Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

oppōnō

  • 1 oppono

    oppōno ( obp-), pŏsŭi (in Plaut pŏsīvi), sĭtum, 3 ( sync.:

    oppostus for oppositus,

    Lucr. 4, 150), v. a. [ob-pono], to set or place against, to set or station before or opposite, to oppose (class., cf.: obicio, offero, adversor).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    se venientibus in itinere,

    Caes. B. C 3, 30:

    huic equites,

    id. ib. 3, 75:

    turrim ad introitum portūs,

    id. ib. 3, 39: armatos homines ad omnes introitus. Cic. Caecin. 8, 27:

    Eumenem adversariis,

    Nep. Eum. 3, 2: (Hannibali) opposuit natura Alpemque nivemque, Juv 10, 152.— To place or put before, to hold before:

    ante oculos opposuit manum, Ov F. 4, 178: oculis manūs,

    id. ib. 3, 46:

    manum fronti,

    id. M. 2, 276:

    gallinae se opponant (pullis),

    Cic. N. D. 2, 52, 130:

    foramini oculos,

    to keep before the opening, Petr. 96:

    eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam,

    represented, held up as, Cic. Sest. 19, 42:

    licet antestari? ego vero Oppono auriculam,

    offer, present, Hor. S. 1, 9, 76:

    oppositas habere fores,

    i. e. closed, Ov. H. 17, 8. — To apply, as a remedy:

    brassicam,

    Cato, R. R. 157.—
    B.
    In partic., to set against as a pledge, to pledge, wager, mortgage:

    pono pallium: ille suum anulum opposivit,

    Plaut. Curc. 2, 3, 77: potes mutuam drachumam me dare? Ps. Vix hercle opino, etsi me opponam pignori, id. Ps. 1, 1, 84: ager oppositus est, pignori ob decem minas, Ter. Phorm. 4, 3, 56; Vulg. 2 Esdr. 5, 3.—So, with a play upon both meanings:

    villula nostra non ad Austri flatus opposita est, verum ad milia quindecim,

    mortgaged, Cat. 26, 1 sq. —
    C.
    To expose, lay bare or open, abandon:

    opponere se periculis pro re publicā,

    Cic. Balb. 10, 26:

    Saguntinis pro nudatā moenibus patriā corpora opponentibus,

    Liv. 21, 8:

    nudatas radices hiberno frigori,

    Plin. 17, 28, 47, § 262.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to set before, bring forward, set before the eyes or mind, to oppose, adduce, allege:

    pericula intendantur, formidines opponantur,

    Cic. Quint. 14, 47:

    ut ante occupet (orator), quod videat opponi,

    id. Or. 40, 138; id. Top. 24, 92; 25, 96:

    auctoritatem suam,

    id. Ac. 2, 20, 64:

    his quattuor causis totidem medicinae opponuntur,

    id. de Or. 2, 83, 339:

    opposuisti semel Ciceronis nostri valetudinem: conticui,

    id. Q. Fr. 2, 8 (10), 1:

    muri causam,

    id. Off. 3, 10, 41.—
    B.
    In partic.
    1.
    To speak against, oppose, object, reply, adduce in contradiction:

    quid opponas, si negem,

    Cic. Phil. 2, 4, 8:

    non minorem auctoritatem,

    id. Ac. 2, 20, 6:

    iis opposuit sese Socrates,

    id. Brut. 8, 31:

    quid habes quod mihi opponas?

    id. Phil. 2, 4, 8 sq.:

    ut opponeret Stoicis, summum bonum esse frui iis rebus,

    id. Ac. 2, 42, 131.—
    2.
    To set against, oppose, by way of comparison:

    multis secundis proeliis unum adversum, et id mediocre, opponerent,

    Caes. B. C. 3, 73; Phaedr. Epil. 2:

    rationibus labores,

    Cic. Rep. 1, 3, 4:

    quotiens quis dixerit, occidit Alexander Persarum multa milia, opponetur et Callisthenem,

    Sen. Q. N. 6, 23, 2; id. Ep. 117, 5; 118, 8 sq.; cf.:

    felicia tempora, quae te Moribus opponunt!

    Juv. 2, 39.—
    C.
    Jusjurandum alicui, to impose an oath on one, Dig. 37, 14, 6.—Hence. oppŏsĭtus, a, um, P a., placed or standing against or opposite, lying over against, opposed to, opposite (class.):

    moles oppositae fluctibus,

    Cic. Off. 2, 4, 14:

    luna opposita soli,

    id. Div. 2, 6, 17:

    oppositam petens contra Zancleia saxa Rhegion,

    Ov. M. 14, 47.— Trop.:

    Narbo propugnaculum istis ipsis nationibus oppositum,

    Cic. Font. 1, 3.—
    2.
    Subst.: oppŏsĭta, ōrum, n. plur., opposite, i. e. contradictory propositions, opposites (postclass.): opposita (antikeimena Graeci dicunt), Geil. 16, 8, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > oppono

  • 2 oppōnō

        oppōnō posuī, positus, ere    [ob+pono], to set against, set before, place opposite, oppose: se venientibus in itinere, Cs.: novem oppositis legionibus, Cs.: armatos homines ad omnes introitūs: Eumenem adversariis, N.: (Hannibali) opposuit natura Alpem, Iu.: ante oculos opposuit manum, held out, O.: auriculam, present, H.: oppositas habere fores, i. e. closed, O.: Fortia adversis pectora rebus, H.—To set against pledge, wager, mortgage: ager oppositus est pignori ob decem minas, T.: villula opposita... ad milia quindecim, Ct.— To expose, lay bare, open, abandon: se periculis pro re p.: quemquam morti, V.—Fig., to set before, bring forward, present, oppose, adduce, allege: formidines opponantur: armati exercitūs terrorem opponere togatis, intimidate by an armed force: eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam, represented to all assemblies as.—To say in opposition, object, reply, respond, adduce in answer, oppose. iis opposuit sese Socrates: quid habes quod mihi opponas?—To set against, place in comparison: multis secundis proeliis unum adversum, Cs.: rationibus labores: omni virtuti vitium opponitur.
    * * *
    opponere, opposui, oppositus V
    oppose; place opposite

    Latin-English dictionary > oppōnō

  • 3 oppono

    , opposui, oppositum
    to set against, oppose, be opposite.

    Latin-English dictionary of medieval > oppono

  • 4 obpono

    oppōno ( obp-), pŏsŭi (in Plaut pŏsīvi), sĭtum, 3 ( sync.:

    oppostus for oppositus,

    Lucr. 4, 150), v. a. [ob-pono], to set or place against, to set or station before or opposite, to oppose (class., cf.: obicio, offero, adversor).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    se venientibus in itinere,

    Caes. B. C 3, 30:

    huic equites,

    id. ib. 3, 75:

    turrim ad introitum portūs,

    id. ib. 3, 39: armatos homines ad omnes introitus. Cic. Caecin. 8, 27:

    Eumenem adversariis,

    Nep. Eum. 3, 2: (Hannibali) opposuit natura Alpemque nivemque, Juv 10, 152.— To place or put before, to hold before:

    ante oculos opposuit manum, Ov F. 4, 178: oculis manūs,

    id. ib. 3, 46:

    manum fronti,

    id. M. 2, 276:

    gallinae se opponant (pullis),

    Cic. N. D. 2, 52, 130:

    foramini oculos,

    to keep before the opening, Petr. 96:

    eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam,

    represented, held up as, Cic. Sest. 19, 42:

    licet antestari? ego vero Oppono auriculam,

    offer, present, Hor. S. 1, 9, 76:

    oppositas habere fores,

    i. e. closed, Ov. H. 17, 8. — To apply, as a remedy:

    brassicam,

    Cato, R. R. 157.—
    B.
    In partic., to set against as a pledge, to pledge, wager, mortgage:

    pono pallium: ille suum anulum opposivit,

    Plaut. Curc. 2, 3, 77: potes mutuam drachumam me dare? Ps. Vix hercle opino, etsi me opponam pignori, id. Ps. 1, 1, 84: ager oppositus est, pignori ob decem minas, Ter. Phorm. 4, 3, 56; Vulg. 2 Esdr. 5, 3.—So, with a play upon both meanings:

    villula nostra non ad Austri flatus opposita est, verum ad milia quindecim,

    mortgaged, Cat. 26, 1 sq. —
    C.
    To expose, lay bare or open, abandon:

    opponere se periculis pro re publicā,

    Cic. Balb. 10, 26:

    Saguntinis pro nudatā moenibus patriā corpora opponentibus,

    Liv. 21, 8:

    nudatas radices hiberno frigori,

    Plin. 17, 28, 47, § 262.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to set before, bring forward, set before the eyes or mind, to oppose, adduce, allege:

    pericula intendantur, formidines opponantur,

    Cic. Quint. 14, 47:

    ut ante occupet (orator), quod videat opponi,

    id. Or. 40, 138; id. Top. 24, 92; 25, 96:

    auctoritatem suam,

    id. Ac. 2, 20, 64:

    his quattuor causis totidem medicinae opponuntur,

    id. de Or. 2, 83, 339:

    opposuisti semel Ciceronis nostri valetudinem: conticui,

    id. Q. Fr. 2, 8 (10), 1:

    muri causam,

    id. Off. 3, 10, 41.—
    B.
    In partic.
    1.
    To speak against, oppose, object, reply, adduce in contradiction:

    quid opponas, si negem,

    Cic. Phil. 2, 4, 8:

    non minorem auctoritatem,

    id. Ac. 2, 20, 6:

    iis opposuit sese Socrates,

    id. Brut. 8, 31:

    quid habes quod mihi opponas?

    id. Phil. 2, 4, 8 sq.:

    ut opponeret Stoicis, summum bonum esse frui iis rebus,

    id. Ac. 2, 42, 131.—
    2.
    To set against, oppose, by way of comparison:

    multis secundis proeliis unum adversum, et id mediocre, opponerent,

    Caes. B. C. 3, 73; Phaedr. Epil. 2:

    rationibus labores,

    Cic. Rep. 1, 3, 4:

    quotiens quis dixerit, occidit Alexander Persarum multa milia, opponetur et Callisthenem,

    Sen. Q. N. 6, 23, 2; id. Ep. 117, 5; 118, 8 sq.; cf.:

    felicia tempora, quae te Moribus opponunt!

    Juv. 2, 39.—
    C.
    Jusjurandum alicui, to impose an oath on one, Dig. 37, 14, 6.—Hence. oppŏsĭtus, a, um, P a., placed or standing against or opposite, lying over against, opposed to, opposite (class.):

    moles oppositae fluctibus,

    Cic. Off. 2, 4, 14:

    luna opposita soli,

    id. Div. 2, 6, 17:

    oppositam petens contra Zancleia saxa Rhegion,

    Ov. M. 14, 47.— Trop.:

    Narbo propugnaculum istis ipsis nationibus oppositum,

    Cic. Font. 1, 3.—
    2.
    Subst.: oppŏsĭta, ōrum, n. plur., opposite, i. e. contradictory propositions, opposites (postclass.): opposita (antikeimena Graeci dicunt), Geil. 16, 8, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > obpono

  • 5 opposita

    oppōno ( obp-), pŏsŭi (in Plaut pŏsīvi), sĭtum, 3 ( sync.:

    oppostus for oppositus,

    Lucr. 4, 150), v. a. [ob-pono], to set or place against, to set or station before or opposite, to oppose (class., cf.: obicio, offero, adversor).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    se venientibus in itinere,

    Caes. B. C 3, 30:

    huic equites,

    id. ib. 3, 75:

    turrim ad introitum portūs,

    id. ib. 3, 39: armatos homines ad omnes introitus. Cic. Caecin. 8, 27:

    Eumenem adversariis,

    Nep. Eum. 3, 2: (Hannibali) opposuit natura Alpemque nivemque, Juv 10, 152.— To place or put before, to hold before:

    ante oculos opposuit manum, Ov F. 4, 178: oculis manūs,

    id. ib. 3, 46:

    manum fronti,

    id. M. 2, 276:

    gallinae se opponant (pullis),

    Cic. N. D. 2, 52, 130:

    foramini oculos,

    to keep before the opening, Petr. 96:

    eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam,

    represented, held up as, Cic. Sest. 19, 42:

    licet antestari? ego vero Oppono auriculam,

    offer, present, Hor. S. 1, 9, 76:

    oppositas habere fores,

    i. e. closed, Ov. H. 17, 8. — To apply, as a remedy:

    brassicam,

    Cato, R. R. 157.—
    B.
    In partic., to set against as a pledge, to pledge, wager, mortgage:

    pono pallium: ille suum anulum opposivit,

    Plaut. Curc. 2, 3, 77: potes mutuam drachumam me dare? Ps. Vix hercle opino, etsi me opponam pignori, id. Ps. 1, 1, 84: ager oppositus est, pignori ob decem minas, Ter. Phorm. 4, 3, 56; Vulg. 2 Esdr. 5, 3.—So, with a play upon both meanings:

    villula nostra non ad Austri flatus opposita est, verum ad milia quindecim,

    mortgaged, Cat. 26, 1 sq. —
    C.
    To expose, lay bare or open, abandon:

    opponere se periculis pro re publicā,

    Cic. Balb. 10, 26:

    Saguntinis pro nudatā moenibus patriā corpora opponentibus,

    Liv. 21, 8:

    nudatas radices hiberno frigori,

    Plin. 17, 28, 47, § 262.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to set before, bring forward, set before the eyes or mind, to oppose, adduce, allege:

    pericula intendantur, formidines opponantur,

    Cic. Quint. 14, 47:

    ut ante occupet (orator), quod videat opponi,

    id. Or. 40, 138; id. Top. 24, 92; 25, 96:

    auctoritatem suam,

    id. Ac. 2, 20, 64:

    his quattuor causis totidem medicinae opponuntur,

    id. de Or. 2, 83, 339:

    opposuisti semel Ciceronis nostri valetudinem: conticui,

    id. Q. Fr. 2, 8 (10), 1:

    muri causam,

    id. Off. 3, 10, 41.—
    B.
    In partic.
    1.
    To speak against, oppose, object, reply, adduce in contradiction:

    quid opponas, si negem,

    Cic. Phil. 2, 4, 8:

    non minorem auctoritatem,

    id. Ac. 2, 20, 6:

    iis opposuit sese Socrates,

    id. Brut. 8, 31:

    quid habes quod mihi opponas?

    id. Phil. 2, 4, 8 sq.:

    ut opponeret Stoicis, summum bonum esse frui iis rebus,

    id. Ac. 2, 42, 131.—
    2.
    To set against, oppose, by way of comparison:

    multis secundis proeliis unum adversum, et id mediocre, opponerent,

    Caes. B. C. 3, 73; Phaedr. Epil. 2:

    rationibus labores,

    Cic. Rep. 1, 3, 4:

    quotiens quis dixerit, occidit Alexander Persarum multa milia, opponetur et Callisthenem,

    Sen. Q. N. 6, 23, 2; id. Ep. 117, 5; 118, 8 sq.; cf.:

    felicia tempora, quae te Moribus opponunt!

    Juv. 2, 39.—
    C.
    Jusjurandum alicui, to impose an oath on one, Dig. 37, 14, 6.—Hence. oppŏsĭtus, a, um, P a., placed or standing against or opposite, lying over against, opposed to, opposite (class.):

    moles oppositae fluctibus,

    Cic. Off. 2, 4, 14:

    luna opposita soli,

    id. Div. 2, 6, 17:

    oppositam petens contra Zancleia saxa Rhegion,

    Ov. M. 14, 47.— Trop.:

    Narbo propugnaculum istis ipsis nationibus oppositum,

    Cic. Font. 1, 3.—
    2.
    Subst.: oppŏsĭta, ōrum, n. plur., opposite, i. e. contradictory propositions, opposites (postclass.): opposita (antikeimena Graeci dicunt), Geil. 16, 8, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > opposita

  • 6 obicio

    ōbĭcĭo and objĭcĭo, jēci, jectum, 3 (cf. abicio, etc.; perf. subj. objexim, Plaut. Poen. 1, 3, 37:

    objexis,

    id. Cas. 2, 6, 52), v. a. [ob-jacio], to throw or put before or towards, to throw to, to hold before or out, to offer, present, expose; constr. usu. aliquid (aliquem) alicui, or simply aliquid; but sometimes also, instead of the dat., with pro aliquā re, contra, ad, in aliquid; v. the foll. passages; also with adversus; v. Liv. 2, 58, 5 Drak. (syn. oppono).
    I.
    Lit.:

    ei nos Glaucomam ob oculos obiciemus,

    Plaut. Mil. 2, 1, 70:

    si alia quae obiciant non habuerint,

    Varr. R. R. 2, 4, 15:

    cibum canibus,

    Plin. 8, 40, 61, § 145:

    parricidae corpus feris,

    Cic. Rosc. Am. 26:

    offam (Cerbero),

    Verg. A. 6, 420:

    pisces diripiunt carnes objectas,

    Plin. 32, 2, 8, § 17 (Jan, abiectas): argentum, to throw to one, Ter. Phorm. 5, 2, 4.—Esp., to throw to the wild beasts in the circus:

    aliquem feris,

    Cic. Rosc. Am. 26, 71; Suet. Calig. 27; Amm. 14, 2; 20, 5 et saep.:

    vivos homines laniandos obicere,

    Suet. Ner. 37:

    florem veteris vini naribus,

    to hold before, present to, Plaut. Curc. 1, 2, 1; 4, 2, 45; Varr. R. R. 2, 5, 17:

    si tale visum objectum est a deo dormienti,

    brought before, presented to, Cic. Ac. 2, 16, 49; cf. id. Div 1, 16, 30; id. Ac. 2, 15, 48:

    huic (sicae) ego vos obici pro me non sum passus,

    to be exposed, id. Mil. 14, 37:

    exercitum tantae magnitudinis flumini,

    Caes. B. C. 1, 64, 4:

    ne objexis manum,

    don't raise your hand, Plaut. Cas. 2, 6, 52. —
    B.
    In partic., to throw or place before by way of defence or hinderance; to cast in the way, set against, oppose:

    Alpium vallum contra ascensum transgressionemque Gallorum... obicio et oppono,

    Cic. Pis. 33, 81:

    carros pro vallo,

    Caes. B. G. 1, 26:

    ericium portis,

    id. B. C. 3, 67:

    faucibus portūs navem submersam,

    id. ib. 3, 39;

    3, 66: se hostium telis,

    Cic. Tusc. 1, 37, 89:

    se ei objecit,

    Nep. Hann. 5, 1:

    maximo aggere objecto,

    Cic. Rep. 2, 6, 11.—Esp. of arms:

    objecta tela perfregit,

    Cic. Har. Resp. 23, 49:

    scutum,

    Liv. 2, 10:

    hastas,

    id. 36, 18:

    clipeosque ad tela sinistris Protecti obiciunt,

    oppose, Verg. A. 2, 444:

    objecit sese ad currum,

    threw himself before the chariot, id. ib. 12, 372.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to throw before or over, to put or bring before, to present; to give up, expose to any thing; and, in gen., to bring upon one, to impart, superinduce, cause, occasion, etc.:

    noctem peccatis et fraudibus obice nubem,

    Hor. Ep. 1, 16, 62:

    nubem oculis,

    Ov. M. 12, 32:

    plerique victi et debilitati objectā specie voluptatis,

    Cic. Fin. 1, 14, 47:

    consulem morti,

    to deliver up, abandon, id. Vatin. 9, 23:

    obicitur (consulatus) contionibus seditiosorum... ad omne denique periculum,

    id. Mur. 40, 87.—With ad, Cic. Fam. 6, 4, 3. —With in:

    numquam me pro salute vestrā in tot ac tantas dimicationes... objecissem,

    Cic. Arch. 6, 14:

    obicere se in impetus profligatorum hominum,

    id. ib. 6, 14. —With adversus:

    se unico consule objecto adversus tribuniciam potestatem perlatam legem esse,

    Liv. 2, 58, 5: qui multa Thebano populo acerba objecit funera, has brought on, i. e. caused, Plaut. Am. 1, 1, 35, moram alicui, id. Poen. 1, 3, 37; id. Trin. 5, 1, 8: ut hanc laetitiam nec opinanti primus obicerem, that I might have set before him, i. e. prepared for him, Ter. Heaut. 1, 2, 12:

    alicui eam mentem, ut patriam prodat,

    to suggest, Liv. 5, 15:

    alicui lucrum,

    to procure, Plaut. Curc. 4, 2, 45:

    sollicitudinem,

    to cause, id. Mil. 3, 1, 29:

    terrorem hosti,

    Liv. 27, 1:

    spem,

    id. 6, 14:

    furorem alicui objecit,

    Cic. Rosc. Am. 14, 40:

    rabiem canibus,

    Verg. A. 7, 479.— Pass., to be occasioned, to befall, happen, occur to one:

    mihi mala res obicitur aliqua,

    Plaut. Merc. 2, 3, 5:

    malum mihi obicitur,

    Ter. Ad. 4, 3, 1; cf. id. Phorm. 3, 2, 18:

    obicitur animo metus,

    Cic. Tusc. 2, 4, 10.—
    2.
    To put in the way, interpose:

    omnis exceptio interponitur a reo,

    Gai. Inst. 4, 119:

    cui dilatoria obicitur exceptio,

    id. ib. 4, 123.—
    B.
    In partic., to throw out against one, to taunt, reproach, or upbraid with any thing, as a crime (cf.:

    criminor, exprobro): facinora,

    Plaut. Mil. 3, 1, 25:

    alicui multa probra,

    Cic. de Or. 2, 70, 285:

    ignobilitatem alicui,

    id. Phil. 3, 6, 15:

    obicit mihi, me ad Baias fuisse,

    id. Att. 1, 16, 10:

    parcius ista viris obicienda memento,

    Verg. E. 3, 7.—With quod:

    Cato objecit ut probrum M. Nobiliori, quod is in provinciam poëtas duxisset,

    Cic. Tusc. 1, 2, 3; id. Verr. 2, 4, 17, § 37: furta, Auct. Dom. 35, 93: eloquentiam ut vitium, Cic. ap. Sall. 8:

    crimen,

    Tac. A. 3, 12.—With de, to reproach one respecting, on account of any thing:

    de Cispio mihi igitur obicies? etc.,

    Cic. Planc. 31, 75; Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 2. —In pass.:

    nam quod objectum est de pudicitiā, etc.,

    Cic. Cael. 3, 6.—Hence, objec-tus, a, um, P. a.
    A.
    Lying before or opposite:

    insula objecta Alexandriae,

    Caes. B. C. 3, 112:

    silva pro nativo muro,

    id. B. G. 6, 10:

    flumina,

    Verg. G. 3, 253:

    Cyprus Syriae objecta,

    Plin. 5, 31, 35, § 129.—
    B.
    Exposed; constr. with dat. or ad:

    objectus fortunae,

    Cic. Tusc. 1, 46, 111:

    invidiae,

    Plin. 29, 1, 8, § 20:

    ad omnes casus,

    Cic. Fam. 6, 4, 3.—
    C.
    Subst.: objecta, ōrum, n., charges, accusations:

    de objectis non confiteri,

    Cic. Dom. 35, 93:

    objecta vel negare vel defendere vel minuere,

    Quint. 7, 2, 29:

    objecta diluere,

    id. 4, 2, 26; 9, 2, 93; cf. Amm. 27, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > obicio

  • 7 objecta

    ōbĭcĭo and objĭcĭo, jēci, jectum, 3 (cf. abicio, etc.; perf. subj. objexim, Plaut. Poen. 1, 3, 37:

    objexis,

    id. Cas. 2, 6, 52), v. a. [ob-jacio], to throw or put before or towards, to throw to, to hold before or out, to offer, present, expose; constr. usu. aliquid (aliquem) alicui, or simply aliquid; but sometimes also, instead of the dat., with pro aliquā re, contra, ad, in aliquid; v. the foll. passages; also with adversus; v. Liv. 2, 58, 5 Drak. (syn. oppono).
    I.
    Lit.:

    ei nos Glaucomam ob oculos obiciemus,

    Plaut. Mil. 2, 1, 70:

    si alia quae obiciant non habuerint,

    Varr. R. R. 2, 4, 15:

    cibum canibus,

    Plin. 8, 40, 61, § 145:

    parricidae corpus feris,

    Cic. Rosc. Am. 26:

    offam (Cerbero),

    Verg. A. 6, 420:

    pisces diripiunt carnes objectas,

    Plin. 32, 2, 8, § 17 (Jan, abiectas): argentum, to throw to one, Ter. Phorm. 5, 2, 4.—Esp., to throw to the wild beasts in the circus:

    aliquem feris,

    Cic. Rosc. Am. 26, 71; Suet. Calig. 27; Amm. 14, 2; 20, 5 et saep.:

    vivos homines laniandos obicere,

    Suet. Ner. 37:

    florem veteris vini naribus,

    to hold before, present to, Plaut. Curc. 1, 2, 1; 4, 2, 45; Varr. R. R. 2, 5, 17:

    si tale visum objectum est a deo dormienti,

    brought before, presented to, Cic. Ac. 2, 16, 49; cf. id. Div 1, 16, 30; id. Ac. 2, 15, 48:

    huic (sicae) ego vos obici pro me non sum passus,

    to be exposed, id. Mil. 14, 37:

    exercitum tantae magnitudinis flumini,

    Caes. B. C. 1, 64, 4:

    ne objexis manum,

    don't raise your hand, Plaut. Cas. 2, 6, 52. —
    B.
    In partic., to throw or place before by way of defence or hinderance; to cast in the way, set against, oppose:

    Alpium vallum contra ascensum transgressionemque Gallorum... obicio et oppono,

    Cic. Pis. 33, 81:

    carros pro vallo,

    Caes. B. G. 1, 26:

    ericium portis,

    id. B. C. 3, 67:

    faucibus portūs navem submersam,

    id. ib. 3, 39;

    3, 66: se hostium telis,

    Cic. Tusc. 1, 37, 89:

    se ei objecit,

    Nep. Hann. 5, 1:

    maximo aggere objecto,

    Cic. Rep. 2, 6, 11.—Esp. of arms:

    objecta tela perfregit,

    Cic. Har. Resp. 23, 49:

    scutum,

    Liv. 2, 10:

    hastas,

    id. 36, 18:

    clipeosque ad tela sinistris Protecti obiciunt,

    oppose, Verg. A. 2, 444:

    objecit sese ad currum,

    threw himself before the chariot, id. ib. 12, 372.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to throw before or over, to put or bring before, to present; to give up, expose to any thing; and, in gen., to bring upon one, to impart, superinduce, cause, occasion, etc.:

    noctem peccatis et fraudibus obice nubem,

    Hor. Ep. 1, 16, 62:

    nubem oculis,

    Ov. M. 12, 32:

    plerique victi et debilitati objectā specie voluptatis,

    Cic. Fin. 1, 14, 47:

    consulem morti,

    to deliver up, abandon, id. Vatin. 9, 23:

    obicitur (consulatus) contionibus seditiosorum... ad omne denique periculum,

    id. Mur. 40, 87.—With ad, Cic. Fam. 6, 4, 3. —With in:

    numquam me pro salute vestrā in tot ac tantas dimicationes... objecissem,

    Cic. Arch. 6, 14:

    obicere se in impetus profligatorum hominum,

    id. ib. 6, 14. —With adversus:

    se unico consule objecto adversus tribuniciam potestatem perlatam legem esse,

    Liv. 2, 58, 5: qui multa Thebano populo acerba objecit funera, has brought on, i. e. caused, Plaut. Am. 1, 1, 35, moram alicui, id. Poen. 1, 3, 37; id. Trin. 5, 1, 8: ut hanc laetitiam nec opinanti primus obicerem, that I might have set before him, i. e. prepared for him, Ter. Heaut. 1, 2, 12:

    alicui eam mentem, ut patriam prodat,

    to suggest, Liv. 5, 15:

    alicui lucrum,

    to procure, Plaut. Curc. 4, 2, 45:

    sollicitudinem,

    to cause, id. Mil. 3, 1, 29:

    terrorem hosti,

    Liv. 27, 1:

    spem,

    id. 6, 14:

    furorem alicui objecit,

    Cic. Rosc. Am. 14, 40:

    rabiem canibus,

    Verg. A. 7, 479.— Pass., to be occasioned, to befall, happen, occur to one:

    mihi mala res obicitur aliqua,

    Plaut. Merc. 2, 3, 5:

    malum mihi obicitur,

    Ter. Ad. 4, 3, 1; cf. id. Phorm. 3, 2, 18:

    obicitur animo metus,

    Cic. Tusc. 2, 4, 10.—
    2.
    To put in the way, interpose:

    omnis exceptio interponitur a reo,

    Gai. Inst. 4, 119:

    cui dilatoria obicitur exceptio,

    id. ib. 4, 123.—
    B.
    In partic., to throw out against one, to taunt, reproach, or upbraid with any thing, as a crime (cf.:

    criminor, exprobro): facinora,

    Plaut. Mil. 3, 1, 25:

    alicui multa probra,

    Cic. de Or. 2, 70, 285:

    ignobilitatem alicui,

    id. Phil. 3, 6, 15:

    obicit mihi, me ad Baias fuisse,

    id. Att. 1, 16, 10:

    parcius ista viris obicienda memento,

    Verg. E. 3, 7.—With quod:

    Cato objecit ut probrum M. Nobiliori, quod is in provinciam poëtas duxisset,

    Cic. Tusc. 1, 2, 3; id. Verr. 2, 4, 17, § 37: furta, Auct. Dom. 35, 93: eloquentiam ut vitium, Cic. ap. Sall. 8:

    crimen,

    Tac. A. 3, 12.—With de, to reproach one respecting, on account of any thing:

    de Cispio mihi igitur obicies? etc.,

    Cic. Planc. 31, 75; Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 2. —In pass.:

    nam quod objectum est de pudicitiā, etc.,

    Cic. Cael. 3, 6.—Hence, objec-tus, a, um, P. a.
    A.
    Lying before or opposite:

    insula objecta Alexandriae,

    Caes. B. C. 3, 112:

    silva pro nativo muro,

    id. B. G. 6, 10:

    flumina,

    Verg. G. 3, 253:

    Cyprus Syriae objecta,

    Plin. 5, 31, 35, § 129.—
    B.
    Exposed; constr. with dat. or ad:

    objectus fortunae,

    Cic. Tusc. 1, 46, 111:

    invidiae,

    Plin. 29, 1, 8, § 20:

    ad omnes casus,

    Cic. Fam. 6, 4, 3.—
    C.
    Subst.: objecta, ōrum, n., charges, accusations:

    de objectis non confiteri,

    Cic. Dom. 35, 93:

    objecta vel negare vel defendere vel minuere,

    Quint. 7, 2, 29:

    objecta diluere,

    id. 4, 2, 26; 9, 2, 93; cf. Amm. 27, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > objecta

  • 8 objicio

    ōbĭcĭo and objĭcĭo, jēci, jectum, 3 (cf. abicio, etc.; perf. subj. objexim, Plaut. Poen. 1, 3, 37:

    objexis,

    id. Cas. 2, 6, 52), v. a. [ob-jacio], to throw or put before or towards, to throw to, to hold before or out, to offer, present, expose; constr. usu. aliquid (aliquem) alicui, or simply aliquid; but sometimes also, instead of the dat., with pro aliquā re, contra, ad, in aliquid; v. the foll. passages; also with adversus; v. Liv. 2, 58, 5 Drak. (syn. oppono).
    I.
    Lit.:

    ei nos Glaucomam ob oculos obiciemus,

    Plaut. Mil. 2, 1, 70:

    si alia quae obiciant non habuerint,

    Varr. R. R. 2, 4, 15:

    cibum canibus,

    Plin. 8, 40, 61, § 145:

    parricidae corpus feris,

    Cic. Rosc. Am. 26:

    offam (Cerbero),

    Verg. A. 6, 420:

    pisces diripiunt carnes objectas,

    Plin. 32, 2, 8, § 17 (Jan, abiectas): argentum, to throw to one, Ter. Phorm. 5, 2, 4.—Esp., to throw to the wild beasts in the circus:

    aliquem feris,

    Cic. Rosc. Am. 26, 71; Suet. Calig. 27; Amm. 14, 2; 20, 5 et saep.:

    vivos homines laniandos obicere,

    Suet. Ner. 37:

    florem veteris vini naribus,

    to hold before, present to, Plaut. Curc. 1, 2, 1; 4, 2, 45; Varr. R. R. 2, 5, 17:

    si tale visum objectum est a deo dormienti,

    brought before, presented to, Cic. Ac. 2, 16, 49; cf. id. Div 1, 16, 30; id. Ac. 2, 15, 48:

    huic (sicae) ego vos obici pro me non sum passus,

    to be exposed, id. Mil. 14, 37:

    exercitum tantae magnitudinis flumini,

    Caes. B. C. 1, 64, 4:

    ne objexis manum,

    don't raise your hand, Plaut. Cas. 2, 6, 52. —
    B.
    In partic., to throw or place before by way of defence or hinderance; to cast in the way, set against, oppose:

    Alpium vallum contra ascensum transgressionemque Gallorum... obicio et oppono,

    Cic. Pis. 33, 81:

    carros pro vallo,

    Caes. B. G. 1, 26:

    ericium portis,

    id. B. C. 3, 67:

    faucibus portūs navem submersam,

    id. ib. 3, 39;

    3, 66: se hostium telis,

    Cic. Tusc. 1, 37, 89:

    se ei objecit,

    Nep. Hann. 5, 1:

    maximo aggere objecto,

    Cic. Rep. 2, 6, 11.—Esp. of arms:

    objecta tela perfregit,

    Cic. Har. Resp. 23, 49:

    scutum,

    Liv. 2, 10:

    hastas,

    id. 36, 18:

    clipeosque ad tela sinistris Protecti obiciunt,

    oppose, Verg. A. 2, 444:

    objecit sese ad currum,

    threw himself before the chariot, id. ib. 12, 372.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to throw before or over, to put or bring before, to present; to give up, expose to any thing; and, in gen., to bring upon one, to impart, superinduce, cause, occasion, etc.:

    noctem peccatis et fraudibus obice nubem,

    Hor. Ep. 1, 16, 62:

    nubem oculis,

    Ov. M. 12, 32:

    plerique victi et debilitati objectā specie voluptatis,

    Cic. Fin. 1, 14, 47:

    consulem morti,

    to deliver up, abandon, id. Vatin. 9, 23:

    obicitur (consulatus) contionibus seditiosorum... ad omne denique periculum,

    id. Mur. 40, 87.—With ad, Cic. Fam. 6, 4, 3. —With in:

    numquam me pro salute vestrā in tot ac tantas dimicationes... objecissem,

    Cic. Arch. 6, 14:

    obicere se in impetus profligatorum hominum,

    id. ib. 6, 14. —With adversus:

    se unico consule objecto adversus tribuniciam potestatem perlatam legem esse,

    Liv. 2, 58, 5: qui multa Thebano populo acerba objecit funera, has brought on, i. e. caused, Plaut. Am. 1, 1, 35, moram alicui, id. Poen. 1, 3, 37; id. Trin. 5, 1, 8: ut hanc laetitiam nec opinanti primus obicerem, that I might have set before him, i. e. prepared for him, Ter. Heaut. 1, 2, 12:

    alicui eam mentem, ut patriam prodat,

    to suggest, Liv. 5, 15:

    alicui lucrum,

    to procure, Plaut. Curc. 4, 2, 45:

    sollicitudinem,

    to cause, id. Mil. 3, 1, 29:

    terrorem hosti,

    Liv. 27, 1:

    spem,

    id. 6, 14:

    furorem alicui objecit,

    Cic. Rosc. Am. 14, 40:

    rabiem canibus,

    Verg. A. 7, 479.— Pass., to be occasioned, to befall, happen, occur to one:

    mihi mala res obicitur aliqua,

    Plaut. Merc. 2, 3, 5:

    malum mihi obicitur,

    Ter. Ad. 4, 3, 1; cf. id. Phorm. 3, 2, 18:

    obicitur animo metus,

    Cic. Tusc. 2, 4, 10.—
    2.
    To put in the way, interpose:

    omnis exceptio interponitur a reo,

    Gai. Inst. 4, 119:

    cui dilatoria obicitur exceptio,

    id. ib. 4, 123.—
    B.
    In partic., to throw out against one, to taunt, reproach, or upbraid with any thing, as a crime (cf.:

    criminor, exprobro): facinora,

    Plaut. Mil. 3, 1, 25:

    alicui multa probra,

    Cic. de Or. 2, 70, 285:

    ignobilitatem alicui,

    id. Phil. 3, 6, 15:

    obicit mihi, me ad Baias fuisse,

    id. Att. 1, 16, 10:

    parcius ista viris obicienda memento,

    Verg. E. 3, 7.—With quod:

    Cato objecit ut probrum M. Nobiliori, quod is in provinciam poëtas duxisset,

    Cic. Tusc. 1, 2, 3; id. Verr. 2, 4, 17, § 37: furta, Auct. Dom. 35, 93: eloquentiam ut vitium, Cic. ap. Sall. 8:

    crimen,

    Tac. A. 3, 12.—With de, to reproach one respecting, on account of any thing:

    de Cispio mihi igitur obicies? etc.,

    Cic. Planc. 31, 75; Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 2. —In pass.:

    nam quod objectum est de pudicitiā, etc.,

    Cic. Cael. 3, 6.—Hence, objec-tus, a, um, P. a.
    A.
    Lying before or opposite:

    insula objecta Alexandriae,

    Caes. B. C. 3, 112:

    silva pro nativo muro,

    id. B. G. 6, 10:

    flumina,

    Verg. G. 3, 253:

    Cyprus Syriae objecta,

    Plin. 5, 31, 35, § 129.—
    B.
    Exposed; constr. with dat. or ad:

    objectus fortunae,

    Cic. Tusc. 1, 46, 111:

    invidiae,

    Plin. 29, 1, 8, § 20:

    ad omnes casus,

    Cic. Fam. 6, 4, 3.—
    C.
    Subst.: objecta, ōrum, n., charges, accusations:

    de objectis non confiteri,

    Cic. Dom. 35, 93:

    objecta vel negare vel defendere vel minuere,

    Quint. 7, 2, 29:

    objecta diluere,

    id. 4, 2, 26; 9, 2, 93; cf. Amm. 27, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > objicio

  • 9 oppositus

    1.
    oppŏsĭtus, a, um, Part. and P. a., from oppono.
    2.
    oppŏsĭtus, ūs, m. (in sing. used only in abl.) [oppono].
    I.
    A placing or setting against, an opposing; with obj.-gen.:

    laterum nostrorum oppositus et corporum pollicemur,

    Cic. Marc. 10, 32; Sil. 10, 212. —With subj.-gen.:

    lunae,

    Cic. Rep. 1, 16, 25. —
    II.
    A placing or laying before, an interposition, intervention:

    oppositu globi noctem afferente,

    Plin. 2, 71, 73, § 181:

    aedium,

    Gell. 4, 5, 3.—
    III.
    A citing or bringing forward against one:

    oppositu horum vocabulorum commotus,

    Gell. 14, 5, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > oppositus

  • 10 antestor

        antestor ātus, ārī, dep.    [an- (for ambi-) + testor], in law, to call as a witness, summon to testify (the summoner said, licet antestari? the summoned offered his ear to be touched): Licet antestari? Ego vero Oppono auriculam, H.—In gen., to call to witness, invoke: te.
    * * *
    antestari, antestatus sum V DEP

    Latin-English dictionary > antestor

  • 11 auricula

        auricula ae, f dim.    [auris], the external ear, ear: mordicus auferre: Oppono auriculam, H.: auriculā infimā mollior, the ear-lap: Praeceptum auriculis instillare, H.: molles Auriculae, sensitive ears, H.
    * * *
    ear (part of body/organ of hearing); sense of hearing

    Latin-English dictionary > auricula

  • 12 oppositus

        oppositus adj.    [P. of oppono], standing against, opposed, opposite: Mons Cebenna, Cs.: luna soli: contra Zancleïa saxa Rhegion, O.— Fig.: propugnaculum istis ipsis nationibus.

    Latin-English dictionary > oppositus

  • 13 (oppositus

        (oppositus ūs),m    [oppono], a placing against, opposing, opposition (only abl sing. and acc plur.): laterum nostrorum oppositūs pollicemur: solem lunae oppositu deficere.

    Latin-English dictionary > (oppositus

  • 14 antestatus

    antestor, ātus, 1, v. dep [acc. to Corssen, Ausspr. II. p. 564, from an-, the Gr. ana, as in anhelo, q. v. fin., and testor; acc. to others, from ante and testor], a word peculiar to judicial proceedings, to call up as a witness before the opening of the cause, to call as a witness (the formula was: licet antestari? and the person gave his assent by offering the tip of his ear, which the summoner touched; cf. Smith, Dict. Antiq.); so in 1 Fragm. in XII. Tab.: SI. IN. IVS. VOCAT. NI. IT. ANTESTATOR. IGITVR. EM. CAPITO: Ph. Licet te antestari? Th. Non licet, Plaut. Curc. 5, 2, 23; cf. id. ib. 5, 2, 25; id. Pers. 4, 9, 10; so id. Poen. 5, 4, 59; 5, 4, 60: magnā Inclamat voce, et Licet antestari? Ego vero Oppono auriculam, * Hor. S. 1, 9, 76:

    est in aure imā memoriae locus, quem tangentes antestamur,

    Plin. 11, 45, 103.—In Cic. once, in gen. sense, not pertaining to judic. proceedings: te, magne, antestaretur, quod nunc etiam facit, Mil. 25 fin. —In a pass. signif., Liv. Andron. ap. Prisc. p. 792 P.—Hence, antestātus, a, um, P. a.; subst., a witness, Gai. Inst. 1, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > antestatus

  • 15 antestor

    antestor, ātus, 1, v. dep [acc. to Corssen, Ausspr. II. p. 564, from an-, the Gr. ana, as in anhelo, q. v. fin., and testor; acc. to others, from ante and testor], a word peculiar to judicial proceedings, to call up as a witness before the opening of the cause, to call as a witness (the formula was: licet antestari? and the person gave his assent by offering the tip of his ear, which the summoner touched; cf. Smith, Dict. Antiq.); so in 1 Fragm. in XII. Tab.: SI. IN. IVS. VOCAT. NI. IT. ANTESTATOR. IGITVR. EM. CAPITO: Ph. Licet te antestari? Th. Non licet, Plaut. Curc. 5, 2, 23; cf. id. ib. 5, 2, 25; id. Pers. 4, 9, 10; so id. Poen. 5, 4, 59; 5, 4, 60: magnā Inclamat voce, et Licet antestari? Ego vero Oppono auriculam, * Hor. S. 1, 9, 76:

    est in aure imā memoriae locus, quem tangentes antestamur,

    Plin. 11, 45, 103.—In Cic. once, in gen. sense, not pertaining to judic. proceedings: te, magne, antestaretur, quod nunc etiam facit, Mil. 25 fin. —In a pass. signif., Liv. Andron. ap. Prisc. p. 792 P.—Hence, antestātus, a, um, P. a.; subst., a witness, Gai. Inst. 1, 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > antestor

  • 16 obpositio

    oppŏsĭtĭo ( obp-), ōnis, f. [oppono], an opposing, opposition (class.):

    disparatum est id, quod ab aliquā re per oppositionem negationis separatur, hoc modo: sapere, et non sapere,

    Cic. Inv. 1, 28, 42; Gell. 6, 1, 4:

    scientiae,

    Vulg. 1 Tim. 6, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > obpositio

  • 17 oppositio

    oppŏsĭtĭo ( obp-), ōnis, f. [oppono], an opposing, opposition (class.):

    disparatum est id, quod ab aliquā re per oppositionem negationis separatur, hoc modo: sapere, et non sapere,

    Cic. Inv. 1, 28, 42; Gell. 6, 1, 4:

    scientiae,

    Vulg. 1 Tim. 6, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > oppositio

  • 18 vallum

    vallum, i, n. [collective of 1. vallus; the line of palisades about an intrenchment; hence], an earthen wall or rampart set with palisades, a palisaded rampart, intrenchment, circumvallation.
    I.
    Lit., Varr. L. L. 5, § 117 Müll.; Liv. 33, 5, 4 sq.:

    castra vallo fossāque munire,

    Caes. B. G. 2, 5:

    aliquem vallo et fossā saeptum tenere,

    Cic. Att. 9, 12, 3:

    oppidum vallo et fossā cingere,

    id. ib. 5, 20, 5:

    oppidum vallo et fossā circumdare,

    id. Fam. 15, 4, 10; Sall. J. 76, 2; Liv. 7, 23, 5; Verg. A. 9, 146; 9, 506; 9, 524; Hor. Epod. 9, 13 al.—
    II.
    Transf., in gen., a wall, rampart, fortification; with gen.:

    non Alpium vallum contra ascensum transgressionemque Gallorum obicio et oppono,

    Cic. Pis. 33, 81:

    India vallo munitur eburno,

    Lucr. 2, 538:

    saepes pastorum munita vallo arboris,

    Plin. 12, 5, 11, § 22:

    (spica) contra avium minorum morsus munitur vallo aristarum,

    Cic. Sen. 15, 51:

    munitae sunt palpebrae tamquam vallo pilorum,

    id. N. D. 2, 57, 143:

    dentium,

    App. Dogm. Plat. 1, p. 10, 9.— Absol.:

    si interdicta petes vallo (i. e. stola) circumdata, etc.,

    Hor. S. 1, 2, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > vallum

См. также в других словарях:

  • ОППОНИРОВАТЬ — ОППОНИРОВАТЬ, оппонирую, оппонируешь, несовер. (от лат. oppono противополагаю, возражаю) (книжн.). Выступать с возражениями кому нибудь, с опровержением чьих нибудь мнений, доказательств в споре, в дискуссии. «Только один старый инженер слегка… …   Толковый словарь Ушакова

  • ОППОНИРОВАТЬ — (лат. opponere). Оспаривать что либо, делать возражения кому либо. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ОППОНИРОВАТЬ возражать, оспаривать. Полный словарь иностранных слов, вошедших в употребление в… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • ANTESTARI — quid sit, docet Acron in Hor atii Serm. l. 1. Sat. 9. v. 75. Denuntiantes litem antestatos habebant, quibus praesentibus conveniebat, ut aurem illis tertio vellerent. Solebant enim testium aures tenere, et ita dicere: Memento, quod tu mihi in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԴԻՄԱԴՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 0624 Chronological Sequence: 9c, 11c, 12c, 13c Տ. Ընդդիմադրել. ἁντιτίθημι oppono, or *Դիմադրէին (նոցա), թէ չէ՛ եւ չէ՛ այդպէս. Ոսկ. յհ. ՟Բ. 13: *Որում եւ դիմադրէ ձիթենի զդիւրանցութիւն պտղոյ նորա. Մխ. առակ.: *Զիմաստութեան խորսն դիմադրէ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԸՆԴԴԻՄԱԲԱԺԱՆԵՄ — ( ) NBH 1 0767 Chronological Sequence: Early classical, 6c ԸՆԴԴԻՄԱԲԱԺԱՆԵԼ. ἁντιδιαιρέω divido in formas contrarias, oppono Դէմ ընդդէմ բաժանել. հակադրել. *Գործնականն ընդդիմաբաժանի տեսականումն: Յընդդիմաբաժանեալ տեսակսն (ʼի բանական եւ յանբան). Սահմ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԸՆԴԴԻՄԱԴՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 0768 Chronological Sequence: Unknown date, 5c, 8c, 9c, 10c, 12c ն. ἁντιτίθημι oppono ἁντιμετρόω oppondero Դէմ ընդդէմ դնել՝ կարգել՝ կացուցանել. բաղդատել ներհակաբար. *Ի տնօրէնութեան խաչին ձեւով տիգին ընդդիմադրեաց զկողն. Ոսկ. յադամ.:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱԿԱԴՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0005 Chronological Sequence: 6c ն. ἁντιτίθημι oppono. Դէմ ընդդէմ դնել. դիմադրել. *Զըստ որակին դադարութիւն հակադրիցէ այնմ եւ այլն. Արիստ. շարժ. ՟Բ: Իսկ փոխանակ կր. ՀԱԿԱԴՐԻԼ, Տե՛ս ՀԱԿԱԿԱՅԻԼ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱԿԱՏԱՐԱԲԱՌՆԱՄ — ( ) NBH 2 0008 Chronological Sequence: 6c ն. ՀԱԿԱՏԱՐԱԲԱՌՆԱԼ իսկ կ. ՀԱԿԱՏԱՐԱԲԱՐՁԻԼ, ձեալ. διαιρέω, ἁντιδιαιρέω in contraria divido, oppono որ եւ ՀԱԿԱՏՐԱՄԱՏԵԼ. Հակառակ այլում տարաբառնալ. ընդդիմաբաժանել. հակադրիլ. զանազանիլ. տարբերիլ. *Ի նմանէք սեռէ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱԿԱՏԱՐԱԲԱՐՁԻՄ — (ձեալ) NBH 2 0008 Chronological Sequence: 6c կ. ՀԱԿԱՏԱՐԱԲԱՌՆԱԼ ն. իսկ կ. ՀԱԿԱՏԱՐԱԲԱՐՁԻԼ, ձեալ. διαιρέω , ἁντιδιαιρέω in contraria divido, oppono որ եւ ՀԱԿԱՏՐԱՄԱՏԵԼ. Հակառակ այլում տարաբառնալ. ընդդիմաբաժանել. հակադրիլ. զանազանիլ. տարբերիլ. *Ի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՎԻՃԻՄ — (եցայ, ել.) NBH 2 0822 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c ձ. διαλέγομαι dissero, discepto, disputo συζητέω (պ. սիդիզիտէն ). mutuo quaero, altercor, litigo προβάλλω propono, repono, oppono διακρίνω dijudico φιλονεικέω rixor …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՓԱՐԱԴՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0936 Chronological Sequence: 6c ն. περιτίθημι circumpono, oppono, circumdo. Պարադրել, շրջադրել. (հակառակն Փարաբառնալոյ. ) *Քառանկիւնին՝ անկեան փարադրեցելոյ՝ աճեաց, բայց այլայլագոյն ոչինչ եղեւ. Արիստ. ստորոգ. Արիստ. շարժ.: Ի լուսանցս… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»