oparzenia

См. также в других словарях:

• bąbel — m I, D. bąbelbla; lm D. bąbelbli 1. «pęcherzyk tworzący się z gazu w cieczy lub na jej powierzchni» Bąble na wodzie powstające podczas dużego deszczu. 2. «wygórowanie naskórka wypełnione zwykle płynem wysiękowym» Swędzące bąble. Bąble od… …   Słownik języka polskiego

• goić — ndk VIa, goję, goisz, gój, goił, gojony «powodować zabliźnianie się miejsc skaleczonych, ran, wrzodów, leczyć, opatrywać je» Goić rany, oparzenia. Maść gojąca owrzodzenia. przen. «wpływać na coś kojąco, uspokajająco; łagodzić» Czas goi rany. goić …   Słownik języka polskiego

• luizyt — m IV, D. u, Ms. luizytycie, blm chem. «związek chemiczny zawierający arsen i chlor, w stanie czystym bezbarwna oleista ciecz o zapachu pelargonii; bojowy środek trujący powodujący oparzenia skóry i atakujący drogi oddechowe; rosa śmierci» ‹od… …   Słownik języka polskiego

• odwarstwiać — ndk I, odwarstwiaćam, odwarstwiaćasz, odwarstwiaćają, odwarstwiaćaj, odwarstwiaćał, odwarstwiaćany odwarstwić dk VIa, odwarstwiaćwię, odwarstwiaćwisz, odwarstwiaćwarstw a. odwarstwiaćwij, odwarstwiaćwił, odwarstwiaćwiony, med. «oddzielać… …   Słownik języka polskiego

• oparzelina — ż IV, CMs. oparzelinanie; lm D. oparzelinain 1. «zaczerwienienie i obrzęk skóry występujące na skutek oparzenia; miejsce oparzone na ciele; oparzelizna» Skóra pełna oparzelin. 2. leśn. «obumarcie obwodowej warstwy drewna okrągłego powstałe na… …   Słownik języka polskiego

• parzyć — I ndk VIb, parzyćrzę, parzyćrzysz, parz, parzyćrzył, parzyćrzony 1. «dawać się odczuwać jako coś gorącego, oddziaływać na coś gorącem; palić, piec» Herbata parzy język. Gorący piasek parzył nam stopy (nas w stopy). Słońce parzyło żarem. 2.… …   Słownik języka polskiego

• pęcherz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «wypełniona płynem wypukłość na ciele powstała wskutek oparzenia lub odciśnięcia skóry» Porobiły mu się na dłoniach pęcherze. Wyskoczył mu pęcherz na pięcie. ∆ leśn. Pęcherz żywiczny «szczelina między sąsiednimi …   Słownik języka polskiego

• poparzenie — n I 1. rzecz. od poparzyć. 2. lm D. poparzenieeń «obrażenie ciała powstałe wskutek oparzenia; także miejsce poparzone» Bolesne, dotkliwe poparzenia. Doznać poparzeń …   Słownik języka polskiego

• stopień — m I, D. stopieńpnia; lm M. stopieńpnie, D. stopieńpni 1. «pojedynczy element schodów; także: występ w jakimś podwyższeniu, w pochyłości terenu, umożliwiający wchodzenie lub schodzenie» Wygodne, szerokie stopnie. Stopnie z cementu, z marmuru.… …   Słownik języka polskiego

• szok — m III, D. u, N. szokkiem, blm 1. «silna emocja, wstrząs psychiczny, wywołane jakimś gwałtownym przeżyciem» Przeżyć szok. Doznać szoku nerwowego. Wiadomość o wypadku wywołała u niego szok. 2. med. «groźne dla życia zaburzenia czynności organizmu… …   Słownik języka polskiego

• uszkodzenie — n I 1. rzecz. od uszkodzić. 2. lm D. uszkodzenieeń «miejsce uszkodzone; defekt, usterka» Pracuje przy naprawie uszkodzenia. 3. lm D. uszkodzenieeń «zmiana tkanki, narządu pod wpływem uderzenia, uciśnięcia, zgniecenia, oparzenia itp.» Uszkodzenie… …   Słownik języka polskiego