orzechy

См. также в других словарях:

• orzech — m III, D. a; lm M. y 1. «owoc suchy o zdrewniałej owocni (łupinie owocowej), pękający w czasie kiełkowania zawartego w nim nasienia» Orzechy laskowe, włoskie. Orzech pusty, robaczywy, zdrowy. Łupać, tłuc, gryźć orzechy. Fala rzucała łódką jak… …   Słownik języka polskiego

• chrupać — ndk IX, chrupaćpię, chrupaćpiesz, chrup, chrupaćał, chrupaćany chrupnąć dk Va, chrupaćnie, chrupaćnął, chrupaćnęła, chrupaćnąwszy 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, łamaniu, kruszeniu (się) czegoś; trzeszczeć» Lód, śnieg chrupie …   Słownik języka polskiego

• kola — ż I, DCMs. kolali; lm D. kolali bot. «Cola, drzewo z rodziny zatwarowatych występujące w kilkunastu gatunkach w Afryce, uprawiane w wielu krajach podzwrotnikowych, głównie w dwóch gatunkach: kola błyszcząca i kola zaostrzona; nasiona ich orzechy… …   Słownik języka polskiego

• kryć — ndk Xa, kryję, kryjesz, kryj, krył, kryty 1. «umieszczać, przechowywać w ukryciu, chować» Wiewiórka kryła orzechy w dziupli. Kryć kosztowności w schowku. 2. «taić coś, nie uzewnętrzniać czegoś» Kryć uczucia, myśli. Krył przed nią swoje zamiary. ◊ …   Słownik języka polskiego

• laskowy — 1. przym. od laska w zn. 2 Siarka, wanilia laskowa. 2. «dotyczący leszczyny; leszczynowy» Orzechy laskowe …   Słownik języka polskiego

• łupać — ndk IX, łupaćpię, łupaćpiesz, łup, łupaćał, łupaćany łupnąć dk Va, łupaćnę, łupaćniesz, łupaćnij, łupaćnęła, łupaćnęli, łupaćnięty, łupaćnąwszy 1. «być odczuwanym jako rozdzierający, pulsujący ból» Łupie kogoś w skroniach, w kościach. 2. tylko… …   Słownik języka polskiego

• łuskać — ndk I, łuskaćam, łuskaćasz, łuskaćają, łuskaćaj, łuskaćał, łuskaćany «obierać z łuski, wydobywać ze strąków» Łuskać migdały, orzechy. Łuskać groch, fasolę …   Słownik języka polskiego

• obłupać — dk IX, obłupaćpię, obłupaćpiesz, obłupaćłup, obłupaćał, obłupaćany obłupywać ndk VIIIa, obłupaćpuję, obłupaćpujesz, obłupaćpuj, obłupaćywał, obłupaćywany «obrać ze skorupy; pozbawić zewnętrznej powłoki» Obłupać jajka ugotowane na twardo.… …   Słownik języka polskiego

• oparzyć — dk VIb, oparzyćrzę, oparzyćrzysz, oparz, oparzyćrzył, oparzyćrzony oparzać ndk I, oparzyćam, oparzyćasz, oparzyćają, oparzyćaj, oparzyćał, oparzyćany 1. tylko dk «uszkodzić tkankę skóry przez oblanie gorącym płynem, dotknięcie gorącym przedmiotem …   Słownik języka polskiego

• poobłupywać — dk VIIIa, poobłupywaćpuję, poobłupywaćpujesz, poobłupywaćpuj, poobłupywaćywał, poobłupywaćywany «obłupać wiele czegoś kolejno, obłupać coś w wielu miejscach» Poobłupywać orzechy ze skorup. Poobłupywać korę z drzew …   Słownik języka polskiego

• rozłupać — dk IX, rozłupaćpię, rozłupaćpiesz, rozłupaćłup, rozłupaćał, rozłupaćany rozłupywać ndk VIII, rozłupaćpuję, rozłupaćpujesz, rozłupaćpuj, rozłupaćywał, rozłupaćywany «uderzając mocno, rozdzielić, rozłamać, rozbić coś twardego; łamiąc pozbawić coś… …   Słownik języka polskiego