-
1 opperior
oppĕrĭor ( obp-), pĕrītus and pertus, 4 (arch. forms, fut. opperibor, Plaut. Truc. 1, 2, 107 al.; inf. opperirier, id. ib. 2, 3, 5; v. infra; Ter. Eun. 5, 2, 51), v. dep. n. and a. [kindred with experior, from perior, whence peritus].I.Neutr., to wait (class.;II. (α).syn.: exspecto, praestolor): opperiri exspectare,
Fest. p. 187 Müll.:pol, quamquam domi cupio, opperiar,
Plaut. Trin. 4, 1, 23:vel sex mensis opperibor,
id. Ps. 1, 3, 89:non quis parumper durare opperirier?
id. Truc. 2, 3, 5:aut ibidem opperiar, aut, etc.,
Cic. Att. 3, 10, 1:ego in Arcano opperior, dum ista cognosco,
id. ib. 10, 3, 1:unam praeterea horam ne oppertus sies,
wait a whole hour, Ter. Phorm. 3, 2, 30.—Followed by ut with subj.:simul opperiens, ut terrestris copiae traicerentur,
Liv. 42, 48, 10; Tac. A. 15, 68; Tiro ap. Gell. 6, 3, 42.—With a personal object:(β).servom, quem ego me jusseram hic opperiri,
Plaut. Aul. 4, 7, 18:abi intro: ibi me opperire,
Tert. And. 3, 2, 43:hostem,
Verg. A. 10, 771:imperatorem,
Tac. A. 4, 66.—With an inanim. object:seni non otium erat, id sum opperitus,
Plaut. Most. 3, 2, 101:tempora sua,
Liv. 1, 56, 8:tempus dextrum,
to wait for the right time, Sil. 5, 85. -
2 opperior
opperiri, opperitus sum V DEPwait (for); await -
3 opperior (oper-)
opperior (oper-) pertus, īrī, dep. [ob+1 PAR-], to wait, attend: in Arcano dum ista cognosco: unam horam ne oppertus sies, wait a whole hour, T.: simul opperiens, ut copiae traicerentur, L.—To wait for, await, expect, attend: virum interea opperibor, T.: (te) tardum, H.: fortunam, S.: hostem, V.: tempora sua, L. -
4 obperior
oppĕrĭor ( obp-), pĕrītus and pertus, 4 (arch. forms, fut. opperibor, Plaut. Truc. 1, 2, 107 al.; inf. opperirier, id. ib. 2, 3, 5; v. infra; Ter. Eun. 5, 2, 51), v. dep. n. and a. [kindred with experior, from perior, whence peritus].I.Neutr., to wait (class.;II. (α).syn.: exspecto, praestolor): opperiri exspectare,
Fest. p. 187 Müll.:pol, quamquam domi cupio, opperiar,
Plaut. Trin. 4, 1, 23:vel sex mensis opperibor,
id. Ps. 1, 3, 89:non quis parumper durare opperirier?
id. Truc. 2, 3, 5:aut ibidem opperiar, aut, etc.,
Cic. Att. 3, 10, 1:ego in Arcano opperior, dum ista cognosco,
id. ib. 10, 3, 1:unam praeterea horam ne oppertus sies,
wait a whole hour, Ter. Phorm. 3, 2, 30.—Followed by ut with subj.:simul opperiens, ut terrestris copiae traicerentur,
Liv. 42, 48, 10; Tac. A. 15, 68; Tiro ap. Gell. 6, 3, 42.—With a personal object:(β).servom, quem ego me jusseram hic opperiri,
Plaut. Aul. 4, 7, 18:abi intro: ibi me opperire,
Tert. And. 3, 2, 43:hostem,
Verg. A. 10, 771:imperatorem,
Tac. A. 4, 66.—With an inanim. object:seni non otium erat, id sum opperitus,
Plaut. Most. 3, 2, 101:tempora sua,
Liv. 1, 56, 8:tempus dextrum,
to wait for the right time, Sil. 5, 85. -
5 (operior)
(operior) see opperior. -
6 exspecto
ex-specto ( expect-), āvi, ātum, 1, v. a., to look out for a thing (syn.: prospecto, opperior, maneo, moror, praestolor).1.Objectively, to await, expect something that is to come or to take place, to be waiting for, etc. (very freq. and class.). —Constr. with the acc., with rel.-clauses, with dum, si, ut, quin, or absol.; very rarely with object-clause.A.In gen.1.With acc.:2.caritatem,
Cato, R. R. 3, 2:alicujus mortem,
Plaut. As. 3, 1, 28:cum ea Scipio dixisset silentioque omnium reliqua ejus exspectaretur oratio,
Cic. Rep. 2, 38:injurias,
id. ib. 1, 5:transitum tempestatis,
id. Att. 2, 21, 2:adventum alicujus,
Caes. B. G. 1, 27, 2; 2, 16, 2:eventum pugnae,
id. ib. 7, 49 fin.:scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est,
Ov. M. 3, 136:cenantes haud animo aequo Exspectans comites,
i. e. waiting till they have done eating, Hor. S. 1, 5, 9 et saep.; cf.:exspectandus erit annus,
I must wait a year, Juv. 16, 42. —With relative and esp. interrogative clauses: exspectabat populus atque ora tenebat rebus, utri magni victoria sit data regni, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. s. 90, ed. Vahl.):3.exspecto, quo pacto, etc.,
Plaut. Poen. 4, 1, 1:exspecto, quid ad ista,
Cic. Tusc. 4, 20, 46; id. Verr. 2, 2, 38, § 92:quid hostes consilii caperent, exspectabat,
Caes. B. G. 3, 24, 1:exspectante Antonio, quidnam esset actura,
Plin. 9, 35, 58, § 121:ne utile quidem, quam mox judicium fiat, exspectare,
Cic. Inv. 2, 28, 85; so,quid exspectas quam mox ego dicam, etc.,
id. Rosc. Com. 15, 44:et, quam mox signis collatis dimicandum sit, in dies exspectet,
id. 34, 11, 4; 3, 37, 5:exspectans, quando, etc.,
Quint. 11, 3, 159.—With dum, si, ut, etc.:4.ne exspectetis meas pugnas dum praedicem,
Plaut. Truc. 2, 6, 1:ne exspectemus quidem, dum rogemur,
Cic. Lael. 13, 44:exspectas fortasse, dum dicat, etc.,
id. Tusc. 2, 7, 17:exspectare, dum hostium copiae augerentur,
Caes. B. G. 4, 13, 2:nec dum repetatur, exspectat,
Quint. 4, 2, 45:Caesar non exspectandum sibi statuit, dum, etc.,
Caes. B. G. 1, 11 fin.; cf.:nec vero hoc loco exspectandum est, dum, etc.,
Cic. Ac. 2, 7, 19:rusticus exspectat, dum defluat amnis,
Hor. Ep. 1, 2, 42:jam dudum exspecto, si tuum officium scias,
Plaut. Poen. prol. 12:exspecto si quid dicas,
id. Trin. 1, 2, 61:hanc (paludem) si nostri transirent, hostes exspectabant,
Caes. B. G. 2, 9, 1; id. B. C. 2, 34, 1:nisi exspectare vis ut eam sine dote frater conlocet,
Plaut. Trin. 3, 3, 7:mea lenitas hoc exspectavit, ut id quod latebat, erumperet,
Cic. Cat. 2, 12, 27:nisi forte exspectatis ut illa diluam, quae, etc.,
id. Rosc. Am. 29, 82:neque exspectant, ut de eorum imperio ad populum feratur,
Caes. ib. 1, 6, 6:quare nemo exspectet, ut, etc.,
Quint. 7, 10, 14; Liv. 23, 31, 7; 26, 18, 5; 35, 8, 5 al.— Pass. impers.:nec ultra exspectato, quam dum Claudius Ostiam proficisceretur,
Tac. A. 11, 26 fin.:cum omnium voces audirentur, exspectari diutius non oportere, quin ad castra iretur,
Caes. B. G. 3, 24 fin. —Absol.:5.comites ad portam exspectare dicunt,
Cic. Fam. 15, 17, 1:diem ex die exspectabam, ut statuerem, quid esset faciendum,
id. Att. 7, 26, 3:exspectent paullum et agi ordine sinant,
Quint. 4, 5, 19.—With object-clause:* B.cum expectaret effusos omnibus portis Aetolos in fidem suam venturos,
Liv. 43, 22, 2 Weissenb. ad loc.:venturum istum,
Aug. Conf. 5, 6.—Transf., of an abstract subject, like maneo, to await:II.seu me tranquilla senectus Exspectat seu, etc.,
Hor. S. 2, 1, 58.To look for with hope, fear, desire, expectation, to hope for, long for, expect, desire; to fear, dread, anticipate, apprehend.1.With acc.:2.reliquum est, ut tuam profectionem amore prosequar, reditum spe exspectem,
Cic. Fam. 15, 21 fin.; cf.:quod magna cum spe exspectamus,
id. Att. 16, 16 E. fin.:ego jam aut rem aut ne spem quidem exspecto,
id. ib. 3, 22 fin.: magnum inceptas, si id exspectas, quod nusquam'st, Plaut. Curc. 1, 2, 56:quam (rem) avidissime civitas exspectat,
Cic. Phil. 14, 1, 1:longiores (epistolas) exspectabo vel potius exigam,
id. Fam. 15, 16, 1:finem laborum omnium,
Caes. B. G. 7, 85, 4:illum ut vivat, optant, meam autem mortem exspectant scilicet,
to wish, Ter. Ad. 5, 4, 20:fama mortis meae non accepta solum sed etiam exspectata est,
Liv. 28, 27, 9; cf.in the pun with I.: cum Proculeius quereretur de filio, quod is mortem suam exspectaret, et ille dixisset, se vero non exspectare: Immo, inquit, rogo exspectes,
Quint. 9, 3, 68 Spald.:nescio quod magnum hoc nuntio exspecto malum,
dread, Ter. Ph. 1, 4, 16:mortem,
id. Hec. 3, 4, 8:multis de causis Caesar majorem Galliae motum exspectans,
Caes. B. G. 6, 1, 1: 7, 43 fin. —With a personal object:pater exspectat aut me aut aliquem nuntium,
Plaut. Capt. 2, 3, 22:ite intro, filii vos exspectant intus,
id. Bacch. 5, 2, 86:hic ego mendacem usque puellam Ad mediam noctem exspecto,
Hor. S. 1, 5, 83; cf. Ov. M. 14, 418:video jam, illum, quem exspectabam, virum, cui praeficias officio et muneri,
Cic. Rep. 2, 42.—Aliquid ab (rarely ex) aliquo (a favorite expression of Cicero):3.a te hoc civitas vel omnes potius gentes non exspectant solum, sed etiam postulant,
Cic. Fam. 11, 5, 3; cf. id. ib. 3, 10, 1:dixi Servilio, ut omnia a me majora exspectaret,
id. ib. 3, 12, 4:alimenta a nobis,
id. Rep. 1, 4:ab aliquo gloriam,
id. ib. 6, 19 fin.:tristem censuram ab laeso,
Liv. 39, 41, 2:ut ex iis (proletariis) quasi proles civitatis exspectari videretur,
Cic. Rep. 2, 22, 40.—Aliquid ab or ex aliqua re (rare):4.aliquid ab liberalitate alicujus,
Caes. B. C. 2, 28, 3:dedecus a philosopho,
id. Tusc. 2, 12, 28:omnia ex sua amicitia,
id. ib. 3, 60, 1.—Aliquid aliquem (very rare): ne quid exspectes amicos, quod tute agere possies, Enn. ap. Gell. 2, 29; Sat. v. 38 Vahl.—5.With object-clause:6.quid mihi hic adfers, quam ob rem exspectem aut sperem porro non fore?
Ter. Phorm. 5, 9, 36:exspecto cupioque te ita illud defendere,
Cic. Verr. 2, 3, 64, § 151.—With inf. alone (cf. cupio), Front. ad Ver. Imp. p. 137, ed. Rom.—Absol. (very rare):B.cum mihi nihil improviso, nec gravius quam exspectavissem pro tantis meis factis evenisset,
Cic. Rep. 1, 4:aliquando ad verum, ubi minime exspectavimus, pervenimus,
Quint. 12, 8, 11.—Poet. transf., of an abstr. subject, to have need of, require:b.silvarumque aliae pressos propaginis arcus Exspectant,
Verg. G. 2, 27:neque illae (oleae) procurvam exspectant falcem rastrosque tenaces,
id. ib. 2, 421; cf.:lenta remedia et segnes medicos non exspectant tempora mea,
Curt. 3, 5, 13.—Hence, exspectātus ( expect-), a, um, P. a. (acc. to II.), anxiously expected, longed for, desired, welcome (class.):carus omnibus exspectatusque venies,
Cic. Fam. 16, 7; cf.:venies exspectatus omnibus,
id. ib. 4, 10, 1; Plaut. Most. 2, 2, 11:quibus Hector ab oris exspectate venis?
Verg. A. 2, 282:sensi ego in exspectatis ad amplissimam dignitatem fratribus tuis,
who were expected to arrive at the highest dignities of the state, Cic. de Sen. 19, 68:ubi te exspectatum ejecisset foras,
i. e. whose death is waited, longed for, Ter. Ad. 1, 2, 29 Ruhnk.— Comp.:nimis ille potuit exspectatior venire,
Plaut. Most. 2, 2, 12.— Sup.:adventus suavissimus exspectatissimusque,
Cic. Att. 4, 4 a:litterae,
id. Fam. 10, 5, 1:triumphus,
Hirt. B. G. 8, 51 fin. —In the neutr. absol.:quis non diversa praesentibus contrariaque exspectatis aut speret aut timeat?
Vell. 2, 75, 2:hosti Ante exspectatum positis stat in agmine castris,
before it was expected, Verg. G. 3, 348; so,ante exspectatum,
Ov. M. 4, 790; 8, 5; Sen. Ep. 114:ille ad patrem patriae exspectato revolavit maturius,
than was expected, Vell. 2, 123, 1. -
7 maneo
mănĕo, nsi, nsum (contr. perf. mansti for mansisti, Lucil. ap. Gell. 18, 8), 2, v. n. and a. [root man, to think; whence the notion of hesitating leads to that of waiting; cf. Gr. menô, menos, mimnêskô, mantis; and Lat. memini, moneo, mens, etc.].I.Neutr., to stay, remain anywhere (class.).A.In gen.:B.ut ut erat, mansum tamen oportuit,
Ter. Heaut. 1, 2, 26:facilem esse rem, seu maneant, seu proficiscantur,
Caes. B. G. 5, 30:domi,
id. ib. 4, 1:in loco,
id. B. C. 2, 41:in patria,
Cic. Off. 3, 26, 99:si consulem manere ad urbem senatui placuisset,
Liv. 30, 27:ad exercitum,
Caes. B. G. 5, 51:uno loco manens,
Nep. Eum. 5, 4:unum manere diem,
Prop. 2, 9, 20:decem dies,
Vulg. Gen. 24, 55:diebus quindecim,
id. Gal. 1, 18.— Impers. pass.:omnia excogitantur, quare nec sine periculo maneatur,
Caes. B. G. 5, 31:in Italia fortasse manebitur,
Cic. Att. 8, 3, 7; Vell. 2, 16, 4:manendum eo loco,
Caes. B. C. 3, 74:hic maneri diutius non potest,
Cic. Att. 11, 15, 3.—In partic.1.To stay, tarry, stop, continue, abide, pass the night ( = pernoctare):2.apud aliquem,
Cic. Att. 4, 18, 3:eo die mansit Venafri,
id. ib. 7, 13, 7:in tabernaculo,
id. ib. 5, 16, 3:sub Jove frigido,
Hor. C. 1, 1, 25:extra domum patris,
Liv. 3, 45, 7:ad decimum lapidem,
id. 3, 69, 8:cum is Casilini eo die mansurum eum dixisset = Casilini,
id. 22, 13, 8; cf.:triduom hoc,
Ter. Phorm. 3, 2, 4:apud alium mansit,
Sen. Ben. 3, 17, 3:mane apud me,
Vulg. Gen. 29, 19:manebis clam,
id. 1 Reg. 19, 2. —In mal. part.: cum masculo mansione muliebri, Mos. et Rom. Leg. Coll. 5, 1, 1. —Pregn., to remain, last, endure, continue [p. 1108] in any place or manner:II.si in eo manerent, quod convenisset,
would adhere to, abide by that, Caes. B. G. 1, 36, 5:in vita,
to remain alive, Cic. Fam. 4, 13, 2:in veritate,
to adhere to the truth, id. Clu. 63, 176:in condicione,
to fulfil a condition, id. Att. 7, 15, 3:in sententia,
to adhere to, id. ib. 9, 2, 1:in voluntate,
id. Fam. 5, 2, 10:in pristina mente,
id. Sest. 27, 58:in officio,
Hirt. B. G. 8, 47:tu modo promissis maneas,
abide by, keep, Verg. A. 2, 160:in pactione,
to abide by, Nep. Ages. 2, 4:an credi posse ullum populum in ea condicione mansurum?
Liv. 8, 21, 6:mansit in condicione atque pacto,
Cic. Verr. 1, 6, 16:plerique negant Caesarem in condicione mansurum,
id. Att. 7, 15, 3.—Of inanim. and abstr. subjects:nihil semper suo statu manet,
Cic. N. D. 1, 12, 29:munitiones,
Caes. B. G. 6, 31:monumenta,
Nep. Them. 10:regna,
Verg. A. 2, 22: adfinitas. Ter. Hec. 4, 4, 101:memoria,
Cic. Off. 2, 12, 43:rerum omnium mutabilium immutabiles manent origines,
Aug. Conf. 1, 2.—With dat.:manent ingenia senibus,
Cic. Sen. 7, 22:his bellum,
to continue, not be at an end, Liv. 1, 53:cujus quidem tibi fatum manet,
awaits, Cic. Phil. 2, 5, 11.— Absol.:maneat ergo, quod turpe sit, id numquam esse utile,
be it regarded as a settled principle, Cic. Off. 3, 12, 49; id. Mil. 4, 11:quamobrem illud maneat, et fixum sit, quod neque moveri, etc.,
id. Rab. Post. 9, 25.— Part. act. fut.: mansurus, that which will abide or endure; lasting, permanent:urbs,
Verg. A. 3, 86.—So part. pres. manens:civitas,
Vulg. Heb. 13, 14.—Act., to wait for, await, expect a person or thing (not in Cic. or Cæs.; syn.: opperior, praestolor, expecto).A.In gen.:B.nunc te, nox, quae me mansisti, mitto ut concedas die,
Plaut. Am. 1, 3, 48:sese,
id. Aul. 4, 6, 14:non manebat aetas virginis meam neclegentiam,
Ter. Phorm. 3, 1, 16:hostium adventum mansit,
Liv. 42, 66; Ter. Phorm. 4, 1, 4.—In partic., to await one (as his fate, portion, etc.), to be about to befall one:mors sua quemque manet,
Prop. 2, 21, 58 (3, 26, 12):quis me manet exitus?
Ov. M. 9, 725:qui si manet exitus urbem,
id. ib. 8, 60:funera quos maneant,
id. ib. 11, 540:quae (acerba) manent victos,
Liv. 26, 13 fin.; Suet. Caes. 14; id. Dom. 18:maneat nostros ea cura nepotes,
Verg. A. 3, 505:vincula et tribulationes me manent,
Vulg. Act. 20, 23. -
8 operior
ŏpĕrĭor, v. opperior. -
9 praestolor
praestōlor, ātus ( inf. paragog. praestolarier, Plaut. Ep. 2, 2, 33; act. collat. form praestolaras, Liv. And. ap. Non. 475, 32: praestolabo, Turp. ap. ib. 475, 31; cf. App. M. 5, 20), 1, v. dep. n. and a. [1. praesto], to stand ready for, to wait for, expect a person or thing (syn.: opperior, exspecto): praestolari dicitur is, qui ante stando, ibi, quo venturum excipere vult, moratur, Paul. ex Fest. p. 223 Müll.; cf.: praestolari est praesto esse et apparere, Don. ad Ter. Eun. 5, 5, 5.(α).With dat.:(β).qui tibi ad Forum Aurelium praestolarentur armati,
Cic. Cat. 1, 9, 24:ut in Formiano tibi praestoler,
id. Att. 2, 15, 3; 3, 20, 1.—With acc.:(γ).ego illum ante aedis praestolabor,
Plaut. Most. 5, 1 18; so,aliquem,
id. Truc. 2, 3, 15:quem praestolare, Parmeno?
Ter. Eun. 5, 5, 5:adventum illius,
Vulg. Judic. 9, 25: lucem, id. Job, 30, 26.—Absol.:* (δ).ego illam illic video praestolarier,
Plaut. Ep. 2, 2, 33:ad Clupeam praestolans,
Caes. B. C. 2, 23.—With gen.: advenientium cohortium praestolari, Sisenn. ap. Non. 161, 32.
См. также в других словарях:
per-2: E. per- — per 2: E. per English meaning: to try, dare, risk; danger Deutsche Übersetzung: “versuchen, probieren, riskieren, Gefahr” Note: (= per “hinũberfũhren, durchdringen”) Material: Arm. p”orj “Versuch” (express. p” ); Gk. πεῖρα f … Proto-Indo-European etymological dictionary