-
1 cōnstitūtiō
cōnstitūtiō ōnis, f [constituo], a disposition, constitution, nature: firma corporis. — A definition: summi boni.—Fig., in rhet., the issue, point in dispute, C.—A regulation, order, arrangement: rei p.: senatūs, L.: auctor constitutionis, Ta.* * *constitution/disposition/structure/character; arrangement/organization/system; ordinance, decree, decision; position/ordering; destiny; definition of a term -
2 dīspergō or dīspargō
dīspergō or dīspargō sī, sus, ere [dis- + spargo], to scatter, spread abroad, disperse: tibi cerebrum, T.: per agros passim corpus: membrorum collectio dispersa: dispersa inmittit silvis incendia, V.: quae (duo milia evocatorum) totā acie, Cs.: in omnīs partīs dispersa multitudo, Cs. —Esp., P. perf., scattered, straggling: ut homines dispersi vagarentur: dispersos (milites) subito adortus, Cs.: dispersi a suis pars cedere, etc., S.— To besprinkle, bespatter: cerebro viam, T.—Fig., to scatter, conduct without order, disperse: partīs argumentandi confuse: bellum tam longe lateque dispersum: plebis vis dispersa in multitudine, without organization, S.: vitam in auras, V.— To spread abroad: falsos rumores, Ta. -
3 factiō
factiō ōnis, f [2 FAC-], a making, doing, preparing: testamenti, the right to make a will.—A taking sides, partisanship, faction: per vim et factionem: nobilitas factione magis pollebat, party organization, S. — A company, association, class, order, sect, faction, party: paucorum, Cs.: mors partium et factionum, S.: in singulis domibus factiones sunt, Cs.: factionum partes, Ph. — An oligarchy, usurping faction: triginta illorum: princeps factionis, L.* * *party, faction; partisanship -
4 status
status ūs, m [STA-], a station, position, place: statu movere (hostīs), dislodge, L.— A standing, way of standing, posture, position, attitude, station, carriage, pose: Qui esset status (videre vellem), etc., what figure you cut, T.: in gestu status (oratoris erit) erectus: Dumque silens astat, status est voltusque diserti, O.: iis statibus in statuis ponendis uti, N.: decorum istud in corporis motu et statu cernitur.— Position, order, arrangement, state, condition: eodem statu caeli et stellarum nati, aspect: statum caeli notare, L.— Fig., of persons, standing, condition, state, position, situation, rank, status: hunc vitae statum usque ad senectutem obtinere: hunc bonorum statum odisse, the social position of the aristocracy: ecquis umquam tam ex amplo statu concidit?: tueri meum statum, to maintain my character: Omnis Aristippum decuit color et status et res, H.: iste non dolendi status non vocatur voluptas: Flebilis ut noster status est, ita flebile carmen, O.: vitae statum commutatum ferre, N.: id suis rebus tali in statu saluti fore, Cu.—Abl. in phrases with verbs of removal, a position, place: vis, quae animum certo de statu demovet, from its balance: saepe adversarios de statu omni deiecimus, utterly confounded: mentem ex suā sede et statu demovere, unbalance: de statu suo declinare, i. e. become unsettled: de meo statu declinare, to abandon my position ; cf. demovendis statu suo sacris religionem facere, to excite scruples against profaning, etc., L.—Of communities, a condition, state, public order, organization, constitution: Siciliam ita perdidit ut ea restitui in antiquum statum nullo modo possit: rei p. status: tolerabilis civitatis: statum orbis terrae... redemi: eo tum statu res erat ut, etc., Cs.: statum civitatis ea victoria firmavit, i. e. commercial prosperity, L.: qui se moverit ad sollicitandum statum civitatis, internal peace, L.: a Maronitis certiora de statu civitatium scituros, i. e. the political relations, L.: numquam constitisse civitatis statum, the government had never been permanent: status civitatis in hoc uno iudicio (positus), the constitution: status enim rei p. maxime iudicatis rebus continetur, i. e. the existence of the republic: Tu civitatem quis deceat status Curas, what institutions, H.—In rhet., the controverted point, substance of dispute, method of inquiry.* * *position, situation, condition; rank; standing, status -
5 temperātiō
temperātiō ōnis, f [tempero], a due mingling, fit proportion, proper combination, symmetry, constitution, temperament: corporis, animi: aeris, temper: civitatis, organization: ordinum, L.: iuris. — A regulating power, organizing principle: sol mens mundi et temperatio.* * * -
6 exercitus
1.exercĭtus, a, um, Part. and P. a., from exerceo.2.exercĭtus, ūs ( gen. sing. exerciti, Naev. ap. Charis. p. 103 P.; Att. Trag. Fragm. 150, 311 (Rib. p. 155, 177); Varr. ap. Non. 485, 16 sq. EXERCITVIS, acc. to Non. ib. 11, without example. EXERCITVVS, Inscr. Orell. 4922.— Dat.:* I.exercitu,
Caes. B. C. 3, 96; Liv. 9, 5; 9, 41; 22, 1 al.), m. [exerceo].Lit., exercise:B.pro exercitu gymnastico et palaestrico, etc.,
Plaut. Rud. 2, 1, 7.—Transf., concr., in milit. lang., an exercised, disciplined body of men, an army (syn.:2.agmen, acies, phalanx, caterva, manus, legiones): exercitum non unam cohortem neque unam alam dicimus, sed numeros multos militum. Nam exercitui praeesse dicimus eum, qui legionem vel legiones administrat,
Dig. 3, 2, 2: horrescit telis exercitus asper utrimque, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 385, ed. Vahl.); Enn. Ann. 14, 13:exercitum comparare,
Cic. Phil. 4, 3, 6:abire in exercitum,
Plaut. Am. prol. 102; 125:venire ab exercitu,
id. ib. 140:adesse ad exercitum,
id. ib. 1, 3, 6:e castris educere exercitum,
id. ib. 1, 1, 61 (cf.:ex oppido legiones educere,
id. ib. v. 63); cf.:exercitum conscribere, comparare,
id. ib. 5, 13, 36:parare,
Sall. C. 29, 3:scribere,
Liv. 2, 43, 5:conficere,
Cic. Phil. 5, 16, 43; id. de Imp. Pomp. 21, 61:facere,
id. Phil. 5, 8, 23:conflare,
id. ib. 4, 6, 15:contrahere,
Caes. B. G. 1, 34, 3:cogere,
id. ib. 3, 17, 2; Sall. J. 10, 4:ducere,
Cic. Mur. 9, 20:ductare,
Sall. C. 11, 5; 17, 7:transducere,
Caes. B. G. 1, 13, 1 et saep.—As a land army, in opposition to a naval army or fleet:eodem tempore et exercitus ostendebatur et classis intrabat portum,
Liv. 26, 42, 2. As infantry, in opposition to cavalry:(Caesar) exercitum equitatumque castris continuit,
Caes. B. G. 2, 11, 2; 7, 61, 2; 1, 48, 4; Liv. 30, 36, 8; 40, 52, 6; cf. Drak. id. 28, 1, 5.—Transf.(α).The assembly of the people in the Centuria Comitiata, as being a military organization, Varr. L. L. 6, 9, § 88; cf. Gell. 15, 27 fin.; Plaut. Capt. 1, 2, 50; 52.—(β).Poet., in gen., a multitude, host, swarm, flock:(γ).corvorum,
Verg. G. 1, 382; id. A. 5, 824; Sil. 11, 413.—A troop, body of attendants, etc.:* II.huic illut dolet, quia remissus est edundi exercitus,
Plaut. Capt. 1, 2, 50:remissum imperare exercitum,
id. ib. v. 52.—(Acc. to exerceo, II. C.) Trouble, affliction:Noli, obsecro, lacrimis tuis mihi exercitum imperare,
Plaut. Cist. 1, 1, 60. -
7 temperatio
tempĕrātĭo, ōnis, f. [tempero].I.Lit., a due mingling or tempering of ingredients, fit proportion or combination, symmetry, constitution, temperament (class.; esp. freq. in Cic.);II.ut enim corporis temperatio cum ea congruunt inter se, e quibus constamus, sanitas: sic animi dicitur, cum ejus judicia opinionesque concordant: eaque animi est virtus, quam alii ipsam temperantiam dicunt esse, alii obtemperantem temperantiae praeceptis,
Cic. Tusc 4, 13, 30:corporum,
id. ib. 1, 28, 68;1, 10, 21: aeris temperatio,
composition, temper, id. Verr 2, 4, 44, § 98; cf. id. Ac. 2, 26, 85:caerulei temperationes Alexandriae primum sunt inventae,
Vitr. 7, 11; quae a luna ceterisque [p. 1849] sideribus caeli temperatio fit, Cic. Div. 2, 45, 94; so,caeli,
id. N. D. 2, 5, 13:temperatio lunae caelique moderatio efficit hoc,
id. Div. 2, 45, 94:semina temperatione caloris et oriri et augescere,
id. N. D. 2, 10, 26:mensium temperatio,
id. Leg. 2, 7, 16:disciplina ac temperatio civitatis,
organization, constitution. id. Tusc. 4, 1, 1:rei publicae,
id. Leg. 3, 5, 12:ordinum,
Liv. 9, 46, 15:temperatio juris, cum potestas in populo, auctoritas in senatu sit,
Cic. Leg. 3, 12, 28: sed praesto est hujus vitii temperatio, quod senatus lege nostra confirmatur auctoritas, a means of moderating, qualifying, or tempering, id. ib. § 27.—Transf.: sol dux et princeps et moderator luminum reliquorum, mens mundi et temperatio, the organizing or ordering principle, Cic. Rep. 6, 17, 17 (Somn. Scip. 4, 10).
См. также в других словарях:
organization — or‧gan‧i‧za‧tion [ˌɔːgənaɪˈzeɪʆn ǁ ˌɔːrgənə ] also organisation noun 1. [countable] ORGANIZATIONS a company, business, group etc that has been formed for a particular purpose: • a not for profit organization • Federal officials making th … Financial and business terms
organization — or·ga·ni·za·tion n: a body (as a corporation or union) that has a membership acting or united for a common purpose or·ga·ni·za·tion·al adj Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. organization … Law dictionary
Organization — Or gan*i*za tion, n. [Cf. F. organisation.] [1913 Webster] 1. The act of organizing; the act of arranging in a systematic way for use or action; as, the organization of an army, or of a deliberative body. The first organization of the general… … The Collaborative International Dictionary of English
organization — (n.) mid 15c., act of organizing, from M.Fr. organisation or directly from M.L. organizationem (nom. organizatio), noun of action from pp. stem of organizare, from L. organum instrument, organ (see ORGAN (Cf. organ)). Meaning system,… … Etymology dictionary
organization — [n1] arrangement, arranging alignment, assembling, assembly, chemistry, composition, configuration, conformation, constitution, construction, coordination, design, disposal, format, formation, forming, formulation, framework, grouping, harmony,… … New thesaurus
Organization — group of people and facilities with an arrangement of responsibilities, authorities, and relationships (for example, company, corporation, firm, enterprise, institution, charity, sole trader, association, or parts or combination thereof) (p.… … Словарь-справочник терминов нормативно-технической документации
organization — (Amer.) n. arrangement; state of being organized; organized body; association, union (also organisation)or·gan·i·za·tion || ‚ɔrgÉ™nÉ™ zeɪʃn /‚ɔËgÉ™naɪ … English contemporary dictionary
organization — (also organisation) ► NOUN 1) the action of organizing. 2) a systematic arrangement or approach. 3) an organized body of people with a particular purpose, e.g. a business. DERIVATIVES organizational adjective organizationally adverb … English terms dictionary
organization — [ôr΄gə ni zā′shən, ôr΄gənīzā′shən] n. [ME organizacion < ML organizatio] 1. an organizing or being organized 2. the manner of being organized; organic structure 3. Rare ORGANISM 4. any unified, consolidated group of elements; systematized… … English World dictionary
Organization — For other uses, see Organization (disambiguation). An organization (or organisation see spelling differences) is a social group which distributes tasks for a collective goal. The word itself is derived from the Greek word organon, itself derived… … Wikipedia
organization — organizational, adj. organizationally, adv. /awr geuh neuh zay sheuhn/, n. 1. the act or process of organizing. 2. the state or manner of being organized. 3. something that is organized. 4. organic structure; composition: The organization of this … Universalium