Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

ordain

  • 101 ē-dīcō

        ē-dīcō dīxī, dictus, ere    (imper. ējīce for ēdīc, V.).—Of a magistrate or officer, to declare, publish, make known, proclaim, order, establish, decree, ordain: edictā die: diem comitiis, L.: diem ad conveniendum militibus, L.: iustitium: senatum in diem posterum, a session of, L.: ut senatus ad vestitum rediret: edicto, ne quis iniussu pugnaret, L.: cum edixissent, senatus adesset: sociis, arma capessent, V.: sese iudicium non daturum. — Of the praetor, to announce a policy, make an inaugural address: est tibi edicendum quae sis observaturus.—To make known, announce, declare, appoint, establish, order, ordain, warn: Hoc, H.: ne vir ad eam adeat, T.: uti turba veniant, H.: nostrum esse filium, T.: mergos suavīs assos (esse), H.: iussus quae sciret edicere, S.: quid reprehendere Scipio solitus sit: herbam Carpere ovīs, V.

    Latin-English dictionary > ē-dīcō

  • 102 statuō

        statuō uī, ūtus, ere    [status], to cause to stand, set up, set, station, fix upright, erect, plant: statue signum, L.: agro qui statuit meo Te, triste lignum (i. e. arborem), H.: Crateras magnos statuunt (on the table), V.: tabernacula statui passus non est, to pitch, Cs.: aeiem quam arte statuerat, latius porrigit, had drawn up, S.: statuitur Lollius in convivio, is taken to the banquet: tabernacula in foro, L.: ubi primum equus Curtium in vado statuit, L.: in nostris castris tibi tabernaculum statue, Cu.: pro rigidis calamos columnis, O.: alqm capite in terram, T.: patrem eius ante oculos: bovem ad fanum Dianae et ante aram, L.: Puer quis Ad cyathum statuetur? H.— To construct and place, set up, erect, make, build: eique statuam equestrem in rostris statui placere, in his honor: Effigiem, V.: Templa tibi, O.: aras e caespite, O.: aëneum tropaeum: carceres eo anno in Circo primum statuti, L.: incensis operibus quae statuerat, N.: Inter et Aegidas mediā statuaris in urbe, i. e. a statue of you, O.: Urbem quam statuo vestra est, found, V.— To cause to stand firm, strengthen, support: rem p. certo animo, Att. ap. C.—Of rules and precedents, to establish, constitute, ordain, fix, settle, set forth: omnīs partīs religionis: vectigal etiam novum ex salariā annonā, L.: Exemplum statuite in me ut adulescentuli Vobis placare studeant, T.: in alquo homine exemplum huius modi: si quid iniungere inferiori velis, si id prius in te ac tuos ipse iuris statueris, etc., first admit it against yourself, L.: citius Quam tibi nostrorum statuatur summa laborum, i. e. is recounted, O.— Of persons, to constitute, appoint, create: arbitrum me huius rei.—Of limits and conditions, to determine, fix, impose, set: imperi diuturnitati modum statuendum putavistis, that a limit should be assigned: statui mihi tum modum et orationi meae, imposed restraints upon: non statuendo felicitati modum, by not limiting his success, L.: modum carminis, O.: providete duriorem vobis condicionem: Finem orationi, make an end of, T.—Of a time or place, to fix, appoint, set: statutus est comitiis dies, L.: multitudini diem statuit ante quam liceret, etc., S.: fruges quoque maturitatem statuto tempore expectant, Cu.— To decide, determine, settle, fix, bring about, choose, make a decision: ut pro merito cuiusque statueretur, L.: ut ipse de eo causā cognitā statuat, to try the cause and decide, Cs.: utrum igitur hoc Graeci statuent... an nostri praetores?: ut statuatis hoc iudicio utrum, etc.: in hoc homine statuetur, possitne homo damnari, etc.: quid faciendum sit, L.: nondum statuerat, conservaret eum necne, N.: in senatu de lege: de absente eo statuere ac iudicare, L.: de P. Lentulo, i. e. decide on the punishment of, S.: (ii), quos contra statuas: Res quoque privatas statui sine crimine iudex, sat in judgment upon, O.—In the mind, to decide, make up one's mind, conclude, determine, be convinced: numquam intellegis, statuendum tibi esse, utrum, etc.: neque tamen possum statuere, utrum magis mirer, etc.: vix statuere apud animum meum possum, utrum, etc., to make up my mind, L.: quidquid nos communi sententiā statuerimus. — To decree, order, ordain, enact, prescribe: statuunt ut decem milia hominum mittantur, Cs.: eos (Siculos) statuisse, ut hoc quod dico postularetur: patres ut statuerent, ne absentium nomina reciperentur: statutum esse (inter plebem et Poenos), ut... impedimenta diriperent, agreed, L.: statuunt ut Fallere custodes tentent, O.: sic, di, statuistis, O.: (Vestalibus) stipendium de publico, decreed a salary, L.: cur his quoque statuisti, quantum ex hoc genere frumenti darent.—Of punishments, to decree, measure out, inflict, pass sentence: considerando... in utrā (lege) maior poena statuatur: obsecrare, ne quid gravius in fratrem statueret, treat harshly, Cs.: quid in illos statuamus consultare, S.: cum triste aliquid statuit, O.: legem de capite civis Romani statui vetare, i. e. sentence of death to be passed.—To resolve, determine, purpose, propose: statuit ab initio ius publicano non dicere: statuerat excusare, to decline the office: proelio decertare, Cs.: non pugnare, L.: habere statutum cum animo ac deliberatum, to have firmly and deliberately resolved: caedis initium fecisset a me, sic enim statuerat.— To judge, declare as a judgment, be of opinion, hold, be convinced, conclude, think, consider: leges statuimus per vim et contra auspicia latas: statuit senatus hoc, ne illi quidem esse licitum, cui concesserat omnia: qui id statuat esse ius quod non oporteat iudicari, who holds that to be the law: cum igitur statuisset, opus esse, etc., had become convinced: statuistis, etiam intra muros Antoni scelus versari, inferred: Hoc anno statuit temporis esse satis, O.: si id dicunt, non recte aliquid statuere eos qui consulantur, that they hold an erroneous opinion: hoc si ita statuetis: statuit nauarchos omnīs vitā esse privandos, thought it necessary to deprive, etc.: causam sibi dicendam esse statuerat, knew: Caesar statuit exspectandam classem, Cs.: si, ut Manilius statuebat, sic est iudicatum: uti statuit, as he thought, L.: omnīs statuit ille quidem non inimicos, sed hostīs, regarded not as adversaries, but as foes: Anaximenes aëra deum statuit, regarded.
    * * *
    statuere, statui, statutus V
    set up, establish, set, place, build; decide, think

    Latin-English dictionary > statuō

  • 103 ordeinia

    Welsh-English dictionary > ordeinia

  • 104 ordeiniech

    Welsh-English dictionary > ordeiniech

  • 105 ordeinient

    Welsh-English dictionary > ordeinient

  • 106 ordeinier

    Welsh-English dictionary > ordeinier

  • 107 ordeinio

    v
    ordain
    * * *
    ordain
    ordeinio

    Welsh-English dictionary > ordeinio

  • 108 ordeinioch

    Welsh-English dictionary > ordeinioch

  • 109 ordeinion

    Welsh-English dictionary > ordeinion

  • 110 ordeiniwch

    Welsh-English dictionary > ordeiniwch

  • 111 ordenar

    • be ordered to
    • be told to
    • classify in a given order
    • enjoin
    • get into shape
    • ordain
    • ordain as
    • organise
    • organize
    • put in order
    • receive orders to
    • set in order
    • straighten up

    Diccionario Técnico Español-Inglés > ordenar

  • 112 säätää

    yks.nom. säätää; yks.gen. säädän; yks.part. sääti; yks.ill. säätäisi; mon.gen. säätäköön; mon.part. säätänyt; mon.ill. säädettiin
    adjust (verb)
    control (verb)
    decree (verb)
    direct (verb)
    dispose (verb)
    enact (verb)
    impose (verb)
    make laws (verb)
    ordain (verb)
    prescribe (verb)
    regulate (verb)
    * * *
    • dispose
    • adjust
    • ordain
    • legislate
    • impose
    • enact
    • dominate
    • dispart
    • direct
    • decree
    • control
    • prescribe
    • settle
    • pass a law
    • command
    • set up
    • make laws
    • regulate

    Suomi-Englanti sanakirja > säätää

  • 113 vihkiä

    yks.nom. vihkiä; yks.gen. vihin; yks.part. vihki; yks.ill. vihkisi; mon.gen. vihkiköön; mon.part. vihkinyt; mon.ill. vihittiin
    consecrate (verb)
    dedicate (verb)
    inaugurate (verb)
    join in marriage (verb)
    marry (verb)
    ordain (verb)
    wed (verb)
    * * *
    • wed
    • ordain
    • marry
    • join in marriage
    • dedicate
    • inaugurate
    • dedicate to
    • consecrate
    • baptize
    • annoint
    • join... in marriage

    Suomi-Englanti sanakirja > vihkiä

  • 114 ръкоположа

    ръкополо̀жа,
    ръкопола̀гам гл. църк. ordain; ( владика) consecrate; enthrone; бивам ръкоположен take holy orders; бивам ръкоположен за свещеник be ordained as priest; \ръкоположа в дяконски сан ordain s.o. deacon.

    Български-английски речник > ръкоположа

  • 115 диакон

    (священнослужитель низшей (или первой) степени христ. церк. иерархии; в его обязанности входит служение епископам и пресвитерам при совершении ими таинств, обрядов и богослужения) deacon; обращение к нему:

    диакон, ждущий рукоположения в священники — transitional deacon

    диакон, занятый нецерковными обязанностями англик.lay deacon

    "постоянный" диакон (диакон, не стремящийся к дальнейшему рукоположению в священники; у католиков обычно женатый) — perpetual [vocational] deacon

    рукоположить кого-л. во диаконы — to ordain smb. to the office of a deacon, to ordain smb. to the diaconate

    семь диаконов Иерусалимской общины, поставленных апостолами библ.the Seven

    Русско-английский словарь религиозной лексики > диакон

  • 116 рукополагать

    несов. - рукополага́ть, сов. - рукоположи́ть; (вн.) церк.
    ordain (d)

    рукополага́ть в свяще́нники кого́-л — ordain smb priest

    Новый большой русско-английский словарь > рукополагать

  • 117 edico

    ē-dīco, xi, ctum, 3 (old form, subj.: EXDEICATIS; gerund.: EXDEICENDUM, S. C. de Bacchan.; imperat.:

    edice,

    Verg. A. 11, 463; Stat. Th. 12, 598), v. a.
    I.
    A t. t. of magistrates, to declare, publish, make known a decree, ordinance, etc.; hence, to establish, decree, ordain by proclamation (cf.: praecipio, mando, jubeo).
    A.
    In gen., with ut or ne:

    consulem edicere, ut senatus senatusconsulto ne obtemperet... edicere est ausus, ut senatus ad vestitum rediret,

    Cic. Pis. 8; so id. Vatin. 14; id. Q. Fr. 1, 1, 9 al.; cf. in the abl. part. perf.:

    edicto, ut and ne,

    Liv. 10, 36; 5, 19; Cic. Att. 11, 7, 2; and with a simple subj.:

    cum tribuni plebis edixissent, senatus adesset, etc.,

    id. Fam. 11, 6; so Verg. A. 10, 258; 3, 235.—With acc.:

    non proscriptā neque edictā die,

    Cic. Verr. 2, 1, 54; so,

    dies edicta,

    Liv. 33, 14 fin.:

    diem comitiis,

    id. 26, 18; 31, 49 fin.:

    diem exercitui ad conveniendum,

    id. 31, 11; cf. id. 22, 12; 29, 1:

    justitium,

    Cic. Phil. 6, 1, 2:

    comitia a. d. XI. Kal. Febr.,

    id. Q. Fr. 2, 2, 2:

    senatum in diem posterum,

    Liv. 3, 38 fin.; cf. Suet. Caes. 80:

    conventum sociis Tarraconem,

    Liv. 26, 51:

    novemdiale sacrum,

    id. 21, 62; cf.:

    supplicationem populo in diem unum,

    id. 32, 1 fin.:

    delectum,

    id. 2, 55:

    praedam omnem militibus,

    id. 8, 36 et saep.—With an obj. acc. and inf.:

    edixit, sese judicium injuriarum non daturum,

    Cic. Verr. 2, 2, 27; so Liv. 21, 11; 26, 27.— Absol.:

    quod Vitellius de caerimoniis publicis edixisset,

    Tac. H. 2, 91; cf.:

    de natali suo,

    Suet. Calig. 26:

    de iisdem,

    id. Rhet. 1. —
    B.
    In partic., of the praetor, to make known, on entering upon his office, the principles on which he intends to administer it:

    est tibi edicendum quae sis observaturus in jure dicendo,

    Cic. Fin. 2, 22, 74; v. edictum.
    II.
    Transf. in gen., to make known, dectare, appoint, establish, order, ordain any thing (freq. and class.):

    ut tu scire possis, edico tibi: Si falsa dices, etc.,

    Plaut. Mil. 3, 2, 29; cf. id. ib. 2, 2, 4; id. Capt. 4, 2, 23.—With ut or ne, id. Ps. 1, 1, 125; 1, 5, 91; 3, 2, 66; id. Pers. 2, 2, 58; id. Truc. 4, 3, 6; Ter. Eun. 3, 5, 30; id. Hec. 4, 1, 50; Hor. S. 2, 3, 227 al.—With acc. and inf.:

    dico, edico vobis, nostrum esse illum erilem filium,

    Ter. Eun. 5, 5, 20;

    nullus fere ab eo (sc. Demosthene) locus sine quadam conformatione sententiae edicitur,

    Cic. Or. 39 fin.With rel. clause:

    jussus a consule, quae sciret edicere,

    to discover, communicate, give notice, Sall. C. 48, 4 Kritz.:

    si prius, quid maxime reprehendere Scipio solitus sit, edixero,

    Cic. Lael. 16, 59:

    hoc simul edixi,

    Hor. Ep. 1, 19, 10; id. S. 2, 2, 51:

    incipiens stabulis edico in mollibus herbam Carpere oves,

    Verg. G. 3, 295; cf. id. A. 11, 463; Sil. 7, 313; 528:

    legem remittere edixit (rex),

    Curt. 6, 11, 20.—
    B.
    To explain, interpret (late Lat.):

    sensum hujus sermonis,

    Vulg. Dan. 5, 15; 4, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > edico

  • 118 ordino

    ordĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [ordo], to order, set in order, arrange, adjust, dispose, regulate.
    I.
    In gen. (class.;

    syn.: dispenso, dispono): copias,

    Nep. Iph. 2, 2; so,

    milites,

    Liv. 29, 1:

    agmina,

    Hor. Epod. 17, 9; and:

    aciem,

    Just. 11, 9, 8:

    arbusta latius sulcis,

    Hor. C. 3, 1, 9:

    vineam paribus intervallis,

    Col. 3, 13:

    res suas suo arbitrio,

    Sen. Ep. 9, 14:

    partes orationis,

    Cic. Inv. 1, 14, 9:

    litem,

    id. de Or. 2, 10, 43:

    causam,

    Dig. 40, 12, 24:

    judicium,

    ib. 40, 12, 25:

    testamentum,

    ib. 5, 2, 2:

    bibliothecas,

    Suet. Gram. 21.—
    B.
    Transf.:

    cupiditates improbas,

    to arrange, draw up in order of battle, Sen. Ep. 10, 2: publicas res (= suntattein, componere), to draw up in order, to narrate the history of public events, Hor. C. 2, 1, 10 (antiquitatem) totam in eo volumine exposuerit, quo magistratus ordinavit, i. e. recorded events according to the years of the magistrates, Nep. Att. 18, 1:

    cum omnia ordinarentur,

    Cic. Sull. 19, 53.—
    II.
    In partic. (post-Aug.).
    A.
    To rule, govern a country:

    statum liberarum civitatum,

    Plin. Ep. 8, 24, 7:

    Macedoniam,

    Flor. 2, 16:

    provinciam,

    Suet. Galb. 7:

    Orientem,

    id. Aug. 13.—
    B.
    To ordain, appoint to office:

    magistratus,

    Suet. Caes. 76:

    tribunatus, praefecturas, et ducatus,

    to dispose of, give away, Just. 30, 2, 5; so,

    filium in successionem regni,

    Just. 17, 1, 4.—Hence,
    C.
    (Eccl. Lat.) To ordain as a priest or pastor, to admit to a clerical office, Lampr. Alex. Sev. 45; Cassiod. Hist. Eccl. 9, 36; cf.:

    in ministerium sanctorum ordinaverunt se ipsos,

    Vulg. 1 Cor. 16, 15.—Hence, ordĭ-nātus, a, um, P. a., well ordered, orderly, ordained, appointed (class.):

    compositus ordinatusque vir,

    Sen. Vit. Beat. 8, 3:

    igneae formae cursus ordinatos definiunt,

    perform their appointed courses, Cic. N. D. 2, 40, 101.— Comp.:

    vita ordinatior,

    Sen. Ep. 74, 25:

    pars mundi ordinatior,

    Sen. Ira, 3, 6.— Sup.:

    meatus ordinatissimi,

    App. de Deo Socrat. p. 42.—Hence, adv.: ordĭnā-tē, in an orderly manner, in order, methodically (not in Cic. or Cæs.; cf. Krebs, Antibarb. p. 811;

    v. ordinatim): tamquam (astra) non possent tam disposite, tam ordinate moveri,

    Lact. 2, 5, 15:

    ordinate disponere,

    Auct. Her. 4, 56, 69 dub.— Comp.:

    ordinatius retractare,

    Tert. adv. Marc. 1, 19 init.—Sup.:

    ordinatissime subjunxit,

    Aug. Retract. 1, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > ordino

  • 119 посвящать

    1. let into

    посвящать; посвятитьlet into

    2. dedicate
    3. dedicated
    4. dedicating
    5. denote to
    6. devoted
    7. devoted to
    8. devote; dedicate; initiate; ordain; knight
    9. consecrate
    10. initiate
    11. inscribe
    Синонимический ряд:
    отдавать (глаг.) отдавать

    Русско-английский большой базовый словарь > посвящать

  • 120 предписывать

    1. direct
    2. enjoin
    3. order; prescribe
    4. dictate
    5. enact
    6. indicate
    7. ordain

    то, что предписывают законыwhat the laws ordain

    8. prescribe
    Синонимический ряд:
    распоряжаться (глаг.) велеть; давать приказ; давать распоряжение; делать распоряжение; командовать; наказывать; отдавать приказ; отдавать приказание; отдавать распоряжение; повелевать; приказывать; распоряжаться

    Русско-английский большой базовый словарь > предписывать

См. также в других словарях:

  • Ordain — Or*dain , v. t. [imp. & p. p. {Ordained}; p. pr. & vb. n. {Ordaining}.] [OE. ordeinen, OF. ordener, F. ordonner, fr. L. ordinare, from ordo, ordinis, order. See {Order}, and cf. {Ordinance}.] 1. To set in order; to arrange according to rule; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ordain — [ôr dān′] vt. [ME ordeinen < OFr ordener < L ordinare, to arrange (in LL(Ec), to ordain as a priest) < L ordo, ORDER] 1. Obs. to put in order; arrange; prepare 2. a) to decree; order; establish; enact b) to predetermine; predestine 3 …   English World dictionary

  • ordain — index award, bestow, command, constitute (establish), decide, dictate, direct (order) …   Law dictionary

  • ordain — (v.) late 13c., to appoint or admit to the ministry of the Church, from stem of O.Fr. ordener (Mod.Fr. ordonner), from L. ordinare put in order, arrange, dispose, appoint, from ordo (gen. ordinis) order (see ORDER (Cf. order) (n.)). The notion is …   Etymology dictionary

  • ordain — *dictate, prescribe, decree, impose Analogous words: order, *command, enjoin, direct …   New Dictionary of Synonyms

  • ordain — [v] establish, install anoint, appoint, bless, call, commission, consecrate, constitute, deal, deal with, decree, delegate, destine, dictate, elect, enact, enjoin, fix, frock, impose, institute, invest, lay down the law*, legislate, nominate,… …   New thesaurus

  • ordain — ► VERB 1) make (someone) a priest or minister. 2) order officially. 3) (of God or fate) decide in advance. ORIGIN Latin ordinare, from ordo order …   English terms dictionary

  • ordain — [[t]ɔː(r)de͟ɪn[/t]] ordains, ordaining, ordained 1) VERB When someone is ordained, they are made a member of the clergy in a religious ceremony. [be V ed n] He was ordained a Catholic priest in 1982... [be V ed] Women have been ordained for many… …   English dictionary

  • ordain — ordainable, adj. ordainer, n. ordainment, n. /awr dayn /, v.t. 1. to invest with ministerial or sacerdotal functions; confer holy orders upon. 2. to enact or establish by law, edict, etc.: to ordain a new type of government. 3. to decree; give… …   Universalium

  • ordain — 1) In the OT God is said to ‘ordain’ (AV) or ‘establish’ (NRSV) the government of the Universe (Ps. 8:3) and its geographical divisions (1 Chron. 17:9). This means that God ‘orders’ or ‘appoints’ or ‘institutes’ or ‘invests’. 2) Similarly, he… …   Dictionary of the Bible

  • ordain — or|dain [o:ˈdeın US o:r ] v [T] [Date: 1200 1300; : Old French; Origin: ordener, from Latin ordinare to put in order , from ordo; ORDER1] 1.) to officially make someone a priest or religious leader →↑ordination ▪ Desmond Tutu was ordained in 1960 …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»