Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

od+časa+do+časa

  • 1 casa

    căsa, ae, f. [Sanscr. khad, to cover; cf.: cassis, castrum], any simple or poorly-built house, a cottage, hut, cabin, shed, etc., Varr. R. R. 2, 10, 6; Lucr. 5, 1011; 6, 1254; Cic. Tusc. 5, 34, 97; Vitr. 2, 1; Verg. E. 2, 29; Tib. 2, 1, 24 et saep.; Cic. Fam. 16, 18, 2; a small country-house, Mart. 6, 43; Caes. B. G. 5, 43 Herz.; Veg. Mil. 2, 10.—Of babyhouses, Hor. S. 2, 3, 247.—
    b.
    Casae, in late Lat. meton., a country estate, a farm, Cassiod. Var. 5, 14.—
    B.
    Prov.: ita fugias, ne praeter casam, i. e. do not run so far as to pass the safest hiding-place, in allusion to a game of hide-and-seek, Ter. Phorm. 5, 2, 3. —
    II.
    Esp.:

    casa Romuli,

    the thatched cottage of Romulus on the Capitoline Hill, Vitr. 2. 1; cf. Verg. A. 8, 654; Ov. F. 3, 183 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > casa

  • 2 casa

        casa ae, f    [SCAD-], a small house, cottage, hut, cabin, shed: casae aratorum: habitare casas, V.: casae stramentis tectae, Cs.: in casis habitare, L.: Aedificare casas, to build baby-houses, H.—Prov.: ita fugias ne praeter casam, i. e. run beyond the hiding-place (in the game of hide-and-seek), T.
    * * *
    cottage/small humble dwelling, hut/hovel; home; house; shop, booth; farm (late)

    Latin-English dictionary > casa

  • 3 Potest ex casa magnus vir exire

    A great man can come from a hut. (Seneca)

    Latin Quotes (Latin to English) > Potest ex casa magnus vir exire

  • 4 casula

        casula ae, f dim.    [casa], a cottage, hut, Iu.
    * * *
    I
    vestment; (Cal)
    II
    little/small/humble cottage, hut

    Latin-English dictionary > casula

  • 5 cōn-senēscō

        cōn-senēscō nuī, —, ere,     inch, to grow old together, grow old, become gray: otio rei p.: illā casā, O.: socerorum in armis, H.: insontem in exsilio, L.—To waste away, sink, decline: in fratris gremio maerore.—Fig., to lose respect: nullo adversario. — To decay, degenerate, grow obsolete, decline: illis annis omnia consenuerunt, S.: quamvis consenuerint vires: lex, L.: invidia: alcuius cognomen.

    Latin-English dictionary > cōn-senēscō

  • 6 frondeus

        frondeus adj.    [1 frons], covered with leaves, leafy: nemora, V.: tecta, i. e. trees in full leaf, V.: casa, embowered, O.
    * * *
    frondea, frondeum ADJ

    Latin-English dictionary > frondeus

  • 7 īn-sōns

        īn-sōns ntis, adj.,    guiltless, innocent: amicus, V.: publici consili, L.: si regni crimine insons fuerit, L.—As subst m.: insontes sicuti sontes circumvenire, S.—Harmless: Cerberus, H.: casa, O.

    Latin-English dictionary > īn-sōns

  • 8 māceria

        māceria ae, f    [2 MAC-], a wall of soft clay, enclosure, wall: in horto, T.: nulla maceria, nulla casa: sex in altitudinem pedum, Cs.: paulum exstans a fundamento, L.
    * * *
    wall (of brick/stone); (esp. one enclosing a garden)

    Latin-English dictionary > māceria

  • 9 quiēscō

        quiēscō ēvī (quiērunt, V.; quiērim, C.; quiēssem, T., H.; quiēsset, T.; quiēsse, C., L.), ētus, ere    [quies], to rest, repose, keep quiet, be inactive, be at peace: placidā compostus pace quiescit, V.: non somno quiescere, get no rest, Cu.: Quid faciam? ‘quiescas,’ do nothing, H.: Indoctus pilae quiescit, does not play, H.: Quibus quidem quam facile potuerat quiesci, si hic quiesset! which we might easily have been spared, T.— To rest, sleep, be asleep: eo cum venio, praetor quiescebat: casa, in quā quiescebat, N.—In war, to be inactive, make no movement: per paucos dies, L.: pavore mutuo iniecto velut torpentes quieverunt, L.— To keep in retirement, take no part, be neutral: scribis Peducaeo probari, quod quierim.— To acquiesce, quietly permit: quiescat (Caesar) rem adduci ad interregnum.— To pause, make a pause, keep silence, be still: quiesce, T.: quiescere, id est h(suxa/zein.— To rest, lie still, be still, be quiet, be undisturbed: ager qui multos annos quievit, lay fallow: nec umquam quieturas Syracusas, donec, etc., L.: flamma, ceases to burn, V.: quierunt Aequora, the waves are laid, V.: felicius ossa quiescant, O.: quiescunt voces, are silent, O.— To be calm, be unruffled, be composed: quiescas, T.: Quaeso, ego dabo, quiesce, T.—Fig., to be inactive, be powerless: ista potentia quiescit.
    * * *
    quiescere, quievi, quietus V
    rest, keep quiet/calm, be at peace/rest; be inactive/neutral; permit; sleep

    Latin-English dictionary > quiēscō

  • 10 strāmen

        strāmen inis, n    [STER-], straw, litter: tecta stramine casa, O.: agrestis, V.: Stramina flavescunt, O.
    * * *
    straw for bedding, etc, litter

    Latin-English dictionary > strāmen

  • 11 strāmineus

        strāmineus adj.    [stramen], of straw: Quirites, i. e. men of straw (thrown into the Tiber, in place of human sacrifices), O.: casa, thatched, O., Pr.
    * * *
    straminea, stramineum ADJ
    straw-, made of straw; straw-colored (Cal)

    Latin-English dictionary > strāmineus

  • 12 Casaria

    căsārĭus, a, um, adj. [casa], of or belonging to a cottage; only substt.,
    I.
    Că-sārĭus, ii, n., a dweller in a cottage, a cottager, Cod. Th. 9, 42, 7.—
    II.
    Căsārĭa, quae custodit casam, Paul. ex Fest. p. 48 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > Casaria

  • 13 Casarius

    căsārĭus, a, um, adj. [casa], of or belonging to a cottage; only substt.,
    I.
    Că-sārĭus, ii, n., a dweller in a cottage, a cottager, Cod. Th. 9, 42, 7.—
    II.
    Căsārĭa, quae custodit casam, Paul. ex Fest. p. 48 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > Casarius

  • 14 casarius

    căsārĭus, a, um, adj. [casa], of or belonging to a cottage; only substt.,
    I.
    Că-sārĭus, ii, n., a dweller in a cottage, a cottager, Cod. Th. 9, 42, 7.—
    II.
    Căsārĭa, quae custodit casam, Paul. ex Fest. p. 48 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > casarius

  • 15 casellula

    căsellŭla, ae, f. dim. [casa], a little hut (late Lat.), Ennod. Ep. 8, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > casellula

  • 16 cassis

    1.
    cassis, ĭdis (access. form cassĭda, ae, like chlamyda from chlamys, Prop. 3 (4), 11, 15; Verg. A. 11, 775; cf. Prob. II. p. 1473 P. Lind.; Charis. p. 80 P.; Prisc. p. 698 ib. Also Paul. ex Fest. p. 48, instead of cassilam, the reading should be cassidam), f. [Etruscan, acc. to Isid. Orig. 18, 14, 1; cf. Müll. Etrusk. 1, p. 392; cf. Sanscr. khad, to cover, and Lat. castrum, casa], a helmet, commonly of metal (as galea was of leather, Isid. Orig. 18, 14, 1; cf. Tac. G. 6), Plaut. Trin. 3, 2, 100; Caes. B. G. 7, 45; Ov. M. 12, 89; 13, 107:

    fracta,

    Juv. 10, 134:

    caelata,

    id. 11, 103.—But also promiscuously for galea, Ov. M. 8, 25 (cf.:

    aerea galea,

    Verg. A. 5, 490).—
    b.
    Meton., war:

    sub casside sumere unguenta,

    Plin. 13, 3, 4, § 23:

    aetas patiens cassidis,

    Juv. 7, 33.
    2.
    cassis, is, v. casses.

    Lewis & Short latin dictionary > cassis

  • 17 castrum

    castrum, i, n. [kindred with casa, q. v.].
    I.
    In sing., any fortified place; a castle, fort, fortress (more rare than castellum):

    ei Grunium dederat in Phrygiā castrum, etc.,

    Nep. Alcib. 9, 3; Liv. 32. 29, 4; Dig. 27, 1, 17 fin.
    B.
    Esp., nom. propr.
    1.
    Castrum Altum or Album, in Hispania Tarraconensis, Liv. 24, 41, 3.—
    2.
    Castrum Inui, or simply Castrum, an ancient city of the Rutuli, near Ardea, Verg. A. 6, 775;

    called Castrum,

    Ov. M. 15, 727; Sil. 8, 359. —
    3.
    Castrum Novum, a city on the seacoast of Etruria, Liv. 36, 3, 6; Plin. 3, 5, 8, § 51.—
    4.
    Another Castrum Novum, on the sea-coast of Picenum, now Giulia Nova, [p. 299] Plin. 3, 13, 18, § 110; also called absol. Castrum, Vell. 1, 14, 8.—
    5.
    Castrum Truentinum, a maritime city of Picenum, on the river Truentus, Cic. Att. 8, 12, B, 1;

    also called Truentum,

    Plin. 3, 13, 18, § 110.—
    6.
    Castrum Vergium, a fortress of the Bergistani in Hispania Tarraconensis, now Berga, Liv. 34, 21, 1.—Far more freq.,
    II.
    In plur.: castra, ōrum, n. ( castra, ae, f.: castra haec vestra est, Att. ap. Non. p. 200, 30; Trag. Rel. p. 238 Rib.).
    A.
    Lit., several soldiers ' tents situated together; hence, a military camp, an encampment; among the Romans a square (quadrata);

    later, after the manner of the Greeks, sometimes circular, or adjusted to its situation,

    Veg. Mil. 1, 23. It was surrounded by a trench (fossa) and a wall (vallum), and had four gates: Porta Praetoria, the front, chief gate, on the opp. side from the enemy, from which the legions marched; opp. to this, Porta Decumana (in later times Porta Quaestoria), the back gate;

    Porta Principalis Dextra, and Porta Principalis Sinistra, situated on the two sides of the camp,

    Liv. 40, 27, 4 sq.; cf. Dict. of Antiq.—
    b.
    Phrases.
    (α).
    With adj.:

    stativa,

    occupied for a long time, permanent, Cic. Verr. 2, 5, 12, § 29; Caes. B. C. 3, 30; 3, 37; Sall. J. 44, 4; Tac. A. 3, 21:

    aestiva,

    summer camp, id. ib. 1, 16; Suet. Claud. 1:

    hiberna,

    Liv. 29, 35, 13 (more freq. absol. aestiva and hiberna, q. v.):

    navalia,

    an encampment on the shore for protecting the fleet and the troops while landing; sometimes connected with the ships drawn to land, Caes. B. G. 5, 22 Herz.; cf. id. ib. 5, 11; Liv. 29, 35, 13;

    called also nautica,

    Nep. Alcib. 8, 5; id. Hann. 11, 6 (cf. id. ib. § 4; Liv. 44, 39): lunata, crescent-shaped, Auct. B. Afr. 80.—With numerals:

    una,

    Tac. A. 4, 2:

    bina,

    Cic. Phil. 12, 11, 27; Liv. 4, 27, 3:

    quina,

    Caes. B. C. 3, 9.—
    (β).
    With verb:

    locum castris antecapere,

    Sall. J. 50, 1; cf.:

    capere locum castris,

    Liv. 4, 27, 3; 9, 17, 15;

    and montes castris capere,

    Tac. A. 12, 55: castra metari, Cael. ap. Non. p. 137, 18; Caes. B. C. 3, 13, 3; Hirt. B. G. 8, 15 al.:

    facere,

    Caes. B. G. 1, 48; Nep. Milt. 5, 2; Cic. Verr. 2, 5, 12, § 29 al.:

    ponere,

    Caes. B. G. 2, 5; 7, 35; Nep. Hann. 5 fin.:

    ponere et munire,

    Sall. J. 75, 7:

    munire,

    Caes. B. G. 1, 49; Liv. 44, 39, 1:

    communire,

    Caes. B. G. 5, 49; Liv. 23, 28, 3:

    castra castris conferre,

    id. 10, 32, 5; 23, 28, 9:

    castris se tenere,

    Caes. B. G. 1, 40, 8:

    castra movere,

    to break up, to decamp, id. ib. 1, 39 fin.; also syn. with to march forth from a camp, id. ib. 1, 15 Herz.; 1, 22; 2, 2; Sall. C. 57, 3; Nep. Dat. 8, 4; id. Eum. 12 fin. et saep.—Hence, also, promovere, Caes. B. G. 1, 48:

    movere retro,

    Liv. 2, 58, 3:

    removere,

    id. 9, 24, 4:

    proferre,

    Caes. B. C. 1, 81:

    castris castra inferre,

    Enn. Trag. 201 Vahl.—
    c.
    Castra Praetoriana, Praetoria, Urbana or simply Castra, the barracks of the Prœtorians in the suburbs of Rome, Suet. Tib. 37; id. Claud. 21; Tac. A. 4, 2; Suet. Aug. 29; id. Claud. 36; Dig. 48, 5, 15. —
    d.
    Castrorum filius, a surname of Caligula, who was brought up in the camp, Suet. Calig. 22; Aur. Vict. Caes. 3.—So, Castrorum mater, an appellation of Faustina, the wife of the emperor Marcus Aurelius, because she accompanied him in an expedition against the Quadi, Capitol. Marc. Aur. 26.—Hence both appell. in later inscriptions as titles of the Roman emperors and empresses.
    B.
    Esp. as nom. propr., like castrum.
    1.
    Castra Corneliana or Cornelia, on the north coast of Africa, near Utica, so called because the elder Scipio Africanus first pitched his camp there, after his landing in Africa, in the second Punic war, Caes. B. C. 2, 24; 2, 25; 2, 37; Mel. 1, 7, 2; Plin. 5, 4, 3, § 24.—
    2.
    Castra Caecilia, in Lusitania, Plin. 4, 22, 35, § 117.—
    3.
    Castra Hannibalis, a seaport town in Bruttium, Plin. 3, 10, 15, § 95.—
    4.
    Castra Pyrrhi, a place in Grecian Illyria, Liv. 32, 13, 2.—
    5.
    Castra Vetera or Vetera, a place on the Lower Rhine, now Xanthen, Tac. H. 4, 18; 4, 21; 4, 35; id. A. 1, 45.—
    6.
    Castra Alexandri, a district in Egypt, Curt. 4, 7, 2; Oros. 1, 2.—
    C.
    Meton.
    1.
    Since, in military expeditions, a camp was pitched each evening, in the histt. (esp. Livy) for a day ' s march:

    secundis castris ( = bidui itinere) pervenit ad Dium,

    Liv. 44, 7, 1; so Tac. H. 3, 15; cf.:

    alteris castris,

    Liv. 38, 13, 2; Curt. 3, 7.—

    So tertiis castris,

    Liv. 38, 13, 11; 38, 24, 1; Tac. H. 4, 71:

    quartis castris,

    Liv. 44, 46, 10:

    quintis castris,

    Caes. B. G. 7, 36; Liv. 28, 19, 4:

    septimis castris,

    id. 40, 22, 1:

    decimis castris,

    id. 27, 32 fin.; 28, 33, 1.—
    2.
    Military service (hence, often opp. forum and toga), Nep. Epam. 5, 4; Vell. 2, 125, 4; Tib. 4, 1, 39:

    qui magnum in castris usum habebant,

    Caes. B. G. 1, 39.—
    3.
    Of beehives:

    cerea,

    Verg. A. 12, 589:

    in apium castris,

    Pall. 1, 37, 4.—
    4.
    Of a sheepfold, Col. 6, 23, 3.—
    5.
    Of political parties, regarded as arrayed in hostility:

    si ad interdicti sententiam confugis... in meis castris praesidiisque versaris,

    Cic. Caecin. 29, 83.—
    6.
    Of philosophical sects:

    Epicuri castra,

    Cic. Fam. 9, 20, 1:

    O castra praeclara (Epicuri)!

    id. ib. 7, 12, 1; Hor. C. 3, 16, 23; Sen. Ep. 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > castrum

  • 18 casula

    căsŭla, ae, f. dim. [casa], a little cottage or hut, a small house, Petr. 44, 15; 46, 2; 77, 4; Juv. 11, 153.—
    II.
    A sepulchre = hypogeum, Petr. 111, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > casula

  • 19 Conditor

    1.
    condĭtor, ōris, m. [id.], a maker, builder, framer, establisher, founder, author, compiler, etc.
    I.
    Prop. (class.; most freq. in the poets and prose writers after the Aug. per.).
    (α).
    With gen.:

    Romanae arcis,

    Verg. A. 8, 313:

    oppidum magnum, cujus conditor,

    Sall. J. 89, 4:

    simulacra infantium conditorum urbis,

    i. e. Romulus and Remus, Liv. 10, 23, 12; cf.:

    casa illa conditoris nostri,

    id. 5, 53, 8; cf.

    of the founders of states,

    Ov. M. 4, 566; 14, 849; *Hor. A. P. 394; Quint. 2, 16, 9; 3, 2, 4 al.; Suet. Aug. 7; 98 Bremi al.:

    tanti regni Cyrus,

    Just. 2, 10: historiae, Ov. lb. 522; Poët. ap. Quint. 8, 3, 29:

    Romani anni,

    i. e. author of the Fasti, Ov. F. 6, 21:

    scientiae medicorum,

    Sen. Ep. 95, 20:

    pessimorum carminum,

    Curt. 8, 5, 8:

    legum atque jurium,

    Plaut. Ep. 3, 4, 86; cf.:

    legum lator conditorque Romani juris,

    Liv. 3, 58, 2:

    ejus sacri,

    id. 39, 17, 7:

    Romanae libertatis,

    id. 8, 34, 3; 1, 42, 4:

    mundi,

    Sen. Ep. 119, 15; id. Phoen. 655.—Rarely,
    (β).
    Absol.: T. Sicinium... conditorem Veios sequantur, i. e. who advises a removal to Veii, ktistên, Liv. 5, 24, 11:

    conditorum, parentum, deorum numero nobis eritis,

    id. 7, 30, 19:

    sacrificium quod Aeneae conditori faciunt,

    id. 40, 4, 9:

    humilis,

    writer, author, Tib. 4, 1, 4.—In a sarcastic pun:

    ipse conditor totius negotii Guttam aspergit huic Balbo (with allusion to the meaning of condo, to lay up fruits, cf. the foll.),

    Cic. Clu. 26, 71.—
    II.
    Condĭ-tor, nom. propr., a rural deity who presided over the laying up of fruits, acc. to Serv. ad Verg. G. 1, 21.
    2.
    condītor, ōris, m. [condio], one who prepares a thing in a savory manner, a seasoner (very rare): ciconiarum, Poët. ap. Schol. Hor. S. 2, 2, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Conditor

  • 20 conditor

    1.
    condĭtor, ōris, m. [id.], a maker, builder, framer, establisher, founder, author, compiler, etc.
    I.
    Prop. (class.; most freq. in the poets and prose writers after the Aug. per.).
    (α).
    With gen.:

    Romanae arcis,

    Verg. A. 8, 313:

    oppidum magnum, cujus conditor,

    Sall. J. 89, 4:

    simulacra infantium conditorum urbis,

    i. e. Romulus and Remus, Liv. 10, 23, 12; cf.:

    casa illa conditoris nostri,

    id. 5, 53, 8; cf.

    of the founders of states,

    Ov. M. 4, 566; 14, 849; *Hor. A. P. 394; Quint. 2, 16, 9; 3, 2, 4 al.; Suet. Aug. 7; 98 Bremi al.:

    tanti regni Cyrus,

    Just. 2, 10: historiae, Ov. lb. 522; Poët. ap. Quint. 8, 3, 29:

    Romani anni,

    i. e. author of the Fasti, Ov. F. 6, 21:

    scientiae medicorum,

    Sen. Ep. 95, 20:

    pessimorum carminum,

    Curt. 8, 5, 8:

    legum atque jurium,

    Plaut. Ep. 3, 4, 86; cf.:

    legum lator conditorque Romani juris,

    Liv. 3, 58, 2:

    ejus sacri,

    id. 39, 17, 7:

    Romanae libertatis,

    id. 8, 34, 3; 1, 42, 4:

    mundi,

    Sen. Ep. 119, 15; id. Phoen. 655.—Rarely,
    (β).
    Absol.: T. Sicinium... conditorem Veios sequantur, i. e. who advises a removal to Veii, ktistên, Liv. 5, 24, 11:

    conditorum, parentum, deorum numero nobis eritis,

    id. 7, 30, 19:

    sacrificium quod Aeneae conditori faciunt,

    id. 40, 4, 9:

    humilis,

    writer, author, Tib. 4, 1, 4.—In a sarcastic pun:

    ipse conditor totius negotii Guttam aspergit huic Balbo (with allusion to the meaning of condo, to lay up fruits, cf. the foll.),

    Cic. Clu. 26, 71.—
    II.
    Condĭ-tor, nom. propr., a rural deity who presided over the laying up of fruits, acc. to Serv. ad Verg. G. 1, 21.
    2.
    condītor, ōris, m. [condio], one who prepares a thing in a savory manner, a seasoner (very rare): ciconiarum, Poët. ap. Schol. Hor. S. 2, 2, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > conditor

См. также в других словарях:

  • casa — (Del lat. casa, choza). 1. f. Edificio para habitar. Una casa de ocho plantas. 2. Edificio de una o pocas plantas destinado a vivienda unifamiliar, en oposición a piso. Quieren vender el piso y comprarse una casa. 3. piso (ǁ vivienda). Mi casa… …   Diccionario de la lengua española

  • CASA C-295 — Saltar a navegación, búsqueda C 295 …   Wikipedia Español

  • Casa real — Saltar a navegación, búsqueda Casa real o dinastía real es una clase de nombre de familia usada para la realeza. Representa generalmente a miembros de una familia en varias ramas mayores y menores, que se relacionan libremente pero no… …   Wikipedia Español

  • Casa de Campo — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Casa de campo. Casa de Campo El lago de la Casa de Campo. Al fondo el núcleo urbano, con la Torre de Madrid y el …   Wikipedia Español

  • Casa de Medina-Sidonia — Saltar a navegación, búsqueda Casa de Medina Sidonia …   Wikipedia Español

  • casa — casa, como Pedro por su casa expr. con confianza, sin cumplidos, con naturalidad. ❙ «Cualquier persona andará [...] en agosto por Madrid como Pedro por su casa.» Geno Díaz, Genocidio. 2. como una casa expr. muy grande. ❙ «Una verdad como una casa …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • Casa — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Casa (desambiguación). Una casa (del latín casa, ‘cabaña’) es una edificación construida para ser habitada por una persona o un grupo de personas; suele organizarse en una o… …   Wikipedia Español

  • casa — sustantivo femenino 1. Edificio para habitar: En este barrio han construido casas de ocho plantas. casa de campo. casa de vecindad / vecinos. casa solariega Casa más antigua y noble de una familia. 2. Parte de un edificio donde viven las personas …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Casa Loma — (Spanish for Hill House ) is the former home of financier Sir Henry Mill Pellatt and a major tourist attraction in Toronto. History Sir Henry commissioned Canadian architect E.J. Lennox to design Casa Loma with construction beginning in 1911,… …   Wikipedia

  • CASA of Maryland — ( CASA ) (also known as CASA de Maryland) is a Latino and immigration advocacy and assistance organization based in Maryland. It is active throughout the State of Maryland but has a major focus in Prince George s County, Montgomery County and… …   Wikipedia

  • CASA C-212 Aviocar — Saltar a navegación, búsqueda C 212 Aviocar CASA C 212 CE (C 212 200MP) de la Guardia Costera Sueca. Tipo Avión de transporte ligero / …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»