oskrzeli

См. также в других словарях:

• bronchit — m IV, D. u, Ms. bronchiticie; lm M. y «zapalenie błony śluzowej oskrzeli, objawiające się kaszlem i wydzielaniem flegmy; nieżyt oskrzeli» ‹n. łac. z gr.› …   Słownik języka polskiego

• oskrzele — n I; lm M. oskrzelela a. oskrzelele, D. oskrzeleli zwykle w lm «odgałęzienia tchawicy wnikające do płuc i dzielące się na coraz drobniejsze i liczniejsze przewody doprowadzające powietrze do płuc» Zapalenie oskrzeli. Nieżyt oskrzeli …   Słownik języka polskiego

• bronchit — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. bronchiticie {{/stl 8}}{{stl 7}} zapalenie oskrzeli wywołujące kaszel i wydzielanie się flegmy; nieżyt oskrzeli <nłac. z gr.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oskrzele — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm M. oskrzelela, D. oskrzeleli, zwykle w lm, med. {{/stl 8}}{{stl 7}} odgałęzienie tchawicy doprowadzające coraz drobniejszymi i liczniejszymi przewodami powietrze do płuc : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapalenie oskrzeli.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gałąź — ż V, DCMs. gałąźłęzi; lm M. gałąźłęzie, D. gałąźłęzi, N. gałąźłęziami a. gałąźłęźmi 1. «pęd wyrastający z pnia drzewa; konar, odrośl» Gałąź świerkowa. Rosochata gałąź. Gałąź dębu. Ułamać gałąź. Wiatr porusza gałęziami. ◊ Pójść na gałąź, skończyć… …   Słownik języka polskiego

• niedrożność — ż V, DCMs. niedrożnośćści, blm «zamknięcie, zatkanie jakiegoś przewodu w organizmie ludzkim lub zwierzęcym» Niedrożność oskrzeli. Niedrożność dróg moczowych. ∆ Niedrożność jelit «wstrzymanie fizjologicznego przesuwania się treści jelitowej… …   Słownik języka polskiego

• nieżyt — m IV, D. u, Ms. nieżytycie; lm M. y med. «postać zapalenia błon śluzowych niektórych narządów, w której występuje wydzielanie śluzu; katar» Nieżyt spojówek. Nieżyt błony śluzowej. Nieżyt oskrzeli, krtani. ∆ Nieżyt nosa «ostre zapalenie wysiękowe… …   Słownik języka polskiego

• oskrzelik — m III, D. a, N. oskrzelikkiem; lm M. i zwykle w lm «odgałęzienia oskrzeli, przewody zrazików płucnych i dalsze rozgałęzienia, kończące się pęcherzykami płucnymi» …   Słownik języka polskiego

• pęcherzyk — m III, D. a, N. pęcherzykkiem; lm M. i 1. «wypukłość na ciele przy zmianach chorobowych skóry» Ropne pęcherzyki. 2. «niewielki narząd błoniasty w organizmie ludzi i zwierząt (rzadziej roślin) pełniący różne funkcje» ∆ Pęcherzyk żółciowy «narząd… …   Słownik języka polskiego

• płucny — przym. od płuco Krwotok płucny. Specjalista chorób płucnych. ∆ Opłucna płucna «błona surowicza okrywająca płuca, składająca się z cienkiej warstwy tkanki łącznej i pokrywającego ją śródbłonka» ∆ Pęcherzyki płucne «mikroskopijne pęcherzykowate… …   Słownik języka polskiego

• płuco — n I; lm D. płuc zwykle w lm «parzysty narząd oddechowy kręgowców oddychających powietrzem atmosferycznym, u człowieka i ssaków położony w jamie klatki piersiowej, pokryty opłucną płucną i podzielony głębokimi szczelinami na kilka płatów» Prawe,… …   Słownik języka polskiego