-
1 offendo
offendo, ĕre, offendi, offensum - tr. et intr. - [st2]1 [-] heurter, buter, se heurter contre. [st2]2 [-] trouver sur son chemin, tomber sur, rencontrer; atteindre, toucher. [st2]3 [-] affecter, incommoder (un organe ou un sens). [st2]4 [-] au fig. blesser, offenser, choquer, peiner, mécontenter, déplaire à, tomber dans la disgrâce. [st2]5 [-] échouer, subir un échec. [st2]6 [-] faillir, pécher, commettre une erreur. [st2]7 [-] être choqué, être mécontent. - offendere ad fortunam, Phaedr.: se heurter contre la fortune. - offendere aliquem in aliqua re: blesser qqn en qqch. - offendere aliquem aliqua re: blesser qqn par qqch. - offendere in aliquo: être mécontent de qqn. - apud plebem offendere: devenir impopulaire, être mal vu de la plèbe.* * *offendo, ĕre, offendi, offensum - tr. et intr. - [st2]1 [-] heurter, buter, se heurter contre. [st2]2 [-] trouver sur son chemin, tomber sur, rencontrer; atteindre, toucher. [st2]3 [-] affecter, incommoder (un organe ou un sens). [st2]4 [-] au fig. blesser, offenser, choquer, peiner, mécontenter, déplaire à, tomber dans la disgrâce. [st2]5 [-] échouer, subir un échec. [st2]6 [-] faillir, pécher, commettre une erreur. [st2]7 [-] être choqué, être mécontent. - offendere ad fortunam, Phaedr.: se heurter contre la fortune. - offendere aliquem in aliqua re: blesser qqn en qqch. - offendere aliquem aliqua re: blesser qqn par qqch. - offendere in aliquo: être mécontent de qqn. - apud plebem offendere: devenir impopulaire, être mal vu de la plèbe.* * *Offendo, offendis, offendi, offensum, offendere, Compositum ex ob et fendo, quod non est in vsu. Plaut. Rencontrer, Trouver en chemin.\Puppis offendit in scopulis. Ouid. A heurté, etc.\Offendere ad stipitem. Colum. Se heurter, Chopper, Bruncher.\Tanquam M. Attilius primo accessu ad Africam offenderit. Liu. Comme si fortune eust esté contraire à Attile, et qu'il eust mal faict ses besongnes dés le premier pas qu'il feit et marcha en Afrique.\Offendere, Se blesser quelque partie du corps. Columella, Arando ne coxam bos, aliamve partem corporis offendat.\Offendere. Plaut. Trouver d'adventure.\Offendere. Cic. Faillir, Pecher, Faire quelque faulte, Offendre, Offenser, Mesprendre.\Aliquem offendere. Sueton. Offenser aucun, Courroucer, Mescontenter, Fascher.\Offendere apud iudices. Cic. N'y faire point bien ses besongnes, Perdre sa cause.\Aciem oculorum offendere. Plin. Blesser, Fascher.\Amicum offendere in nugis. Horat. Offenser.\Offendere alicui animum. Cic. Courroucer aucun.\Existimationem alicuius offendere. Cic. Blesser l'honneur d'aucun et sa bonne renommee, Le scandalizer et diffamer, Mesdire de luy.\In aliquo aliquem offendere. Cic. Le scandalizer en quelque chose.\Offendere aliquid in re aliqua. Cic. Trouver quelque faulte en quelque chose.\Offendi. Cic. Minus offendor. J'en suis moins mal content.\Offendi in aliquo. Cic. Estre deceu et abusé d'aucun, Ne le trouver point tel qu'on l'estimoit.\Siquo in vitio eius offenderemur. Cic. S'il ne nous plaisoit point en quelque chose, S'il nous desplaisoit.\Offendere in arrogantiam. Cic. Tomber en arrogance, Devenir arrogant.\Si in me aliquid offendistis. Cic. Si vous avez trouvé quelque faulte en moy, Si je vous ay offensé et abusé.\Offendit me loci celebritas. Cic. Je ne me trouve point bien ici à cause de la multitude des gens.\Offendit eos noster labor. Cic. Ils sont marris de, etc.\Quum multi viri fortes et terra et mari saepe offenderint. Cic. Se sont mal portez et gouvernez, Ont eu mauvaise issue de leurs affaires.\Componi aliquid de se, nisi et serio, et a praestantissimis, Offendebatur. Sueton. Ils estoit marri et mal content qu'on composast, etc.\Offensum esse, impersonaliter dicitur, quum aliquid secus accidit quam sperabamus. Cic. Si cecidisset vt volumus, vt optamus, omnes te et sapienter et fortiter: sin aliquid esset offensum, eosdem illos et cupide et temere fecisse dicturos. Si autrement advenoit en quelque sorte.\Si tantulum offensum, titubatumque sit, vt, etc. Cic. Si on fault tant soit peu. -
2 offendo
offendo offendo, fendi, fensum, ere оскорблять, обижать -
3 offendo
offendo offendo, fendi, fensum, ere бить, ударять -
4 offendo
offendo offendo, fendi, fensum, ere вредить, поражать -
5 offendo
offēndo, fendī, fēnsum, ere [одного корня с defendo ]o. solĭdo H — удариться о нечто твёрдое2) случайно встречать, неожиданно находить, заставать, наталкиваться (aliquid in aliquā re, in или ad aliquid, alicui rei C, Cs, L etc.)aliquem imparatum o. C — застигать кого-л. врасплохnondum perfectum templum offenderunt C — они нашли храм ещё незаконченнымpaululum si cessassem, domi non offendissem Ter — если бы я немного помедлил, (то) не застал бы (его) домаaliquid turbatum et incondĭtum o. Ap — находить кое-какие нарушения и неправильности3) пострадать, потерпеть крушение (аварию, урон, неудачу), попадать в беду ( naves offenderunt Cs)apud judices o. C — проиграть процесс4) возбуждать неудовольствие ( apud aliquem de aliquā re C); быть неприятным, не нравиться, тж. задевать, оскорблять, обижать ( aliquem или animum alicujus C)quarum etiam recordatio me offendit Ap — (лакомства), которые мне и вспомнить неприятноalicujus existimationem o. C — задеть чью-л. честь (повредить чьей-л. репутации)(animum) in aliquo o. C, Cs — быть недовольным кем-л.5) поражать ( corpus offensum est CC): вредить, дурно действовать ( aliquid offendit stomachum PM); производить неприятное ощущение, неприятно поражать, раздражать ( nares nidore Lcr); резать (colorum claritas aciem oculorum offendit PM)6) ошибаться, погрешать, допускать оплошность, совершать промах, провиниться (in aliquā re или aliquid C, Cs etc.)in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent C — в чём они (обвинители Попилил и Гутты) сами провинились, (в том) они обвинили других. — см. тж. offensus I -
6 offendō
offendō fendī, fēnsus, ere [ob+fendo], to hit, thrust, strike, dash against: latus vehementer: caput, L.: offenso pede, having stumbled, O.: in scopulis offendit puppis, strikes on, O.: in redeundo, run aground, Cs.: solido, bite a stone, H.—To hit upon, light upon, come upon, meet with, find, catch: te hic, Enn. ap. C.: imparatum te, come upon you unawares: nondum perfectum templum: omnia aliter ac iusserat offendit.—Fig., to suffer damage, receive an injury: qui in tantis tenebris nihil offendat: in causis.—To stumble, blunder, make a mistake, commit a fault, offend, be offensive: sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit: apud honestos homines, give offence to: neque in eo solum offenderat, quod, etc., N.—To find fault, be displeased, take offence: si in me aliquid offendistis.—To fail, miscarry, be defeated, suffer misfortune, be unfortunate: apud iudices, lose his cause: primo accessu ad Africam, i. e. met with disaster, L.: si aliquid esset offensum: quo (casu) in milibus passuum tribus offendi posset, a disaster might occur, Cs.—To trespass upon, shock, offend, vex, displease, repel, disgust: Divitiaci animum, Cs.: tuas aurīs: neminem umquam non re, non verbo offendit: hi sermones tuam existimationem non offendunt, injure: si non offenderet unum Quemque limae labor, H.: offendere tot caligas, tot Milia clavorum, provoke, Iu.: multis rebus meus offendebatur animus, was hurt: fidis offendi medicis, H.: ut non offendar subripi (ista munera), am not offended at the loss of, Ph.* * *offendere, offendi, offensus Voffend, hurt (feelings) -
7 offendo
offendo, di, 3, stumble, offend. -
8 offendo
1.offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).I.Lit.:B.offendere caput ad fornicem,
Quint. 6, 3, 67:latus vehementer,
Cic. Clu. 62, 175:coxam,
to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:solido,
against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:in scopulis offendit puppis,
strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:in redeundo offenderunt,
ran aground, Caes. B. C. 3, 8:in cornua,
Sol. 40:ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 2:visco,
id. Poen. 2, 37.—Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:II.haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,
Plaut. Ps. 1, 2, 30:paululum si cessassem, Domi non offendissem,
Ter. Eun. 4, 4, 5:si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,
id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:imparatum te offendam,
will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:eundem bonorum sensum,
id. ib. 1, 9, 17:nondum perfectum templum offendere,
id. Verr. 2, 4, 28, § 64:omnia aliter ac jusserat offendit,
id. Rep. 1, 38, 59.—Trop.A.In gen., to suffer damage, receive an injury:B.quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2:in causis,
id. de Or. 2, 74, 301:ad fortunam,
Phaedr. 4, 14, 6.—In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:C.pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,
id. Fam. 2, 18, 3:offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,
gave offence to, id. Sest. 49, 105:se apud plebem offendisse de aerario,
id. Att. 10, 4, 8:neque in eo solum offenderat, quod,
Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:in multis enim offendimus omnes,
Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:cum nihil aliud offenderit,
Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:D.at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,
Caes. B. C. 2, 32:si in me aliquid offendistis,
have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:E.apud judices offendere, opp. causam iis probare,
Cic. Clu. 23, 63:cum multi viri fortes offenderint,
id. Verr. 2, 5, 50, § 131:tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,
i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:sin aliquid esset offensum,
Cic. Fam. 1, 7:quoties culpā ducis esset offensum,
might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,
id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:at si valetudo ejus offendissit,
failed, Gell. 4, 2, 10.—To shock, offend, mortify, vex, displease one:A.me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,
Cic. Fam. 3, 8, 4:tuam existimationem,
id. ib. 3, 8, 7:neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,
id. Balb. 26, 59:offensus nemo contumeliā,
id. Att. 6, 3, 3:ne offendam patrem,
id. ib. 6, 3, 9:ut eos splendor offendat,
id. Fam. 1, 7, 7:extinctum lumen recens offendit nares,
Lucr. 6, 791:offendere tot caligas, tot Milia clavorum,
provoke, Juv. 16, 24:polypodion offendit stomachum,
disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,
id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:multis rebus meus offendebatur animus,
Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:ut non offendar subripi (ista munera),
so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.Offensive, odious (cf.:B.invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!
Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:offensum et invisum esse alicui,
id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,
Cic. Inv. 1, 49, 92.—Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:2.offensus et alienatus animus,
Cic. Att. 1, 17, 7:aliena et offensa populi voluntas,
id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:quem cum esse offensiorem arbitrarer,
Cic. Att. 1, 5, 2:quem sibi offensiorem sciebat esse,
id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.). -
9 offendo
1. offendo, inis, f. (offendere) = offensio, Non. 146, 32. – ⇒ Über die Stelle Afran. com. 400 s. Stowasser in Wölfflins Archiv 3, 283.————————2. offendo, fendī, fēnsum, ere (ob u. *fendo), I) intr. an etwas anstoßen, anschlagen, A) eig.: 1) im allg., mit folg. Dat., solido, an etwas Festes, Hor.: mit in u. Akk., in cornua, Solin.: mit ad u. Akk., ad eundem lapidem bis offendere, sprichw., zweimal denselben Fehler machen, Auson. epist. 11 med.; ellipt., bis ad eundem, Cic. ep. 10, 20, 2. – 2) prägn., anstoßend Schaden leiden, verunglücken, naves in redeundo offenderunt, Caes.: in quibus (aquis) offendit naufraga puppis, Ov. – B) übtr.: a) anstoßen, verstoßen = fehlen, einen Fehler machen, etwas versehen, neque in eo solum offenderat, quod etc., Nep.: in quo ipsi offendissent, Cic.: si quid offenderit, Cic.: apud alqm, Cic. – b) an etwas od. jmd. anstoßen, -sich stoßen, -Anstoß nehmen, -etwas auszusetzen od. zu tadeln haben, in me offenditis, Caes.: si in me aliquid offendistis, Cic.: im Passiv unpers., a quibus enim nihil praeter voluptatem aurium quaeritur, in eis offenditur (da nimmt man Anstoß), simul atque imminuitur aliquid de voluptate, Cic. – c) anstößig sein, auffallen, auffallend sein, mißfallen, cum consulare nomen offenderet, Liv. – d) in Gefahr kommen, zu Schaden kommen, in Unglück geraten, im Kriege = eine Niederlage (eine Schlappe) erleiden, ad fortunam, Phaedr.: apud iudices, verurteilt werden, Cic.: cum multi viri fortes offenderint, Cic.: tamquam————Atilius primo accessu ad Africam offenderit, Liv.: im Passiv, quoties culpā ducis vel tribuni vitio in exercitu esset offensum, Caes. – II) tr. anstoßen, anschlagen, ( sich) an etwas stoßen, schlagen, A) eig.: 1) im allg.: caput, sich an den Kopf stoßen, Liv.: caput ad fornicem, Quint.: pedem, Val. Max.: pedem suum ad lapidem, Vulg.: pes offensus, der Fuß, an den man sich gestoßen hat, Ov.: alqm pede, Plaut.: scutum, Liv.: lapidem, Apul. – 2) prägn.: a) auf jmd. od. etwas stoßen, jmd. od. etw. antreffen, finden, m. dopp. Acc., alqm imparatum, Cic.: alqm ita affectum, ut etc., Cic.: eundem bonorum sensum, Cic.: cum aliquem offensum fortuito videret minus bene vestitum, den er zufällig traf, Nep.: haec facite ut offendam parata, Plaut.: hocine modo hic rem curatam offendet suam? Plaut.: quod nondum effectum templum offenderant, Cic. – b) anstoßend usw. verletzen, beschädigen, latus vehementer, Cic. – u. übh. einen Körperteil usw. beschweren, belästigen, alcis aures tracti subsellii stridor offendit, Sen.: colorum claritas aciem oculorum offendit, Plin.: polypodion offendit stomachum, Plin.: corpus offensum est, ist angegriffen, Cels.: id demere, quod rancidius offenderet auditum, Rhemn. Palaem. 542, 16 K. – B) übtr.: a) zu nahe treten = verletzen, hos ego sermones, quod et multi sunt et tuam existimationem, ut ego sentio, non offendunt, lacessivi numquam, Cic. ep. 3, 8, 7. – b) belei-————digen, kränken, alqm od. alcis animum, Cic.: aber animum in alqo, sich durch jmd. beleidigt fühlen, Cic.: honestius putabat offendere quam odisse, Tac. – v. Lebl., eos splendor offendit, Cic.: id quod offendit Etruscos, Liv.: offendit ea res populorum Etruriae animos non maiore odio regni quam ipsius regis, das beleidigte die Völker Etruriens, weil sie ebensosehr den König als das Königtum haßten, Liv. – medial offendi = durch etwas sich beleidigt-, gekränkt fühlen, über etw. unwillig-, aufgebracht werden, fidis medicis, Hor.: maculis, Hor.: offensā in eum militum voluntate, Nep. – mit folg. Acc. u. Infin., ut non offendar surripi (ista munera), Phaedr.: offendebatur (er konnte es nicht leiden) componi aliquid de se, Suet.⇒ Partic. offēnsus, a, um, a) beleidigt, aufgebracht, unwillig, animus, Cic.: offensus crudelitate, Iustin.: off. alci, Cic. u.a. – b) anstößig, verhaßt, argumentum, Cic.: forma semel offensa, Hor. – mit Dat. (v. Personen), civibus, Cic.: etiam si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: pontificibus offensior, Suet. Nero 2, 1. – subst., offēnsum, ī, n., das Anstößige, der Verstoß, offensum est, quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit, Cic. de inv. 1, 92. -
10 offendo [1]
1. offendo, inis, f. (offendere) = offensio, Non. 146, 32. – / Über die Stelle Afran. com. 400 s. Stowasser in Wölfflins Archiv 3, 283.
-
11 offendo [2]
2. offendo, fendī, fēnsum, ere (ob u. *fendo), I) intr. an etwas anstoßen, anschlagen, A) eig.: 1) im allg., mit folg. Dat., solido, an etwas Festes, Hor.: mit in u. Akk., in cornua, Solin.: mit ad u. Akk., ad eundem lapidem bis offendere, sprichw., zweimal denselben Fehler machen, Auson. epist. 11 med.; ellipt., bis ad eundem, Cic. ep. 10, 20, 2. – 2) prägn., anstoßend Schaden leiden, verunglücken, naves in redeundo offenderunt, Caes.: in quibus (aquis) offendit naufraga puppis, Ov. – B) übtr.: a) anstoßen, verstoßen = fehlen, einen Fehler machen, etwas versehen, neque in eo solum offenderat, quod etc., Nep.: in quo ipsi offendissent, Cic.: si quid offenderit, Cic.: apud alqm, Cic. – b) an etwas od. jmd. anstoßen, -sich stoßen, -Anstoß nehmen, -etwas auszusetzen od. zu tadeln haben, in me offenditis, Caes.: si in me aliquid offendistis, Cic.: im Passiv unpers., a quibus enim nihil praeter voluptatem aurium quaeritur, in eis offenditur (da nimmt man Anstoß), simul atque imminuitur aliquid de voluptate, Cic. – c) anstößig sein, auffallen, auffallend sein, mißfallen, cum consulare nomen offenderet, Liv. – d) in Gefahr kommen, zu Schaden kommen, in Unglück geraten, im Kriege = eine Niederlage (eine Schlappe) erleiden, ad fortunam, Phaedr.: apud iudices, verurteilt werden, Cic.: cum multi viri fortes offenderint, Cic.: tamquam Atilius primo accessu ad Africam offenderit, Liv.: im Passiv, quoties culpā ducis vel tribuni vitio in exercitu esset offensum, Caes. – II) tr. anstoßen, anschlagen, ( sich) an etwas stoßen, schlagen, A) eig.: 1) im allg.: caput, sich an den Kopf stoßen, Liv.: caput ad fornicem, Quint.: pedem, Val. Max.: pedem suum ad lapidem, Vulg.: pes offensus, der Fuß, an den man sich gestoßen hat, Ov.: alqm pede, Plaut.: scutum, Liv.: lapidem, Apul. – 2) prägn.: a) auf jmd. od. etwas stoßen, jmd. od. etw. antreffen, finden, m. dopp. Acc., alqm imparatum, Cic.: alqm ita affectum, ut etc., Cic.: eundem bonorum sensum, Cic.: cum aliquem offensum fortuito videret minus bene vestitum, den er zufällig traf, Nep.: haec facite ut offendam parata, Plaut.: hocine modo hic rem curatam offendet suam? Plaut.: quod nondum effectum templum offenderant, Cic. – b) anstoßend usw. verletzen, beschädigen, latus vehementer, Cic. – u. übh. einen Körperteil usw. beschweren, belästigen, alcis aures tracti subsellii stridor offendit, Sen.: colorum claritas aciem oculorum offendit, Plin.: polypodion offendit stomachum, Plin.: corpus offensum est, ist angegriffen, Cels.: id demere, quod rancidius offenderet auditum, Rhemn. Palaem. 542, 16 K. – B) übtr.: a) zu nahe treten = verletzen, hos ego sermones, quod et multi sunt et tuam existimationem, ut ego sentio, non offendunt, lacessivi numquam, Cic. ep. 3, 8, 7. – b) belei digen, kränken, alqm od. alcis animum, Cic.: aber animum in alqo, sich durch jmd. beleidigt fühlen, Cic.: honestius putabat offendere quam odisse, Tac. – v. Lebl., eos splendor offendit, Cic.: id quod offendit Etruscos, Liv.: offendit ea res populorum Etruriae animos non maiore odio regni quam ipsius regis, das beleidigte die Völker Etruriens, weil sie ebensosehr den König als das Königtum haßten, Liv. – medial offendi = durch etwas sich beleidigt-, gekränkt fühlen, über etw. unwillig-, aufgebracht werden, fidis medicis, Hor.: maculis, Hor.: offensā in eum militum voluntate, Nep. – mit folg. Acc. u. Infin., ut non offendar surripi (ista munera), Phaedr.: offendebatur (er konnte es nicht leiden) componi aliquid de se, Suet.
/ Partic. offēnsus, a, um, a) beleidigt, aufgebracht, unwillig, animus, Cic.: offensus crudelitate, Iustin.: off. alci, Cic. u.a. – b) anstößig, verhaßt, argumentum, Cic.: forma semel offensa, Hor. – mit Dat. (v. Personen), civibus, Cic.: etiam si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: pontificibus offensior, Suet. Nero 2, 1. – subst., offēnsum, ī, n., das Anstößige, der Verstoß, offensum est, quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit, Cic. de inv. 1, 92.
-
12 offendo
to knock, hit, strike / shock, offend, displease / stumble, lurch. -
13 offendo
, offendi, offensum, offendereзадевать, оскорблять -
14 sub-offendō
sub-offendō —, —, ere, to give some offence: apud faecem populi. -
15 offensum
1.offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).I.Lit.:B.offendere caput ad fornicem,
Quint. 6, 3, 67:latus vehementer,
Cic. Clu. 62, 175:coxam,
to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:solido,
against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:in scopulis offendit puppis,
strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:in redeundo offenderunt,
ran aground, Caes. B. C. 3, 8:in cornua,
Sol. 40:ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 2:visco,
id. Poen. 2, 37.—Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:II.haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,
Plaut. Ps. 1, 2, 30:paululum si cessassem, Domi non offendissem,
Ter. Eun. 4, 4, 5:si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,
id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:imparatum te offendam,
will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:eundem bonorum sensum,
id. ib. 1, 9, 17:nondum perfectum templum offendere,
id. Verr. 2, 4, 28, § 64:omnia aliter ac jusserat offendit,
id. Rep. 1, 38, 59.—Trop.A.In gen., to suffer damage, receive an injury:B.quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2:in causis,
id. de Or. 2, 74, 301:ad fortunam,
Phaedr. 4, 14, 6.—In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:C.pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,
id. Fam. 2, 18, 3:offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,
gave offence to, id. Sest. 49, 105:se apud plebem offendisse de aerario,
id. Att. 10, 4, 8:neque in eo solum offenderat, quod,
Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:in multis enim offendimus omnes,
Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:cum nihil aliud offenderit,
Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:D.at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,
Caes. B. C. 2, 32:si in me aliquid offendistis,
have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:E.apud judices offendere, opp. causam iis probare,
Cic. Clu. 23, 63:cum multi viri fortes offenderint,
id. Verr. 2, 5, 50, § 131:tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,
i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:sin aliquid esset offensum,
Cic. Fam. 1, 7:quoties culpā ducis esset offensum,
might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,
id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:at si valetudo ejus offendissit,
failed, Gell. 4, 2, 10.—To shock, offend, mortify, vex, displease one:A.me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,
Cic. Fam. 3, 8, 4:tuam existimationem,
id. ib. 3, 8, 7:neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,
id. Balb. 26, 59:offensus nemo contumeliā,
id. Att. 6, 3, 3:ne offendam patrem,
id. ib. 6, 3, 9:ut eos splendor offendat,
id. Fam. 1, 7, 7:extinctum lumen recens offendit nares,
Lucr. 6, 791:offendere tot caligas, tot Milia clavorum,
provoke, Juv. 16, 24:polypodion offendit stomachum,
disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,
id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:multis rebus meus offendebatur animus,
Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:ut non offendar subripi (ista munera),
so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.Offensive, odious (cf.:B.invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!
Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:offensum et invisum esse alicui,
id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,
Cic. Inv. 1, 49, 92.—Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:2.offensus et alienatus animus,
Cic. Att. 1, 17, 7:aliena et offensa populi voluntas,
id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:quem cum esse offensiorem arbitrarer,
Cic. Att. 1, 5, 2:quem sibi offensiorem sciebat esse,
id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.). -
16 offensus
I 1. offēnsus, a, umpart. pf. к offendo2. adj.1) раздражённый, сердитый, недоброжелательный (animus alienatus et o. C)o. alicui или in (erga) aliquem Nep etc. — раздражённый против кого-л.2) возбуждающий неудовольствие, вызывающий негодование, отталкивающий, противный, неприятный (invītus et o. alicui Sl)II offēnsus, ūs m. [ offendo ]1) столкновение, встреча, стычка ( armorum St)2) неудовольствие, отвращениеin offensu esse Lcr — внушать отвращение, быть в тягость -
17 infestus
infestus, a, um [in + fendo; cf. defendo, offendo] [st1]1 [-] dirigé contre, ennemi, hostile. - infestus alicui, Plaut. Cas. 676 ; Cic. 5, 169: animé contre qqn. - infestus alicui rei, Cic. Lig. 24: hostile à qqch. - urbes huic imperio infestissimae, Cic. Cat. 4, 21: villes les plus acharnées contre notre empire. - infestus in cognatos, Her. 4, 52: hostile à ses parents. - infestus in suos, Cic. Am. 31: acharné contre les siens. - animo infestissimo, Cic. Verr. 5, 144: avec les sentiments les plus hostiles. - infestis pilis, Caes. BC. 3, 93: avec les javelots prêts au jet. - infesto spiculo, Liv. 2, 20, 2: avec la lance en arrêt. --- cf. 2, 19, 8: 4, 19, 4, etc. - infestis signis, Caes. BG. 6, 8, 6: en formation de combat (avec des étendards dirigés contre,enseignes déployées). - cum infesto exercitu Romam venire: venir à Rome avec une armée offensive. - animus infestus alicui: sentiments hostiles à l'égard de qqn. - gens infestissima populo Romano (dat.), Sall.: nation très acharnée contre le peuple romain. - animus luxuriae infestus, Sen.: âme qui fait la guerre aux voluptés. - infestis oculis conspici, Cic. Cat. 1, 7, 17: être regardé d'un oeil malveillant. [st1]2 [-] exposé au danger, exposé aux attaques, mis en péril, menacé, infesté. - via excursionibus barbarorum infesta, Cic. Prov. 4: route infestée par les incursions des barbares. - regio infesta ab Samnitibus, Liv. 10, 46, 9: région infestée par les Samnites. - infestior ager ab nobilitate quam a Volscis, Liv. 6, 5, 3: territoire mis en plus grand péril par la noblesse que par les Volsques. - tempus aetatis aliorum libidine infestum: âge mis en péril par les passions d’autrui. - mare infestum habere, Cic. Sall.: infester la mer, écumer la mer, être pirate. - itinera infesta reddere (facere, habere): rendre les routes peu sûres. - infestum, adv. Stat.: d'une manière ennemie.* * *infestus, a, um [in + fendo; cf. defendo, offendo] [st1]1 [-] dirigé contre, ennemi, hostile. - infestus alicui, Plaut. Cas. 676 ; Cic. 5, 169: animé contre qqn. - infestus alicui rei, Cic. Lig. 24: hostile à qqch. - urbes huic imperio infestissimae, Cic. Cat. 4, 21: villes les plus acharnées contre notre empire. - infestus in cognatos, Her. 4, 52: hostile à ses parents. - infestus in suos, Cic. Am. 31: acharné contre les siens. - animo infestissimo, Cic. Verr. 5, 144: avec les sentiments les plus hostiles. - infestis pilis, Caes. BC. 3, 93: avec les javelots prêts au jet. - infesto spiculo, Liv. 2, 20, 2: avec la lance en arrêt. --- cf. 2, 19, 8: 4, 19, 4, etc. - infestis signis, Caes. BG. 6, 8, 6: en formation de combat (avec des étendards dirigés contre,enseignes déployées). - cum infesto exercitu Romam venire: venir à Rome avec une armée offensive. - animus infestus alicui: sentiments hostiles à l'égard de qqn. - gens infestissima populo Romano (dat.), Sall.: nation très acharnée contre le peuple romain. - animus luxuriae infestus, Sen.: âme qui fait la guerre aux voluptés. - infestis oculis conspici, Cic. Cat. 1, 7, 17: être regardé d'un oeil malveillant. [st1]2 [-] exposé au danger, exposé aux attaques, mis en péril, menacé, infesté. - via excursionibus barbarorum infesta, Cic. Prov. 4: route infestée par les incursions des barbares. - regio infesta ab Samnitibus, Liv. 10, 46, 9: région infestée par les Samnites. - infestior ager ab nobilitate quam a Volscis, Liv. 6, 5, 3: territoire mis en plus grand péril par la noblesse que par les Volsques. - tempus aetatis aliorum libidine infestum: âge mis en péril par les passions d’autrui. - mare infestum habere, Cic. Sall.: infester la mer, écumer la mer, être pirate. - itinera infesta reddere (facere, habere): rendre les routes peu sûres. - infestum, adv. Stat.: d'une manière ennemie.* * *Infestus, Adiect. Plaut. Qui met toute son entente et diligence de nuire à aucun, Qui s'estudie à molester et dommager autruy. C'est aussi celuy contre lequel on fait telle diligence, à qui on court sus, Qui est molesté et dommagé, Vexé et tormenté.\Habere aliquid infestum. Liu. Infester.\Ager Romanus infestus. Liu. Dangereux d'y passer pour les courses des ennemis qui s'y faisoyent, Couru souvent des ennemis.\Animo infesto reprehendere. Brutus ad Ciceronem. D'un mauvais courage, D'un courage plein de maltalent.\Clamor infestus et inimicus. Cic. Aspre.\Fortuna infesta, cui Prospera opponitur. Cic. Contraire.\Itinera infesta. Caesar. Dangereux des larrons ou gensdarmes qui espient et font le guet pour surprendre.\Mare infestum habere. Cic. Brigander sur la mer, Tenir la mer, Piller et desrobber les passants sur la mer, dont fait dangereux y passer.\Oculis infestis conspici. Cic. De mauvais oeil, Felonnement, Par maltalent.\Prouincia infesta. Cic. Dangereuse à cause des courses des ennemis, Infestee et courue par les ennemis.\Saltus frequentioribus latrociniis infestior factus. Pollio ad Ciceronem. Ennuyeuse et fascheuse.\Signa infesta. Caes. Les enseignes qui vont droict contre l'ennemi pour luy faire desplaisir.\Terra infesta colubris. Ouid. Nuisant et contraire aux, etc.\Infestus etiam dicitur, cui infesti sunt inimici. Cic. A qui on fait ennuy et fascherie, Qui est en danger. -
18 offensus
[st1]1 [-] offensus, a, um: part. passé de offendo. - [abcl][b]a - heurté, choqué, rencontré, qu'on trouve sur son chemin. - [abcl]b - incommodé, indisposé, malade. - [abcl]c - lésé, attaqué, blessé, offensé. - [abcl]d - mécontent, irrité, froissé; hostile, ennemi, malveillant. - [abcl]e - choquant, blessant, désagréable, déplaisant, odieux (à qqn, alicui), détesté (de qqn, alicui).[/b] [st1]2 [-] offensŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de heurter, heurt, choc, rencontre. - [abcl]b - haine, aversion.[/b]* * *[st1]1 [-] offensus, a, um: part. passé de offendo. - [abcl][b]a - heurté, choqué, rencontré, qu'on trouve sur son chemin. - [abcl]b - incommodé, indisposé, malade. - [abcl]c - lésé, attaqué, blessé, offensé. - [abcl]d - mécontent, irrité, froissé; hostile, ennemi, malveillant. - [abcl]e - choquant, blessant, désagréable, déplaisant, odieux (à qqn, alicui), détesté (de qqn, alicui).[/b] [st1]2 [-] offensŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de heurter, heurt, choc, rencontre. - [abcl]b - haine, aversion.[/b]* * *Offensus, Aliud participium. Liu. Heurté, ou Blessé, Choppé.\Vehementer a quibusdam offensus. Hircius Ciceroni. Offensé.\Deos offensos mereri. Ouid. Meriter l'indignation de Dieu et le mescontentement.\Alienatus et offensus animus. Cic. Malcontent, Courroucé.\Offensa voluntas populi. Cic. Offensee.\Offensus alicui, Nomen. Sueton. Mal content d'aucun, et courroucé contre luy.\Offensior, pro Irato. Sueton. Courroucé. -
19 offensus
1. offēnsus, a, um, s. 2. offendo ⇒.————————2. offēnsus, ūs, m. (offendo), das Anstoßen, I) eig., Sing. bei Lucr. u. Tert., Plur. bei Lucr. – dah. das Stoßen auf, Begegnen, Stat. Theb. 12, 283. – II) übtr., der Anstoß, sin vita in offensu est, dir ein Anstoß-, dir verhaßt ist, Lucr. 3, 939.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > offensus
-
20 offensus
1.offensus, a, um, Part. and P. a., from 1. offendo.2. I.Lit., Lucr. 2, 223; 4, 359; Tert. adv. Marc. 4, 39.—II.Transf.a. b.
См. также в других словарях:
Saint-Pol-de-Léon — Pour les articles homonymes, voir Saint Pol. 48° 41′ 10″ N 3° 59′ 06″ W … Wikipédia en Français
жало — укр. жало, блр. жало, ст. слав. жѩло κέντρον (Супр.), болг. жело, словен. želǫ, польск. żądɫo, кашуб. žangɫo, полаб. zǫdlü. Праслав. *žędlo жало диссимилировано из *geldlo; ср. лит. gelti колоть, жалить , лтш. dzel̂t – то же, лит. geluonìs… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Armorial Des Communes Du Finistère — Cette page donne les armoiries (figures et blasonnements) des communes du Finistère. À la différence des blasons familiaux, les blasons des communes sont souvent des créations récentes, dont le(s) concepteur(s) et les explications de conception… … Wikipédia en Français
Armorial des communes du Finistere — Armorial des communes du Finistère Cette page donne les armoiries (figures et blasonnements) des communes du Finistère. À la différence des blasons familiaux, les blasons des communes sont souvent des créations récentes, dont le(s) concepteur(s)… … Wikipédia en Français
Armorial des communes du Finistère — Cette page donne les armoiries (figures et blasonnements) des communes du Finistère. À la différence des blasons familiaux, les blasons des communes sont souvent des créations récentes, dont le(s) concepteur(s) et les explications de conception… … Wikipédia en Français
Armorial des communes du finistère — Cette page donne les armoiries (figures et blasonnements) des communes du Finistère. À la différence des blasons familiaux, les blasons des communes sont souvent des créations récentes, dont le(s) concepteur(s) et les explications de conception… … Wikipédia en Français
Armorial du Finistère — Armorial des communes du Finistère Cette page donne les armoiries (figures et blasonnements) des communes du Finistère. À la différence des blasons familiaux, les blasons des communes sont souvent des créations récentes, dont le(s) concepteur(s)… … Wikipédia en Français
Liste Des Devises De Villes — Liste des devises de ville : Sommaire 1 Algérie 2 Allemagne 3 Australie 4 Belgique 5 Cana … Wikipédia en Français
Liste des devises de villes — Cette page présente, par pays, la liste des devises de ville : Sommaire 1 Allemagne 2 Australie 3 Belgique 4 Canada … Wikipédia en Français
Assimilation — (lat.), Verähnlichung, Aneignung; in der Physiologie Umwandlung der aufgenommenen Nahrungsmittel zu Gewebsbestandteilen des Körpers; namentlich in der Botanik die Umsetzung der Kohlensäure der Luft in den Chlorophyllkörnern und die Aufnahme des… … Kleines Konversations-Lexikon
offendere — of·fèn·de·re v.tr. (io offèndo) FO 1. arrecare un offesa, infliggere con parole o con azioni un danno materiale o morale che provoca in chi lo subisce un forte turbamento o risentimento: offendere qcn. nell onore, nella reputazione, non voglio… … Dizionario italiano