odosobnienie

См. также в других словарях:

• odosobnienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. odosobnić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan oddzielenia od innych i ograniczonego lub zupełnego braku …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odosobnienie — n I 1. rzecz. od odosobnić Odosobnienie chorego dziecka. 2. lm D. odosobnienieeń «odseparowanie się, odizolowanie się od otoczenia; miejsce odizolowane, oddalone, samotne» Przebywać, pozostawać, żyć w odosobnieniu. ∆ praw. Miejsce odosobnienia… …   Słownik języka polskiego

• odosobnienie — Miejsce odosobnienia zob. miejsce 7 …   Słownik frazeologiczny

• alienacja — ż I, DCMs. alienacjacji, blm 1. «wyobcowanie ze środowiska, odosobnienie, wyizolowanie» 2. filoz. «proces, w którym wytwory społecznego współdziałania ludzi zaczynają się wyodrębniać od swych wytwórców i przeciwstawiać się im jako samodzielna… …   Słownik języka polskiego

• izolacja — ż I, DCMs. izolacjacji; lm D. izolacjacji (izolacjacyj) 1. blm «odosobnienie kogoś lub czegoś, oddzielenie od otoczenia, wyłączenie spod jakichś wpływów, odseparowanie, odłączenie; stan odosobnienia» Żyć w całkowitej izolacji od świata. 2. blm… …   Słownik języka polskiego

• kwarantanna — ż IV, CMs. kwarantannannie; lm D. kwarantannaann 1. «przymusowe, okresowe odosobnienie ludzi, zwierząt, towarów itp. przybyłych lub przywiezionych z miejsc dotkniętych jakąś epidemią i podejrzanych o możność przeniesienia jej zarazków» Odbywać,… …   Słownik języka polskiego

• niewola — ż I, DCMs. niewolali, blm 1. «brak wolności, niepodległości, suwerenności; zależność od przemocy» Feudalna niewola. Niewola krajów kolonialnych. Niewola chłopów pańszczyźnianych. Cierpieć w jarzmie niewoli. Popaść w niewolę. 2. «w odniesieniu do… …   Słownik języka polskiego

• opuszczenie — n I 1. rzecz. od opuścić. 2. blm «stan kogoś osamotnionego, porzuconego, opuszczonego przez wszystkich; odosobnienie, osamotnienie» Litować się nad czyimś opuszczeniem. Żyć w opuszczeniu. 3. blm «stan rzeczy opuszczonych, zostawionych bez opieki …   Słownik języka polskiego

• osamotnienie — n I 1. rzecz. od osamotnić a. osamotnieć. 2. «brak towarzystwa, samotność, odosobnienie» Po śmierci żony żył w osamotnieniu …   Słownik języka polskiego

• osobność — ż V, DCMs. osobnośćści, blm przestarz. «oddalenie, odosobnienie, samotność» dziś tylko w wyrażeniu: Na osobności «na boku, na stronie, na uboczu, bez obecności osób trzecich» …   Słownik języka polskiego

• izolacja — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. izolacjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} specjalnie uformowany materiał, który nie przewodzi prądu, ciepła, nie przepuszcza dźwięków itp., służący do oddzielania jakiegoś urządzenia, pomieszczenia od działania tych… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień