Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pănăces

  • 1 panaces

    1.
    pănăcēa, ae, f., pănăces, is, n., also pănax, ăcis, m., = panakeia, panakes, panax.
    I.
    An herb to which was ascribed the power of healing all diseases, all-heal, panacea, catholicon; on the different kinds, v. Plin. 25, 4, 11, § 30 sq.:

    odorifera panacea,

    Verg. A. 12, 419:

    panaces ipso nomine omnium morborum remedia promittit,

    Plin. 25, 4, 11, § 30:

    panax levi et subactā terrā rarissime disseritur,

    Col. 11, 3, 29.—
    II.
    A plant, called also ligusticum silvestre:

    ligusticum silvestre panacem aliqui vocant,

    Plin. 19, 8, 50, § 165.—Form panaces, Plin. 20, 16, 60, § 168.—
    III.
    A plant:

    pastinaca opopinax.—Form panax,

    Plin. 12, 26, 57, § 127.
    2.
    Personified: Pănăcēa, ae, f., one of the four daughters of Æsculapius, Plin. 35, 11, 40, § 137.
    2.
    Pănăcēa, ae, f., a city in Crete, Mela, 2, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > panaces

  • 2 panaces

    I
    plant, supposed to heal all diseases; panacea, heal-all; (species of Opoponax)
    II
    plant, supposed to heal all diseases; panacea, heal-all; (species of Opoponax)

    Latin-English dictionary > panaces

  • 3 Panacea

    1.
    pănăcēa, ae, f., pănăces, is, n., also pănax, ăcis, m., = panakeia, panakes, panax.
    I.
    An herb to which was ascribed the power of healing all diseases, all-heal, panacea, catholicon; on the different kinds, v. Plin. 25, 4, 11, § 30 sq.:

    odorifera panacea,

    Verg. A. 12, 419:

    panaces ipso nomine omnium morborum remedia promittit,

    Plin. 25, 4, 11, § 30:

    panax levi et subactā terrā rarissime disseritur,

    Col. 11, 3, 29.—
    II.
    A plant, called also ligusticum silvestre:

    ligusticum silvestre panacem aliqui vocant,

    Plin. 19, 8, 50, § 165.—Form panaces, Plin. 20, 16, 60, § 168.—
    III.
    A plant:

    pastinaca opopinax.—Form panax,

    Plin. 12, 26, 57, § 127.
    2.
    Personified: Pănăcēa, ae, f., one of the four daughters of Æsculapius, Plin. 35, 11, 40, § 137.
    2.
    Pănăcēa, ae, f., a city in Crete, Mela, 2, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Panacea

  • 4 panacea

    1.
    pănăcēa, ae, f., pănăces, is, n., also pănax, ăcis, m., = panakeia, panakes, panax.
    I.
    An herb to which was ascribed the power of healing all diseases, all-heal, panacea, catholicon; on the different kinds, v. Plin. 25, 4, 11, § 30 sq.:

    odorifera panacea,

    Verg. A. 12, 419:

    panaces ipso nomine omnium morborum remedia promittit,

    Plin. 25, 4, 11, § 30:

    panax levi et subactā terrā rarissime disseritur,

    Col. 11, 3, 29.—
    II.
    A plant, called also ligusticum silvestre:

    ligusticum silvestre panacem aliqui vocant,

    Plin. 19, 8, 50, § 165.—Form panaces, Plin. 20, 16, 60, § 168.—
    III.
    A plant:

    pastinaca opopinax.—Form panax,

    Plin. 12, 26, 57, § 127.
    2.
    Personified: Pănăcēa, ae, f., one of the four daughters of Æsculapius, Plin. 35, 11, 40, § 137.
    2.
    Pănăcēa, ae, f., a city in Crete, Mela, 2, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > panacea

  • 5 adscribo

    a-scrībo ( ads-, Baiter, Halm, Weissenb., K. and H.; as-, Kayser), psi, ptum, 3, v. a., to annex by writing, to add to a writing (syn.: annumero, addo, insero, attribuo, tribuo).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., constr. absol. or with dat., in with acc. or abl.
    a.
    Absol.:

    non solum illud perscribunt, quod tum prohibiti sunt, sed etiam causam ascribunt cur etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 35:

    illud minime auguris, quod adscripsit, ob eam causam, etc.,

    id. Div. 1, 16, 29.—
    b.
    With dat.:

    Terentia salutem tibi plurimam adscribit,

    Cic. Att. 1, 5 fin.:

    coheredem sibi libertum ejus adscriptum,

    Suet. Vit. 14.—
    c.
    With in with acc. or abl.: hoc tibi respondeo: ascripsisse eundem Sullam in eandem legem: si quid, etc.: nam nisi esset, hoc in omnibus legibus non ascriberetur, Cic. Caecin. 33, 95 (B. and K., in eādem lege):

    antiquior dies in tuis adscripta litteris,

    id. ad Q. Fr. 3, 1, 3:

    in alterā epistulā diem non adscribis,

    do not add the date, id. Att. 3, 23:

    nomen suum in albo profitentium citharoedorum jussit adscribi,

    Suet. Ner. 21; id. Tib. 51 al.—Esp. freq. of superscriptions and inscriptions:

    Recita epistulam. TIMARCHIDES VERRIS ACCENSVS APRONIO. Jam hoc quidem non reprehendo, quod ascribit ACCENSVS,

    Cic. Verr. 2, 3, 66:

    non credo ascripturum esse magno,

    id. Agr. 2, 20:

    novo si marmori adscripserunt Praxitelem suo,

    Phaedr. 5, prol. 6:

    tumulo publice exstructo adscripserant, pro libertate eos occubuisse,

    Suet. Aug. 12 fin.:

    ut qui statuarum titulis pronepotem se Q. Catuli Capitolini semper adscripserit,

    id. Galb. 2; id. Ner. 45; id. Aug. 70.—
    B.
    Trop.
    1.
    To impute, ascribe, attribute to one the cause of something:

    hoc incommodum Scipioni ascribendum videtur,

    Cic. Inv. 1, 49:

    panaces diis inventoribus adscriptum,

    Plin. 25, 4, 11, § 30; Claud. Laud. Stil. 2, 81;

    and (per hypallagen, cf. Rudd. II. p. 393): cur autem ascribimus illum his lacrimis (instead of illi has lacrimas),

    id. Rapt. Pros. 3, 419; cf. id. Idyll. 6, 81:

    nomini meo adscribatur victoria,

    Vulg. 2 Reg. 12, 28.—
    2.
    To place to one's credit, i. e. to settle, fix, designate, appoint:

    eidem (servo) adscripsisse legatum,

    bequeathed to him, Plin. Ep. 4, 10.— Poet.:

    culpam lues, olim cum adscriptus venerit poenae dies,

    Phaedr. 4, 11, 8.—
    3.
    Adscribere sibi aliquid, to apply, refer something to one's self:

    qui facere quae non possunt, verbis elevant, Adscribere hoc debebunt exemplum sibi,

    Phaedr. 4, 3, 6.—
    II.
    A.. Esp., t. t., to enroll, enter in a list ( as citizen, soldier, colonist, etc.):

    ascribi se in eam civitatem voluit,

    to be entered, received as a citizen, Cic. Arch. 4:

    si qui foederatis civitatibus ascripti fuissent,

    id. ib.:

    urbanae militiae adscribebatur,

    Tac. H. 2, 94:

    adscribantur ex Judaeis in exercitu regis ad triginta milia virorum,

    Vulg. 1 Macc. 10, 36: adscripti dicebantur qui in colonias nomina dedissent, ut essent coloni, Paul. ex Fest. p. 13 Müll.:

    colonos Venusiam adscripserunt,

    Liv. 31, 49; so id. 32, 7; 33, 24; 34, 42;

    35, 9 al.: coloniam deduxit adscriptis veteranis,

    Suet. Ner. 9;

    so also of ambassadors,

    Phaedr. 4, 17, 16.—
    B.
    Trop.
    1.
    To reckon or number in a class, include among:

    adscripsit Liber Satyris poëtas,

    Hor. Ep. 1, 19, 4 (cf. id. ib. 1, 9, 13:

    scribe tui gregis hunc): aliquem ordinibus deorum,

    id. C. 3, 3, 35:

    nationes Germanis an Sarmatis adscribam, dubito,

    Tac. G. 46:

    aliquem antiquis temporibus,

    id. Or. 17.—
    2.
    To add or join to:

    ad hoc genus ascribamus etiam narrationes apologorum,

    Cic. de Or. 2, 66, 264:

    admiratus eorum fidem tyrannus petivit, ut se ad amicitiam tertium adscriberent,

    id. Off. 3, 10, 45; so id. Tusc. 5, 22, 63; id. ad Q. Fr. 1, 1, 5:

    tu vero ascribe me in talem numerum,

    id. Phil. 2, 13:

    suae alicujus sententiam,

    id. Opt. Gen. 6:

    unus A. Gabinius belli maritimi Cn. Pompeio socius ascribitur, i. e. additur,

    id. Imp. Pomp. 19 fin. —Hence also of attributes of a deity:

    Jovi aquila adscribitur,

    is ascribed, Plin. 10, 5, 6, § 18.

    Lewis & Short latin dictionary > adscribo

  • 6 ascribo

    a-scrībo ( ads-, Baiter, Halm, Weissenb., K. and H.; as-, Kayser), psi, ptum, 3, v. a., to annex by writing, to add to a writing (syn.: annumero, addo, insero, attribuo, tribuo).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., constr. absol. or with dat., in with acc. or abl.
    a.
    Absol.:

    non solum illud perscribunt, quod tum prohibiti sunt, sed etiam causam ascribunt cur etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 35:

    illud minime auguris, quod adscripsit, ob eam causam, etc.,

    id. Div. 1, 16, 29.—
    b.
    With dat.:

    Terentia salutem tibi plurimam adscribit,

    Cic. Att. 1, 5 fin.:

    coheredem sibi libertum ejus adscriptum,

    Suet. Vit. 14.—
    c.
    With in with acc. or abl.: hoc tibi respondeo: ascripsisse eundem Sullam in eandem legem: si quid, etc.: nam nisi esset, hoc in omnibus legibus non ascriberetur, Cic. Caecin. 33, 95 (B. and K., in eādem lege):

    antiquior dies in tuis adscripta litteris,

    id. ad Q. Fr. 3, 1, 3:

    in alterā epistulā diem non adscribis,

    do not add the date, id. Att. 3, 23:

    nomen suum in albo profitentium citharoedorum jussit adscribi,

    Suet. Ner. 21; id. Tib. 51 al.—Esp. freq. of superscriptions and inscriptions:

    Recita epistulam. TIMARCHIDES VERRIS ACCENSVS APRONIO. Jam hoc quidem non reprehendo, quod ascribit ACCENSVS,

    Cic. Verr. 2, 3, 66:

    non credo ascripturum esse magno,

    id. Agr. 2, 20:

    novo si marmori adscripserunt Praxitelem suo,

    Phaedr. 5, prol. 6:

    tumulo publice exstructo adscripserant, pro libertate eos occubuisse,

    Suet. Aug. 12 fin.:

    ut qui statuarum titulis pronepotem se Q. Catuli Capitolini semper adscripserit,

    id. Galb. 2; id. Ner. 45; id. Aug. 70.—
    B.
    Trop.
    1.
    To impute, ascribe, attribute to one the cause of something:

    hoc incommodum Scipioni ascribendum videtur,

    Cic. Inv. 1, 49:

    panaces diis inventoribus adscriptum,

    Plin. 25, 4, 11, § 30; Claud. Laud. Stil. 2, 81;

    and (per hypallagen, cf. Rudd. II. p. 393): cur autem ascribimus illum his lacrimis (instead of illi has lacrimas),

    id. Rapt. Pros. 3, 419; cf. id. Idyll. 6, 81:

    nomini meo adscribatur victoria,

    Vulg. 2 Reg. 12, 28.—
    2.
    To place to one's credit, i. e. to settle, fix, designate, appoint:

    eidem (servo) adscripsisse legatum,

    bequeathed to him, Plin. Ep. 4, 10.— Poet.:

    culpam lues, olim cum adscriptus venerit poenae dies,

    Phaedr. 4, 11, 8.—
    3.
    Adscribere sibi aliquid, to apply, refer something to one's self:

    qui facere quae non possunt, verbis elevant, Adscribere hoc debebunt exemplum sibi,

    Phaedr. 4, 3, 6.—
    II.
    A.. Esp., t. t., to enroll, enter in a list ( as citizen, soldier, colonist, etc.):

    ascribi se in eam civitatem voluit,

    to be entered, received as a citizen, Cic. Arch. 4:

    si qui foederatis civitatibus ascripti fuissent,

    id. ib.:

    urbanae militiae adscribebatur,

    Tac. H. 2, 94:

    adscribantur ex Judaeis in exercitu regis ad triginta milia virorum,

    Vulg. 1 Macc. 10, 36: adscripti dicebantur qui in colonias nomina dedissent, ut essent coloni, Paul. ex Fest. p. 13 Müll.:

    colonos Venusiam adscripserunt,

    Liv. 31, 49; so id. 32, 7; 33, 24; 34, 42;

    35, 9 al.: coloniam deduxit adscriptis veteranis,

    Suet. Ner. 9;

    so also of ambassadors,

    Phaedr. 4, 17, 16.—
    B.
    Trop.
    1.
    To reckon or number in a class, include among:

    adscripsit Liber Satyris poëtas,

    Hor. Ep. 1, 19, 4 (cf. id. ib. 1, 9, 13:

    scribe tui gregis hunc): aliquem ordinibus deorum,

    id. C. 3, 3, 35:

    nationes Germanis an Sarmatis adscribam, dubito,

    Tac. G. 46:

    aliquem antiquis temporibus,

    id. Or. 17.—
    2.
    To add or join to:

    ad hoc genus ascribamus etiam narrationes apologorum,

    Cic. de Or. 2, 66, 264:

    admiratus eorum fidem tyrannus petivit, ut se ad amicitiam tertium adscriberent,

    id. Off. 3, 10, 45; so id. Tusc. 5, 22, 63; id. ad Q. Fr. 1, 1, 5:

    tu vero ascribe me in talem numerum,

    id. Phil. 2, 13:

    suae alicujus sententiam,

    id. Opt. Gen. 6:

    unus A. Gabinius belli maritimi Cn. Pompeio socius ascribitur, i. e. additur,

    id. Imp. Pomp. 19 fin. —Hence also of attributes of a deity:

    Jovi aquila adscribitur,

    is ascribed, Plin. 10, 5, 6, § 18.

    Lewis & Short latin dictionary > ascribo

  • 7 Bucolica

    būcŏlĭcus, a, um, adj., = boukolikos, pertaining to shepherds, pastoral, bucolic.
    I.
    In gen.: Bucolicōn poëma, Virgil ' s pastoral poetry, the Bucolics, Col. 7, 10, 8; and absol.: Būcŏlĭca, ōrum, n., = ta Boukolika, Bucolics, Ov. Tr. 2, 538:

    Bucolica Theocriti et Vergilii,

    Gell. 9, 9, 4; cf. Serv. ad Verg. E.1.—
    II.
    Esp.
    A.
    Bucolice tome = boukolikê tomê; in metre, the bucolic cœsura; that of an hexameter whose fourth foot is a dactyl, and ends a word (e. g. Verg. E. 3, 1:

    Dic mihi, Damoeta, cujum pecus? an Meliboei?),

    Aus. Ep. 4, 88. —
    B.
    A species of panaces, Plin. 25, 4, 11, § 31.—
    C.
    Būcŏlĭci, ōrum, m., a class of Egyptian soldiers, so called from their place of abode, Bucolica, Capitol. Ant. Phil. 21; Vulcat. Avid. Cass. 6, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Bucolica

  • 8 Bucolici

    būcŏlĭcus, a, um, adj., = boukolikos, pertaining to shepherds, pastoral, bucolic.
    I.
    In gen.: Bucolicōn poëma, Virgil ' s pastoral poetry, the Bucolics, Col. 7, 10, 8; and absol.: Būcŏlĭca, ōrum, n., = ta Boukolika, Bucolics, Ov. Tr. 2, 538:

    Bucolica Theocriti et Vergilii,

    Gell. 9, 9, 4; cf. Serv. ad Verg. E.1.—
    II.
    Esp.
    A.
    Bucolice tome = boukolikê tomê; in metre, the bucolic cœsura; that of an hexameter whose fourth foot is a dactyl, and ends a word (e. g. Verg. E. 3, 1:

    Dic mihi, Damoeta, cujum pecus? an Meliboei?),

    Aus. Ep. 4, 88. —
    B.
    A species of panaces, Plin. 25, 4, 11, § 31.—
    C.
    Būcŏlĭci, ōrum, m., a class of Egyptian soldiers, so called from their place of abode, Bucolica, Capitol. Ant. Phil. 21; Vulcat. Avid. Cass. 6, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Bucolici

  • 9 bucolicus

    būcŏlĭcus, a, um, adj., = boukolikos, pertaining to shepherds, pastoral, bucolic.
    I.
    In gen.: Bucolicōn poëma, Virgil ' s pastoral poetry, the Bucolics, Col. 7, 10, 8; and absol.: Būcŏlĭca, ōrum, n., = ta Boukolika, Bucolics, Ov. Tr. 2, 538:

    Bucolica Theocriti et Vergilii,

    Gell. 9, 9, 4; cf. Serv. ad Verg. E.1.—
    II.
    Esp.
    A.
    Bucolice tome = boukolikê tomê; in metre, the bucolic cœsura; that of an hexameter whose fourth foot is a dactyl, and ends a word (e. g. Verg. E. 3, 1:

    Dic mihi, Damoeta, cujum pecus? an Meliboei?),

    Aus. Ep. 4, 88. —
    B.
    A species of panaces, Plin. 25, 4, 11, § 31.—
    C.
    Būcŏlĭci, ōrum, m., a class of Egyptian soldiers, so called from their place of abode, Bucolica, Capitol. Ant. Phil. 21; Vulcat. Avid. Cass. 6, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > bucolicus

  • 10 Chiron

    Chīron (nom. Chīro, Liv. Andron. ap. Fest. s. v. ocrem, p. 181), ōnis, m., = Cheirôn, one of the Centaurs, distinguished for his knowledge of plants, medicine, and divination, son of Saturn and Philyra (hence, Philyrides Chiron, Verg. G. 3, 550), the tutor of Æsculapius (Ov. M. 2, 630 sq.), Hercules, Achilles, Jason, etc.; at last translated to heaven as a constellation, Hyg. Praef. and Fab. 274; id. Astr. 2, 38; Serv. ad Verg. G. 3, 91; 3, 550; 4, 270; acc. Gr. Chirona, Ov. M. 6, 126.—As a constellation, Luc. 9, 536.—
    II.
    Hence,
    A.
    Chīrō-nīus or - ēus, a, um, adj., named after Chiron (the physician and botanist).—So subst.: chīrōnīa, ae (sc. herba), a name of several plants:

    pyxacanthos,

    Plin. 24, 14, 77, § 125:

    panaces,

    id. 25, 4, 13, § 32:

    ampelos,

    id. 25, 4, 16, § 34:

    vitis nigra,

    id. 23, 1, 17, § 27:

    Chironium vulnus,

    Cels. 5, 28, 5; App. Herb. 22: Chironion, a plant, i. q. Centaurion, q. v., Plin. 25, 6, 31, § 66.—
    * B.
    Chīrōnĭcus, a, um, adj., pertaining to Chiron:

    ars,

    Sid. Ep. 2, 12 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Chiron

  • 11 chironia

    Chīron (nom. Chīro, Liv. Andron. ap. Fest. s. v. ocrem, p. 181), ōnis, m., = Cheirôn, one of the Centaurs, distinguished for his knowledge of plants, medicine, and divination, son of Saturn and Philyra (hence, Philyrides Chiron, Verg. G. 3, 550), the tutor of Æsculapius (Ov. M. 2, 630 sq.), Hercules, Achilles, Jason, etc.; at last translated to heaven as a constellation, Hyg. Praef. and Fab. 274; id. Astr. 2, 38; Serv. ad Verg. G. 3, 91; 3, 550; 4, 270; acc. Gr. Chirona, Ov. M. 6, 126.—As a constellation, Luc. 9, 536.—
    II.
    Hence,
    A.
    Chīrō-nīus or - ēus, a, um, adj., named after Chiron (the physician and botanist).—So subst.: chīrōnīa, ae (sc. herba), a name of several plants:

    pyxacanthos,

    Plin. 24, 14, 77, § 125:

    panaces,

    id. 25, 4, 13, § 32:

    ampelos,

    id. 25, 4, 16, § 34:

    vitis nigra,

    id. 23, 1, 17, § 27:

    Chironium vulnus,

    Cels. 5, 28, 5; App. Herb. 22: Chironion, a plant, i. q. Centaurion, q. v., Plin. 25, 6, 31, § 66.—
    * B.
    Chīrōnĭcus, a, um, adj., pertaining to Chiron:

    ars,

    Sid. Ep. 2, 12 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > chironia

  • 12 Chironicus

    Chīron (nom. Chīro, Liv. Andron. ap. Fest. s. v. ocrem, p. 181), ōnis, m., = Cheirôn, one of the Centaurs, distinguished for his knowledge of plants, medicine, and divination, son of Saturn and Philyra (hence, Philyrides Chiron, Verg. G. 3, 550), the tutor of Æsculapius (Ov. M. 2, 630 sq.), Hercules, Achilles, Jason, etc.; at last translated to heaven as a constellation, Hyg. Praef. and Fab. 274; id. Astr. 2, 38; Serv. ad Verg. G. 3, 91; 3, 550; 4, 270; acc. Gr. Chirona, Ov. M. 6, 126.—As a constellation, Luc. 9, 536.—
    II.
    Hence,
    A.
    Chīrō-nīus or - ēus, a, um, adj., named after Chiron (the physician and botanist).—So subst.: chīrōnīa, ae (sc. herba), a name of several plants:

    pyxacanthos,

    Plin. 24, 14, 77, § 125:

    panaces,

    id. 25, 4, 13, § 32:

    ampelos,

    id. 25, 4, 16, § 34:

    vitis nigra,

    id. 23, 1, 17, § 27:

    Chironium vulnus,

    Cels. 5, 28, 5; App. Herb. 22: Chironion, a plant, i. q. Centaurion, q. v., Plin. 25, 6, 31, § 66.—
    * B.
    Chīrōnĭcus, a, um, adj., pertaining to Chiron:

    ars,

    Sid. Ep. 2, 12 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Chironicus

  • 13 Chironius

    Chīron (nom. Chīro, Liv. Andron. ap. Fest. s. v. ocrem, p. 181), ōnis, m., = Cheirôn, one of the Centaurs, distinguished for his knowledge of plants, medicine, and divination, son of Saturn and Philyra (hence, Philyrides Chiron, Verg. G. 3, 550), the tutor of Æsculapius (Ov. M. 2, 630 sq.), Hercules, Achilles, Jason, etc.; at last translated to heaven as a constellation, Hyg. Praef. and Fab. 274; id. Astr. 2, 38; Serv. ad Verg. G. 3, 91; 3, 550; 4, 270; acc. Gr. Chirona, Ov. M. 6, 126.—As a constellation, Luc. 9, 536.—
    II.
    Hence,
    A.
    Chīrō-nīus or - ēus, a, um, adj., named after Chiron (the physician and botanist).—So subst.: chīrōnīa, ae (sc. herba), a name of several plants:

    pyxacanthos,

    Plin. 24, 14, 77, § 125:

    panaces,

    id. 25, 4, 13, § 32:

    ampelos,

    id. 25, 4, 16, § 34:

    vitis nigra,

    id. 23, 1, 17, § 27:

    Chironium vulnus,

    Cels. 5, 28, 5; App. Herb. 22: Chironion, a plant, i. q. Centaurion, q. v., Plin. 25, 6, 31, § 66.—
    * B.
    Chīrōnĭcus, a, um, adj., pertaining to Chiron:

    ars,

    Sid. Ep. 2, 12 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Chironius

  • 14 eus

    Chīron (nom. Chīro, Liv. Andron. ap. Fest. s. v. ocrem, p. 181), ōnis, m., = Cheirôn, one of the Centaurs, distinguished for his knowledge of plants, medicine, and divination, son of Saturn and Philyra (hence, Philyrides Chiron, Verg. G. 3, 550), the tutor of Æsculapius (Ov. M. 2, 630 sq.), Hercules, Achilles, Jason, etc.; at last translated to heaven as a constellation, Hyg. Praef. and Fab. 274; id. Astr. 2, 38; Serv. ad Verg. G. 3, 91; 3, 550; 4, 270; acc. Gr. Chirona, Ov. M. 6, 126.—As a constellation, Luc. 9, 536.—
    II.
    Hence,
    A.
    Chīrō-nīus or - ēus, a, um, adj., named after Chiron (the physician and botanist).—So subst.: chīrōnīa, ae (sc. herba), a name of several plants:

    pyxacanthos,

    Plin. 24, 14, 77, § 125:

    panaces,

    id. 25, 4, 13, § 32:

    ampelos,

    id. 25, 4, 16, § 34:

    vitis nigra,

    id. 23, 1, 17, § 27:

    Chironium vulnus,

    Cels. 5, 28, 5; App. Herb. 22: Chironion, a plant, i. q. Centaurion, q. v., Plin. 25, 6, 31, § 66.—
    * B.
    Chīrōnĭcus, a, um, adj., pertaining to Chiron:

    ars,

    Sid. Ep. 2, 12 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > eus

См. также в других словарях:

  • Common Hogweed — Heracleum sphondylium Scientific classification Kingdom: Plantae …   Wikipedia

  • Berce — 51° 55′ 59″ N 14° 34′ 01″ E / 51.933, 14.567 …   Wikipédia en Français

  • Berce Du Caucase — Berce du Caucase …   Wikipédia en Français

  • Berce des prés — Berce du Caucase Berce du Caucase …   Wikipédia en Français

  • Berce du Caucase — Berce du Caucase …   Wikipédia en Français

  • Berce du caucase — Berce du Caucase …   Wikipédia en Français

  • Heracleum — Berce Pour les articles homonymes, voir Berce (homonymie) …   Wikipédia en Français

  • Heracleum mantegazzianum — Berce du Caucase Berce du Caucase …   Wikipédia en Français

  • Pivoine — Paeonia su …   Wikipédia en Français

  • СЛАДКИЙ — СЛАДКИЙ, южн. солодкий, вкусом б. муж. похожий на сахар. Главные различия вкуса: сладкий, соленый, кислый: пресный, пряный, горький, острый, задхлый. Мед слаще сахару. Сладкое молоко, пресное. Сладкая сметана, пермяц. сливки. Сладкие вина,… …   Толковый словарь Даля

  • Heracleum sphondylium —   Heracleum sphondylium …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»