Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pĭcĕa

  • 1 picea

    pĭcĕa, ae, f. faux sapin, épicéa.
    * * *
    pĭcĕa, ae, f. faux sapin, épicéa.
    * * *
        Picea, piceae. Virgil. Un arbre du genre du pin, qui n'est pas si grand ne si droict qu'un pin, dont degoutte la poix rhesine. Lugdunenses vocant Un pignet.

    Dictionarium latinogallicum > picea

  • 2 picea

    picea, ae, f. (pix), die Pechföhre, Kiefer (Pinus silvestris, L.), Plin. 16, 40 u. 49. Verg. georg. 2, 257 u. Aen. 6, 180. Ov. met. 3, 155.

    lateinisch-deutsches > picea

  • 3 picea

    picea, ae, f. (pix), die Pechföhre, Kiefer (Pinus silvestris, L.), Plin. 16, 40 u. 49. Verg. georg. 2, 257 u. Aen. 6, 180. Ov. met. 3, 155.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > picea

  • 4 picea

        picea ae, f    [pix], a pitch-pine, forest pine, V., O.
    * * *

    Latin-English dictionary > picea

  • 5 picea

    pĭcĕa, ae, f. [pix], the pitch-pine: Pinus silvestris, Linn.; Verg. G. 2, 257; Ov. M. 10, 101; id. H. 12, 67; Plin. 16, 10, 18, § 40 sqq.; 16, 24, 38, § 90.

    Lewis & Short latin dictionary > picea

  • 6 picea

    ae f. [ pix ]
    сосна V, PM, O

    Латинско-русский словарь > picea

  • 7 Picea

    {Deutsch:} Fichte (f)
    {Русский:} ель (ж)

    Latein-Deutsch-Wörterbuch von Heilpflanzen > Picea

  • 8 picea

    the spruce tree

    Latin-English dictionary of medieval > picea

  • 9 Formica picea

    2. RUS муравей m чёрный болотный, муравей m чёрный блестящий
    3. ENG
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Formica picea

  • 10 Crocidura picea

    2. RUS
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Crocidura picea

  • 11 plaga

    [st1]1 [-] plāga, ae, f.: - [abcl][b]a - coup, percussion, secousse. - [abcl]b - coup (qui meurtrit), contusion, blessure, plaie, lésion. - [abcl]c - coup, atteinte, dommage, tort, préjudice, échec, malheur, calamité.[/b]    - [gr]gr. πληγή, ῆς.    - plaga atomorum, Cic.: choc des atomes.    - callere plagis, Plaut.: avoir la peau durcie par les coups.    - plaga ex vulnere, Cels.: plaie qui résulte d'une blessure.    - plagae scorpionum, Plin.: piqûres de scorpions.    - plagam ferre (inferre, infligere, facere): porter un coup, faire une blessure.    - aperitur picea plagâ, Plin.: on fait une incision au faux sapin.    - levior est plaga ab amico, Cic.: le coup est moins dur, venant d'un ami.    - plagam gravem facit oratio, Cic.: l'éloquence porte un coup terrible. [st1]2 [-] plăga, ae, f.: - [abcl][b]a - étendue de terre, région, zone, contrée. - [abcl]b - canton, district.[/b]    - [gr]gr. πλάξ, ακός.    - plaga aetheria, Virg.: les espaces célestes, le ciel.    - quatuor plagae, Virg.: les quatre zones.    - plaga olearum, Lucr.: rangée d'oliviers.    - plaga marmorata, Stat.: chemin pavé de marbre.    - plagae maris, Gell.: la mer. [st1]3 [-] plăga, ae, f.: - [abcl][b]a - filet de chasse, rets, piège. - [abcl]b - rideau (de lit, de litière), tenture.[/b]    - tendere plagas, Cic.: tendre des filets.    - extrema plaga, Plin.: l'extrémité de la toile (d'araignée).    - in plagas incidere, Petr.: tomber dans un piège.
    * * *
    [st1]1 [-] plāga, ae, f.: - [abcl][b]a - coup, percussion, secousse. - [abcl]b - coup (qui meurtrit), contusion, blessure, plaie, lésion. - [abcl]c - coup, atteinte, dommage, tort, préjudice, échec, malheur, calamité.[/b]    - [gr]gr. πληγή, ῆς.    - plaga atomorum, Cic.: choc des atomes.    - callere plagis, Plaut.: avoir la peau durcie par les coups.    - plaga ex vulnere, Cels.: plaie qui résulte d'une blessure.    - plagae scorpionum, Plin.: piqûres de scorpions.    - plagam ferre (inferre, infligere, facere): porter un coup, faire une blessure.    - aperitur picea plagâ, Plin.: on fait une incision au faux sapin.    - levior est plaga ab amico, Cic.: le coup est moins dur, venant d'un ami.    - plagam gravem facit oratio, Cic.: l'éloquence porte un coup terrible. [st1]2 [-] plăga, ae, f.: - [abcl][b]a - étendue de terre, région, zone, contrée. - [abcl]b - canton, district.[/b]    - [gr]gr. πλάξ, ακός.    - plaga aetheria, Virg.: les espaces célestes, le ciel.    - quatuor plagae, Virg.: les quatre zones.    - plaga olearum, Lucr.: rangée d'oliviers.    - plaga marmorata, Stat.: chemin pavé de marbre.    - plagae maris, Gell.: la mer. [st1]3 [-] plăga, ae, f.: - [abcl][b]a - filet de chasse, rets, piège. - [abcl]b - rideau (de lit, de litière), tenture.[/b]    - tendere plagas, Cic.: tendre des filets.    - extrema plaga, Plin.: l'extrémité de la toile (d'araignée).    - in plagas incidere, Petr.: tomber dans un piège.
    * * *
        Plaga, plagae, priore prod. Virg. Playe, Navreure, Bature.
    \
        Nodi plagarum. Stat. Tumeurs et enflures des playes.
    \
        Altae plagae. Seneca. Profondes.
    \
        Accipere plagam. Cic. Recevoir une playe, Estre navré, Estre deplayé.
    \
        Facere grauem plagam. Cic. Donner un mauvais coup, Navrer, Blesser.
    \
        Facta plaga. Cels. Incision faicte, ou Entaillure.
    \
        Fieri meliorem plagis. Cic. Devenir meilleur par estre bien batu.
    \
        Infligere plagam mortiferam alicui. Cicero. Donner un coup mortel.
    \
        Iniicere plagam. Cic. Donner un coup.
    \
        Pati plagas non possum. Terent. Je ne puis endurer d'estre batu.
    \
        Plaga. Plin. Incision faicte en l'escorce d'un arbre.
    \
        Plagae, priore correpta. Cic. Rets à prendre bestes sauvages. Proprement ce sont les cordes dessus et dessoubs dequoy on tend les rets.
    \
        Incidere in plagas, per translationem. Cicero. Tomber en quelque inconvenient et danger.
    \
        Plaga, priore similiter correpta. Virgil. Une grande estendue ou espace du ciel ou de la terre, Quelque partie du monde.
    \
        AEtheria plaga. Virgil. La region de l'air.
    \
        Ardens plaga. Claud. Une contree ou pays fort chauld.
    \
        Marmorata plaga ingenti dorso. Stat. Chemin pavé de marbre.
    \
        Solifera plaga. Seneca. Orient.
    \
        Plagae. Varro. Tapis, ou Tapisserie.

    Dictionarium latinogallicum > plaga

  • 12 piceus

    pĭcĕus, a, um, adj. [pix].
    I.
    Lit., of pitch, Lucr. 6, 135.—
    II.
    Transf., black as pitch, pitch-black:

    piceā crassus caligine,

    Verg. G. 2, 308:

    turbine fumans piceo,

    id. A. 3, 573:

    lumen,

    id. ib. 9, 75:

    nubes,

    Ov. M. 11, 549:

    caelum,

    Val. Fl. 2, 507:

    nimbus,

    id. 2, 115:

    oves,

    id. 3, 439:

    dentes,

    Mart. 2, 41, 7:

    imber piceus crassusque,

    Plin. 16, 33, 61, § 143:

    coacti aëris caligo picea,

    Ambros. in Luc. 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > piceus

  • 13 abies

    abiēs, etis, f. I) die Tanne, teils Rottanne (Pinus abies, L.), teils Weißtanne, Silbertanne, Edeltanne (Pinus picea, L.), alta, Enn.: tenera, Varr. fr.: arbores abietis, Tannenstämme, Liv.: secta abies, tannene Balken, Bretter usw., Verg.: Plur., Liv.: Sing. kollekt., Liv. (s. Weißenb. Liv. 24, 3, 4). – II) meton., v. dem aus Tannenholz Gefertigten, a) ein Schiff, Verg. georg. 2, 68 u.a. – b) ein Speer, Verg. Aen. 11, 667. – c) ein Brief, Billett (nach alter Weise auf einem Holzblatt). Plaut. Pers. 248. – d) die Decken einer Schreibtafel, Mart. 14, 84. – / Ablat. Sing. bei Dichtern zuw. dreisilbig, abjete, Enn. trag. 117. Verg. Aen. 2, 16 u.a., u. Abl. Plur. viersilbig, abjetibus, Verg. Aen. 9, 674.

    lateinisch-deutsches > abies

  • 14 facilitas

    facilitās, ātis, f. (facilis), I) passiv = die Tunlichkeit, Leichtigkeit als Eigenschaft dessen, was sich leicht tun, bearbeiten usw. läßt, si f. soli est, wenn der Boden leicht zu bearbeiten ist, Plin.: picea tonsili facilitate, läßt sich leicht beschneiden, Plin.: caulis et folia eius facilitatem pariendi praestant, erleichtern das Gebären, Plin.: nec audendi facilitatem (den Umstand, daß man etwas leicht wagen kann) usque ad contemptum operis adduxeris, Quint.: fac. camporum, die für Passanten günstige Beschaffenheit, leichte Passage, Tac.: fac. corporis, körperliche Anlage, Sen. – II) aktiv: A) die Leichtigkeit als Eigenschaft dessen, dem etwas nicht schwer fällt, a) die Leichtigkeit im Auffassen, die leichte Auffassung, aetatis illius f., Quint.: suspectam facilitatem retractare, das leicht Hingeworfene, Quint. – b) die Leichtigkeit, Geläufigkeit, Gewandtheit im Vortrag, oris, Quint.: absol., Sen.: firma, Quint. – B) die Leichtigkeit als Eigenschaft dessen, der leicht zu etw. geneigt ist, 1) im allg., die Neigung zu etw., die Anlage (Ggstz. proclivitas, Hang zum Schlechten), s. Cic. Tusc. 4, 28. – 2) insbes.: a) im guten Sinne, die Leichtigkeit, sich nach den Wünschen und dem Willen anderer zu fügen, die Geneigtheit, Willigkeit, Willfährigkeit, Bereitwilligkeit, Gefälligkeit, Hingebung, Leutseligkeit, Umgänglichkeit, die Popularität (Ggstz. severitas, gravitas), oft verb. comitas et facilitas od. facilitasque, f. et humanitas, f. et lenitudo animi, Cic.: f. in audiendo, Cic.: f. sermonis, Cic.: f. credentis, das leicht zu befriedigende Ohr des Gläubigen, Tac. – b) im üblen Sinne, die Leichtigkeit, der Leichtsinn, Suet. Claud. 29, 2. – / Plur. facilitates angef. bei Quint. 9, 4, 97.

    lateinisch-deutsches > facilitas

  • 15 piceus

    piceus, a, um (pix), I) aus Pech bestehend, Pech-, ignes, Lucan. 6, 135. – II) übtr., pechschwarz, caligo, Verg.: nubes, Ov.: imber, Plin.: coacti aëris caligo picea, Ambros. in Luc. 7. §. 20: Ggstz., color piceus et niveus, Apul. de deo Socr. prol. p. 3, 23 G. (p. 108 H).

    lateinisch-deutsches > piceus

  • 16 praevenio

    prae-venio, vēnī, ventum, īre, zuvorkommen, I) eig. u. übtr.: hostis breviore viā praevenit, Liv.: bei der Klage, ICt. – m. folg. Acc., hostem, Liv.: desiderium plebis, Liv.: famam, Liv.: balneo frigus, ehe der Frost eintritt, baden, Cels.: dh. morte praeventus, durch den Tod verhindert, Ov., Plin. ep. u. Iustin.: quae paravisset perfidiā clientis praeventa, Sall.: ut praeveniretur, ab iisdem interfectus est, Eutr.: nisi praeveniretur Agrippina, wenn man mit der A. (= mit der Ermordung der A.) nicht zuvorkäme, Tac.: praeventa perfidia, vereitelte, Suet – II) bildl., übertreffen, vorzüglicher sein, m. folg. Acc., Amineas vites fecunditate, Colum. 3, 2, 14: ingenio praeveniebat multos graves et doctos viros, Augustin. conf. 9, 6: abs., pinus et picea praeveniunt germinatione XV fere diebus, Plin. 16, 106.

    lateinisch-deutsches > praevenio

  • 17 caligo

    [st1]1 [-] caligo, ĭnis, f.: - [abcl][b]a - brouillard, brume. - [abcl]b - obscurité, ténèbres, nuage, nuit. - [abcl]c - obscurcissement de la vue, aveuglement, ténèbres (de l'esprit).[/b]    - inter caligines, Col.: au milieu des brouillards.    - caligo caeca, Lucr.: ténèbres profondes.    - caligo tenebrarum, Quint.: ténèbres profondes.    - caligo temporum, Cic.: désordre des temps.    - alicui inducere caliginem, Vell.: éclipser qqn.    - animis offusa caligo, Cic.: nuage qui obscurcit les esprits.    - per caliginem videre, Plin. Ep. 5, 8, 8: voir confusément. [st1]2 [-] caligo, āre, āvi, ātum: - intr. - [abcl][b]a - être couvert de brouillard, être couvert de ténèbres, être dans l'obscurité, être sombre. - [abcl]b - être dans l'aveuglement, ne pas voir clair. - [abcl]c - avoir la vue brouillée.[/b]    - caligare in sole, Quint. 1, 2, 19: ne pas voir clair en plein midi (= être embarrassé dans les choses les plus claires).    - ad quae caligat humanum genus, Plin.: choses auxquelles les hommes n'entendent rien.
    * * *
    [st1]1 [-] caligo, ĭnis, f.: - [abcl][b]a - brouillard, brume. - [abcl]b - obscurité, ténèbres, nuage, nuit. - [abcl]c - obscurcissement de la vue, aveuglement, ténèbres (de l'esprit).[/b]    - inter caligines, Col.: au milieu des brouillards.    - caligo caeca, Lucr.: ténèbres profondes.    - caligo tenebrarum, Quint.: ténèbres profondes.    - caligo temporum, Cic.: désordre des temps.    - alicui inducere caliginem, Vell.: éclipser qqn.    - animis offusa caligo, Cic.: nuage qui obscurcit les esprits.    - per caliginem videre, Plin. Ep. 5, 8, 8: voir confusément. [st1]2 [-] caligo, āre, āvi, ātum: - intr. - [abcl][b]a - être couvert de brouillard, être couvert de ténèbres, être dans l'obscurité, être sombre. - [abcl]b - être dans l'aveuglement, ne pas voir clair. - [abcl]c - avoir la vue brouillée.[/b]    - caligare in sole, Quint. 1, 2, 19: ne pas voir clair en plein midi (= être embarrassé dans les choses les plus claires).    - ad quae caligat humanum genus, Plin.: choses auxquelles les hommes n'entendent rien.
    * * *
    I.
        Caligo, pen. prod. caliginis, pen. cor. f. g. Obscurité, Tenebrosité, Caliginosité.
    \
        Picea. Virgil. Noire obscurité.
    \
        Quasi per caliginem cernitur vis naturae. Cic. Obscurement et à demi.
    \
        Caligo oculorum. Plin. Esblouissement.
    II.
        Caligo, caligas, penul. pro caligare. Plin. Estre esblouy, Ne veoir, gueres cler.
    \
        Caligant oculi ex somno. Cel. Les yeulx voyent trouble au resveil.
    \
        Caligare dicuntur amnes. Colum. Quand ils sont couvers de brouillars.
    \
        Caligare in sole. Quintil. Faillir en chose clere.
    \
        Caligat ad eas res humanum genus. Plin. Les hommes ne les entendent point, et n'y voyent goutte.

    Dictionarium latinogallicum > caligo

  • 18 ouis

        Ouis, huius ouis, f. g. Cic. Une brebis, Une ouaille.
    \
        Custos ouium. Virgil. Berger.
    \
        Magistri ouium. Virgil. Bergers.
    \
        Picea. Valer. Flac. Noire.
    \
        Oues versare sub sidere Cancri. Virgil. Garder et faire paistre, etc.

    Dictionarium latinogallicum > ouis

  • 19 praeuenio

        Praeuenio, praeuenis, penul. corr. praeueni, penul. prod. praeuentum, praeuenire. Liu. Venir devant, Prevenir, Anticiper.
    \
        Vt beneficio praeuenirent desyderium plebis. Liu. Affin qu'ils feissent plaisir au commun peuple devant qu'ils le requissent.
    \
        Pinus et picea praeueniunt germinatione XV fere diebus. Plin. Germent quinze jours devant les autres.
    \
        Praeueniri nota malitiae. Plin. Avoir une marque de nature, laquelle monstre que l'homme est malicieux.

    Dictionarium latinogallicum > praeuenio

  • 20 abies

    abiēs, etis, f. I) die Tanne, teils Rottanne (Pinus abies, L.), teils Weißtanne, Silbertanne, Edeltanne (Pinus picea, L.), alta, Enn.: tenera, Varr. fr.: arbores abietis, Tannenstämme, Liv.: secta abies, tannene Balken, Bretter usw., Verg.: Plur., Liv.: Sing. kollekt., Liv. (s. Weißenb. Liv. 24, 3, 4). – II) meton., v. dem aus Tannenholz Gefertigten, a) ein Schiff, Verg. georg. 2, 68 u.a. – b) ein Speer, Verg. Aen. 11, 667. – c) ein Brief, Billett (nach alter Weise auf einem Holzblatt). Plaut. Pers. 248. – d) die Decken einer Schreibtafel, Mart. 14, 84. – Ablat. Sing. bei Dichtern zuw. dreisilbig, abjete, Enn. trag. 117. Verg. Aen. 2, 16 u.a., u. Abl. Plur. viersilbig, abjetibus, Verg. Aen. 9, 674.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > abies

См. также в других словарях:

  • Picea — Saltar a navegación, búsqueda ? Abeto falso Picea abies Clasificación científica …   Wikipedia Español

  • Picea — Épicéa …   Wikipédia en Français

  • picea — sustantivo femenino 1. Área: botánica Picea abies. Género de árboles de la familia de las abietáceas parecidos al abeto pero con las piñas colgantes y más delgadas …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • pícea — (Del lat. picĕa). f. Árbol parecido al abeto común, del cual se distingue por tener las hojas puntiagudas y las piñas más delgadas y colgantes al extremo de las ramas superiores. No la hay silvestre en España …   Diccionario de la lengua española

  • Picea — Pic e*a, n. [L., the pitch pine, from pix, picis, pitch.] (Bot.) A genus of coniferous trees of the northen hemisphere, including the Norway spruce and the American black and white spruces. These trees have pendent cones, which do not readily… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Picĕa — Picĕa, Abtheilung der Pflanzengattung Pinus …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Picĕa — Don., Tanne (s. d.); P. Lk., Fichte (s. d.) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Picea — Picĕa, s. Fichte …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Picea —   [lateinisch], wissenschaftlicher Name der Gattung Fichte.   …   Universal-Lexikon

  • PICEA — arbor, quae picem plurimam fundit, Graece πέυκη, arbor feralis Plinio, et funebri indciô ad fores posita ac rogis virens, l. 16. c. 10. postea tamen et in domosrecepta, tonsili facilitate. Ibid. Usus varii, Materies praecipua trabibus (abieti) e… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Picea — Fichten Gemeine Fichte (Picea abies) Systematik Abteilung: Pinophyta Klasse …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»