-
1 odprawiać
глаг.• освободить• освобождать• отклонять• отправлять• уволить• увольнять* * *odprawia|ć\odprawiaćny несов. 1. отправлять;2. отсылать; велеть уйти; 3. увольнять; ср. odprawić+1. wyprawiać, ekspediować 2. oddalać
* * *odprawiany несов.1) отправля́ть2) отсыла́ть; веле́ть уйти́3) увольня́ть; ср. odprawićSyn: -
2 egzorcyzm
♂, Р. \egzorcyzmu церк. изгнание (заклинание) дьявола;odprawiać \egzorcyzmy изгонять дьявола
* * *м, P egzorcyzmu церк.изгна́ние (заклина́ние) дья́волаodprawiać egzorcyzmy — изгоня́ть дья́вола
-
3 msza
сущ.• груда• масса• месса• множество* * *msz|a♀, мн. Р. \mszay церк. месса, богослужение ň, литургия; обедня;\msza żałobna заупокойная месса, панихида; odprawiać \mszaę служить мессу (обедню); służyć do \mszay прислуживать во время мессы; \msza polowa месса под открытым небом
* * *ж, мн Р mszy церк.ме́сса, богослуже́ние n, литурги́я; обе́дняmsza żałobna — заупоко́йная ме́сса, панихи́да
odprawiać mszę — служи́ть ме́ссу (обе́дню)
służyć do mszy — прислу́живать во вре́мя ме́ссы
msza polowa — ме́сса под откры́тым не́бом
-
4 odpuszczać
глаг.• извинить• отпускать• простить• прощать* * *1) (przestawać) забрасывать2) odpuszczać (przebaczać) прощать, устар. отпускатьprzechodzić (o bólu) отпускать (о боли)zapuszczać (o brodzie, włosach) отпускать (о бороде, волосах)puszczać (o mrozie) отпускать (о морозе)wydawać (o towarze) отпускать (о товаре)wypuszczać, uwalniać отпускать (освобождать)obluzowywać, obluźniać, popuszczać, rozluźniać отпускать (ослаблять)uwalniać, przest. odprawiać устар. отпускать (увольнять)* * *odpuszcza|ć\odpuszczaćny несов. отпускать, прощать (грех, вини)+darowywać, przebaczać
* * *odpuszczany несов.отпуска́ть, проща́ть (грех, вину)Syn:darowywać, przebaczać
См. также в других словарях:
odprawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odprawiaćam, odprawiaća, odprawiaćają, odprawiaćany {{/stl 8}}– odprawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odprawiaćwię, odprawiaćwi, odprawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odprawiać — sąd nad kimś zob. sąd 1. Odprawić kogoś z kwitkiem zob. kwitek … Słownik frazeologiczny
odprawić — Odprawiać sąd nad kimś zob. sąd 1. Odprawić kogoś z kwitkiem zob. kwitek … Słownik frazeologiczny
odprawić — dk VIa, odprawićwię, odprawićwisz, odprawićpraw, odprawićwił, odprawićwiony odprawiać ndk I, odprawićam, odprawićasz, odprawićają, odprawićaj, odprawićał, odprawićany 1. «odesłać» a) «oddalić od siebie, wyprawić, pozbyć się kogoś» Odprawić… … Słownik języka polskiego
sąd — 1. przestarz. Odprawiać, odbywać sąd nad kimś «sądzić kogoś»: Odbyli nad nią fikcyjny sąd i skazali ją na śmierć. T. Małyszek, Kraina. 2. Sąd ostateczny «wielkie zamieszanie, chaos»: Wtedy się odbywał sąd ostateczny, gdyż każdy chciał bębnić, a… … Słownik frazeologiczny
celebrować — ndk IV, celebrowaćruję, celebrowaćrujesz, celebrowaćruj, celebrowaćował, celebrowaćowany 1. «odprawiać nabożeństwo, obrzęd, zwłaszcza uroczyście» Ksiądz celebruje mszę. 2. «zachowywać się, robić coś uroczyście, z namaszczeniem, ze szczególną… … Słownik języka polskiego
czarować — ndk IV, czarowaćruję, czarowaćrujesz, czarowaćruj, czarowaćował, czarowaćowany 1. «czynić czary, odprawiać praktyki magiczne» 2. «wzbudzać zachwyt; pociągać, nęcić, wabić» Czarować chłopców uśmiechem. Czarować w towarzystwie. 3. pot. iron.… … Słownik języka polskiego
egzorcyzm — m IV, D. u, Ms. egzorcyzmzmie; lm M. y rel. «forma zaklęcia zmierzająca do usunięcia z człowieka lub rzeczy złych mocy; w kościele katolickim: obrzęd liturgiczny mający na celu usunięcie wpływu szatana na osobę lub rzecz» Dokonywać egzorcyzmów.… … Słownik języka polskiego
jutrznia — ż I, DCMs. jutrzniani; lm D. jutrzniani rel. «w kościele katolickim: pierwsza część modlitwy brewiarzowej odmawianej przed wschodem słońca» Odprawiać jutrznię. Dzwonić na jutrznię … Słownik języka polskiego
msza — ż II, DCMs. mszy; lm D. mszy 1. «główny obrzęd religijny w katolicyzmie i prawosławiu koncentrujący się wokół symbolicznej ofiary chleba i wina» Uroczysta msza. Msza żałobna. Msza na czyjąś intencję, za czyjąś duszę. Dać na mszę, zamówić mszę.… … Słownik języka polskiego
nabożeństwo — n III, Ms. nabożeństwowie; lm D. nabożeństwoeństw 1. «zespół obrzędów religijnych ujęty w normy liturgiczne lub zwyczajowe» Nabożeństwo żałobne. Uroczyste nabożeństwo. Odprawiać nabożeństwo. Iść na nabożeństwo. Książka do nabożeństwa. 2.… … Słownik języka polskiego
