-
1 orpinn
pp. от verpa:sandi orpinn — покрытый [засыпанный, занесённый] песком
-
2 orpinn
from verpa. -
3 undir-orpinn
part. subjected, Stj. -
4 upp-orpinn
part. = uppnæmr, Fas. iii. 226. -
5 VERPA
* * *(verp; varp, urpum; orpinn), v.1) to throw, with dat. (hann varp af sér skildinum);hestrinn féll ok varp honum af baki, threw him off;hann verpr sér í söðulinn, he throws himself into the saddle;verpa af sér klæðum, to throw off the clothes;verpa mœðiliga öndinni, to draw a deep sigh;verpa orðum (or orði) á e-n, to address (þessi varp orðum á konung ok spurði);væntir mik þess, at margir verpi þar góðum orðum á mik, that many men will have good words to say of me;verpa e-n inni, to shut one in;impers. to be thrown;þar varp út údaun miklum, a great stench came out;2) verpa á, to guess at, calculate (verpa menn svá á, at latizt hafi níu menn);3) to lay eggs (= verpa eggjum);4) to cast up (verpa haug eptir fornum sið);þeir urpu haug eptir Gunnar, they raised a mound over G.;verpa aptr hauginn, to shut the cairn;verpa vef, to warp a web (sá er orpinn vefr ýta þörmum);5) pp., orpinn;sandi orpinn, covered with sand;aldri orpinn, bent with age;uppi orpinn fyrir e-m, quite overwhelmed, at one’s mercy;6) refl., urpust flestir vel við orðsending Danakonungs, they turned a favourable ear to, responded to the call.* * *pres. verp; pret. varp, pl. urpu; subj. yrpi; part. orpinn; vurpu, vyrpi, vorpinn: a medial form verpumk, Vþm. 7: [Ulf. wairpan = βάλλειν; A. S. weorpan; Engl. warp; O. H. G. werfan; Germ. werfen]:—to throw, with dat.; hvígi er hann skýtr eða verpr, Grág. (Kb.) i. 144; varp af sér klæðum, Fms. vi. 226, vii. 167; hann varp af sér skildinum, Nj. 95; hann verpr sér í söðulinn, 83; hestrinn féll ok varp honum af baki, threw him off, Fms. x. 408; þeir urpu sér jafnan meðal viðanna, Nj. 126; Gísli varp honum á lopt annarri hendi, Fms. vii. 32; mun þér orpit í þann eldinn, 37: absol., ef maðr höggr til manns eða verpr, Grág. (Kb.) i. 144: verpa mæðiliga öndinni (and-varp), to draw a deep sigh, Nj. 272; verpa braut, to throw away, Rb. 126, Mar., Th. 78; verpa til, to add to, Rb. 124; verpa e-u af sér, to throw off, 623. 36.2. impers. to be thrown; nú verpr tré eða hval á gras upp, Grág. ii. 354; þar varp út údaun miklum, a great stench oozed out, Ísl. ii. 46.3. phrases; verpa orðum á e-n, to address, Fas. ii. 514; þessi varp orðum á konung, Fms. x. 35; at margir verpi þar góðum orðum á mik, Nj. 179: verpa á e-t, to guess at, calculate (á-varp); var vorpit á þat, at lið Þórðar mundi vera á áttunda hundraði, Sturl. iii. 41, 42, 211; verpa menn svá á, at látizk hafi níu menn, Bs. i; þeir urpu á tvær merkr, Sturl. i. 26, iii. 203.4. to lay eggs; verpa eggjum, Stj. 77; foglinn varp nær eingi, Bs. i. 350; vali alla þá er í bergum verpa, Gþl. 429; freq. in mod. usage of all kinds of birds.II. to fence, guard; hinn skal verpa um garði, Gþl. 453; ok urpu Danir Norðmenn inni, shut them in, Fb. iii. 359: to cast up a cairn or the like, verpa haug eptir fornum sið, Gísl. 31; þeir urpu haug eptir Gunnar, Nj. 118; ok vurpu yfir harla mikinn haug af grjóti, Stj. 366; ok var haugr orpinn eptir hann, Fms. xi. 17; síðan lét hann verpa aptr ( shut) hauginn, x. 186: verpa vef, to warp a weft; sá er orpinn vefr ýta þörmum, Darr. 2: cp. also hlaðvarpi = the fence round a house: sandi orpinn, wrapped in sand, Sól. 49; allt var sandi vorpit, Bs. i. 308; tré í flæðar-máli sandi orpin, Grág. (Kb.) ii. 124.2. bent, [cp. Engl. warped, of wood-work]; aldri orpinn, ‘warped with eld,’ i. e. bent with age, Fas. i. 143, Fms. xi. 21, Stj. 374: vera e-m undir orpinn, subject, prop. = Lat. obrutus, Sks. 547 B, Stj. 376: vera eigi upp orpinn fyrir e-m, quite overwhelmed, Fas. iii. 226, Eg. 578, Ld. 144.III. reflex., urpusk flestir vel við orðsending Dana-konungs, to turn a favourable ear to, yield to the call, Fms. vii. 309; cp. bak-verpask við e-n.2. middle voice; hvat er þat manna er verpumk orði á, who is it that casts words on me? i. e. speaks to me, Vm. 7. -
6 verpa
* * *(verp; varp, urpum; orpinn), v.1) to throw, with dat. (hann varp af sér skildinum);hestrinn féll ok varp honum af baki, threw him off;hann verpr sér í söðulinn, he throws himself into the saddle;verpa af sér klæðum, to throw off the clothes;verpa mœðiliga öndinni, to draw a deep sigh;verpa orðum (or orði) á e-n, to address (þessi varp orðum á konung ok spurði);væntir mik þess, at margir verpi þar góðum orðum á mik, that many men will have good words to say of me;verpa e-n inni, to shut one in;impers. to be thrown;þar varp út údaun miklum, a great stench came out;2) verpa á, to guess at, calculate (verpa menn svá á, at latizt hafi níu menn);3) to lay eggs (= verpa eggjum);4) to cast up (verpa haug eptir fornum sið);þeir urpu haug eptir Gunnar, they raised a mound over G.;verpa aptr hauginn, to shut the cairn;verpa vef, to warp a web (sá er orpinn vefr ýta þörmum);5) pp., orpinn;sandi orpinn, covered with sand;aldri orpinn, bent with age;uppi orpinn fyrir e-m, quite overwhelmed, at one’s mercy;6) refl., urpust flestir vel við orðsending Danakonungs, they turned a favourable ear to, responded to the call.* * *2. reflex. to warp, shrink, from heat; þilið verpist af hita, and the like. -
7 ALDR
(gen. aldrs), m.1) age, life-time;sautján vetra at aldri, seventeen years of age;ungr at aldri, young;á ungum aldri, in (one’s) youth;á gamals aldri, in (one’s) old age;hniginn at aldri, in the decline of life;hniginn á efra aldr, stricken in years;á léttasta aldri, in the prime of life;lifa langan aldr, to enjoy a long life;nema, ræna e-n aldri, to take one’s life;týna (slíta) aldri, to lose one’s life;2) old age;vera við aldr, to be up in years;aldri farinn or orpinn, very old;3) long period, age (eptir marga vetr ok mikinn aldr);allan aldr, through all time, always;of aldr, um aldr (ok æfi), for ever and ever;after a negation, ever (þvílíka gersemi höfum vér eigi sét um aldr);hverr um aldr var svá djarfr, who ever was so bold?.* * *rs, pl. rar, m. [Ulf. alþs = αιών or Lat. aevum; Engl. old; Germ. alter], age, life, period, old age, everlasting time.1. age, life-time, Lat. vita, aetas; hniginn at aldri, stricken in years, Eg. 187; hniginn á aldr, advanced in years, Orkn. 216; ungr at aldri, in youth, Fms. iii. 90; á léttasta aldri, in the prime of life, v. 71; á gamals aldri, old, iii. 71; á tvítugs, þrítugs aldri, etc.; hálfþrítugr at aldri, twenty-five years of age, Eg. 84; vera svá aldrs kominn, at that time of life, Fs. 4; hafa aldr til e-s, to be so old, be of age, Fms. i. 30; ala aldr, to live, v. ala, Fs. 146; allan aldr, during the whole of one’s life, Ver. 45; lifa langan a., to enjoy a long life, Nj. 252.2. old age, senectus; aldri orpinn, decrepid, lit. overwhelmed by age, Fms. iv. 233, xi. 21; vera við aldr, to be advanced in years.3. manns aldr is now used = generation; lifa marga manns aldra, to outlive many generations: sometimes denoting a period of thirty to thirty-three years.4. seculum, aevum, an age, period; the time from the creation of the world is divided into six such ages (aldrar) in Rb. 134: cp. öld.5. eternity; in the phrase, um aldr, for ever and ever; mun ek engan mann um aldr ( no man ever) virða framar en Eystein konung, meðan ek lifi, as long as I live, Fms. vii. 147, Th. 25; af aldri, from times of yore, D. N. ii. 501; um aldr ok æfi, for ever and ever, Gþl. 251, N. G. L. i. 41. -
8 VITNI
* * *n.3) evidence, outward mark, or sign (var þar orpinn sá haugr til vitnis).* * *n. [A. S. witnes; Engl. witness; Dan. vidne = testis]:—witness, testimony (prop. vitni is the act, ‘váttr’ the person, but sometimes the terms are confounded, as witness is in Engl.); bera vitni, to bear witness; bera vitni með e-m, Eg. 61, Fms. vi. 194; sama vitni berr Galenus, Lækn.; bera e-m gótt vitni, Nj. 11; eins þeirra vitni skyldi hrinda tíu Norðmanna vitni, Ó. H. 227: an evidence, outward mark, var þar orpinn haugr til vitnis, 655 xiv. B. 2.2. = váttr, a witness, of persons; nefna vitni, to call witnesses, Fms. vii. 142; nefna vitni at e-u, Grág. i. 211, 214; flutti hann fram vitni sín ok váttorð, Fms. vii. 142; kjósa með vitni, hvart …, Grág. i. 210; eptir vitnum ok gögnum skal hvert mál dæma, N. G. L. i. 31; nú eru þau vitni er eigi skolu and-vitni í móti koma, þat er heimstefnu-vitni …, 32; var þat vitnum bundit, Fms. vi. 149; ef maðr kallask lostinn, ok eru eigi vitni við, þá …, if a man says that he has been beaten, there being no witnesses, N. G. L. i. 73; hann skal beiða hinn með vitnum at bregða af marki, Jb. 290: allit., þá lét hann ganga fram vitni sín ok vátta, Fms. vii. 141.COMPDS: vitnisburðr, vitnisbúð, vitnisbærr, vitnisfastr, vitnisfjall, vitnislauss, vitnalaust, vitnismaðr, vitnissannr, vitnisörk. -
9 verpa
[vεr̥pa]I. vt verp, varp, urpum, orpið1) (D) бросать, кидатьverpa e-u af sér — сбрасывать что-л. с себя
2) тж. по слаб. спр. verpti [vεr̥tɪ] (D):verpa (eggjum) — нестись, класть яйца
3) (A) набрасывать, накидывать; возводить◊verpa orðum á e-n — обращаться к кому-л.
II. vt verpti -
10 RÖD
f., gen. raðar, pl. raðar, Höfuðl.; later raðir; [cp. Ulf. raþio = ἀριθμός, garaþjan = ἀριθμειν; Dan. rad; provinc. Norse rad; Lat. ratio]:—a row, series; báðar raðir, of numbers, MS. 544. 6; svú var skipat mönnum á þinginu, at raðir vóru settar í kring, Fas. iii. 292; geirvangs raðar, ranks of shields, Höfuðl.: freq. in mod. usage, húsa-röð a row of houses; bæja-röð; ganga á röðina, to go down the row, from one to the next in turn.II. a bank, ridge, edge; ok orpinn haugr; á röðinni út við sjá (cp. á raðar broddi, Ýt. 23), on the sea-bank, Hkr. i. 59; ofan at röðinni, D. N. i. 595: and so in mod. usage, e. g. the edge of a board or deal. -
11 SANDR
(-s, -ar), m.1) sand (Auðr var grafin í sand, þar sem flœðr gekk yfir); kasta sandi í augu e-m, to throw dust in one’s eyes;2) the sea-shore (skip kom at sandi);3) in pl. sandy ground, sand-banks, sands.* * *m. [common to all Teut. languages, except that Ulf. renders ἄμμος by malma]:—sand; sandr né sær, Vsp. 3; sandi orpinn, Grág. i. 354; sandi ausinn, Orkn. (in a verse); fúna í sandi, Ó. H. 229; Auðr var grafin í sand þar sem flæðr gékk yfir, Fms. i. 248: the phrase, kasta sandi í augu e-m, to throw dust in one’s eyes. Band. (in a verse):—the sea-shore, skip koma at sandi, Hkv. 1. 48; lítilla sanda, Hm.; á sandinum, fyrir sandi, reka upp í sand, and so on, freq. in old and mod. usage; fjöru-sandr, beach sand; ægi-sandr, q. v.:—also of the sand from volcanoes, eldr kom upp ór Heklu-felli … bar norðr yfir landit sand svá þykkvan … meðan niðr rigndi sandinum, … huldi svá alla jörðina af sandinum, annan dag eptir fauk svá sandrinn, at …, Bs.i. 804, passim.2. in plur. sand-banks, sandy ground; eru þar smáir sandar allt með sjó, Eg. 141; sandar, öraefi ok brim, Hkr. i. 229; riðu þeir austr yfir sanda, Nj. 114; um sandana víða, Fs. 157:—poët. the sea is called sand-himinn, sand-men, sand-heimr, Lex. Poët.II. freq. in local names, Sandr and Sandar, Sand-á, Sand-fell, Sand-nes, Sand-brekka, Sand-dalr, Sand-eyrr, Sand-gil, Sand-hólar, Sand-lækr, Sand-vík; whence Sand-fellingar, -víkingar, m. pl.the men from S.: Sandhóla-ferja, u, f. the ferry of S., Landn. ☞ Gen. sands and sanns (Lat. veri) are sounded alike, hence the pun or riddle, Mart er smátt í vetling manns, | gettu sanns ( guess sand or guess right), þó þú verðir í allan dag þá geturð’ aldrei hans.B. COMPDS: sandbakki, sandbára, sandbrekka, sandfall, sandfönn, sandhaf, sandhafri, sandhóll, sandhverfa, sandklyptir, sandkorn, sandkváma, Sandleið, sandló, sandlægja, sandmelr, sandmigr, sandmöl, sandsíli, sandstör, sandsumar, sandtorfa, sandvíðir, sandþúfa. -
12 verpa
v. сильн. III; praes. verp; praet. varp, pl. urpum; conj. yrpa; pp. orpinn1) (dat.) бросать, кидатьhann verpr sér í sǫðulinn — он вскочил в седло, Nj. 54
verpa mœðiliga ǫndinni — тяжело вздохнуть, Nj. 156
verpa orðum ( или orði) á e-n — обращаться к кому-л.
3) нестись, класть яйца (= verpa eggjum)4) (acc.) набрасывать, накидывать, возводить (курган и т. п.)* * *гл. сильн. III бросать
См. также в других словарях:
warp — [OE] Warp originally meant ‘throw’ (‘Saint Paul’s head after his decease in a deep vewar [fishpond] warped was’, Scottish Legends of the Saints 1375). The notion of ‘bending’ or ‘twisting’ is a secondary development (first recorded in the 14th… … The Hutchinson dictionary of word origins
orpedship — sb. == valour. Alys. 1413. Orpinn is the partic. of ‘verpa,’ to ‘warp,’ or ‘throw,’ in O. Norse. Hence ‘orped’ comes to signify ‘headlong,’ ‘daring,’ or ‘valorous’ … Oldest English Words
u̯er-3: B. u̯er-b- and u̯er-bh- (*su̯erkʷ-) — u̯er 3: B. u̯er b and u̯er bh (*su̯erkʷ ) English meaning: to turn, bend Deutsche Übersetzung: “drehen, biegen” Material: Gk. ῥάμνος “a kind of briar, Rhamnus paliurus L.” (*ῥαβ νος, *u̯r̥b nos), ῥάβδος “rod, Gerte, staff”, Eol.… … Proto-Indo-European etymological dictionary
warp — [OE] Warp originally meant ‘throw’ (‘Saint Paul’s head after his decease in a deep vewar [fishpond] warped was’, Scottish Legends of the Saints 1375). The notion of ‘bending’ or ‘twisting’ is a secondary development (first recorded in the 14th… … Word origins