-
1 ostrzyc
strzyc* < ostrzyc> (strzygę) włosy kurz schneiden, scheren; owce scheren; trawę mähen; żywopłot schneiden; psa trimmen;strzyc się sich die Haare schneiden (lassen) -
2 krótko
1) ( na niewielką długość)ostrzyc się \krótko sich +dat die Haare kurz schneiden lassen\krótko mówiąc kurz gesagt, mit einem Wort\krótko i węzłowato kurz und bündig4) trzymać kogoś \krótko jdn kurz halten, jdn streng erziehen -
3 zaostrzać
I. vtII. vr -
4 strzyc*
strzyc* < ostrzyc> (strzygę) włosy kurz schneiden, scheren; owce scheren; trawę mähen; żywopłot schneiden; psa trimmen;strzyc się sich die Haare schneiden (lassen) -
5 pazur
pazur [pazur] m4) skakać komuś z \pazurami do oczu jdm ins Gesicht springen ( fam)walczyć o coś zębami i \pazurami verbissen um etw kämpfenbronić się zębami i \pazurami sich +akk mit Zähnen und Klauen verteidigen ( fam)ostrzyć sobie na coś \pazury sich +dat die Finger nach etw lecken ( fam)pokazać \pazury die Krallen zeigen ( fam)schować \pazury die Krallen einziehen -
6 schleifen
1.1) ( ziehen)jdn/etw zur Tür \schleifen ciągnąć [ perf po-] kogoś/coś do drzwijdn ins Kino \schleifen wyciągnąć kogoś do kina ( pot)II. vi[an etw ( dat) ] \schleifen Fahrradkette, Blech: trzeć [o coś][auf dem Boden] \schleifen Kleid, Schleppe: ciągnąć się [po ziemi]2. <schliff, geschliffen> vt
См. также в других словарях:
ostrzyc się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostrzyc sobie samemu włosy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ostrzygł się sam. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zostać ostrzyżonym,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostrzyc — dk XI, ostrzygę, ostrzyżesz, ostrzygł, ostrzyż, ostrzyżony, ostrzygłszy «strzygąc nożyczkami, nożycami lub maszynką obciąć, skrócić, przyciąć coś, np. włosy, sierść, gałęzie drzew, krzewów» Ostrzyc żywopłot. Ostrzyc kogoś do samej skóry. Ostrzyc… … Słownik języka polskiego
ostrzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, ostrzyćtrzę, ostrzyćtrzy, ostrzyćtrzony {{/stl 8}}– naostrzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, że coś (zwykle jakieś narzędzie) staje się ostre lub ostrzejsze, przywracać czemuś ostrość … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostrzyć — 1. Ostrzyć (sobie) zęby na czymś, na kimś «ostro krytykować coś, kogoś, złośliwie mówić o czymś, o kimś»: Rozglądam się za nową pracą, bo w tej starej już ostrzą sobie na mnie zęby. Roz tel 1998. 2. Ostrzyć (sobie) zęby na kogoś, na coś «wiązać z … Słownik frazeologiczny
krótko — krócej przysłów. od krótki a) w zn. 1: ◊ Ostrzyc (się) krótko «ostrzyc (się) tak, żeby włosy nie były długie» ◊ Ubierać się krótko, nosić się krótko «nosić krótkie sukienki, krótkie ubranie» ◊ Uwiązać coś (np. krowę, cielę) krótko «uwiązać coś… … Słownik języka polskiego
obsmyczyć — dk VIb, obsmyczyćczę, obsmyczyćczysz, obsmyczyćsmycz, obsmyczyćczył, obsmyczyćczony obsmyczać ndk I, obsmyczyćam, obsmyczyćasz, obsmyczyćają, obsmyczyćaj, obsmyczyćał, obsmyczyćany, pot. «obciąć, ostrzyc włosy, wąsy itp. bardzo krótko, często… … Słownik języka polskiego
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
zero — n III, Ms. zerze; lm D. zer 1. mat. «liczba oznaczona symbolem 0, która dodana do dowolnej liczby nie zmienia jej wartości; również cyfra 0 w układzie pozycyjnym dziesiętnym» Dopisać zero do cyfry. Skreślić zera przy wykonywaniu obliczeń. Dwa… … Słownik języka polskiego
czas — 1. Ciężkie czasy «okres kryzysu, niedostatku, trudności materialnych, kłopotów»: (...) dzięki stałemu zajęciu – umożliwiała przeżycie całej rodzinie w tych ciężkich czasach. R. Antoszewski, Kariera. 2. Coś jest kwestią czasu «coś musi… … Słownik frazeologiczny
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego