-
1 entfernt
meine entfernte Verwandte moja daleka krewna;weit davon entfernt, zu … daleki od tego, żeby …;… km entfernt (von) odległy na … km (od G);er dachte nicht im Entferntesten daran, abzureisen ani myślał o o tym, aby wyjechać -
2 abgelegen
odległy; leżący na uboczu -
3 entfernt
→ entfernen; adjodległy, daleki -
4 entlegen
-
5 entlegen
-
6 fern
nicht fern niedaleki (-ko);fern von … daleko od (G);von fern z daleka;ferne Zukunft daleka oder odległa przyszłość;fern halten trzymać na dystans ( von od G); Sorgen, Gefahr <u>chronić ( von jemandem k-o przed I);sich fern halten trzymać się z dala ( von od G);fern liegen leżeć daleko, być odległym;es liegt mir fern zu … jestem daleki (-ka) od (G);jemandem fern stehen być obcym (dla G) -
7 weit
weit adj ( ausgedehnt, a fig) szeroki, rozległy; Weg, Reise daleki, odległy; Rock obszerny, luźny; präd und adv szeroko, rozlegle; a zeitlich und verstärkend daleko;weite Teile des Landes znaczna część kraju;im weitesten Sinne des Wortes w najszerszym tego słowa znaczeniu;bei weitem o wiele, daleko;weit besser daleko lepszy;weit öffnen, weit aufmachen szeroko otwierać <- worzyć>;weit greifend dalekosiężny;er ist ein weit gereister Mann on wiele podróżował;weit gehend, weit tragend fig daleko idący;sie ist ihm weit überlegen daleko mu do niej;weit verbreitet szeroko rozpowszechniony, nagminny;das ist eine weit zurückliegende Geschichte to odległa historia;wie weit ist es bis, nach … jak daleko do (G);wie weit bist du mit … jak daleko jesteś z (I);… Meter weit w odległości oder na odległość … metrów;ein Kilometer weit von hier ist … o kilometr stąd jest …;weit und breit dookoła, jak okiem sięgnąć;ich wohne nicht weit mieszkam niedaleko;weit weg (von) bardzo daleko, z dala (od G);von weitem z oddali, z oddalenia;von weit her z daleka;so weit, dass tak dalece, że;ich bin so weit ( fertig) jestem gotów;sie ist noch nicht so weit ona do tego jeszcze nie dorosła;das geht zu weit tego już za wiele;das Weite suchen wziąć nogi za pas
См. также в других словарях:
odległy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, odległygli, odległyglejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} leżący daleko od jakiegoś obiektu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odległy kraj. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odległy — odległyglejszy 1. «znajdujący się, położony daleko od danego miejsca; daleki» Dzielnica odległa od śródmieścia. Cel podróży był odległy. Wyjechać do odległej miejscowości. ◊ Odległy spacer, odległa wycieczka, przejażdżka itp. «spacer, wycieczka,… … Słownik języka polskiego
daleki — dalekiecy, dalszy 1. «o kimś lub o czymś znajdującym się, położonym w dużej odległości; odległy, oddalony» Dalekie kraje, strony, wzgórza. Daleki przyjaciel. ◊ Daleki krewny «ktoś związany pokrewieństwem w stopniu piątym i dalszym» ◊ Daleki… … Słownik języka polskiego
mowa — 1. (Coś) odjęło komuś mowę, (coś) odebrało komuś mowę, głos; ktoś stracił mowę, głos a) «ktoś utracił zdolność mówienia wskutek choroby, urazu itp.»: Zakochany śpiewał pod jej oknem, a że Jadzia mieszkała na dziesiątym piętrze, po dwóch występach … Słownik frazeologiczny
apogeum — n VI; lm M. apogeumea, D. apogeumeów 1. «najwyższy stopień, szczytowy punkt (np. rozwoju)» Osiągnąć apogeum sławy. 2. astr. «punkt orbity okołoziemskiej Księżyca lub sztucznego satelity najbardziej odległy od Ziemi» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
dawny — dawnyni, dawnyniejszy 1. «odległy w czasie, sięgający dalekiej przeszłości, pochodzący z odległych lat; starożytny, staroświecki» Dawny strój, przesąd, zwyczaj. Dawne nazwy, tradycje. Przywracać czemu dawny wygląd. Najdawniejszy zabytek… … Słownik języka polskiego
długoterminowy — «dany, wzięty na długi termin; mający odległy termin» Kredyt, weksel długoterminowy. Pożyczka długoterminowa … Słownik języka polskiego
oddalony — oddalonyleni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. oddalić (p.) oddalony w użyciu przym. «będący w pewnym oddaleniu od czegoś; odległy, daleki» Wsie oddalone od siebie o kilkanaście kilometrów. Mieszkał w oddalonym, małym miasteczku … Słownik języka polskiego
odosobniony — odosobnionynieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. odosobnić (p.) odosobniony w użyciu przym. 1. «leżący, pozostający na uboczu, daleko od innych: odległy, ustronny; żyjący na uboczu, samotny, osamotniony» Odosobnione miejsce. Odosobnione grupy … Słownik języka polskiego
ów — + owa, owo 1. «zaimek wskazujący towarzyszący rzeczownikowi, dziś najczęściej o zabarwieniu książk. i podn.» a) «wyróżniający kogoś lub coś spośród innych istot, przedmiotów podobnych; ten, ten właśnie» Oto ów znajomy. Tak się skończył ów sławny… … Słownik języka polskiego
pierwotny — pierwotnyni, pierwotnyniejszy 1. «taki, który występował, istniał bardzo dawno temu, w początkach, w czasach przedhistorycznych; dawny, odległy w czasie» Kultura pierwotna. Zwierzęta pierwotne. Pierwotne czasy. ∆ Człowiek pierwotny «człowiek w… … Słownik języka polskiego