • 104 Lydion

    Lydĭa, ae, f., = Ludia, a country in Asia Minor, the capital of which was Sardis, the fabled original land of the Etruscans, Plin. 5, 29, 30, § 110; Varr. R. R. 3, 17, 4; Cic. Fl. 27, 65; Liv. 38, 39, 16 et saep.—Hence,
    A.
    Lydĭus, a, um, adj.
    1.
    Lydian:

    regna,

    of Gyges, Tib. 4, 1, 199:

    aurifer amnis,

    i. e. Pactolus, id. 3, 3, 29:

    mitra,

    Prop. 3, 15 (4, 16), 30:

    pensa,

    which Omphale gave to Hercules, Mart. 9, 66, 11:

    nurus,

    i. e. Omphale, Sen. Oet. 371: sil. Plin. 33, 13, 56, § 160: lapis, a touchstone (at first found only on the Tmolus), id. 33, 8, 43, § 126:

    moduli,

    id. 7, 56, 57, § 204.—
    (β).
    Subst.: Lydĭon, i, n., a kind of brick, Plin. 35, 14, 49, § 171.—
    2.
    Transf.
    a.
    Etruscan:

    Lydius fluvius,

    i. e. the Tiber, Verg. A. 2, 781: ripa, the right bank of the Tiber, Stat. S. 4, 4, 6:

    stagna,

    the Trasimene Lake, Sil. 9, 11.—( Lydii, false read. for ludii; v. ludius).—
    b.
    Rhætian (because the Rhætians were descended from the Etruscans, the descendants of the Lydians):

    undae,

    the Lake Benacus, Cat. 31, 13.—
    B.
    Lydus, a, um, adj., Lydian:

    Lydus servus,

    Cic. Fl. 27, 65:

    puella,

    i. e. Omphale, Ov. F. 2, 365:

    Lydae pondera gazae (i. e. aurum Pactoli),

    Stat. S. 5, 1, 60:

    nurus,

    Val. Fl. 4, 369.—
    2.
    Transf., Etrurian, Etruscan.— As subst.: Lydi, ōrum, m.:

    Lydorum manus,

    a band of Etruscans, Verg. A. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Lydion

  • 105 Lydius

    Lydĭa, ae, f., = Ludia, a country in Asia Minor, the capital of which was Sardis, the fabled original land of the Etruscans, Plin. 5, 29, 30, § 110; Varr. R. R. 3, 17, 4; Cic. Fl. 27, 65; Liv. 38, 39, 16 et saep.—Hence,
    A.
    Lydĭus, a, um, adj.
    1.
    Lydian:

    regna,

    of Gyges, Tib. 4, 1, 199:

    aurifer amnis,

    i. e. Pactolus, id. 3, 3, 29:

    mitra,

    Prop. 3, 15 (4, 16), 30:

    pensa,

    which Omphale gave to Hercules, Mart. 9, 66, 11:

    nurus,

    i. e. Omphale, Sen. Oet. 371: sil. Plin. 33, 13, 56, § 160: lapis, a touchstone (at first found only on the Tmolus), id. 33, 8, 43, § 126:

    moduli,

    id. 7, 56, 57, § 204.—
    (β).
    Subst.: Lydĭon, i, n., a kind of brick, Plin. 35, 14, 49, § 171.—
    2.
    Transf.
    a.
    Etruscan:

    Lydius fluvius,

    i. e. the Tiber, Verg. A. 2, 781: ripa, the right bank of the Tiber, Stat. S. 4, 4, 6:

    stagna,

    the Trasimene Lake, Sil. 9, 11.—( Lydii, false read. for ludii; v. ludius).—
    b.
    Rhætian (because the Rhætians were descended from the Etruscans, the descendants of the Lydians):

    undae,

    the Lake Benacus, Cat. 31, 13.—
    B.
    Lydus, a, um, adj., Lydian:

    Lydus servus,

    Cic. Fl. 27, 65:

    puella,

    i. e. Omphale, Ov. F. 2, 365:

    Lydae pondera gazae (i. e. aurum Pactoli),

    Stat. S. 5, 1, 60:

    nurus,

    Val. Fl. 4, 369.—
    2.
    Transf., Etrurian, Etruscan.— As subst.: Lydi, ōrum, m.:

    Lydorum manus,

    a band of Etruscans, Verg. A. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Lydius

  • 106 Lydus

    Lydĭa, ae, f., = Ludia, a country in Asia Minor, the capital of which was Sardis, the fabled original land of the Etruscans, Plin. 5, 29, 30, § 110; Varr. R. R. 3, 17, 4; Cic. Fl. 27, 65; Liv. 38, 39, 16 et saep.—Hence,
    A.
    Lydĭus, a, um, adj.
    1.
    Lydian:

    regna,

    of Gyges, Tib. 4, 1, 199:

    aurifer amnis,

    i. e. Pactolus, id. 3, 3, 29:

    mitra,

    Prop. 3, 15 (4, 16), 30:

    pensa,

    which Omphale gave to Hercules, Mart. 9, 66, 11:

    nurus,

    i. e. Omphale, Sen. Oet. 371: sil. Plin. 33, 13, 56, § 160: lapis, a touchstone (at first found only on the Tmolus), id. 33, 8, 43, § 126:

    moduli,

    id. 7, 56, 57, § 204.—
    (β).
    Subst.: Lydĭon, i, n., a kind of brick, Plin. 35, 14, 49, § 171.—
    2.
    Transf.
    a.
    Etruscan:

    Lydius fluvius,

    i. e. the Tiber, Verg. A. 2, 781: ripa, the right bank of the Tiber, Stat. S. 4, 4, 6:

    stagna,

    the Trasimene Lake, Sil. 9, 11.—( Lydii, false read. for ludii; v. ludius).—
    b.
    Rhætian (because the Rhætians were descended from the Etruscans, the descendants of the Lydians):

    undae,

    the Lake Benacus, Cat. 31, 13.—
    B.
    Lydus, a, um, adj., Lydian:

    Lydus servus,

    Cic. Fl. 27, 65:

    puella,

    i. e. Omphale, Ov. F. 2, 365:

    Lydae pondera gazae (i. e. aurum Pactoli),

    Stat. S. 5, 1, 60:

    nurus,

    Val. Fl. 4, 369.—
    2.
    Transf., Etrurian, Etruscan.— As subst.: Lydi, ōrum, m.:

    Lydorum manus,

    a band of Etruscans, Verg. A. 9, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Lydus

  • 107 partio

    1.
    partĭo, ōnis, f. [pario], a bearing, bringing forth young (ante-and post-class.):

    horresco misera, mentio quoties fit partionis,

    Plaut. Truc. 1, 2, 92; Afran. ap. Non. 217, 31:

    mulieris,

    Gell. 3, 16, 9; 12, 1, 20.— Of hens, a laying of eggs:

    hae (gallinae) ad partiones sunt aptiores,

    Varr. R. R. 3, 9, 4.
    2.
    partĭo, ĭi or īvi, ītum, 4, v. a., and partĭor, partītus ( inf. dep. partirier, Aus. Epigr. 139, 8), 4, v. dep. [pars], to share, part; to divide, distribute (Cic., Cæs., and Quint. use the verb. finit. almost exclusively in the dep. form; v. infra; but the part. perf. was employed by them also in a pass. sense; syn.: communico, participo).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form partĭo, īre: tu partem laudis caperes, tu gaudia mecum Partisses, Lucil. ap. Non. 475, 23:

    aeternabilem divitiam partissent,

    Att. ib. 475, 24:

    praedam,

    Plaut. As. 2, 2, 5:

    bona sua inter aliquos,

    id. Mil. 3, 1, 113: bona testamento, Afran. ap. Non. 475, 21:

    (sol) aetheris oras Partit,

    Lucr. 5, 684:

    consules designati provincias inter se partiverant,

    Sall. J. 43, 1; Cic. Leg 3, 3, 7:

    regnum Vangio ac Sido inter se partivere,

    Tac. A. 12, 30.— Pass.:

    pes enim, qui adhibetur ad numeros, partitur in tria, ut necesse sit partem pedis aequalem esse, etc.,

    Cic. Or. 56, 188.—
    (β).
    Form partĭor, ītus, īri:

    genus universum in species certas partietur ac dividet,

    Cic. Or. 33, 117; id. Rosc. Com. 17, 53:

    id ipsum in ea, quae decuit membra partitus est,

    id. Univ. 7:

    pupillis bona erepta cum eo partitus est,

    id. Verr. 2, 4, 17, § 37:

    suum cum Scipione honorem partitur,

    Caes. B. C. 3, 82:

    id opus inter se Petreius atque Afranius partiuntur,

    id. ib. 1, 73 fin.; cf. id. ib. 1, 38, and Cic. Phil. 14, 6, 15:

    (praedam) socios partitur in omnes,

    Verg. A. 1, 194:

    partiri limite campum,

    id. G. 1, 126:

    tecum lucellum,

    Hor. S. 2, 5, 82:

    lintres,

    id. Ep. 1, 18, 61: qui numquam partitur amicum, solus habet. Juv. 3, 121.—
    (γ).
    In a dub. form:

    dulcemque in ambos caritatem partiens,

    Phaedr. 3, 8, 13; so,

    pensa inter virgines partientem,

    Just. 1, 3, 2.—The forms partiturus, Caes. B. C. 1, 4, 3, and partiendum, Cic. Fin. 1, 7, 22, are to be attributed, on account of the other examples of this word in Cic. and Cæs. (v. supra), to partior.—
    (δ).
    Part. perf.: partītus, a, um, in pass. signif., shared, parted, divided, distributed:

    (animi natura) partita per artus,

    Lucr. 3, 710:

    divisio in sex partita,

    Varr. R. R. 1, 37, 4:

    membra partita ac distributa,

    Cic. de Or. 3, 30, 119:

    Caesar partitis copiis cum C. Fabio legato,

    Caes. B. G. 6, 6; cf.:

    partito exercitu,

    id. ib. 6, 33;

    7, 24, 5: regionibus partitum imperium,

    Liv. 27, 7; Ov. A. A. 3, 593:

    carcere partitos equos,

    parted, separated by the barriers, id. F. 4, 680.—Hence, partītō, adverb. abl., distributively: dividere, Reg. tit. 24, 25.—
    II.
    Transf.
    * A.
    To cause to share or participate in any thing = participare: eandem me in suspitionem sceleris partivit pater, Enn. ap. Non. 475, 25 (Trag. v. 368 Vahl.).—
    * B.
    Inter se, to agree among themselves:

    vos inter vos partite,

    Plaut. Am. 4, 4 (5), 1.—Hence, * adv.: partītē, with proper divisions, methodically:

    dicere,

    Cic. Or. 28, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > partio

  • 108 partior

    1.
    partĭo, ōnis, f. [pario], a bearing, bringing forth young (ante-and post-class.):

    horresco misera, mentio quoties fit partionis,

    Plaut. Truc. 1, 2, 92; Afran. ap. Non. 217, 31:

    mulieris,

    Gell. 3, 16, 9; 12, 1, 20.— Of hens, a laying of eggs:

    hae (gallinae) ad partiones sunt aptiores,

    Varr. R. R. 3, 9, 4.
    2.
    partĭo, ĭi or īvi, ītum, 4, v. a., and partĭor, partītus ( inf. dep. partirier, Aus. Epigr. 139, 8), 4, v. dep. [pars], to share, part; to divide, distribute (Cic., Cæs., and Quint. use the verb. finit. almost exclusively in the dep. form; v. infra; but the part. perf. was employed by them also in a pass. sense; syn.: communico, participo).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form partĭo, īre: tu partem laudis caperes, tu gaudia mecum Partisses, Lucil. ap. Non. 475, 23:

    aeternabilem divitiam partissent,

    Att. ib. 475, 24:

    praedam,

    Plaut. As. 2, 2, 5:

    bona sua inter aliquos,

    id. Mil. 3, 1, 113: bona testamento, Afran. ap. Non. 475, 21:

    (sol) aetheris oras Partit,

    Lucr. 5, 684:

    consules designati provincias inter se partiverant,

    Sall. J. 43, 1; Cic. Leg 3, 3, 7:

    regnum Vangio ac Sido inter se partivere,

    Tac. A. 12, 30.— Pass.:

    pes enim, qui adhibetur ad numeros, partitur in tria, ut necesse sit partem pedis aequalem esse, etc.,

    Cic. Or. 56, 188.—
    (β).
    Form partĭor, ītus, īri:

    genus universum in species certas partietur ac dividet,

    Cic. Or. 33, 117; id. Rosc. Com. 17, 53:

    id ipsum in ea, quae decuit membra partitus est,

    id. Univ. 7:

    pupillis bona erepta cum eo partitus est,

    id. Verr. 2, 4, 17, § 37:

    suum cum Scipione honorem partitur,

    Caes. B. C. 3, 82:

    id opus inter se Petreius atque Afranius partiuntur,

    id. ib. 1, 73 fin.; cf. id. ib. 1, 38, and Cic. Phil. 14, 6, 15:

    (praedam) socios partitur in omnes,

    Verg. A. 1, 194:

    partiri limite campum,

    id. G. 1, 126:

    tecum lucellum,

    Hor. S. 2, 5, 82:

    lintres,

    id. Ep. 1, 18, 61: qui numquam partitur amicum, solus habet. Juv. 3, 121.—
    (γ).
    In a dub. form:

    dulcemque in ambos caritatem partiens,

    Phaedr. 3, 8, 13; so,

    pensa inter virgines partientem,

    Just. 1, 3, 2.—The forms partiturus, Caes. B. C. 1, 4, 3, and partiendum, Cic. Fin. 1, 7, 22, are to be attributed, on account of the other examples of this word in Cic. and Cæs. (v. supra), to partior.—
    (δ).
    Part. perf.: partītus, a, um, in pass. signif., shared, parted, divided, distributed:

    (animi natura) partita per artus,

    Lucr. 3, 710:

    divisio in sex partita,

    Varr. R. R. 1, 37, 4:

    membra partita ac distributa,

    Cic. de Or. 3, 30, 119:

    Caesar partitis copiis cum C. Fabio legato,

    Caes. B. G. 6, 6; cf.:

    partito exercitu,

    id. ib. 6, 33;

    7, 24, 5: regionibus partitum imperium,

    Liv. 27, 7; Ov. A. A. 3, 593:

    carcere partitos equos,

    parted, separated by the barriers, id. F. 4, 680.—Hence, partītō, adverb. abl., distributively: dividere, Reg. tit. 24, 25.—
    II.
    Transf.
    * A.
    To cause to share or participate in any thing = participare: eandem me in suspitionem sceleris partivit pater, Enn. ap. Non. 475, 25 (Trag. v. 368 Vahl.).—
    * B.
    Inter se, to agree among themselves:

    vos inter vos partite,

    Plaut. Am. 4, 4 (5), 1.—Hence, * adv.: partītē, with proper divisions, methodically:

    dicere,

    Cic. Or. 28, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > partior

  • 109 partite

    1.
    partĭo, ōnis, f. [pario], a bearing, bringing forth young (ante-and post-class.):

    horresco misera, mentio quoties fit partionis,

    Plaut. Truc. 1, 2, 92; Afran. ap. Non. 217, 31:

    mulieris,

    Gell. 3, 16, 9; 12, 1, 20.— Of hens, a laying of eggs:

    hae (gallinae) ad partiones sunt aptiores,

    Varr. R. R. 3, 9, 4.
    2.
    partĭo, ĭi or īvi, ītum, 4, v. a., and partĭor, partītus ( inf. dep. partirier, Aus. Epigr. 139, 8), 4, v. dep. [pars], to share, part; to divide, distribute (Cic., Cæs., and Quint. use the verb. finit. almost exclusively in the dep. form; v. infra; but the part. perf. was employed by them also in a pass. sense; syn.: communico, participo).
    I.
    Lit.
    (α).
    Form partĭo, īre: tu partem laudis caperes, tu gaudia mecum Partisses, Lucil. ap. Non. 475, 23:

    aeternabilem divitiam partissent,

    Att. ib. 475, 24:

    praedam,

    Plaut. As. 2, 2, 5:

    bona sua inter aliquos,

    id. Mil. 3, 1, 113: bona testamento, Afran. ap. Non. 475, 21:

    (sol) aetheris oras Partit,

    Lucr. 5, 684:

    consules designati provincias inter se partiverant,

    Sall. J. 43, 1; Cic. Leg 3, 3, 7:

    regnum Vangio ac Sido inter se partivere,

    Tac. A. 12, 30.— Pass.:

    pes enim, qui adhibetur ad numeros, partitur in tria, ut necesse sit partem pedis aequalem esse, etc.,

    Cic. Or. 56, 188.—
    (β).
    Form partĭor, ītus, īri:

    genus universum in species certas partietur ac dividet,

    Cic. Or. 33, 117; id. Rosc. Com. 17, 53:

    id ipsum in ea, quae decuit membra partitus est,

    id. Univ. 7:

    pupillis bona erepta cum eo partitus est,

    id. Verr. 2, 4, 17, § 37:

    suum cum Scipione honorem partitur,

    Caes. B. C. 3, 82:

    id opus inter se Petreius atque Afranius partiuntur,

    id. ib. 1, 73 fin.; cf. id. ib. 1, 38, and Cic. Phil. 14, 6, 15:

    (praedam) socios partitur in omnes,

    Verg. A. 1, 194:

    partiri limite campum,

    id. G. 1, 126:

    tecum lucellum,

    Hor. S. 2, 5, 82:

    lintres,

    id. Ep. 1, 18, 61: qui numquam partitur amicum, solus habet. Juv. 3, 121.—
    (γ).
    In a dub. form:

    dulcemque in ambos caritatem partiens,

    Phaedr. 3, 8, 13; so,

    pensa inter virgines partientem,

    Just. 1, 3, 2.—The forms partiturus, Caes. B. C. 1, 4, 3, and partiendum, Cic. Fin. 1, 7, 22, are to be attributed, on account of the other examples of this word in Cic. and Cæs. (v. supra), to partior.—
    (δ).
    Part. perf.: partītus, a, um, in pass. signif., shared, parted, divided, distributed:

    (animi natura) partita per artus,

    Lucr. 3, 710:

    divisio in sex partita,

    Varr. R. R. 1, 37, 4:

    membra partita ac distributa,

    Cic. de Or. 3, 30, 119:

    Caesar partitis copiis cum C. Fabio legato,

    Caes. B. G. 6, 6; cf.:

    partito exercitu,

    id. ib. 6, 33;

    7, 24, 5: regionibus partitum imperium,

    Liv. 27, 7; Ov. A. A. 3, 593:

    carcere partitos equos,

    parted, separated by the barriers, id. F. 4, 680.—Hence, partītō, adverb. abl., distributively: dividere, Reg. tit. 24, 25.—
    II.
    Transf.
    * A.
    To cause to share or participate in any thing = participare: eandem me in suspitionem sceleris partivit pater, Enn. ap. Non. 475, 25 (Trag. v. 368 Vahl.).—
    * B.
    Inter se, to agree among themselves:

    vos inter vos partite,

    Plaut. Am. 4, 4 (5), 1.—Hence, * adv.: partītē, with proper divisions, methodically:

    dicere,

    Cic. Or. 28, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > partite

  • 110 puto

    pŭto, āvi, ātum, 1, v. a. [root pu, to cleanse; whence putus, puteus, purus, etc.], to clean, cleanse (in the lit. sense very rare; in the trop. very freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    vellus lavare ac putare,

    Varr. R. R. 2, 2, 18: pensa lana putata, Titin. ap. Non. 369, 22:

    dolia,

    Cato, R. R. 39, 1 dub. (al. picare): aurum quoque putatum dici solet, id est expurgatum, Paul. ex Fest. s. v. putus, p. 216 Müll.—
    B.
    In partic., to trim, prune, or lop trees or vines:

    vineas arboresque falce putare,

    Cato, R. R. 32 init.; 33, 1:

    vitem,

    Verg. G. 2, 407; Just. 43, 4, 2:

    parcendum vitibus et ideo anguste putandum,

    Col. 4, 24, 21; id. Arb. 10, 1; Pall. 3, 12, 1; cf.: putatae vites et arbores, quod decisis impedimentis remanerent purae, Paul. ex Fest. p. 216 Müll.; so, too, in the foll., the passage from Gell. 6, 5, 6:

    olivetum,

    Cato, R. R. 44:

    arborem latius, strictius,

    Pall. 1, 6:

    vineam,

    Vulg. Lev. 25, 3; id. Isa. 5, 6.—
    II.
    Trop., to clear up, set in order; to arrange, settle, adjust.
    A.
    In gen.: rationem or rationes, to hold a reckoning, reckon together, settle accounts:

    putare veteres dixerunt vacantia ex quāque re ac non necessaria aut etiam obstantia et aliena auferre et excidere, et, quod esset utile ac sine vitio videretur, relinquere. Sic namque arbores et vites et sic etiam rationes putari dictum,

    Gell. 6, 5, 6 sq.:

    vilicus rationem cum domino crebro putet,

    Cato, R. R. 5, 3:

    rationes,

    id. ib. 2, 5:

    putatur ratio cum argentario,

    Plaut. Aul. 3, 5, 52:

    rationes cum publicanis putare,

    Cic. Att. 4, 11, 1:

    ideo ratio putari dicitur in quā summa fit pura,

    Varr. L. L. 5, 9.—
    2.
    Transf.:

    quom eam mecum rationem puto,

    think over, consider, Plaut. Cas. 3, 2, 25.—
    B.
    In partic.
    1.
    To reckon, count, compute a thing:

    colliciares (tegulae) pro binis putabuntur,

    will be counted, Cato, R. R. 14, 4; cf.:

    si numerus militum potius quam legionum putatur,

    Tac. H. 3, 2.—
    2.
    Transf.
    a.
    To believe in, regard:

    id ipsum est deos non putare, quae ab iis significantur contemnere,

    Cic. Div. 1, 46, 104.—
    b.
    To reckon, value, estimate, esteem a thing as any thing (= aestimare):

    aliquid denariis quadringentis,

    Cic. Verr. 2, 4, 7, § 13:

    magni putare honores,

    id. Planc. 4, 11:

    cum unum te pluris quam omnes illos putem,

    id. Att. 12, 21, 5:

    parvi,

    Cat. 23, 25:

    tantique putat conubia nostra,

    Ov. M. 10, 618.—
    c.
    To reckon, deem, hold, consider, count, esteem, etc.:

    aliquem nihilo,

    Cic. Div. in Caecil. 7, 24: aliquid pro certo, Matius et Trebat. ap. Cic. Att. 9, 15, A fin.:

    pro nihilo,

    Cic. Mil. 24, 64:

    imperatorem aliquo in numero putare,

    id. Imp. Pomp. 13, 37.—With two acc.:

    turpem putat lituram,

    Hor. Ep. 2, 1, 167:

    id nil puto,

    Ter. Heaut. 5, 1, 27; id. Ad. 1, 2, 19; 5, 4, 4; Hor. Ep. 2, 1, 84; 2, 2, 54; id. C. 4, 11, 30:

    hominem prae se neminem,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135.—
    d.
    To ponder, consider, reflect upon a thing:

    dum haec puto,

    Ter. Eun. 4, 2, 4:

    in quo primum illud debes putare,

    Cic. Planc. 4, 10:

    multa putans,

    Verg. A. 6, 332: cum aliquo argumentis, to consider or investigate maturely, to argue, Plaut. Am. 2, 1, 45.—
    e.
    Transf. (as the result of consideration), to judge, suppose, account, suspect, believe, think, imagine, etc. (cf.:

    arbitror, opinor, censeo): verbum quoque ipsum puto, quod declarandae sententiae nostrae causā dicimus, non signat profecto aliud, quam id agere nos in re dubiā obscurāque, ut decisis amputatisque falsis opinionibus, quod videatur esse verum et integrum et incorruptum, retineamus,

    Gell. 6, 5, 8:

    aliquis forsan me Putet non putare hoc verum,

    Ter. And. 5, 5, 1:

    recte putas,

    id. ib. 1, 1, 114:

    rem ipsam putasti,

    you have hit the precise point, id. Phorm. 4, 5, 6:

    nec committere, ut aliquando dicendum sit, Non putaram,

    I should not have imagined that, Cic. Off. 1, 23, 81; id. Ac. 2, 18, 56:

    Cyprus insula et Cappadociae regnum tecum de me loquentur, puto etiam regem Deiotarum,

    id. Fam. 15, 4, 15:

    noli putare, me maluisse, etc.,

    id. Att. 6, 1, 3; cf. id. ib. 3, 15, 7; id. Fam. 9, 16, 2; id. Att. 12, 18, 1; Caes. B. C. 2, 31:

    Numidae remorati dum in elephantis auxilium putant,

    Sall. J. 53, 3: stare putes;

    adeo procedunt tempora tarde,

    one would suppose, Ov. Tr. 5, 10, 5; id. H. 11, 85:

    acies mea videt aut videre putat,

    id. ib. 18, 32:

    hanc virtutem vestram ultra periculis obicere nimis grande vitae meae pretium puto,

    Tac. A. 2, 47; Nep. Paus. 3, 7.—Parenthetically, Cic. Att. 12, 49, 1; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 3, 3; Cic. Att. 8, 9, 4; 7, 8, 5; 9, 9, 3;

    10, 16, 3: atque intra, puto, septimas Calendas,

    Mart. 1, 100, 6.—Ironically, Ov. Am. 3, 7, 2:

    ut puto, deus fio,

    as I think, in my opinion, Suet. Vesp. 23 fin.; Ov. A. A. 1, 370: non, puto, repudiabis, etc., [p. 1496] I think, I suppose, Vat. ap. Cic. Fam. 5, 9, 1. —With gen.:

    quaecumque sunt in omni mundo, deorum atque hominum putanda sunt,

    Cic. N. D. 2, 62, 154.—Elliptically, Cic. Fam. 15, 20, 1; cf. id. ib. 15, 4, 15; id. Fin. 5, 24, 76; Sen. Ep. 76, 11; Tac. Or. 33. —Hence, pŭtă, imper., suppose, for instance, for example, namely ( poet. and postAug.):

    Quinte, puta, aut Publi,

    Hor. S. 2, 5, 32:

    puta, tibi contigisse, ut oculos omnium effugias,

    Lact. 6, 24, 17:

    puta te servum esse communem,

    Sen. Contr. 3, 19, 4; 4, 25, 13; id. Clem. 1, 26, 2; id. Ben. 3, 41, 1; 5, 8, 6:

    si ille, puta, consul factus fuerit,

    Dig. 28, 5, 23:

    hoc, puta, non justum est,

    Pers. 4, 9; cf. Prisc. p. 1007 P.:

    ut puta (sometimes also written as one word, utputa),

    as for instance, as for example, Sen. Q. N. 2, 2, 3:

    ut puta novum crimen,

    Quint. 11, 3, 110; 7, 1, 14; Cels. 5, 26, 51 fin.; Sen. Ep. 47, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > puto

  • 111 repono

    rĕ-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 ( perf. reposivi, Plaut. As. 3, 1, 16; part. sync. repostus, a, um, on account of the metre, Lucr. 1, 35; 3, 346; Verg. G. 3, 527; id. A. 1, 26; 6, 59; 655; 11, 149; Hor. Epod. 9, 1; Sil. 7, 507 al.), v. a., to lay, place, put, or set back, i. e.,
    I.
    With the idea of the re predominant.
    A.
    To lay, place, put, or set a thing back in its former place; to replace, restore, etc. (class.; syn. remitto).
    1.
    Lit.:

    cum suo quemque loco lapidem reponeret,

    Cic. Verr. 2, 1, 56, § 146:

    quicque suo loco,

    Col. 12, 3, 4:

    humum,

    the earth dug from a pit, Verg. G. 2, 231:

    pecuniam in thesauris,

    Liv. 29, 18, 15 Weissenb.; 31, 13; cf.:

    ornamenta templorum in pristinis sedibus,

    Val. Max. 5, 1, 6:

    infans repositus in cunas,

    Suet. Aug. 94:

    ossa in suas sedes,

    Cels. 8, 10, 1:

    femur ne difficulter reponatur vel repositum excidat,

    set again, id. 8, 20; 8, 10, 7: se in cubitum, to lean on the elbow again (at table), Hor. S. 2, 4, 39:

    insigne regium, quod ille de suo capite abjecerat, reposuit,

    Cic. Sest. 27, 58:

    columnas,

    id. Verr. 2, 1, 56, § 147:

    tantundem inaurati aeris,

    Suet. Caes. 54:

    togam,

    to gather up again, Quint. 6, 3, 54; 11, 3, 149:

    capillum,

    id. 11, 3, 8, prooem. §

    22: excussus curru ac rursus repositus,

    Suet. Ner. 24:

    nos in sceptra,

    to reinstate, Verg. A. 1, 253; cf.:

    reges per bella pulsos,

    Sil. 10, 487:

    aliquem solio,

    Val. Fl. 6, 742:

    veniet qui nos in lucem reponat dies,

    Sen. Ep. 36, 10:

    ut mihi des nummos sexcentos quos continuo tibi reponam hoc triduo aut quadriduo,

    Plaut. Pers. 1, 1, 38; Sen. Ben. 4, 32 fin.:

    quosdam nihil reposuisse,

    Plin. Ep. 8, 2, 6:

    donata,

    Hor. Ep. 1, 7, 39:

    flammis ambesa reponunt Robora navigiis,

    to replace, restore, Verg. A. 5, 752:

    aris ignem,

    id. ib. 3, 231:

    molem,

    Sil. 1, 558:

    ruptos vetustate pontes,

    Tac. A. 1, 63:

    fora templaque,

    id. H. 3, 34:

    amissa urbi,

    id. A. 16, 13:

    statuas a plebe disjectas,

    Suet. Caes. 65:

    cenam,

    Mart. 2, 37, 10;

    so esp. freq. in Vergil, of the serving up of a second course, as of a renewed banquet: sublata pocula,

    Verg. A. 8, 175:

    plena pocula,

    id. G. 4, 378:

    vina mensis (soon after, instaurare epulas),

    id. A. 7, 134:

    epulas,

    id. G. 3, 527:

    festas mensas,

    Stat. Th. 2, 88:

    cibi frigidi et repositi,

    Quint. 2, 4, 29.—
    2.
    Trop., to put or bring back; to replace, restore, renew:

    ut, si quid titubaverint (testes), opportuna rursus interrogatione velut in gradum reponantur,

    Quint. 5, 7, 11; cf.:

    excidentes unius admonitione verbi in memoriam reponuntur,

    id. 11, 2, 19:

    nec vera virtus, cum semel excidit, Curat reponi deterioribus,

    Hor. C. 3, 5, 30.—
    (β).
    To represent or describe again, to repeat:

    fabula quae posci vult et spectata reponi,

    Hor. A. P. 190:

    Achillem (after Homer),

    id. ib. 120; cf.:

    dicta paterna,

    Pers. 6, 66.—
    (γ).
    To repay, requite, return:

    cogitemus, alios non facere injuriam, sed reponere,

    Sen. Ira, 2, 28; cf. Cic. Fam. 1, 9, 19:

    semper ego auditor tantum? nunquamne reponam?

    repay, Juv. 1, 1.—
    (δ).
    To put back, put to rest, quiet:

    pontum et turbata litora,

    Val. Fl. 1, 682; cf.:

    post otiosam et repositam vitam,

    Amm. 29, 1, 44.—
    B.
    To bend backwards, lay back: (grues) mollia crura reponunt, bend back (in walking), Enn. ap. Serv. ad Verg. G. 3, 76 (Ann. v. 545 Vahl.);

    imitated by Virgil: pullus mollia crura reponit,

    Verg. G. 3, 76:

    cervicem reponunt et bracchium in latus jactant,

    Quint. 4, 2, 39:

    tereti cervice repostā,

    Lucr. 1, 35:

    interim quartus (digitus) oblique reponitur,

    Quint. 11, 3, 99:

    hic potissimum et vocem flectunt et cervicem reponunt,

    id. 4, 2, 39:

    membra (mortui) toro,

    Verg. A. 6, 220:

    membra stratis,

    id. ib. 4, 392.—
    C.
    To lay aside or away for preservation; to lay up, store up, keep, preserve, reserve (class.; cf.: regero, reservo).
    1.
    Lit.: nec tempestive demetendi [p. 1571] percipiendique fructūs neque condendi ac reponendi ulla pecudum scientia est, Cic. N. D. 2, 62, 156:

    cibum,

    Quint. 2, 4, 29:

    formicae farris acervum tecto reponunt,

    Verg. A. 4, 403:

    Caecubum ad festas dapes,

    Hor. Epod. 9, 1:

    mella in vetustatem,

    Col. 12, 11, 1; 12, 44, 7:

    alimenta in hiemem,

    Quint. 2, 16, 16:

    (caseum) hiemi,

    Verg. G. 3, 403:

    omnia quae multo ante memor provisa repones,

    id. ib. 1, 167:

    thesaurum,

    Quint. 2, 7, 4:

    scripta in aliquod tempus,

    id. 10, 4, 2.— Poet.:

    eadem (gratia) sequitur tellure repostos, i. e. conditos,

    buried, Verg. A. 6, 655; cf.:

    an poteris siccis mea fata reponere ocellis? (= me mortuum),

    Prop. 1, 17, 11:

    tu pias laetis animas reponis Sedibus,

    Hor. C. 1, 10, 17:

    repono infelix lacrimas, et tristia carmina servo,

    Stat. S. 5, 5, 47.—
    2.
    Trop.:

    opus est studio praecedente et acquisitā facultate et quasi repositā,

    Quint. 8, prooem. §

    29: aliquid scriptis,

    id. 11, 2, 9:

    manet altā mente repostum Judicium Paridis,

    Verg. A. 1, 26:

    reponere odium,

    Tac. Agr. 39 fin.:

    sensibus haec imis... reponas,

    Verg. E. 3, 54.—
    D.
    To put in the place of, to substitute one thing for another (class.).
    1.
    Lit.:

    non puto te meas epistulas delere, ut reponas tuas,

    Cic. Fam. 7, 18, 2:

    Aristophanem pro Eupoli,

    id. Att. 12, 6, 2; Quint. 11, 2, 49:

    eorumque in vicem idonea reponenda,

    Col. 4, 26, 2:

    dira ne sedes vacet, monstrum repone majus,

    Sen. Phoen. 122.—
    2.
    Trop.:

    at vero praeclarum diem illis reposuisti, Verria ut agerent,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 52.—
    E. 1.
    Lit.:

    remum,

    Plaut. As. 3, 1, 16:

    arma omnia,

    Caes. B. C. 2, 14:

    caestus artemque,

    Verg. A. 5, 484:

    feretro reposto,

    id. ib. 11, 149:

    onus,

    Cat. 31, 8:

    telasque calathosque infectaque pensa,

    Ov. M. 4, 10; Sil. 7, 507:

    rursus sumptas figuras,

    Ov. M. 12, 557:

    bracchia,

    to let down, Val. Fl. 4, 279.— Poet.:

    jam falcem arbusta reponunt,

    i. e. permit to be laid aside, Verg. G. 2, 416.—
    2.
    Trop.:

    brevem fugam,

    to end the flight, Stat. Th. 6, 592:

    iram,

    Manil. 2, 649.—
    II.
    With the idea of the verb predominant, to lay, place, put, set a thing anywhere (freq. and class.; syn. colloco).
    A.
    Lit.:

    grues in tergo praevolantium colla et capita reponunt,

    Cic. N. D. 2, 49, 125:

    colla in plumis,

    Ov. M. 10, 269:

    litteras in gremio,

    Liv. 26, 15:

    hunc celso in ostro,

    Val. Fl. 3, 339:

    ligna super foco Large reponens,

    Hor. C. 1, 9, 6:

    (nidum) ante fores sacras reponit,

    Ov. M. 15, 407.— With in and acc.:

    uvas in vasa nova,

    Col. 12, 16:

    data sunt legatis, quae in aerarium reposuerant,

    Val. Max. 4, 3, 9:

    anulos in locellum,

    id. 7, 8, 9; cf.:

    mergum altius in terram,

    Plin. 17, 23, 35, § 205.—
    B.
    Trop., to place, put, set; to place, count, reckon among:

    in vestrā mansuetudine atque humanitate causam totam repono,

    Cic. Sull. 33, 92:

    vos meam defensionem in aliquo artis loco reponetis,

    id. de Or. 2, 48, 198:

    suos hortatur, ut spem omnem in virtute reponant,

    Caes. B. C. 2, 41:

    in se omnem spem,

    Cic. Tusc. 5, 12, 36:

    nihil spei in caritate civium,

    Liv. 1, 49; 2, 39:

    salutem ac libertatem in illorum armis dextrisque,

    id. 27, 45:

    verum honorem non in splendore titulorum, sed in judiciis hominum,

    Plin. Pan. 84, 8; id. Ep. 1, 3, 3:

    plus in duce quam in exercitu,

    Tac. G. 30; Liv. 24, 37:

    plus in deo quam in viribus reponentes,

    Just. 24, 8, 2:

    fiduciam in re reponere,

    Plin. Ep. 3, 9, 16; 1, 8, 14:

    ea facta, quae in obscuritate et silentio reponuntur,

    id. ib. 1, 8, 6:

    quos equidem in deorum immortalium coetu ac numero repono,

    place, count, reckon among, Cic. Sest. 68, 143; so,

    sidera in deorum numero,

    id. N. D. 2, 21, 54; cf. id. ib. 3, 19, 47 Mos. N. cr.:

    Catulum in clarissimorum hominum numero,

    id. Verr. 2, 3, 90, § 210: aliquem in suis, Antonius ap. Cic. Att. 10, 8, A, 1.— With in and acc.:

    homines morte deletos in deos,

    Cic. N. D. 1, 15, 38:

    in deorum numerum reponemus,

    id. ib. 3, 19, 47:

    Isocratem hunc in numerum non repono,

    id. Opt. Gen. 6, 17:

    aliquid in fabularum numerum,

    id. Inv. 1, 26, 39; and:

    hanc partem in numerum,

    id. ib. 1, 51, 97:

    in ejus sinum rem publicam,

    Suet. Aug. 94.—Hence, rĕpŏsĭ-tus ( rĕpostus), a, um, P. a.
    I.
    Remote, distant (syn. remotus;

    very rare): penitusque repostas Massylum gentes,

    Verg. A. 6, 59:

    terrae,

    id. ib. 3, 364:

    populi,

    Sil. 3, 325:

    convalles,

    App. M. 4, p. 145, 6.—
    II.
    Laid aside, stored up:

    spes,

    Vulg. Col. 1, 5:

    corona justitiae,

    id. 2, Tim. 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > repono

  • 112 traho

    trăho, xi, ctum, 3 ( inf. perf. sync. traxe, Verg. A. 5, 786), v. a. [cf. Sanscr. trankh, trakh, to move; Gr. trechô, to run], to draw, drag, or haul, to drag along; to draw off, forth, or away, etc. (syn.: tracto, rapio, rapto, duco).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    Amphitruonem collo,

    Plaut. Am. 3, 2, 72:

    cum a custodibus in fugā trinis catenis vinctus traheretur,

    Caes. B. G. 1, 53:

    trahebatur passis Priameïa virgo Crinibus a templo Cassandra,

    Verg. A. 2, 403:

    corpus tractum et laniatum abjecit in mare,

    Cic. Phil. 11, 2, 5:

    materiam (malagmata),

    Cels. 4, 7:

    bilem,

    Plin. 25, 5, 22, § 54:

    vapor porro trahit aëra secum,

    Lucr. 3, 233:

    limum harenamque et saxa ingentia fluctus trahunt,

    Sall. J. 78, 3: Charybdis naves ad litora trahit, id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 3, 425; cf.:

    Scyllam naves in saxa trahentem, Verg. l. l.: (haematiten) trahere in se argentum, aes, ferrum,

    Plin. 36, 20, 38, § 146: Gy. Amiculum hoc sustolle saltem. Si. Sine trahi, cum egomet trahor, let it drag or trail, Plaut. Cist. 1, 1, 117; cf.:

    tragula ab eo, quod trahitur per terram,

    Varr. L. L. 5, § 139 Müll.:

    sarcinas,

    Sen. Ep. 44, 6:

    vestem per pulpita,

    Hor. A. P. 215:

    plaustra per altos montes cervice (boves),

    Verg. G. 3, 536:

    siccas machinae carinas,

    Hor. C. 1, 4, 2:

    genua aegra,

    Verg. A. 5, 468:

    trahantur per me pedibus omnes rei,

    Cic. Fam. 7, 32, 2; cf.:

    aliquem ad praetorem,

    Plaut. Poen. 3, 5, 45:

    praecipitem in pistrinum,

    id. Ps. 1, 5, 79:

    Hectorem circum sua Pergama,

    to drag, trail, Ov. M. 12, 591. —

    Of a train of soldiers, attendants, etc.: Scipio gravem jam spoliis multarum urbium exercitum trahens,

    Liv. 30, 9, 10:

    ingentem secum occurrentium prosequentiumque trahentes turbam,

    id. 45, 2, 3; 6, 3, 4; cf.:

    sacra manu victosque deos parvumque nepotem Ipse trahit,

    Verg. A. 2, 321:

    secum legionem,

    Val. Max. 3, 2, 20:

    feminae pleraeque parvos trahentes liberos, ibant,

    Curt. 3, 13, 12; 5, 5, 15:

    uxor, quam comitem trahebat,

    id. 8, 3, 2:

    folium secum,

    Val. Max. 4, 3, 12:

    cum privato comitatu quem semper secum trahere moris fuit,

    Vell. 2, 40, 3:

    magnam manum Thracum secum,

    id. 2, 112, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    To draw out, pull out, extract, withdraw:

    trahens haerentia viscere tela,

    drawing out, extracting, Ov. M. 6, 290:

    ferrum e vulnere,

    id. ib. 4, 120:

    e corpore ferrum,

    id. F. 5, 399:

    de corpore telum,

    id. M. 5, 95; cf.:

    gladium de visceribus,

    Mart. 1, 14, 2:

    manu lignum,

    Ov. M. 12, 371; cf.:

    te quoque, Luna, traho (i. e. de caelo),

    draw down, id. ib. 7, 207:

    captum Jovem Caelo trahit,

    Sen. Oct. 810. —
    2.
    To draw together, bring together, contract, wrinkle:

    at coria et carnem trahit et conducit in unum,

    Lucr. 6, 968:

    in manibus vero nervi trahere,

    id. 6, 1190:

    vultum rugasque coëgit,

    Ov. Am. 2, 2, 33.—
    3.
    Of fluids, etc., to draw in, take in, quaff; draw, draw up: si pocula arente fauce traxerim, had drawn in, i. e. quaffed, Hor. Epod. 14, 4; cf. Ov. M. 15, 330:

    aquas,

    Luc. 7, 822:

    venena ore,

    id. 9, 934:

    ubera,

    id. 3, 351 al.:

    ex puteis jugibus aquam calidam trahi (videmus),

    Cic. N. D. 2, 9, 25: navigium aquam trahit, draws or lets in water, leaks, Sen. Ira, 2, 10, 5; cf.:

    sanguinem jumento de cervice,

    to draw, let, Veg. Vet. 3, 43.—Of smelling:

    odorem naribus,

    Phaedr. 3, 1, 4.—Of drawing in the breath, inhaling:

    auras ore,

    Ov. M. 2, 230:

    animam,

    Plin. 11, 3, 2, § 6; cf.:

    Servilius exiguā in spe trahebat animam,

    Liv. 3, 6, 8:

    spiritum,

    to draw breath, Col. 6, 9, 3; Sen. Ira, 3, 43, 4; Cels. 4, 4; Curt. 3, 6, 10: spiritum extremum, [p. 1886] Phaedr. 1, 21, 4:

    penitus suspiria,

    to heave sighs, to sigh, Ov. M. 2, 753:

    vocem imo a pectore,

    Verg. A. 1, 371.—
    4.
    To take on, assume, acquire, get:

    Iris Mille trahens varios adverso sole colores,

    Verg. A. 4, 701:

    squamam cutis durata trahebat,

    Ov. M. 3, 675:

    colorem,

    id. ib. 2, 236;

    14, 393: ruborem,

    id. ib. 3, 482;

    10, 595: calorem,

    id. ib. 11, 305:

    lapidis figuram,

    id. ib. 3, 399:

    maturitatem,

    Col. 1, 6, 20:

    sucum,

    id. 11, 3, 60:

    robiginem,

    Plin. 36, 18, 30, § 136. —
    5.
    To drag away violently, to carry off, plunder, = agein kai pherein:

    cetera rape, trahe,

    Plaut. Trin. 2, 2, 12:

    rapere omnes, trahere,

    Sall. C. 11, 4:

    quibus non humana ulla neque divina obstant, quin... in opes potentisque trahant exscindant,

    id. H. 4, 61, 17 Dietsch:

    sibi quisque ducere, trahere, rapere,

    id. J. 41, 5:

    de aliquo trahere spolia,

    Cic. Balb. 23, 54:

    praedam ex agris,

    Liv. 25, 14, 11:

    tantum jam praedae hostes trahere, ut, etc.,

    id. 10, 20, 3; cf.:

    pastor cum traheret per freta navibus Idaeis Helenen,

    Hor. C. 1, 15, 1.—
    6.
    Trahere pecuniam (for distrahere), to make away with, to dissipate, squander:

    omnibus modis pecuniam trahunt, vexant,

    Sall. C. 20, 12.—
    7.
    Of drugs, etc., to purge, rcmove, clear away:

    bilem ex alvo,

    Plin. 25, 5, 22, § 54; 26, 8, 42, § 69:

    pituitam,

    id. 21, 23, 94, § 166:

    cruditates, pituitas, bilem,

    id. 32, 9, 31, § 95.—
    8.
    Trahere lanam, vellera, etc., to draw out lengthwise, i. e. to spin, manufacture: manibus trahere lanam, Varr. ap. Non. 545, 12:

    lanam,

    Juv. 2, 54:

    vellera digitis,

    Ov. M. 14, 265:

    data pensa,

    id. ib. 13, 511; id. H. 3, 75:

    Laconicas purpuras,

    Hor. C. 2, 18, 8.—
    II.
    Trop.,
    A.
    In gen.
    1.
    To draw, draw along; to attract, allure, influence, etc.:

    trahimur omnes studio laudis et optimus quisque maxime gloriā ducitur,

    Cic. Arch. 11, 26; cf.:

    omnes trahimur et ducimur ad cognitionis et scientiae cupiditatem,

    id. Off. 1, 6, 18:

    allicere delectatione et viribus trahere,

    Quint. 5, 14, 29:

    trahit sua quemque voluptas,

    Verg. E. 2, 65: aliquem in aliam partem, to bring or gain over, Cic. Fam. 10, 4, 2; so,

    Drusum in partes,

    Tac. A. 4, 60:

    civitatem ad regem,

    Liv. 42, 44, 3:

    aliquem in suam sententiam,

    id. 5, 25, 1; cf.

    also: rem ad Poenos,

    id. 24, 2, 8; 23, 8, 2:

    res ad Philippum,

    id. 32, 19, 2:

    ni ea res longius nos ab incepto traheret,

    draw off, divert, Sall. C. 7, 7.—
    2.
    To drag, lead, bring:

    plures secum in eandem calamitatem,

    Cic. Imp. Pomp. 7, 19:

    Lucanos ad defectionem,

    Liv. 25, 16, 6:

    quo fata trahunt retrahuntque, sequamur,

    Verg. A. 5, 709: ducunt volentem fata, nolentem trahunt, Cleanth. ap. Sen. Ep. 107, 11.—
    3.
    To draw to, i. e. appropriate, refer, ascribe, set down to, etc.:

    atque egomet me adeo cum illis una ibidem traho,

    Plaut. Trin. 1, 2, 166: St. Quid quod dedisti scortis? Le. Ibidem una traho, id. ib. 2, 4, 10:

    hi numero avium regnum trahebant,

    drew to their side, laid claim to, claimed, Liv. 1, 7, 1; cf.:

    qui captae decus Nolae ad consulem trahunt,

    id. 9, 28, 6:

    omnia non bene consulta in virtutem trahebantur,

    were set down to, referred, attributed, Sall. J. 92, 2:

    ornatum ipsius (ducis) in superbiam,

    Tac. H. 2, 20:

    cuncta Germanici in deterius,

    id. A. 1, 62 fin.:

    fortuita ad culpam,

    id. ib. 4, 64:

    id ad clementiam,

    id. ib. 12, 52; cf.:

    aliquid in religionem,

    Liv. 5, 23, 6:

    cur abstinuerit spectaculo ipse, varie trahebant,

    Tac. A. 1, 76 fin.:

    in se crimen,

    Ov. M. 10, 68:

    spinas Traxit in exemplum,

    adopted, id. ib. 8, 245. —
    4.
    To drag, distract, etc.:

    quae meum animum divorse trahunt,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    trahi in aliam partem mente atque animo,

    Caes. B. C. 1, 21:

    Vologeses diversas ad curas trahebatur,

    Tac. A. 15, 1.—
    5.
    To weigh, ponder, consider:

    belli atque pacis rationes trahere,

    Sall. J. 97, 2; cf. id. ib. 84, 4: trahere consilium, to form a decision or determination, id. ib. 98, 3.—
    6.
    To get, obtain, derive: qui majorem ex pernicie et peste rei publicae molestiam traxerit, who has derived, i. e. has received, suffered, Cic. Fam. 4, 3, 1:

    qui cognomen ex contumeliā traxerit,

    id. Phil. 3, 6, 16:

    nomen e causis,

    Plin. 15, 14, 15, § 51:

    inde nomen,

    id. 36, 20, 38, § 146:

    nomen ab illis,

    Ov. M. 4, 291:

    originem ab aliquo,

    to derive, deduce, Plin. 5, 24, 21, § 86; 6, 28, 32, § 157:

    scio ab isto initio tractum esse sermonem,

    i. e. has arisen, Cic. Brut. 6, 21: facetiae, quae multum ex vero traxere, drew, i. e. they were founded largely on truth, Tac. A. 15, 68; cf.:

    multum ex moribus (Sarmatarum) traxisse,

    id. G. 46, 2.—
    7.
    Of time, to protract, drag out, linger:

    afflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,

    Verg. A. 2, 92; so,

    vitam,

    Phaedr. 3, 7, 12; 4, 5, 37; Plin. 28, 1, 2, § 9:

    traherent cum sera crepuscula noctem,

    was bringing on the night, Ov. M. 1, 219: verba, to drag, i. e. to utter with difficulty, Sil. 8, 79.—
    8.
    To draw out, in respect of time; to extend, prolong, lengthen; to protract, put off, delay, retard (cf.:

    prolato, extendo): sin trahitur bellum,

    Cic. Att. 10, 8, 2; cf. Liv. 5, 10, 7; Sall. J. 23, 2:

    trahere omnia,

    to interpose delays of all kinds, id. ib. 36, 2; Ov. M. 12, 584:

    pugnam aliquamdiu,

    Liv. 25, 15, 14:

    dum hoc naturae Corpus... manebit incolume, comitem aevi sui laudem Ciceronis trahet,

    Vell. 2, 66, 5:

    obsidionem in longius,

    Quint. 1, 10, 48; cf.:

    rem de industriā in serum,

    Liv. 32, 35, 4:

    omnia,

    id. 32, 36, 2:

    jurgiis trahere tempus,

    id. 32, 27, 1:

    tempus, Auct. B. Alex. 38, 2: moram ficto languore,

    Ov. M. 9, 767:

    (legati) querentes, trahi se a Caesare,

    that they were put off, delayed, Suet. Tib. 31 fin.; so,

    aliquem sermone, quousque, etc.,

    Val. Max. 4, 4, 1:

    Marius multis diebus et laboribus consumptis anxius trahere cum animo suo, omitteretne inceptum,

    Sall. J. 93, 1.—
    9.
    Rarely neutr., to drag along, to last, endure. si quis etiam in eo morbo diutius traxit, Cels. 2, 8 med.:

    decem annos traxit ista dominatio,

    Flor. 4, 2, 12.—Hence, tractus, a, um, P. a., drawn on, i. e. proceeding continuously, flowing, fluent, of language:

    genus orationis fusum atque tractum,

    Cic. de Or. 2, 15, 64:

    in his (contione et hortatione) tracta quaedam et fluens expetitur,

    id. Or. 20, 66.—
    B.
    Subst.: tractum, i, n., any thing drawn out at length.
    1.
    A flock of wool drawn out for spinning:

    tracta de niveo vellere dente,

    Tib. 1, 6, 80.—
    2.
    A long piece of dough pulled out in making pastry, Cato, R. R. 76, 1; 76, 4; Apic. 2, 1; 4, 3; 5, 1 al.—Called also tracta, ae, f., Plin. 18, 11, 27, § 106.

    Lewis & Short latin dictionary > traho

См. также в других словарях:

  • Pensa — Saltar a navegación, búsqueda Pensa Custom Guitars es una compañía estadounidense que manufactura guitarras eléctricas y bajos de forma artesanal. La central de la compañía está en Nueva York. Fue fundada por el luthier Rudy Pensa. Pensa es… …   Wikipedia Español

  • pensa — PENSÁ, pensez, vb. I. tranz. 1. A prinde, a apuca (şi a strânge), a scoate, a smulge ceva cu pensa (1). 2. A face pense (2) la un obiect de îmbrăcăminte. – Din fr. pincer. Trimis de cata, 21.03.2004. Sursa: DEX 98  pensá vb., ind. prez. 1 …   Dicționar Român

  • pensă — PÉNSĂ, pense, s.f. 1. Mic instrument de metal compus din două braţe îmbinate la un capăt sau încheiate în formă de foarfece, folosit (în medicină, în tehnică) pentru a prinde sau a fixa obiecte mici sau substanţe care nu pot fi luate cu mâna. 2.… …   Dicționar Român

  • Pensa — may refer to: *Penza Oblast *Pensa, Burkina Faso …   Wikipedia

  • Pensa — Pensa, 1) Gouvernement im Europäischen Rußland, an Nishegorod, Simbirsk, Saratow u. Tambow grenzend, früher Theil Kasans, hat 688,84 QM. u. 1,150,000 Ew.; der Boden ist sanfthügelig, meist gut, hier u. da morastig; Flüsse meist klein: Pensa, Sura …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Pénsa [1] — Pénsa, Gouvernement in Rußland, grenzt im N. an Nishnij Nowgorod, im O. an Simbirsk, im S. an Saratow, im W. an Tambow und hat ein Areal von 38,840,6 qkm (705,4 QM.). Das Land ist hügelig, aber fruchtbar. Die Flüsse gehören, ausgenommen den… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Pénsa [2] — Pénsa, Hauptstadt des gleichnamigen russ. Gouvernements (s. oben), an der Mündung des Flusses P. in die Sura, Knotenpunkt der Eisenbahnen Sysran Wjasma, P. Rusajewka und P. Balaschow, hat 27 Kirchen (darunter eine lutherische und eine schöne,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Pensa — Pensa, Gouvernement im mittlern Europ. Rußland, im Gebiet der Sura, Mokscha und des Choper, 38.841 qkm, 1.470.474 E. (16 Proz. Mordwinen, Tataren). – Die Hauptstadt P. an der Sura, 61.851 E …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Pensa — Pensa, Gouvernem. im europ. Rußland zwischen Nischnei Nowgorod, Simbirsk, Saratow und Tambon, ebenes, fruchtbares Land, 690 QM. groß mit 108700 E, der Mehrzahl nach Mordwinen und Tataren. Die Hauptstadt P. am gleichnamigen Flusse ist Bischofsitz …   Herders Conversations-Lexikon

  • Pensa — Le nom est porté en Corse, on le rencontre aussi en Italie (Lombardie, Ligurie, région de Rome). Variante : Penza (Lombardie, Campanie, Pouilles). De Felice (Dizionario dei cognomi italiani) le considère comme un matronyme correspondant à Benzi,… …   Noms de famille

  • pensa — pȇnsa ž <G mn ā/ ī> DEFINICIJA pov. u starim hrv. pravnim spomenicima 1. iznos od 40 jedinica nekog novca (u Slavoniji, 13 15. st.) 2. daća što je slobodni kraljevski gradovi ili trgovišta svake godine plaćaju kralju 3. kazna koja se… …   Hrvatski jezični portal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»