of+much

Cŏrinthus, i (nom. Gr. Corinthos, Ov. M. 6, 416; acc. Gr. Corinthon, id. F. 4, 501; Mart. 9, 60; 10, 68), f. ( masc., Inscr. Fratr. Arval. p. 30 Marin.: CORINTO DELETO), = Korinthos, Corinth, a celebrated commercial city in the Peloponnesus, pillaged and destroyed by Mummius, now the village Corinto or Gereme; it was situated on the Isthmus (hence, bimaris, Hor. C. 1, 7, 2; Ov. M. 5, 407; id. F. 4, 501; and:

bimaris terra,

Sen. Oedip. 282), Mel. 2, 3, 7; Plin. 4, 4, 5, § 11; Flor. 2, 16; Plaut. Merc. 3, 4, 61; Ter. Heaut. 1, 1, 44 et saep.; Cic. Tusc. 3, 12, 27 al.—Prov. of an entrance into the harbor of Corinth, dangerous to ships: non cuivis homini contingit adire Corinthum (in acc. with the Gr. Ou pantos andros es Korinthon esth ho plous, Gell. 1, 8, 4), Hor. Ep. 1, 17, 36; acc. to others this proverb is supposed to refer to the expense of living at Corinth.—

Meton., poet., vessels made of Corinthian brass (cf. infra, II. A. 2.):

captivum portatur ebur, captiva Corinthus,

an entire Corinth, Hor. Ep. 2, 1, 193 (vasa Corinthia, ex aere Corinthio facta, Schol.).—Hence,

Cŏrinthĭus, a, um, Corinthian.

In gen.:

ager optimus et fructuosissimus,

Cic. Agr. 1, 2, 5:

sinus,

the Gulf of Corinth, Liv. 44, 1, 4; cf.

isthmus,

Sen. Thyest. 124:

columnae,

of the Corinthian order, Vitr. 4, 1; Plin. 36, 23, 56, § 178; cf. O. Müll. Archaeol. §§ 53, 108, and 275.— Subst.: Cŏrinthĭi, ōrum, m., the Corinthians, Cic. de Or. 2, 65, 262; Nep. Timol. 2, 1; Liv. 32, 17, 3 et saep.; in sing., Plin. 7, 56, 57, § 207.—

Esp.: Corinthium aes, an alloy of gold, silver, and copper, very much valued in antiquity, and much used for costly ornaments, etc., Plin. 34, 2, 3, § 6 sq.; Flor. 2, 16, 6 Duker.; Cic. Att. 2, 1, 11; cf.:

nobilis aere Corinthos,

Ov. M. 6, 416; and poet. for great wealth, Prop. 3 (4), 5, 6.—Hence, vasa, made of it, Cic. Rosc. Am. 46, 143; id. Verr. 2, 2, 19, § 46; Suet. Tib. 34 al.:

opus,

Cic. Verr. 2, 4, 44, § 97:

supellex,

id. ib. 2, 2, 34, § 83; and subst.: Cŏrinthĭa, ōrum, n. (sc. vasa), works of art made of it, id. Tusc. 2, 14, 32; Suet. Aug. 70 al.—Hence,

Cŏrinthĭārĭus, ii, m.

A worker in Corinthian brass; sarcast. appel. of Augustus, on account of his love of splendor, Auct. ap. Suet. Aug. 70.—

An inspector of Corinthian vessels, Inscr. Grut. 639, 7 sq. —

Cŏrinthĭăcus, a, um, adj., Corinthian:

sinus,

Liv. 26, 26, 2; Plin. 4, 4, 5, §§

10 and 11: Corinthiaci ponti litora,

Ov. M. 15, 507.—

Cŏrinthĭensis, e, adj., Corinthian (very rare):

fons Pirene,

Plaut. Aul. 3, 6, 23:

litus,

Tac. A. 5, 10.— Subst.: Cŏrinthĭenses, ium, m., colonists: Corinthienses ex eo dici coeperunt, ex quo coloni Corinthum sunt deducti, qui ante Corinthii sunt dicti, Paul. ex Fest. p. 60, 11 Müll. ad loc.

Cŏrinthus, i (nom. Gr. Corinthos, Ov. M. 6, 416; acc. Gr. Corinthon, id. F. 4, 501; Mart. 9, 60; 10, 68), f. ( masc., Inscr. Fratr. Arval. p. 30 Marin.: CORINTO DELETO), = Korinthos, Corinth, a celebrated commercial city in the Peloponnesus, pillaged and destroyed by Mummius, now the village Corinto or Gereme; it was situated on the Isthmus (hence, bimaris, Hor. C. 1, 7, 2; Ov. M. 5, 407; id. F. 4, 501; and:

bimaris terra,

Sen. Oedip. 282), Mel. 2, 3, 7; Plin. 4, 4, 5, § 11; Flor. 2, 16; Plaut. Merc. 3, 4, 61; Ter. Heaut. 1, 1, 44 et saep.; Cic. Tusc. 3, 12, 27 al.—Prov. of an entrance into the harbor of Corinth, dangerous to ships: non cuivis homini contingit adire Corinthum (in acc. with the Gr. Ou pantos andros es Korinthon esth ho plous, Gell. 1, 8, 4), Hor. Ep. 1, 17, 36; acc. to others this proverb is supposed to refer to the expense of living at Corinth.—

Meton., poet., vessels made of Corinthian brass (cf. infra, II. A. 2.):

captivum portatur ebur, captiva Corinthus,

an entire Corinth, Hor. Ep. 2, 1, 193 (vasa Corinthia, ex aere Corinthio facta, Schol.).—Hence,

Cŏrinthĭus, a, um, Corinthian.

In gen.:

ager optimus et fructuosissimus,

Cic. Agr. 1, 2, 5:

sinus,

the Gulf of Corinth, Liv. 44, 1, 4; cf.

isthmus,

Sen. Thyest. 124:

columnae,

of the Corinthian order, Vitr. 4, 1; Plin. 36, 23, 56, § 178; cf. O. Müll. Archaeol. §§ 53, 108, and 275.— Subst.: Cŏrinthĭi, ōrum, m., the Corinthians, Cic. de Or. 2, 65, 262; Nep. Timol. 2, 1; Liv. 32, 17, 3 et saep.; in sing., Plin. 7, 56, 57, § 207.—

Esp.: Corinthium aes, an alloy of gold, silver, and copper, very much valued in antiquity, and much used for costly ornaments, etc., Plin. 34, 2, 3, § 6 sq.; Flor. 2, 16, 6 Duker.; Cic. Att. 2, 1, 11; cf.:

nobilis aere Corinthos,

Ov. M. 6, 416; and poet. for great wealth, Prop. 3 (4), 5, 6.—Hence, vasa, made of it, Cic. Rosc. Am. 46, 143; id. Verr. 2, 2, 19, § 46; Suet. Tib. 34 al.:

opus,

Cic. Verr. 2, 4, 44, § 97:

supellex,

id. ib. 2, 2, 34, § 83; and subst.: Cŏrinthĭa, ōrum, n. (sc. vasa), works of art made of it, id. Tusc. 2, 14, 32; Suet. Aug. 70 al.—Hence,

Cŏrinthĭārĭus, ii, m.

A worker in Corinthian brass; sarcast. appel. of Augustus, on account of his love of splendor, Auct. ap. Suet. Aug. 70.—

An inspector of Corinthian vessels, Inscr. Grut. 639, 7 sq. —

Cŏrinthĭăcus, a, um, adj., Corinthian:

sinus,

Liv. 26, 26, 2; Plin. 4, 4, 5, §§

10 and 11: Corinthiaci ponti litora,

Ov. M. 15, 507.—

Cŏrinthĭensis, e, adj., Corinthian (very rare):

fons Pirene,

Plaut. Aul. 3, 6, 23:

litus,

Tac. A. 5, 10.— Subst.: Cŏrinthĭenses, ium, m., colonists: Corinthienses ex eo dici coeperunt, ex quo coloni Corinthum sunt deducti, qui ante Corinthii sunt dicti, Paul. ex Fest. p. 60, 11 Müll. ad loc.

Cŏrinthus, i (nom. Gr. Corinthos, Ov. M. 6, 416; acc. Gr. Corinthon, id. F. 4, 501; Mart. 9, 60; 10, 68), f. ( masc., Inscr. Fratr. Arval. p. 30 Marin.: CORINTO DELETO), = Korinthos, Corinth, a celebrated commercial city in the Peloponnesus, pillaged and destroyed by Mummius, now the village Corinto or Gereme; it was situated on the Isthmus (hence, bimaris, Hor. C. 1, 7, 2; Ov. M. 5, 407; id. F. 4, 501; and:

bimaris terra,

Sen. Oedip. 282), Mel. 2, 3, 7; Plin. 4, 4, 5, § 11; Flor. 2, 16; Plaut. Merc. 3, 4, 61; Ter. Heaut. 1, 1, 44 et saep.; Cic. Tusc. 3, 12, 27 al.—Prov. of an entrance into the harbor of Corinth, dangerous to ships: non cuivis homini contingit adire Corinthum (in acc. with the Gr. Ou pantos andros es Korinthon esth ho plous, Gell. 1, 8, 4), Hor. Ep. 1, 17, 36; acc. to others this proverb is supposed to refer to the expense of living at Corinth.—

Meton., poet., vessels made of Corinthian brass (cf. infra, II. A. 2.):

captivum portatur ebur, captiva Corinthus,

an entire Corinth, Hor. Ep. 2, 1, 193 (vasa Corinthia, ex aere Corinthio facta, Schol.).—Hence,

Cŏrinthĭus, a, um, Corinthian.

In gen.:

ager optimus et fructuosissimus,

Cic. Agr. 1, 2, 5:

sinus,

the Gulf of Corinth, Liv. 44, 1, 4; cf.

isthmus,

Sen. Thyest. 124:

columnae,

of the Corinthian order, Vitr. 4, 1; Plin. 36, 23, 56, § 178; cf. O. Müll. Archaeol. §§ 53, 108, and 275.— Subst.: Cŏrinthĭi, ōrum, m., the Corinthians, Cic. de Or. 2, 65, 262; Nep. Timol. 2, 1; Liv. 32, 17, 3 et saep.; in sing., Plin. 7, 56, 57, § 207.—

Esp.: Corinthium aes, an alloy of gold, silver, and copper, very much valued in antiquity, and much used for costly ornaments, etc., Plin. 34, 2, 3, § 6 sq.; Flor. 2, 16, 6 Duker.; Cic. Att. 2, 1, 11; cf.:

nobilis aere Corinthos,

Ov. M. 6, 416; and poet. for great wealth, Prop. 3 (4), 5, 6.—Hence, vasa, made of it, Cic. Rosc. Am. 46, 143; id. Verr. 2, 2, 19, § 46; Suet. Tib. 34 al.:

opus,

Cic. Verr. 2, 4, 44, § 97:

supellex,

id. ib. 2, 2, 34, § 83; and subst.: Cŏrinthĭa, ōrum, n. (sc. vasa), works of art made of it, id. Tusc. 2, 14, 32; Suet. Aug. 70 al.—Hence,

Cŏrinthĭārĭus, ii, m.

A worker in Corinthian brass; sarcast. appel. of Augustus, on account of his love of splendor, Auct. ap. Suet. Aug. 70.—

An inspector of Corinthian vessels, Inscr. Grut. 639, 7 sq. —

Cŏrinthĭăcus, a, um, adj., Corinthian:

sinus,

Liv. 26, 26, 2; Plin. 4, 4, 5, §§

10 and 11: Corinthiaci ponti litora,

Ov. M. 15, 507.—

Cŏrinthĭensis, e, adj., Corinthian (very rare):

fons Pirene,

Plaut. Aul. 3, 6, 23:

litus,

Tac. A. 5, 10.— Subst.: Cŏrinthĭenses, ium, m., colonists: Corinthienses ex eo dici coeperunt, ex quo coloni Corinthum sunt deducti, qui ante Corinthii sunt dicti, Paul. ex Fest. p. 60, 11 Müll. ad loc.

frĕquens, entis, adj. [root phrak-, phrassô, to enclose, make close; Lat. farcio, fartilis, etc.; cf. Germ. Berg, Burg], that takes place repeatedly, often, or frequently, often, frequent (class.; syn.: celeber, creber).

Lit.

Of persons, that is often at a place, or that often does a thing, regular, constant, repeated (syn.:

assiduus, creber, multus): erat ille Romae frequens, in foro et in ore omnium cottidie versabatur,

Cic. Rosc. Am. 6, 16:

quibuscum si frequentes sunt,

id. Off. 2, 13, 46; cf. Ter. Ad. 1, 1, 80.— Comp.:

quod filium frequentiorem prope cum illis quam secum cernebat,

Liv. 39, 53, 11:

Demosthenes frequens fuit Platonis auditor,

an assiduous hearer, Cic. Or. 4, 45:

nos autem in hoc genere (orationis) frequentes,

id. ib. 50, 167:

sed in utroque frequentiores sunt poëtae,

id. ib. 60, 202; cf.

spectator,

Quint. 10, 5, 19:

conviva,

Mart. 9, 98, 10:

frequentem ad signa esse,

Liv. 3, 24, 5:

adesse senatui,

Tac. A. 4, 55; so with dat.:

contionibus,

id. H. 4, 69 fin.:

secretis,

id. A. 4, 3:

in ore frequens posteritatis eris,

Ov. P. 2, 6, 34:

frequens te audivi atque affui,

Cic. de Or. 1, 57, 243.— Poet. with inf.:

hic hominum casus lenire et demere fatis Jura frequens,

Stat. Th. 7, 706.—

Of inanim. and abstr. things, repeated, often, frequent, common, usual:

mihi frequentem operam dedistis,

Plaut. Cist. 1, 1, 7:

(senectus) caret epulis exstructisque mensis et frequentibus poculis,

Cic. de Sen. 13, 44:

frequentiores (lactucae) in cibo,

Plin. 20, 7, 26, § 68:

frequentes litterae,

Suet. Tib. 11:

edicta,

id. Ner. 41:

iambus et trochaeus frequens,

Cic. de Or. 3, 47, 182; cf.:

(verbum igitur) cum apud alios sit etiam frequens, apud alios numquam reperiatur,

Quint. 1, 5, 39:

opera (= assidua),

Plaut. Cist. 1, 1, 7; cf. Varr. L. L. 7, § 99: frequentiora latrocinia, Asin. Poll. ap. Cic. Fam. 10, 31, 1:

familiaritas,

Nep. Att. 19 fin.:

honores,

id. Phoc. 1:

comparationis usus,

Quint. 8, 6, 14:

frequentior usus anulorum,

Plin. 33, 1, 6, § 17; cf.:

nec fuit alia gemma apud antiquos usu frequentior,

id. 37, 7, 31, § 106:

frequentior fama,

Liv. 2, 32, 3: sententia, held or adopted by many, Plin. Ep. 2, 11, 6:

frequens apud Graecos adagium,

Gell. 1, 8, 4; cf. Quint. 8, 6, 37:

id frequentius est, quam ut exemplis confirmandum sit,

id. 4, 1, 75; 9, 2, 53:

esse videatur, jam nimis frequens, octonarium incohat,

id. 9, 4, 73.— With a subject-clause:

erat adhuc frequens senatoribus, si quid, etc....loco sententiae promere, = usitatum,

Tac. A. 2, 33:

parere ergo exceptionem rei judicatae, frequens est,

Dig. 44, 2, 6.

Transf., of a multitude, assembled in great numbers, full, crowded, numerous:

videt multos equites Romanos, frequentes praeterea cives atque socios,

Cic. Verr. 1, 3, 7:

refert etiam, qui audiant, frequentes an pauci an singuli,

id. de Or. 3, 55, 211:

major frequentiorque legatio,

Liv. 5, 5, 10:

senatus fuit frequentior quam, etc.... frequentes fuimus, omnino ad ducentos,

Cic. Q. Fr. 2, 1, 1:

senatus frequens convenit,

id. Fam. 10, 12, 3; cf.:

senatus frequens vocatu Drusi in curiam venit,

id. de Or. 3, 1, 2; Plaut. Mil. 2, 6, 111; cf.

also: frequentissimo senatu,

Cic. Phil. 2, 38, 99:

ad frequentiores consultatio dilata,

Liv. 35, 7, 1:

legem populi frequentis suffragiis abrogare,

Cic. Brut. 62, 222:

mane Germani frequentes ad eum in castra venerunt,

in great numbers, Caes. B. G. 4, 13, 4; cf.:

eodem conveniunt undique frequentes,

id. ib. 7, 63, 6; id. B. C. 1, 13, 1:

frequenti consessu,

Suet. Aug. 44:

convivio frequenti,

id. Caes. 31; id. Tib. 61:

frequenti auditorio,

id. Claud. 41:

equites Romani, qui frequentissimi in gradibus Concordiae steterunt,

Cic. Phil. 7, 8, 21:

huc postero die quam frequentissimi conveniunt,

Caes. B. G. 4, 11, 5:

frequens ibi hic piscis,

Plin. 9, 59, 85, § 180: huc frequens Caementa demittit redemptor Cum famulis ( poet. for famulis frequentibus), Hor. C. 3, 1, 34.—

Of places filled with a multitude, filled, full, crowded, populous, much frequented, well stocked (syn.: plenus, abundans).— Constr. absol., with abl., and in Tac. also [p. 780] with gen.

Absol.:

frequentissimum theatrum,

Cic. Div. 1, 28 fin.:

sic ut nulla (praefectura) tota Italia frequentior dici possit,

more populous, id. Planc. 8, 21:

ei processit, ut est frequens municipium magna multitudo,

id. Phil. 2, 41, 106:

Numidia,

Sall. J. 78 fin.:

celebre et frequens emporium,

much frequented, Liv. 38, 18, 11:

via,

Ov. A. A. 1, 585; cf.

compita,

Hor. S. 2, 3, 26:

ludi,

id. Carm. Sec. 22; cf.

pompa,

Ov. A. A. 1, 147.—

With abl. (since the Aug. per.):

cum situm moeniaque et frequentem tectis urbem vidissent,

Liv. 1, 9, 9:

loca aedificiis,

id. 31, 23, 5:

Aegyptus multis (urbibus),

Plin. 5, 9, 11, § 60:

terra colubris,

Ov. M. 4, 620:

Sinuessa niveis columbis,

id. ib. 15, 715:

silva trabibus,

id. ib. 8, 328; cf.:

locus piceis ilicibusque,

id. H. 16, 54:

nemus agrestium pavonum multitudine frequens,

Curt. 9, 2, 13:

Nilus feris et beluis,

Plin. 5, 9, 10, § 53:

amnis vorticibus,

Ov. M. 9, 106:

vivarium piscibus,

Col. 8, 16, 4:

pharetra telis Lernaeis,

Sen. Herc. Fur. 1233.— Comp.:

utra pars frequentior vicis esset,

Liv. 35, 11, 5.—

With gen.:

quod talis silvae frequens fecundusque erat (mons),

Tac. A. 4, 65.—Hence, adv.: frĕ-quenter.

(Acc. to I.) Often, frequently (not freq. till after the Aug. per.):

ut frequenter et assidue consequamur artis rationem studio et exercitatione,

Auct. Her. 4, 56, 69:

ad aliquem frequenter ventitare,

Cic. Rep. 1, 9 (Moser, frequentes); cf.:

gratior (erat) Alexandro frequenter in officinam ventitanti,

Plin. 35, 10, 36, § 85:

praecipue quidem apud Ciceronem, frequenter tamen apud Asinium,

Quint. 1, 8, 11:

frequenter in his etiam conjecturae locus est, nonnumquam tractatur aliqua finitio: aliquando etiam legales possunt incidere tractatus,

id. 3, 8, 4:

habet usum talis allegoriae frequenter oratio, sed raro totius,

id. 8, 6, 47:

continuo aut certe nimium frequenter,

id. 9, 1, 11;

opp. semper,

id. 12, 1, 3; v. infra.— Comp.:

quod et M. Cicero scripto ad Brutum libro frequentius testatur,

Quint. 1, 10, 4:

haec ad conjecturam frequentius pertinent, sed interim ad jus quoque,

id. 5, 10, 38:

ne plebs frumentationum causa frequentius a negotiis avocaretur,

Suet. Aug. 40:

non alias missi cecidere frequentius ignes,

Ov. F. 3, 287.— Sup.:

translatione frequentissime sermo omnis utitur,

Cic. Or. 24, 81:

non semper, etiamsi frequentissime, tuenda veritas erit,

Quint. 2, 17, 36; Suet. Aug. 43.—

(Acc. to II.) Numerously, in great numbers, by many (very rare):

huic frequenter interceditur,

Cic. Att. 1, 19, 5:

Romam inde frequenter migratum est,

Liv. 1, 11, 4.

frĕquento, āvi, ātum, 1, v. a. [frequens].

(Acc. to frequens, I.) To visit or resort to frequently, to frequent; to do or make use of frequently, to repeat (class.):

sermones eorum, qui frequentant domum meam,

Cic. Fam. 5, 21, 1:

juventus, quae domum Catilinae frequentabat,

Sall. C. 14, 7:

domum alicujus,

Quint. 12, 11, 5:

(Vespasianus) locum incunabulorum assidue frequentavit,

Suet. Vesp. 2:

scholam alicujus,

id. Gram. 7:

dum deus Eurotan immunitamque frequentat Sparten,

Ov. M. 10, 169:

plebes sic accensa, uti opifices agrestesque omnes relictis operibus frequentarent Marium,

often visited, resorted to him, Sall. J. 73, 6:

juvenis jam juventutis concursu, jam publicis studiis frequentabatur,

Tac. A. 5, 10.—With dat.:

istoc quidem nos pretio facile est frequentare tibi,

Plaut. Cist. 1, 1, 10; cf.:

ne coetu salutantium frequentaretur Agrippina,

Tac. A. 13, 18; id. H. 2, 16:

si aliquando alio domino solita est frequentari (domus),

Cic. Off. 1, 39, 139:

quae loca et nationes minus frequentata sunt,

Sall. J. 17, 2:

tu primas quasque partes in animo frequenta,

frequently think over, repeat, Auct. Her. 3, 24, 40:

haec frequentat Phalereus maxime,

Cic. Or. 27, 94; 25, 85:

turba ruunt et Hymen clamant, Hymenaee frequentant,

Ov. H. 12, 143:

memoriam alicujus,

to call to mind often, Sen. Cons. ad Marc. 3, 2:

exigis ut hoc epistolarum commercium frequentemus,

exchange letters oftener, id. Ep. 38, 1:

nec ideo conjugia et educationes liberum frequentabantur praevalida orbitate,

became more frequent, Tac. A. 3, 25:

prima trullis frequentetur inductio (calcis),

be repeated, Pall. 1, 15:

verbi translatio instituta est inopiae causa, frequentata delectationis,

Cic. de Or. 3, 38, 155; cf.:

quae (exempla levitatis Atheniensium) nata et frequentata apud illos, etc.,

id. Rep. 1, 3. —

(Acc. to frequens, II.) To fill with a great number or multitude, to fill, crowd, people, stock a place; to assemble or bring together in numbers (class.).

In gen.:

urbes sine hominum coetu non potuissent nec aedificari nec frequentari,

be peopled, Cic. Off. 2, 4, 15:

Italiae solitudinem frequentari,

id. Att. 1, 19, 4; cf. Suet. Aug. 46:

templa frequentari nunc decet,

to be crowded, Ov. F. 4, 871: mundum nova prole, to stock, Col. poët. 10, 213:

piscinas,

id. 8, 16, 2:

castaneta,

id. 4, 33, 3:

vineam,

id. 4, 15, 1:

quos cum casu hic dies ad aerarium frequentasset, etc.,

had assembled in great numbers, Cic. Cat. 4, 7, 15:

populum,

id. Dom. 33, 89:

acervatim multa frequentans,

crowding together, id. Or. 25, 85; cf.:

tum est quasi luminibus distinguenda et frequentanda omnis oratio sententiarum atque verborum,

id. de Or. 3, 52, 201:

digressis qui Pacarium frequentabant,

Tac. H. 2, 16; v. frequentatio, II.—

In partic. (like celebro, but much less freq.), to celebrate or keep in great numbers, esp. a festival: publicum est, quod civitas universa aliqua de causa frequentat, ut ludi, dies festus, bellum, Cic. Inv. 1, 27, 40:

nunc ad triumphum frequentandum deductos esse milites,

Liv. 36, 39:

sacra,

Ov. M. 4, 37:

ut mors Sulpicii publicis exsequiis frequentaretur,

Tac. A. 3, 48.—

Poet. and post-Aug. also of a single person, to celebrate, observe, keep:

Baccheaque sacra frequento,

Ov. M. 3, 691:

festos dies apud Baias Nero frequentabat,

Tac. A. 14, 4 Draeg. ad loc.:

dies sollennes,

Suet. Aug. 53:

quorundam exsequias usque ad rogum,

id. Tib. 32:

Cererem (Ennaeae nurus),

Auct. Priap. 77.—Hence, frĕquen-tātus, a, um, P. a.

Frequent, common, much used:

pavimenta,

Plin. 36, 25, 61, § 185:

gemma reginis,

id. 37, 10, 54, § 145.—

Full of, rich or abounding in:

aliud genus est non tam sententiis frequentatum quam verbis volucre atque incitatum,

Cic. Brut. 95, 325.—Hence, adv.: frĕquentāto, frequently, App. M. 9, p. 228, 29.

frĕquento, āvi, ātum, 1, v. a. [frequens].

(Acc. to frequens, I.) To visit or resort to frequently, to frequent; to do or make use of frequently, to repeat (class.):

sermones eorum, qui frequentant domum meam,

Cic. Fam. 5, 21, 1:

juventus, quae domum Catilinae frequentabat,

Sall. C. 14, 7:

domum alicujus,

Quint. 12, 11, 5:

(Vespasianus) locum incunabulorum assidue frequentavit,

Suet. Vesp. 2:

scholam alicujus,

id. Gram. 7:

dum deus Eurotan immunitamque frequentat Sparten,

Ov. M. 10, 169:

plebes sic accensa, uti opifices agrestesque omnes relictis operibus frequentarent Marium,

often visited, resorted to him, Sall. J. 73, 6:

juvenis jam juventutis concursu, jam publicis studiis frequentabatur,

Tac. A. 5, 10.—With dat.:

istoc quidem nos pretio facile est frequentare tibi,

Plaut. Cist. 1, 1, 10; cf.:

ne coetu salutantium frequentaretur Agrippina,

Tac. A. 13, 18; id. H. 2, 16:

si aliquando alio domino solita est frequentari (domus),

Cic. Off. 1, 39, 139:

quae loca et nationes minus frequentata sunt,

Sall. J. 17, 2:

tu primas quasque partes in animo frequenta,

frequently think over, repeat, Auct. Her. 3, 24, 40:

haec frequentat Phalereus maxime,

Cic. Or. 27, 94; 25, 85:

turba ruunt et Hymen clamant, Hymenaee frequentant,

Ov. H. 12, 143:

memoriam alicujus,

to call to mind often, Sen. Cons. ad Marc. 3, 2:

exigis ut hoc epistolarum commercium frequentemus,

exchange letters oftener, id. Ep. 38, 1:

nec ideo conjugia et educationes liberum frequentabantur praevalida orbitate,

became more frequent, Tac. A. 3, 25:

prima trullis frequentetur inductio (calcis),

be repeated, Pall. 1, 15:

verbi translatio instituta est inopiae causa, frequentata delectationis,

Cic. de Or. 3, 38, 155; cf.:

quae (exempla levitatis Atheniensium) nata et frequentata apud illos, etc.,

id. Rep. 1, 3. —

(Acc. to frequens, II.) To fill with a great number or multitude, to fill, crowd, people, stock a place; to assemble or bring together in numbers (class.).

In gen.:

urbes sine hominum coetu non potuissent nec aedificari nec frequentari,

be peopled, Cic. Off. 2, 4, 15:

Italiae solitudinem frequentari,

id. Att. 1, 19, 4; cf. Suet. Aug. 46:

templa frequentari nunc decet,

to be crowded, Ov. F. 4, 871: mundum nova prole, to stock, Col. poët. 10, 213:

piscinas,

id. 8, 16, 2:

castaneta,

id. 4, 33, 3:

vineam,

id. 4, 15, 1:

quos cum casu hic dies ad aerarium frequentasset, etc.,

had assembled in great numbers, Cic. Cat. 4, 7, 15:

populum,

id. Dom. 33, 89:

acervatim multa frequentans,

crowding together, id. Or. 25, 85; cf.:

tum est quasi luminibus distinguenda et frequentanda omnis oratio sententiarum atque verborum,

id. de Or. 3, 52, 201:

digressis qui Pacarium frequentabant,

Tac. H. 2, 16; v. frequentatio, II.—

In partic. (like celebro, but much less freq.), to celebrate or keep in great numbers, esp. a festival: publicum est, quod civitas universa aliqua de causa frequentat, ut ludi, dies festus, bellum, Cic. Inv. 1, 27, 40:

nunc ad triumphum frequentandum deductos esse milites,

Liv. 36, 39:

sacra,

Ov. M. 4, 37:

ut mors Sulpicii publicis exsequiis frequentaretur,

Tac. A. 3, 48.—

Poet. and post-Aug. also of a single person, to celebrate, observe, keep:

Baccheaque sacra frequento,

Ov. M. 3, 691:

festos dies apud Baias Nero frequentabat,

Tac. A. 14, 4 Draeg. ad loc.:

dies sollennes,

Suet. Aug. 53:

quorundam exsequias usque ad rogum,

id. Tib. 32:

Cererem (Ennaeae nurus),

Auct. Priap. 77.—Hence, frĕquen-tātus, a, um, P. a.

Frequent, common, much used:

pavimenta,

Plin. 36, 25, 61, § 185:

gemma reginis,

id. 37, 10, 54, § 145.—

Full of, rich or abounding in:

aliud genus est non tam sententiis frequentatum quam verbis volucre atque incitatum,

Cic. Brut. 95, 325.—Hence, adv.: frĕquentāto, frequently, App. M. 9, p. 228, 29.

hīc, haec, hoc ( gen. hujus, monosyl., Plaut. Am. prol. 51; 96; 1, 1, 115; dat. huic, Sidon. Carm. 7, 145; Avien. Descr. Orb. 22; dat. sing. fem. hae rei, Cato, R. R. 14, 3; acc. HONC for hunc, C. I. L. 1, 32; nom. plur. hic, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 4, 230 = Ann. v. 414 Vahl.; Varr. L. L. 6, § 73 Mull.; fem. haec, v. infra, B. init.; dat. and abl. hibus, Plaut. Curc. 4, 2, 20; cf. Varr. L. L. 8, § 78 Mull.; v. Neue, Formenl. 2, p. 203 sqq.), pron. demonstr. [from the pronom. root i (whence also comes is), with the demonstr. suffix ce ] points to something near or present, or which is conceived of as present, this.

With subst.:

hic homo sanus non est,

Plaut. Am. 1, 1, 246:

rapidus fluvius est hic, non hac temere transiri potest... apud hunc fluvium, etc.,

id. Bacch. 1, 1, 53:

quid praeclarum putet in rebus humanis, qui haec deorum regna perspexerit? etc.,

Cic. Rep. 1, 17:

genus hoc,

id. ib. 1, 25:

hoc avunculo, atque in hac tam clara re publica natus,

id. ib. 1, 19; cf.:

quorum singuli saluti huic civitati fuerunt, et qui sunt procul ab aetatis hujus memoria,

id. ib. 1, 1:

his libris,

id. ib. 1, 7:

hae feriae,

id. ib. 1, 9; 1, 20; cf.:

hoc otio,

id. ib. 9 fin.:

haec caelestia vel studiosissime solet quaerere,

id. ib. 1, 10:

ad haec cituma,

id. ib. 1, 21:

hic vir,

Liv. 7, 39, 12.—

Absol. (cf. Krebs, Antibarb. p. 520):

hic insidiantes vigilant, Enn. l. l.: hi domum me ad se auferent,

Plaut. Men. 5, 2, 94: non mihi videtur, quod hi venerunt, alius nobis sermo esse quaerendus, sed agendum accuratius, et dicendum dignum aliquid horum auribus, Cic. Rep. 1, 13:

feceris (ut etiam pro his dicam) nobis gratum omnibus,

id. ib. 1, 21 fin.:

hoc ubi Amphitruo erus conspicatus est, etc.,

Plaut. Am. 1, 1, 87:

docere hoc poterat ille homines paene agrestes, et apud imperitos audebat haec dicere,

Cic. Rep. 1, 15:

dixerat hoc ille, cum, etc.,

id. ib. 1, 12:

haec Scipio cum dixisset,

id. ib. 1, 11:

haec plurimis a me verbis dicta sunt, etc.,

id. ib. 1, 7.—

More emphatic, in the original full form, hīce, haece, hōce (not, as formerly written, hicce, haecce, hocce; in gen. sing. HVIVSQVE; in nom. plur. hisce, like ieis = ei, and ques = qui, see below; and apocopated in nom. plur. fem. haec for haece, and in gen. plur. horunc, harunc, for horunce, harunce);

and, with the interrogative particle, hicine, haecine, hocine (mostly ante - class.): hoce haud dubium est quin, etc.,

Ter. And. 2, 3, 17:

eum hinc profugiens vendidit in Alide Patri hujusce,

Plaut. Capt. prol. 10; so,

hujusce,

id. Poen. prol. 120; 5, 4, 76; 87; cf.:

atque hujusce rei judicium jam continuo video futurum,

Cic. Div. in Caecil. 14, 47:

hisce homines ubi habitent,

Plaut. Trin. 4, 2, 36; v. Ritschl ad h. l.; so,

hisce,

id. Ps. 1, 5, 125; id. Capt. prol. 35 Fleck.; id. Rud. 2, 1, 5 ib., and perh. also id. Mil. 4, 8, 24 (Ritschl, hice): hice, Att. ap. Non. 15, 29 (Trag. Rel. v. 122 Rib.); Ter. Eun. 2, 2, 38:

haec aedes,

Plaut. Most. 2, 1, 53; 3, 1, 117; so,

haec sunt atque aliae multae in magnis dotibus Incommoditates,

id. Aul. 3, 5, 58:

haec (puellae),

Ter. Eun. 3, 5, 34:

haec sententiae,

Cic. Tusc. 1, 11, 22; 3, 34, 84; Lucr. 3, 601; Verg. G. 3, 305; cf. Bentl. Ter. Hec. 5, 2, 24:

aliut posticum harunce aedium,

Plaut. Stich. 3, 1, 41; cf.:

harunc aedium,

id. Most. 2, 1, 57:

sine opera tua nihil di horunc facere possunt,

id. Cist. 1, 1, 53:

horunc,

id. Poen. 3, 1, 48; Ter. Hec. 1, 2, 97; id. Phorm. 3, 2, 33:

cedo signum, si harunc Baccharum es,

Plaut. Mil. 4, 2, 25:

harunc aedium,

id. Merc. 5, 1, 3:

hisce ego Placidum ted hodie reddam,

id. Curc. 5, 3, 48; cf.:

quid dicam hisce, incertus sum,

Ter. Hec. 3, 4, 36:

tu ab hisce rebus animum avoca,

Sulp. in Cic. Fam. 4, 5, 5; so,

hisce,

Plaut. Cas. 2, 7, 13; id. Most. 1, 3, 81; 1, 4, 23; 2, 2, 71; 4, 2, 35 et saep.: Thr. Tu hosce instrue. Gn Illuc est sapere! ut hosce instruxit, Ter. Eun. 4, 7, 11; so,

hosce,

id. ib. 1, 2, 71; id. Heaut. 3, 2, 3; 4, 5, 4; id. Ad. 5, 7, 5; id. Phorm. 4, 3, 4:

apud hasce aedes,

Plaut. Am. 1, 1, 194; so,

hasce,

id. As. 2, 3, 1; id. Aul. 2, 4, 2; 2, 8, 15; id. Capt. 4, 2, 51; id. Bacch. 4, 6, 17 et saep.—

With the interrog. particle: hicin' Achilles est?

Plaut. Mil. 1, 1, 61; so,

hicinest?

id. Pers. 5, 2, 49; cf.:

hicine vir patriae natus usquam nisi in patria morietur?

Cic. Mil. 38, 104 et saep.:

haecine,

Plaut. Am. 1, 1, 206; id. Ep. 4, 2, 5; 5, 1, 15; id. Pers. 4, 3, 75; Ter. Hec. 5, 2, 5; id. Phorm. 5, 8, 24:

huncine hominem,

Plaut. Ps. 1, 2, 68; cf.:

huncine hominem! hancine impudentiam! judices, hanc audaciam!

Cic. Verr. 2, 5, 25, § 62:

hocine hic pacto potest Inhibere imperium magister?

Plaut. Bacch. 3, 3, 43:

o Juppiter, hoscine mores!

Ter. Ad. 4, 7, 40:

hacine victoria sola aut hac praeda contenti estis futuri,

Liv. 10, 17, 5; Ter. Hec. 3, 1, 3;

so in the shorter form, hicne,

Cic. Rosc. Am. 48, 141:

ex hocne equo,

id. Fat. 3, 5:

cum hocne,

id. Att. 9, 7, 3:

ex hacne natura,

id. Tusc. 1, 25, 62: haece locutus, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 239 Vahl.) al.—So, Fortuna hujusce diei, as a particular deity, Cic. Leg. 2, 11, 28; Plin. 34, 8, 19, § 54;

in inscrr. also written HVIVSQVE DIEI,

Inscr. Orell. 5; cf.:

HVIVSQ. LOCI,

id. ib. 1580; 2300;

and HOIVSQVE AEDIS ERGO,

id. ib. 2488.—

With other pronouns:

hos eosdem motus perturbationes dixerimus,

Cic. Tusc. 3, 4, 7; cf.:

cum idem hoc visum diceretur,

id. Rep. 1, 14:

hoc idem fit in reliquis civitatibus,

Caes. B. G. 7, 15, 2; id. B. C. 1, 74, 5; Quint. 8, 4, 17:

haec eadem centurionibus tribunisque militum mandabant,

Caes. B. G. 7, 17 fin.:

haec eadem genera,

Quint. 6, 3, 54:

hoc ipsum civile jus,

Cic. Rep. 1, 2:

sed hoc ipsum ex superiore pendet quaestione,

Quint. 2, 1, 8; 8, 3, 45:

ad hunc eum ipsum,

Cic. Ac. 1, 1, 2 Goer. N. cr.; cf.:

idem hoc ipsum,

id. Tusc. 5, 9, 26:

huic illi legato,

id. Fl. 22, 52:

hunc illum fatis Portendi generum,

Verg. A. 7, 255; cf.:

hic est enim ille vultus semper idem, quem, etc.,

Cic. Tusc. 3, 15, 31:

hic est ille status quantitatis,

Quint. 7, 4, 15: haec est illa, quae deinôsis vocatur, id. 6, 2, 24:

hujus istius facti stultitia,

Cic. Rab. Post. 9, 24:

ista haec epigrammata,

Sid. Ep. 2, 10: hunc talem virum, Cic. fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 3:

callidum quendam hunc,

Cic. de Or. 1, 50, 218.—

Opp. to ille, iste, less freq. to hic, alter, alius, etc., this, the latter, to indicate the nearer object (which is to be determined not so much by the phraseology as by the thought; so that hic may refer to that noun whose position in the sentence is the more remote, but which is the most closely connected with the speaker, and of the most importance to him, in which case it is to be rendered by that, the former, etc.):

ejusdem esse, qui in illa re peccarit, hoc quoque admisisse,

Cic. Inv. 2, 16, 50:

in his undis et tempestatibus ad summam senectutem maluit jactari, quam in illa tranquillitate atque otio jucundissime vivere,

id. Rep. 1, 1:

si deerunt haec remedia, ad illa declinandum est,

Quint. 7, 2, 30:

cum hic testamento, ille proximitate nitatur,

id. 3, 6, 95:

in his judicem sibi, in illis alii credere,

id. 5, 7, 33:

haec pars perorationis accusatori patronoque ex aequo communis est. Affectibus quoque iisdem fere utuntur: sed varius hic, ille saepius ac magis,

id. 6, 1, 8; cf. id. 6, 2, 12; 17:

cum tu ista caelestia de Scipione quaesieris, ego autem haec, quae videntur ante oculos, esse magis putem quaerenda,

Cic. Rep. 1, 19; id. Fam. 2, 11, 1:

iisdem enim hic sapiens, de quo loquor, oculis, quibus iste vester, caelum, terram, mare intuebitur,

id. Ac. 2, 33, 105:

si hoc loco scripsisset, isto verbo usus non esset, non isto loco verbum istud collocasset,

id. Inv. 2, 41, 121:

has igitur tot sententias ut omittamus, haec nunc videamus, quae diu multumque defensa sunt,

id. Ac. 2, 42, 130:

Caesar facile diceret: Hic versus Plauti non est, hic est,

this... that, id. Fam. 9, 16, 4:

ego hoc dico. adversarius hoc,

Quint. 4, 4, 8:

vendidit hic auro patriam... Hic thalamum invasit natae,

Verg. A. 6, 621 sq.:

hi molium objectus, hi proximas scaphas scandere,

Tac. A. 14, 8:

quid responsuri sint adversarii his et his... cum sciret haec et haec,

Quint. 6, 1, 3 sq.:

interim quaeritur: hoc an hoc? furtum an sacrilegium?

id. 7, 3, 9:

alter (Roscius) plurimarum palmarum vetus ac nobilis gladiator habetur, hic autem nuper se ad eum lanistam contulit,

Cic. Rosc. Am. 6, 17:

occupat hic collem, cymba sedet alter adunca,

Ov. M. 1, 293.—

Referring to that which in the speaker's mind is the nearer object, although by the position of the words it is the more remote: quam ob rem cave Catoni anteponas ne istum quidem ipsum, quem Apollo sapientissimum judicavit (i. e. Socratem): Hujus enim (i. e. Catonis, of the former) facta, illius (i. e. Socratis) dicta laudantur, Cic. Lael. 2, 10; id. Rosc. Com. 2, 7:

hanc posteriorem (artem) et Stoici et Peripatetici, priorem autem illi (i. e. Peripatetici) egregie tradiderunt, hi (i. e. Stoici) ne attigerunt quidem,

id. Fin. 4, 4, 10:

hoc Cicero atque Asinius certatim sunt usi: pro Scauro hic, ille pro filio,

Quint. 6, 1, 21; 3, 10, 1:

melior tutiorque est certa pax quam sperata victoria: haec in tua, illa in deorum manu est,

the former... the latter, Liv. 30, 30, 19:

quocumque aspicio, nihil est, nisi pontus et aer: Fluctibus hic tumidus, nubibus ille minax,

Ov. Tr. 1, 2, 24; id. M. 1, 697.—

In the neutr. sing. subst., with gen.:

quid hoc hominist?

Plaut. Am. 2, 1, 26; cf. Ter. Eun. 3, 4, 8:

quid hoc morbi est?

id. ib. 2, 1, 19:

quid hoc est negoti?

id. Ad. 4, 5, 71; cf. id. Eun. 3, 4, 6:

hoc fructi pro labore ab his fero,

id. Ad. 5, 4, 16:

edormiscam hoc villi,

id. ib. 5, 2, 11:

hoc commodi est, quod, etc.,

Cic. Rosc. Am. 32, 91:

hoc copiarum in Hispanias portatum est,

Liv. 42, 18, 7:

hoc servitutis injunxisse, ut, etc.,

id. 5, 2, 8:

hoc intervalli datum res tranquillas in urbe fecit,

id. 3, 25, 4:

hoc consilii,

id. 5, 39, 6:

hoc solacii,

id. 30, 13, 13:

hoc noctis,

Plaut. Am. 1, 1, 2; 11; 136.—

Hoc with verbs impers., pleonast. as a subject (ante-class.):

eamus, Amphitruo: lucescit hoc jam,

there is daybreak, Plaut. Am. 1, 3, 45: luciscit hoc jam, [p. 853] Ter. Heaut. 3, 1, 1:

lucet hoc,

Plaut. Mil. 2, 2, 63; cf. id. Curc. 1, 3, 26.—

Pregn. (qs. pointing to something with the finger), this, this... here (ante-class. and poet.); most freq. of the speaker himself, like the Gr. hode, for ego:

hic homost omnium hominum praecipuos,

Plaut. Trin. 5, 1, 1:

hic si quid nobis forte adversi evenerit, tibi erunt parata verba, huic homini verbera,

Ter. Heaut. 2, 3, 115; so,

huic homini, i. q. mihi,

Plaut. Ep. 1, 2, 38:

hic homo, i. q. ego,

id. Curc. 2, 1, 33:

hunc hominem, i. q. me,

Plaut. Bacch. 4, 4, 1; Hor. S. 1, 9, 47; cf.:

vin' tu huic seni auscultare?

Ter. Ad. 5, 7, 8; id. And. 2, 1, 10; Tib. 2, 6, 7:

haec res,

my property, Plaut. Trin. 2, 4, 106:

hunc in collum,

my neck, id. Pers. 4, 6, 9 Brix (Ritschl, huc): ni haec praesensisset canes, this dog, = ego, id. Trin. 1, 2, 135 Brix ad loc.—In neutr. absol.: tu quod te posterius purges hanc injuriam mihi nolle Factam esse, hujus non faciam, not so much, i. e. not the least, Ter. Ad. 2, 1, 9.—

With reference to time, of this time, now present, actual, this:

cena hac annona est sine sacris hereditas,

in the present scarcity, Plaut. Trin. 2, 4, 83:

sed nondum haec, quae nunc tenet saeculum, neglegentia deum venerat,

Liv. 3, 20:

his temporibus,

Cic. Fam. 13, 77, 1:

M. Cato, hujus nostri Catonis pater,

id. Off. 3, 16, 66; cf.:

si potius ad antiquorum diligentiam, quam ad horum luxuriam dirigas aedificationem,

Varr. R. R. 1, 13, 6 sq.:

etenim qui haec vituperare volunt, Chrysogonum tantum posse queruntur,

the present times, Cic. Rosc. Am. 48, 138:

ne horum quidem magnificentia operum,

Liv. 1, 55 fin.;

very rarely of time just ended: ante hos annos quadraginta,

Plin. 14, 22, 28, § 143:

ante hos sex menses,

Phaedr. 1, 1, 10:

ante hoc triduum,

Front. Ep. ad M. Caes. 2, 5 init.; Aug. Serm. 270, 3.

Very freq. referring to a thought that follows, and which may be expressed by a relative sentence, or by a sentence denoting the object, cause, or effect; with qui, quae, quod, an acc. and inf., quod, ut, ne, etc. (more clearly indicative than the determinative, is, ea, id; though freq. confounded with it in MSS. and editt.).

With relat. clause:

Qui hodie fuerim liber, eum nunc potivit pater Servitutis: hic, qui verna natust, conqueritur,

Plaut. Am. 1, 1, 24; cf.:

eos, qui, etc.... his, qui, etc.... longe duco esse anteponendos,

Cic. Rep. 1, 2:

neque his contentus sum, quae de ista consultatione scripta nobis summi ex Graecia homines reliquerunt, neque ea, quae mihi videntur, anteferre illis audeo,

id. ib. 1, 22:

non est tibi his solis utendum existimationibus ac judiciis, qui nunc sunt, hominum, sed iis etiam, qui futuri sunt,

id. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:

quis hic est homo, quem ante aedis video hoc noctis?

Plaut. Am. 1, 1, 136:

unde in laboribus et periculis fortitudo? nempe ab his, qui, etc.,

Cic. Rep. 1, 2; 1, 17:

haec quae sunt in hoc genere,

id. ib. 1, 11:

mundus hic totus, quod domicilium di nobis dederunt,

id. ib. 1, 13:

hoc autem sphaerae genus, in quo, etc.,

id. ib. 1, 14;

1, 16: in his libris, quos legistis,

id. Leg. 1, 9, 27; cf. id. Div. 1, 3, 5:

quam quisque norit artem, in hac se exerceat,

id. Tusc. 1, 18, 41 et saep.:

lepide ipsi hi sunt capti, suis qui filiis fecere insidias,

Plaut. Bacch. 5, 2, 90; cf. Cic. Tusc. 2, 1, 3; id. N. D. 1, 40, 113:

servi, qui, cum culpa carint, tamen malum Metuont, hi solent esse eris utibiles,

Plaut. Most. 4, 2, 2 sq.; cf. Cic. Rep. 1, 19:

de Bruti amore etsi mihi nihil novi adfers: tamen hoc audio libentius, quo saepius,

id. Att. 13, 36 fin.; cf.:

is porro, quo generosior celsiorque est, hoc majoribus velut organis commovetur,

Quint. 1, 2, 30:

hoc primum videamus, quidnam sit, de altero sole quod nuntiatum est in senatu, etc.,

Cic. Rep. 1, 10; 1, 24:

mire tractat hoc Cicero pro Milone quae facturus fuerit Clodius, si praeturam invasisset,

Quint. 9, 2, 41.—

With acc. and inf.:

erat tunc haec nova et ignota ratio, solem lunae oppositum solere deficere,

Cic. Rep. 1, 16:

sed hoc vir excellenti providentia sensit ac vidit, non esse opportunissimos situs maritimos urbibus iis, quae, etc.,

id. ib. 2, 3:

hoc tantum admiror, Flavum, etc.,

Quint. 7, 4, 40; 11, 1, 22:

unum hoc definio, tantam esse necessitatem virtutis, etc.,

Cic. Rep. 1, 1: hoc simul accipe dictum: Quorum..., Eorundem libertati me parcere certum est, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 204 Vahl.); cf.

with appositive clause: sic hoc proloquar: Principio, ut illo advenimus, Continuo Amphitruo delegit viros, etc.,

Plaut. Am. 1, 1, 48:

ut hoc: Non debes alienam uxorem optare,

Quint. 7, 1, 25; cf. id. 9, 4, 97; 9, 2, 32.—

With quod or quia:

maxime hoc mihi mirum videri solet, quod, qui tranquillo mari gubernare se negent posse, etc.,

Cic. Rep. 1, 6:

quaesierat ex me Scipio, quidnam sentirem de hoc, quod duo soles visos esse constaret,

id. ib. 1, 13; Quint. 9, 1, 1:

propter hoc ipsum ostendenda non sunt, quod apparent,

id. 12, 9, 6:

nostri primo integris viribus fortiter repugnare... sed hoc superari, quod diuturnitate pugnae, etc.,

in this that, herein that, Caes. B. G. 3, 4, 3; cf. Quint. 8, 3, 30:

hoc ipso fidem detrahimus illis, quod sint tam gravia,

id. 9, 2, 53:

hoc ipso, quod,

id. 4, 1, 54; 5, 11, 41; 6, 2, 16 et saep.: consilio vestro utar libenter, et hoc libentius, quod, etc., Caes. ap. Cic. Att. 9, 8, C, 1; cf.:

id hoc facilius eis persuasit, quod undique loci natura Helvetii continentur,

Caes. B. G. 1, 2, 3:

hoc esse miseriorem gravioremque fortunam Sequanorum quam reliquorum, quod soli, etc.,

id. ib. 1, 32, 4; Quint. 5, 7, 22:

hoc magis, quod (al. quia) illic ut litigatores loquimur frequentius,

id. 6, 2, 36:

hoc sese excruciat animi, Quia leno ademit cistulam ei,

Plaut. Rud. 2, 3, 57:

quod hoc etiam mirabilius debet videri, quia, etc.,

Cic. de Or. 1, 3, 12; cf.:

hoc sunt exempla potentiora, quia, etc.,

Quint. 10, 1, 15.—

With ut or ne:

nunc hoc me orare a vobis jussit Juppiter, ut conquistores, etc.,

Plaut. Am. prol. 64; cf.:

hoc quoque etiam mihi in mandatis dedit, Ut conquistores, etc.,

id. ib. 81:

atque hoc evenit In labore atque in dolore, ut mors obrepat interim,

id. Ps. 2, 3, 19:

nec enim hoc suscepi, ut, etc.... neque hoc polliceor me facturum, ut, etc.,

Cic. Rep. 1, 24:

neque enim hac nos patria lege genuit aut educavit, ut... sed ut, etc.,

id. ib. 1, 4;

for which: homines sunt hac lege generati, qui tuerentur, etc.,

id. ib. 6, 15:

quare hoc animo in nos esse debebis, ut aetas nostra, etc.,

id. Fam. 2, 1 fin.; id. Off. 3, 5, 22; id. Rep. 1, 12:

plurimum in hoc laboris exhausimus, ut ostenderemus, etc.,

Quint. 8 praef. § 6; cf.:

habenda fides est vel in hoc, ut, etc.,

id. 11, 2, 51; so,

in hoc, ut,

id. 6, 3, 15; 10, 3, 29: hoc erit tibi argumentum semper in promptu situm: Ne quid exspectes amicos, quod tute agere possies, Enn. ap. Gell. 2, 29 fin. (Sat. v. 37 Vahl.); so,

in hoc scilicet, ne suspectus his foret,

Vell. 2, 41 fin. —

Hoc est serves to annex a more particular explanation of what has been said, that is, that is to say, namely:

in hac causa dicam de eo prius, quod apud vos plurimum debet valere, hoc est, de voluntate eorum, quibus injuriae factae sunt,

Cic. Div. in Caecil. 4, 11:

quadriennium, hoc est, ex quo tempore fundus veniit,

id. Caecin. 7, 19; 34, 100:

cum honos agebatur amplissimus familiae vestrae, hoc est, consulatus parentis tui,

id. Sull. 17, 49; id. Fam. 5, 12, 8:

primum quaero, qua ratione Naevius susceptum negotium non transegerit, hoc est, cur bona non vendiderit,

id. Quint. 24, 76 et saep.—Sarcastically:

ut haberet (Clodius) ad praeturam gerendam, hoc est, ad evertendam rem publicam plenum annum,

Cic. Mil. 9, 24:

at quam crebro usurpat Et consul et Antonius! Hoc est dicere: Et consul et homo impudicissimus, Et consul et homo nequissimus,

id. Phil. 2, 28, 70.—

Hoc est or ĕrat, quod, with the accessory idea of indignation or reproach, is or was it for this that, etc.:

hoc erat, alma parens, quod me per tela, per ignis Eripis, ut mediis hostem in penetralibus... cernam?

Verg. A. 2, 664; Petr. 93.—Hence,

hāc, in this place, on this side, this way, here (class.): nunc Juppiter hac stat, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 263 Vahl.); imitated by Verg. A. 12, 565: Ar. Hac quidem non venit. Le. Angiporto Illac per hortum circuit clam, Plaut. As. 3, 3, 151:

nunc hac An illac eam, incerta sum consili,

id. Rud. 1, 3, 30:

plenus rimarum sum: hac atque illac perfluo,

Ter. Eun. 1, 2, 25; cf.:

hac illac circumcursa,

id. Heaut. 3, 2, 1; and: mox hac atque illa rapti, Tac. Agr. 28:

sequere hac, reducam te ubi fuisti,

this way, hither, Plaut. Capt. 3, 5, 106; id. As. 4, 2, 1; id. Men. 4, 1, 4; id. Poen. 1, 2, 116; id. Rud. 1, 2, 94; cf.:

sequere hac me intus ad Glycerium nunc,

Ter. And. 5, 6, 14:

sequere me ergo hac intro,

id. Ad. 4, 3, 18:

i hac mecum intro,

Plaut. Bacch. 5, 2, 56; 62; Ter. Ad. 4, 2, 35 sq.:

quin igitur ad illa spatia nostra pergimus?... Nos vero: et hac quidem adire si placet, per ripam et umbram,

Cic. Leg. 1, 4, 14:

ab oppido declivis locus tenui fastigio vergebat. Hac nostris erat receptus,

Caes. B. C. 1, 45, 5; 2, 2, 3.—Hac-hac, for hac-illac ( poet.):

namque videbat, uti bellantes Pergama circum Hac fugerent Grai, Hac Phryges,

Verg. A. 1, 467 sq.; Prop. 1, 3, 13; rarely in full form with the interrog. particle ne:

utrum hacin feriam an ab laeva latus?

Plaut. Cist. 3, 10 (cf. Ladewig, Anal. Scaen. p. 22). —

hīc (old form heic; and with the interrog. part. ne, hicine), adv. loci, in this place, here.

In space.

Lit.:

hos quos videtis stare hic captivos duos, etc.... Senex qui hic habitat, etc.,

Plaut. Capt. prol. 1 sq.:

ego jam dudum hic adsum,

Ter. Eun. 4, 6, 5:

quem praestolare hic ante ostium?

id. ib. 5, 6, 5:

hic propter hunc adsiste,

id. Ad. 2, 1, 15:

hic tui omnes valent,

Cic. Fam. 6, 20, 3:

non modo hic, ubi, etc... sed, ubicumque, etc.,

id. Verr. 2, 5, 55, § 143:

mons ibi arduus Nomine Parnasus... hic ubi Deucalion... parva rate vectus adhaesit,

Ov. M. 1, 319:

hic (sc. Carthagine) illius (Junonis) arma, Hic currus fuit,

Verg. A. 1, 16 et saep.: Pa. Philocomasium hicine etiam nunc est? Pe Quom exibam, hic erat, Plaut. Mil. 2, 2, 25; cf.: Ch. Ubi ego sum? hicine an apud mortuos? Eut. Neque apud mortuos neque hic es, id. Merc. 3, 4, 17:

hicine,

id. Cist. 1, 1, 21; 4, 2, 80; Ter. Ad. 2, 1, 29 al.: Da. Cedo fenus, redde fenus, fenus reddite, etc.... Tr. Fenus illic, fenus hic, Plaut. Most. 3, 1, 76:

facile hic plus mali est, quam illic boni,

Ter. And. 4, 3, 5; cf. id. Hec. 2, 1, 20:

hic segetes, illic veniunt felicius uvae,

Verg. G. 1, 54:

hic, illic, ubi mors deprenderat, exhalantes,

Ov. M. 7, 581 (cf. Krebs, Antibarb. p. 519).—With gen.:

hic proxume viciniae,

in this neighborhood, Plaut. Mil. 2, 3, 2:

modo vidi virginem hic viciniae miseram,

Ter. Phorm. 1, 2, 45.—With ne: hicine libertatem aiunt aequam esse omnibus? is it here that, etc., Ter. Ad. 2, 1, 29 (cf. hic, I. B. fin.).—

Transf., in this affair, on this occasion, in this particular, herein, here:

hic, quantum in bello fortuna possit, cognosci potuit,

Caes. B. G. 6, 35, 2; Cic. Verr. 1, 16, 49:

hic tu tabulas desideras Heracliensium publicas,

id. Arch. 4, 8; cf.:

hic vos dubitabitis, judices,

id. Verr. 2, 2, 44, § 109:

hic miramur, hunc hominem tantum excellere ceteris? etc.,

id. de Imp. Pomp. 13, 39:

hic jam plura non dicam,

id. ib. 9, 24; id. Planc. 41, 99; id. Verr. 2, 1, 26, § 66 (cf. II. fin. infra):

hic, ubi opus est, non verentur: illic, ubi nihil opus est, ibi verentur,

Ter. And. 4, 1, 14:

ut cum hic tibi satisfecerimus, istic quoque nostram in te benevolentiam navare possimus,

Cic. Fam. 3, 10, 3.—Referring to the noun whose position in the sentence is the most remote (cf. I. D. 2.):

alterius ducis causa melior videbatur, alterius erat firmior: hic omnia speciosa, illic valentia,

Vell. 2, 49, 3.—

Of time, i. q. nunc or tum, now, here; then, hereupon, at this time, at this juncture:

hic reddes omnia,

Ter. And. 2, 3, 15:

hic ego quid praedicem?

Cic. Sest. 5, 12; id. Cat. 1, 10, 26:

hic cum uterque me intueretur,

id. Fin. 2, 1, 1; so,

hic cum,

id. Tusc. 5, 20, 60; Nep. Milt. 3, 3:

hic tum Fabricius frequentes eos ad me domum adduxit,

Cic. Clu. 17, 49; so, hic tum, id. ib 20, 56; 27, 73; id. Verr. 2, 1, 26 §

66 al.: hic regina gravem poposcit pateram,

Verg. A. 1, 728.—So very freq. to introduce the beginning of a speech: hic Laelius (inquit); hic Philus;

hic Scipio, etc.,

Cic. Rep. 1, 13, 23; 24 sq.; id. Fam. 1, 9, 10; 3, 8, 3; 5, 15, 4; id. Ac. 2, 4, 10; id. de Or. 2, 50, 202; Verg. A. 9, 246 et saep.—

huc (access. form hoc), v. huc.

hīc, haec, hoc ( gen. hujus, monosyl., Plaut. Am. prol. 51; 96; 1, 1, 115; dat. huic, Sidon. Carm. 7, 145; Avien. Descr. Orb. 22; dat. sing. fem. hae rei, Cato, R. R. 14, 3; acc. HONC for hunc, C. I. L. 1, 32; nom. plur. hic, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 4, 230 = Ann. v. 414 Vahl.; Varr. L. L. 6, § 73 Mull.; fem. haec, v. infra, B. init.; dat. and abl. hibus, Plaut. Curc. 4, 2, 20; cf. Varr. L. L. 8, § 78 Mull.; v. Neue, Formenl. 2, p. 203 sqq.), pron. demonstr. [from the pronom. root i (whence also comes is), with the demonstr. suffix ce ] points to something near or present, or which is conceived of as present, this.

With subst.:

hic homo sanus non est,

Plaut. Am. 1, 1, 246:

rapidus fluvius est hic, non hac temere transiri potest... apud hunc fluvium, etc.,

id. Bacch. 1, 1, 53:

quid praeclarum putet in rebus humanis, qui haec deorum regna perspexerit? etc.,

Cic. Rep. 1, 17:

genus hoc,

id. ib. 1, 25:

hoc avunculo, atque in hac tam clara re publica natus,

id. ib. 1, 19; cf.:

quorum singuli saluti huic civitati fuerunt, et qui sunt procul ab aetatis hujus memoria,

id. ib. 1, 1:

his libris,

id. ib. 1, 7:

hae feriae,

id. ib. 1, 9; 1, 20; cf.:

hoc otio,

id. ib. 9 fin.:

haec caelestia vel studiosissime solet quaerere,

id. ib. 1, 10:

ad haec cituma,

id. ib. 1, 21:

hic vir,

Liv. 7, 39, 12.—

Absol. (cf. Krebs, Antibarb. p. 520):

hic insidiantes vigilant, Enn. l. l.: hi domum me ad se auferent,

Plaut. Men. 5, 2, 94: non mihi videtur, quod hi venerunt, alius nobis sermo esse quaerendus, sed agendum accuratius, et dicendum dignum aliquid horum auribus, Cic. Rep. 1, 13:

feceris (ut etiam pro his dicam) nobis gratum omnibus,

id. ib. 1, 21 fin.:

hoc ubi Amphitruo erus conspicatus est, etc.,

Plaut. Am. 1, 1, 87:

docere hoc poterat ille homines paene agrestes, et apud imperitos audebat haec dicere,

Cic. Rep. 1, 15:

dixerat hoc ille, cum, etc.,

id. ib. 1, 12:

haec Scipio cum dixisset,

id. ib. 1, 11:

haec plurimis a me verbis dicta sunt, etc.,

id. ib. 1, 7.—

More emphatic, in the original full form, hīce, haece, hōce (not, as formerly written, hicce, haecce, hocce; in gen. sing. HVIVSQVE; in nom. plur. hisce, like ieis = ei, and ques = qui, see below; and apocopated in nom. plur. fem. haec for haece, and in gen. plur. horunc, harunc, for horunce, harunce);

and, with the interrogative particle, hicine, haecine, hocine (mostly ante - class.): hoce haud dubium est quin, etc.,

Ter. And. 2, 3, 17:

eum hinc profugiens vendidit in Alide Patri hujusce,

Plaut. Capt. prol. 10; so,

hujusce,

id. Poen. prol. 120; 5, 4, 76; 87; cf.:

atque hujusce rei judicium jam continuo video futurum,

Cic. Div. in Caecil. 14, 47:

hisce homines ubi habitent,

Plaut. Trin. 4, 2, 36; v. Ritschl ad h. l.; so,

hisce,

id. Ps. 1, 5, 125; id. Capt. prol. 35 Fleck.; id. Rud. 2, 1, 5 ib., and perh. also id. Mil. 4, 8, 24 (Ritschl, hice): hice, Att. ap. Non. 15, 29 (Trag. Rel. v. 122 Rib.); Ter. Eun. 2, 2, 38:

haec aedes,

Plaut. Most. 2, 1, 53; 3, 1, 117; so,

haec sunt atque aliae multae in magnis dotibus Incommoditates,

id. Aul. 3, 5, 58:

haec (puellae),

Ter. Eun. 3, 5, 34:

haec sententiae,

Cic. Tusc. 1, 11, 22; 3, 34, 84; Lucr. 3, 601; Verg. G. 3, 305; cf. Bentl. Ter. Hec. 5, 2, 24:

aliut posticum harunce aedium,

Plaut. Stich. 3, 1, 41; cf.:

harunc aedium,

id. Most. 2, 1, 57:

sine opera tua nihil di horunc facere possunt,

id. Cist. 1, 1, 53:

horunc,

id. Poen. 3, 1, 48; Ter. Hec. 1, 2, 97; id. Phorm. 3, 2, 33:

cedo signum, si harunc Baccharum es,

Plaut. Mil. 4, 2, 25:

harunc aedium,

id. Merc. 5, 1, 3:

hisce ego Placidum ted hodie reddam,

id. Curc. 5, 3, 48; cf.:

quid dicam hisce, incertus sum,

Ter. Hec. 3, 4, 36:

tu ab hisce rebus animum avoca,

Sulp. in Cic. Fam. 4, 5, 5; so,

hisce,

Plaut. Cas. 2, 7, 13; id. Most. 1, 3, 81; 1, 4, 23; 2, 2, 71; 4, 2, 35 et saep.: Thr. Tu hosce instrue. Gn Illuc est sapere! ut hosce instruxit, Ter. Eun. 4, 7, 11; so,

hosce,

id. ib. 1, 2, 71; id. Heaut. 3, 2, 3; 4, 5, 4; id. Ad. 5, 7, 5; id. Phorm. 4, 3, 4:

apud hasce aedes,

Plaut. Am. 1, 1, 194; so,

hasce,

id. As. 2, 3, 1; id. Aul. 2, 4, 2; 2, 8, 15; id. Capt. 4, 2, 51; id. Bacch. 4, 6, 17 et saep.—

With the interrog. particle: hicin' Achilles est?

Plaut. Mil. 1, 1, 61; so,

hicinest?

id. Pers. 5, 2, 49; cf.:

hicine vir patriae natus usquam nisi in patria morietur?

Cic. Mil. 38, 104 et saep.:

haecine,

Plaut. Am. 1, 1, 206; id. Ep. 4, 2, 5; 5, 1, 15; id. Pers. 4, 3, 75; Ter. Hec. 5, 2, 5; id. Phorm. 5, 8, 24:

huncine hominem,

Plaut. Ps. 1, 2, 68; cf.:

huncine hominem! hancine impudentiam! judices, hanc audaciam!

Cic. Verr. 2, 5, 25, § 62:

hocine hic pacto potest Inhibere imperium magister?

Plaut. Bacch. 3, 3, 43:

o Juppiter, hoscine mores!

Ter. Ad. 4, 7, 40:

hacine victoria sola aut hac praeda contenti estis futuri,

Liv. 10, 17, 5; Ter. Hec. 3, 1, 3;

so in the shorter form, hicne,

Cic. Rosc. Am. 48, 141:

ex hocne equo,

id. Fat. 3, 5:

cum hocne,

id. Att. 9, 7, 3:

ex hacne natura,

id. Tusc. 1, 25, 62: haece locutus, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 239 Vahl.) al.—So, Fortuna hujusce diei, as a particular deity, Cic. Leg. 2, 11, 28; Plin. 34, 8, 19, § 54;

in inscrr. also written HVIVSQVE DIEI,

Inscr. Orell. 5; cf.:

HVIVSQ. LOCI,

id. ib. 1580; 2300;

and HOIVSQVE AEDIS ERGO,

id. ib. 2488.—

With other pronouns:

hos eosdem motus perturbationes dixerimus,

Cic. Tusc. 3, 4, 7; cf.:

cum idem hoc visum diceretur,

id. Rep. 1, 14:

hoc idem fit in reliquis civitatibus,

Caes. B. G. 7, 15, 2; id. B. C. 1, 74, 5; Quint. 8, 4, 17:

haec eadem centurionibus tribunisque militum mandabant,

Caes. B. G. 7, 17 fin.:

haec eadem genera,

Quint. 6, 3, 54:

hoc ipsum civile jus,

Cic. Rep. 1, 2:

sed hoc ipsum ex superiore pendet quaestione,

Quint. 2, 1, 8; 8, 3, 45:

ad hunc eum ipsum,

Cic. Ac. 1, 1, 2 Goer. N. cr.; cf.:

idem hoc ipsum,

id. Tusc. 5, 9, 26:

huic illi legato,

id. Fl. 22, 52:

hunc illum fatis Portendi generum,

Verg. A. 7, 255; cf.:

hic est enim ille vultus semper idem, quem, etc.,

Cic. Tusc. 3, 15, 31:

hic est ille status quantitatis,

Quint. 7, 4, 15: haec est illa, quae deinôsis vocatur, id. 6, 2, 24:

hujus istius facti stultitia,

Cic. Rab. Post. 9, 24:

ista haec epigrammata,

Sid. Ep. 2, 10: hunc talem virum, Cic. fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 3:

callidum quendam hunc,

Cic. de Or. 1, 50, 218.—

Opp. to ille, iste, less freq. to hic, alter, alius, etc., this, the latter, to indicate the nearer object (which is to be determined not so much by the phraseology as by the thought; so that hic may refer to that noun whose position in the sentence is the more remote, but which is the most closely connected with the speaker, and of the most importance to him, in which case it is to be rendered by that, the former, etc.):

ejusdem esse, qui in illa re peccarit, hoc quoque admisisse,

Cic. Inv. 2, 16, 50:

in his undis et tempestatibus ad summam senectutem maluit jactari, quam in illa tranquillitate atque otio jucundissime vivere,

id. Rep. 1, 1:

si deerunt haec remedia, ad illa declinandum est,

Quint. 7, 2, 30:

cum hic testamento, ille proximitate nitatur,

id. 3, 6, 95:

in his judicem sibi, in illis alii credere,

id. 5, 7, 33:

haec pars perorationis accusatori patronoque ex aequo communis est. Affectibus quoque iisdem fere utuntur: sed varius hic, ille saepius ac magis,

id. 6, 1, 8; cf. id. 6, 2, 12; 17:

cum tu ista caelestia de Scipione quaesieris, ego autem haec, quae videntur ante oculos, esse magis putem quaerenda,

Cic. Rep. 1, 19; id. Fam. 2, 11, 1:

iisdem enim hic sapiens, de quo loquor, oculis, quibus iste vester, caelum, terram, mare intuebitur,

id. Ac. 2, 33, 105:

si hoc loco scripsisset, isto verbo usus non esset, non isto loco verbum istud collocasset,

id. Inv. 2, 41, 121:

has igitur tot sententias ut omittamus, haec nunc videamus, quae diu multumque defensa sunt,

id. Ac. 2, 42, 130:

Caesar facile diceret: Hic versus Plauti non est, hic est,

this... that, id. Fam. 9, 16, 4:

ego hoc dico. adversarius hoc,

Quint. 4, 4, 8:

vendidit hic auro patriam... Hic thalamum invasit natae,

Verg. A. 6, 621 sq.:

hi molium objectus, hi proximas scaphas scandere,

Tac. A. 14, 8:

quid responsuri sint adversarii his et his... cum sciret haec et haec,

Quint. 6, 1, 3 sq.:

interim quaeritur: hoc an hoc? furtum an sacrilegium?

id. 7, 3, 9:

alter (Roscius) plurimarum palmarum vetus ac nobilis gladiator habetur, hic autem nuper se ad eum lanistam contulit,

Cic. Rosc. Am. 6, 17:

occupat hic collem, cymba sedet alter adunca,

Ov. M. 1, 293.—

Referring to that which in the speaker's mind is the nearer object, although by the position of the words it is the more remote: quam ob rem cave Catoni anteponas ne istum quidem ipsum, quem Apollo sapientissimum judicavit (i. e. Socratem): Hujus enim (i. e. Catonis, of the former) facta, illius (i. e. Socratis) dicta laudantur, Cic. Lael. 2, 10; id. Rosc. Com. 2, 7:

hanc posteriorem (artem) et Stoici et Peripatetici, priorem autem illi (i. e. Peripatetici) egregie tradiderunt, hi (i. e. Stoici) ne attigerunt quidem,

id. Fin. 4, 4, 10:

hoc Cicero atque Asinius certatim sunt usi: pro Scauro hic, ille pro filio,

Quint. 6, 1, 21; 3, 10, 1:

melior tutiorque est certa pax quam sperata victoria: haec in tua, illa in deorum manu est,

the former... the latter, Liv. 30, 30, 19:

quocumque aspicio, nihil est, nisi pontus et aer: Fluctibus hic tumidus, nubibus ille minax,

Ov. Tr. 1, 2, 24; id. M. 1, 697.—

In the neutr. sing. subst., with gen.:

quid hoc hominist?

Plaut. Am. 2, 1, 26; cf. Ter. Eun. 3, 4, 8:

quid hoc morbi est?

id. ib. 2, 1, 19:

quid hoc est negoti?

id. Ad. 4, 5, 71; cf. id. Eun. 3, 4, 6:

hoc fructi pro labore ab his fero,

id. Ad. 5, 4, 16:

edormiscam hoc villi,

id. ib. 5, 2, 11:

hoc commodi est, quod, etc.,

Cic. Rosc. Am. 32, 91:

hoc copiarum in Hispanias portatum est,

Liv. 42, 18, 7:

hoc servitutis injunxisse, ut, etc.,

id. 5, 2, 8:

hoc intervalli datum res tranquillas in urbe fecit,

id. 3, 25, 4:

hoc consilii,

id. 5, 39, 6:

hoc solacii,

id. 30, 13, 13:

hoc noctis,

Plaut. Am. 1, 1, 2; 11; 136.—

Hoc with verbs impers., pleonast. as a subject (ante-class.):

eamus, Amphitruo: lucescit hoc jam,

there is daybreak, Plaut. Am. 1, 3, 45: luciscit hoc jam, [p. 853] Ter. Heaut. 3, 1, 1:

lucet hoc,

Plaut. Mil. 2, 2, 63; cf. id. Curc. 1, 3, 26.—

Pregn. (qs. pointing to something with the finger), this, this... here (ante-class. and poet.); most freq. of the speaker himself, like the Gr. hode, for ego:

hic homost omnium hominum praecipuos,

Plaut. Trin. 5, 1, 1:

hic si quid nobis forte adversi evenerit, tibi erunt parata verba, huic homini verbera,

Ter. Heaut. 2, 3, 115; so,

huic homini, i. q. mihi,

Plaut. Ep. 1, 2, 38:

hic homo, i. q. ego,

id. Curc. 2, 1, 33:

hunc hominem, i. q. me,

Plaut. Bacch. 4, 4, 1; Hor. S. 1, 9, 47; cf.:

vin' tu huic seni auscultare?

Ter. Ad. 5, 7, 8; id. And. 2, 1, 10; Tib. 2, 6, 7:

haec res,

my property, Plaut. Trin. 2, 4, 106:

hunc in collum,

my neck, id. Pers. 4, 6, 9 Brix (Ritschl, huc): ni haec praesensisset canes, this dog, = ego, id. Trin. 1, 2, 135 Brix ad loc.—In neutr. absol.: tu quod te posterius purges hanc injuriam mihi nolle Factam esse, hujus non faciam, not so much, i. e. not the least, Ter. Ad. 2, 1, 9.—

With reference to time, of this time, now present, actual, this:

cena hac annona est sine sacris hereditas,

in the present scarcity, Plaut. Trin. 2, 4, 83:

sed nondum haec, quae nunc tenet saeculum, neglegentia deum venerat,

Liv. 3, 20:

his temporibus,

Cic. Fam. 13, 77, 1:

M. Cato, hujus nostri Catonis pater,

id. Off. 3, 16, 66; cf.:

si potius ad antiquorum diligentiam, quam ad horum luxuriam dirigas aedificationem,

Varr. R. R. 1, 13, 6 sq.:

etenim qui haec vituperare volunt, Chrysogonum tantum posse queruntur,

the present times, Cic. Rosc. Am. 48, 138:

ne horum quidem magnificentia operum,

Liv. 1, 55 fin.;

very rarely of time just ended: ante hos annos quadraginta,

Plin. 14, 22, 28, § 143:

ante hos sex menses,

Phaedr. 1, 1, 10:

ante hoc triduum,

Front. Ep. ad M. Caes. 2, 5 init.; Aug. Serm. 270, 3.

Very freq. referring to a thought that follows, and which may be expressed by a relative sentence, or by a sentence denoting the object, cause, or effect; with qui, quae, quod, an acc. and inf., quod, ut, ne, etc. (more clearly indicative than the determinative, is, ea, id; though freq. confounded with it in MSS. and editt.).

With relat. clause:

Qui hodie fuerim liber, eum nunc potivit pater Servitutis: hic, qui verna natust, conqueritur,

Plaut. Am. 1, 1, 24; cf.:

eos, qui, etc.... his, qui, etc.... longe duco esse anteponendos,

Cic. Rep. 1, 2:

neque his contentus sum, quae de ista consultatione scripta nobis summi ex Graecia homines reliquerunt, neque ea, quae mihi videntur, anteferre illis audeo,

id. ib. 1, 22:

non est tibi his solis utendum existimationibus ac judiciis, qui nunc sunt, hominum, sed iis etiam, qui futuri sunt,

id. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:

quis hic est homo, quem ante aedis video hoc noctis?

Plaut. Am. 1, 1, 136:

unde in laboribus et periculis fortitudo? nempe ab his, qui, etc.,

Cic. Rep. 1, 2; 1, 17:

haec quae sunt in hoc genere,

id. ib. 1, 11:

mundus hic totus, quod domicilium di nobis dederunt,

id. ib. 1, 13:

hoc autem sphaerae genus, in quo, etc.,

id. ib. 1, 14;

1, 16: in his libris, quos legistis,

id. Leg. 1, 9, 27; cf. id. Div. 1, 3, 5:

quam quisque norit artem, in hac se exerceat,

id. Tusc. 1, 18, 41 et saep.:

lepide ipsi hi sunt capti, suis qui filiis fecere insidias,

Plaut. Bacch. 5, 2, 90; cf. Cic. Tusc. 2, 1, 3; id. N. D. 1, 40, 113:

servi, qui, cum culpa carint, tamen malum Metuont, hi solent esse eris utibiles,

Plaut. Most. 4, 2, 2 sq.; cf. Cic. Rep. 1, 19:

de Bruti amore etsi mihi nihil novi adfers: tamen hoc audio libentius, quo saepius,

id. Att. 13, 36 fin.; cf.:

is porro, quo generosior celsiorque est, hoc majoribus velut organis commovetur,

Quint. 1, 2, 30:

hoc primum videamus, quidnam sit, de altero sole quod nuntiatum est in senatu, etc.,

Cic. Rep. 1, 10; 1, 24:

mire tractat hoc Cicero pro Milone quae facturus fuerit Clodius, si praeturam invasisset,

Quint. 9, 2, 41.—

With acc. and inf.:

erat tunc haec nova et ignota ratio, solem lunae oppositum solere deficere,

Cic. Rep. 1, 16:

sed hoc vir excellenti providentia sensit ac vidit, non esse opportunissimos situs maritimos urbibus iis, quae, etc.,

id. ib. 2, 3:

hoc tantum admiror, Flavum, etc.,

Quint. 7, 4, 40; 11, 1, 22:

unum hoc definio, tantam esse necessitatem virtutis, etc.,

Cic. Rep. 1, 1: hoc simul accipe dictum: Quorum..., Eorundem libertati me parcere certum est, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 204 Vahl.); cf.

with appositive clause: sic hoc proloquar: Principio, ut illo advenimus, Continuo Amphitruo delegit viros, etc.,

Plaut. Am. 1, 1, 48:

ut hoc: Non debes alienam uxorem optare,

Quint. 7, 1, 25; cf. id. 9, 4, 97; 9, 2, 32.—

With quod or quia:

maxime hoc mihi mirum videri solet, quod, qui tranquillo mari gubernare se negent posse, etc.,

Cic. Rep. 1, 6:

quaesierat ex me Scipio, quidnam sentirem de hoc, quod duo soles visos esse constaret,

id. ib. 1, 13; Quint. 9, 1, 1:

propter hoc ipsum ostendenda non sunt, quod apparent,

id. 12, 9, 6:

nostri primo integris viribus fortiter repugnare... sed hoc superari, quod diuturnitate pugnae, etc.,

in this that, herein that, Caes. B. G. 3, 4, 3; cf. Quint. 8, 3, 30:

hoc ipso fidem detrahimus illis, quod sint tam gravia,

id. 9, 2, 53:

hoc ipso, quod,

id. 4, 1, 54; 5, 11, 41; 6, 2, 16 et saep.: consilio vestro utar libenter, et hoc libentius, quod, etc., Caes. ap. Cic. Att. 9, 8, C, 1; cf.:

id hoc facilius eis persuasit, quod undique loci natura Helvetii continentur,

Caes. B. G. 1, 2, 3:

hoc esse miseriorem gravioremque fortunam Sequanorum quam reliquorum, quod soli, etc.,

id. ib. 1, 32, 4; Quint. 5, 7, 22:

hoc magis, quod (al. quia) illic ut litigatores loquimur frequentius,

id. 6, 2, 36:

hoc sese excruciat animi, Quia leno ademit cistulam ei,

Plaut. Rud. 2, 3, 57:

quod hoc etiam mirabilius debet videri, quia, etc.,

Cic. de Or. 1, 3, 12; cf.:

hoc sunt exempla potentiora, quia, etc.,

Quint. 10, 1, 15.—

With ut or ne:

nunc hoc me orare a vobis jussit Juppiter, ut conquistores, etc.,

Plaut. Am. prol. 64; cf.:

hoc quoque etiam mihi in mandatis dedit, Ut conquistores, etc.,

id. ib. 81:

atque hoc evenit In labore atque in dolore, ut mors obrepat interim,

id. Ps. 2, 3, 19:

nec enim hoc suscepi, ut, etc.... neque hoc polliceor me facturum, ut, etc.,

Cic. Rep. 1, 24:

neque enim hac nos patria lege genuit aut educavit, ut... sed ut, etc.,

id. ib. 1, 4;

for which: homines sunt hac lege generati, qui tuerentur, etc.,

id. ib. 6, 15:

quare hoc animo in nos esse debebis, ut aetas nostra, etc.,

id. Fam. 2, 1 fin.; id. Off. 3, 5, 22; id. Rep. 1, 12:

plurimum in hoc laboris exhausimus, ut ostenderemus, etc.,

Quint. 8 praef. § 6; cf.:

habenda fides est vel in hoc, ut, etc.,

id. 11, 2, 51; so,

in hoc, ut,

id. 6, 3, 15; 10, 3, 29: hoc erit tibi argumentum semper in promptu situm: Ne quid exspectes amicos, quod tute agere possies, Enn. ap. Gell. 2, 29 fin. (Sat. v. 37 Vahl.); so,

in hoc scilicet, ne suspectus his foret,

Vell. 2, 41 fin. —

Hoc est serves to annex a more particular explanation of what has been said, that is, that is to say, namely:

in hac causa dicam de eo prius, quod apud vos plurimum debet valere, hoc est, de voluntate eorum, quibus injuriae factae sunt,

Cic. Div. in Caecil. 4, 11:

quadriennium, hoc est, ex quo tempore fundus veniit,

id. Caecin. 7, 19; 34, 100:

cum honos agebatur amplissimus familiae vestrae, hoc est, consulatus parentis tui,

id. Sull. 17, 49; id. Fam. 5, 12, 8:

primum quaero, qua ratione Naevius susceptum negotium non transegerit, hoc est, cur bona non vendiderit,

id. Quint. 24, 76 et saep.—Sarcastically:

ut haberet (Clodius) ad praeturam gerendam, hoc est, ad evertendam rem publicam plenum annum,

Cic. Mil. 9, 24:

at quam crebro usurpat Et consul et Antonius! Hoc est dicere: Et consul et homo impudicissimus, Et consul et homo nequissimus,

id. Phil. 2, 28, 70.—

Hoc est or ĕrat, quod, with the accessory idea of indignation or reproach, is or was it for this that, etc.:

hoc erat, alma parens, quod me per tela, per ignis Eripis, ut mediis hostem in penetralibus... cernam?

Verg. A. 2, 664; Petr. 93.—Hence,

hāc, in this place, on this side, this way, here (class.): nunc Juppiter hac stat, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 263 Vahl.); imitated by Verg. A. 12, 565: Ar. Hac quidem non venit. Le. Angiporto Illac per hortum circuit clam, Plaut. As. 3, 3, 151:

nunc hac An illac eam, incerta sum consili,

id. Rud. 1, 3, 30:

plenus rimarum sum: hac atque illac perfluo,

Ter. Eun. 1, 2, 25; cf.:

hac illac circumcursa,

id. Heaut. 3, 2, 1; and: mox hac atque illa rapti, Tac. Agr. 28:

sequere hac, reducam te ubi fuisti,

this way, hither, Plaut. Capt. 3, 5, 106; id. As. 4, 2, 1; id. Men. 4, 1, 4; id. Poen. 1, 2, 116; id. Rud. 1, 2, 94; cf.:

sequere hac me intus ad Glycerium nunc,

Ter. And. 5, 6, 14:

sequere me ergo hac intro,

id. Ad. 4, 3, 18:

i hac mecum intro,

Plaut. Bacch. 5, 2, 56; 62; Ter. Ad. 4, 2, 35 sq.:

quin igitur ad illa spatia nostra pergimus?... Nos vero: et hac quidem adire si placet, per ripam et umbram,

Cic. Leg. 1, 4, 14:

ab oppido declivis locus tenui fastigio vergebat. Hac nostris erat receptus,

Caes. B. C. 1, 45, 5; 2, 2, 3.—Hac-hac, for hac-illac ( poet.):

namque videbat, uti bellantes Pergama circum Hac fugerent Grai, Hac Phryges,

Verg. A. 1, 467 sq.; Prop. 1, 3, 13; rarely in full form with the interrog. particle ne:

utrum hacin feriam an ab laeva latus?

Plaut. Cist. 3, 10 (cf. Ladewig, Anal. Scaen. p. 22). —

hīc (old form heic; and with the interrog. part. ne, hicine), adv. loci, in this place, here.

In space.

Lit.:

hos quos videtis stare hic captivos duos, etc.... Senex qui hic habitat, etc.,

Plaut. Capt. prol. 1 sq.:

ego jam dudum hic adsum,

Ter. Eun. 4, 6, 5:

quem praestolare hic ante ostium?

id. ib. 5, 6, 5:

hic propter hunc adsiste,

id. Ad. 2, 1, 15:

hic tui omnes valent,

Cic. Fam. 6, 20, 3:

non modo hic, ubi, etc... sed, ubicumque, etc.,

id. Verr. 2, 5, 55, § 143:

mons ibi arduus Nomine Parnasus... hic ubi Deucalion... parva rate vectus adhaesit,

Ov. M. 1, 319:

hic (sc. Carthagine) illius (Junonis) arma, Hic currus fuit,

Verg. A. 1, 16 et saep.: Pa. Philocomasium hicine etiam nunc est? Pe Quom exibam, hic erat, Plaut. Mil. 2, 2, 25; cf.: Ch. Ubi ego sum? hicine an apud mortuos? Eut. Neque apud mortuos neque hic es, id. Merc. 3, 4, 17:

hicine,

id. Cist. 1, 1, 21; 4, 2, 80; Ter. Ad. 2, 1, 29 al.: Da. Cedo fenus, redde fenus, fenus reddite, etc.... Tr. Fenus illic, fenus hic, Plaut. Most. 3, 1, 76:

facile hic plus mali est, quam illic boni,

Ter. And. 4, 3, 5; cf. id. Hec. 2, 1, 20:

hic segetes, illic veniunt felicius uvae,

Verg. G. 1, 54:

hic, illic, ubi mors deprenderat, exhalantes,

Ov. M. 7, 581 (cf. Krebs, Antibarb. p. 519).—With gen.:

hic proxume viciniae,

in this neighborhood, Plaut. Mil. 2, 3, 2:

modo vidi virginem hic viciniae miseram,

Ter. Phorm. 1, 2, 45.—With ne: hicine libertatem aiunt aequam esse omnibus? is it here that, etc., Ter. Ad. 2, 1, 29 (cf. hic, I. B. fin.).—

Transf., in this affair, on this occasion, in this particular, herein, here:

hic, quantum in bello fortuna possit, cognosci potuit,

Caes. B. G. 6, 35, 2; Cic. Verr. 1, 16, 49:

hic tu tabulas desideras Heracliensium publicas,

id. Arch. 4, 8; cf.:

hic vos dubitabitis, judices,

id. Verr. 2, 2, 44, § 109:

hic miramur, hunc hominem tantum excellere ceteris? etc.,

id. de Imp. Pomp. 13, 39:

hic jam plura non dicam,

id. ib. 9, 24; id. Planc. 41, 99; id. Verr. 2, 1, 26, § 66 (cf. II. fin. infra):

hic, ubi opus est, non verentur: illic, ubi nihil opus est, ibi verentur,

Ter. And. 4, 1, 14:

ut cum hic tibi satisfecerimus, istic quoque nostram in te benevolentiam navare possimus,

Cic. Fam. 3, 10, 3.—Referring to the noun whose position in the sentence is the most remote (cf. I. D. 2.):

alterius ducis causa melior videbatur, alterius erat firmior: hic omnia speciosa, illic valentia,

Vell. 2, 49, 3.—

Of time, i. q. nunc or tum, now, here; then, hereupon, at this time, at this juncture:

hic reddes omnia,

Ter. And. 2, 3, 15:

hic ego quid praedicem?

Cic. Sest. 5, 12; id. Cat. 1, 10, 26:

hic cum uterque me intueretur,

id. Fin. 2, 1, 1; so,

hic cum,

id. Tusc. 5, 20, 60; Nep. Milt. 3, 3:

hic tum Fabricius frequentes eos ad me domum adduxit,

Cic. Clu. 17, 49; so, hic tum, id. ib 20, 56; 27, 73; id. Verr. 2, 1, 26 §

66 al.: hic regina gravem poposcit pateram,

Verg. A. 1, 728.—So very freq. to introduce the beginning of a speech: hic Laelius (inquit); hic Philus;

hic Scipio, etc.,

Cic. Rep. 1, 13, 23; 24 sq.; id. Fam. 1, 9, 10; 3, 8, 3; 5, 15, 4; id. Ac. 2, 4, 10; id. de Or. 2, 50, 202; Verg. A. 9, 246 et saep.—

huc (access. form hoc), v. huc.