Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

parmensis

  • 1 Parmensis

    Parmēnsis, e, s. 2. Parma.

    lateinisch-deutsches > Parmensis

  • 2 Parmensis

    Parmēnsis, e, s. 2. Parma.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Parmensis

  • 3 Parmensis

    Parmensis, e, v. 2. Parma, II.

    Lewis & Short latin dictionary > Parmensis

  • 4 Parmensis

    I Parmēnsis, e [Parma II \] II Parmēnsis, is m.

    Латинско-русский словарь > Parmensis

  • 5 parmensis

    -is/e adj Bp
    parmesan adj, Parme (de parmensis)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > parmensis

  • 6 Cassius

    a, um
    римск. nomen; наиболее известны
    1) Sp. C. Viscellinus, консул в 502, 493 и 486 гг. до н. э., в 486 г. предложил земельный закон в пользу плебеев, за что, как изменник, был сброшен с Тарпейской скалы; начиная с него род Кассиев считается плебейским с cognomen Longinus C, L
    2) L. C. Longinus Ravilla, народный трибун в 137 г. до н. э., прославившийся строгостью и справедливостью (отсюда Cassianus judex = справедливый судья) C, VP, VM
    3) L. C. Longinus, претор в 111 г. до н. э., в 107 г., будучи консулом, пал в войне против тигуринов и амбронов (bellum Cassianum) Cs
    4) Gajus C. Longinus, квестор в 54 г. до н. э., при Краесе во время войны против парфян, которым он нанёс ряд поражений; в 49 г. народный трибун и командующий флотом Помпея, позднее легат Цезаря; 15 марта 44 г. до н. э. участвовал в убийстве Цезаря; после поражения при Филиппах в 42 г. до н. э. покончил жизнь самоубийством C, Su, VP etc.
    5) L. C. Longinus, брат предыдущего, сторонник Цезаря, народный трибун в 44 г. до н. э. C, Cs
    6) Q. C. Longinus, в 54 г. до н. э. квестор Помпея в Испании, где своей жадностью и жестокостью заслужил всеобщую ненависть, в 49 г. до н. э. народный трибун, сторонник Цезаря, впоследствии наместник в Испании, погиб в 47 г. до н. э. во время кораблекрушения bAl, bH
    7) C. Parmensis, один из убийц Цезаря, после сражения при Актин казнен по приказу Октавиана C, VP, H
    8) C. Sevērus, оратор при Августе, в 8 г. н. э. изгнан, умер в изгнании в 33 г. н. э. Q, T, Su
    9) Gajus C. Longīnus, в 50 г. н. э. наместник в Сирии, изгнан Нероном, возвращен Веспасианом, выдающийся правовед, основатель schola Cassiana T, Su, PJ

    Латинско-русский словарь > Cassius

  • 7 Cassius

    Cassius, a, um, Name eines urspr. patriz., dann plebej. röm. Geschlechts, familia, Tac. ann. 12, 12: via, eine Abzweigung der flaminischen Straße, Cic. Phil. 12, 22 sq.: lex Cassia (tabellaria), Cic. de legg. 3, 37: lex Terentia et Cassia frumentaria, Cic. Verr. 3, 163 u. 5, 52. – Bes. bekannt: I) L. Cassius Longinus Ravilla, der strenge, aber sehr wahrheitsliebende u. weise Richter, Cic. Rosc. Am. 84. Val. Max. 3, 7, 9 (cuius tribunal scopulus reorum dicebatur; dah. Plur. appellat. = strenge usw. Richter, Lycurgos invenisse se praedicabat et Cassios, columina iustitiae prisca, Amm. 30, 8, 13); Verfasser der lex tabellaria Cassia, nach der die Richter mit Täfelchen stimmen sollten, Cic. de legg. 3, 35 sqq.; Sest. 103 (dazu Schol. Bob. p. 303 B.) u. ö. – Dav. Cassiānus, a, um, kassianisch, iudex, ein strenger Richter wie Kassius, Cic. Verr. 3, 137: Cassianum illud (sc. dictum), Spruch des Kassius, Cic. Mil. 32. Phil. 2, 35; vgl. Cic. Rosc. Am. 84. – II) der Konsul L. Cassius, der im J. 107 v. Chr. von den Helvetiern besiegt u. getötet wurde, Caes. b. G. 1, 7, 4 u. 12, 5. – Dav. Cassiānum bellum, der kassianische Krieg, Caes. b. G. 1, 13, 2. – III) C. Cassius Longinus, einer der Mörder Cäsars, Cic. ad Att. 5, 21, 2. Vell. 2, 46, 6, bes. 2, 68 sqq.; an ihn gerichtet, Cic. ep. 12, 1–10: von ihm an Cicero, Cic. ep. 12, 11–13. – Plur. Cassiī, Männer wie Kassius, Plin. ep. 1, 17, 3. – Dav. Cassiānae partes, die kassianische Partei, die Anhänger des Kassius, Vell. 2, 74, 1. – IV) Cassius Parmensis, einer der Mörder Cäsars, ausgezeichnet als Dichter, Vell. 2, 87, 3. Hor. ep. 1, 4, 3. – nicht zu verwechseln mit Cassius Etruscus, einem frühern Dichter, dessen nicht vorteilhaft gedacht wird von Hor. sat. 1, 10, 61 sqq. – V) C. Cassius Longinus, ein großer Rechtsgelehrter unter Tiberius, Nachfolger des Sabinus, Tac. ann. 12, 12, 1; 16, 7. Suet. Ner. 37, 1. Plin. ep. 7, 24, 8: nach der Insel Sardinien verbannt, Tac. ann. 16, 9. Pomp. dig. 1, 2, 2. § 47; vgl. Iuven. 10, 16 sq. (wo clausit = sperrte ein [auf der Insel S.]). – seine Nachfolger Cassiāna schola, Plin. ep. 7, 24, 8, u. Cassiānī, Pompon. dig. 1, 2, 2. § 47. – VI) T. Cassius Severus, latein. Redner u. Dichter unter Augustus u. Tiberius, Sen. suas. 6, 11. Quint. 10, 1, 116. Suet. gr. 22. Tac. dial. 19 u. 26.

    lateinisch-deutsches > Cassius

  • 8 opusculum

    opusculum, ī, n. (Demin. v. opus, eris), ein literarisches Werkchen, Cassi Parmensis, Hor.: Sulpitiae, Auson.: istud, Solin.: hoc, Veget. mil.: parvum, Cic.: opuscula minuta, Cic.: opuscula mea, Hor.

    lateinisch-deutsches > opusculum

  • 9 Parma [2]

    2. Parma, ae, f., Stadt im zispadan. Gallien (Oberitalien), Kolonie der Etrusker, im J. 183 v. Chr. von den Römern kolonisiert, berühmt durch treffliche Viehzucht, bes. Schafzucht, noch j. Parma, Liv. 39, 55, 6. Mart. 14, 155, 1. – Dav. Parmēnsis, e, parmensisch, subst. = der Parmenser, Hor.: Plur Parmēnsēs, īum, m., die Parmenser, Cic.

    lateinisch-deutsches > Parma [2]

  • 10 Cassius

    Cassius, a, um, Name eines urspr. patriz., dann plebej. röm. Geschlechts, familia, Tac. ann. 12, 12: via, eine Abzweigung der flaminischen Straße, Cic. Phil. 12, 22 sq.: lex Cassia (tabellaria), Cic. de legg. 3, 37: lex Terentia et Cassia frumentaria, Cic. Verr. 3, 163 u. 5, 52. – Bes. bekannt: I) L. Cassius Longinus Ravilla, der strenge, aber sehr wahrheitsliebende u. weise Richter, Cic. Rosc. Am. 84. Val. Max. 3, 7, 9 (cuius tribunal scopulus reorum dicebatur; dah. Plur. appellat. = strenge usw. Richter, Lycurgos invenisse se praedicabat et Cassios, columina iustitiae prisca, Amm. 30, 8, 13); Verfasser der lex tabellaria Cassia, nach der die Richter mit Täfelchen stimmen sollten, Cic. de legg. 3, 35 sqq.; Sest. 103 (dazu Schol. Bob. p. 303 B.) u. ö. – Dav. Cassiānus, a, um, kassianisch, iudex, ein strenger Richter wie Kassius, Cic. Verr. 3, 137: Cassianum illud (sc. dictum), Spruch des Kassius, Cic. Mil. 32. Phil. 2, 35; vgl. Cic. Rosc. Am. 84. – II) der Konsul L. Cassius, der im J. 107 v. Chr. von den Helvetiern besiegt u. getötet wurde, Caes. b. G. 1, 7, 4 u. 12, 5. – Dav. Cassiānum bellum, der kassianische Krieg, Caes. b. G. 1, 13, 2. – III) C. Cassius Longinus, einer der Mörder Cäsars, Cic. ad Att. 5, 21, 2. Vell. 2, 46, 6, bes. 2, 68 sqq.; an ihn gerichtet, Cic. ep. 12, 1-10: von ihm an Cicero, Cic. ep. 12, 11-13. – Plur. Cassiī, Männer wie
    ————
    Kassius, Plin. ep. 1, 17, 3. – Dav. Cassiānae partes, die kassianische Partei, die Anhänger des Kassius, Vell. 2, 74, 1. – IV) Cassius Parmensis, einer der Mörder Cäsars, ausgezeichnet als Dichter, Vell. 2, 87, 3. Hor. ep. 1, 4, 3. – nicht zu verwechseln mit Cassius Etruscus, einem frühern Dichter, dessen nicht vorteilhaft gedacht wird von Hor. sat. 1, 10, 61 sqq. – V) C. Cassius Longinus, ein großer Rechtsgelehrter unter Tiberius, Nachfolger des Sabinus, Tac. ann. 12, 12, 1; 16, 7. Suet. Ner. 37, 1. Plin. ep. 7, 24, 8: nach der Insel Sardinien verbannt, Tac. ann. 16, 9. Pomp. dig. 1, 2, 2. § 47; vgl. Iuven. 10, 16 sq. (wo clausit = sperrte ein [auf der Insel S.]). – seine Nachfolger Cassiāna schola, Plin. ep. 7, 24, 8, u. Cassiānī, Pompon. dig. 1, 2, 2. § 47. – VI) T. Cassius Severus, latein. Redner u. Dichter unter Augustus u. Tiberius, Sen. suas. 6, 11. Quint. 10, 1, 116. Suet. gr. 22. Tac. dial. 19 u. 26.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Cassius

  • 11 opusculum

    opusculum, ī, n. (Demin. v. opus, eris), ein literarisches Werkchen, Cassi Parmensis, Hor.: Sulpitiae, Auson.: istud, Solin.: hoc, Veget. mil.: parvum, Cic.: opuscula minuta, Cic.: opuscula mea, Hor.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > opusculum

  • 12 Parma

    2. Parma, ae, f., Stadt im zispadan. Gallien (Oberitalien), Kolonie der Etrusker, im J. 183 v. Chr. von den Römern kolonisiert, berühmt durch treffliche Viehzucht, bes. Schafzucht, noch j. Parma, Liv. 39, 55, 6. Mart. 14, 155, 1. – Dav. Parmēnsis, e, parmensisch, subst. = der Parmenser, Hor.: Plur Parmēnsēs, īum, m., die Parmenser, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Parma

  • 13 opusculum

        opusculum ī, n dim.    [1 opus], a little work: minutorum opusculorum fabricator: Cassi Parmensis, H.
    * * *
    little work, trifle

    Latin-English dictionary > opusculum

  • 14 decoloro

    dē-cŏlōro, āvi, ātum, 1, v. a., to deprive of its natural color, to discolor, stain, deface, soil, etc.
    I.
    Prop.: " decoloratur id cujus color vitiatur, non mutatur," Sen. Q. N. 2, 41: quod mare Dauniae Non decoloravere caedes, * Hor. Od. 2, 1, 35: manibus collybo decoloratis, Cassius Parmensis ap. Suet. Aug. 4 fin.:

    cutem (suppurationes),

    Cels. 2, 8 med.:

    labra et nares (pallor),

    id. ib. 6:

    decoloratum corpus mortui,

    Auct. Her. 2, 5, 8; 2, 27 fin.:

    oliva ex albo decoloratur fitque luteola,

    Col. 12, 49, 9:

    decoloravit me sol,

    Vulg. Cant. 1, 5 al. —
    II.
    Trop., to tarnish, corrupt, disgrace:

    aliquem,

    Cod. Just. 1, 3, 19; cf.:

    famam,

    Capitol. Ant. Phil. 19.

    Lewis & Short latin dictionary > decoloro

  • 15 farina

    fărīna, ae, f. [far], ground corn, meal, flour.
    I.
    Prop., Plin. 18, 9, 20, § 88; Varr. R. R. 2, 5, 17; Plin. 20, 13, 51, § 139; 22, 25, 67, § 137.—Prov.:

    facis farinam,

    i. e. waste, scatter, Mart. 8, 16, 5; Vulg. Matt. 13, 33.—
    B.
    Transf., of the dust or powder of other substances resembling meal:

    folia myrti siccantur in farinam,

    Plin. 23, 9, 81, § 162; cf.:

    gypsum resolvitur in farinam,

    id. 36, 24, 59, § 183:

    minium tunditur in farinam,

    id. 33, 7, 40, § 119; so,

    cornus cervini,

    id. 28, 11, 49, § 178:

    tofi,

    id. 17, 20, 34, § 147:

    marmoris,

    id. 32, 7, 26, § 79:

    caminorum,

    id. 28, 7, 23, § 84.—
    II.
    Trop., to designate the material of which a thing is composed, i. e. its nature, quality (postAug.):

    cum fueris nostrae farinae,

    Pers. 5, 115:

    Cassius quidam Parmensis quadam epistola ut pistoris nepotem sic taxat Augustum: Materna tibi farina ex crudissimo Ariciae pistrino, etc.,

    Suet. Aug. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > farina

  • 16 opusculum

    ŏpuscŭlum, i, n. dim. [1. opus], a little work (class.):

    Myrmecides minutorum opusculorum fabricator,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    accipies igitur hoc parvum opusculum lucubratum his jam contractioribus noctibus, id. Par. prooem. § 5: Cassi Parmensis,

    Hor. Ep. 1, 4, 3:

    mea,

    id. ib. 1, 19, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > opusculum

  • 17 Parma

    1.
    parma (or in the collat. form pal-ma, Tib. 1, 9, 82; and so many MSS. in Prop. 2, 19, 44 (3, 20, 8); 4 (5), 10, 40; Liv. 22, 1, 9), ae (old gen. parmaï, Lucr. 4, 847), f., = parmê, a small, round shield, a target, carried by the light infantry and the cavalry.
    I.
    Lit.: configunt parmam, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 432 Vahl.); Varr. ap. Non. 552, 30: desiliunt ex equis, provolant in primum agmen et pro antesignanis parmas obiciunt, Liv. 2, 20; 2, 6, 9; 31, 35 fin.:

    hic miles (veles) tripedalem parmam habet,

    id. 38, 21 fin.; 26, 4; Sall. Fragm. ap. Non. 554, 23:

    picta fulgebat,

    Prop. 4, 10, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a shield ( poet.):

    (Pallas) parmamque ferens hastamque trementem,

    Verg. A. 2, 175; 11, 693; Mart. 9, 21, 10.—
    B.
    A gladiator armed with a parma, a Threx (v. Threx) ( poet.), Mart. 9, 69, 8.—
    C.
    The valve in a pair of bellows, Aus. Idyll. 10, 267.
    2.
    Parma, ae, f., the city of Parma, in Gallia Cispadana, between Cremona and Placentia, famed for its breed of sheep, Plin. 3, 15, 20, § 115; Cic. Fam. 12, 5, 2; 10, 33, 4; Liv. 39, 55:

    velleribus primis Apulia, Parma secundis Nobilis,

    Mart. 14, 155, 1; cf. id. 2, 43, 4; 5, 13, 8.—Hence,
    II.
    Par-mensis, e, adj., of or belonging to Parma, Parman:

    Cassī Parmensis opuscula,

    Hor. Ep. 1, 4, 3.—In plur.: Parmenses, ĭum, m., the inhabitants of Parma, the Parmans, Cic. Phil. 14, 3, 8; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a.

    Lewis & Short latin dictionary > Parma

  • 18 parma

    1.
    parma (or in the collat. form pal-ma, Tib. 1, 9, 82; and so many MSS. in Prop. 2, 19, 44 (3, 20, 8); 4 (5), 10, 40; Liv. 22, 1, 9), ae (old gen. parmaï, Lucr. 4, 847), f., = parmê, a small, round shield, a target, carried by the light infantry and the cavalry.
    I.
    Lit.: configunt parmam, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 432 Vahl.); Varr. ap. Non. 552, 30: desiliunt ex equis, provolant in primum agmen et pro antesignanis parmas obiciunt, Liv. 2, 20; 2, 6, 9; 31, 35 fin.:

    hic miles (veles) tripedalem parmam habet,

    id. 38, 21 fin.; 26, 4; Sall. Fragm. ap. Non. 554, 23:

    picta fulgebat,

    Prop. 4, 10, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a shield ( poet.):

    (Pallas) parmamque ferens hastamque trementem,

    Verg. A. 2, 175; 11, 693; Mart. 9, 21, 10.—
    B.
    A gladiator armed with a parma, a Threx (v. Threx) ( poet.), Mart. 9, 69, 8.—
    C.
    The valve in a pair of bellows, Aus. Idyll. 10, 267.
    2.
    Parma, ae, f., the city of Parma, in Gallia Cispadana, between Cremona and Placentia, famed for its breed of sheep, Plin. 3, 15, 20, § 115; Cic. Fam. 12, 5, 2; 10, 33, 4; Liv. 39, 55:

    velleribus primis Apulia, Parma secundis Nobilis,

    Mart. 14, 155, 1; cf. id. 2, 43, 4; 5, 13, 8.—Hence,
    II.
    Par-mensis, e, adj., of or belonging to Parma, Parman:

    Cassī Parmensis opuscula,

    Hor. Ep. 1, 4, 3.—In plur.: Parmenses, ĭum, m., the inhabitants of Parma, the Parmans, Cic. Phil. 14, 3, 8; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a.

    Lewis & Short latin dictionary > parma

  • 19 Parmenses

    1.
    parma (or in the collat. form pal-ma, Tib. 1, 9, 82; and so many MSS. in Prop. 2, 19, 44 (3, 20, 8); 4 (5), 10, 40; Liv. 22, 1, 9), ae (old gen. parmaï, Lucr. 4, 847), f., = parmê, a small, round shield, a target, carried by the light infantry and the cavalry.
    I.
    Lit.: configunt parmam, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 432 Vahl.); Varr. ap. Non. 552, 30: desiliunt ex equis, provolant in primum agmen et pro antesignanis parmas obiciunt, Liv. 2, 20; 2, 6, 9; 31, 35 fin.:

    hic miles (veles) tripedalem parmam habet,

    id. 38, 21 fin.; 26, 4; Sall. Fragm. ap. Non. 554, 23:

    picta fulgebat,

    Prop. 4, 10, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a shield ( poet.):

    (Pallas) parmamque ferens hastamque trementem,

    Verg. A. 2, 175; 11, 693; Mart. 9, 21, 10.—
    B.
    A gladiator armed with a parma, a Threx (v. Threx) ( poet.), Mart. 9, 69, 8.—
    C.
    The valve in a pair of bellows, Aus. Idyll. 10, 267.
    2.
    Parma, ae, f., the city of Parma, in Gallia Cispadana, between Cremona and Placentia, famed for its breed of sheep, Plin. 3, 15, 20, § 115; Cic. Fam. 12, 5, 2; 10, 33, 4; Liv. 39, 55:

    velleribus primis Apulia, Parma secundis Nobilis,

    Mart. 14, 155, 1; cf. id. 2, 43, 4; 5, 13, 8.—Hence,
    II.
    Par-mensis, e, adj., of or belonging to Parma, Parman:

    Cassī Parmensis opuscula,

    Hor. Ep. 1, 4, 3.—In plur.: Parmenses, ĭum, m., the inhabitants of Parma, the Parmans, Cic. Phil. 14, 3, 8; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, a.

    Lewis & Short latin dictionary > Parmenses

  • 20 taxo

    taxo, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [tago, tango], to touch sharply, to feel, handle (post-Aug.; but cf. taxatio; syn.: tango, tracto).
    I.
    Lit. (very rare):

    taxare pressius crebriusque est quam tangere, unde procul dubio id inclinatum est,

    Gell. 2, 6, 5; cf. Macr. S. 6, 7; Fest. pp. 356 and 357 Müll.—
    II.
    Trop.
    A.
    To twit, censure, reproach, charge, or tax with a fault, etc.:

    Cassius Parmensis quādam epistolā sic taxat Augustum: Materna tibi farina, etc.,

    Suet. Aug. 4:

    divortium suum cum uxore,

    id. Dom. 10: in piris taxatur superbia cognomine, i. e. they are called superba, Plin. 15, 15, 16, § 53.—
    B.
    To rate, value, appraise, estimate, determine the worth of a thing (qs. by feeling of or handling it; cf.

    aestimo, to judge of the value, etc.): chrysocolla aspera taxatur in libras denariis septem,

    Plin. 33, 5, 27, § 90:

    talentum Attieum denariis sex millibus taxat Varro,

    id. 35, 11, 40, § 136: senatorum cen sum ampliavit ac pro octingentorum milium [p. 1845] summa duodecies HS. taxavit, Suet. Aug. 41;

    taxato prius modo summae,

    id. Calig. 38 et saep. —
    C.
    To judge of, estimate, compute, reckon, etc., Plin. 6, 33, 38, § 207; cf.:

    totum sinum quatridui navigatione in longitudinem taxavit,

    id. 6, 28, 33, § 163:

    modii duo anulorum Carthaginem missi, dignitasque equestris taxata mensura,

    Flor. 2, 6, 18:

    timorem tuum taxa,

    Sen. Ep. 24, 2; cf.:

    tanti quodque malum est, quanti illud taxavimus,

    id. Cons. ad Marc. 19, 1:

    uni sapienti notum est, quanti res quaeque taxanda sit,

    id. Ep. 81, 7:

    taxata stipendio hiberna,

    Flor. 1, 12, 8:

    scelera taxantur modo majore,

    more severely punished, Sen. Herc. Fur. 746.

    Lewis & Short latin dictionary > taxo

См. также в других словарях:

  • PARMENSIS Ditio — inter Ducatum Mediol. ad Boream et Occidentem Ducatum Mutinensem ad Ortum et ditionem Genuensem partemque vallis Macrae ad Meridiem. Partes habet, Ducatum Parmensem et Placentinum, Statum Buxeti, et Princi. patum Vallis Tari pro maiore parte,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PARMENSIS Johannes — vide ib …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Parmensis, Jacobus — soprannome di Caraglio, Giovanni Iacopo …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • Gaius Cassius Parmensis — (* um 74 v. Chr.; † 31 oder 30 v. Chr. in Athen) war ein römischer Politiker und lateinischer Schriftsteller der ausgehenden Römischen Republik, der zum Kreis der Verschwörer gegen Gaius Iulius Caesar gehörte. Cassius Parmensis stammte aus dem… …   Deutsch Wikipedia

  • Chthonius parmensis —   Chthonius parmensis Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • VIOLA ODORATA L., VAR. PARMENSIS - ФИАЛКА ПАРМСКАЯ — см. 652. Многолетнее растение. V. odorata L., var. parmensis Ф. пармская Sp. pl. (1753) 934. Эф. масл. раст. 2 (1934) 292, f. Gessner (1953) 281. Garnier 1 (1961) 57. М е с т н. н а з в. Фр. violette de Parme. P а с п р. Разновидность дико не… …   Справочник растений

  • Johannes Parmensis, B. (190) — 190B. Johannes Parmensis (19. al. 20. März, 20. Febr.). Dieser sel. Johannes wurde wegen seiner Wissenschaft und Frömmigkeit im J. 1247 zu Avignon zum siebenten General des Franciscaner Ordens gewählt und erwarb demselben viele Privilegien. Papst …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • JOHANNES Parmensis — auctor Euangelii aeterni: qui liber iussu Alex. IV. combustus est. A. C. 1258. Alius Card. Angelus pacis dictus, ob varias Legationes, eodem Sec …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Jacobus Parmensis —    see Caraglio, Giovanni Jacopo …   Dictionary of erotic artists: painters, sculptors, printmakers, graphic designers and illustrators

  • Gregor IX. — Darstellung Gregors IX. in einem Manuskript aus der Zeit um 1270 Gregor IX. (* um 1167 in Anagni; † 22. August 1241 in Rom) war Papst von 1227 bis zu seinem Tode. Er wurde als Ugolino dei Conti di Segni (Hugo, Graf von Segni) geboren.… …   Deutsch Wikipedia

  • Römische Literatur — Römische Literatur. Erste Periode. Die Römer waren ursprünglich ein ackerbauendes Volk u. als solches von gesunder u. kräftiger Natur, streng sittlich u. ernst im Leben, fleißig u. ordnungsliebend im Hause, durch ihre politische Lage genöthigt… …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»