Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

obtineo

  • 1 obtineo

    obtineo (optineo), tinuī, tentum, ēre (ob u. teneo), I) festhalten, optine aures (meas), halte mich bei den Ohren, Plaut. Cas. 641. – II) mit dem Nbbgr. des Besitzes = im Besitz halten, -haben, innehaben, einnehmen, A) eig.: novem dispessis iugera membris, Lucr.: suam domum, seine Heimat haben, Cic.: loca, bewohnen, Caes.: vada custodiis, besetzt halten, Caes.: u. so citeriorem ripam armis, Liv.: übtr., noctem insequentem eadem caligo obtinuit, in der folgenden N. dauerte dieselbe F. fort, Liv. – B) übtr., innehaben, einnehmen, principem locum = der Vornehmste sein, Caes.: secundum dignitatis locum, Caes.: locum proverbii, als Sprichwort gelten, Cic. – u. so numerum deorum, unter die Götter gerechnet werden, -gehören (v. mehreren), Cic.: caseus medicamenti vim obtinet, dient als M., Plin. – quae (fama) plerosque obtinet, von dem die meisten eingenommen sind, Sall. Iug. 17, 7. – III) mit dem Nbbgr. der Festigkeit = etw. festhalten, behaupten, A) eig.: pontem, Liv. – regnum, Caes.: principatum, Caes. u. (von Rennpferden beim Rennen) Plin.: imperium, Tac. (vgl. unten no. IV, a): provinciam, Liv.: hereditatem, Cic.: longinquis itineribus percursando quae obtineri nequibant, Tac.: quarta aestas obtinendis quae percurrerant insumpta, Tac. – B) übtr.: a) als zukommend behaupten, ius summ contra alqm, Cic.: dah. causam, einen Prozeß, eine Sache (im Senat) durchsetzen, Cic., Caes. u.a. (s. Held Caes. b. G. 7, 37, 2): rem, die Sache durchsetzen = gewinnen, Caes.: res facile obtinebatur, ging leicht durch, Cic. – absol., obtinuit m. folg. ut u. Konj., er setzte es durch, daß usw., Liv. 4, 12, 4; 35, 10, 9. Val. Max. 6, 4, 2. Suet. Claud. 41, 3. Tac. ann. 3, 10: und so m. folg. ne u. Konj., Suet. Caes. 23, 1: u. obtinere non potuit m. folg. quin u. Konj., Suet. Tib. 31, 1, – m. folg. Infin., cum admitti magnā ambitione aegre obtinuisset (durchgesetzt hatte), Iustin. 1, 3, 2. – absol., nec obtinuit, Suet. Caes. 11: obtinuisset adeo, nisi etc., Suet. Caes. 14, 2. – b) als Behauptung aufstellen, behaupten, dah. auch beweisen (s. die Auslegg. zu Cic. Tusc. 1, 26), duas contrarias sententias, Cic.: locum, Cic.: non dicam id, quod debebam obtinere, Cic. – IV) mit dem Nbbgr. des Bestehens, der Dauer = fest an etw. halten, von etw. nicht abgehen, a) tr.: obt. perpetuo equestrem ordinem, beibehalten, Nep.: fasces et imperium, beibehalten, Liv. (vgl. oben no. III, A): silentium, fortsetzen, Cic.: u. so maestum silentium, Liv.: vitam, Cic.: u. so lex, quae in conviviis Graecorum obtinebatur, das festgehalten, streng beobachtet wurde, Cic.: malim equidem de filio verum esse, quod et plures edidere auctores et fama obtinuit, allgemeine Sage blieb, Liv. 21, 46, 10. – m. Infin., earum artem et disciplinam optineat colere, Plaut. mil. 186. – b) refl. = α) fortwährend bestehen, -gelten, sich behaupten, sich geltend machen, pro vero, Ps. Sall.: nulla pro socia obtinet, Sall.: adeoque in eo gloria bonitatis obtinuit, ut etc., Eutr.: obtinuisset eius sententia, nisi etc., Vopisc. – β) vor etwas sich behaupten, den Vorzug haben, plurium sententia obtinet, ICt.: quod et honestius est et merito obtinuit, ICt. – / Perf. obtenui, Corp. inscr. Lat. 1, 28: Parag. Infin. optinerier, Plaut. Men. 913.

    lateinisch-deutsches > obtineo

  • 2 obtineo

    obtineo (optineo), tinuī, tentum, ēre (ob u. teneo), I) festhalten, optine aures (meas), halte mich bei den Ohren, Plaut. Cas. 641. – II) mit dem Nbbgr. des Besitzes = im Besitz halten, -haben, innehaben, einnehmen, A) eig.: novem dispessis iugera membris, Lucr.: suam domum, seine Heimat haben, Cic.: loca, bewohnen, Caes.: vada custodiis, besetzt halten, Caes.: u. so citeriorem ripam armis, Liv.: übtr., noctem insequentem eadem caligo obtinuit, in der folgenden N. dauerte dieselbe F. fort, Liv. – B) übtr., innehaben, einnehmen, principem locum = der Vornehmste sein, Caes.: secundum dignitatis locum, Caes.: locum proverbii, als Sprichwort gelten, Cic. – u. so numerum deorum, unter die Götter gerechnet werden, -gehören (v. mehreren), Cic.: caseus medicamenti vim obtinet, dient als M., Plin. – quae (fama) plerosque obtinet, von dem die meisten eingenommen sind, Sall. Iug. 17, 7. – III) mit dem Nbbgr. der Festigkeit = etw. festhalten, behaupten, A) eig.: pontem, Liv. – regnum, Caes.: principatum, Caes. u. (von Rennpferden beim Rennen) Plin.: imperium, Tac. (vgl. unten no. IV, a): provinciam, Liv.: hereditatem, Cic.: longinquis itineribus percursando quae obtineri nequibant, Tac.: quarta aestas obtinendis quae percurrerant insumpta, Tac. – B) übtr.: a) als zukommend behaupten, ius summ contra alqm, Cic.:
    ————
    dah. causam, einen Prozeß, eine Sache (im Senat) durchsetzen, Cic., Caes. u.a. (s. Held Caes. b. G. 7, 37, 2): rem, die Sache durchsetzen = gewinnen, Caes.: res facile obtinebatur, ging leicht durch, Cic. – absol., obtinuit m. folg. ut u. Konj., er setzte es durch, daß usw., Liv. 4, 12, 4; 35, 10, 9. Val. Max. 6, 4, 2. Suet. Claud. 41, 3. Tac. ann. 3, 10: und so m. folg. ne u. Konj., Suet. Caes. 23, 1: u. obtinere non potuit m. folg. quin u. Konj., Suet. Tib. 31, 1, – m. folg. Infin., cum admitti magnā ambitione aegre obtinuisset (durchgesetzt hatte), Iustin. 1, 3, 2. – absol., nec obtinuit, Suet. Caes. 11: obtinuisset adeo, nisi etc., Suet. Caes. 14, 2. – b) als Behauptung aufstellen, behaupten, dah. auch beweisen (s. die Auslegg. zu Cic. Tusc. 1, 26), duas contrarias sententias, Cic.: locum, Cic.: non dicam id, quod debebam obtinere, Cic. – IV) mit dem Nbbgr. des Bestehens, der Dauer = fest an etw. halten, von etw. nicht abgehen, a) tr.: obt. perpetuo equestrem ordinem, beibehalten, Nep.: fasces et imperium, beibehalten, Liv. (vgl. oben no. III, A): silentium, fortsetzen, Cic.: u. so maestum silentium, Liv.: vitam, Cic.: u. so lex, quae in conviviis Graecorum obtinebatur, das festgehalten, streng beobachtet wurde, Cic.: malim equidem de filio verum esse, quod et plures edidere auctores et fama obtinuit, allgemeine Sage blieb, Liv. 21, 46, 10. – m. Infin., earum artem et disciplinam
    ————
    optineat colere, Plaut. mil. 186. – b) refl. = α) fortwährend bestehen, -gelten, sich behaupten, sich geltend machen, pro vero, Ps. Sall.: nulla pro socia obtinet, Sall.: adeoque in eo gloria bonitatis obtinuit, ut etc., Eutr.: obtinuisset eius sententia, nisi etc., Vopisc. – β) vor etwas sich behaupten, den Vorzug haben, plurium sententia obtinet, ICt.: quod et honestius est et merito obtinuit, ICt. – Perf. obtenui, Corp. inscr. Lat. 1, 28: Parag. Infin. optinerier, Plaut. Men. 913.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obtineo

  • 3 obteneo

    obteneo, s. obtineo /.

    lateinisch-deutsches > obteneo

  • 4 obtentus [2]

    2. obtentus, ūs, m. (obtineo), die Behauptung, Chalcid. Tim. 161. 181. 264.

    lateinisch-deutsches > obtentus [2]

  • 5 obtinentia

    obtinentia, ae, f. (obtineo), das Sich -geltend -machen, Vorherrschen, per obtinentiam, id est κατὰ επικράτειαν, Prisc. 18, 146.

    lateinisch-deutsches > obtinentia

  • 6 optineo

    optineo, s. obtineo.

    lateinisch-deutsches > optineo

  • 7 utilitas

    ūtilitās, ātis, f. (utilis), I) die Brauchbarkeit, Nützlichkeit, Tauglichkeit, si mulus castratus est, neque de fortitudine quid detrahitur neque de utilitate, Ulp. dig. 21, 1, 38. § 7. – II) die Zuträglichkeit, der Nutzen, Vorteil,! das Interesse, das Glück, das eigene od. allgemeine Beste (Ggstz. inutilitas, die Unzuträglichkeit, Schädlichkeit), a) Sing.: utilitas parta per amicum, Cic.: utilitatem habere, Nutzen gewähren, Cic.: servire commodis utilitatique, Cic.: referre nihil ad utilitatem suam, Cic.: eandem utilitatem fovere, dasselbe J. befördern, Tac.: etiamsi nulla sit utilitas ex amicitia, Cic.: utilitas si amicitias conglutinaret, Nützlichkeitsrücksichten (Eigennutz, Interesse), Cic.: utilitas certat cum honestate, Cic.: utilitatis causā, des Nutzens wegen, Cic., u. des allgemeinen Besten wegen, ICt.: exigit utilitas, das eigene Beste, ICt.: satin ego oculis utilitatem obtineo sincere an parum? d.i. sehe ich recht? Plaut.: ita levissimam delectationem gravissimae utilitati (nützlicher Beschäftigung) anteponunt, Cic. – b) Plur.: utilitates belli, Cic.: reliquae utilitates, nützlichen Einrichtungen, Cic.: cogitare nihil de utilitatibus, Cic.: utilitates ex amicitia maximae capientur, Cic.: utilitates percipere, Cic.: Tiro mirabiles utilitates mihi praebet, leistet mir außerordentlich gute Dienste, Cic.: utilitatibus tuis (deine nützlichen, guten Dienste) possum carere, Cic.

    lateinisch-deutsches > utilitas

  • 8 obteneo

    obteneo, s. obtineo .

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obteneo

  • 9 obtentus

    1. obtentus, ūs, m. (obtendo), I) das Vorziehen, Vormachen, Vorstecken, A) eig.: frondis, Verg.: nubium, Plin.: vestis, Sen. poët.: togae, Gell.: pallae, Claud. – B) übtr.: 1) der Vorwand, Deckmantel, sub eius obtentu cognominis, Liv.: sub obtentu liberationis, Iustin.: sub obtentu damnationis, Lact.: obtentu philosophiae nominis, Gell.: tempora rei publicae obtentui sumpta, Tac.: iniquum ratus maiestatem publicam privatae perfidiae obtentui esse, ein D. sein, beschönigen solle, Val. Max. – 2) (sub) obtentu, im Hinblick auf, mit Rücksicht auf, wegen, um... willen, zum Zwecke, ICt. – 3) die Hinderung, das Hindernis, non terror obtentui est, Nazar. pan. 5, 3. – II) nach obtendo no. II) die Verhüllung, die Verschleierung, a) = die Verbergung, quia secundae res mire sunt vitiis obtentui, Sall. hist. fr. 1, 41 (45), 24: Capreas insulam quaesierat flagitiis obtentui, Aur. Vict. de Caes. 2, 2. – b) – die verhüllende allegorische Einkleidung, Lact. u. Arnob.
    ————————
    2. obtentus, ūs, m. (obtineo), die Behauptung, Chalcid. Tim. 161. 181. 264.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obtentus

  • 10 obtinentia

    obtinentia, ae, f. (obtineo), das Sich -geltend -machen, Vorherrschen, per obtinentiam, id est κατὰ επικράτειαν, Prisc. 18, 146.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obtinentia

  • 11 optineo

    optineo, s. obtineo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > optineo

  • 12 utilitas

    ūtilitās, ātis, f. (utilis), I) die Brauchbarkeit, Nützlichkeit, Tauglichkeit, si mulus castratus est, neque de fortitudine quid detrahitur neque de utilitate, Ulp. dig. 21, 1, 38. § 7. – II) die Zuträglichkeit, der Nutzen, Vorteil, das Interesse, das Glück, das eigene od. allgemeine Beste (Ggstz. inutilitas, die Unzuträglichkeit, Schädlichkeit), a) Sing.: utilitas parta per amicum, Cic.: utilitatem habere, Nutzen gewähren, Cic.: servire commodis utilitatique, Cic.: referre nihil ad utilitatem suam, Cic.: eandem utilitatem fovere, dasselbe J. befördern, Tac.: etiamsi nulla sit utilitas ex amicitia, Cic.: utilitas si amicitias conglutinaret, Nützlichkeitsrücksichten (Eigennutz, Interesse), Cic.: utilitas certat cum honestate, Cic.: utilitatis causā, des Nutzens wegen, Cic., u. des allgemeinen Besten wegen, ICt.: exigit utilitas, das eigene Beste, ICt.: satin ego oculis utilitatem obtineo sincere an parum? d.i. sehe ich recht? Plaut.: ita levissimam delectationem gravissimae utilitati (nützlicher Beschäftigung) anteponunt, Cic. – b) Plur.: utilitates belli, Cic.: reliquae utilitates, nützlichen Einrichtungen, Cic.: cogitare nihil de utilitatibus, Cic.: utilitates ex amicitia maximae capientur, Cic.: utilitates percipere, Cic.: Tiro mirabiles utilitates mihi praebet, leistet mir außerordentlich gute Dienste, Cic.: utilitatibus tuis (deine nützlichen, guten Dienste) possum carere, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > utilitas

См. также в других словарях:

  • ԿԱԼՈՒՄ — (կալի, եկալ կամ կալ, կալէք.) NBH 1 1033 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. κρατέω teneo, obtineo, prehendo κατέχω coerceo, cohibeo. որ եւ դրի ʼի յետնոց՝ ԿԱԼՆՈՒԼ. իբր Ունիմ, կալայ, ըմբռնել. տիրել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱՆԴԻՊԻՄ — (եցայ, եալ, ել.) NBH 2 0043 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c, 11c, 13c, 14c ձ. ἁναντάω, συμπίπτω occurro, incurro, incido. Հանդէպ ելանել կամ գալ. պատահել. ընդ առաջ ելանել. դիպիլ. գտանել զիրեարս. մերձենալ. հպիլ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՀԱՍՈՒ — ( ) NBH 2 0053 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 7c, 8c, 10c, 12c ա. Որ ʼի վերայ հասանէ. որպէս Տիրօղ. զբռամբ ածօղ. ժամանօղ. եւ Իշխօղ. ձեռնհաս. վարի ʼի մեզ էական բայիւ. իբրու յն. κρατέω, καταλαμβάνω obtineo, deprehendo.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՄԱԿԱԿԱՄ — (կացի.) NBH 2 0191 Chronological Sequence: 6c չ. ἑπίσταμαι supersto, insideo ἑπέχω obtineo. Կալ ʼի վերայ կամ ʼի վեր. զետեղիլ. վերանստիլ. զվերին կայս ունել. *Վասն որոյ եւ ʼի զգալեացս պատուականագոյնքն յայնմիկ մակակացին ʼի տեղւոջ (այսինքն յերկինս).… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅԱՂԹԵՄ — (եցի.) NBH 2 0316 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 8c ն. (հասարակօրէն տր. խնդ.) νικάω vinco, supero κρατέω, κατακρατέω teneo, obtineo, compos factus sumpropositi. Պարտել. վերագոյն լինել. զօրանալ ʼի վերայ. տիրել. նուաճել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅԱՌԱՋԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0335 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c, 12c չ. προάγω, προβαίνω progredior, praecedo προλαμβάνω praeoccupo φθάνω, προφθάνω praevenio anteverto προτερεύω priores partes obtineo. որ եւ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՒԺԳՆԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0540 Chronological Sequence: Unknown date, 12c, 13c չ. κρατέω invalesco, dominor, obtineo ἑπιτείνομαι augeor եւն. Զօրանալ. սաստկանալ. ոյժ առնուլ. տիրապետել, վերագոյն լինել. *Ճշմարտութեանն զօրութիւն ուժգնանայր. Պրպմ. ՟Լ՟Ը: *Ըստ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՒՆԻՄ — (նէի, կալայ, լայց, կա՛լ, կա՛, ունիցիմ, կալեալ, ունել.) NBH 2 0550 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c, 12c, 13c հ. ἕχω habeo. (Արմատն է Ոյն. լծ. ընդ ոյժ. եւ Կալ. լծ ընդ գոլ.) Կայ իմ, կամ յիս, գոյ մեր.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊԻՆԴ — (պնդոյ, ոց. կամ պնդի, դաց.) NBH 2 0648 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 13c ա. βέβαιος, στάσιμος firmus, stabilis, validus, fortis σπουδαῖος studiosus, diligens σύντονος contententus vehemens. Հաստատուն. սերտ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊՆԴԵՄ — (եցի.) NBH 2 0657 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 12c, 14c ն. κρατέω, κατακρατέω firmiter teneo, obtineo, corroboro, fortifico, munio. Գրի եւ որպէս ռմկ. ՊՆՏԵԼ. Պինդ առնել, հաստատել. ամրացուցանել. պնտացնել, ամրցընել …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՎԻՃԱԿԱՒՈՐԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0822 Chronological Sequence: 8c, 10c հ. ἁποκλήρομαι sortior λαγχάνω sorte accipio, obtineo. Վիճակաւ ստանալ, ունել, ընդունել, ժառանգել. կր. բաշխիլ. բաժանիլ. *Ոչ որպէս բաժանեցելոյ աստուծոյ ընդ այլոց աստուծոց եւ հրեշտակաց՝ զմեր… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»