-
1 oskarżyciel
oskarżyciel(ka) [ɔskarʒɨʨ̑ɛl] m(f)\oskarżyciel publiczny Staatsanwalt(-ältin) m(f), Staatsanwaltschaft f\oskarżyciel prywatny Nebenkläger(in) m(f) -
2 oskarżyciel
-
3 oskarżyciel
-
4 oskarżycielka
-
5 publiczny
dobro publiczne Gemeinwohl ntoskarżyciel \publiczny jur der öffentliche Ankläger, Staatsanwaltschaft fpubliczna tajemnica öffentliches Geheimnis ntwystawić coś na widok \publiczny etw zur Schau stellen -
6 Anklage
Anklage fgegen jdn \Anklage [wegen etw] erheben postawić kogoś w stan oskarżenia [na podstawie jakiegoś zarzutu][wegen etw] unter \Anklage stehen być oskarżonym [o coś] -
7 Ankläger
oskarżyciel m -
8 Nebenkläger
jur oskarżyciel m posiłkowyals \Nebenkläger auftreten być oskarżycielem posiłkowym -
9 Privatkläger
Privatkläger(in) <-s, -> m(f)jur oskarżyciel m prywatny
См. также в других словарях:
oskarżyciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e,D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto kogoś oskarża o coś; ten, kto wnosi skargę na kogoś do sądu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oskarżyciel publiczny. Oskarżyciel prywatny. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oskarżyciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «osoba lub organ składający i popierający w trakcie postępowania karnego żądanie ukarania oskarżonego; także ten, kto oskarża kogoś, wnosi skargę na kogoś» ∆ praw. Oskarżyciel prywatny «pokrzywdzony wnoszący i… … Słownik języka polskiego
publiczny — publicznyni 1. «dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich; związany z jakimś urzędem, z jakąś instytucją itp.; ogólny, powszechny, społeczny, nieprywatny» Własność publiczna. Dobro publiczne. Grosz publiczny.… … Słownik języka polskiego
akuzator — m IV, DB. a, Ms. akuzatororze; lm M. akuzatororzy, DB. ów daw. «oskarżyciel» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
oskarżycielka — ż III, CMs. oskarżycielkalce; lm D. oskarżycielkalek forma ż. od oskarżyciel … Słownik języka polskiego
prywatny — prywatnyni «dotyczący kogoś osobiście, czyichś spraw osobistych, stanowiący czyjąś osobistą własność; nie związany z żadną instytucją itp.; osobisty, niepaństwowy, nieurzędowy» Życie prywatne. Własność prywatna. Prywatne przedsiębiorstwo.… … Słownik języka polskiego
stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… … Słownik języka polskiego
strona — ż IV, CMs. stronanie; lm D. stronaon 1. «każda z powierzchni ograniczających jakąś bryłę; prawy albo lewy bok czegoś, brzeg, ściana, krawędź czegoś; przestrzeń, miejsce na krawędzi czegoś, np. drogi, rzeki» Południowa, północna, wschodnia,… … Słownik języka polskiego
oskarżycielka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. oskarżycielkalce; lm D. oskarżycielkalek {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta oskarżyciel {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
