-
1 paplać
глаг.• болтать• вякать• говорить• разбалтывать• стрекотать• щебетать* * *papla|ć\paplaćny несов. болтать* * *paplany несов.болта́ть -
2 klekotać
глаг.• дребезжать• клекотать• лязгать• разбалтывать* * *kleko|tać\klekotaćcze/\klekotaćce, \klekotaćcz/\klekotaćtaj несов. 1. клекотать, клектать (об аисте);2. (stukotać) стучать, трещать; стрекотать; 3. разг. болтать, трещать+2. terkotać 3. trajkotać, paplać, klepać
* * *klekocze / klekoce, klekocz / klekotaj несов.1) клекота́ть, клекта́ть ( об аисте)2) ( stukotać) стуча́ть, треща́ть; стрекота́ть3) разг. болта́ть, треща́тьSyn: -
3 klepać
глаг.• клепать• охотиться• похлопать• похлопывать• преследовать• стукать• стучать• ударять* * *klepa|ć\klepaćny несов. 1. хлопать, похлопывать;2. ковать;\klepać kosę отбивать косу;
3. разг. болтать, трепать языком;● \klepać len трепать лён;
\klepać biedę горе мыкать, перебиваться с хлеба на квас+3. paplać, pleść
* * *klepany несов.1) хло́пать, похло́пывать2) кова́тьklepać kosę — отбива́ть ко́су́
3) разг. болта́ть, трепа́ть языко́м•- klepać biedęSyn: -
4 nawijać
глаг.• мотать• наматывать• обвивать• перематывать• свивать• сматывать* * *nawija|ć\nawijaćny несов. 1. навивать, наматывать;2. разг. болтать, трещать, тараторить+2. paplać, klepać
* * *nawijany несов.1) навива́ть, нама́тывать2) разг. болта́ть, треща́ть, тарато́ритьSyn: -
5 pytlować
глаг.• болтать* * *pytlowa|ć\pytlowaćny несов. 1. пеклевать;2. разг. болтать, чесать языком+2. trajkotać, paplać
* * *pytlowany несов.1) пеклева́ть2) разг. болта́ть, чеса́ть языко́мSyn: -
6 rajcować
глаг.• болтать• судачить* * *несов. разг. болтать, тараторить; разглагольствовать+gadać, paplać
* * *несов. разг.болта́ть, тарато́рить; разглаго́льствоватьSyn:gadac, paplać -
7 trajkotać
глаг.• разбалтывать• стучать• тараторить* * *trajko|tać\trajkotaćcze/\trajkotaćta несов. 1. стучать, стрекотать, трещать;2. разг. болтать, тараторить+2. paplać
* * *trajkocze / trajkota несов.1) стуча́ть, стрекота́ть, треща́ть2) разг. болта́ть, тарато́ритьSyn:paplać 2) -
8 gackern
-
9 plappern
-
10 quasseln
quasseln fam. vi (-le) ględzić, paplać;vt dummes Zeug quasseln pleść głupstwa -
11 schwatzen
-
12 schwätzen
См. также в других словарях:
paplać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa a. VIIIa, paplaćlę || paplaćam, paplaćle || paplaća, paplaćlą || paplaćają {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} powtarzać coś bez zastanowienia, przenosić niesprawdzone wieści, zdradzać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
paplać — dk IX, paplaćlę, paplaćlesz, paplaj, paplaćał, paplaćany, rzad. ndk I, paplaćam, paplaćasz, paplaćają, paplaćaj pot. «mówić dużo i bez potrzeby; pleść, bajdurzyć» Paplać godzinami o niczym … Słownik języka polskiego
Koschneiderei — (polnisch: Kosznajderia) ist die umgangssprachliche Bezeichnung für ein Gebiet südöstlich der polnischen Stadt Chojnice, das bis zum Ende des Zweiten Weltkrieges weitgehend von einer deutschsprachigen Bevölkerung bewohnt wurde. Inhaltsverzeichnis … Deutsch Wikipedia
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
bajtlować — ndk IV, bajtlowaćluję, bajtlowaćlujesz, bajtlowaćluj, bajtlowaćował, bajtlowaćowany posp. «gadać głupstwa, zagadywać kogoś, pleść, paplać, pytlować; blagować» Mnie nie bajtluj! Bajtlować bez przerwy. ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
bez ustanku — «nie robiąc przerw; wciąż, stale, bezustannie» Paplać bez ustanku. Deszcz pada bez ustanku … Słownik języka polskiego
bzdurzyć — ndk VIb, bzdurzyćrzę, bzdurzyćrzysz, bzdurz, bzdurzyćrzył pot. «pleść bzdury, głupstwa; mówić o rzeczach błahych; bredzić, bajać, paplać» … Słownik języka polskiego
gdakać — ndk IX, gdaczę, gdaczesz, gdacz, gdakał, rzad. ndk I, gdakaćam, gdakaćasz, gdakaćają, gdakaćaj gdaknąć dk Va, gdakaćnę, gdakaćniesz, gdakaćnij, gdakaćnął, gdakaćnęła, gdakaćnęli, gdakaćnąwszy 1. «o kurze (rzadko o innych ptakach): wydawać głośne… … Słownik języka polskiego
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… … Słownik języka polskiego
klepać — ndk IX, klepaćpię, klepaćpiesz, klep, klepaćał, klepaćany klepnąć dk Va, klepaćnę, klepaćniesz, klepaćnij, klepaćnął, klepaćnęła, klepaćnęli, klepaćnąwszy 1. «uderzać lekko dłonią» Poufale klepnął go po plecach. Z uznaniem klepali go po ramieniu … Słownik języka polskiego
