Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

paternus

  • 1 paternus

    paternus paternus, a, um отцовский

    Латинско-русский словарь > paternus

  • 2 paternus

    paternus paternus, a, um отеческий

    Латинско-русский словарь > paternus

  • 3 paternus

    paternus, a, um (pater), I) väterlich, vom Vater übernommen od. ererbt, des Vaters (Ggstz. maternus), solium (Thron), Cic.: horti, Cic.: paternae atque avitae possessiones, Cic.: paternus ager atque avitus, Sen.: pat. lacrimae, Sen. rhet.: pat. avus, von väterl. Seite, Hor. u. Plin. ep.: pat. iniuria, gegen den V., Ter.: subst., paterna, ōrum, n., das väterliche Vermögen, Quint. 7, 1, 43. – v. Tieren, paternam formam referre, Colum. – II) vaterländisch, Hor. u. Ov.

    lateinisch-deutsches > paternus

  • 4 paternus

    paternus, a, um (pater), I) väterlich, vom Vater übernommen od. ererbt, des Vaters (Ggstz. maternus), solium (Thron), Cic.: horti, Cic.: paternae atque avitae possessiones, Cic.: paternus ager atque avitus, Sen.: pat. lacrimae, Sen. rhet.: pat. avus, von väterl. Seite, Hor. u. Plin. ep.: pat. iniuria, gegen den V., Ter.: subst., paterna, ōrum, n., das väterliche Vermögen, Quint. 7, 1, 43. – v. Tieren, paternam formam referre, Colum. – II) vaterländisch, Hor. u. Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > paternus

  • 5 paternus

    păternus, a, um, adj. [pater], of or belonging to a father, fatherly, paternal (said of the property, possessions, external relations, etc., of a father; while patrius is used of that which belongs essentially to his nature, dignity, or duty; hence, in good prose: patrius amor, animus, patria potestas, patrium jus; but paterni agri, liberi, servi, liberti, etc.).
    I.
    Lit.:

    injuria,

    against the father, Ter. Heaut. 5, 2, 39:

    haud paternum istuc dedisti,

    id. Ad. 3, 4, 4:

    horti,

    Cic. Phil. 13, 17, 34:

    libertus,

    id. Fl. 36, 89:

    bona paterna et avita,

    id. Cael. 14, 34:

    hospitium,

    Caes. B. C. 2, 25:

    regna,

    Verg. A. 3, 121:

    res,

    Hor. Ep. 1, 15, 26:

    animus,

    id. C. 2, 2, 6:

    paterni animi indoles (a weaker expression than patrii, v. Weissenb. ad loc., and cf. Krebs, Antibarb. p. 833),

    Liv. 9, 4, 9:

    irae,

    id. 2, 61:

    vel paternam vel avitam gloriam consequi,

    Cic. Brut. 33, 126:

    civitatem paterno consilio florentissimam accipere,

    id. de Or. 1, 9, 38:

    paternum maternumque genus et nomen,

    id. Phil. 10, 6, 14. —
    B.
    Also (acc. to pater, II. B.), ancestral, of or belonging to forefathers (late Lat.):

    sepulchra paterna,

    Vulg. 2 Macc. 12, 39:

    mos,

    id. Act. 28, 17:

    traditio,

    id. 1 Pet. 1, 18.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of one's native country:

    paterni Fluminis ripae,

    Hor. C. 1, 20, 5:

    terra,

    Ov. H. 13, 100.—
    B.
    Of animals, Col. 6, 37, 2:

    color,

    id. 7, 2, 5.—
    C.
    In gram.:

    casus paternus,

    the genitive case, Prisc. p. 670 P.

    Lewis & Short latin dictionary > paternus

  • 6 paternus

        paternus adj.    [pater], of a father, fatherly, paternal: amicus, T.: iniuria, against the father, T.: horti: libertus: hospitium, Cs.: regna, V.: animus, H.: paterni animi indoles, L.: genus et nomen.— Of the fatherland, of a native country: flumen, H.: terra, O.
    * * *
    paterna, paternum ADJ
    father's, paternal; ancestral

    Latin-English dictionary > paternus

  • 7 paternus

    paternus, a, um, ancestral, belonging to fathers, A. 22:3; 28:17; G. 1:14; 1 P. 1:18.*

    English-Latin new dictionary > paternus

  • 8 paternus

    [st1]1 [-] păternus, a, um,: - [abcl][b]a - de père, paternel. - [abcl]b - de la patrie, natal.[/b]    - huic paternum hospitium cum Pompeio intercedebat, Caes. BC. 2, 25, 4: des liens d'amitié, qu'il tenait de son père, existaient entre lui et Pompée.    - fundum habet paternum, Cic. Tull. 14: il possède un fonds de terre hérité de son père. [st1]2 [-] Păternus, i, m.: Mart. Isid. nom d'homme.
    * * *
    [st1]1 [-] păternus, a, um,: - [abcl][b]a - de père, paternel. - [abcl]b - de la patrie, natal.[/b]    - huic paternum hospitium cum Pompeio intercedebat, Caes. BC. 2, 25, 4: des liens d'amitié, qu'il tenait de son père, existaient entre lui et Pompée.    - fundum habet paternum, Cic. Tull. 14: il possède un fonds de terre hérité de son père. [st1]2 [-] Păternus, i, m.: Mart. Isid. nom d'homme.
    * * *
        Paternus, Adiect. vt Paternus amicus. Cic. L'ami de mon pere.
    \
        Animus paternus. Horat. De pere, Paternel.
    \
        Inimicitiae paternae. Cic. Inimitiez qu'on ha contre mon pere, Paternelles.

    Dictionarium latinogallicum > paternus

  • 9 paternus

    a, um [ pater ]
    1) отцовский, доставшийся по наследству от отца (possessiones C; ager Sen)
    3) отечественный, родной (terra O; flumen H)

    Латинско-русский словарь > paternus

  • 10 paternus

    отцовский, bona pat., имущество со стороны отца (1. 78 pr. D. 28, 5. 1. 3 § 7 D. 37, 10. 1. 6 § 2 D. 42, 5); тк. просто paterna (1. 7 § 3 D. 48, 20. 1. 9 pr. D. 49, 16);

    facultates pat. (1. 87 § 7 D. 35, 2);

    hereditas pat. (1. 59 D. 29, 2);

    creditor, debitor pat. (1. 7 § 2. 1. 29 § 2 D. 4, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > paternus

  • 11 paternus

    of a father, paternal, native

    Latin-English dictionary of medieval > paternus

  • 12 paternus

    , paterna, paternum (m,f,n)
      отцовский, отчий

    Dictionary Latin-Russian new > paternus

  • 13 Anolis paternus

    2. RUS
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA
    Ареал обитания: Центральная Америка

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Anolis paternus

  • 14 tarruntenus Paternus

    замечательный автор, юрист, секретарь Марка Аврелия (1. 12 § 1 D. 49, 11-Macer).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > tarruntenus Paternus

  • 15 Отцовский

    - paternus; patrius;

    • отцовское состояние - patrimonium;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Отцовский

  • 16 Отчий

    - paternus; natalis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Отчий

  • 17 patrium

    1.
    pā̆trĭus, a, um, adj. [pater], of or belonging to a father, fatherly, paternal (for syn. v paternus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    esse exitio rei patriae suae,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 23:

    rem patriam et gloriam majorum foedare,

    id. Trin. 3, 2, 30:

    animus patrius,

    Ter. Hec. 2, 2, 2; Cic. Rosc. Am. 16, 46; Liv. 2, 5, 8:

    res patria atque avita,

    Cic. Verr. 1, 5, 13:

    potestas,

    id. Inv. 2, 17, 52; Sen. Clem. 1, 14, 2:

    jus et potestas,

    Cic. Phil. 2, 18, 46; Liv. 1, 26, 9:

    majestas,

    id. 4, 45, 8; 8, 7, 15:

    auctoritas,

    Cic. Cael. 16, 37:

    amor,

    id. Fin. 1, 7, 23:

    benevolentia,

    Tac. A. 4, 4:

    maeror,

    Cic. Fl. 42, 106; id. Imp. Pomp. 9, 22:

    acerbitas,

    Liv. 7, 5, 7:

    monumentum,

    Ter. Eun. prol. 13:

    amor,

    Verg. A. 1, 643: arae. i. e. of Father Apollo, Ov. M. 15, 723:

    patrium mimae donare fundum laremque, Hor S. 1, 2, 56: dolor pedum,

    hereditary, Plin. Ep. 1, 12: ucerbitas, i. e. of his father, Liv 7, 5, 7: di patrii, of one's forefathers. like theoi patrôioi, family gods, household gods, penates, Cic. Phil. 2, 20, 75, Tib. 2, 1, 17; Hyg. ap. Macr S. 3, 4 fin.:

    hoc patrium est, potius consuefacere filium Suā sponte recte facere quam alieno metu, Ter Ad. 1, 1, 49.—Rarely, like paternus. = patris. patriā virtute praeditus filius,

    Cic. Sest. 21, 48 sepulchrum patrium, id. Rosc. Am. 9, 24:

    poenas patrias persequi,

    id. Phil. 13, 20, 4: corpus patrium. Plaut. Merc. 1, 1, 74; Tac. A. 5, 28:

    patrio instituto deditus studio litterarum,

    Cic. Brut. 20, 79; 59, 213:

    mos patrius et disciplina,

    id. Sen. 11, 37:

    regnum patrium atque avitum,

    id. Imp. Pomp. 8, 21.—
    B.
    In partic., in gram.:

    patrius casus,

    the genitive, Gell. 4, 16, 1; cf. patricus and paternus.—
    II.
    Transf., in gen.
    A.
    Handed down from one's forefathers, old-established, old, ancient (very rare): mos. hereditary, old-established custom, Cic. de Or. 1, 18, 84: leges. Vulg. 2 Macc. 7, 2.—
    B.
    Hereditary, innate, peculiar ( poet.):

    praediscere patrios cultusque habitusque locorum,

    Verg. G. 1, 52:

    patrius hic (pedum dolor) illi,

    the gout, Plin. Ep. 1, 12, 4. pavor genti, Sil 15, 722:

    adde, cruentis Quod patriura saevire Dahis,

    Val. Fl. 2, 157.—Hence,
    C.
    Subst.
    1.
    pā̆trĭa, ae (old gen. patrial, Lucr. 1, 41), f (sc. terra)
    a.
    One's fatherland, native land or country, native place:

    erilis patria, salve,

    Plaut. Stich. 5, 2, 2:

    eram imperator in patriā meā,

    id. Ps. 4, 7, 75: patria, quae communis est omnium nostrum parens. Cic. Cat. 1, 7, 17:

    omnes omnium caritates patria una complexa est.,

    id. Off. 1, 17, 57: o pater, o patria, o Priami domus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 118 Vahl.); cf.: o patria, o divum domus Ilium, Poët. ap. Serv. Verg. A. 2, 241; imitated by Verg. l. l.: o Romule, Romule die, Qualem te patriae custodem di genuerunt, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 116 Vahl.):

    patriā Atheniensis an Lacedaemonius,

    Cic. Inv. 1, 24, 35: Hispaniam sibi antiquam patriam esse, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 380.—
    b.
    A dwelling-place, home:

    habuit alteram loci patriam, alteram juris,

    Cic. Leg. 2, 2, 5:

    Italiam quaero patriam,

    Verg. A. 1, 380; cf. id. ib. 11, 25:

    exuere patriam,

    Tac. H. 5, 5; cf. id. Agr 32: patria major = mêtropolis, the mother-city of colonists, Curt. 4, 15, 5.—Hence, prov.: patria est, ubicumque est bene, Poët. (prob. Pacuv.) ap. Cic. Tusc. 5, 37, 108:

    quia propheta in suā patriā honorem non habet,

    Vulg. Johan. 4, 44; id. Marc. 6, 4; id. Luc. 4, 24.— Poet. of things; Nilus, Qui patriam tantae tam bene celat aquae, the home, i. e. the source, Ov. Am. 3, 6, 40:

    nimborum in patriam,

    Verg. A. 1, 51:

    divisae arboribus patriae,

    id. G. 2, 116; cf.:

    una atque eadem est vini patria atque magistri,

    Juv. 11, 161. —
    * 2.
    pā̆trĭum, ĭi, n. (sc. nomen), i. q. patronymicum, a patronymic, Quint. 1, 5, 45.—
    * D.
    Adv.: pā̆trĭē, paternally:

    patrie monere,

    Quint. 11, 1, 68.
    2.
    pā̆trĭus, a, um, adj. [patria].
    I.
    In gen., of or belonging to one's native country or home, native:

    patrius sermo,

    Cic. Fin. 1, 2, 4; Hor. A. P. 57:

    mos,

    Cic. Par. 4, 1, 27:

    ritus,

    id. Leg. 2, 9, 21:

    carmen patrium canere,

    a national song, Curt. 3, 3, 9:

    Mycenae,

    i. e. their home, Verg. A. 2, 180:

    palaestrae,

    id. ib. 3, 281:

    vox,

    Vulg. 2 Macc. 7, 8.—
    II.
    In partic., in gram.: nomen patrium, a gentile noun (like Romanus, Atheniensis, etc.), Prisc. p. 580 P.

    Lewis & Short latin dictionary > patrium

  • 18 patrius

    1.
    pā̆trĭus, a, um, adj. [pater], of or belonging to a father, fatherly, paternal (for syn. v paternus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    esse exitio rei patriae suae,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 23:

    rem patriam et gloriam majorum foedare,

    id. Trin. 3, 2, 30:

    animus patrius,

    Ter. Hec. 2, 2, 2; Cic. Rosc. Am. 16, 46; Liv. 2, 5, 8:

    res patria atque avita,

    Cic. Verr. 1, 5, 13:

    potestas,

    id. Inv. 2, 17, 52; Sen. Clem. 1, 14, 2:

    jus et potestas,

    Cic. Phil. 2, 18, 46; Liv. 1, 26, 9:

    majestas,

    id. 4, 45, 8; 8, 7, 15:

    auctoritas,

    Cic. Cael. 16, 37:

    amor,

    id. Fin. 1, 7, 23:

    benevolentia,

    Tac. A. 4, 4:

    maeror,

    Cic. Fl. 42, 106; id. Imp. Pomp. 9, 22:

    acerbitas,

    Liv. 7, 5, 7:

    monumentum,

    Ter. Eun. prol. 13:

    amor,

    Verg. A. 1, 643: arae. i. e. of Father Apollo, Ov. M. 15, 723:

    patrium mimae donare fundum laremque, Hor S. 1, 2, 56: dolor pedum,

    hereditary, Plin. Ep. 1, 12: ucerbitas, i. e. of his father, Liv 7, 5, 7: di patrii, of one's forefathers. like theoi patrôioi, family gods, household gods, penates, Cic. Phil. 2, 20, 75, Tib. 2, 1, 17; Hyg. ap. Macr S. 3, 4 fin.:

    hoc patrium est, potius consuefacere filium Suā sponte recte facere quam alieno metu, Ter Ad. 1, 1, 49.—Rarely, like paternus. = patris. patriā virtute praeditus filius,

    Cic. Sest. 21, 48 sepulchrum patrium, id. Rosc. Am. 9, 24:

    poenas patrias persequi,

    id. Phil. 13, 20, 4: corpus patrium. Plaut. Merc. 1, 1, 74; Tac. A. 5, 28:

    patrio instituto deditus studio litterarum,

    Cic. Brut. 20, 79; 59, 213:

    mos patrius et disciplina,

    id. Sen. 11, 37:

    regnum patrium atque avitum,

    id. Imp. Pomp. 8, 21.—
    B.
    In partic., in gram.:

    patrius casus,

    the genitive, Gell. 4, 16, 1; cf. patricus and paternus.—
    II.
    Transf., in gen.
    A.
    Handed down from one's forefathers, old-established, old, ancient (very rare): mos. hereditary, old-established custom, Cic. de Or. 1, 18, 84: leges. Vulg. 2 Macc. 7, 2.—
    B.
    Hereditary, innate, peculiar ( poet.):

    praediscere patrios cultusque habitusque locorum,

    Verg. G. 1, 52:

    patrius hic (pedum dolor) illi,

    the gout, Plin. Ep. 1, 12, 4. pavor genti, Sil 15, 722:

    adde, cruentis Quod patriura saevire Dahis,

    Val. Fl. 2, 157.—Hence,
    C.
    Subst.
    1.
    pā̆trĭa, ae (old gen. patrial, Lucr. 1, 41), f (sc. terra)
    a.
    One's fatherland, native land or country, native place:

    erilis patria, salve,

    Plaut. Stich. 5, 2, 2:

    eram imperator in patriā meā,

    id. Ps. 4, 7, 75: patria, quae communis est omnium nostrum parens. Cic. Cat. 1, 7, 17:

    omnes omnium caritates patria una complexa est.,

    id. Off. 1, 17, 57: o pater, o patria, o Priami domus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 118 Vahl.); cf.: o patria, o divum domus Ilium, Poët. ap. Serv. Verg. A. 2, 241; imitated by Verg. l. l.: o Romule, Romule die, Qualem te patriae custodem di genuerunt, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 116 Vahl.):

    patriā Atheniensis an Lacedaemonius,

    Cic. Inv. 1, 24, 35: Hispaniam sibi antiquam patriam esse, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 380.—
    b.
    A dwelling-place, home:

    habuit alteram loci patriam, alteram juris,

    Cic. Leg. 2, 2, 5:

    Italiam quaero patriam,

    Verg. A. 1, 380; cf. id. ib. 11, 25:

    exuere patriam,

    Tac. H. 5, 5; cf. id. Agr 32: patria major = mêtropolis, the mother-city of colonists, Curt. 4, 15, 5.—Hence, prov.: patria est, ubicumque est bene, Poët. (prob. Pacuv.) ap. Cic. Tusc. 5, 37, 108:

    quia propheta in suā patriā honorem non habet,

    Vulg. Johan. 4, 44; id. Marc. 6, 4; id. Luc. 4, 24.— Poet. of things; Nilus, Qui patriam tantae tam bene celat aquae, the home, i. e. the source, Ov. Am. 3, 6, 40:

    nimborum in patriam,

    Verg. A. 1, 51:

    divisae arboribus patriae,

    id. G. 2, 116; cf.:

    una atque eadem est vini patria atque magistri,

    Juv. 11, 161. —
    * 2.
    pā̆trĭum, ĭi, n. (sc. nomen), i. q. patronymicum, a patronymic, Quint. 1, 5, 45.—
    * D.
    Adv.: pā̆trĭē, paternally:

    patrie monere,

    Quint. 11, 1, 68.
    2.
    pā̆trĭus, a, um, adj. [patria].
    I.
    In gen., of or belonging to one's native country or home, native:

    patrius sermo,

    Cic. Fin. 1, 2, 4; Hor. A. P. 57:

    mos,

    Cic. Par. 4, 1, 27:

    ritus,

    id. Leg. 2, 9, 21:

    carmen patrium canere,

    a national song, Curt. 3, 3, 9:

    Mycenae,

    i. e. their home, Verg. A. 2, 180:

    palaestrae,

    id. ib. 3, 281:

    vox,

    Vulg. 2 Macc. 7, 8.—
    II.
    In partic., in gram.: nomen patrium, a gentile noun (like Romanus, Atheniensis, etc.), Prisc. p. 580 P.

    Lewis & Short latin dictionary > patrius

  • 19 avus

    avus (archaist. avos), ī, m., der Ahn, I) eig., der Großvater, pater, avos, proavos, abavos, atavos, tritavos, Plaut.: pater, patruus, avus, proavus, atavus, Cic.: avi mater, Varr. LL.: huius avus Lentuli, Cic.: avus maternus, Verg., Liv. u.a.: paternus, Plin. ep. u.a.: naturalis, Vell.: avorum memoriā, zur Zeit der G., Liv. – II) übtr.: A) = proavus, der Urgroßvater, Cic. Scaur. 32. Tac. ann. 14, 55 cod. M (Nipp. u. Halm abavus). – B) übh. = Ahnherr, Vorfahr, avus paternus atque maternus, Hor. sat. 1, 6, 3: oft im Plur., avi veteres, magni, Verg.: intonsi, Ov.: triumphales, Tac.: Troiae, Verg.: avis atavisque potens, Verg.: übtr. v. Bienen, Verg. georg. 4, 209. – C) ein Greis, Albinov. in Maecen. 2, 4. – III) meton., Plur. avi, wie πάπποι, der wollige od. haarige Same einiger Pflanzen (des Löwenzahns usw.), den, wenn die Pflanze abgeblüht ist, der Wind wegführt, die Federkrone, Ps. Apul. herb. 75; vgl. Schneider Col. 6, 14, 3.

    lateinisch-deutsches > avus

  • 20 maternus

    māternus, a, um (mater), zur Mutter gehörig, mütterlich, von mütterlicher (von der Mutter) Seite, Mutter- (Ggstz. paternus), paternus maternusque sanguis, Cic.: genus, Sall. u. (Ggstz. paternum), Cic.: nomen, Cic.: animus, Ter.: tempora, Zeit der Schwangerschaft, Ov.: so menses, Nemes.: maternae fiducia formae, Stolz der Mutter auf ihre Gestalt, Ov.: metus, Ps. Quint decl.: dolor, Sen.: arma (Aeneae), die ihm seine Mutter Venus von Vulkan verschafft hatte, Verg.: so auch aves, Tauben, die der Venus heilig waren, Verg.: Caesar cingens materna tempora myrto, der Venus, der Mutter des Äneas, von dem Cäsar abstammen soll, Verg.: Idus, die der Maja (Merkurs Geburtstag), Mart.: Venus monet materna per aequora ire, in dem sie geboren war, Ov.: Delus, wo Latona den Apollo geboren hat, Verg. – avus, von mütterlicher Seite, Liv. u.a., s. avus: u. so atavus, Solin.: ebenso nobilitas, Verg.: Numa, von mütterlicher Seite verwandt, Ov.: patria, von mütterlicher Seite, Liv. – von Tieren, Colum. u. Plim.: vulva, vom Mutterschwein, Mart.

    lateinisch-deutsches > maternus

См. также в других словарях:

  • Paternus — ist der Name mehrerer römischer Senatoren des 3. Jahrhunderts n. Chr. Inhaltsverzeichnis 1 Paternus, Konsul 267 1.1 Quellen 2 Paternus, Konsul 268 2.1 Que …   Deutsch Wikipedia

  • Paternus — Paternus, Tarruntenus, römischer Rechtsgelehrter u. Feldherr, diente 170 n. Chr. unter Marc Aurel gegen die Markomannen, welche er 179 entscheidend schlug; unter Commodus, welcher ihm die Ermordung seines Günstlings Anteros beimaß,[744] wurde er… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • PATERNUS — vide Ovinius …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Paternus — Infobox Saint name=Saint Paternus of Avranches birth date=c. 482 death date=550 or 565 feast day=April 15 venerated in=Roman Catholic Church and Orthodox Church imagesize=250px caption=St. Paternus ( Little Pictorial Lives of the Saints , 1878)… …   Wikipedia

  • Paternus, B. (12) — 12B. Paternus (10. April), ein Recluse im Kloster Addinghofen, welches vom hl. Meinwercus (s.d.) vom J. 1015–1031 sammt einer herrlichen Kirche für den Benedictiner Orden in Paderborn erbaut wurde. Paternus, ein geborner Schotte, gehörte zu den… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Paternus, S. (2) — 2S. Paternus (15. April, al. 20. Juni, 1. Nov.). Dieser heil. Bischof von Vannes (Venetum) in der Bretagne, wurde anfänglich von den Boll. mit dem gleichnamigen Bischofe von Avranches für dieselbe Person gehalten, indem dieser sein Leben in… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Paternus, S. (4) — 4S. Paternus, Ep. Conf. (16. April, al. 23. Sept.). Dieser heil. Bischof von Avranches (Abrincensis), der fünfte in der Reihenfolge, wird von den Franzosen Patier, kürzer Pair genannt. Die Legende erzählt von ihm, daß er zu Poitiers von… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Paternus, S. (6) — 6S. Paternus, M. (21. Aug.). Dieser hl. Martyrer zu Fondi (Fundi) in Latium hatte sein Vaterland Alexandria in Aegypten verlassen, um die Gräber der Apostel zu besuchen. Auf seiner Reise kam er nach Fondi. Als er daselbst die Leiber der mit dem… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Paternus, S.S. (5) — 5S. S. Paternus et Soc. M. M. (19. Mai). Die hhl. Paternus, Gallicolus, Urbana, Indicus2, Seleucus, Felix102, Clonicus, Crescentius6, Calonica, Julia11, eine andere Urbana, Ingenua6 und Saturnus litten zu Rom den Martertod und wurden im… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Paternus, S. (1) — 1S. Paternus (12. April), ein Martyrer. S. S. Quartus. (II. 80) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Paternus, S. (10) — 10S. Paternus (12. al. 15. Nov.), Einsiedler und Martyrer in dem Gebiete von Sens (in agro Senonensi), findet sich bei Usuardus, im Mart. Rom. und im Elenchus, vorzüglich aber bei Mabillon (Acta, Saec. III. 1. pag. 403.) Er war von Jugend auf… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»