-
1 occultare
occultare v.tr.1 to hide*, to conceal (anche fig.): occultò la refurtiva, he hid the stolen goods; occultare un delitto, to conceal a crime; occultare la verità, to hide (o to conceal) the truth* * *[okkul'tare]1. vtto hide, conceal2. vr (occultarsi)occultarsi (a) — to hide (from), conceal o.s. (from)
* * *[okkul'tare] 1.verbo transitivo1) to hide*, to conceal [prova, refurtiva]2) fig. to conceal [verità, fatto, questione]3) astr. to occult2.verbo pronominale occultarsi to hide** * *occultare/okkul'tare/ [1]1 to hide*, to conceal [prova, refurtiva]2 fig. to conceal [verità, fatto, questione]3 astr. to occultII occultarsi verbo pronominaleto hide*. -
2 occultare
[okkul'tare]1. vtto hide, conceal2. vr (occultarsi)occultarsi (a) — to hide (from), conceal o.s. (from)
-
3 obculto
1.occultō, adv., v. occulo, P. a. fin.2.occulto ( obc-), āvi, ātum, 1 (occultassis for occultaveris, Plaut. Trin. 3, 2, 1), v. freq. a. [occulo], to hide, conceal, secrete (class.).—With pers. pron.:neque latebrose me abs tuo Conspectu occultabo,
Plaut. Trin. 2, 2, 2:noli avorsari, neque te occultassis mihi,
id. ib. 3, 2, 1.—The place of concealment usu. expressed by abl. with in:ut aves, tum in hac, tum in illā parte se occultent,
Cic. Div. 1, 53, 120:in hortis suis se occultans,
id. Att. 9, 11, 1:in quā (latebrā) tabella occultaret suffragium,
id. Leg. 3, 15, 34; Plin. 8, 23, 35, § 85; Just. 25, 2, 3; Plin. Ep. 4, 11, 11; or by advv. of place:ibi se occultans,
Cic. Phil. 2, 31, 77:cum paucissimis alicubi occultabor,
id. Att. 10, 10, 3.—But also by the abl. (of means):Hiempsal reperitur, se occultans tugurio,
Sall. J. 12, 5:se latebris,
Cic. Imp. Pomp. 3, 7:insulis sese,
Caes. B. G. 6, 31, 3; 5, 19, 1; 7, 45, 5; Liv. 7, 14, 8; Tac. A. 2, 17; id. H. 3, 84:quae natura occultavit,
Cic. Off. 1, 35, 127:occultare et dissimulare appetitum voluptatis,
id. ib. 1, 30, 105; cf., in the contrary order: dissimulare et occultare aliquid,
Caes. B. C. 2, 31:intus veritas occultetur,
Cic. Fin. 2, 24:legionem silvis,
Caes. B. G. 7, 45:aliquid in terram,
id. ib. 7, 85 (dub.;Schneider, Nipperdey, Kraner, in terrā): neque occultati humilitate arborum,
Sall. J. 49, 5; Ov. M. 2, 686:fugam,
Caes. B. G. 1, 27.—Mid.:stellae occultantur,
hide themselves, Cic. N. D. 2, 20, 5 (opp. aperiuntur).—With inf.:est res quaedam, quam occultabam tibi dicere,
Plaut. Pers. 4, 3, 22. -
4 occulto
1.occultō, adv., v. occulo, P. a. fin.2.occulto ( obc-), āvi, ātum, 1 (occultassis for occultaveris, Plaut. Trin. 3, 2, 1), v. freq. a. [occulo], to hide, conceal, secrete (class.).—With pers. pron.:neque latebrose me abs tuo Conspectu occultabo,
Plaut. Trin. 2, 2, 2:noli avorsari, neque te occultassis mihi,
id. ib. 3, 2, 1.—The place of concealment usu. expressed by abl. with in:ut aves, tum in hac, tum in illā parte se occultent,
Cic. Div. 1, 53, 120:in hortis suis se occultans,
id. Att. 9, 11, 1:in quā (latebrā) tabella occultaret suffragium,
id. Leg. 3, 15, 34; Plin. 8, 23, 35, § 85; Just. 25, 2, 3; Plin. Ep. 4, 11, 11; or by advv. of place:ibi se occultans,
Cic. Phil. 2, 31, 77:cum paucissimis alicubi occultabor,
id. Att. 10, 10, 3.—But also by the abl. (of means):Hiempsal reperitur, se occultans tugurio,
Sall. J. 12, 5:se latebris,
Cic. Imp. Pomp. 3, 7:insulis sese,
Caes. B. G. 6, 31, 3; 5, 19, 1; 7, 45, 5; Liv. 7, 14, 8; Tac. A. 2, 17; id. H. 3, 84:quae natura occultavit,
Cic. Off. 1, 35, 127:occultare et dissimulare appetitum voluptatis,
id. ib. 1, 30, 105; cf., in the contrary order: dissimulare et occultare aliquid,
Caes. B. C. 2, 31:intus veritas occultetur,
Cic. Fin. 2, 24:legionem silvis,
Caes. B. G. 7, 45:aliquid in terram,
id. ib. 7, 85 (dub.;Schneider, Nipperdey, Kraner, in terrā): neque occultati humilitate arborum,
Sall. J. 49, 5; Ov. M. 2, 686:fugam,
Caes. B. G. 1, 27.—Mid.:stellae occultantur,
hide themselves, Cic. N. D. 2, 20, 5 (opp. aperiuntur).—With inf.:est res quaedam, quam occultabam tibi dicere,
Plaut. Pers. 4, 3, 22. -
5 occultō
occultō āvī, ātus, āre, freq. [occulo], to hide, conceal, secrete: fugam, Cs.: stellae occultantur, disappear: incepto suo occultato, S.: ut aves se occultent: qui hoc occultari facilius credas dabo, T.: se latebris: legionem silvis, Cs.: alicubi: intus veritas occultetur: se inter multitudinem, Cs.: post montem se, Cs.* * *occultare, occultavi, occultatus Vhide; conceal -
6 post
post praep. with acc. [1 post].—Of place, behind: post urbem in viā Pompeiā: post tergum, Cs.: post montem se occultare, Cs.: post equitem sedet atra cura, H.—Of time, after, since: post factam iniuriam, T.: aliquot post mensīs, some months later: maxima post hominum memoriam classis, since the memory of man, N.: post M. Brutum proconsulem, after the proconsulate: post urbem conditam, since the foundation of Rome: post homines natos: alii post me, future poets, V.: post illa, afterwards, T.: post Hectora, O.: hunc post: decessit post annum quartum quam expulsus erat, N.—Fig., after, beneath, inferior to, less important than, next to: post hunc Apollinem (colunt), Cs.: neque erat Lydia post Chloën, H.: sua necessaria post illius honorem ducere, S.* * *Ibehind, afterwards, afterIIbehind (space), after (time); subordinate to (rank) -
7 coprire
covererrore, suono cover up* * *coprire v.tr.1 to cover (up) (anche fig.): il divano era coperto con un telo bianco, the couch was covered with a white sheet; se copri la pentola l'acqua bollirà prima, if you cover the pot the water will boil more quickly; si coprì il volto con le mani e pianse, he covered his face with his hands and sobbed; la neve aveva coperto tutta la campagna, the countryside was covered with snow; Mark aveva le braccia coperte di lividi, Mark's arms were covered with bruises; l'edera copriva tutto il muro, the wall was entirely covered (o overgrown) with ivy; copri bene il bambino, wrap the baby up warmly; copriti le spalle!, cover your shoulders up // (cuc.): coprire una torta di panna, to top a cake with cream; faccio coprire la torta con glassa al cioccolato, I'll have the cake topped with chocolate icing // (med.) coprire un dente con una capsula, to cap a tooth // (edil.): coprire di piastrelle, to tile; coprire di moquette, to carpet; coprire d'intonaco, to plaster // coprire di baci, di ingiurie, to cover with kisses, with abuse; coprire di gentilezze, to overwhelm (o to shower) with kindness; coprire di gloria, di onore, to cover with glory, with honour2 ( occultare) to cover (up): grossi nuvoloni coprirono il sole, large dark clouds covered (up) the sun; puoi coprire lo strappo con una toppa, you can cover (up) the tear with a patch; è inutile che tu cerchi di coprire i suoi errori, it's pointless for you to try and cover up his mistakes; non cercare di coprirlo, don't try and cover up for him; la musica coprì le sue parole, the music drowned out (o covered) his words3 ( difendere) to cover: la nostra ritirata verrà coperta dall'artiglieria, the artillery will cover our retreat; copritemi ( alle spalle)!, cover me! // coprire il re, ( scacchi) to guard the king4 (comm.) ( far fronte) to meet*; ( garantire) to cover: la mia assicurazione mi copre da ogni rischio, my insurance covers me against all risks; coprire le spese, to meet (o cover) expenses6 ( occupare) to hold*; ( andare a occupare) to fill: copre da anni quella carica, he has been holding that office for years; chi copre la cattedra di inglese?, who holds the chair of English?; chi coprirà il posto rimasto vacante?, who will fill the vacancy?7 ( distanza) to cover, to do*: il vincitore ha coperto la distanza in un'ora, the winner covered (o did) the distance in an hour◘ coprirsi v.rifl.1 to cover oneself (up): copriti bene perché fa un gran freddo, cover yourself up (o wrap yourself up) warmly because it's very cold; pensi sia necessario coprire?, do you think we ought to wear something warm? // coprire di gloria, di onore, to cover oneself with glory, with honour; coprire di vergogna, to bring shame upon oneself // coprire di debiti, to get deep into debt2 (comm.) ( garantirsi) to cover oneself: voglio coprirmi da ogni rischio, I want to cover (o insure) myself against all risks3 (sport) to guard; to be* on one's guard◆ v.intr.pron.1 to be* covered; to get* covered: in primavera i campi si coprono di fiori, in spring the fields are covered with flowers; l'inferriata si è coperta di ruggine, the railings have got covered with rust; nel riordinare mi sono tutto coperto di polvere, I got all covered with dust while tidying up; si è tutto coperto di vesciche, he got covered all over with blisters // coprire di squame, to scale2 ( rannuvolarsi) to become* overcast.* * *1. [ko'prire]vb irreg vt(gen) to cover, (occupare: carica, posto) to hold, (persona: proteggere: anche), fig to cover, shield, (fig : suono) to drown, (segreto, sentimenti) to concealcoprire di o con — (gen) to cover with
era coperto di lividi — he was bruised all over o covered in bruises
coprire qn di insulti/di doni — to shower insults/gifts on sb
coprire (le spalle a) qn — (in una sparatoria) to cover sb
coprire un rischio Econ, Assicurazione — to cover a risk
2. vr (coprirsi)(persona) to wrap (o.s.) up, Assicurazionecoprirsi contro — to insure o.s. against
coprirsi di gloria/di ridicolo — to cover o.s. with glory/with ridicule
3. vip (coprirsi)(cielo) to cloud overcoprirsi di — (muffa, macchie) to be covered in* * *[ko'prire] 1.verbo transitivo1) (ricoprire) to cover [oggetto, ferito] ( con with)2) (chiudere) to cover, to put* the lid on [ pentola]3) (avvolgere) [nebbia, neve, strato] to cover, to envelop [città, superficie]4) (nascondere alla vista) to hide*, to cover upcoprire la vista a qcn. — to block sb.'s view
coprire qcn. di — to shower sb. with, to shower [sth.] on sb. [doni, complimenti]; to cover sb. with [ baci]
6) (contro il freddo) (con abiti) to wrap [sb.] up; (a letto) to cover [sb.] up7) (essere più forte di) to cover [suono, odore]8) (proteggere) (nascondendo la verità) to cover up for [amico, collega]; mil. sport to cover [soldato, zona del campo]coprire le spalle a qcn. — to cover sb.'s back
9) (occupare, esercitare) to hold*, to fill [ carica]10) (percorrere) [corridore, veicolo] to cover [ distanza]12) econ. [ somma] to cover [spese, costi]2.verbo pronominale coprirsi1) (vestirsi) to wrap up, to cover oneself up2) meteor. [ cielo] to become* cloudy, overcast, to cloud over3) (riempirsi)4) econ.* * *coprire/ko'prire/ [91]1 (ricoprire) to cover [oggetto, ferito] ( con with)2 (chiudere) to cover, to put* the lid on [ pentola]3 (avvolgere) [nebbia, neve, strato] to cover, to envelop [città, superficie]4 (nascondere alla vista) to hide*, to cover up; coprire la vista a qcn. to block sb.'s view5 (dare in grande quantità) coprire qcn. di to shower sb. with, to shower [sth.] on sb. [doni, complimenti]; to cover sb. with [ baci]6 (contro il freddo) (con abiti) to wrap [sb.] up; (a letto) to cover [sb.] up7 (essere più forte di) to cover [suono, odore]8 (proteggere) (nascondendo la verità) to cover up for [amico, collega]; mil. sport to cover [soldato, zona del campo]; coprire le spalle a qcn. to cover sb.'s back9 (occupare, esercitare) to hold*, to fill [ carica]10 (percorrere) [corridore, veicolo] to cover [ distanza]12 econ. [ somma] to cover [spese, costi]II coprirsi verbo pronominale1 (vestirsi) to wrap up, to cover oneself up2 meteor. [ cielo] to become* cloudy, overcast, to cloud over4 econ. - rsi contro to cover oneself against. -
8 insabbiare
fig shelve* * *insabbiare v.tr.1 to cover with sand, to sand; (riempire di sabbia) to silt up2 (fig.) (non mandare avanti) to shelve; (occultare) to cover up: insabbiare un'inchiesta, to shelve an inquiry; insabbiare uno scandalo, to cover up a scandal.◘ insabbiarsi v.rifl. o intr.pron.1 to cover oneself; to get* covered with sand; (riempirsi di sabbia) to silt up: il granchio si è insabbiato, the crab has covered itself with sand2 (arenarsi) to run* aground: il battello si è insabbiato, the boat ran aground3 (fig.) to be shelved: il progetto di legge si è insabbiato al senato, the bill was shelved in the Senate.* * *[insab'bjare]1. vt(fig : pratica) to shelve2. vip (insabbiarsi)(barca) to run aground, (fig : pratica) to be shelved* * *[insab'bjare] 1.verbo transitivo1) (coprire di sabbia) to cover [sth.] with sand2) fig. to cover up [ scandalo]insabbiare qcs. — to brush o sweep sth. under the carpet
3) fig. to shelve [progetto, pratica]2.verbo pronominale insabbiarsi1) [ porto] to sand up; [ fiume] to silt (up); (arenarsi) [ barca] to run* aground, to be* grounded2) fig. [progetto, pratica] to be* shelved* * *insabbiare/insab'bjare/ [1]1 (coprire di sabbia) to cover [sth.] with sand3 fig. to shelve [progetto, pratica]II insabbiarsi verbo pronominale2 fig. [progetto, pratica] to be* shelved. -
9 abditum
ab-do, ĭdi, ĭtum, 3, v. a. [2. do].I.Lit., to put away, remove: and abdere se, to go away, betake one's self to some place:II.ex conspectu eri sui se abdiderunt,
Plaut. Ps. 4, 7, 5:pedestres copias paulum ab eo loco abditas in locis superioribus constituunt,
removed, withdrawn, Caes. B. G. 7, 79, 2; so with ab:ascensu abdito a conspectu,
Liv. 10, 14, 14:procul ardentes hinc precor abde faces,
remove, Tib. 2, 1, 82.—The terminus ad quem is usually expressed by in with acc.:abdidit se in intimam Macedoniam quo potuit longissime a castris,
Cic. Fam. 13, 29, 4; so,se in contrariam partem terrarum,
id. Mur. 41, 89: se in classem, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 2:se in Menapios,
to depart, Caes. B. G. 6, 5, 5:In silvam Arduennam,
id. ib. 5, 3, 4:exercitum in interiora,
to uithdraw, Vell. 2, 110, 3:ea in insulam Seriphon abdita est (=ex humanā societate quasi expulsa),
banished, exiled, Tac. A. 2, 85:se in bibliothecam,
i. e. to retire to, Cic. Fam. 7, 28; cf.:se totum in litteras,
id. ib. 7, 33, 2.—Rarely with other prepositions or with local adv.: Audisne haec, Amphiaraë, sub terram abdite? Poët. (Att.?) ap. Cic. Tusc. 2, 25, 60; so with sub, Lucr. 4, 419:se rus,
Ter. Hec. 1, 2, 99:se domum,
Cic. Pis. 38, 92:se Arpinum,
id. Att. 9, 6, 1.Transf., to hide, conceal, keep secret, etc. (syn.: occulto, recondo); constr. aliquid, without or with in and abl., with other prepositions, with abl. only, or dat., with a localadv.(α).Aliquid:(β).quae partes corporis... aspectum essent deformem habiturae, eas contexit atque abdidit (natura),
Cic. Off. 1, 35, 126:amici tabellas,
id. Pis. 17, 39:lacrimas, operire luctum,
Plin. Ep. 3, 16, 6:abduntur (delphini) occultanturque incognito more,
Plin. H. N. 9, 8, 7, § 22; cf.:occultare et abdere pavorem,
Tac. H. 1, 88:pugnare cupiebant, sed retro revocanda et abdenda cupiditas erat,
Liv. 2, 45, 7; so,sensus suos penitus,
Tac. A. 1, 11:aliquid dissimulata offensione,
id. ib. 3, 64. —With in and abl.:(γ).cum se ille fugiens in scalarum tenebris abdidisset,
Cic. Mil. 15, 40; cf.:qui dispersos homines in agris et in tectis silvestribus abditos... compulit unum in locum,
id. Inr. 1, 2, 2:abditi in tabernaculis,
Caes. B. G. 1, 39, 4; cf.:in silvis,
id. ib. 9, 19, 6:penitus qui in ferrost abditus aër,
Lucr. 6, 1037 al. —With other prepp.:(δ).cultrum, quem sub veste abditum habebat,
Liv. 1, 58 fin.; cf. Ov. M. 10, 715:ferrum carvo tenus hamo,
id. ib. 4, 719.—With abl.:(ε). (ζ).caput cristatā casside,
Ov. M. 8, 25:corpus corneā domo,
Phaedr. 2, 6, 5:gladium sinu,
Tac. A. 5, 7:latet abditus agro,
Hor. Ep. 1, 1, 5:hunc (equum) abde domo,
Verg. G. 3, 96:ita se litteris abdiderunt, at, etc.,
Cic. Arch. 6, 12; v. Halm ad h. l.—With local adv.:II.corpus humi,
Flor. 4, 12, 38.—Hence, abditus, a, um, P. a., hidden, concealed, secreted, secret (syn.: reconditus, abscontlitus, occultus, retrusus): sub terram abditi, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 25, 60:vis abdita quaedum,
Lucr. 5, 1233:res occultae et penitus abditae,
Cic. N. D. 1, 19:sunt innumerabiles de his rebus libri neque abditi neque obscuri,
id. de Or. 2, 20, 84: haec esse penitus in mediā philosophiā;retrusa atque abdita,
id. ib. 1, 19, 87 al.: oppida, remote, Cod. Th. 15, 1, 14. — Comp. abditior, Aug. Conf. 5, 5; 10, 10. —Sup. abditissimus, Aug. Enchir. c. 16. — -
10 abdo
ab-do, ĭdi, ĭtum, 3, v. a. [2. do].I.Lit., to put away, remove: and abdere se, to go away, betake one's self to some place:II.ex conspectu eri sui se abdiderunt,
Plaut. Ps. 4, 7, 5:pedestres copias paulum ab eo loco abditas in locis superioribus constituunt,
removed, withdrawn, Caes. B. G. 7, 79, 2; so with ab:ascensu abdito a conspectu,
Liv. 10, 14, 14:procul ardentes hinc precor abde faces,
remove, Tib. 2, 1, 82.—The terminus ad quem is usually expressed by in with acc.:abdidit se in intimam Macedoniam quo potuit longissime a castris,
Cic. Fam. 13, 29, 4; so,se in contrariam partem terrarum,
id. Mur. 41, 89: se in classem, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 2:se in Menapios,
to depart, Caes. B. G. 6, 5, 5:In silvam Arduennam,
id. ib. 5, 3, 4:exercitum in interiora,
to uithdraw, Vell. 2, 110, 3:ea in insulam Seriphon abdita est (=ex humanā societate quasi expulsa),
banished, exiled, Tac. A. 2, 85:se in bibliothecam,
i. e. to retire to, Cic. Fam. 7, 28; cf.:se totum in litteras,
id. ib. 7, 33, 2.—Rarely with other prepositions or with local adv.: Audisne haec, Amphiaraë, sub terram abdite? Poët. (Att.?) ap. Cic. Tusc. 2, 25, 60; so with sub, Lucr. 4, 419:se rus,
Ter. Hec. 1, 2, 99:se domum,
Cic. Pis. 38, 92:se Arpinum,
id. Att. 9, 6, 1.Transf., to hide, conceal, keep secret, etc. (syn.: occulto, recondo); constr. aliquid, without or with in and abl., with other prepositions, with abl. only, or dat., with a localadv.(α).Aliquid:(β).quae partes corporis... aspectum essent deformem habiturae, eas contexit atque abdidit (natura),
Cic. Off. 1, 35, 126:amici tabellas,
id. Pis. 17, 39:lacrimas, operire luctum,
Plin. Ep. 3, 16, 6:abduntur (delphini) occultanturque incognito more,
Plin. H. N. 9, 8, 7, § 22; cf.:occultare et abdere pavorem,
Tac. H. 1, 88:pugnare cupiebant, sed retro revocanda et abdenda cupiditas erat,
Liv. 2, 45, 7; so,sensus suos penitus,
Tac. A. 1, 11:aliquid dissimulata offensione,
id. ib. 3, 64. —With in and abl.:(γ).cum se ille fugiens in scalarum tenebris abdidisset,
Cic. Mil. 15, 40; cf.:qui dispersos homines in agris et in tectis silvestribus abditos... compulit unum in locum,
id. Inr. 1, 2, 2:abditi in tabernaculis,
Caes. B. G. 1, 39, 4; cf.:in silvis,
id. ib. 9, 19, 6:penitus qui in ferrost abditus aër,
Lucr. 6, 1037 al. —With other prepp.:(δ).cultrum, quem sub veste abditum habebat,
Liv. 1, 58 fin.; cf. Ov. M. 10, 715:ferrum carvo tenus hamo,
id. ib. 4, 719.—With abl.:(ε). (ζ).caput cristatā casside,
Ov. M. 8, 25:corpus corneā domo,
Phaedr. 2, 6, 5:gladium sinu,
Tac. A. 5, 7:latet abditus agro,
Hor. Ep. 1, 1, 5:hunc (equum) abde domo,
Verg. G. 3, 96:ita se litteris abdiderunt, at, etc.,
Cic. Arch. 6, 12; v. Halm ad h. l.—With local adv.:II.corpus humi,
Flor. 4, 12, 38.—Hence, abditus, a, um, P. a., hidden, concealed, secreted, secret (syn.: reconditus, abscontlitus, occultus, retrusus): sub terram abditi, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 25, 60:vis abdita quaedum,
Lucr. 5, 1233:res occultae et penitus abditae,
Cic. N. D. 1, 19:sunt innumerabiles de his rebus libri neque abditi neque obscuri,
id. de Or. 2, 20, 84: haec esse penitus in mediā philosophiā;retrusa atque abdita,
id. ib. 1, 19, 87 al.: oppida, remote, Cod. Th. 15, 1, 14. — Comp. abditior, Aug. Conf. 5, 5; 10, 10. —Sup. abditissimus, Aug. Enchir. c. 16. — -
11 callidus
callĭdus, a, um, adj. [calleo], that is taught wisdom by experience and practice, shrewd, expert, experienced, adroit, skilful:I. A.versutos eos appello, quorum celeriter mens versatur: callidos autem, quorum, tamquam manus opere, sic animus usu concalluit,
Cic. N. D. 3, 10, 25.In gen. (class.):B.ad suum quaestum, callidus,
Plaut. As. 1, 3, 34; id. Truc. 2, 4, 62 (cf. id. ib. 2, 5, 40: omnes homines ad suum quaestum callent); id. Ps. 2, 4, 35; id. Ep. 3, 3, 47; id. Poen. 1, 2, 25: callida Musa, Calliope, * Lucr. 6, 93:ego ut agitator callidus, priusquam ad fidem veniam, equos sustinebo,
Cic. Ac. 2, 29, 94:natura nihil potest esse callidius,
id. N. D. 2, 57, 142:Demosthene nec gravior exstitit quisquam nec callidior, nec temperatior,
id. Or. 7, 23:juvenis parum callidus,
Plin. Ep. 7, 6, 11:in disputando,
Quint. 12, 2, 14.—In reference to art, excelling in art, skilful, Hor. S. 2, 3, 23 Heind.; 2, 7, 101; id. Ep. 1, 10, 26. —Particular constructions.(α).With gen.:(β).rei rusticae,
Col. 2, 2, 1:rerum naturae,
id. 7, 3, 12:rei militaris,
Tac. H. 2, 32:temporum,
id. A. 4, 33.—With abl.:(γ).juncturā callidus acri,
Pers. 5, 14.—In the Greek manner, with inf.:C.callidus Condere furto,
Hor. C. 1, 10, 7; cf.:tuque testudo resonare septem Callida nervis,
id. ib. 3, 11, 4; Pers. 1, 118.—Meton., of things: foramina callidissimo artificio naturā fabricata, very well contrived or wrought, Cic. Tusc. 1, 20, 47:II. A.inventum,
Nep. Eum. 5, 4:junctura,
Hor. A. P. 47.—Of persons (class.):B.itaque me malum esse oportet, callidum, astutum,
Plaut. Am. 1, 1, 112:malum crudumque et callidum atque subdolum,
id. Poen. 5, 2, 148; id. Pers. 4, 4, 70; id. Cist. 4, 2, 61:ego hominem callidiorem vidi neminem,
Ter. Phorm. 4, 2, 1; id. And. 1, 2, 27; id. Eun. 5, 6, 10; Petr. 4, 2, 1:hi saepe versutos homines et callidos admirantes, malitiam sapientiam judicant,
Cic. Off. 2, 3, 10 Beier; id. Caecin. 19, 55; cf. id. Off. 3, 13, 57; Quint. 6, 3, 96:homo luteus etiam callidus ac veterator esse vult,
Cic. Verr. 2, 3, 14, § 35:gens non astuta nec callida,
Tac. G. 22:ad fraudem callidi,
Cic. Clu. 65, 183; cf. Plaut. As. 2, 1, 9:in disputando mire callidos,
Quint. 12, 2, 14:amici accendendis offensionibus callidi,
Tac. A. 2, 57.—Meton., of things:2.doli,
Plaut. Bacch. 4, 4, 4:consilium,
Ter. And. 3, 4, 10:audacia,
Cic. Clu. 65, 183:callida et malitiosa juris interpretatio,
id. Off. 1, 10, 33:liberalitas,
crafty, calculating, Nep. Att. 11, 3:malitia inimici,
Liv. 38, 44, 1:cunctatio,
Suet. Tib. 24:saevitia,
id. Dom. 11.—Trop.:1.merx, of a woman,
Plaut. Cist. 4, 2, 61.—Hence, adv.: callĭdē (in both signiff. of the adj. freq. and class.).Skilfully, shrewdly, expertly, etc.:2.callide nosse aliquem,
well, Plaut. As. 2, 2, 82:intellegere,
Ter. And. 1, 2, 30:callide arguteque dicere,
Cic. Or. 28, 98:dicere,
id. de Or. 1, 20, 93:callide et perite versari,
id. ib. 1, 11, 48:sine quo nihil satis caute, nihil satis callide agi posset,
id. Caecin. 5, 15 al. — Comp., Tac. A. 6, [p. 271] 37.— Sup., Nep. Them. 1 fin. — -
12 dissimulo
dissĭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [dissimilis], to feign that a thing is not that which it is; to dissemble, disguise; to hide, conceal, keep secret (cf.: fingo, simulo, confingo, comminiscor—very freq. and class.).(α).With acc.:(β).nihil fingam, nihil dissimulem, nihil obtegam,
Cic. Att. 1, 18:aliquid (with tegere),
Caes. B. C. 1, 19, 2;with obtegere,
Suet. Ner. 29;with celare,
Ter. And. 1, 1, 105;with occultare,
Cic. Off. 1, 30, 105; Caes. B. C. 2, 31, 6; cf. Cic. Rosc. Am. 31, 86:nec, ut emat melius, nec ut vendat, quicquam simulabit aut dissimulabit vir bonus,
id. Off. 3, 15; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:quaedam in actione dissimulata,
Quint. 6, 4, 14: consonantium quaedam insequente vocali dissimulatur, is obscured, said of elision in poetry, id. 11, 3, 34:occultam febrem,
Hor. Ep. 1, 16, 23; cf.metum,
id. C. 2, 20, 17:gaudia,
Ov. M. 6, 653:nomen suum,
id. Tr. 4, 9, 32:natum cultu,
id. M. 13, 163:se,
to assume another form, id. ib. 2, 731:deum,
i. e. concealing his divinity, id. H. 4, 56; id. F. 5, 504; cf. also pass. with mid. force:dissimulata deam,
id. ib. 6, 507; Stat. Silv. 1, 2, 14;and virum veste longa (Achilles),
Ov. A. A. 1, 690.—With acc. and inf.:(γ).dissimulabam me harum sermoni operam dare,
Plaut. Epid. 2, 2, 54; so id. Most. 5, 1, 23; Cic. Att. 8, 1 fin.; Quint. 1, 2, 2; Suet. Caes. 10; 73; Ov. Tr. 1, 7, 5 al. —With a rel. clause:* (δ).nec judices, a quo sint moti, dissimulant,
Quint. 12, 9, 7; so id. 6 prooem. § 7; Verg. A. 4, 291 al.—With quasi:(ε).dissimulabo, hos quasi non videam,
Plaut. Mil. 4, 2, 2.—Absol.: plane ea est;(ζ).sed quomodo dissimulabat!
Plaut. Mil. 2, 5, 53; id. Most. 4, 3, 23; id. Men. 4, 2, 44; 78; Cic. Off. 1, 30, 108; id. Mur. 19, 40 (opp. fateri); Caes. B. C. 1, 19, 1; Hor. S. 1, 9, 66; Ov. H. 17, 151 et saep.:dissimulant,
they repress their feelings, Verg. A. 1, 516.—With de:* II.primo fingere alia, dissimulare de conjuratione, etc.,
Sall. C. 47, 1:de condicione sua,
Dig. 40, 13, 4.—To leave unnoticed, to neglect:damnosam curationem,
Veg. Vet. 1 prooem. §5: quod dissimulatum,
Amm. 21, 3.— Hence, dissĭmŭlanter, adv., dissemblingly, clandestinely, secretly:non aperte, nec eodem modo semper, sed varie dissimulanterque conclusis,
Cic. Brut. 79, 274; id. Fam. 1, 5, b. fin.; Liv. 40, 23; Suet. Tib. 21 (opp. Palam); Ov. H. 20, 132 al.— Comp. and sup. do not occur. -
13 emergo
ē-mergo, si, sum, 3, v. a. and n.I.Act., to bring forth, bring to light, raise up (very rare; mostly with se, or pass. in mid. sense), to come forth, come out, to rise up, emerge (not in Plaut., Caes., Verg., or Hor.).A.Lit.:B.emersere e gurgite vultus Nereides,
Cat. 64, 14:ex undis Cancri pars sese emergit in astra,
Manil. 5, 198;se torrens imo hiatu,
Auct. Aetn. 118:se lux pelago,
Avien. Perieg. 126:tibi (somnianti) subito sum visus emersus e flumine,
Cic. Div. 2, 68; so,emersus e palude,
Liv. 1, 13:emersus paludibus,
Tac. A. 1, 65.— Poet.:cernis et emersas in lucem tendere noctes,
Ov. M. 15, 186;nox emersa,
id. F. 3, 399.—Trop., to extricate or free one's self, to raise one's self up, to rise:II. A.sese ex malis,
Ter. And. 3, 3, 30 Ruhnk.; so Nep. Att. 11, 1:homo emersus subito ex diuturnis tenebris lustrorum ac stuprorum,
Cic. Sest. 9; cf.:tu emersus e caeno,
id. Vatin. 7, 17:velut emerso ab admiratione animo,
Liv. 8, 7 fin. —Once perh. act.:ut possim rerum tantas emergere moles,
Manil. 1, 116.—Far more freq. and class.,Lit.1.In gen.:2.equus emersit e flumine,
Cic. Div. 2, 31 fin.:e vadis,
id. Cael. 21:ex alto,
id. Fin. 4, 23, 64:de paludibus,
Liv. 22, 3:ab infima ara (anguis),
Cic. Div. 1, 33, 72:sub exsistentibus glebis (pisces),
Liv. 42, 2: extra aquam Plin. 13, 18, 32, § 109; 2, 88, 89, § 203:foras (with exsilire),
Lucr. 2, 200:ad ortus,
id. 5, 697:in suam lucem (luna),
Liv. 44, 37 et saep.:ex Antiati in Appiam ad Tres Tabernas,
to get away, escape, Cic. Att. 2, 12, 2; cf.:e patrio regno (with Cappadociae latebris se occultare),
id. de Imp. Pomp. 3:aegre in apertos campos (Manlius),
Liv. 21, 25 al. — Absol.:aves, quae se in mari mergerent: quae cum emersissent, etc.,
Cic. N. D. 2, 49; cf. id. Fin. 3, 14 fin.: sol. id. Arat. 76 (also, id. N. D. 2, 44, 113); Tac. G. 45; cf.stellae,
Plin. 2, 14, 11, § 58 al. — Impers. tot res repente circumvallant, unde emergi non potest, Ter. Ad. 3, 2, 4.—In partic., to come forth, come up, break forth, as a plant or animal, when it springs up or is born:B.viriditas e vaginis emergit, etc.,
Cic. de Sen. 15, 51; cf.:flos ex caule,
Plin. 21, 17, 66, § 106:totus infans utero,
id. 11, 51, 112, § 270:ova,
id. 10, 52, 74, § 145:ventus,
id. 2, 82, 84, § 198.—Trop., to extricate one's self from, to raise one's self up, to emerge, get clear:ex sermone emersit,
Cic. Cael. 31, 75:ex miserrimis naturae tuae sordibus,
id. Pis. 12, 27:ex peculatus judicio,
id. Verr. 2, 1, 5:ex paternis probris ac vitiis,
id. ib. 2, 3, 69:ex mendicitate,
id. Vatin. 9 fin.:vixdum e naufragiis prioris culpae cladisque,
Liv. 5, 52, 1:ex obnoxia pace,
id. 9, 10:ex omni saevitia fortunae (virtus),
id. 25, 38; Dig. 47, 10, 5 fin.: cum tam multa ex illo mari (sc. Ponto) bella emerserint, have arisen, [p. 642] broken out, Cic. Verr. 2, 4, 58:equidem multos vidi emersisse aliquando, et se ad frugem bonam, ut dicitur, recepisse,
have raised themselves up, have risen, Cic. Cael. 12:hac autem re incredibile est quantum civitates emerserint,
have raised themselves up, elevated themselves, id. Att. 6, 2, 4; cf.:ad summas opes,
Lucr. 2, 13; 3, 63:in quod fastigium,
Vell. 2, 65; Juv. 3, 164:quamvis enim demersae sint leges, emergunt tamen haec aliquando,
Cic. Off. 2, 7, 24; cf. id. Clu. 65, 183:nunc emergit amor,
id. Att. 9, 10, 2; cf.dolor,
id. ib. 9, 6, 5:ex quo magis emergit, quale sit decorum illud, etc.,
appears, is evident, id. Off. 1, 31; cf.:tanti sceleris indicium per Fulviam emersit,
Flor. 4, 1, 6. -
14 frons
1.frons (also anciently fruns; plur. frundes, Enn. Ann. 266 Vahl.; cf. Charis. p. 105 P.—Also in nom. fros or frus, Varr. ib.; Enn. v in the foll.; cf. Prisc. p. 554 P.; and FRONDIS, acc. to Serv. Verg. G. 2, 372), dis, f. [etym. dub.], a leafy branch, green bough, foliage.I.Lit. (class.; in sing. and plur.; syn. folium).(α).Sing.: populea frus, Enn. ap. Aus. Technop. (Edyll. 5) 158 sq. (id. Ann. v. 562 Vahl.):(β).ilignea, quernea,
Cato, R. R. 37, 2:in nemoribus, ubi virgulta et frons multa,
Varr. R. R. 2, 5, 11:bobus praestabit vilicus frondem,
Col. 11, 3, 101: alta frons decidit, Varr. ap. Non. 486, 13:ne caules allii in frondem luxurient,
Plin. 19, 6, 34, § 113:perenni frunde corona,
Lucr. 1, 119:nigrae feraci frondis in Algido,
Hor. C. 4, 4, 58:sine fronde,
Ov. Tr. 3, 10, 75:immaturam destringere,
Quint. 12, 6, 2.—Plur.: russescunt frundes, Enn. ap. Charis. p. 105 P. (Ann. v. 266 Vahl.):II.deserta via et inculta atque interclusa jam frondibus et virgultis relinquatur,
Cic. Cael. 18, 42:viminibus salices fecundi, frondibus ulmi,
Verg. G. 2, 446:frondibus teneris non adhibendam esse falcem,
Quint. 2, 4, 11:bovemque Disjunctum curas et strictis frondibus exples,
Hor. Ep. 1, 14, 28; id. C. 3, 18, 14.—Poet. transf., a garland made of leafy boughs, a garland of leaves, leafy chaplet: donec Alterutrum velox victoria fronde coronet, Hor. Ep. 1, 18, 64; so in sing., id. C. 4, 2, 36; id. Ep. 2, 1, 110:2.nos delubra deum festa velamus fronde,
Verg. A. 2, 249; 5, 661; Ov. M. 1, 449; 565; id. A. A. 1, 108.—In plur., Ov. F. 1, 711; 3, 482.frons, frontis, f. ( masc., Cato ap. Gell. 15, 9, 5; and ap. Fest. s. v. recto, p. 286, b, Müll.; Plaut. Mil. 2, 2, 46 Ritschl, N. cr.; id. ap. Non. 205, 4; Caecil. ap. Gell. 15, 9, 3; Vitr. 10, 17) [cf. Sanscr. brhū; Gr. ophrus; Germ. Braue; Engl. brow; v. Curt. Gr. Etym. p. 296], the forehead, brow, front (syn.: vultus, os, facies).I.Lit.:2.frons et aliis (animalibus), sed homini tantum tristitiae, hilaritatis, clementiae, severitatis index: in adsensu ejus supercilia homini et pariter et alterna mobilia,
Plin. 11, 37, 51, § 138:tanta erat gravitas in oculo, tanta contractio frontis, ut illo supercilio res publica, tamquam Atlante caelum, niti videretur,
Cic. Sest. 8, 19: frontem contrahere, to contract or knit the brows, id. Clu. 26, 72; Hor. S. 2, 2, 125;for which, adducere,
Sen. Ben. 1, 1:attrahere,
id. ib. 6, 7: remittere frontem, to smooth the brow, i. e. to cheer up, Plin. Ep. 2, 5, 5;for which: exporge frontem,
Ter. Ad. 5, 3, 53; cf.:primum ego te porrectiore fronte volo mecum loqui,
Plaut. Cas. 2, 4, 3:explicare,
Hor. C. 3, 29, 16;solvere,
Mart. 14, 183: ut frontem ferias, smitest thy forehead (as a sign of vexation), Cic. Att. 1, 1, 1; cf.:nulla perturbatio animi, nulla corporis, frons non percussa, non femur,
id. Brut. 80, 278:femur, pectus, frontem caedere,
Quint. 2, 12, 10:frontem sudario tergere,
id. 6, 3, 60;for which: siccare frontem sudario,
id. 11, 3, 148:capillos a fronte retroagere,
id. ib. 160:mediam ferro gemina inter tempora frontem Dividit,
Verg. A. 9, 750:quorundam capita per medium frontis et verticis mucrone distincta, in utrumque humerum pendebant,
Amm. 31, 7, 14:insignem tenui fronte Lycorida (a small forehead was regarded as a beauty by the ancients),
Hor. C. 1, 33, 5; cf. id. Ep. 1, 7, 26; Petr. 126; Mart. 4, 42, 9; Arn. 2, 72.—Of the forehead of animals:est bos cervi figura: cujus a media fronte, etc.,
Caes. B. G. 6, 26, 1:tauri torva fronte,
Plin. 8, 45, 70, § 181:equi,
Ov. Tr. 5, 9, 30:ovis,
id. F. 4, 102:cui (haedo) frons turgida cornibus Primis,
Hor. C. 3, 13, 4:(vitulus) Fronte curvatos imitatus ignes lunae,
id. ib. 4, 2, 57.—In plur., Lucr. 5, 1034. —The brow as a mirror of the feelings:3.non solum ex oratione, sed etiam ex vultu et oculis et fronte, ut aiunt, meum erga te amorem perspicere potuisses,
Cic. Att. 14, 13, B, 1; cf. Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44; and:homines fronte et oratione magis, quam ipso beneficio reque capiuntur,
expression of countenance, id. ib. 12, 46:si verum tum, cum verissima fronte, dixerunt, nunc mentiuntur,
Cic. Rab. Post. 12, 35:haec ipsa fero equidem fronte et vultu bellissime, sed angor intimis sensibus,
id. Att. 5, 10, 3: frons, oculi, vultus persaepe mentiuntur;oratio vero saepissime,
id. Q. F. 1, 1, 5, § 15; cf.:oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, hic in fraudem homines impulit,
id. Pis. 1, 1; id. Fam. 1, 9, 17:fronte occultare sententiam,
id. Lael. 18, 65:tranquilla et serena,
id. Tusc. 3, 15, 31; cf.:reliquiae pristinae frontis,
id. Fam. 9, 10, 2:laeta,
Verg. A. 6, 862:sollicita,
Hor. C. 3, 29, 16:tristis,
Tib. 2, 3, 33:gravis,
Plin. Pan. 41, 3:humana, lenis, placida,
Sen. Ben. 2, 13:inverecunda,
Quint. 2, 4, 16:proterva,
Hor. C. 2, 5, 16:urbana (i. e. impudens),
id. Ep. 1, 9, 11:impudens, proterva, Aug. Op. imperf. c. Jul. 6, 21: impudentissima,
id. ib. 26; cf.:impudentia frontis,
Hier. adv. Rufin. 1, 7:fronte inverecunda nummos captare,
Val. Max. 8, 2, 2.—In plur.:si populo grata est tabella, quae frontes aperit hominum, mentes tegat,
Cic. Planc. 6, 16.—Prov.:B.frons occipitio prior est,
i. e. better work before the master's face than behind his back, Cato, R. R. 4; Plin. 18, 5, 6, § 31.—Transf1.The forepart of any thing, the front, façade, van (opp. tergum and latus):2.copias ante frontem castrorum struit,
Caes. B. C. 3, 37, 1:aedium,
Vitr. 3, 2:parietum,
id. 2, 8:januae,
Ov. F. 1, 135:scena,
Verg. G. 3, 24:(navium),
id. A. 5, 158:pontis,
Hirt. B. G. 8, 9, 4:collis ex utraque parte lateris dejectus habebat, et in frontem leniter fastigatus, etc.,
Caes. B. G. 2, 8; 7, 23: intervallum justum arborum quadrageni pedes in terga frontemque, in latera viceni, Plin. 17, 23, 35, § 202; cf. Quint. 1, 10, 43:octo cohortes in fronte constituit,
Sall. C. 59, 2:quatuor legionum aquilae per frontem,
Tac. H. 2, 89:una fronte contra hostem castra muniunt,
only in front, Caes. B. C. 1, 80, 2 Herz.:aequa fronte ad pugnam procedebat,
Liv. 36, 44, 1:nec tamen aequari frontes poterant, cum extenuando infirmam mediam aciem haberent,
id. 5, 38, 2:recta fronte concurrere hosti (opp. in dextrum cornu),
Curt. 4, 13 med.; cf.:directa fronte pugnandum est,
Quint. 5, 13, 11:veritus ne simul in frontem simul et latera suorum pugnaretur,
Tac. Agr. 35:transisse aestuaria pulchrum ac decorum in frontem (i. e. fronti),
for the front, the van, id. ib. 33: dextra fronte prima legio incessit, on the right front, i. e. on the right wing, id. H. 2, 24 fin.:laeva,
Claud. in Ruf. 2, 174; cf.:frons laevi cornu haec erat,
Curt. 4, 13 fin. — Poet. transf., of clouds:ut non tam concurrere nubes Frontibus adversis possint quam de latere ire,
Lucr. 6, 117;of a precipice: Fronte sub adversa scopulis pendentibus antrum,
Verg. A. 1, 166.—Esp. freq.: a fronte, in front, before (opp. a tergo and a latere):a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur, si in Galliam venerit,
Cic. Phil. 3, 13, 32:a fronte atque ab utroque latere cratibus ac pluteis protegebat,
Caes. B. C. 1, 25 fin.:totis fere a fronte et ab sinistra parte nudatis castris,
id. B. G. 2, 23, 4. —The outer end of a book-roll or volume, Tib. 3, 1, 13; Ov. Tr. 1, 1, 11.—3.The circumference of a wheel, Vitr. 10, 4.—4.In measuring land = latitudo, the breadth:II.mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum Hic dabat,
Hor. S. 1, 8, 12; Inscr. Orell. 4558; 4560.—Trop.A.The outside, exterior, external quality, appearance (cf. species and facies;B.mostly post-Aug.): Pompeius Scauro studet: sed utrum fronte an mente, dubitatur,
Cic. Att. 4, 15, 7:plus habet in recessu, quam fronte promittat,
Quint. 1, 4, 2; 11, 1, 61; cf.:frons causae non satis honesta,
id. 4, 1, 42 Spald.:decipit Frons prima multos,
the first appearance, Phaedr. 4, 2, 6; cf.:dura primā fronte quaestio,
Quint. 7, 1, 56:ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,
id. 12, 7, 8.—The character or feelings expressed by the brow.1.Poet. in partic., shame:2.exclamet perisse Frontem de rebus,
Pers. 5, 104 (for which:clament periisse pudorem,
Hor. Ep. 2, 1, 80).— -
15 Horreum
1.horrĕum, i, n. [cf.: farreum, farina], a storehouse; esp. for preserving grain, a barn, granary, magazine (syn.:2.sirus, granarium, cumera): illi Capuam cellam atque horreum Campani agri esse voluerunt,
Cic. Agr. 2, 33, 89:si proprio condidit horreo, Quicquid de Libycis verritur areis,
Hor. C. 1, 1, 9; Cic. Verr. 2, 3, 8, § 20; Caes. B. C. 3, 42, 4:illius immensae ruperunt horrea messes,
Verg. G. 1, 49; cf. Tib. 2, 5, 84:si, quicquid arat impiger Appulus, Occultare meis dicerer horreis,
Hor. C. 3, 16, 27.—For other things:parcis deripere horreo amphoram?
Hor. C. 3, 28, 7; Dig. 18, 1, 76:argentum, quod in domo, vel intra horreum usibus ejus fuit,
ib. 34, 2, 33; 10, 4, 5; Col. 12, 52, 3.—In fig.: nunc argumentum vobis demensum dabo, non modio neque tri modio, verum ipso horreo, Plaut. Men. prol. [p. 865] 15.— Poet., of a beehive, Verg. G. 4, 250; of ant-burrows, Ov. Tr. 5, 6, 39. -
16 horreum
1.horrĕum, i, n. [cf.: farreum, farina], a storehouse; esp. for preserving grain, a barn, granary, magazine (syn.:2.sirus, granarium, cumera): illi Capuam cellam atque horreum Campani agri esse voluerunt,
Cic. Agr. 2, 33, 89:si proprio condidit horreo, Quicquid de Libycis verritur areis,
Hor. C. 1, 1, 9; Cic. Verr. 2, 3, 8, § 20; Caes. B. C. 3, 42, 4:illius immensae ruperunt horrea messes,
Verg. G. 1, 49; cf. Tib. 2, 5, 84:si, quicquid arat impiger Appulus, Occultare meis dicerer horreis,
Hor. C. 3, 16, 27.—For other things:parcis deripere horreo amphoram?
Hor. C. 3, 28, 7; Dig. 18, 1, 76:argentum, quod in domo, vel intra horreum usibus ejus fuit,
ib. 34, 2, 33; 10, 4, 5; Col. 12, 52, 3.—In fig.: nunc argumentum vobis demensum dabo, non modio neque tri modio, verum ipso horreo, Plaut. Men. prol. [p. 865] 15.— Poet., of a beehive, Verg. G. 4, 250; of ant-burrows, Ov. Tr. 5, 6, 39. -
17 immitto
immitto ( inm-), īsi, issum, 3 ( perf. sync. immisti, Sil. 17, 354), v. a. [in-mitto], to send or let into a place, to introduce, admit, to send or despatch against, to let loose at, discharge at, to cast or throw into (freq. and class.; cf. intromitto, induco, introduco).I.Lit.A.In gen.:B.servos ad spoliandum fanum,
Cic. Verr. 2, 4, 45, § 101; cf.:servi in tecta nostra cum facibus immissi,
id. Att. 14, 10, 1; id. Sest. 36, 78:magna vis hominum simul immissa,
Liv. 2, 5, 3:equitatu immisso (in agmen hostium),
Caes. B. G. 7, 40, 4:armaturam levem in stationes,
Liv. 40, 48, 2; 21, 8, 8:corpus in undas,
Ov. H. 2, 133:artificem mediis flammis,
id. M. 6, 615:completas naves taeda et pice in Pomponianam classem immisit,
let loose, Caes. B. C. 3, 101, 2; so ib. § 5; cf.:navem in terram,
Liv. 30, 25, 8: repente equum immisi ad eam legionem, urged, spurred, Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 3:si effrenatos in eos equos immittitis,
Liv. 40, 40, 5:pila in hostes,
Caes. B. G. 6, 8, 6:tela,
id. B. C. 3, 92, 2:telum ex manu,
Dig. 9, 2, 52:canalibus aqua immissa,
Caes. B. C. 2, 10, 6:aquam ex fullonicis in fundum vicini,
Dig. 39, 3, 3:cloacam privatam in publicum,
ib. 43, 23, 1; and:puram aquam in alvum,
Cels. 2, 12:haec (tigna) cum machinationibus immissa in flumen defixerat,
had driven into, Caes. B. G. 4, 17, 4:bipedales trabes,
id. ib. §6: tigna (in parietem),
Dig. 8, 5, 8; 43, 25, 3:coronam caelo,
hurls it to the sky, Ov. M. 8, 179:lentum filis immittitur aurum,
is inserted, interwoven, id. ib. 6, 68:circa oneratas veste cervices laticlaviam immiserat mappam,
put on, put around, Petr. 32, 2:dexteraque immissis da mihi signa rotis,
let loose, swiftly driven, Prop. 3, 9, 58; cf.:immissis pars caeca et concita frenis Arietat in portas,
slackened, Verg. A. 11, 889:habenas,
id. ib. 5, 662; Ov. M. 1, 280; cf.rudentes,
let go, let loose, Plin. Ep. 8, 4, 5:Codrus in medios se immisit hostes,
threw himself, Cic. Tusc. 1, 48, 116; Liv. 9, 4, 10:se in hostium manum multitudinemque,
Cic. Font. 17, 38; cf.:immisit in armatas hostium copias,
id. Par. 1, 2, 12:offirmastin' occultare, quo te inmittas,
whither you are going, Plaut. Pers. 2, 2, 40. —In partic.1.To send against (secretly or hostilely), to set on, incite, instigate, suborn (mostly post-Aug.):2.alii Tarquinium a Cicerone immissum aiebant,
Sall. C. 48, 8:fratrem Tiberium inopinantem repente immisso tribuno militum interemit,
Suet. Calig. 23; cf. Tac. A. 3, 16:immissis qui monerent,
id. ib. 4, 54:Suillium accusandis utrisque immittit,
id. ib. 11, 1:ad cujus rei probationem immittet indices,
Just. 32, 2:invidia et a dissimilibus delator inmissus,
Plin. Ep. 6, 31, 3. —To let grow unrestrained or wild:3.ea vitis immittitur ad uvas pariendas,
Varr. R. R. 1, 31, 3:cupressus immittitur in perticas asseresve,
Plin. 16, 33, 60, § 141:pro densitate arborum immissorumque aliorum in alios ramorum,
grown together, interwoven, Liv. 40, 22, 3: penitus immissis radicibus niti, deeply planted or sunk, Quint. 1, 3, 5: barba immissa et intonso capillo, etc., overgrown, hanging down, Sisenn. ap. Non. 130, 8; so,barba immissa,
Verg. A. 3, 593; Ov. M. 12, 351; Quint. 12, 3, 12:immissi capilli,
Ov. F. 1, 503; id. M. 5, 338; 6, 168; cf., in a Greek construction: Phleias immissus patrios de vertice crines,
Val. Fl. 1, 412.—To ingraft:4.trunci resecantur, et... deinde feraces plantae immittuntur,
Verg. G. 2, 80.—Aliquem in bona alicujus, to install, put in possession, Cic. Verr. 2, 1, 54, § 142.—II.Trop.:aliquid in aures,
to listen to, Plaut. Ep. 3, 1, 14; but without in:ne tu quod istic fabuletur auris inmittas tuas,
id. Capt. 3, 4, 16: verba suis immittere figuris, to accommodate its modes of thought to the words, Manil. 1, 24:jactam et immissam a te nefariam in me injuriam semper duxi,
Cic. Par. 4, 1, 28:hic corrector in eo ipso loco, quo reprehendit, immittit imprudens ipse senarium,
lets escape him, id. Or. 56, 190:si nihil extrinsecus accidit, quod corpus ejus in aliquam valetudinem immitteret,
threw into some sickness, Dig. 1, 21, 14, § 2:immisitque fugam Teucris atrumque timorem,
instilled, infused, Verg. A. 9, 719:vires alicui,
Val. Fl. 7, 353:amorem,
Sen. Herc. Oet. 554. -
18 inmitto
immitto ( inm-), īsi, issum, 3 ( perf. sync. immisti, Sil. 17, 354), v. a. [in-mitto], to send or let into a place, to introduce, admit, to send or despatch against, to let loose at, discharge at, to cast or throw into (freq. and class.; cf. intromitto, induco, introduco).I.Lit.A.In gen.:B.servos ad spoliandum fanum,
Cic. Verr. 2, 4, 45, § 101; cf.:servi in tecta nostra cum facibus immissi,
id. Att. 14, 10, 1; id. Sest. 36, 78:magna vis hominum simul immissa,
Liv. 2, 5, 3:equitatu immisso (in agmen hostium),
Caes. B. G. 7, 40, 4:armaturam levem in stationes,
Liv. 40, 48, 2; 21, 8, 8:corpus in undas,
Ov. H. 2, 133:artificem mediis flammis,
id. M. 6, 615:completas naves taeda et pice in Pomponianam classem immisit,
let loose, Caes. B. C. 3, 101, 2; so ib. § 5; cf.:navem in terram,
Liv. 30, 25, 8: repente equum immisi ad eam legionem, urged, spurred, Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 3:si effrenatos in eos equos immittitis,
Liv. 40, 40, 5:pila in hostes,
Caes. B. G. 6, 8, 6:tela,
id. B. C. 3, 92, 2:telum ex manu,
Dig. 9, 2, 52:canalibus aqua immissa,
Caes. B. C. 2, 10, 6:aquam ex fullonicis in fundum vicini,
Dig. 39, 3, 3:cloacam privatam in publicum,
ib. 43, 23, 1; and:puram aquam in alvum,
Cels. 2, 12:haec (tigna) cum machinationibus immissa in flumen defixerat,
had driven into, Caes. B. G. 4, 17, 4:bipedales trabes,
id. ib. §6: tigna (in parietem),
Dig. 8, 5, 8; 43, 25, 3:coronam caelo,
hurls it to the sky, Ov. M. 8, 179:lentum filis immittitur aurum,
is inserted, interwoven, id. ib. 6, 68:circa oneratas veste cervices laticlaviam immiserat mappam,
put on, put around, Petr. 32, 2:dexteraque immissis da mihi signa rotis,
let loose, swiftly driven, Prop. 3, 9, 58; cf.:immissis pars caeca et concita frenis Arietat in portas,
slackened, Verg. A. 11, 889:habenas,
id. ib. 5, 662; Ov. M. 1, 280; cf.rudentes,
let go, let loose, Plin. Ep. 8, 4, 5:Codrus in medios se immisit hostes,
threw himself, Cic. Tusc. 1, 48, 116; Liv. 9, 4, 10:se in hostium manum multitudinemque,
Cic. Font. 17, 38; cf.:immisit in armatas hostium copias,
id. Par. 1, 2, 12:offirmastin' occultare, quo te inmittas,
whither you are going, Plaut. Pers. 2, 2, 40. —In partic.1.To send against (secretly or hostilely), to set on, incite, instigate, suborn (mostly post-Aug.):2.alii Tarquinium a Cicerone immissum aiebant,
Sall. C. 48, 8:fratrem Tiberium inopinantem repente immisso tribuno militum interemit,
Suet. Calig. 23; cf. Tac. A. 3, 16:immissis qui monerent,
id. ib. 4, 54:Suillium accusandis utrisque immittit,
id. ib. 11, 1:ad cujus rei probationem immittet indices,
Just. 32, 2:invidia et a dissimilibus delator inmissus,
Plin. Ep. 6, 31, 3. —To let grow unrestrained or wild:3.ea vitis immittitur ad uvas pariendas,
Varr. R. R. 1, 31, 3:cupressus immittitur in perticas asseresve,
Plin. 16, 33, 60, § 141:pro densitate arborum immissorumque aliorum in alios ramorum,
grown together, interwoven, Liv. 40, 22, 3: penitus immissis radicibus niti, deeply planted or sunk, Quint. 1, 3, 5: barba immissa et intonso capillo, etc., overgrown, hanging down, Sisenn. ap. Non. 130, 8; so,barba immissa,
Verg. A. 3, 593; Ov. M. 12, 351; Quint. 12, 3, 12:immissi capilli,
Ov. F. 1, 503; id. M. 5, 338; 6, 168; cf., in a Greek construction: Phleias immissus patrios de vertice crines,
Val. Fl. 1, 412.—To ingraft:4.trunci resecantur, et... deinde feraces plantae immittuntur,
Verg. G. 2, 80.—Aliquem in bona alicujus, to install, put in possession, Cic. Verr. 2, 1, 54, § 142.—II.Trop.:aliquid in aures,
to listen to, Plaut. Ep. 3, 1, 14; but without in:ne tu quod istic fabuletur auris inmittas tuas,
id. Capt. 3, 4, 16: verba suis immittere figuris, to accommodate its modes of thought to the words, Manil. 1, 24:jactam et immissam a te nefariam in me injuriam semper duxi,
Cic. Par. 4, 1, 28:hic corrector in eo ipso loco, quo reprehendit, immittit imprudens ipse senarium,
lets escape him, id. Or. 56, 190:si nihil extrinsecus accidit, quod corpus ejus in aliquam valetudinem immitteret,
threw into some sickness, Dig. 1, 21, 14, § 2:immisitque fugam Teucris atrumque timorem,
instilled, infused, Verg. A. 9, 719:vires alicui,
Val. Fl. 7, 353:amorem,
Sen. Herc. Oet. 554. -
19 latebra
lătē̆bra, ae, f. [lateo], a hiding-place, lurking-hole, covert, retreat (class.; most freq. in plur.; v. infra, II. B.).I.Lit.:II.(aurum) in latebris situm est,
Plaut. Aul. 4, 2, 2:itaque in totis aedibus tenebrae, latebrae,
id. Poen. 4, 2, 13:latebris ac silvis aut saltibus se eripere,
Caes. B. G. 6, 43:Cappadociae latebris se occultare,
Cic. de Imp. Pomp. 3, 7:aliquem in latebras impellere,
id. Rab. Perd. 8, 22:at Scyllam caecis cohibet spelunca latebris,
Verg. A. 3, 424:tum latebras animae, pectus mucrone recludit,
the hidden seat of life, id. ib. 10, 601:solis defectus lunaeque latebrae,
i. e. eclipses of the moon, Lucr. 5, 751. —In sing., Cic. Cael. 26, 62:extractus e latebra,
Suet. Vit. 17; id. Ner. 48:bellorum,
a place of refuge from war, Luc. 5, 743: teli, the weapon's lurking-place, i. e. the place where the arrow-head was sticking in his body, Verg. A. 12, 389.—Trop.A.In gen., a lurking-place, hidden recess, retreat:B.in latebras abscondas (stultitiam) pectore penitissumo,
Plaut. Cist. 1, 1, 64; Lucr. 1, 408:cum illa conjuratio ex latebris atque ex tenebris erupisset,
Cic. Sest. 4, 9:latebras suspicionum peragrare,
id. Cael. 22, 53; Quint. 12, 9, 3.—In sing.:adhibuit etiam latebram obscuritatis,
Cic. Div. 2, 45, 111:in tabellae latebra,
id. Fam. 3, 12, 1:scribendi,
a secret mode of writing, a writing in cipher, Gell. 17, 9, 4.—In partic., a subterfuge, shift, cloak, pretence, feigned excuse (only in sing.):latebram haberes,
Cic. Fin. 2, 33, 107:magnificam in latebram conjecisti,
id. Div. 2, 20, 46:videant, ne quaeratur latebra perjurio,
id. Off. 3, 29, 106:latebram dare vitiis,
Ov. A. A. 3, 754. -
20 latebrosus
I.Lit. (rare but class.):II.loca,
lurking-places, disreputable haunts, Plaut. Bacch. 3, 3, 26: via, * Cic. Sest. 59, 126:locus,
Liv. 21, 54:viae,
Amm. 14, 2, 2:loca,
id. 17, 1, 6:flumina,
Verg. A. 8, 713:latebrosae tempora noctis,
Luc. 6, 120:serpens,
Sen. Oedip. 153:latebrosa et lucifuga natio,
Min. Fel. 8, 4.— Poet.:pumex,
i. e. full of holes, porous, Verg. A. 12, 587.—Trop., intricate, obscure (late Lat.): latebrosissima quaestio. Aug. Retract. 1, 19.— Hence, * adv.: lătē̆brōsē, in a lurkingplace, secretly:se occultare,
Plaut. Trin. 2, 2, 3.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
occultare — v. tr. [dal lat. occultare, der. di occultus, part. pass. di occulĕre nascondere ]. 1. [sottrarre alla vista] ▶◀ celare, (fam.) fare sparire, (fam.) imboscare. ↓ nascondere. ◀▶ esibire, esporre, manifestare, mostrare, (fam.) tirare fuori. 2. (fig … Enciclopedia Italiana
occultare — index disguise Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
occultare — oc·cul·tà·re v.tr. CO 1a. sottrarre un oggetto o una persona alla vista o alle ricerche di qcn., mettendoli in un luogo dove sia difficile o impossibile trovarli Sinonimi: celare, nascondere. Contrari: esibire, esporre, palesare, rivelare,… … Dizionario italiano
occultare — {{hw}}{{occultare}}{{/hw}}A v. tr. (io occulto ) Nascondere o tenere nascosto: occultare un tesoro, occultare un fatto; SIN. Celare. B v. rifl. Nascondersi: occultarsi alla vista del nemico … Enciclopedia di italiano
occultare — A v. tr. 1. nascondere, tenere nascosto, celare, coprire, sottrarre alla vista, imboscare, infrattare (centr.), mascherare, dissimulare CONTR. mostrare, divulgare, esibire, manifestare, ostentare, svelare, sbandierare, far vedere, palesare,… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
occulter — [ ɔkylte ] v. tr. <conjug. : 1> • 1324; lat. occultare « cacher » 1 ♦ Astron. Cacher à la vue (une étoile). 2 ♦ Rendre peu visible (une source lumineuse), en la munissant d un dispositif appelé occulteur qui en canalise les rayons en un… … Encyclopédie Universelle
mettere — / met:ere/ [lat. mittere mandare , nel lat. tardo mettere ] (pass. rem. misi, mettésti, part. pass. mésso ). ■ v. tr. 1. a. [far sì che qualcosa occupi una determinata posizione o un determinato luogo: m. i vestiti nell armadio ; m. i piatti, le… … Enciclopedia Italiana
ocultar — (Del lat. occultare.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 No dejar que una persona, animal o cosa sea vista: ■ ocultó al ladrón en el desván; se ocultó tras el biombo. SINÓNIMO esconder ANTÓNIMO descubrir ► verbo transitivo 2 No decir una cosa de… … Enciclopedia Universal
nascondere — na·scón·de·re v.tr. (io nascóndo) FO 1a. sottrarre un oggetto alla vista o alle ricerche di qcn., riponendolo in un posto adatto allo scopo: nascondere i gioielli, nascondere lettere compromettenti | tenere nascosta una persona in modo che altri… … Dizionario italiano
nascondere — /na skondere/ [lat. tardo inabscondĕre, der. di abscondĕre nascondere , col pref. in ] (pass. rem. nascósi, nascondésti, ecc.; part. pass. nascósto ). ■ v. tr. 1. a. [sottrarre qualcosa o qualcuno alla vista o alle ricerche altrui, in modo che… … Enciclopedia Italiana
occultamento — /ok:ulta mento/ s.m. [der. di occultare ]. 1. [l occultare o l essere occultato] ▶◀ (fam.) imboscamento, (lett.) nascondimento, occultazione. ◀▶ esibizione, esposizione. 2. (fig.) [il fare in modo che qualcosa non si venga a conoscere] ▶◀ (non… … Enciclopedia Italiana