-
1 adulter
adulter tera, adj. [ad + 2 AL-], adulterous, unchaste: coniunx, O.: crines, seductive, H. — As subst, m. and f an adulterer, adulteress: sororis, adulterous seducer of: Lacaena, i. e. Helen, H.— A paramour, seducer, H.* * *Iadultera, adulterum ADJimpure/adulterated; mixed/crossbred (plant); adulterous, unchaste; of adulterer; forged/counterfeit; debased (coinage)IIadulter clavis -- skeleton/false key
adulterer; illicit lover, paramour; offspring of unlawful love, bastard (eccl.) -
2 aerārius
aerārius adj. [aes], of copper, of bronze, made of copper; hence, of copper money: fabula, a twopenny story. — Of mines: structurae, Cs.— Of money, pecuniary: ratio, the rate of exchange, current value of coin. — Of the public treasury: tribuni, in charge of disbursements.* * *Ilowest class citizen, pays poll tax but cannot vote/hold office; coppersmithIIaeraria, aerarium ADJof/concerned with copper/bronze/brass; of coinage/money/treasury; penny-ante -
3 aerārius
aerārius ī, m a resident who pays a polltax, but cannot vote nor hold office. The censors could degrade citizens to this class; hence, aerarium alqm facere, L.: alqm in aerariis relinquere: qui te ex aerariis exemit.* * *Ilowest class citizen, pays poll tax but cannot vote/hold office; coppersmithIIaeraria, aerarium ADJof/concerned with copper/bronze/brass; of coinage/money/treasury; penny-ante -
4 Monēta
Monēta ae, f [moneo], the mother of the Muses, C.— A surname of Juno, as the goddess of recollection, C., L., O.—(Because money was coined in the temple of Juno Moneta), a place for coining money, mint, C.— Coined money, coin, money, O.— A stamp, die (late); hence, Communi carmen monetā, of the common stamp, Iu.* * *money/coinage; die on which coin is struck, stamp; mint, temple striking coins -
5 nummārius
nummārius adj. [nummus], of money, money-, pecuniary: difficultas: theca, money-box: res, the coinage: lex, against forgery.—Bribed, venal, mercenary: iudices: interpres pacis.* * *nummaria, nummarium ADJof/belonging to money; bribed with money, venal -
6 vitium
vitium ī, n [VI-], a fault, defect, blemish, imperfection, vice: vitium (appellant), cum partes corporis inter se dissident: corporis, O.: si nihil est in tecto vitii: si aedes conruerunt vitiumve fecerunt, have been damaged: vitio moriens sitit aëris herba, V.—A defect in the auspices, unfavorable sign, impediment: divinare, quid in castris vitii obvenisset, L.: vitio navigare: comitiorum solum vitium est fulmen.—In coinage, base metal, alloy: ignis vitium metallis Excoquit, O.—Fig., a fault, defect, blemish: acutius vitia in dicente quam recta videre: Et illud mihi vitiumst maximum, my greatest fault, T.: animadverso vitio castrorum, i. e. the unfavorable situation, Cs.: milites conflictati et tempestatis et sentinae vitiis, the injurious effects, Cs.—A moral fault, failing, error, offence, crime, vice: legibus proposita sunt supplicia vitiis: Virtus est vitium fugere, H.: ne sibi vitio verterent, quod abesset, i. e. blame him. —A crime against female chastity, violation: Quoi misere per vim vitium obtulerat, T.: vitium auctore redemit, O.* * *fault, vice, crime, sin; defect -
7 adulterator
-
8 nomisma
coin/piece of money; coinage; token/voucher; medal (L+S); stamp; image on coin -
9 numisma
coin/piece of money; coinage; token/voucher; medal (L+S); stamp; image on coin -
10 nummisma
coin/piece of money; coinage; token/voucher; medal (L+S); stamp; image on coin -
11 nummarius
nummārius (so acc. to the better MSS., others nūmārius), a, um, adj. [nummus], of or belonging to money, money-.I.Lit.:II.difficultas nummaria,
pecuniary difficulty, Cic. Verr. 2, 2, 28, § 69; cf.:difficultas rei nummariae,
id. ib. 2, 4, 6, §11: theca nummaria,
a money-box, coffer, id. Att. 4, 7, 2: arca, Nov. ap. Non. 495, 25:res,
the coinage, Cic. Off. 3, 20, 86:lex Cornelia nummaria,
passed by Sylla against forgery, id. Verr. 2, 1, 42, § 100:poena,
a fine, Dig. 4, 8, 11; Paul. Sent. 5, 6, 9.—Transf., bribed with money, venal, mercenary:judices,
Cic. Att. 1, 16, 8; id. Clu. 28, 75:varia judicum genera: nummarii pauci, sed omnes irati,
id. ib. 27, 75:judicium,
id. Verr. 2, 3, 57, § 131:interpres pacis,
id. Clu. 36, 101:tribunal,
Sen. Ben. 1, 9, 4. -
12 vitium
vĭtĭum, ii ( gen. plur. vitiūm, Titin. ap. Non. p. 495, 13), n. [from the same root with vieo, vitis, vitta; prop. a twist; hence], a fault, defect, blemish, imperfection, vice (syn. menda).I.Lit.: quomodo autem in corpore est morbus, est aegrotatio, est vitium: sic in animo. Morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium, cum partes corporis inter se dissident;II.ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas. Itaque illa duo, morbus et aegrotatio, ex totius valetudinis corporis conquassatione et perturbatione gignuntur: vitium autem integrā valetudine ipsum ex se cernitur,
Cic. Tusc. 4, 13, 29:corporis,
Plaut. Most. 1, 3, 118; Ov. F. 4, 148:mancipii,
Dig. 21, 1, 1, § 6:jumenti,
ib. 21, 1, 38 init. —In buildings, a breach, defect:si nihil est in parietibus aut in tecto vitii,
Cic. Fam. 9, 15, 5; cf.:si aedes corruerunt vitiumve fecerunt,
have received damage, become damaged, id. Top. 3, 15.—In plants, a blemish, vice:sive illis (agris) omne per ignem Excoquitur vitium atque exsudat inutilis umor,
Verg. G. 1, 88:vitio moriens sitit aëris herba,
id. E. 7, 57.—In fruits, the useless part, the core:vitiumque cinctum fructu,
Plin. 15, 28, 34, § 112.—Trop.A.In gen., a fault, defect, blemish:B.acutius atque acrius vitia in dicente quam recta videre,
Cic. de Or. 1, 25, 116; cf.orationis,
Quint. 1, 5, 1; 12, 1, 22:sermonis,
id. 1, 1, 13:soloecismi,
id. 1, 5, 53:ingenii,
id. 10, 1, 60:mentis,
id. 12, 1, 32:Stoicae sectae,
id. 11, 1, 70:et illud mihi vitium'st maximum,
my greatest fault, Ter. Hec. 1, 2, 37:huc si perveneris, meum vitium fuerit,
my fault, Cic. Ac. 2, 16, 49:quamvis quis fortunae vitio, non suo decexisset,
id. Phil. 2, 18, 44:honorem vitio civitatis, non suo, non sunt adsecuti,
id. Har. Resp. 26, 56:male conjecta falsa sunt, non rerum vitio, sed interpretum inscientiā,
id. Div. 1, 52, 118: animadverso vitio castrorum totā nocte munitiones proferunt, i. e. the faulty, unfavorable position (just before:natura iniquo loco castra ponunt),
Caes. B. C. 1, 81:milites item conflictati et tempestatis et sentinae vitiis,
the injurious effects, id. ib. 3, 28:sese nihil adhuc arbitrari vitio factum eorum,
id. ib. 3, 57:vini vitio atque amoris feci,
through the fault of, Plaut. Aul. 4, 10, 15.—In partic.1.A moral fault, failing, error, offence, crime, vice (the predom. signif. of the word in prose and poetry; cf.:b.scelus, delictum): nullam quidem ob turpitudinem, nullum ob totius vitae non dicam vitium, sed erratum,
Cic. Clu. 48, 133:legibus et praemia proposita sunt virtutibus et supplicia vitiis,
id. de Or. 1, 58. 247:virtus est vitium fugere, Hor. ep. 1, 1, 41: senectus est naturā loquacior, ne ab omnibus eam vitiis videar vindicare,
Cic. Sen. 16, 55:in vitio esse,
id. Off. 1, 19, 62: ne sibi vitio verterent, quod abesset a patriā, reckon it a fault, id. Fam. 7, 6, 1:te laudem Sex. Roscio vitio et culpae dedisse,
id. Rosc. Am. 16, 48; Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 2.—In respect of female chastity (whether of maidens or wives), a violation:2.quia pudicitiae hujus (Alcumenae) vitium me hic absente est additum,
Plaut. Am. 2, 2, 179:pudicitiae ejus nunquam nec vim nec vitium attuli,
id. Ep. 1, 2, 7:quoi misere per vim vitium obtulerat,
Ter. Ad. 3, 2, 10; so,offerre,
id. ib. 3, 1, 9:virginis,
id. Eun. 4, 4, 55; cf.:vitium auctore redemit,
Ov. H. 16 (17), 49.—In relig. lang., a defect in the auspices or auguries: si cui servo aut ancillae dormienti evenit, quod comitia prohibere solet, ne id quidem mihi vitium facit, Cato ap. Fest. s. v. prohibere, p. 234 fin. Müll.; Ter. Hec. prol. 2; Liv. 8, 23, 16; 4, 7, 3:3.id igitur obvenit vitium, quod tu jam Cal. Jan. futurum esse provideras,
Cic. Phil. 2, 33, 83:tabernaculum vitio captum,
id. N. D. 2, 4, 11; cf.:vitio navigare,
id. Div. 1, 16, 29:comitiorum solum vitium est fulmen,
id. ib. 2, 18, 43.—A fault of language:4.barbarismi ac soloecismi foeditas absit... haec vitia, etc.,
Quint. 1, 5, 5.—In coinage, t. t., base metal, alloy:in aurum vitii aliquid addere,
Dig. 48, 10, 9 praef.; cf.:ignis vitium metallis Excoquit,
Ov. F. 4, 785.
См. также в других словарях:
Coinage Act — is a stock short title used for legislation in the United Kingdom and the United States which relates to coinage. Contents 1 List 1.1 United Kingdom 1.2 United States … Wikipedia
coinage — coin‧age [ˈkɔɪnɪdʒ] noun [uncountable] 1. ECONOMICS the system of coins used in a country: • Britain did not use decimal coinage until 1971. ˌstandard ˈcoinage ECONOMICS a system where a coin s value is the same as the value of the metal it… … Financial and business terms
Coinage Offences Act — (with its variations) is a stock short title used for legislation in New Zealand and the United Kingdom which relates to coinage offences. The Bill for an Act with this short title may have been known as a Coinage Offences Bill during its passage … Wikipedia
Coinage — may refer to: coins, standardized as currency neologism, coinage of a new word COINage, numismatics magazine Tin coinage, a tax on refined tin ancestry Coinage, a board game See also Coining (disambiguation) Coin (disambiguation) … Wikipedia
Coinage in Anglo-Saxon England — refers to the use of coins, either for monetary value or for other purposes, in Anglo Saxon England during the Early Mediaeval period. Archaeologists have uncovered large quantities of coins dating to the Anglo Saxon period, either from hoards or … Wikipedia
Coinage — Coin age, n. [From {Coin}, v. t., cf. {Cuinage}.] 1. The act or process of converting metal into money. [1913 Webster] The care of the coinage was committed to the inferior magistrates. Arbuthnot. [1913 Webster] 2. Coins; the aggregate coin of a… … The Collaborative International Dictionary of English
coinage — [koin′ij] n. [ME < OFr coignaige] 1. the act or process of coining 2. metal money; coins 3. a system of money or metal currency 4. an invented word or expression [laser is a recent coinage] … English World dictionary
coinage — index cash, formation, invention, money, origination Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
coinage — late 14c., currency, money, from O.Fr. coignage, from coignier to coin (see COIN (Cf. coin)). Meaning act or proces of coining money is from early 15c.; sense deliberate formation of a new word is from 1690s, from a general sense of something… … Etymology dictionary
coinage — coin, currency, cash, specie, legal tender, *money … New Dictionary of Synonyms
coinage — ► NOUN 1) coins collectively. 2) the action or process of producing coins. 3) a system or type of coins in use. 4) the invention of a new word or phrase. 5) a newly invented word or phrase … English terms dictionary