-
1 occipio
occĭpĭo, ĕre, cēpi, ceptum - tr. et intr. - entreprendre, commencer, débuter, être à son début. - occipere magistratum: entrer en charge. - occipere sermonem: engager une conversation.* * *occĭpĭo, ĕre, cēpi, ceptum - tr. et intr. - entreprendre, commencer, débuter, être à son début. - occipere magistratum: entrer en charge. - occipere sermonem: engager une conversation.* * *Occipio, occipis, pen. cor. occoepi, occoeptum, occipere, Ex ob, et coepi defectiuo compositum. Terent. Liu. Commencer.\Magistratum occoeperant. Tacit. Ils avoyent commencé d'exercer leur office. -
2 occipio
occipio, cēpi (coepī), ceptum, ere (ob u. capio), I) intr. anfangen, beginnen, inventas occipit, Lucr.: dolores occipiunt, Ter.: quia hiems occipiebat, Tac.: priusquam lux occiperet, Amm.: a meridie nebula occepit, Liv. 29, 27, 6 H. (Weißenb. u. Madvig excepit). – II) tr. anfangen, beginnen, unternehmen, A) im allg.: quaestum, Ter.: m. folg. Infin., socordius ire occoepere, Sall. fr.: regnare occepit, Liv.: vexillum flagitare occipiunt, Tac.: absol., ita ut occepi (wie gesagt), stehende Formel zur Wiederaufnahme der Rede nach einer Unterbrechung, Plaut. (s. Brix Plaut trin. 897). – Passiv, quod occeptum est, Plaut.: m. folg. Infin. Pass., fabula occepta est agi, Ter. – B) insbes., anfangen, antreten, magistratum, Liv. u. Tac. – / Archaist. Fut. exact. occepso, is, it, Plaut. Amph. 673; asin. 794 u.a.
-
3 occipio
occipio, cēpi (coepī), ceptum, ere (ob u. capio), I) intr. anfangen, beginnen, inventas occipit, Lucr.: dolores occipiunt, Ter.: quia hiems occipiebat, Tac.: priusquam lux occiperet, Amm.: a meridie nebula occepit, Liv. 29, 27, 6 H. (Weißenb. u. Madvig excepit). – II) tr. anfangen, beginnen, unternehmen, A) im allg.: quaestum, Ter.: m. folg. Infin., socordius ire occoepere, Sall. fr.: regnare occepit, Liv.: vexillum flagitare occipiunt, Tac.: absol., ita ut occepi (wie gesagt), stehende Formel zur Wiederaufnahme der Rede nach einer Unterbrechung, Plaut. (s. Brix Plaut trin. 897). – Passiv, quod occeptum est, Plaut.: m. folg. Infin. Pass., fabula occepta est agi, Ter. – B) insbes., anfangen, antreten, magistratum, Liv. u. Tac. – ⇒ Archaist. Fut. exact. occepso, is, it, Plaut. Amph. 673; asin. 794 u.a. -
4 occipiō
occipiō cēpī (not coepī), eptus, ere [ob+capio], to begin, commence: dolores occipiunt, T.: a meridie nebula occepit, L.: quaestum, T.: magistratum, enter upon, L.: mecum cogitare, T.: agere armentum, L.: (fabula) occeptast agi, T.* * *occipere, occepi, occeptus V -
5 occipio
occĭpĭo, cēpi (coepi), eptum, 3 ( fut. perf. occepso for occepero, Plaut. Am. 2, 2, 41; id. Cas. 5, 4, 22:I.occepsit for occeperit,
id. As. 4, 1, 49), v. a. and n. [ob-capio], to begin, commence any thing (not in Cic. or Cæs.).Act.:(β).nunc quod occepi, obsonatum pergam,
Plaut. Mil. 3, 1, 154:cantationem,
id. Stich. 5, 5, 19:quaestum,
Ter. And. 1, 1, 52:sermonem cum aliquo,
id. Eun. 4, 1, 8:magistratum,
to enter upon, Tac. A. 3, 2; 6, 45; Liv. 3, 19; 4, 37.— Pass.:istuc quicquid est, quā hoc occeptum est causā, loquere,
Ter. Heaut. 4, 1, 36; Plaut. Ps. 4, 1, 49.—With inf.:II. A.ne aliam rem occipiat loqui,
Plaut. Trin. 4, 3, 35:agere armentum,
Liv. 1, 7:concubia vexillum flagitare occipiunt,
Tac. A. 1, 39; id. H. 2, 16.— Pass.:(fabula) occepta est agi,
Ter. Eun. prol. 22.—In gen.:B.a meridie nebula occipiebat,
Liv. 29, 27, 6 Hertz (Weissenb. excepit):modo dolores occipiunt primulum,
Ter. Ad. 3, 1, 2:hiems,
Tac. A. 12, 12:juventas occipit puero,
Lucr. 5, 889.—Esp., in formula, ita ut occepi, in resuming a discourse or topic after an interruption:ita ut occepi, si animum advortas, dicam,
Plaut. Trin. 4, 2, 52 Brix ad loc.; id. Stich. 4, 2, 1; id. Curc. 1, 1, 43 al. -
6 occipio
cēpī (coepī), ceptum, ere [ ob + capio I ]1)а) начинать (cantionem Pl; sermonem cum aliquo Pl; o. loqui Pl; tibias inflare Ap); приступать, вступатьo. magistratum L — вступать в исполнение магистратских обязанностейб) вводно2) начинаться (hiems occĭpit T; dolores occipiunt Ter) -
7 occepi
-
8 occepso
арх. Pl = occepero (fut. II к occipio) -
9 occepto
-
10 occoepi
occoepī = occepī (pf. к occipio) -
11 occupio
арх. Pl = occipio -
12 occepso
occepso, s. occipio.
-
13 occepto
occepto, āvi, āre (Intens. v. occipio), anfangen, mit folg. Infin., insanire, Plaut. Men. 916 u. 934: absol., Plaut. rud. 776, wo archaist. occeptassit = occeptaverit.
-
14 occoepi
occoepī, s. occipio.
-
15 occepso
occepso, s. occipio. -
16 occepto
occepto, āvi, āre (Intens. v. occipio), anfangen, mit folg. Infin., insanire, Plaut. Men. 916 u. 934: absol., Plaut. rud. 776, wo archaist. occeptassit = occeptaverit. -
17 occoepi
occoepī, s. occipio. -
18 occepso
occepso, v. occipio init. -
19 occepto
-
20 occoepi
occoepi, v. occipio.
- 1
- 2