-
21 continēns
continēns ntis, f [1 continens; sc. terra], a mainland, continent: in continentem legatis missis, Cs.: ex continenti, Cs.: in continente, Cs.: continentis regio, L. — Fig., in rhet., the chief point: continentia causarum.* * *Imainland; continent; forming part of a continuous massIIessential point, central argument, hinge, basis; suburbs (pl.), (outside walls)IIIcontinentis (gen.), continentior -or -us, continentissimus -a -um ADJbordering, adjacent, contiguous, next; immediately, without delay (w/in/ex); temperate, moderate, n0t indulging in excess; restrained, exhibiting restraint; close (in time); linked; continuous, unbroken, uninterrupted; homogeneous -
22 cornū
cornū ūs (acc. cornum, T., O.), n (once m, C.) [1 CAR-], a horn, antler: (animantes) cornibus armatae: tauri, O.: cornu ferit (caper), V.: luctantur cornibus haedi, V.—As a vessel: bilibre, H.—As a funnel: inserto latices infundere cornu, V.—With copia, the horn of plenty (an emblem of abundance): beata pleno Copia cornu, H.: dives meo Bona Copia cornu, O.—A horny substance, horn (poet.): solido sonat ungula cornu, V.: ora cornu indurata rigent, i. e. by the growth of horny bills, O.—A projection, protuberance, horn, point, end: flexum a cornibus arcum Tendit, i. e. from tip to tip, O.: Cornua antemnarum, tips, V.: cornua cristae, the cone (supporting the crest), V.: galeae, L.: per novem cornua lunae, months, O.: septem digestus in cornua Nilus, branches, O.: inclusam cornibus aequor, capes, O.: in cornu sedere, at the end (of the tribunal), L.—Of an army, the wing, extremity, side: dextrum, sinistrum, Cs.: equitatum in cornibus locat, S. — A bow: Parthum, V.—A bugle-horn, horn, trumpet: misit cornua, tubas: Aerea cornua, V.: Berecyntium, H.— The sides of the lyre (orig. two horns holding the strings), C.—In a constellation, The Horn: Tauri, O.: Aries cum cornibus. — Fig., a salient point, chief argument: cornua commovere disputationis. —The wing, flank: qui quasi cornua duo tenuerunt Caesaris, i. e. were his main dependence.—Power, courage, strength, might: addis cornua pauperi, H.* * *horn; hoof; beak/tusk/claw; bow; horn/trumpet; end, wing of army; mountain top -
23 dēclīnātiō
dēclīnātiō ōnis, f [declino], a bending aside, turning away, averting: tuas petitiones parvā declinatione effugi: atomi: corporis, Cu.—Fig., a turning away, avoiding, avoidance: a malis naturā declinamus; quae declinatio, etc.: laboris. — In rhet., a slight deviation (from the direct argument): a proposito: ad amplificandum.— A rejection, qualification (of a word or phrase).* * *declination/relative sky angle; latitude; compass point; inclination; bend/slope turning aside, swerve; advoidance; divergence/variation/digression; inflection -
24 dēfēnsiō
dēfēnsiō ōnis, f [defendo], a defending, defence: urbis, Cs.: defensionis locum relinquere: defensionem in novo consilio parare, S.: criminis: contra crimen: causae suae: scripta: pro Cornelio, N.: ad istam orationem brevis.* * *Idefense/protection; act of defending; argument/justification in defense, excuseIIlegal maintenance of a right; legal prosecution, punishment -
25 dēfīnītiō
dēfīnītiō ōnis, f [definio], a limiting, defining, definition, explanation: hominum et temporum: iudiciorum.* * *definition, precise description; specification; fixing/marking a boundry; classification; pronouncement, ruling; argument based on definition of term; ending/boundry/limit (L+S); limiting; explanation; which is decreed/decided -
26 deinde
deinde (in poetry two syll.), or dein (in poetry one syll.), adv. [de + locat. suffix -im + demonstr. -de].—In space, then, next, thereafter, thence: via interest perangusta, deinde paulo latior patescit campus, L.: duo binis pedibus incisim, dein membratim, etc.: iuxta Hermanduros Narisci, ac deinde Marcomanni, Ta.—In time, thereafter, afterwards, then, next, immediately: complurīs occiderunt, deinde se in castra receperunt, Cs.: latae deinde leges, L.: alia deinde alia loca petere, roam from place to place, S.: unguibus et pugnis, dein fustibus, Pugnabant, H.: deinde faciundi licentia, of repeating the offence, S.: primum suo, deinde omnium ex conspectu remotis equis, Cs.:... deinde... deinde... post... tum vero: deinde postea: post deinde, T.: deinde postremo: deinde ad extremum. — Of future time, next, the next time, then: quas ad te deinde litteras mittemus: Quae nunc deinde mora est? any longer, V. —Adding a new fact or argument, afterwards, next in order, then, besides, also: deinde etiam vereor, ne, etc.: primum... deinde (three times): primum... deinde (eight times)... postremo, C.: excellente tum Crasso, deinde Philippo, post Iulio, in the second rank.—Then, therefore, naturally, of course: qualis nostra virtus fuerit, talem deinde fortunam urbis fore, L.* * *then/next/afterward; thereon/henceforth/from there/then; in next position/place -
27 dis-putō
dis-putō āvī, ātus, āre, to weigh, examine, investigate, treat, discuss, explain: de singulis sententiis breviter: ad id: multa de sideribus, Cs.: de omni re in contrarias partes: esse in utramque partem disputatum, Cs.—To argue, maintain, insist: palam: copiose: non ita disputo, such is not my argument: qui contra disputant, opponents: pro omnibus et contra omnia: isti in eo disputant, Contaminari non decere fabulas, T.: nihil contra: contra te: quod disputari contra nullo pacto potest, cannot be disputed: quid desiderem, non quid viderim, the question is, etc. -
28 dis-suādeō
dis-suādeō suāsī, suāsus, ēre, to advise against, dissuade, oppose by argument, resist, object: cum ferret legem, dissuasimus nos: dissuadente Vercingetorige, Cs.: quam (legem): pacem, L.: captivos remittendos: de captivis: suis bellum, O.—Supin. acc.: multis dissuasum prodeuntibus, L.—Poet.: Hinc dissuadet amor, O. -
29 (effor or ecfor)
(effor or ecfor) ātus, ārī, dep. defect. [ex + for], to speak out, say out, utter, tell: effatur talia supplex, V.: O virgo, effare, V.: Incipit effari, V.: Haec effatus pater, Enn. ap. C.: Sic effata, V.: celanda effando, L. — Pass: Non potest ecfari quantum, etc., C. poët.: verba longo effata carmine, expressed, L.—Of augurs, to define, set apart, consecrate: ad templum effandum: locus templo effatus fuerat, L.—In argument, to state a proposition: quod ita effabimur, formulate. -
30 ergō (ergo, O.)
ergō (ergo, O.) subst. and adv. I. As abl. following a gen, in consequence of, on account of, because of, for the sake of (old): lessum funeris ergo habento, C. (lex): dono militari virtutis ergo donari, L. (SC.): illius ergo, V.— II. As adv., exactly, precisely: D. Mihin? S. tibi ergo, I mean just you, T.—Consequently, accordingly, therefore, then: Unus homo restituit rem... Ergo viri nunc gloria claret: Aristoteli ea prima visa sunt, ergo nata est sententia, etc.: itaque ergo incenduntur, etc., L. — In a logical conclusion, consequently, therefore: ecquis igitur qui factum improbarit? omnes ergo in culpā: num ergo dubium est quin, etc., i. e. have I not fully proved, etc.—In successive inferences: igitur... ergo... ergo... igitur, C.—In an argument, e contrario, then, therefore, so then, it is true then (always beginning the sentence): ergo illum maiores in civitatem receperunt; nos hunc eiciemus?—In a question asking an explanation, then, do you say? do you mean?: ergo in iis adulescentibus bonam spem esse dicemus, quos? etc.: dedemus ergo Hannibalem? dicet aliquis, L.: cum, quid ergo se facere vellent, percunctarentur, L.—With quid, why then?: Quid vos malum ergo me sic ludificamini? T.—In the phrase, quid ergo? what then? what follows?: quid ergo? inimici oratio me movit?: quid ergo? audacissimus ego?: quid ergo est? how then does the case stand?—In a command or exhortation, then, now, accordingly: vide ergo, hanc conclusionem probaturusne sis: desinite ergo loqui, Cs.—In resuming a thought, as I was saying; I say, then; well then: tres viae sunt ad Mutinam... tres ergo ut dixi viae.—In beginning a speech, then, now (i. e. as the occasion requires): accipite ergo animis, V. -
31 fīrmāmentum
fīrmāmentum ī, n [firmo], a strengthening, support, prop: tigna, quae firmamento esse possint, Cs.—Fig., a support, prop, stay: ordinum: accusationis: imperi: disciplinae: legionem in primam aciem firmamentum ducit, as a support, L.: firmamenta rei p., auspicia et senatus.—Of an argument, the main point.* * *support, prop, mainstay; support group -
32 frūstror
frūstror ātus, ārī, dep. [frustra], to deceive, dis appoint, trick, elude, frustrate: differendo spen impetum, L.: me ipsum: custodes, L.: Iugurthan spes frustrata, S.: sat adhuc tua nos frustratast fides, T.: numquam frustrata vocatūs Hasta meos, failed to obey, V.: inceptus clamor frustratur hiantīs, i. e. dies on their lips, V.: Cocceius vide ne frustretur.— Pass: adeo frustrata spes est, ut, etc., L.— To miss the mark, throw in vain: pauci in pluribus minus frustrati, S.— To make vain, make useless: parentum gaudia lacrimulis, Ct.: rami lento vimine frustrabantur ictūs, Cu.* * *frustrari, frustratus sum V DEPdisappoint, frustrate, deceive (w/false hope); escape/elude; baffle/evade; fail; reject; delay; rob/defraud/cheat; pretend; refute (argument); corrupt/falsify -
33 interrogātiuncula
interrogātiuncula ae, f dim. [interrogatio], a short argument, syllogism: minutae. -
34 pūgiō
pūgiō ōnis, m [PAC-], a short dagger, dirk, poniard: cruentum extollens pugionem: pugione succinctus.—Fig.: o plumbeum pugionem! O leaden dagger! i. e. O weak argument!* * * -
35 ratiōcinātiō
ratiōcinātiō ōnis, f [ratiocinor], an exercise of the reasoning powers, calm reasoning, ratiocination. ratiocinatio est diligens et considerata excogitatio.— A rational conclusion, syllogism.* * *reasoning; esp. a form of argument, syllogism -
36 respōnsiō
respōnsiō ōnis, f [respondeo], an answer, reply, refutation: alio responsionem suam derivavit: sibi ipsi responsio, to one's own argument. -
37 adstipulo
adstipulare, adstipulavi, adstipulatus V INTRANSjoin in stipulation/covenant; join in demanding; support (in an argument) -
38 adstipulor
adstipulari, adstipulatus sum V DEPjoin in stipulation/covenant; join in demanding; support (in an argument) -
39 antisophista
one who seeks to refute another, opponent in argument; counter-sophist -
40 antisophistes
one who seeks to refute another, opponent in argument; counter-sophist
См. также в других словарях:
argument — [ argymɑ̃ ] n. m. • 1160; lat. argumentum → arguer 1 ♦ Raisonnement destiné à prouver ou à réfuter une proposition, et par ext. Preuve à l appui ou à l encontre d une proposition. ⇒ raisonnement; argumentation, démonstration; preuve, raison.… … Encyclopédie Universelle
argument — ar·gu·ment n 1: a reason or the reasoning given for or against a matter under discussion compare evidence, proof 2: the act or process of arguing, reasoning, or discussing; esp: oral argum … Law dictionary
argument — ARGUMENT. s. m. Terme de Logique. Raisonnement par lequel on tire une conséquence d une ou de deux propositions. Argument en forme. Puissant argument. Argument concluant, démonstratif, pressant, invincible. Fort argument. Faux argument. Argument… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Argument Ontologique — L argument ontologique visant à prouver l existence de Dieu cherche à montrer que Dieu existe nécessairement, en vertu de la définition de ce qu est Dieu. Formulé de nombreuses fois au cours de l histoire, c est cependant à Descartes qu on le… … Wikipédia en Français
Argument De La Diagonale De Cantor — L argument de la diagonale, ou argument diagonal fut découvert par le mathématicien allemand Georg Cantor (1845 1918) et publié en 1891. Il permit à ce dernier de donner une deuxième démonstration de la non dénombrabilité de l ensemble des… … Wikipédia en Français
Argument Diagonal — Argument de la diagonale de Cantor L argument de la diagonale, ou argument diagonal fut découvert par le mathématicien allemand Georg Cantor (1845 1918) et publié en 1891. Il permit à ce dernier de donner une deuxième démonstration de la non… … Wikipédia en Français
Argument de la diagonale de cantor — L argument de la diagonale, ou argument diagonal fut découvert par le mathématicien allemand Georg Cantor (1845 1918) et publié en 1891. Il permit à ce dernier de donner une deuxième démonstration de la non dénombrabilité de l ensemble des… … Wikipédia en Français
Argument diagonal — Argument de la diagonale de Cantor L argument de la diagonale, ou argument diagonal fut découvert par le mathématicien allemand Georg Cantor (1845 1918) et publié en 1891. Il permit à ce dernier de donner une deuxième démonstration de la non… … Wikipédia en Français
Argument der menschlichen Grenzfälle — (AMG) bezeichnet in der tierethischen Literatur eine Klasse von Argumenten. Ausgegangen wird davon, dass zwischen Menschen und nichtmenschlichen Tierarten[A 1] keine scharfe Trennlinie anhand für moralische Bewertungen verwendbarer Kriterien… … Deutsch Wikipedia
argument — Argument. s. m. Terme de Logique. Raisonnement par lequel on tire une consequence d une ou de deux propositions. Argument en forme. argument probable. puissant argument. argument concluant, demonstratif, invincible, fort argument. faux argument.… … Dictionnaire de l'Académie française
argument — ARGUMÉNT, argumente, s.n. 1. Raţionament, dovadă adusă în sprijinul unei afirmaţii. 2. (mat.) Variabila (variabilă) independentă a unei funcţii. – Din fr. argument, lat. argumentum. Trimis de romac, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 ARGUMÉNT s. I. 1.… … Dicționar Român