-
1 mōrōsitās
mōrōsitās ātis, f [morosus], peevishness, fretfulness, moroseness: odiosa.* * *peevishness, moroseness; G:pedantry -
2 senium
sĕnĭum, ii, n. [seneo, II.].I.Lit., the feebleness of age, decline, decay, debility (cf. senectus; class.): tardigemulo senio oppressum, Laev. ap. Gell. 19, 7, 3:II.opus perfectum, quod omni morbo seniove careret,
Cic. Univ. 5 fin.; (with aegritudo) id. Tusc. 3, 12, 27; cf.:senio debilis,
Phaedr. 3, epil. 16:senio vel aliquā corporis labe insignes,
Suet. Aug. 38:senio confectos gladiatores,
id. Calig. 26 fin.:senium Galbae et juventa Othonis,
Tac. H. 1, 22:principis,
id. ib. 2, 1:curvata senio membra,
id. A. 1, 34:fessus senio,
id. ib. 2, 42:fluxa senio mens,
id. ib. 6, 38; cf.:torpor mentis ac senium,
Sen. Ben. 7, 26, 4; Sil. 16, 14:ita se ipse (mundus) consumptione et senio alebat sui,
by its own consumption and decay, Cic. Univ. 6:lunae,
i. e. waning, Plin. 7, 48, 49, § 155:lentae velut tabis,
Liv. 7, 22, 5:senium repellere templis,
decay, Sil. 3, 20:senium defendere famae,
the growing old, passing away, Stat. Th. 9, 318:passus est leges istas situ atque senio emori,
Gell. 20, 1, 10.—Transf.A.Concr., an old man, old fellow (very rare; anteclass. as an epithet of abuse): senex ad aetatem refertur, senium ad convicium. Sic Lucilius ait: At quidem te senium atque insulse sophista, Don. ad Ter. Eun. 2, 3, 11. And on account of its personal signif. with a masc. pron.: ut illum di deaeque senium perdant, qui hodie me remoratus est, Ter. l. l. (cf. scortum, II. fin.).—Once in Silius, without an odious access. signif., for senex, Sil. 8, 467.—B.(Effectus pro causā.) Peevishness, moroseness; vexation, chagrin, mortification; grief, trouble, affliction produced by decay (syn.: maeror, aegritudo, etc.; class.): mors amici subigit, quae mihi est senium multo acerrimum, Att. ap. Non. 2, 23:► The words ille senius, in Cic.hae res mihi dividiae et senio sunt,
Plaut. Stich. 1, 1, 19; cf.:id illi senio est,
id. Truc. 2, 5, 13: odio ac senio mihi nuptiae, Turp. ap. Non. 2, 33:luget senatus, maeret equester ordo, tota civitas confecta senio est,
Cic. Mil. 8, 20:senio et maerore consumptus,
Liv. 40, 54; Pers. 6, 16:surge et inhumanae senium depone Camenae,
peevishness, moroseness, Hor. Ep. 1, 18, 47; cf.:triste morum,
Sen. Hippol. 917:en pallor seniumque!
Pers. 1, 26.— Plur.: quot pestes, senia et jurgia emigrarunt, Titin. ap. Non. 2, 18.de Or. 3, 38, 154, are doubtless corrupt; v. Orell. and Ellendt ad loc. -
3 morositas
mōrōsĭtas, ātis, f. [morosus].1.Peevishness, fretfulness, moroseness (rare but class.):2.si in morositatem inutilem et odiosam incidamus,
Cic. Off. 1, 25, 88:morositas et ea vitia, quae dixi, habent aliquid excusationis,
id. Sen. 18, 65.—Niceness, pedantry:affectatione et morositate nimiā obscurabat stilum,
over-scrupulousness, too great nicety, Suet. Tib. 70.
См. также в других словарях:
Peevishness — Pee vish*ness, n. The quality of being peevish; disposition to murmur; sourness of temper. [1913 Webster] Syn: See {Petulance}. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
peevishness — peevish ► ADJECTIVE ▪ irritable. DERIVATIVES peevishly adverb peevishness noun. ORIGIN originally in the sense «foolish, mad, spiteful»: of unknown origin … English terms dictionary
peevishness — noun see peevish … New Collegiate Dictionary
peevishness — See peevishly. * * * … Universalium
peevishness — noun The state of being peevish … Wiktionary
peevishness — pɪËvɪʃnɪs n. state of having a bad temper, irritability; crossness, angriness … English contemporary dictionary
peevishness — pee·vish·ness … English syllables
peevishness — See: peevish … English dictionary
peevishness — noun 1. a disposition to exhibit uncontrolled anger his temper was well known to all his employees • Syn: ↑temper, ↑biliousness, ↑irritability, ↑pettishness, ↑snappishness, ↑surliness • De … Useful english dictionary
Petulance — Pet u*lance, Petulancy Pet u*lan*cy, n. [L. petulania: cf. F. p[ e]tulance. See {Petulant}.] The quality or state of being petulant; temporary peevishness; pettishness; capricious ill humor. The petulancy of our words. B. Jonson. [1913 Webster]… … The Collaborative International Dictionary of English
Petulancy — Petulance Pet u*lance, Petulancy Pet u*lan*cy, n. [L. petulania: cf. F. p[ e]tulance. See {Petulant}.] The quality or state of being petulant; temporary peevishness; pettishness; capricious ill humor. The petulancy of our words. B. Jonson. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English