-
1 (heilnótu)òögn
-
2 gera hlé
-
3 òagnarmerki
-
4 HVÍLA
I)(-da, -dr), v.1) with acc. to rest;hvíla lið sitt, to let one’s troops rest;hvíla sik, to take rest (þeir hvíldu sik þar ok eyki sína);hvíldr, rested (þeir hafa mœdda hesta, en vér höfum alla hvílda);refl., hvílast = hvíla sík;2) to lie, rest, sleep in a bed (hvíla í rekkju sinni);hvíla hjá e-m, to sleep with one;3) to lie buried (til staðarins þar sem Ólafr hinn helgi hvílir).f. bed;ganga (fara) til hvílu, to go to bed.* * *1.d, to rest, esp. to rest, sleep in a bed; í hvíluna þar er hón hvíldi, Eg. 567; h. í rekkju sinni, Fb. ii. 195, Sturl. iii. 282, Fms. vii. 222; h. tveim megin brikar, Korm.; the old beds stood with the side to the wall, hence the phrase, hvíla við stokk, or þil, cp. Sturl. i. 207, 208; see also brík; h. í sama sæing konu, Grág. i. 329; h. hjá e-m, Hbl. 17.2. metaph. of the dead, to rest, sleep, Fms. vii. 240, N. G. L. i. 348, Sighvat, but only in a Christian sense, so that ‘hér hvílir’ (= Dan. her hviler) on Runic stones is a sure test of a Christian age.3. hvíla sik, to take rest, pause, Eg. 492, 586; h. lið sitt, to let one’s troops rest, Karl. 370.II. reflex., hvílask, to take rest, pause, 623. II, Vkv. 28, Nj. 132, Lv. 59, Fms. v. 64, vii. 193, Sks. 550: to pause, vil ek nú láta þá ræðu hvílask, Sks. 240; nú verðr þar at hvílask, Gísl. 18.2.u, f. [Ulf. hweila = ὤρα, χρόνος; A. S. hwîl; Engl. while; O. H. G. hwila; Germ. weile; Hel. hvîla; all of them in a temp. sense, = a while, an hour; whereas the Scandin. word has the notion of rest, making a distinction between hvíld in a general, and hvíla in a special sense; Dan. hvile; Swed. hvila]:—a bed, Sturl. i. 207, 208, iii. 282, Nj. 14, Eg. 567, Fms. xi. 290, Gísl. 16, Am. 9, Sól. 72; vers-hvíla, Grág. ii. 183, passim.COMPDS: hvíluábreiða, hvílubrögð, hvílufélagi, hvílugólf, hvíluhöll, hvíluklæði, hvíluneyti, hvílustofa, hvílustokkr, hvílutollr, hvíluváðir, hvíluþröng. -
5 STANDA
* * *(stend; stóð, stóðum; staðinn), v.1) to stand, opp. to sitja or liggja (hann stóð við vegginn);koma standandi niðr, to come down on one’s feet;skal mik niðr setja standanda, in a standing position;standa fast, to stand fast;standa höllum fœti, to stand slanting;2) to stand, stick (G. skaut svá fast niðr skildinum, at hann stóð fastr í jörðunni);sveininum stóð fiskbein í hálsi, the bone stuck in his throat;3) to stand, remain;borð stóðu, stood, were not removed;4) to stand, be situated (bœr einn stóð skamt frá þeim);5) to stand still, rest, pause (stóð þá kyrrt nökkura hríð);verðr hér fyrst at standa sagan, the story must stop here for the present;6) to last (hafði lengi staðit bardaginn);7) to befit, become (konungr kvað þat eigi standa, at menn lægi svá);ekki stendr þér slíkt, it does not befit thee;8) to stand in a certain way, project, trend (fjögur horn ok stóðu fagrt, hit þriðja stóð í lopt upp);stendr inn straumrinn, the tide (current) stands in;blóðbogi stóð ór hvárutveggja eyranu, a stream of blood gushed out of both his ears;kallar hann betr standa veðrit at fara landhallt, that the wind stands better for making land;stóð vindr af landi, the wind blew from the land;standa grunnt, to be shallow (vinátta okkur stendr grunnt);9) to touch;standa grunn, to stick on the ground (örkin stóð grunn);10) to catch, overtake (hann drap menn Eiríks konungs, hvar sem hann stóð þá);standa e-n at e-u, to catch one doing a thing (ef maðr verðr at því staðinn, at hann meiðir smala manna);11) to stand, endure, bear (standa e-t or e-u);12) to press, urge, trouble (elli stóð Hárek);hvat stendr þik, what ails thee?13) to weigh so much (gullhringr, er stóð mörk);14) to stand by one, side with one, with dat.;mikils er vert, hversu fast N. stendr þér um alla ráðagerð, how close N. stands by thee in all counsel;15) with preps.:standa af e-u, to proceed from, be caused by (opt stendr illt af kvenna hjali);vil ok ek eigi, at af mér standi brigð okkarrar vináttu, nor do I wish to be the cause of a breach in our friendship;standa af e-u við e-n, to give up, cede to one;impers., segir hann honum, hvernig af stóð um ferð hans, how the matter stood as to his journey;standa at e-m, to attack (var við sjálft, at þeir mundu standa at prestinum);to stand by one, on one’s side (ek veit eigi víst, hvaðan G. inn ríki stendr at);standa á e-u, to stand on, insist on (statt ei á því, er þér er bannat);impers., stendr á illu einu með þeim, they are on very bad terms;standa á e-m, to hang over one (sú skóggangssök, er á þér stendr); to refer to (þat heilræði stóð upp á þenna sama sendiboða);standa eptir, to remain, be left;standa fyrir e-u, to stand in the way of (þeir kváðu geip hennar ekki skyldu standa fyrir þingreið þeira);standa e-m fyrir þrifum, to stand in the way of one’s thriving;to stand before one, protect one (vér skulum Egil af lífi taka, en hlífa engum, er fyrir honum vill standa);standa hjá e-m, to stand by one, assist one;standa í e-u, to be engaged in, busied with (standa í bardögum, einvígum, málum, kvánbœnum);impers., stendr í deilu með þeim, there is a quarrel between them;standa með blóma, to be in a flourishing condition;standa móti (á móti, í móti) e-u, to stand against;standa saman, to stand together, be gathered, amassed (þar stóð auðr mikill saman);standa til e-s, to tend towards;standa til umbótar, to stand for mending, need it;sem bœn yður stendr til, as your prayer tends to;eptir þeim efnum, sem honum þœtti til standa, according to the merits of the case;eptir því sem lög stóðu til, as the law was (taka þeir allir við bótum, sem lög stóðu til);impers., stendr til e-s, it is to be expected, feared (til langra meina mun standa, ef);standa e-m til e-s, to assist, help one (B. segir, hversu Ó. hafði honum til staðit);standa undan, to be lacking (mikit stendr undan við hann í vinfenginu);standa vel undir e-t, to support well, back it up well (munu margir vel undir þat standa);standa undir e-m, to be in one’s possession, keeping (féit stendr undir honum);standa upp, to stand up from a seat (þá stóð S. upp ok mælti hátt); to rise from bed (standa upp ok klæðast); to be left standing (fimm einir menn stóðu upp á skipinu);standa uppi, to be left standing (K. hinn auðgi flýði ok allt lið hans, þat er uppi stóð; hús þau, er uppi stóðu);to be laid up ashore, of a ship (stigu þeir á skip þat, er þar hafði uppi staðit um vetrinn);of a corpse, to lie on the bier (lík Kjartans stóð uppi í viku í Hjarðarholti);of a bow, to be kept bent (boginn má eigi einart uppi standa);standa við e-u, to withstand (víkingar svá harðfengir, at ekki stendr við);impers., stendr við e-t, it is on the verge of (þeir áttu svá harða leika, at við meiðingar stóð);standa yfir e-u, to be present at (heldr vildi hann þenna kjósa en standa yfir drápi Þorgils frænda síns); to extend (þar er þeira ríki stendr yfir);standa yfir, to stand over, last (hversu lengi skal fjárbón sjá yfir standa?);í þessum griðum ok svardögum, sem yfir standa, which now stand, are in force;16) refl., standast.* * *pres. stend, stendr, stöndum, standit, standa; pret. stóð, stótt, stóttú (mod. stóðst, stóðstú), stóð, pl. stóðum; subj. stæði; imperat. statt, stattú (cp. stand-þú); part. staðinn; pret. infin. stóðu = stelisse, Fms. vi. (in a verse); a medial form, pres. stöndumk (= stat mihi), Fm. 1. Kormak; pret. stóðumk (= stabant mihi), Hm. 106: with neg. suff. stóð-k-at, Fas. iii. 22 (in a verse). [Common to all Indo-Germ. languages.]A. To stand; þó at hann gangi eðr standi áðr, Grág. ii. 95; hann stóð við vegginn, … stóð á víxl fótunum, Sturl. ii. 158; standa höllum fæti, Nj. 97; koma standandi niðr, to come down standing (after a leap), 85, Grág. ii. 110; skal mik niðr setja standanda, in a standing position, Ld. 54; munkr er eigi mátti standa á bænum ok reikaði, Greg. 62; standa á götu e-s, Nj. 109; standa fast, to stand fast, 92; standa frammi, to stand, be on one’s feet, Fms. vii. 85; s. fyrir dómstóli keisarans, 656 C. 19; s. fyrir manni, to stand before a man, so as to screen him, Grág. ii. 12. 115, Eg. 357: s. hjá, to stand by, metaph. to assist, Fas. ii. 501: standa nær e-m, to stand near one, metaph. to back, Nj. 76; nær standa vinir Gunnars, 88.2. to stay; Egill stóð meðan ok beið þeirra, Eg. 483; statt ( stop) ok trú mér, 623. 17.3. to stand, stick; stóðu spjót þeirra ofan frá þeim, Nj. 253; at hann standi fastr í fönninni, 84; skildinum, svá at fastr stóð í vellinum, 262; öxin stóð á hamri, i. e. went through to the back, and stuck there, 165; sveininum stóð fiskbein í hálsi, the bone stuck in his throat, Blas. 40; ef nökkurum stendr bein í hálsi, 655 ix. B. 2: absol., það stendr í e-m, it sticks in one’s throat.4. to stand, remain; borð stóðu, stood, were not removed, Fms. vii. 144; skála þann sem enn stendr í dag, Þórð. 58 new Ed.; svá lengi sem heimrinn stendr, Rb. 64; skyli bú yðr standa ú-rænt, Nj. 208.5. to stand, be seated, placed;í þeim dal stendr kirkja, Greg. 57; kirkja sú er stendr í Reykja-holti, D. I. i. 476; bær einn stóð skamt frá þeim, Eg. 230; ór þeim sal er und þolli stendr … ask veit ek standa, … stóð fyrir norðan salr, sal veit hón standa, Vsp.; Lissibón stendr á Spáni, Fms. vii. 80; Narbón stendr vid Jórsala-haf, x. 85; öll þau fylki er í hans biskups-ríki stóðu, vii. 300; Illugastaði ok Hrafnagil er standa í Laxárdal, Dipl. v. 17; standa á bók, reikningi, skrá …, [Germ. es steht geschrieben], ii. 12, 13, Bs. i, passim. II. with prepp.; standa á e-u, to stand on, insist on, persevere in; statt eigi á því er þér er bannat, Mirm.; s. á illu ráði, id.; s. á hendi e-m, Nj. 88, Grág. i. 121 (see hönd); mest mundi á fyrir-mönnum standa, Nj. 106: to stand upon, s. á lögum, Js. 41; s. á rétti sínum, … standa á dómi e-s, to stand by, abide by:—s. gegn, á móti, to withstand, Hom. 7, Fms. ii. 36, 225, x. 401:—s. af e-u, to give up, Dan. afstaae, Fb. i. 523:—s. at, to help (at-stoð); hvaðan Guðmundr stendr at, … hvaðan sem hann stendr at, Nj. 214; þeim er þaðan standa at, 193:—s. eptir, to remain, N. G. L. i. 335, Fms. ii. 231, vi. 248, Grág. ii. 301, Eg. 202, Rb. 116, Hom. 12, Stj. 422 (eptir-stöðvar = arrears):—s. fyrir, to stand before, to stand in the way of a thing, Ísl. ii. 262, Fms. vi. 61, Grág. i. 140; s. e-m fyrir þrifum, Fms. ii. 154; s. e-m fyrir gleði, vii. 162; s. e-m fyrir svefni, Gísl. (in a verse); s. e-m fyrir ljósi, to stand in the way of one’s light; láta e-t s. fyrir kaupi, Nj. 17; láta s. fyrir kviðburði, 87; ef afl hefir staðit fyrir kvið þeirra, Grág. i. 53; þat á eigi fyrir málum at s., 106; eiðr Vermundar stóð fyrir, Fbr. 22; járni á hann fyrir at standa, N. G. L. i. 342; s. fyrir með eineiði, 346:—s. í e-u, to be deeply engaged in; s. í bardögum, einvígum, málum, stórmælum, kvánbænum, etc., Eg. 486, Ld. 262, Nj. 53, 224, 227, Ísl. ii. 216; standa í ábirgð, Dipl. v. 24; s. í þjónustu, Mar.:—standa saman, to stand together, put together in one place; þar stóðu saman fé mikil, Eg. 318; stóð úmegð mörg saman, Ísl. ii. 198; þar stóð auðr mikill saman, Ld. 124: to consist, Hom. 2:—s. undir e-u, to be subject to; s. undir prófi, Dipl. i. 6; féit stendr undir honum, is in his keeping, Grág. i. 395: standa undir með e-m, to support, Sturl. i. 20; s. vel undir e-t, to support well, back, Nj. 215, Fms. vii. 125; jarl stóð vel undir hans mál, viii. 282; munu margir vel undir þat s., to back it up well, Ó. H. 52:—standa upp, to stand up from a seat, Nj. 3, Fms. i. 33, x. 401: to rise from bed, Nj. 69, Eg. 121; s. upp fyrir dag, 577; s. upp ok klæðask, Ld. 44; hann liggr sjúkr … þar er standi aldri upp, Nj. 80 (standa upp ór sótt); s. upp með e-m, to rise, join one, Sturl. ii. 203:—s. uppi, of a ship, to be laid up ashore (during the winter), Nj. 259, Ísl. ii. 273: of a corpse, to lie on the bier, Fms. ii. 257, Ám. 101: of a bow, to be kept bent, 623. 19: standa upp, to be standing, be left standing on one’s feet; færri standa upp enn fallnir eru, Fms. xi. 110; stóðu þá enn upp mjök margir á skeiðinni, many still stood up (not dead or wounded), 142; flýði allt lið er upp stóð, Eg. 33; fimm einir menn stóðu upp á skipinu, Orkn. 356 old Ed., (new Ed. 414 l. c. leaves out ‘upp’); meðan ek má upp standa ok vápnum valda, Ld. 170: standa uppi, id., Fms, viii. 139, Hkr. i. 210:—standa við e-u, to withstand, Grág. i. 1, 336 (við-staða); svá harðfengir at ekki stendr við, Nj. 271; svá mikit troll at ekki stendr við honum, Bárð. 177; þeir skutu svá hart, at ekki stóðu við hlífarnar, Fms. i. 173: to stand against, stop, hann stóð við litla stund (við-staða, a pause, halt):—standa yfir, svá lengi sem þingboð stæði yfir, lasted, Fms. ii. 216: hversu lengi skal fjárbón sjá yfir standa? Nj. 141; í þessum griðum ok svardögum sem yfir standa, which now stand, are in force, Fms. xi. 365; þar er þeirra ríki stendr yfir, extends, Eg. 344.B. Metaph. usage, to stand still, rest, pause; verðr hér fyrst at standa sagan, the story must stop here, Fms. vi. 56: nú skal hér standa um athæfi Varbelgja, ix. 473; skulu sóknir standa, meðan leiðangr er úti, Gþl. 486; útlegðar-sakir skulu eigi standa um várþing, Grág. i. 103; skyldi málit standa um nóttina til rannsaks, Fms. ix. 414; skal þá standa leigan í hross-verðinu, Grág. i. 434; stóð þá kyrrt nokkura hrið, Fms. xi. 397; at svá búit stæði, Nj. 139; eigi mátti svá búit s., Fms. ii. 9; standa með blóma; stendr búit með miklum blóma, Band. 2.2. to last; Guðs ríki stendr ei ok ei, Hom. 160; ok standa eina þrjá vetr, Sks. 323; þá sjau daga sem veizlan stóð, Stj.; en er þrjár nætr hafði veizlan staðit, Landn. 117; hafði lengi staðit bardaginn, Odd. 18; er deildir várar s. lengr, Eg. 738; stóð mikil deila milli þeirra langa hríð, Fms. x. 169; stóð þetta heimboð nokkut skeið, Nj. 81; meðan erfit stóð, Eb. ch. 54; stóð hennar hagr með þeim hætti, Bs. ii. 166:—to be valid, skal þetta testamentum s. ok haldask, Dipl. iv. 8; ok standa enn þau lög, Ver. 52; um tólf mánaðr stendr þeirra mál, Grág. i. 143; skal þat allt s. ok satt vera, 655 xxvii. 28; hans tala skal s. á fé sjálfs hans, K. Þ. K. 146; má þat eigi s. né fyrir satt halda, Stj. 31; hann mun láta s. boð þessi (stand by it), Nj. 77; þrjú kúgildi þau er standa með jörðunni, Dipl. iii. 8; ekki á Bjarkeyjar-réttr á því máli at standa, this case does not fall under the town jurisdiction, Fms. vii. 130; stendr þat mál ( it extends) um þrjá fjórðunga, Grág. i. 464.3. to befit, become; konungr kvað þat ekki standa, at menn lægi svá, Fms. x. 157; berr þat eigi né stendr þvílíkum, Stj. 132; hví stalt þú guðum mínum, ekki stendr þér slíkt, 181.4. phrases, nú stóð í stilli, see stilli; var þat boð með svá miklu kappi, at stóð í stönginni (cp. Dan. saa at det stod efter), Fms. xi. 424; standa í háska, Mar.5. sem inn átti dagr Jóla standi á Dróttins degi, Rb. 128; en á þeim degi stóð Ólafs messu-aptann, Hom. 111.II. of direction, to stand in a certain way, project, trend; fjögur horn ok stóðu fagrt, hit þriðja stóð í lopt upp, hit fjórða stóð ór enni, ok niðr fyrir augu honum, Ld. 120; geitar-horn stendr ór höfði henni, Fms. vii. 156; vápn stóðu á Birkibeini svá þykt at varla mátti hann falla, 325; gákk af bryggjunni eðr spjotið stendr á þér, 144; ella hefði spjótið staðit gegnum hann, Nj. 246; blóðbogi stóð ór hváru-tveggja eyranu, 210, Fms. vi. 419; boginn stóð inn um ræfrit, Eg. 239; kallar hann betr standa veðrit, at fara landhallt, the wind stands better for making land, Fms. x. 347; sunnan-vindr hvass ok stóð at virkinu, xi. 34; stóð gnæðingr með fjöllum, Bárð. 171; af íllsku ok úþef þeim er af stóð, Fms. iii. 128; stóð vindr af landi, Vigl. 79 new Ed.; stendr inn straumrinn, Bs. ii. 143: stóð stropinn um kyrtilinn, Clar.; standa grunnt, to be shallow; vinátta okkur stendr grunnt, Eg. 520; stóð hón alla vega jörð, touched the earth. Art.; stafir stórir ok stóðu grunn í ánni, Fb. ii. 19; örkin stóð grunn, stuck to the ground, Stj. 50, Gþl. 460, Grág. ii. 358; þrjár rætr standa; á þrjá vega undir aski Yggdrasils, Gm.; augu yður standa lengra fram, Sturl. iii. 129; finnr konungr at mikit stendr undan við hann í vinfenginu al hendi Sigvalda, Fms. xi. 106; heilræðit stóð á þenna sama sendiboða, referred to him, 433; hvaðan Guðmundr inn ríki stendr, on which side he stands, with whom he sides, Nj. 214.2. to proceed from, be caused by; eigi standa þin orð af litlu fári, Fas. i. 195; stóð lítil stjórn af honum, Fms. xi. 223; þótti af honum minni ógn standa, Eg. 268; e-m stendr mein, úhapp, útili, íllt, gagn, hjálp … af e-m, 175; guðin rökðu til spádóma at af systkinum þessum mundi þeim mikil mein ok úhapp standa, Edda 18, Nj. 65, Barl. 39; eigi mun svá mikit íllt af þér standa, Nj. 368; opt stendr íllt af kvenna hjali. Gísl. 15: yðr munn vandræði af standa, Nj. 175.3. standa til, to tend towards; nú stóð áðr til svá mikils váða, at …, Fms. vii. 144; þá stendr þó til meira geigs, xi. 275; standa til umbótar, to stand for mending, need it, Fb. ii. 234; flest frumsmíð stendr til bóta, needs mending; standa til mikils kostnaðar, D. N. ii. 18; sem bæn yður stendr til, tends to, Nj. 192; hvárt honum standi hugr til nökkurrar konu, Ísl. ii. 285; engi ván eða verðleikr stendr til at fáisk, Al. 91; sem bæn yður stendr til, Nj. 192; eptir þeim efnum sem honum þætti til standa, according to the merits of the case, Fms. vii. 60; eptir þvi sem lög stódu til, as the law stood, Nj. 146, Ld. 28; frekari álög en forn lög stæði til, Fms. xi. 224; latari enn líkendi stæði til, 256; fremr enn ritningar stóðu til, tended towards, i. e. warranted, Mar.; líta á mál hans eptir þeim efnum sem honum þætti til standa, as the merits were, Fms. vii. 60; eptir því sem lög stóðu til, Nj. 146, Ld. 28; standa til váða ok auðnar, Fms. x. 271.III. to catch, overtake; hann drap menn Eiríks konungs hvar sem hann stóð þá, Hkr. i. 91; var hverr drepinn þar er staðinn varð, 107; lét hann ræna hvar sem hann stóð þá, Fms. vii. 181; hörmuðu bæði at þau máttu eigi fá staðit hann, Hom. 120; ef hann er með vátta inni staðinn, Grág. ii. 18; ef maðr tekr fé manns ok vinnr þjófskap at, enda standi hinn hann (acc.) at þvi er fé þat á, svá at handnumit verðr, ok …, 136; hinum er þýfð var í höndum staðin, id.; nú stendr maðr fé sitt þjófstolit í hendi öðrum manni, Gþl. 537.2. to stand, i. e. to endure or bear; hverr sem fyrir-smár dómarann, ok vill eigi dóm standa, N. G. L. i. 452: to discharge, skal dæma landit þeim manni er varðveizlu stendr, to the man who stands as guardian, Grág. ii. 251; sá er vitna þarf skal standa þeim kost allan, Jb. 358.3. to press, urge, trouble; ef ofviðri stendr mann, N. G. L. i. 349; Alfhildi stóð sótt, Hkr. ii. 199, Stj. 425; mun þik nú hræðsla standa, Fas. iii. 429; elli stóð Hárek, Ísl. ii. 482; hver fjölskylda sem þik stendr, Fms, xi. 429; segja máttu hvat þik stendr, what urges thee. Mar.; ok vænti af þér mests trausts, því heldr sem mik stendr meirr, Fms. iii. 70; standa mik svá stórar þröngslir, at …, Stj. 495; hvat stendr þik, what ails thee? Grett. 75 new Ed.; hvat stendr þik, Bergr, sagði biskup, Bs. i. 807; því at eins at þeim (þá?) standi ofviðri, N. G. L. i. 371.4. to be of weight, value; skal hann eigi standa tómr meirr enn átta merkr, Gþl. 524; gullhringr stendr sex aura, mörk, Fms. ii. 246, xi. 204; strútrinn stóð tíu merkr, 77; vættir þær er hver þeirra standi hálfa níundu mörk, Gþl. 523.C. Reflex. to stand right, be able to stand; steðjaði hann upp yfir törguna ok stóðsk þó, Nj. 144; þar mundir þú eigi hafa staðizk fylgjur þeirra Þorvarðs, Lv. 104; hann druknaði, því hann stóðsk ekki fjölkyngi Ragnars, Bárð. 181.2. standask e-t, standask áhlaup, Sks. 411; höggum standask fáir, Sks. 411 B; fáir stóðusk honum, þótt fræknir væri, Grett. 87 A; gull stendsk elding, Grág. i. 501; þetta éi var með svá miklum býsnum, at ekki máttu sumir menn betr enn fá staðizk, Fms, xi. 136; var við sjálft at ek mætta eigi standask, x. 331; stóðsk hann eigi ok dó, 623. 33; hví lét Guð þeira freista, þar er hann sá at þau máttu eigi standask, Eluc. 28; at þér standisk jafnvel ef þér sjáit frændr yðra svívirða, Fms. v. 270.3. to stand, bear, tolerate; hann skekr at honum sverðit, þetta fá þeir eigi staðizk ok hlaupa, Ísl. ii. 364; Kári stóðsk þetta eigi, Nj. 270; Björn stóðsk eigi ámælis-orð Sigmundar, Valla L. 218; standask frýju-orð, Fær. 196.4. standask við e-m, to stand, be able to withstand; Heiðrekr vá með Tyrfingi ok stóðsk ekki við honum, Fas. i. 526; engi hlutr var svá sterkr at standask mætti fyrir honum. Edda.5. to be valid; skulut mál hans standask um þá sök, Grág. i. 64; á þeirra dómr at standask, 80; eigu jammikit þeira orð at standask, sem annarra lögréttu-manna, 10; ef þú kemr til konungsins, ok megi þín orð nokkut standask, Fms. xi. 193; hennar orð stóðusk svá mikit, at …, Fas. i. 208; um þat vilda ek at mín at kvæði stæðisk, at …, Eb. 98.6. of direction, to proceed from; standask af e-m, af henni mun standask allt it ílla, Nj. 49; svá stenzk af um ferð mína, the matter stands so as to my journey; Ólafr sagði jarli hversu af stóðsk um ferð hans, Ld. 112 (hversu af stóð, 340); ekki sagði Kjartan föður sínum hversu af stóðsk um ferð þessa, 208; Gautr segir honum geiniliga allt hversu af stóðsk inn ferðir hans, Fms. iii. 57; svá stendsk af um ferðir mínar, at ek má hér ekki dvelja lengr, vi. 350; eigi veit ek hvernig af stenzk (stennz) um för þína, hvárt þú ferr nökkut í konungs leyfi, Ó. H. 143.7. a middle form; yfir ok undir stóðumk jötna vegir, the ‘giant-ways’ ( rocks) stood above and below, Hm.; stöndumk hjörr til hjarta, the sword touches me to the heart, Fm. 1.II. recipr. to stand opposite one another in the same line: to meet, of ends; þat stóðsk á, nesit þvert ok fylking þeirra, Ísl. ii. 326; stóðsk þat á, at Jólin þraut ok lokit var sögunni. Fms. vi. 356; vígin Áskels ok Steingríms skyldi á standask, Rd. 281; stóðsk þat á endum ok ostkistan, Nj. 76; stóðsk þat á endum ok þat er Gunnarr; átti at gjalda, 111; létu þeir þat á endum standask, 120; standask á mót; sandmelr sá er á stendzk ok Seftjörn, Gísl. 23; bær hans stóðsk á ok konungs atsetr, Fas. ii. 63: bíða þess at á stæðisk misganga straumanna ok austan-veðr, Orkn. 266: stendzk heldr í móti með þeim hjónum, they were rather at sixes and sevens, did not agree well, Bjarn. 21: hendingar standask sem næst, to stand as close to one another as possible, Edda (Ht.); tungl þau er næst standask, nearest to one another, Rb. 34, 1812. 56.III. staðinn = staddr, steadfast, placed, abiding; hvar sem maðr er staðinn, N. G. L. i. 163; vildi hann nú til staðins vita ( knew for certain) hver svör jarl vildi gefa, Vígl. 18. -
6 dvöl
* * *I)(gen. dvalar, pl. dvalar or dvalir), f.1) short stay, stop; delay; eiga skamma dvöl, to make a short stay; meðan þessi dvöl (pause) var; bera til dvala, to cause delay;2) in prosody, quantity.n. pl. delay; svá at engi skulu dvöl á vera, without delay; urðu dvöl dœgra, her life was prolonged.* * *f., gen. dvalar, old pl. dvalar, mod. dvalir, [cp. ‘dwelling’ = delay, Engl. Ballads]α. a short stay, stop; dvalir ok náttstaði, Stj. 294; eiga dvöl, to stop, Nj. 181; afhvarf manna ok dvalar (acc. pl.), Ld. 204; meðan þessi dvöl ( pause) var, Fms. xi. 135: delay, iv. 179; bera til dvala, to cause delay, Fas. iii. 543:—used once as neut. pl., urðu dvöl dægra, Am. 102.β. gramm. quantity, Skálda 175. -
7 hvíld
* * *f.1) rest, repose (taka hvíld or hvíldir);2) pause (þá var hvíld nökkur á um bardagann).* * *f. rest, repose, Nj. 43, Eg. 492, Fms. v. 307, vi. 420, vii. 193, Sks. 235, Stj. 613, passim: pause, Nj. 248; í hvíld, in baiting, in rest, Hbl. 2.COMPDS: hvíldardagr, hvíldarhestr, hvíldarlauss, hvíldarstaðr. -
8 staðna
(að), v. to stop, pause, abate (staðnaði þá kurr búandanna)..* * *að, to stop, pause, abate; staðnaði orrostan (kurrinn), Fms. i. 34, 386, xi. 224, Ó. H. 69, Stj. 445. -
9 STAÐR
I)(-ar, ir), m.1) ‘stead’, place, spot;fimmtán í hvárum stað, fifteen in each place;í einum stað í Englandi, somewhere in England;skipta í tvá, fjóra staði, to divide into two, four parts;fara af stað, to go away, leave;hafa sik af stað, to absent oneself;bíða e-s ór stað, to wait on the spot, wait till one is attacked (Baglar biðu eigi högganna ór stað, ok flýðu þeir upp fyrir norðan bœinn);ráða e-u til staðar, to settle;gefa e-u stað, to stop;þeir gefa eigi stað ferðinni, they stopped not on their journey;gefa staðar, to stop, halt;þá er sá íss gaf staðar ok rann eigi, when that ice stopped and flowed no more;nema stað or staðar, to stop (hér munum vér stað nema);leita staðar, to seek a place to ease oneself;2) adverbially, í stað, þegar í stað, on the spot, at once;rétt í stað, just now;í marga staði, in many respects;í alla staði, in every respect;í engan stað, no-ways;í annan stað, on the other hand, secondly;í staðinn, instead;alls staðar, everywhere;annars staðar, elsewhere;nökkurs staðar, anywhere;3) end, result;vil ek vita, hvern stað eiga skal málit, I wish to know how the matter is to stand;koma í einn stað niðr, to turn out the same way;4) stop, pause, hesitation (þeim varð staðr á um andsvörin);5) springness, elasticity, of steel, etc.;ok dregr ór allan ataðinn ór boganum, the bow lost all its spring;6) strength of mind, courage;mun hann ekki eiga stað við sjónum hans, he will not be able to stand his looks;gøra stað í hestinn, to make the horse firm7) mark, print, traces (þeir sá þar engan stað þeira tíðinda, er þar höfðu orðit);8) church establishment, church, convent (staðrinn í Skálaholti, á Hólum);9) town (marga staði vann hann í þessu landi í vald Girkjakonungi).a. restive, of a horse;verða staðr at, to stop, start, from surprise.* * *1.m., gen. staðar, dat. stað, and older staði, pl. staðir: [from standa; Ulf. staþs = τόπος; A. S. stæð; Engl. stead in home-stead; Dan. stæd; Germ. statt]:—a ‘stead,’ place, abode; stjörnur þat né vissu hvar þær staði áttu, Vsp. 5; sessa ok staði, Ls. 7; fá mönnum stað ok mála, Grág. i. 473; nú hefir maðr eigi stað þeim mönnum, 465; færa úmaga til staðar, 256; færa varnað til staðar, Eg. 535; koma í þann stað, Grág. i. 485; í einn stað, in one place; í annan stað, in another place, 656 C. 11; fimmtán í hvárum stað, fifteen in each place, Eg. 577; í einhverjum stað, in some place, somewhere, Sks. 94; í einum stað í England, somewhere in England, Fms. x. 392; ek hefi í einum stað á stofnat, Nj. 3; í öllum stöðum, in all places, altogether, Grág. ii. 178; í öllum stöðum þeim, er…, in every case, where …, i. 153.2. skipta í tvá, fjóra, sextán … staði, to divide into two, four, sixteen … parts, 656 C. 16; skiptask í tvá staði, Fb. ii. 437:—fara af stað (mod. á stað), to go away, leave, Gþl. 177; hafa sik af stað, to absent oneself, Fb. i. 565; bíða e-s ór stað, to wait in one’s place, wait till one is attacked, Fms. iv. 268, viii. 48, 318, 355; ráða e-u til staðar, to settle, ii. 78, Ld. 178; gefa e-u stað, or gefa staðar, to stop, halt, Edda (pref.) 3, 40, Fms. vi. 384 (gefa A. V. 3), viii. 400; nema stað or staðar, to stop, Nj. 18, 54, 132, Dropl, 29, Fms. i. 167, 206, Fas. ii. 535, Ld. 104, Bs. i. 144, Edda 40 (nema A. 5); leita staðar, to seek a place (privy), Hm. 113. Hkr. i. 16, Fær. 197 (leita I): to seek an outlet, Fas. ii. 528; ganga at staðar, cacare, N. G. L. i. 127.3. adverbially, í stað, on the spot, at once, presently, Dropl. 9, Fas. ii. 508, Stj. 263, 505, Fms. iv. 249; rétt í stað, just now, Flóv. 7; í marga staði, in many respects, Fms. vii. 221; í engan stað, noways, i. 80; í alla staði, in every respect, Nj. 213, 224, 237, Fms. vi. 59, xi. 58; í staðinn. instead, Grág. i. 61, Fms. i. 24, Nj. 73, Fb. i. 285; í annan stað, on the other hand, secondly. Fms. vi. 191, Nj. 210, 216:—gen. as adverb, alls staðar, everywhere; annars s., elsewhere; einhvers-staðar, nökkurs-s., somewhere; marg-staðar, fás staðar, in many places, in few places; né eins staðar, nowhere; sums-staðar, somewhere; see allr, annarr, einn, nekkverr, margr, sumr.4. metaph. a goal, aim; hvern stað á sættar-umleitan þessi, Fms. ix. 51; ef þann stað tæki vizka þeirra, H. E. i. 249; vil ek vita hvern stað eiga skal málit, I wish to know the final answer, Ísl. ii. 216: hann spyrr hvern skal eiga hans mál, Eb. 132; koma í einn stað niðr, to turn out the same way, Fb. ii. 168.II. spec. usages, a stop, pause, hesitation; þeim varð staðr á um andsvörin. Fms. ix. 461; nú drepr ór hljóð, ok verðr honum staðr á, ok mælti þó vánu bráðara, xi. 115.2. elasticity, of steel or the like; ok dregr ór allan staðinn ór honum, it (the bow) lost all its elasticity, 623. 19; var þá ór sverðinu allr staðrinn, Sd. 118, 132; staðr í sverði, Kormak, freq. in mod. usage:—strength of mind, courage, þann úhreinan anda er hann átti eigi stað við at sjá, Sturl. iii. 246; mun hann ekki eiga stað við sjónum haus, he will not be able to stand his looks, Fms. iv. 242; ef þú þykkisk mega göra stað í hestinn ( make the horse firm), þá far til, Bs. i. 633.3. a mark, print; sýndi hann oss á sínum limum járna stað ok banda, Hom. 121; sá þar öngan stað (no marks, traces were seen) þeirra tíðenda er þar hofðu orðit, Fb. i. 283.III. a church-establishment (church, see, convent); höfuð-kirkja á staðinum, Fms. ix. 369; staðrinn í Skálaholti, s. á Hólum, or Hóla-staðr, á staðnum á Hólum, Bs. i. passim; staðr í Lundi, Ann. 1234; klaustr eða aðrir stórir staðir, Fms. xi. 202; Brandr er setti stað ( a benefice) at Húsa-felli, Ld. 332; staðr í Viðey ( a convent), D. I. i. 512 stað hér at Helgafelli, 282: a town, staðr í Lybiku, Fms. x. 48; s. í Óðinsvé, xi. 267; þann inn dýrliga stað (Konunga-hella), vii. 187; stað eða borg, K. Á. 222: staðar-ábúð, staðar-bót, staðar-spjöll; staðar-bú, a rectory; staðar-eign, church-possession; staðar-fé, church-property; staðar-forráð, administration of church-establishments; staðar-jörð, a glebe; staðar-prestr, a parish-priest; staðar-setning, an establishment, Sturl. i. 113, 143, iii. 229, Vm. 6, Ám. 28, Dipl. iii. 4, v. 18, Bs. i. 546; staða-mál, the church contest, the name given to the struggle between clergy and laity about the ownership and administration of the churches and glebes (staða-forráð), which took place in Icel. at the end of the 13th century, and was partly settled by the agreement of A. D. 1296, Bs., Arna S., Ann. passim; staða-menn, the lay proprietors of the church estates, Arna S.; staða-gjafir, the yielding up of staðir, Ann.2. ‘staðr’ was hence (but always in sing.) added to several local names where such an establishment had been erected, e. g. Staðr, Staðar-fell, Staðar-hraun, Staðar-hóll, as also Mel-staðr, Reyni-staðr, the old names in the heathen age of these places being Fell, Hraun, Hóll, Melr, see Sturl., Band., Bjarn.3. again, the plur. - staðir is freq. in local names of the heathen age; Grani bjó at Grana-stöðum, Grímarr á Grímars-stöðum, Höskulds-staðir, Alreks-staðir …, Landn., Fms. passim, see also map of lcel.2.adj. restive, of a horse; hross skjart eða statt, Gþl. 504; verða staðr at, to stop, start, from surprise, Korm. 76; þá varð þeim staðara at höggva, Fms. ix. 225. -
10 HLÉ
* * *n.1) shelter;2) lee, lee side; sigla á h., to stand to leeward.* * *n. [Ulf. hlija = σκηνή, Mark ix. 5; A. S. hleô; Hel. hlea; Engl. lee; Dan. læ]:—lee, used (as in Engl.) only by seamen; sigla á hlé, to stand to leeward, Jb. 400: shelter, standa í hlé, fara í hlé, to seek shelter: mod. a pause, það varð hlé á því. hlé-borð, n. the lee side, freq., Lex. Poët. -
11 HLIÐ
I)n.1) gate, gateway (h. heitir á garði);2) wide gap;3) space, interval (var hvergi h. í milli);4) space of time; pause, halt (eptir þat varð h. á orrostunni).(pl. -ar), f. side; standa á aðra h. e-m, to stand on one side of one; á tvær hliðar e-m, on either side of one; á allar hliðar, on all sides.* * *1.f., pl. hliðar (hliðu dat. obsolete, Gm. 35):—a side, Lat. latus; standa á hlið e-m, to stand beside one, Stor.; komask á hlið e-m, Nj. 262; á hlið hvára, on each side, Rm. 5; á aðra hlið, at one’s other side, Ísl. ii. 363, Ad. 10; á báðar hliðar, á tvær hliðar, on both sides, Fb. ii. 351; á vinstri hlið, on the left hand, Eg. 213, Fms. i. 16; á hægri hlið, on the right hand; snúask á hlið, to turn oneself (in sleep), Fs. 6; skjöldr, sverð á hlið, Gullþ. 64; á allar hliðar, on all sides; veltask á ymsar hliðar, to toss to and fro, Bs. ii. 171, Od. xx. 24; leggja e-t fyrir hlið, to lay beside, Al. 151.2.n. [A. S. hlið; O. H. G. hlit; Dan. led; root no doubt akin to Gr. κλείς, etc.]:—a gate, gateway; hlið á garði ok hjarra-grind fyrir, Grág. ii. 264, Fsm, 10, 44, Rb. 380, Edda 110, Eg. 244, Fms. i. 104, v. 331, passim.2. a wide gap, Stor. 6, Fms. i. 105, Gþl. 391, N. G. L. i. 344, Orkn. 350, Sks. 398: in law a gap in a fence not above sixty feet long was hlið, if more it was a breach (bálka-brot), Gþl. 391.II. metaph. a space, interval (= bil); hann hafði fyrr við brugðit svá at hlið var í milli þeirra, Fms. vii. 171; þeir görðu hlið í millum skipanna, Nj. 42; ok var hvergi hlið í milli, Ld. 96; hann ríðr fyrst þeirra ok nokkuru harðara svá at hlið var á millum þeirra, Ísl. ii. 360; hús ok hlið í milli ok heima-dyranna, Fs. 42; horfði hann á hliðit ( the empty space) þar sem skjöldrinn hafði hangit, Fas. iii. 42; ok nú varð enn á hlið mjök langt, Fms. ii. 302, x. 346: temp., síðan varð á lið (a halt) nokkvot, 345; eptir þat varð hlið (a stop, halt) á orrostunni, vii. 289; hvíldar hlið, Fb. iii. 567 (in a verse). -
12 HLÍÐ
I)n.1) gate, gateway (h. heitir á garði);2) wide gap;3) space, interval (var hvergi h. í milli);4) space of time; pause, halt (eptir þat varð h. á orrostunni).(pl. -ar), f. side; standa á aðra h. e-m, to stand on one side of one; á tvær hliðar e-m, on either side of one; á allar hliðar, on all sides.* * *f., in mod. usage pl. hlíðar, but hlíðir in old writers, e. g. Landn. 224, Fms. vi. 197 (in a verse), Hkv. 1. 43, Sighvat: [A. S. hlîð; Norse li; lost in Dan.; cp. Lat. clivus; akin to Gr. and Lat. κλίνω, clino]:—a slope, mountain side, Edda 110; svá at sær var í miðjum hlíðum eða stundum vatnaði land, Ó. H. 149, Landn. 25, v. l.; út með hlíðum, Gullþ. 68; fjalls-hlið, a fell-side, q, v.; fagrar hlíðir grasi vaxnar, Grett. 137; ek mun ríða inn með hlíðinni, Glúm. 361, 362; út með hlíðinni, upp í miðjar hlíðar, etc., passim: hlíðar-brún, f. the edge of a h.: hlíðar-fótr, m. the foot of a h.: hlíðar-garðr, m. a fence on a fell-side dividing the pastures of two farms, Dipl. v. 25.II. local names; Fljóts-hlíð and Hlíð, Landn. passim; Norse Lier, Lie, Landn., Nj.: Hlíðar-sól, f. sun of the Hlíð, nickname of a fair lady, Landn.: Hlíðar-menn or Hlíð-menn, m. pl. the men from Hlíð, Landn.III. freq., in poët. circumlocutions, of a woman; hringa-hlíð, falda-h., bauga-h., and then in dat. and acc. hlíði, e. g. falda hlíði, vella hlíði (feminae), Skáld H. 5. 24, and in a mod. ditty; héðan ekki fer eg fet | frá þér silki-hlíði. -
13 LOTA
* * *f.1) round, bout, turn (síðan glíma þeir þrjár lotur);2) lotum, as adv. by fits and starts, from time to time (en lotum horfði hann á).* * *u, f. a round, bout, continuous effort, without stopping to take breath, or pause, in a fight, races, or the like; vóru góð vígin þar til er gengnar vóru ellefu lotur, Rd. 299; síðan glíma þeir þrjár lotur, Finnb. 318; gengr Ingólfs hestr betr í öllum lotum, Glúm. 356; þessir menn görðu svá harða lotu, at hverr þeirra hefir fyrir sik mann eða meirr, Fas. ii. 533; gengusk þeir at fast, görðu langa lotu, ok féll Jökull á kné, Finnb. 328; en er eptir Steingríms-lotan, var þá veitt allhörð atsókn, en Steingrímr varðisk alldrengiliga ok féll þar, Sturl. ii. 60; þykki þér eigi hörð lota gengit hafa, mágr? 53; þóttisk Teitr hafa haft hann ærit lengi í lotu, i. 148 (ltu C).II. lotum, adverb. by fits and starts; en lotum ( from time to time) horfði hann á, Eg. 172, v. l.; litr hans var stundum rauðr, en stundum blár, en lotum var hann bleikr, Fas. ii. 285; hón reis upp ór rekkju lotum, Bs. i. 353. The word still remains in the mod. phrase, í stryklötu, in one start, without rest or breath; hlaupa í einni stryklötu. -
14 RÓI
-
15 stanza
að, to pause, stop, Fas. iii. 443. -
16 vísa
* * *I)(að, rarely -ta, -t), v. to show, point out, indicate;vísa e-m leið, to show one the way;vísa augum í e-n, to direct, fix the eyes on one;vísa hundi at mann í, to set a hound on a person;vísa e-m til sætis, to show one where to sit;vísa e-m til landskostar, to direct one to the best of the land;þeir vísuðu honum til Kols, they showed him the way to Kol, told him where he was to be found;vísa e-m til vegar, to show one the road;vísa e-m frá, to send one away, reject an application;vísa á e-t, to point at, indicate (fleiri eru þau tíðindi, er kvæðit vísar á);vísa svá til, at, to indicate (vísa ok svá til enskar bœkr, at);impers., vísar svá til í sögu Bjarnar, it is indicated, referred to, in the story of B.;with infin., vísa e-m at gera e-t, to tell, prompt one to do a thing.f. verse, strophe, stanza (hann orti kvæði ok eru þessar vísur í).* * *u; f. [Germ. weise; Dan. vise], a strophe, stanza; kveða vísu, Nj. 12; hann orti kvæði ok eru þessar vísur í, Fms. v. 108; vísu lengd, the length of a stanza, Edda (Ht.) i. 606, 656: referring to the repetition of verses as a means of measuring time (minutes), Fs. (Vd. ch. 26); lausa-vísa, a ditty; níð-vísa, söng-visa; höldar danza harla snart, þá heyrist vísan min, a ditty: as the names of shorter poems, as, Nesja-vísur, Austrfarar-vísur, by Sighvat; Vísna-bók, a book of lays. Unlike the old Greek epics, as well as the poems of the Saxon Beowulf, all ancient Northern poetry is in strophic lays. Four sets of alliteration make a verse (vísa), two a half strophe, vísu-helmingr, Edda (Ht.) i. 610, or half vísa, Grág. ii. 148; one set a quarter of a vísa (vísu-fjórðungr); each alliterative set being again divided into two halves, called vísu-orð, a word or sentence, Edda (Ht.) i. 596, cp. Hallfr. S. ch. 6 (Fs. 96, 97); thus ‘fastorðr skyli fyrða | fengsæll vera þengill’ is an alliterative set. ☞ The vellums give verses in unbroken lines, but in modern print each alliterative set is divided into two lines: this may do for metres of the drótt-kvæð kind, with two rhyming syllables in each vísu-orð; but in the brief kviðu-háttr (the metre of the Vsp.) each alliterative set should, for the sake of the flow of the verse, be printed in one line, thus, Hljóðs bið ek allar helgar kindir | meiri ok minni mögu Heimdalar; for a pause only follows between each pair of sets, but none between the sub-staves and the head-stave. This plan is that advocated by Jacob Grimm: the other, commonly followed in the Editions, chops the verse into—hljóðs bið ek allar | helgar kindir | meiri ok minni | mögu Heimdalar. -
17 þagnarstund
f. pause.
См. также в других словарях:
pause — [ poz ] n. f. • 1360; lat. pausa 1 ♦ Interruption momentanée d une activité, d un travail. ⇒ arrêt, 2. break(anglic.), interruption, suspension. La pause de midi. Fam. La pause( )café (pour prendre le café). ♢ Spécialt Temps de repos interrompant … Encyclopédie Universelle
Pause — Pause, 1) Unterbrechung, Stillstand in Etwas; 2) (Mus.), der Verzug in einem Tonstück, welchen ein Instrument od. mehre machen; 3) Notenzeichen, welches dem Spieler od. Sänger andeutet, diesen Verzug eintreten zu lassen. Die P n sind große u.… … Pierer's Universal-Lexikon
pause — n Pause, recess, respite, lull, intermission are comparable when they mean a temporary cessation especially in action, in activity, or in movement. Pause, though it carries an implication of expected resumption, stresses the fact of stopping… … New Dictionary of Synonyms
Pause — Pause, v. i. [imp. & p. p. {Paused}; p. pr. & vb. n. {Pausing}.] [Cf. F. pauser, L. pausare. See {Pause}, n., {Pose}.] 1. To make a short stop; to cease for a time; to intermit speaking or acting; to stop; to wait; to rest. Tarry, pause a day or… … The Collaborative International Dictionary of English
pause — [pôz] n. [ME pawse < MFr pause < L pausa < Gr pausis, a stopping < pauein, to bring to an end < IE base * paus , to let go > OPrus pausto, wild] 1. a short period of inaction; temporary stop, break, or rest, as in speaking or… … English World dictionary
pause — PAUSE. s. f. Intermission, suspension, cessation d une action, d un mouvement pour quelque temps. Il ne se dit proprement qu en parlant des personnes. Faire une pause, de longues pauses. Il fit deux ou trois pauses en chemin. la procession fit… … Dictionnaire de l'Académie française
pause — ► NOUN 1) a temporary stop in action or speech. 2) Music a mark ( ) over a note or rest that is to be lengthened by an unspecified amount. ► VERB ▪ stop temporarily. ● give pause (or give pause for thought) to Cf. ↑give pause to … English terms dictionary
Pause — Pause, n. [F., fr. L. pausa. See {Pose}.] 1. A temporary stop or rest; an intermission of action; interruption; suspension; cessation. [1913 Webster] 2. Temporary inaction or waiting; hesitation; suspence; doubt. [1913 Webster] I stand in pause… … The Collaborative International Dictionary of English
Pause — may refer to a rest, hesitation, or temporary stop.Pause may also refer to: * Rest (music) or fermata; also specifically the whole rest in French usage * The break key on computer keyboards * A requested breakpoint during computer program… … Wikipedia
Pause — Pause, v. t. To cause to stop or rest; used reflexively. [R.] Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Pause [1] — Pause (v. griech. pausis, das »Aufhören«), Ruhepunkt, das zeitweise Aufhören oder Unterbrechen einer Tätigkeit; insbes. bei der Deklamation und im Spiel des Schauspielers das an gewissen Stellen beobachtete Innehalten und namentlich in der Musik… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
